"Herkes mutlu sonu hak eder."
Final bölümü ile karşınızdayım.
Aslında kitabı kaldırıcaktım.. Ama bence kitabın bir finali hak ettiğini düşündüm ve final yaptım.
Moralim sıfır Kitabıma çalıntı dediler ve sizlerde yorum ve oy atmıyorsunuz. Buda daha çok moralimi düşürüyor.
Benden daha düşük okunma sayısı olan kitaplar benden daha yüksek vote alıyor.
Bense daha vote sayısını yükseltmeye korkuyorum. Gerçekten emeklerime yazık diyorum başka birşey demiyorum!
Neyse iyi okumalar💖
.....
3 Yıl sonra.
Sabah alarmın sesi ile yatağımdan istemiyerek de olsa kalktım. Banyo'ya girip elimi yüzümü yıkadım.
Hemen ardından saçımı ve makyajı mı yaptım. Takılarımı da taktığımda staj için hazırdım.
İstediğim mesleği yani avukatlığı kazanmıştım. Çantamı da alıp aşağıya indim.
(Arel'in kıyafeti)
Annem kahvaltı için masaya oturmuş beni bekliyordu. Onu daha fazla bekletmemek adına hemen yerime oturdum.
"Kızım bugün biz evde olmucaz."dedi annem tepkimi inceleyerek.
"Nereye gideceksiniz anne?"dedim üzüntü ile.
Çünkü bugün benim doğum günümdü ve anladığım kadarıyla annem gil bunu hatırlamıyordu.
"Babanın yeni ortakları yemeğe çağırdı oraya gidicez."dedi annem çayından bir yudum alarak.
"Tamam"dedim başımı sallayıp, gözlerimi tabağa dikerek.
Ağzıma bir kaç bir şey atıp yanımda duran telefonuma baktım miraç'tan mesaj gelmişmi diye.
Yine hayal kırıklığı ile önüme döndüm, iştahım kalmamıştı.
Babam ve diğerleri sabah erkenden çıkmıştı. Evde sadece ben, annem ve adil vardı.
Adil daha kahvaltıya inmemişti uyuyordu herhalde, okul tatil olduğu için gitmemişti.
Önümde ki tabakla oynamayı bırakıp ayağa kalktım. Annemin meraklı gözlerle bana bakıyordu.
"Artık gitmem gerek geç kalıcam."dedim anneme açıklama yaparak.
"Daha bir saat var kızım."dedi annem saate bakarak.
"Olsun."diyip sandalye'ye astığım çantamı omuzuma taktım.
"Sen bilirsin."dedi annem kahvaltısına devam ederek.
Evden çıkıp kapının önünde ki arabama bindim. İki sene önce babam almıştı eren ile ikimize.
Çok güzel bir arabaydı yalan yok.
Ofise geldiğimde arabadan inip içeriye girdim. Arkadaşlarıma selam verip odama girdim.
Bütün işler beni bekliyordu. Şimdi başlasam akşama kadar ancak biterdi.
Kollarımı sıvayıp işe başladım.
(...)
İşimin bitmesi ile derin bir nefes alıp arkama yaslandım. Telefonuma baktığımda miraç'tan mesaj olduğunu gördüm.
'Çok şükür paşam bizi de düşünebildi!'
'Haklısın Fadime'
'Her zaman.'
Sanırım şu üç yılda sadece Fadime değişmemişti. Diğer herkes değişmişti.
Mesaja baktığımda konum olduğunu gördüm. Acaba nerenin konumuydu?
Daha fazla beklememek adına telefonumu indirip eşyalarımı topladım.
Masa'mı da topladıktan sonra odamdan çıkıp aşık olduğum arabama bindim.
Son ses şarkımı da açıp yola odaklandım.
Ben yola ve şarkıya dalmış giderken konuma geldiğimi fark ettim. Arabamı park edip arabadan indim.
Geldiğimiz yer miraç ile ilk geldiğimiz yerdi. Burada gün batımını izlemiştik.
Her yer karanlıktı neden buraya gelmiştim ki? Acaba tuzak mıydı?
Aşşağıya doğru ilerlemeye başladığım da yerlerde mumlar ve güllerle karşılaştım.
Tuzak değildi yani? Düşündüğüm şeyin saçmalığına gülüp gülleri takip ettim.
Karşılaştığım şey ile elimi ağzıma koyup çığlık attım. Miraç yerde diz çökmüş elinde de yüzük vardı.
Arkada masa vardı ve üstünde çeşit çeşit yemek ve tatlılar vardı. Kısacası çok güzel görünüyorlardı.
"Arel benimle evlenirmisin? Ömrüme ömrünü katıp benimle bir ömür aynı evi paylaşırmısın?"
"Evet"diye güçlü bir çığlık attığımda arkadan alkış sesleri duyulamaya başladı.
Miraç yanıma gelip elinde ki yüzüğü parmağıma takıp anlımdan öptü.
Bir süre öyle kaldıktan sonra ayrıldık, annem gil masa'nın arkasında durmuş bize bakıyorlardı.
Bize doğru gelip tebriklerini ilettip sarıldılar ardından da doğum günü hediyemi verdiler.
Kısa bir sohbetten sonra hep beraber masa'ya geçtik. Sohbet masada da varlığını sürdürmeye devam etmişti.
"Bu marulun teklifini neden kabul ediyorsun ki abicim?"dedi deniz tripli sesiyle.
Abimin dediği ile hepimiz gülmeye başladık. Bizim hikayemiz mutlu son ile bitmişti...
Son
Selamlar
Nasılsınız
Final bölümü nasıldı?
Kendinize iyi bakın.
Yeni bir kitap yayınladım onu da okursanız sevinirim. Sizleri seviyorum.
Bir sonra ki kitabımda görüşmek üzere o zamana kadar kendinize iyi bakın.