#បេសកម្មមួយ
#ភាគទី15
________________________________________
•ថ្ងៃថ្មី
<ហ្វូតមួយរយ:នេះឯងប្លែកម្លេះមិចស្លេកៗចឹង?>ដាំង
<ប្រហែលមកពីយើងមិនសូវបានគេង>
<មិចមិនដេក?>ភូវីន
<រវល់មើលរឿង>
<ល្មមៗបានហើយឈឺអត់អាណាមើលទេ>
<ម៉ែឪអញមើលហាស!>
<អើៗតែបើឯងផ្អាកខ្លះក៏ល្អដែរ>
<អឺ>
<ហេៗហ្វូតៗបងជេមរបស់ឯងនោះ!>
<អឺ>
<Juiiកើតអីរាល់ដងឃើញរត់ទៅហើយមិចឥលូវធ្វើធម្មតាចឹង?>
<យើងក៏ចេះហត់ដែរ!>
ឃ្លាខាងក្រោយនេះហ្វូតមានបំណងនិយាយអោយជេមឮតែយើងក៏ដឹងដែរថាពូនិងចរិតមិច។ ហ្វូតដឹងថាជេមមិនខ្វល់ទេតែគេក៏និយាយអោយជេមដឹងថាគេឈប់ពិតមេនគេលែងចង់ពាក់ព័ន្ធជាមួយជេមទៀតហើយ។
ថ្ងៃបន្ទាប់ៗជេមហ្វូតគឺរឹទ្ធតែឆ្ងាយគ្នាទៅៗដំបូងហ្វូតគេមិនសូវទម្លាប់និងខ្លួនឯងដូចគ្នាតែបើជេមមិនខ្វល់ដែរគេក៏ស៊ាំហើយធ្វើធម្មតាៗទៅ។ ថ្ងៃនេះធីម GJPO បានណាត់គ្នាហាត់បាល់។ ហាត់ចប់ពួកគេបានអង្គុយសម្រាកផឹកទឹកចឹងទៅ÷
<មេឃក្ដៅចង់អាយ:ក្បាលចេះណាត់គ្នាទាត់បាល់កើត!>ផន
<ក្រែងឯងតើហីអ្នកផ្ដើមគំនិតនោះ?>ជុង
<អេនោះហ្វូតមេនទេ?ឈរនិយាយជាមួយអ្នកណានិងសង្សាថ្មីមេនទេ?>
អូមចង្អុលទៅហ្វូតដែលកំពុងឈរនិយាយលេងជាមួយសិស្សប្រុសម្នាក់ទំនងដូចជាស្និតស្នាលគ្នាណាស់÷
<យើងថាហ្វូតមានសង្សាក៏ល្អណាបើអាខ្លះវាមិនដែលអើពើផង>ផន
<កុំភ្លុំភ្លើងអៃផន!>ជុងស្ដីអោយផន
ជេមដែលមិនមាត់តែដៃកំពុងច្របាច់ដបទឹកឡើងខូចទ្រង់ទ្រាយអស់ទៅហើយមើលក៏ដឹងថាកំពុងឆេះ។ ជេមងើបចេញពីកៅអីរួចដើរសំដៅទៅរកហ្វូតតែម្ដង÷
<យើងថាពេលនេះអៃជេមវាក្ដៅជាងមេឃទៀតវើយ>
<មានអារម្មណ៍ថាមិនស្រួលទេតាំងពីស្គាល់អៃជេមមកវាជាបិតាសន្តិភាពក្នុងក្រុមយើងហើយតែពេលនេះវាខឹងឡើងក្រហមមុខបែបនេះប្រហែលមានរឿងមិនល្អទេ!>
<ហើយនៅនិយាយដល់កាលទៀតតិចអៃជេមវ៉ៃគ្នាក្នុងសាលាទៅ!>
JPOបានរៀបចំទុកសម្ភារ:រួចរត់ទៅយ៉ាងប្រញាប់ទៅតាមក្រោយជេមដែរ។
ក្រឡេកមកមើលហ្វូតឈរនិយាយគ្នាសុខៗស្រាប់តែមានអ្វីចូលភ្នែកគេ÷
<អួយ!>
<កើតអ្វីនិងហ្វូត?>
<មិនមានអ្វីចូលភ្នែកទេមិញនេះ>
<មើលសុំមើលបន្តិច>
សិស្សប្រុសនោះបានទាញក្បាលហ្វូតមកផ្លុំភ្នែកហ្វូតតិចៗតែពេលនោះស្រាប់តែគេត្រួលដួលអុកគូទក៏ព្រោះតែជេមបានរុញគេចេញ÷
<ធ្វើស្អីរបស់បងនិង? Satangឯងយ៉ាងមិចហើយ?>
ហ្វូតបានលើកសាតាងអោយក្រោកឈរមក÷
<មិញនេះពួកឯងចង់ធ្វើស្អី?>
<ធ្វើស្អីខ្ញុំមានបានធ្វើអីឯណា?>
<គិតថាយើងមិនឃើញមេនទេថាមិញនេះពួកឯងចង់ថើបគ្នា!>
<ជេមីណាយ!បងដូចជាជ្រុលពេកហើយ!បងឃើញច្បាស់ឬនៅថាខ្ញុំថើបគ្នា?>
<មិញនេះបើយើងមិនចូលមកក៏ប្រហែលថើបគ្នាមេនហើយ!>
<បើខ្ញុំថើបគ្នាតើក្ដៅក្រហាយអ្វីដល់បងទៅ?>
<...> ជេមគាំងមួយកន្លែង!មេនហើយមិនត្រូវជាអីនិងគ្នាផងតើជេមមកក្ដៅក្រហាយអីដែរ?
<ខ្ញុំឈប់រវល់និងបងហើយចំណែកបងក៏គួរឈប់មករវល់ជាមួយខ្ញុំដូចគ្នា!>
ហ្វូតនិយាយមួយម៉ាត់ៗចាក់ដោតចូលក្នុងបេះដូងរបស់ជេមអោយប្រេះបែកតែម្ដង។ ហ្វូតនិងសាតាងបានដើរចេញទៅទុកអោយជេមីណាយឈរទឹកភ្នែករលីងរលោងម្នាក់ឯង÷
<Are you ok bro?> នែ៎ភឿនគេសួរបញ្ឈឺតែម្ដងអាគ្នាឈឺចាប់ឡ់ងចង់យំហើយនៅសួរចឹងទៀត
<អៃជេមឯងឈឺមេនទេ?ឈឺប៉ុននឹងដាក់មួយកេះបាននៅ?>ជុង
<យើងថាមិនមេនមួយកេះទេមុខវានេះ5កេះទើបគ្រប់>
ជេមដើរចេញមិនខ្វល់ពីកំពូលមិត្តទាំងបីឡើយ
ក្រឡេកមកមើលហ្វូតនិងសាតាងវិញ÷
<នេះមានរឿងអីសុខៗគេមកជះកំហឹងដាក់យើងនៀគ?>សាតាង
<កុំទៅខ្វល់អីយើងនិងគាត់លែងពាក់ព័ន្ធគ្នាទៀតហើយ>
<បងប្រុសម្នាក់និងឈ្មោះជេមីណាយមេនទេ?>
<មេនហើយ>
<យើងរៀននៅសាលានេះយូរដែរហើយមិនដែលលិចឮដំណឹងថាគាត់រករឿងអ្នកណាឬធ្លាប់មានរឿងជាមួយអ្នកណាទេតែគាត់មករករឿងយើងព្រោះតែយើងនៅជាមួយឯងបែបនេះយើងថាមានអ្វីពិសេសហើយវើយ!>
<ពិសេសស្អីទៅដូចគាត់មិនដែលមានអារម្មណ៍អ្វីលើអ្នកណាទេព្រោះគាត់គ្មានបេះដូង!>
<និយាយដូចហំហានណាស់ក្រែងពីមុនលួចស្រឡាញ់គេសោះហី?>
<ពីមុនក៏មេនតែពេលនេះមិនមេនទៀតឡើយ>
SKIP>>>
<ការតេស្តរបស់ពួកឯងបានចេញមកហើយ>force
<លិទ្ធផលយ៉ាងមិចដែរលោកប៉ា?>
<ល្អ!ប៉ុន្តែពួកឯងត្រូវពង្រឹងសមត្ថភាពបន្ថែមទៀត!ប៉ុន្តែក៏ទទួលយកបានពួកឯកត្រៀមខ្លួនសម្រាប់ជួបជាមួយសមាជិកក្រុមឬនៅ?>
<មានក្រុមទៀតមេនទេលោកប៉ា?>
<មាន!ក្រុមការងារទាំងអស់គឺសុទ្ធតែត្រូវការការសាម្គ្គីគ្នាបើធ្វើតែឯងការងារមិនរលូនទេ>
<តើសមាជិកក្រុមរបស់ខ្ញុំជាអ្នកណាខ្លះទៅ?>
<ប៉ាគិតថាពួកឯងបានស្គាល់គ្នារួចមកហើយ>
លោកហ្វសបាននាំកូនៗរបស់គាត់ទៅមុខបន្ទប់បិទជិតមួយមួយ។ ទ្វាបានបើកជុងដាំងបានចូលទៅហើយក៏មានការភ្ញាក់ផ្អើលជាខ្លាំងចំពោះមនុស្សដែលកំពុងអង្គុយនៅចំពីមុខពួកគេ÷
<ជេម ផន អូម! >
<និងមេនទេសមាជិកដែលប៉ានិយាយនោះ?>
<ពិតមេនហើយ>
<ឈប់សិន!ប៉ាធ្លាប់និយាយថាអោយខ្ញុំឈប់រាប់អានពួកវាតែហេតុអីប៉ាយកពួកគេមកចូលក្រុម?>
<ប៉ាគ្រាន់តែចង់តេស្តពីមិត្តភាពពួកឯង! ពុកម្ដាយរបស់ពួកគេបានអនុញ្ញាតអោយកូនៗរបស់គាត់មកជួយការងាររបស់ពួកយើងហើយ! Background គ្រួសាររបស់មិត្តឯង ឯងក៏មិនទាន់ដឹងច្បាស់ពិតទេជុង?>
<ពិតមេនហើយលោកប៉ានេះ surprise ពិតៗ>
<មិនស្មើរភាពគ្នាទេលោកប៉ា!>ដាំង
<មកក្រាញ់រនៀលស្អីទៀតហើយដាំង?>
<បងមិនមើលទៅក្នុងក្រុមសុទ្ធតែគ្នាបងចុះខ្ញុំម្នាក់ឯងនិងសួរថាសមអត់?>
<រឿងចឹងក៏ចេះច្រណែនទៅកើតដែរ!>
<បងជុងឯងបិទមាត់ទៅលោកប៉ាកូនអត់សុខចិត្តទេ!>
<អ្នកណាប្រាប់ឯងថាមិនមេនមិត្តរបស់ឯងនោះ?>
ក្រាក!....ទ្វាបានបើកឡើងបង្ហាញកម្លោះសង្ហាពីររូបចេញមក÷
<Hi guy it me!>
<អាយ!!!!!!! Phuwinfourth មិត្តសម្លាញ់!> ដាំងហក់ទៅអោបមិត្តទាំងពីររបស់គេ
<ឈប់ៗលោកប៉ា!ប៉ាគិតត្រូវហើយមេនទេដែលយកបក្សទាំងពីរនេះអោយចូលក្រុមតែមួយ?>ជុង
<មានអ្វីមេនទេ?>
<ស្លាប់ហើយលោកប៉ា!!!!ប៉ាមិនមើលទៅពេលនេះសង្គ្រាមជិតផ្ទុះហើយ>
ដូចជុងនិយាយចឹងសង្គ្រាមខ្សែរភ្នែកកំពុងតែផ្ទុះឡើងហើយរវាងផននិងភូវីន÷
<អៃសត្វឯងមើលមុខអីចង់វ៉ៃគ្នាមេនទេ?>ភូវីន
<បើឯងមិនមើលយើងមិចក៏ដឹងថាយើងមើលឯង?>ផន
<មិចក៏ពិភពលោកចង្អៀតម្លេះទៅណាក៏ជួបៗ>
<ហើយគិតថាយើងចង់ជួបឯងហ៍?>
<យើងក៏មិនចង់ជួបឯងដែរអាមនុស្សស៊យ!>
<ឯងនិងហើយមនុស្សស៊យ!>
<បើខ្លាំងវ៉ៃគ្នាមួយស្មើរមកវើយ!>
<មកដែលខ្លាចពីកាល!>
ផនភូវីនកញ្ជ្រោលរកគ្នាតែម្ដងជួបគ្នាលើកណាដែលណាមិនឈ្លោះគ្នា? អាណិតតែអ្នកសម្រួលទេនិយាយមេនខំចាប់ឡើងទីណាត់ទីណែង÷
<លោកពូយកអាក្មេងនេះមកធ្វើអី?>ភូវីន
<ព្រោះយើងជាចំណុចខ្លាំងរបស់ក្រុមនោះអី?>
<ចំណុចខ្សោយត្រូវជាង!>
<ឯង!>
<យ៉ាងមិច?>
<ហូយៗឈប់ឈ្លោះសិនទៅលោកក្មួយទាំងឡាយ!>
<អានេះវារករឿងខ្ញុំ!>
<ឯងនិងរករឿងយើងមុននោះ!>
<ហូយ!!!បានហើយ ជុងដាំង ពួកឯងធ្វើយ៉ាងមិចក៏បានអោយបក្សទាំង2ត្រូវគ្នាវិញ!>
<ហាស?លេងសើចម្លេះលោកប៉ាពួកគេឈ្លោះគ្នារាប់ឆ្នាំហើយ?>
<ប៉ាមិនខ្វល់សំខាន់បើពួកឯងមិនស៊ីមេទ្រីគ្នាបែបនេះការងាររលាយអស់មិនខាន!>
<ហឺយ!!!!!!!!!!!!!!>
End
ថ្ងៃនេះមួយភាគបានហើយអត់អារម្មណ៍សរសេរទេសាច់រឿងឡើងភ្លាវ!!!!!!!!!!