"Ben neden sizin aklınıza uyup geldim ki?!"
"Ama küçük kardeşim,kalbimizi kırıyorsun.Hem kaybolmuşsak ne olmuş yani.Babamlar bulur bizi....İnşAllah."sonda fısıldamıştı ama duymuştum.
Kırık olmayan elimle yumruk attım."Duydum seni!"dedim ve oflamaya başladım.
Hastaneden çıkalı 2 hafta olmuştu ve şaşırtıcı şekilde H denen adam bir şey yapmamıştı.
Ayağımdaki sargı çıkmıştı,ama kolum kırıldığı için daha 2 hafta falan kalması gerekiyordu.
Bu süreçte abim görevden gelmişti.İpekleyse aramız İsrail-Filistin savaşı gibiydi.
Ama tek taraflı.Ne kadar laflar soksam da hiç birine cevap vermiyor,kafasını aşağıya salarak bekliyordu.
O cevap vermeyince ben de kendimi mal zannediyordum.
Ki,zaten malsın.
Ki,kes artık!
Timam.
Şuansa Adar ve Aras abimle dışarı çıkmıştık ama ne hikmetse bu koca İstanbulda turist olmamamıza bakmayarak kaybolmuştuk!
Guya,telefonlarda çekmiyordu.
Abimi arayacağım dediğimde telefonumu almışlardı.Zaten çekmiyor,yorulma sen demişlerdi.
Bari Yamaç abimle kaybolsaydım.
Ormanlık gibi de bir yerdeydik zaten.Böyle ıssız falan.
Bir de bu gün doğum günümdü.
Galiba kimse bilmiyor.
Ya da biliyorlar ve bana doğum günü süprizi yapacaklar!
Hehehehehe.
Umarım kenardan falan böyle sarhoş adamlar çıkmazdı.
"İşte yol buldum!"Aras abimin gösterdiği yere baktığımızda gerçekten de bir yol vardı.
Ama yol ormana gidiyordu.
"Gitmeyelim,duralım burada.Ormana gidiyor o yol.Bir daha orman serüveni geçiremem."dedim.
Aklıma serüven değince Gençlik serüveni geldi lan.
Ağa be,yak bir sigara.
Yuh Manda!
"Ya kaybolmayız gel.Düz bir şekilde gideceğiz,eğer bir yer olmazsa yine düz şekilde geri döneriz."Adar abim yanıma gelerek kolumdan çekiştirmeye başladı.
Ulan,bu sefer kanmam!
"Hayır,gitmiyorum!"dedim ve bir-iki adım uzaklaştım.
İkisi de derince ofladı ve bir-birleriyle bakıştılar.
Tövbe,noluyor lan?
Kaşlarımı çatarak bakmaya başladım.
Bir bokluk var lan!
"Ne yapıyorsunuz siz?!Kasten getirdiniz beni buraya değil mi?!"dedim bağırarak.
"Al işte!"ikisi de aynı zamanda konuştu.
Al işte?
"Gel gidiyoruz,eve."Adar abim ağaçların arkasına gitti ve motor sesi duydum.
Yuh ama ya!
"Ya siz ne yapıyosunuz ya?!"dedim sinirle.
Resmen beni kandırıp buraya getirmiştiler!
****
"Hadi in kızım artık!Annem ağzıma..Neyse."artık greve bir son vererek indim.
Yaklaşık 10 dakikadır evin önündeydik ama ben inmiyordum.
Şimdiyse eve giderek bu iki ikizi babama şikayet etmeyi planlıyordum.
Ama ne hikmetse karşımda Maviyi gördüm.
"Mavi?"sorgular bir şekilde baktığımda yanında Orhan ve Timur vardı.
Bunlar neden her yerden çıkıyordu?
Tesadüflerden,kocaman bir aşka!
"Selamin-aleyküm!Size geldim ya.Abim buradaymış da."
Abim neden burada ki?
"Tamam,gidelim."başka bir şey sorgulamadan eve gitmeye karar verdim.
Şimdi öğrenirdik.
Abimler ve diğerleri de arkamızdan geliyordu.
Evin kapısı biraz aralıktı.
Yoksa,düşündüğüm şey mi?
Maviyle bir-birimize bakarak gülümsedik.
İçeriye adım attığımız da başımızdan aşağıya konfetiler döküldü.
"SÜPRİZ!"
Her kes buradaydı.
Timdekiler,abim,dedemler ve abilerim.
Ağlarım ki!
"Anne ya bu kızını buraya getirene kadar canımız çıktı.Pastadan biraz yesek,lütfen?"Aras abim anneme üzgün bakışlar atarken annem galiba terliğini arıyordu.
Bulduğu gibi de abime atmıştı.
"İyi doğdun,abicim."Yaman abimin sarılışına karşılık verdim.
Gelsin,hediyyeler!
****
"Defolup gidermisin yanımdan!"dedim sonunda.
Sabahtan beri peşimden ayrılmıyordu.
"Lan yoruldum diyorum,biraz ucundan uyusam ne olur ki?"dedi ve yatağıma uzandı.
Hayda...
"Bu evde dört,bilemedin beş misafir odası var.Git onların bir tanesin de uyu ya!"desem de sesini çıkarmamıştı.
Baktığımda uyuyordu.
Salak.
Doğum günü hediyyelerimi almıştım.en çok mutlu olduğumsa babamın bana Fenerbahçe forması alması olmuştu.
Çünki kendine de bir tane almıştı.
Şuansa odama çıkıp üzerimi değiştirmek istemiştim ama aptal Timur peşimden gelerek yatağımda yatıyordu.
Kasten yapmıyorsa,ben de Ekim Naz değilim!
Ayağına vurarak onu dürttüm."Kalk lan ayağa.Resmen özel alanıma giriyorsun şuan.Bak bağırırsam bütün ev halkı burada toplanır."
"Tamam."dedi ve aniden hızlq ayağa kalktı.
Tabii,beni korkutmuştu.
Neden ani haraketler yapıyordu?
"Babamlarla ne türlü yakınsınız?"Çünki Maviyi buraya onlar getirmişti.
Mavi için hava hoştu,Orhan burasaydı.
"Ne o?Yoksa akraba çıkarsak evlenemeyecekmiyiz?"dediğiyle duruma uğratım.
Ne diyor lan bu it?!
"Ne diyosun be sen?Ne evlenmesi?!Ben bir ağayla evleneceğim!"dedim.
Tamam sonuncusunu abaratmış olabilirdim ama bunu onun bilmesi gerekmez.
"Ne ağası lan!Sizi evlendiren nikah memurunu bulup gebertirim!O kim lan benim sevd-"
Aniden susmuştu.
O şimdi asker,canı neler çeker?!
Manda,ne alaka?
"Devam et."desem de ağzını açıp geri kapatmıştı.
Düşündüğüm şey olamazdı değil mi?
"Yalnış anlamazsan bir soru soracağım?"dedim ve tepkisine baktım.
Usulca kafasını salladı.
"Sevdiğim kadın mı diyecektin?"aniden söylediğim şeylerle gözleri sonuna kadar açıldı.
O kadar da salak değiliz,herhalde.
"Ekim,nerede kaldın?Hadi pastayı keseceğiz."Yamaç abimin sesini duymamla panikledim.
Kapıyı açarsa yalnış anlardı!
"Gir,çabuk gardropa gir!"fısıldayarak Timuru gardropun içine sürükledim.
O da bana uyarak içine girdi ve kapıyı kapattım.Kapattığım gibi kapı açılmıştı.
"Ya geliyordum,işte abi!Hem neden kapıyı çalmıyorsun?!Özelim de mi kalmadı?!"
Timurla sen özelmisin,Ekim Naz?
Şimdi değil!
"Tamam,gel o zaman."dedi ve gitti.
Tam derin bir nefes alıp gardropu açıyordum ki,gardrop kendisi açıldı.
Arkama baktığımda yerde iki beden gördüm.
Hastroloji?!
Sarpın gardropta ne işi var lan?!
......
Bitti.
Nasıldı?
Finale yaklaşık 15-20 bölüm kaldı.
Ahhh...finale kadar kim ilir neler olacak....
Bays.👋