#បេសកម្មមួយ
#ភាគទី6
________________________________________
ថ្ងៃថ្មីយើងឃើញជុងបានត្រៀមខ្លួនស្លៀកពាក់យ៉ាងស្អាតទឹកមុខវិញញញឹមបិទមាត់មិនជិតព្រោះម្សិលមិញទើបតែធ្វើបាបគេហើយ-_-
ស្លៀកពាក់រួចរាល់ជុងចេញមកក្រៅហើយដើរកាត់បន្ទប់របស់ដាំងក៏ឮសម្លេងនាឡិការោទិ៍តែគ្មានអ្នកចុចបិទឡើយ÷
<ម៉ោងរោទ៍សឹងដាច់កន្លើតហើយអត់ចុចបិទទៀតប្រុងដេកដល់ងាប់មេនទេនេះ?>
ជុងមិនខ្វល់ចុះទៅក្រោមទៅអង្គុយក្នុងតុបាយដែលមានលោកហ្វសនៅចាំទីនោះស្រេច÷
<ឯណាដាំង?>
<ដេកមិនទាន់ងើបទេដឹង>
<ធម្មតាដាំងមិនដែលបែបនេះទេម៉ែដោះជួយទៅដាស់ដាំងអោយខ្ញុំបន្តិច>
<ចាសលោកប្រុស>
ម៉ែដោះឡើងទៅដាស់ដាំងបន្តិចក៏ឃើញគាត់ចុះមកវិញទាំងទឹកមុខមិនសូវស្រួល÷
<អ្នកប្រុសតូចមិនបានឆ្លើយតបនិងខ្ញុំទេទ្វាចាក់សោទៀត>
<ឬដាំងកើតអី?>
ព្រុច!យាយពីថាជុងលឿនជាងលោកហ្វសទៀតគ្រាន់តែឮដំណឹងភ្លាម÷
តុ.តុ.តុ
<ដាំង!បើកទ្វានៅដេកដល់កាលទៀតហាស!ដាំង!ឯងកើតអីមេនទេ?>
<...>គ្មានការឆ្លើយតប
<Firstទៅយកសោរចម្លងមក>
<បាទអ្នកប្រុស> firstប្រញាប់រត់ទៅយកកូនសោរចម្លងដើម្បីចាក់ចូលក្នុងបន្ទប់ដាំង
មើលទៅជុងដូចបារម្ភពីដាំងដល់ហើយចូលទៅក្នុងបន្ទប់មុនគេតែម្ដង។ ដាំងគេងស្ងៀមនៅលើពូកទាំងសភាពរាងកាយស្លេកស្លាំងដូចគ្មានឈាម÷
<ដាំង!ឯងកើតអី?> ជុងយកដៃទៅស្ទាបក្បាលរបស់ដាំង
ម្នាយហើយខ្លួនដាំងក្ដៅដូចភ្លើងអញ្ចឹង÷
<ប្អូនកើតអីជុង?>force
<ដាំងក្ដៅខ្លួនខ្លាំងណាស់ហ្វឺសត្រៀមឡានយើងនាំគេទៅមន្ទីពេទ្យ>
<បាទអ្នកប្រុស>
<ផ្ញើផងជុងប៉ាជាប់ប្រជុំការងារសំខាន់ចាំពេលចប់ការងារប៉ានិងទៅតាមក្រោយ>
<បាទប៉ា>
ជុងបីដាំងចុះទៅក្រោមយ៉ាងប្រញាប់ដាក់ដាំងចូលទៅក្នុងឡានដែលមានហ្វឺសជាអ្នកកាន់ចង្កូត។ កង់ឡានវិលយ៉ាងលឿនចេញពីរបងផ្ទះបើកសំដៅទៅកាន់មន្ទីពេទ្យ÷
<លឿនជាងនេះបានទេហ្វឺស?>
<លឿនមិនបានទេអ្នកប្រុសផ្លូវស្ទះខ្លាំងណាស់>
<ចង្រៃយ៍អើយ>
ផ្លូវពិតជាស្ទះពិតមេនសឹងតែកង់ជិះចូលមិនបានផងតែបើចង់ទៅមុខគឺមានតែសុំផ្លូវគេទៅ។ ជុងបានចុះពីលើឡានសុំផ្លូវឡានដទៃទៀតគេក៏ព្រមអែបកៀនជូនតែឡានមួយចុងក្រោយនោះគឺមិនព្រមនោះទេគេបើជាអង្គុយនិយាយទូរសព្ទធ្វើមិនដឹងមិនខ្វល់ពីជុងឡើយ÷
<បងប្រុសជួយអែបឡានបន្តិចបានទេខ្ញុំប្រញាប់យកជំងឺទៅកាន់មន្ទីពេទ្យ!>
<ហេតុអ្វីយើងត្រូវធ្វើតាមឯងអ្នកជំងឺមិនមេនសាច់ញាតិយើងឯណា?>
<មិនចេញមេនទេ?បាន!>
ជុងដើរត្រឡប់ទៅឡានវិញ÷
<ហ្វឺសចេញទៅម្ខាងទុកអោយយើងជាអ្នកបើក>
ហ្វឺសចេញទៅអង្គុយកៅអីផ្សេងទៀតទុកអោយជុងជាអ្នកកាន់ចង្កូត។ ជុងជាន់កុងទ័រឡានបន្ថែមលឿនទៅបុកផាំងៗទៅចំគូទឡានដែលក្បាលរឹងមិនព្រមចេញនោះរហូតឡាននោះត្រូវផ្លាសទីទៅម្ខាងរួចជុងបើកឡានទៅជិតឡាននោះរួចបោះនាមប័ណ្ណមួយអោយទៅម្ចាស់ឡាន÷
<ចង់បានប៉ុន្មានចាំទៅរកយើងនៅទីនិងចុះ>
រួចគេបើកឡានចេញទៅ
SKIP>>>
<អ្នកជម្ងឺមិនបានកើតអ្វីធ្ងន់ធ្ងរទេអ្នកជម្ងឺគ្រាន់តែឈ្លក់ទឹកបន្តិចទើបធ្វើអោយរាងកាយឡើងកម្ដៅហើយអាចប៉ះពាល់ដល់ខួរក្បាលគេទៀតផងបើមិនចង់អោយអ្នកជម្ងឺមានអាការ:ធ្ងន់ធ្ងរជាងនេះសូមអាណាព្យាបាលមើលថែអោយបានដិតដល់ព្រោះរាងកាយអ្នកជម្ងឺមានសភាពទន់ខ្សោយជាងមនុស្សធម្មតា>ពេទ្យ
<បាទលោកគ្រូពេទ្យ>
<ចឹងខ្ញុំសុំទៅមើលអ្នកជម្ងឺផ្សេងទៀតសិនហើយ>
គ្រូពេទ្យចេញទៅក្រៅ ទើបជុងបង្វែរខ្លួនមកចាប់អារម្មណ៍ជាមួយដាំងដែលកំពុងគេងលើគ្រែ÷
<យើងលេងជ្រុលពេកទេដឹង?តែប៉ុននឹងវាតិចពេកផងសម្រាប់ឯង>
ខឹក...ខឹក...ដាំងក្អកឡើងតិចៗ
<ដឹងខ្លួនហើយហ៍ឯកឧត្តម?>ជុង
<នេះខ្ញុំមកទីនេះដោយរបៀបណា?>
<ជិះឡានមកនិងចេះភ្លើចឹងកើតហើយគិតថាជិះថាសហោះមកមេន?>
<ខ្ញុំកើតអី?>
<ព្រលឹមឡើងក៏ក្ដៅខ្លួនដូចភ្លើងមកពីឯងលង់ទឹកម្សិលមិញនិង>
<អ្នកប្រុសជូនខ្ញុំមកមេនទេ?>
<អឺ>
<អ្នកប្រុសបារម្ភពីខ្ញុំ?>
<អត់ទេយើងគ្រាន់តែមិនចង់អោយមានសាកសពស្លាប់ក្នុងផ្ទះយើងប៉ុណ្ណោះ>
<នេះម៉ោងប៉ុន្មានហើយ?>
<យ៉ាងមិចគិតចង់ទៅរៀនទៀតមេនទេ?ដោយសារតែឯងនិងធ្វើអោយយើងខាតម៉ោងរៀនមួយព្រឹក!>
<បើគិតទៅបើអ្នកប្រុសមិនចង់ខាតរៀនអ្នកប្រុសអាចទៅរៀនបានតើគ្មានហេតុផលអីដែលអ្នកប្រុសត្រូវមកមើលថែខ្ញុំទេ>
<ប៉ាផ្ញើយើងអោយជួយមើលឯងទើបយើងសុខចិត្តទ្រាំមកអង្គុយមើលឯងបែបនេះ>
<យ៉ាងណាក៏អគុណអ្នកប្រុសហើយ>
ក្រាក....លោកហ្វសនិងហ្វឺសបានបើកទ្វាចូលមក ពេលនោះទើបចុងប្ដូរឥរិយាបថធ្វើជាបារម្ភពីដាំងដោយអង្គុយអង្អែលក្បាលដាំងអីចឹងណា÷
<ប្អូនយ៉ាងមិចហើយមានអត់ស្រួលខ្លួនត្រង់ណាទៀតទេ?>សម្ដែងសាហាវកាជុងអាណិតតែហ្វឺសទេដឹងរឿងគ្រប់យ៉ាងបានត្រឹមតែឈរហួសចិត្ត
<អឺ...ខ្ញុំលែងអីហើយបងប្រុស>
<ពេទ្យថាដាំងកើតអីទៅជុង?>force
<ពេទ្យថាប្អូនក្ដៅខ្លួនព្រោះលង់ទឹក>
<បើអស់អីហើយប៉ាក៏លែងបារម្ភទៀតដែរចឹងប៉ាទៅវិញហើយព្រោះការងារមានច្រើនណាស់ដែលមិនទាន់ធ្វើ>
<បាទជំរាបលាលោកប៉ា>
<ជំរាបលាប៉ា>
លោកហ្វសនិងហ្វឺសត្រឡប់ទៅវិញ ប៉ាចេញមិនទាន់ទាំងផុតផងជុងរុញដាំងចេញវិញ÷
<លើកក្រោយសម្ដែងអោយសមជាងនិងបន្តិចផង>
<ខ្ញុំមិនសូវជំនាញដូចអ្នកប្រុសទេ សមអើយសមប្រហែលជាធ្លាប់ធ្វើបែបនេះច្រើនដងហើយ>
<យ៉ាងណាក៏មិនដល់ឯងដែរ ពូកែសម្ដែងរហូតប៉ាយើងលង់ងើបក្បាលលែងរួចហើយ>
<បន្តិចទៀតប្រហែលលង់ទាំងកូនដែរទេដឹង>
<ដេកស្រមៃទៅដាំងក្មេងតូច! មុខដូចឯងនេះគ្មានអ្វីទាក់ទាញយើងបន្តិចទេ>
<ទាក់ទាញបន្តិចគ្មានទេតែខ្ញុំឃើញអ្នកប្រុសសម្លឹងមកខ្ញុំរហូតប្រហែលជាមិនបានគិតអ្វីលើសលួសទេមើលទៅ>
<ហឹសលង់និងខ្លួនឯងពេកហើយដាំង! យើងមើលឯងដូចដែលយើងមើលខ្យល់ប៉ុណ្ណោះ ហើយបើសិនយើងគិតអ្វីលើឯងពិតមេនយើងមិនចាំបាច់គិតអ្វីយូរទេមនុស្សដូចឯងហុចតែលុយលូនមករកឯង>
<លុយទិញខ្ញុំមិនបានទេប្រសិនលុយមិនគ្រប់តែចំពោះអ្នកប្រុសវិញមិនបាច់ចំណាយលុយទេខ្ញុំអោយfree>
<ឃើញដែរទេធាតុពិតរបស់ឯងចេញមកហើយ>
< Surpriseដែរទេ?>
< គ្មានអ្វីគួរអោយភ្ញាក់ផ្អើលទេបើឯងមិនមេនបែបនិងមិនមេនឯងអេបអបប៉ាយើងរហូតបានចូលមកនៅក្នុងផ្ទះធំទេ>
< ពិតមេនហើយធ្វើមិចបើខ្ញុំកើតមកមានទាំងព្រមបែបនេះស្អាតក៏ស្អាត ឆ្លាតក៏ឆ្លាតហើយសំខាន់មានប្រុសអ្នកមានចិញ្ចឹមទៀត>
<តែឯងកុំសង្ឃឹមថាបានអ្វីដូចដែលឯងចង់បាន!>
End
ដាំងមិនមេនស្លូតមឹសៗដូចដែលឃើញទេចាស ដាំងប្រៀបដូចជាសាំង ជុងប្រៀបដូចជាភ្លើង ដាក់ចូលគ្នាទៅឆាបឆេះពេញសាច់រឿង