Sınır;15
-
Arabayı durdurmuştu.. şirketine gelmiştik.
O benim inmemi ben de onun inmesini bekliyordum. Doğruyu söylemek gerekirse gergindim.
"Jungkook."
Sert çıkan sesi biraz olsun korkmamı sağlamış da olsa ondan korkmamam gerektiğini biliyordum.
Ellerimi bacaklarımda birleştirmiş ne olacağını bekliyordum. Taehyung gerginliğimi üzerimden almak için elimi tutmuştu sıkı sıkıya.
"Sakin ol. Burası seninle benim korunaklı yerimiz. Kimse sana 'neden burdasın?' diye soramaz, sormaz."
Kafamı salladığımda bana güven vermişti.
"İnelim mi?"
Ellerimi kapı kulpuna koyup çıkmaya hazır olduğumu belirtmiştim. İlk önce o inmiş bende derin bir nefes verip inmiştim.
Soracak olursanız belki size göre abartıyor olabilirim ancak onlar sizi tanıyor ve siz onları tanımıyor olsanız nasıl hissedersiniz?
Taehyung merdivenleri çıkarken bende arkasından yürüyordum. Kapı kendi kendine açılmış önden benim girmeme izin vermişti.
Şirkete daha önce bir kere gelmiştim. Görünüşlerine hakimdim.
"Daha önce burda, benimle çalışıyordun jungkook."
Arkamda duran Taehyung'a dönmek için yeltendiğimde bir kızın yanıma koşarak geldiğini görmüştüm.
"J-Jungkook.. gelmişsin! Aman tanrım o gelmiş!"
Taehyung elimden tutmuş asansöre doğru yürütmeye çalışıyordu. Çalışıyordu çünkü ben o kızla konuşmak istiyordum.
Etraftaki insanlar o kızın dedikleri üzerine bize kitlenmiş gülümsüyorlardı.
Asansöre bindigimizde hemen taehyung bir kata basmış geri yanıma gelmişti.
Kapı kapanmak üzereyken içeri bir herif atlamıştı. Taehyung'a baktığımda çene kasları gerilmiş sanki bu heriften haz etmiyor gibiydi.
"Merhabalar bay kim."
Taehyung sadece kafasını sallamak ile yetinmiş bana daha çok yaklaşmıştı.
"Ve siz.. Jungkook bu sen misin?"
Taehyung'a baktığımda gözlerini devirmiş hemen bu adamdan kurtulmak istediği açıkça belliydi.
"Evet Jaong toplantıya geldik."
Taehyung kısa cümlesi ile adamı susturmuştu. Ayrıca adamın adını da öğrenmiştim. Jaong.
Kapı açılmıştı. Taehyung beni önden itirmeye çalışırken son cümlemi de söylemiştim.
"Tanıştığımıza memnun oldum Jaong."
Kapı kapandığında Taehyung bana sert sert bakıyordu. Ne var yani? Adamla tanışamaz mıyım?
"Ne öyle bakıyorsun."
Hafif sırıtmış önden hızlı hızlı asker adımları ile yürümeye başlamıştı.
"O sırıtma da neyin nesi öyle?"
Arkasında ona yetişmek adına koşmaya başlamışken yanından geçtiğimiz insanlar eğilip selam veriyordu.
"Taehyung sana diyorum."
Bir kapının önünde durduğumuz da taehyung kapıyı açmış girmemi beklemişti. Tabikide girmiştim.
İçerisi simsiyah ama bir köşesi mordu. Anlamamıştım. Bir masa vardı ortada büyüktü ama iki sandalye vardı arkası cam şehri görebiliyordum. Sol tarafın olduğu renk mordu ve bir sandalye oradaydı.
Diğer taraf siyah diğer sandalye o taragtaydi ama onları bir tutan bu büyük masaydı.
"Bu ne böyle?"
Taehyung siyah olan yere geçmiş oturmuştu. Moru severdim. Hemde çok.
"Sen dizayn ettin. Sana sormak gerekiyor."
"Ben mi?"
"Sen. Ayrıca o asansörde sergilediğin şeyde neydi? O adamdan nefret edersin."
"Hah, pek de nefret etmiyormuşum demek ki."
"Doğru. Sen o adamla beni kıskandırmak için hep yanına giderdin. Bende tabiki kıskanırdım."
Hafif gülmüş onun yanındaki sandalyeye oturmuştum.
"Neden böyle bir dizayn yaptım ki?"
"Ben siyahı severdim. Sen benden ayrı olmak istemiyordun ama siyahı da sevmiyordun. Böyle bir şey yaptın."
Aklımdaki düşünceler beni dondururken. Taehyung bensiz bu odada kaç yılını geçirmişti o acıyla. Taehyung'a baktığımda mutluydu ancak ben varım diye.
Doğruyu söylemek gerekirse evet fiziksel olarak burda bulunuyordum ancak anılarım,beynim burda miydi? Emin değildim.
"Toplantı vakti."
O masasından kalkmış beni beklemişti. Altan ona bakmaya başlamışken hemen bir şeyler olduğunu sezmiş yerine tekrar oturup bana yaklaşmıştı.
"Sorun ne bebeğim?"
Ellerimi tutmuş teker teker öpmüştü. Nasıl bir adamdı bu böyle? Sert görünümü, kişiliği altında nasıl böyle masum, tatlı bir adam çıkabilirdi ki içinden?
"Taehyung.. ben özür dilerim."
Kafasını kaldırmış bana sert sert yine o bakışlarını sergilemişti.
"Özür dilemenden nefret ediyorum."
"Hatırlamıyorum."
Geri yerime yaşlandığımda konunun bu olduğunu anlaması uzun süre almamıştı. Bana sanki daha da yaklaşabilirmiş gibi gelirken yanıma ondan güç almamı istiyordu.
"Jungkook, bu sorun değil. Hatırlamaman sorun değil. Unutman sorun değil. Şuan yanımda olman.. beni mutlu ediyor."
"Hiç birşeyi hatırlamıyor olsam bile mi?"
"Hiç birşeyi hatırlamıyor olsan bile."
Taehyung'a hızla sarılırken ruhumun tamamlandığını hissediyordum. Şimdi tamdım bu adam benim diğer yarımdı.
"Toplantıya seni gotürmüyorum."
"Ne, Neden?"
"Çünkü toplantıları sevmezsin. Hadi gel seni bir yere götürücem."
Elimi tutup benide kendisi gibi ayağa kaldırdığında odadan çıkarmıştı ikimizi de. O mutluydu bende mutluydum.
Beni bir odaya götürdüğünde içerisi karanlık bir yerdi. Işığı açmak için yeltendiğimde elimi tutmuş izin vermemişti. Onun yerine gitmiş camların hepsini açmıştı.
İçerisi aydınlandığında burası resim atölyesiydi.. kafamı kaldırıp baktığımda lamba yoktu.. burası kesinlikle benim yerimdi.
"Burası senin güzelim. Ben gelene kadar istediğini yapabilirsin."
"Gidiyor musun?"
"Kısa bir süreliğine evet. Eğer sıkılırsan gelirsin yanıma her zamanki gibi."
"Sıkılırsam yanına mi geliyordum."
...
Taehyung'dan
İçeri hızla giren ve kapıyı çalmayan kişiye baktığımda bunun Jungkook olduğunu görmüştüm. Benim tatlı bebeğim duramamıştı yerinde.
"Ne zaman bitiyor bu lanet toplantı?"
Gülümsemiş herkesin içinde böyle şeyler sadece o söyleyebilirdi. Onun gücü buydu..
"Bitiyor şimdi bebeğim. İstersen gel otur yanıma."
"Yanına?"
Kapıyı kapatmış yanıma gelmiş gülümsemişti.. ah anladım.
Biraz geriye ittigimde sandalyemi kucağıma yerleşmiş sırtını yaslamıştım göğsüme. Yaramaz bebeğim benim.
"Nerde kalmıştık.."
....
"Taehyung."
Dalmış gitmişti. Elimi salladığımda sanki transataymış gibi biraz geri gitmiş bana dönmüştü.
"Sana sesleniyordum ama."
"Pardon güzelim dalmışım."
"Geç kalıyorsun."
"Umrumda değil."
---
BİTİTİTİTİTİ
NASILDI YORUM! YORUM! YORUM!