រឿង រោគចិត្ត[ចប់]

🔞រោគចិត្ត🔞

🔞រោគចិត្ត🔞

ភាគ6

Gril× boy

     បន្ទាប់ពីមើលកុនចប់ ពួកគេទាំង2នាក់ក៏បានមកបានមកផ្ទះវិញ ព្រោះម្នាក់ៗហាក់មិនទាន់អស់ចំណង់ពីរោងកុននោះទេ ទើបបន្តនៅផ្ទះ🙏។

" អ្ហឹសស~~ " សម្លេងថ្ងួចថ្ងូរបានបន្លឺឡើងពីក្នុងបន្ទប់របស់ថេយ៉ុង ធ្វើឲ្យបរិយាកាសក្នុងបន្ទប់ពោរពេញទៅដោយសម្លេងរោលរាល ម្នាក់ៗក្នុងបន្ទប់ប្រឹងស៊ុតយកតាមកម្លាំងនិងចំណង់ដែលពួកគេខំទប់តាំងពីនៅក្នុងរោងកុន។

" អ្ហាសៗៗ~~ " សម្លេងថ្ងូរនៅតែបន្ត ចំណែកជុងហ្គុកក៏មិនថមថយកម្លាំង កាកសំណងដែលមានប៉ុន្មានក៏បានបញ្ចូលទៅក្នុងខ្លួនថេយ៉ុងធ្វើឲ្យវាជោគជាំទៅទឹកកាមពាសពេញស្រទាប់ផ្កានាងតូចដែលជាថេយ៉ុង។

" ចុងក្រោយហើយ អ្ហឺស~~ " នាយសម្រុកចង្កេះបុកផ្ទុកទៅនិងស្រទាប់ផ្កាថេយ៉ុងខ្លាំង ធ្វើឲ្យទឹកកាមដែលមិនទាន់បានសម្អាតបង្កជាសម្លេង ផ្លាប់ៗ បូកផ្សំនិងទឹកកាមថ្មីដែលនាយបានបញ្ចេញទៀតនោះធ្វើវាបែកកាកសំណល់នោះពាសពេញខ្លួននាយនិងថេយ៉ុង។

" អ្ហា៎~~ "

" ស្រួលពិតមែន " នាយវាចាពេលដែលនាយដល់គោលដៅបញ្ចេញអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងមកកាន់នាង។

" ដកចេញទៅ យើងចង់ទៅងូតទឹក " បញ្ចេញវាហើយៗហេតុអីនៅតែមិនព្រមដកចេញ? យ៉ាប់មែនហើយ!!

" អឺស!! ចាំយើងសម្អាតរបស់នាងហើយចាំយើងងូតទឹកឲ្យនាង " មាត់និយាយតែដៃនិងចង្កេះក៏សកម្មនិងនាគរាជខ្លួន ការដកនាគរាជចេញពីតំបន់តូចចង្អៀតនេះក៏បង្កជាផលវិបាកដែរ គ្រាន់តែដកក៏ស្រាវស្រើបរហូតរបូតសម្លេងថ្ងូរដែរ។ ក្រោយចេញបានសម្រេចហើយ នាយក៏មិនបង្អង់យូរឱនទៅលិឍសម្អាតស្រទាប់ផ្កាថេយ៉ុងយ៉ាងស្ទាត់ជំនាញ វាយអណ្តាតផ្លាប់ៗធ្វើមើលតែវាយនំ រហូតដល់ស្អាតអស់ហើយទើបនាយលើកបីថេយ៉ុងទៅបន្ទប់ទឹកសម្អាតកាយពួកគេទាំងពីរ រហូតដល់ស្អាតទើបបីនាងព្រមជាមួយខ្លួនឯងចេញពីបន្ទប់ទឹកមកលើគ្រែ។

" ឯងទៅស្លៀកពាក់ទៅ យើងសម្អាតវាសិន " ក្រោយចេញពីបន្ទប់នាងក៏ដេញនាយឲ្យទៅពាក់ខោអាវ(ស្រាតទាំងពីរ)

" យើងសម្អាតឲ្យ! ឯណារបស់នោះ? " របស់នោះ?ជារបស់អ្វី??

" នៅលើតុសម្អាង " ឮបែបនេះនាយក៏ដើរទៅយកថ្នាំសម្រាប់សម្អាតតំបន់ពិសេសយកមកកាន់និងដៃទាំងដែលខ្លួននាយនៅតែស្រាតដដែល។

" គេងទៅ " ដើរមកដល់គ្រែនាយក៏បង្គាប់បញ្ជានាងឲ្យគេងនៅលើគ្រែចាំនាយជានាក់សម្អាតឲ្យ។ ហើយថេយ៉ុងនាងក៏ស្តាប់តាមដោយមកប្រកែក គេងលើគ្រែដណ្តប់ភួយជិតឈឹង ដែលជាហេតុត្រូវឲ្យជុងហ្គុកនាយឱនមកប៉ើងភួយឆ្មួលក្បាលចូលក្នុងភាយហើយធ្វើការចាក់ទឹកថ្នាំសម្អាតនោះលើបាតដៃរួចក៏ញីវាតិចៗលើស្រទាប់ផ្កានាងតូច ចាក់សម្អាតផងថើបផងទម្រាំលាបរួចចង់15នាទី។

" បានហើយ! ឯងទៅពាក់ខោអាវទៅ " ពេលឮបែបនេះនាយក៏ព្រមចេញពីភាយដើរទៅពាក់ខោអាវ ប្រមាណ20នាទីក្រោយនាយក៏ចេញមកវិញ តែក៏ឃើញថាថេយ៉ុងនាងគេងលក់បាត់ហើយទើបដើរទៅទូខោអាវនាងយកមកពាក់ឲ្យនាងរួចនាងក៏ចេញក្រៅបាត់ដោយទុកឲ្យថេយ៉ុងនាងគេងនៅផ្ទះម្នាក់ឯង។

         យប់ម៉ោង7~~

         ម៉ោង7យប់ហើយ នៅតែមិនទាន់ឃើញស្រមោលជុងហ្គុកមកវិញទៀត ធ្វើឲ្យថេយ៉ុងដែលភ្ញាក់ពីគេងតាំងម៉ោង5ល្ងាចនោះ ចាប់ផ្តើមឆ្ងល់ថានាយបាត់ទៅណា  តែក៏គ្មានចម្លើយមានតែចាំមើលតែប៉ុណ្ណោះ។

         ចាំពីមួយនាទីទៅមួយនាទី ពីមួយម៉ោងទៅមួយម៉ោងនៅតែបាត់មិនឃើញនាយមកវិញ! រហូតដល់ពេលនេះម៉ោង1ព្រឹកទៅហើយ នៅតែមិនឃើញស្រមោលនាយ ដែលថេយ៉ុងកំពុងអង្គុចាំនាយនៅលើសាឡុងនៅក៏គេងលក់បាត់ទៅព្រោះមិនអាចបើកភ្នែកចាំនាយទៀតបាន។

          ម៉ោង9ព្រឹក~~

" ហឹមម~~ " សម្លេងក្រហឹមដើមក៏របស់ថេយ៉ុងបានបន្លឺឡើង ដោយមានការរំខានពីព្រះអាទិត្យទើបធ្វើឲ្យនាងភ្ញាក់។

" នេះគេមិនទាន់មកផ្ទះវិញទេ? " នាងសម្លឹងមើលជុំវិញបន្ទប់នៅតែមិនឃើញនាយទើបថេយ៉ុងនាងវាចាឡើងទាំងទឹកមុខអន់ចិត្ត។

           បន្ទាប់ពីដឹងថានាយមិនបានមកផ្ទះពេញមួយយប់ហើយនោះ ថេយ៉ុងឡើងទៅងូតទឹកនិងស្លៀកពាក់យ៉ាងស្រស់ស្អាតចុះមកក្រោម ដើម្បីធ្វើបាយញុាំ។ ការធ្វើម្ហូបក៏ចេះតែបន្តឡើងរហូតដល់នាងធ្វើឆ្អិតអស់ក៏លើវាទៅតុបាយ បម្រុងរៀបហ្នឹងញុាំទៅហើយក៏មានសម្លេងមួយរំខានប្រសាទនាង។

" ហីយ៉ាងឆ្ងុយដល់ហើយ " គ្រាន់តែឮសម្លេងនាងដឹងច្បាស់ហើយថាជានរណា នាងងាកទៅតាមប្រភពសម្លេងទាំងញញឹមជាប់លើមុខ តែក៏ត្រូវរលាយស្នាមញញឹមនោះបន្ទាប់ពីឃើញជុងហ្គុកបណ្តើរមនុស្សស្រីមកជាមួយ នៅលើដៃម្នាក់ស្រីនោះបានពាក់ចិញ្ចៀនដែលនាងខំរើសឲ្យជុងហ្គុក ពួកគេទាំងពីរមើលទៅស្និតស្នាលគ្នាណាស់ព្រោះសុទ្ធតែឱបដៃជើងគ្នាទៀតផង។

" នាងជានរណា ជុងហ្គុក? " ថេយ៉ុងសួរឡើង តែនាងអាចទាយដឹងមុនហើយ គ្រាន់តែចង់សួរឲ្យប្រាកដចិត្តតែប៉ុណ្ណោះនោះទេ។

" ជាសង្សារយើង យើងនាំនាងមកញុាំបាយស្នាដៃឯងណាថេយ៍ " នាយញញឹមដើរមកអង្គុយតុទល់មុខថេយ៉ុងឯសង្សារនាយអង្គុយតុជាប់នាយ។

" បានតើ!យើងធ្វើម្ហូបច្រើន គួសមល្មមញុាំគ្នា3នាក់ " ថេយ៉ុងញញឹមឆ្លើយថាបាន រួចដើរទៅយកចាននិងបាយឲ្យពួកគេទាំងពីរនាក់ញុាំ។

" ញុាំទៅ! អូនសម្លាញ់ " នាយនិយាយទាំងញញឹមចាប់ម្ហូបឲ្យសង្សារនាយ ដែលមានឈ្មោះថា អាកូ។

         ពួកគេទាំងបីបន្តញុាំបាយទាំងស្នាមញញឹម រីឯកែវភ្នែកជុងហ្គុកចេះតែតាមសម្លឹងមើលទឹកមុខថេយ៉ុងឥតព្រិចហាក់ចង់ចាប់កំហុសនាងអញ្ចឹង តែសង្កេតយូរហើយហាក់គ្មានអីប្រែប្រួលសោះ។

         យប់ឡើង~~

" តើឯងឲ្យអាកូគេងនៅឯណា? " អង្គុយជុំគ្នាមើលទូរទស្សន៍សុខៗថេយ៉ុងក៏ស្រដីឡើង!

" ប្រាកដណាស់ សង្សារយើងគេងជាមួយយើងនិងហើយ! យ៉ាងចង់ឲ្យកូកូគេងជាមួយឯងមែនទេ? " កូកូ?សព្វនាមនេះស្តាប់ហើយហាក់មានអារម្មណ៍អន់ចង់ ស្ពឹកមុខយ៉ាងមិចមិនដឹងទេ!!

" អរ!! " ថេយ៉ុងឮបែបនេះក៏ងក់ក្បាលតិចៗទទួលដឹងឮ បន្ទាប់មកក៏មើលទូរទស្សន៍។ ពួកគេទាំងបីមើលរហូតដល់មានមនុស្សបន្លឺសម្លេងឡើង÷

" ហ្គុកគី! អូនងងុយគេងហើយ " សុខៗអាកូ ដែលជាសង្សារជុងហ្គុកក៏បន្លឺសម្លេងឡើង ហៅសព្វជុងហ្គុកដែលសូម្បីថេយ៉ុងក៏មិនធ្លាប់ហៅនាយពីមុនមកបែបនេះដែរ!

" បានតើអូនសម្លាញ់ ថេយ៉ុងយើងនាំកូកូទៅគេងសិនហើយឯងក៏ឆាប់គេងដែលទៅ " ថារួចក៏លើកបីអាកូឡើងសម្តៅទៅបន្ទប់នាយ ថេយ៉ុងឃើញបែបនេះក៏ដើរទៅបិទទូរទស្សន៍ហើយក៏ចូលគេងដែរទៅ។

        ម៉ោង11យប់~~

        ពេលនេះមនុស្សក្នុងផ្ទះក៏បានគេងលក់អស់ហើយ តែសុខៗក៏ឮសម្លេងបើកទ្វាបន្ទប់ថេយ៉ុងឡើង! ដែលជាហេតុធ្វើឲ្យថេយ៉ុងភ្ញាក់ពីដំណេក!!

" ជុងហ្គុក?? "

" យើងនឹកឯង សុំមឹមតិចមក " ថារួចនាយក៏ឡើងទ្រោមពីលើថេយ៉ុងរួចទម្លាក់ខ្សែរ៉ូបចេញ ឱនមកបឺតជញ្ជក់ដើមទ្រូងនាង ទ្រូងម្ខាងត្រូវជុងហ្គុកមឹម ឯម្ខាងទៀតត្រូវនាយចាប់ច្របាច់វាលេង ធ្វើថេយ៉ុងហាក់ងេមងាមធ្វើអីមិនត្រូវ។

" ជុងហ្គុក! ក្រោកទៅប្រយ័ត្នអាកូសង្សារឯងឃើញមានរឿង! " មាត់និយាយតែដៃព្យាយាមរុញក្បាលនាយចេញ តែត្រូវជុងហ្គុកចាប់ដៃលើកទៅលើទាំងពីបាត់ ហើយក៏ងើបមុខមកនិយាយជាមួយថេយ៉ុង!!

" បើមិនចង់ឲ្យសង្សារយើងដឹង! នាងស្របតាមយើងទៅ ដើម្បីឲ្យឮដល់នាង " ថេយ៉ុងឮហើយហាក់គាំងធ្វើអីមិនចេញ ទោះពីមុននាងនិងនាយតែងតែធ្វើរឿងស៊ីជម្រៅពិតមែន តែកាលនោះនាយមិនទាន់មានសង្សារ តែនេះនាយមានសង្សារហើយ ថែមទាំងយកនាងមកគេងនៅផ្ទះតែមួយទៀត  តែនាយនៅតែប្រព្រឹត្តទង្វើបែបមកកាន់ខ្លួន?

       ចំណែកឯនៅក្នុងបន្ទប់ជុងហ្គុក ក៏មានមនុស្សស្រីបើកភ្នែកឡើង រួចក៏ដើរចេញពីបន្ទប់តែដើរបានបន្តិចក៏ឮសម្លេងចេញពីបន្ទប់មួយដែលជាប់បន្ទប់នាងនិងជុងហ្គុក។ រួចនាងក៏សម្រេចចិត្តទៅបើកទ្វារនោះមើលតិច ហើយអ្វីដែលនាងឃើញនោះគឺជុងហ្គុកនិងថេយ៉ុងកំពុងជិះសេះប្រលែងដៃគ្នាយ៉ាងសប្បាយមិនខ្វល់ពីនាង។

" អ្ហាស៎ៗៗ~~ អ្ហឹស~~ "

" ស្រួល អ្ហាក~~ ផ្លាប់ៗៗ~~ អ្ហើស៎ " ឃើញបែបនេះ ឮបែបនេះ នាងមានតែធ្វើជាមើលមិនឃើញស្តាប់មិនឮដើរទៅបន្ទប់នាងវិញ ទាំងដែលមិនទាន់បិទទ្វាបន្ទប់ថេយ៉ុង។

         Too be coutinue 🤟

         ដំបូងថាសរសេរជា Short Novel តែឥឡូវប្តូរមកជាសាច់រឿងខ្លីវិញអធ្យាស្រ័យផង🙏😭