#បេសកម្មមួយ
#ភាគទី8
________________________________________
ពេលល្ងាចបន្ទាប់ពីចេញពីរៀនដាំងបានដើរចូលទៅក្នុងផ្ទះទាំងភាពស្ងៀមស្ងាត់មិននិយាយអ្វីទាំងអស់។ ជុងដែលដើរចុះពីលើផ្ទះតាមកាំជណ្ដើរមកគេខំសម្លឹងមើលដាំងតែដាំងមិនខ្ចីមើលមុខគេឡើយ ដាំងឡើងទៅបន្ទប់បាត់ធ្វើដូចជុងជាខ្យល់អញ្ជឹង។
ម៉ោងបាយល្ងាចក៏បានមកដល់ដាំងញ៉ាំបានតែ2_3ម៉ាត់ប៉ុណ្ណោះហើយក៏ឈប់ញ៉ាំ÷
<ឆ្អែតហើយហ៍កូន?>force
<កូនឆ្អែតមើលលោកប៉ា>
<ទើបញ៉ាំបាន2_3ម៉ាត់និងកូនកើតអីមេនទេឬមិនស្រួលខ្លួនទៀតហើយ?>
<បើគេមិនចង់ញ៉ាំប៉ាទៅបង្ខំធ្វើអី គ្មានអ្នកញ៉ាំចំណេញបាយ>ជុង
<កូនសុំទៅសម្រកសិនហើយលោកប៉ា>
<ទៅចុះកូនបើមិនស្រួលប្រាប់ប៉ាចាំប៉ានាំទៅពេទ្យ>
<បាទលោកប៉ា>
ដាំងឡើងទៅលើបាត់លោកហ្វសនិងជុងញ៉ាំបាយបន្តទៀត
SKIP>>>
ព្រឹកស្អែកឡើង
<ជុងថ្ងៃនេះឯងអោយប្អូនទៅជាមួយផងប៉ាមិនបានជូនទៅទេ>
<កូនអាចជិះតាក់ស៊ីទៅបាន>ដាំង
<រឹកធំម្លេះឯងចូលចិត្តចំណាយលុយមេនទេ?>ជុង
<ខ្ញុំមិនចង់រំខានបង>
<ទោះឯងមិនចង់ក៏ឯងត្រូវតែទៅជាមួយយើងដែរឆាប់មកតាមយើងមក>
<ខ្ញុំប្រាប់ហើយថាខ្ញុំអាចជិះតាក់ស៊ីទៅបាន>
<រឿងច្រើនម្លេះតិចហួសម៉ោងទៅ!>
<អា៎ៗដាំងទៅជាមួយបងទៅកូន កុំអោយពិបាកចំណាយពេលច្រើន>
<បាទប៉ា>
ជុងដាំងបានជិះឡានទៅជាមួយគ្នា។ នៅតាមផ្លូវគឺថាស្ងាត់គ្មានអ្នកណានិយាយអ្វីមួយម៉ាត់ឡើយ ដាំងសូម្បីតែមើលមុខជុងគេមិនមើលផងគិតតែពីអង្គុយស្ងៀម
ងឺត...ឡានបានឈប់÷
<ឯងចង់យ៉ាងមិចជាមួយយើងហាសដាំង?យើងមិនស្មើរឯងមេនទេទើបមុខយើងឯងមិនមើល?>
<មិនមើលរឿងខ្ញុំ!>
<ឯងខឹងយើងរឿងម្សិលមិញ?>
<ខឹងឬមិនខឹងគ្មានអ្វីទាក់ទងនិងបងទេ!>
<ឯងធ្វើបែបនេះឯងចង់អោយយើងខឹងឯងមេនទេ?>
<ខ្ញុំមិនបានធ្វើអីទេ!>
<ឆ្លើយជាមួយយើងទាំងមិនមើលមុខយើងចឹងមេនទេ?ជាប្អូនបែបណាទៅ?>
<ក្រែងបងនិយាយថាខ្ញុំមិនមេនជាសាច់ញាតិបងហីខ្ញុំធ្វើបែបមិចចំពោះបងជារឿងរបស់ខ្ញុំ>
<ដាំងឯងកុំរឹងពេកបានទេ!>
<...> ដាំងស្ងាត់មិនតបទើបជុងទាញមុខដាំងអោយសម្លឹងមកកាន់គេ
កែវភ្នែករបស់ដាំងដកជាប់នូវទឹកសរថ្លា ដាំងយំទៀតហើយ÷
<ឯងជាតារាទឹកភ្នែកមេនទេទើបពូកែយំដល់ថ្នាក់នេះ?>
ដាំងទាញដៃជុងចេញហើយក៏ចុះពីលើឡាន÷
<ដាំងឯងទៅណានិង?>
ដាំងបានហៅតាក់ស៊ីអោយឈប់រួចគេឡើងតាក់ស៊ីទៅបាត់ទោះជុងខំហៅអោយឈប់ក៏ដាំងមិនខ្ចីខ្វល់ដែរ
<ពុទ្ធោអើយ!!!> ជុងពិតជាស្រ្តេសជាមួយនិងក្មេងឌឺម្នាក់នេះណាស់ តាមពិតជុងក៏មានអារម្មណ៍ថាខុសដែរព្រោះម្សិលមិញគេនិយាយជ្រុលពេក
SKIP>>>
ការសិក្សាចេះតែកន្លងហួសពីមួយម៉ោងទៅមួយម៉ោងរហូតដល់ម៉ោងចេញទៅផ្ទះ។ ក្រុមរបស់ជុង ដែលមាន ជេម ផន អូម បានដើរមកជុំគ្នានិយាយលេងសើចពីនេះពីនោះទៅបីនាក់ទៀតសប្បាយធម្មតាតែជុងមិនបានសើចជាមួយពួកគេឡើយ÷
<កើតស្អីឯងជុងឃើញស្ងាត់មួយថ្ងៃហើយ>Gem
<ឈ្លោះគ្នាជាមួយអ្នកណាមេនទេ?ឈ្លោះជាមួយប៉ាហ៍?>Pond
<អត់ទេ>
<អរយើងដឹងហើយកាលពីព្រឹកឃើញដាំងចុះពីលើឡានឯងហើយឡើងជិះតាក់ស៊ី ឬឯងនិងដាំងឈ្លោះគ្នាទើបឯងត្រូវមកឈរគិតអង្គុយគិតបែបនេះ?>ohm
<ឯងនិយាយក៏ត្រូវ យើងមិនដឹងថាធ្វើយ៉ាងមិចអោយដាំងត្រឡប់មកដូចដើមទេ ទោះយើងស្អប់គេក៏ពិតមេនតែគេក្លាយជាបែបនេះយើងក៏មានអារម្មណ៍ថាខុសដែរ>
<បើមានអារម្មណ៍ថាខុស ឯងទៅសុំទោសគេទៅចប់ហើយ>gem
<មនុស្សដូចយើងនេះហេសទៅសុំទោសវា?គ្មានផ្លូវទេ>
<បើឯងនៅតែបែបនិងជាតិក្រោយទើបដាំងនិយាយរកឯងវិញ ថោកអីនិងដៃថ្លៃអីនិងមាត់សុំទោសមួយម៉ាត់វាមិនធ្វើអោយឯងស្លាប់ទេសម្លាញ់>
<អ្នកផ្សេងយើងសុំទោសបានតែចំពោះវាម្នាក់គ្មានថ្ងៃនិងដាច់ខាត! យើងទៅមុនហើយ>
ជុងដើរចាកចេញទៅ ផន អូម និង ជេម មិនដឹងថាត្រូវនិយាយណែនាំបែបមិចទៀតទេបើជុងក្បាលរឹងយ៉ាងនេះ÷
<ឯងថាអៃជុងប្លែកដែរទេ?>pond
<ប្លែកណាស់! ពីដើមមកសង្សាវា4_10នាក់សុំបែកវា វាមិនខ្ចីខ្វល់ឡើយតែនេះគ្រាន់តែដាំងមិននិយាយរកសោះវាtoxicដល់ថ្នាក់នេះ>ohm
<អាការៈដូចជាមនុស្សមានស្នេហាពួកឯងគិតដូចយើងគិតដែរទេ?>Gem
<គិត!>Pondohm
<រឿងអៃជុងទុកមួយឡែកសិនទៅពួកឯងជួយជូនយើងទៅយកទូរស័ព្ទបន្តិចបានទេ?>ohm
<យើងមិនបានជូនទៅទេយើងរវល់នៅផ្ទះ>pond
<ចឹងអៃជេមជូនយើងទៅ>
<Ok>
SKIP>>>
ក្រឡេកមកមើលដាំងដែលកំពុងឈរចាំតាក់ស៊ីដើម្បីជិះទៅផ្ទះវិញ ចៃដន្យជុងជិះឡានមកដល់ល្មម÷
<ឡើងឡានមក!>
<...>ដាំងមិនតបធ្វើដូចមិនឃើញជុង
ជុងចុះពីលើឡានហើយចាប់ដាំងបោះចូលទៅក្នុងឡានតែម្ដងគ្មានអោយប្រកែកទាន់ទេ។ ដាំងព្យាយាមចង់ចុះពីលើឡានវិញ÷
<នៅអោយស្ងៀមបើមិនចង់ឈឺខ្លួន!>
<ហេតុអ្វីបងចូលចិត្តបង្ខំខ្ញុំម្លេះ?>
<យើងបង្ខំឯងក៏មកពីឯងរឹងទទឹងជាមួយយើងនោះអី>
<ខ្ញុំមិនចង់ពាក់ព័ន្ធជាមួយបងទៀតទេ ខ្ញុំស្អប់!>
មិននិយាយច្រើនជុងចាប់ថើបដាំងបំបិទមាត់តែម្ដងកុំអោយឡូឡាច្រើនពេក÷
<ស្ងាត់បានឬនៅ?> នែ៎ថើបកូនអញហើយចរិតលូយទៀត
ដាំងមិនបានតបទេព្រោះកំពុងតែគាំងនិងទង្វើជុង នេះស្អីនិងក្រែងថាស្អប់ហីហេតុអីត្រូវមកថើបគេដែរ?
ជុងបើកឡានជូនដាំងរហូតមកដល់ផ្ទះ÷
<កាលចុះឬចង់អោយយើងថើបឯងទៀតទើបឯងចុះ?>
<រោគចិត្ត>
ដាំងចុះពីឡានយ៉ាងលឿនបើមិនចឹងទេបានជុងថើបម្ដងទៀតឥលូវហើយ
SKIP>>>
ក្រឡេកមកមើលជេម និង អូម ពួកគេបានមកដល់មុខ NANON KOROPAT CLUB ÷
<កន្លែងនិងមេនទេ?>gem
<អឺកន្លែងនិងហើយចូលទៅ>
ពួកគេទាំងពីរបានចូលទៅក្នុងដើម្បីរកnanonនិងយកទូរសព្ទមកវិញ។ មនុស្សក្នុងក្លឹបច្រើនគួរសមដែរ វាពិតជាពិបាកក្នុងការតាមរកណាណូនណាស់ទើប
ពួកគេទៅសួរបុគ្គលិកម្នាក់នៅទីនោះ÷
<អត់ទោសប្អូនបងសុំសួរបន្តិចបានទេ?>
<Awwបងជេម បងអូមមកធ្វើអីនៅទីនេះ?>fot
<ជួបទៀត>ជេមនិយាយតិចៗ
<បងមករកម្ចាស់ក្លិបប្អូនដឹងថាគេនៅឯណាដែរទេ?>
<រកបងខ្ញុំហ៍បន្តិចទៀតគាត់ឡើងឆាកហើយពួកបងអាចនៅចាំគាត់បន្តិចបានទេ?>
អូមមើលមុខជេមរួចជេមក៏ងក់ក្បាល
<ចឹងបងទៅអង្គុយត្រង់នោះទៅចាំខ្ញុំយកអីមកអោយញ៉ាំ>
OhmGemទៅអង្គុយនៅតុជ្រុងម្ខាង។ បន្តិចយើងឃើញណាណូនបានឡើងមកលើឆាក។ ភ្លេងចាប់ផ្ដើមលេងហើយ ណាណូនក៏ចាប់ផ្ដើមច្រៀងដូចគ្នា។ ថ្ងៃនេះណាណូនបានយកបទមួយដែលមានចំណងជើងថា Just Friend ច្រៀងជូនទស្សនិកជនស្ដាប់÷
<អៃជេម!>
<ហឹម?>
<យើងថាយើងលង់ហើយ>
<លង់អី?>
<លង់ស្នេហ៍>
<ហាស?កុំប្រាប់ណាវើយថា...>
<យើងលួចស្រឡាញ់ភីណាណូនហើយគិតយ៉ាងមិចទៅ?>
<ក្មេងសិស្សសាលាដូចឯង ឯងគិតថាគាត់យកឯងមេនទេ?>
<តែយើងថាយើងមានវិធីណាវើយ>
<វិធីអ្វីឯង?>
<នោះ!> អូមធ្វើសញ្ញាអោយជេមមើលទៅកាន់ហ្វូតដែលកំពុងរត់តុបម្រើភ្ញៀវ
<ឯងចង់ធ្វើអី?>
End
ហួចគេចង់ធ្វើអីនិង?