ကျွီ...!
ရှပ်... ရှပ်...
ရှင်းအိပ်ပျော်နေရာမှ အိပ်ယာဘေးကပြတင်း
ပေါက်ပွင့်သံနှင့်အတူကြားလိုက်ရသောခြေ
သံကြောင့် အသိစိတ်ကနိုးလာရပြီး ခေါင်းပါ
ကြီးသွားရ၏ ။
ဘုရား....ဘုရား... သူခိုးများလား....?
ထကြည့်လိုက်ရမလား.... ?
နိုးနေတာသိလို့ လူကိုတခုခုလုပ်သွားရင်ရော
အာ....နေပါစေကွာ... သူလိုချင်တာရရင်ပြန်
သွားမှာ....
စိတ်ကိုတင်းပြီး စောင်ကိုလက်ဖြင့်ဆုပ်ကိုင်
ရင်း ထိုသူခိုးထွက်သွားမဲ့အချိန်ကိုစောင့်နေပေ
မဲ့ ဘာအသံမှမကြားရတော့ပဲ ရှင်းရဲ့နောက်ကျော
ဘက်ဆီမှာ ချမ်းစိမ့်စိမ့်ခံစားလိုက်ရတာမို့ထိုလူ
ကရှင်းကိုစိုက်ကြည့်နေမှန်းသိလိုက်ရသည် ။
စိတ္တဇလူသတ်သမားများလား....? ရှင်းအားတင်း
ပြီး အနောက်ကိုတဖြည်းဖြည်းလှည့်ကြည့်လိုက်
မိတော့ ပြတင်းပေါက်ဆီမှ ဝင်လာသောလမ်းမီး
ရောင်နှင့်အတူ ထောင်ထောင်မောင်းမောင်းယော
က်ကျားတစ်ယောက်ရပ်နေလေသည် ။
သူ့ဗလအရ ရှင်း ဘယ်လိုမှနိုင်မည်မဟုတ်... ။
'' ဟို... ကျွန်တော်တောင်းပန်ပါတယ် လူကိုဘာမှ
မလုပ်ပါနဲ့....ဟို..ပစ္စည်းကြိုက်တာ ယူသွားပါ...''
ပြောနေရင်း ရှင်းအသံများပင်တုန်ရီသွားရ၏ ။
ယောက်ကျားလည်းအသဲနဲ့ပဲကြောက်တတ်တာ
ပေါ့ မတတ်နိုင်ဘူး ။
လင်းရှိန် မှာ သတိရလွမ်းဆွတ်စိတ်ကိုထိန်းမနိုင်
သောကြောင့်ပြတင်းပေါက်ကိုကျော်ပြီးတက်
လာပေမဲ့ ထိုလူက လူကိုသူခိုးထင်နေလေသည် ။
ဒီယံရှင်းက စိုင်းညီလင်းရှိန်ဆိုတဲ့ကောင်ကလွဲ
ရင်တစ်လောကလုံးကိုကြောက်နေတော့တာပဲ ။
''လူကိုလုပ်ချင်လို့ ပြတင်းပေါက်ကျော်ပြီးတက်
လာတဲ့ကိစ္စကို... ''
'' ဟင်... လင်းရှိန်လား.... ''
'' အင်း ခင်ဗျားလင်... ''
လင်းရှိန်ဆိုတာ သေချာသွားသည်နှင့် ရှင်းအိပ်
ယာပေါ်မှ ကုန်းကျုံးထရင်း သူ့ကိုပြေးပြီးထု
ရိုက်ပစ်လိုက်တော့သည် ။
'' အရူးကောင်! ငါဘယ်လောက်လန့်သွားလဲ
မင်းသိလား... ငါကြောက်တတ်မှန်းသိရဲ့သား
နဲ့ အသံမပေးပဲနဲ့ တက်လာတယ်''
''အသံပေးပြီးမှတက်လာရင် ကျုပ်အခန်းထဲကို
ရောက်လာမှာမဟူတ်ဘူး ခင်ဗျား ဂျက်ချထား
တာနဲ့ အပြင်မှာပဲ မိုးလင်းရမှာ... ''
အဲ့ဒါလည်း ဟုတ်သည် ။ အခုမှ လင်းရှိန်ကိုစိတ်
ဆိုးဖို့ပြန်သတိရသွားကာ
'' မင်းက သူများအိမ်ကိုအခုအချိန်ကြီးခိုးကြောင်
ခိုးဝှက်နဲ့ ဘာလာလုပ်တာလဲ... သွား အခုပြန်... ''
ပြောပြီး သူ့ကိုတွန်းလွတ်ပေမဲ့ လင်းရှိန်ကတွန်း
နေသော ရှင်းလက်များကို ဖမ်းချုပ်လိုက်ကာ
'' ပြန်ဖို့စိတ်ကူးရှိရင်အစထဲက မလာဘူး ခင်ဗျား
နဲ့အိပ်မှာ ဒီည... ''
''မင်းနော်! ငါခွင့်မပြုဘူး... ''
''ဟာ... ဘာလို့လဲကွာ...ကျွန်တော်ကအရမ်းလွမ်း
နေလို့ကို ''
ကလေးတွေဂျီကျသလိုမျိုး လင်းရှိန်ထံမှညီးညီး
ငြူငြူအသံကြောင့် ရှင်းအံ့သြသွားရသည် ။ ဒီ
ကောင်က ဒီလိုမျိုးတွေရောတတ်တာပဲလား....? ။
ရှင်းအတွေးမဆုံးခင်လင်းရှိန်က ရှင်းဂုတ်ပိုးကို
ထိန်းကိုင်ပြိး နူတ်ခမ်းများကို နမ်းရိူက်လာလေ
သည် ။ တကယ်ကိုမှ ဖြည်းဖြည်းချင်းနှင့်နူးနူး
ညံ့ညံ့လေး... အကြာကြီးလွမ်းဆွတ်နေခဲ့ရသလို
မျိူး ။
လင်းရှိန်၏ ညို့ငင်ဆွဲယူနေသော နူတ်ခမ်းပါး
ထံမှ ရှင်းရုန်းကန်နိုင်စွမ်းမရှိပဲ ထိုကောင်လေး
ကိုပြန်လည်ဖက်တွယ်ပြီး အနမ်းများကိုတုန့်ပြန်
မိတော့ နူးညံ့ရာမှ တဖြည်းဖြည်းအငမ်းမရနမ်း
ရိူက်လာပြီး လျှာများကပါရှင်းပါးစပ်ထဲဝင်ရောက်မွှေနှောက်လာကာ ရင်များလည်းတလှပ်
လှပ်ခုန်လာရတော့သည် ။
လင်းရှိန်သည် နမ်းနေရင်းမှ လက်များက ရှင်း
၏ အင်္ကျီအောက်သို့ပွတ်သပ်ချော့မြူနေပြီး
nipple တွေကိုထိလာသည့်အခါ ရှင်းမှာတွန့်
တွန််သွားရသည်အထိပင် ။ လင်းရှိန်ကမတ်တပ်
နမ်းနေရာမှ ရှင်းကိုကုတင်ပေါ်တွန်းချပြီးသူပါ
တက်ဖိလာကာ ပြင်းပြင်းထန်ထန်စုပ်ယူနမ်းရိူက်
ပြန်သည် ။
''ပြွတ်....ပြွတ်...!''
နမ်းနေရင်းရှင်းတို့၂ယောက်ခန္ဓာကိုယ်မှအဝတ်
များက ကုတင်အောက်သို့ပုံကျကုန်လေတော့၏
ပူပြင်းနေသောခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခုနှင့်အတူ လိုအင်
ဆန္ဒများသည်လည်း တဟုန်ထိုးမြင့်တက်လာရ
သည် ။ လင်းရှိန်လက်ချောင်းများက ရှင်းရဲ့အ
ပေါက်ထဲ၌ဝင်ထွက်နေပြီး ရှင်းပါးစပ်လေးဟ
ကာ အော်ငြီးရုံသာတတ်နိုင်တော့သည် ။ လင်း
ရှိန်၏ လက်များက အောက်အပေါက်ထဲအဝင်
အထွက်လုပ်နေသလို ရှင်း၏ လည်ပင်းများနှင့်
ရင်ဘက်များကိုလည်း အားပါပါဖြင့်စုပ်ယူနမ်း
ရိူက်နေသောကြောင့် ရှင်းခန္ဓာကိုယ်လေးကော့
ကော့တတ်သွားရသည်အထိ ။
ပြွတ်!
ဇွက်.... ဇွက်..... !
နမ်းရိူက်စုပ်ယူရာမှထွက်လာသည့်အသံများရော
အောက်ပိုင်းမှအသံများပါဆူညံလာလေတော့၏
'' အ့...လင်းရှိန်....အင်းးးး ဟင်းးး ''
ရှင်းရဲ့အပေါက်ထဲဝင်ထွက်နေသောလက်ချောင်း
များထက်တုတ်ခိုင်ပြီး ပူနွေးသည့်အရာကို ရှင်း
တကယ်တောင့်တနေပြီဖြစ်သည် ။ ကိုယ့်မာနနှင့်
ကိုယ်မို့ လူကိုမတွေ့ပဲရှောင်ပြေးနေပေမဲ့နှလုံး
သားကဒီလူကိုငြိတွယ်နေသည်လေ ပြီးတော့ဒီကောင်လေး၏ အထိအတွေ့အယုအယများက ရှင်းကိုသာယာယစ်မူးစေနိုင်လေသည် ။
'' တကယ်ပါ... ကျုပ်ခင်ဗျားကိုသိပ်ချစ်နေပြီ''
ပြောပြီးလင်းရှိန် က feel တက်နေပြီဖြစ်သော
ရှင်းနူတ်ခမ်းများကို လျှာဖြင့်ယက်လိုက်ပြီး
စိုစွတ်စွာ ထပ်ပြီးစုပ်ယူနမ်းရိူက်ပြန်လေသည် ။
တစ်ဆက်ထဲ ထိုလူ့ပေါင်များကြားထဲ၌နေရာဝင်
ယူလျက် လင်းရှိန်ရဲ့ လီးကို အထက်အောက်၂ခါ
လောက်ပွတ်ဆွဲလိုက်ပြီး လက်တစ်ဖက်ကရှင်းရဲ့
ခါးကိုကိုင်ကာ တရစ်ရစ်နှင့်တိုးဝင်ပစ်လိုက်တော့
သည် ။
'' ah! shitt....!အင်းးးးးး... အာ့ဟာ့... ''
ထိူလူ့အပေါက်လေးက မထိတွေ့ရတာကြာပြီ
ဖြစ်၍ ပို၍ပင်ကြပ်သိပ်ကာ သူ့လီးကိုအတင်း
ဆွဲဆုပ်ထားသောကြောင့် အထဲကိုဝင်ဝင်ချင်း
ခံစားမူကပြောမပြတတ်အောင်ကိုကောင်းလွန်း
နေလေသည် ။ လင်းရှိန်အောက်ကလူကတော့
မျက်လုံးလေးတွေမှေးစင်းနေပြီး နူတ်ခမ်းလေး
ကိုကိုက်ကာ ရီဝေဝေလေးကြည့်နေလေသည် ။
'' ဖြည်းဖြည်းချင်းဆောင့်လိုးရမလား....
တရက်ဆက်ဆောင့်လိုးရမလား.... ..ဟင် ''
လင်းရှိန်မလူပ်ရှားသေးပဲ ထိုလူ့ပါးကိူငုံ့နမ်းရင်း
မေးတော့ မျက်နှာစောင်းချသွားပြီး
'' ဖြည်းဖြည်းချင်း.... ပဲ ''
အသံလေးက လင်းရှိန်ကြားရုံမျှတိုးတိုးဖွဖွလေး
သာ... ။ ထိုအသံလေးကပင် လင်းရှိန်၏ကာမစိတ်ကိုပို၍တောက်လောင်နိုင်စေလေသည် ။
ထိုလူ့ထံမှအဖြေရသည်နှင့် လင်းရှိန်လည်း လီးကိုဖြည်းဖြည်းချင်းထုတ်လိုက်ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်းပဲစလိုးတော့သည် ။ ရှင်းသည်လည်း လင်းရှိန်၏လီးကြီးဝင်လာလိုက်တိုင်း နင့်နေသောခံစားမူနှင့်ထွက်သွားလျှင်လည်း လွတ်ထွက်သွားမှာဆိုးရိမ်သည့်အလား ထိုအရာကို ဆွဲညှစ်ထားမိပြန်သည် ။
'' အင်းးး.... ကိုကို... ကြမ်းကြမ်းလေးဆောင့်
လိုးချင်နေပြီ... ရမလားဟင်... ''
လင်းရှိန်က ရှင်းအပေါ်က လူပ်ရှားမူမပျက်
မေးလာလေသည် ။ ရှင်းလည်းခံနိုင်ရည်ရှိနေပြီ
မို့ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်နှင့် လင်းရှိန်သည်
တဖတ်ဖတ်မြည်အောင် အသေဆောင့်လိုးလေ
သည်မို့ ရှင်းခန္ဓာကိုယ်လေးသည် အပေါ်အောက်
ရွေ့လျားလျက် ။
'' အ့... ဟင်း... အင့်... ''
ဖတ်....ဖတ်...ဖတ်...
''ကျုပ်လိုးပေးနေတာ ကောင်းလားရှင်း...ဟင်''
'' အင့်... .. ကောင်းတယ်... ဟာ့... ''
'' ခင်ဗျား ဖင်ကိုအရမ်းလွမ်းနေတာ...အ့ ...ဟင်း
စောက်ရမ်းလိုးလို့ကောင်းတယ်....... ခင်ဗျားကို
ကျုပ်ပဲ ပိုင်တာ...... ကြားလား...ဒီယံရှင်း ''
လင်းရှိန်သည် အပေါ်မှ အရှိန်ဖြင့်ဆောင့်လိုးနေ
ရင်းအမိန့်ပေးသလိုမျိုးပြောလာလေသည် ။ချွေး
စို့ကာ ယောက်ကျားဆန်လွန်းလှသောလင်းရှိန်
မျက်နှာကိုကြည့်ရင်း ရှင်းအတွင်းထဲမှ ကျဥ်တက်လာရကာ ပြီးချင်လာရတော့၏ ။
'' အာ့... လင်းရှိန်...ငါပြီးတော့မှာ... အ့...အ့... ''
ရှင်းပြောတော့ လင်းရှိန် က လွတ်နေသောလက်
တဖက်ဖြင့် ရှင်းအကောင်ကို ပွတ်ဆွဲပေးလာ
သောကြောင့် ရှင်းမော့ငြီးနေရင်း သိပ်မကြာခင်
ပဲ ဖြူပျစ်ပျစ်အရည်များကို လင်းရှိန်ဝမ်းဗိုက်
ဆီသို့စွန့်ထုတ်လိုက်မိတော့သည် ။
'' ကိုကိုပြီးသွားပြီဆိုတော့ ပုံစံပြောင်းရအောင် ''
ပြောပြီးလင်းရှိန်က ပျော့ခွေနေသောရှင်းခန္ဓာ
ကိုယ်လေးကိုမထူလျက် မတ်တပ်ရပ်လေမို့ရှင်း
မျက်လုံးပြူးသွားရကာ သူ့ပုခုံးကိူခပ်မြန်မြန်
လက်ဖက်လိုက်ရ၏ ။
'' ...ပြုတ်ကျသွားမယ်.. လင်းးရှိန်... ''
'' ခင်ဗျားယောက်ကျားကိုယုံစမ်းပါ... ''
ပြောပြီး ကျွတ်ထွက်သွားသော သူ့လီးကိုကိုင်ပြီး
ရှင်းဖင်ထဲကိုပြန်ထိုးထည့်လေသည် ။ ပလွတ်
ဟူသောအသံနှင့်အတူ လင်းရှိန်လီးတစ်ချောင်း
လုံး ဝင်သွားလေသည် ။ မတ်တပ်အနေအထား
ကြီးမို့ ရှင်းမှာ ပြုတ်ကျမှာလည်းကြောက်သလို
လင်းရှိန်လီးကအထဲကိုတအားဝင်နေသည်မို့နင့်
နေအောင်ကောင်းနေရတော့သည် ။
'' ကြိုက်လား ရှင်း... ကျုပ်မတက်တပ်ရပ်ပြီး
ခင်ဗျားဖင်ကို လီးနဲ့လိုးပေးနေတာ... ''
'' ဟင့်.... အာ့.....အွန်း...''
ရှင်းဘာမှပြန်မဖြေနိုင်ပဲ သူ့ဆောင့်ချက်များ
အောက် အော်ငြီးရုံသာ ။ လင်းရှိန်ကတော့လွမ်း
ခဲ့ရသမျှကိုအတိုးနဲ့အရင်းနဲ့ပေါင်းပြီးရှယ်ပလန်
နဲ့ကို လိုးနေလေတော့သည် ။ နောက်ဆုံးလက်
မြှောက် အရူံးပေးရသူက ရှင်းပင်ဖြစ်လျက် ။
ထုံးစမ်အတိုင်း လင်းရှိန်ဘယ်ချိန်ထိဘယ်လိုပုံစံ
တွေနဲ့ သူ့ကိုဆက်ဆံနေတယ်ဆိုတာမသိနိုင်တော့
ပဲ အိပ်စက်ခြင်းသို့သာ...... ။
.....................................................
''အမလေးးးးးး.... ဒါဘယ်လိုပုံစံလဲ... ''
ဒေါ်ကြည်ဖြူရှင်းသန့်၏ အော်သံကျယ်ကြီး
ကြောင့်ကုတင်ပေါ်တွင် ကြင်စဦးမောင်နှံများ
လို တယုတယ ကြင်နာစွာအိပ်ပျော်နေသောရှင်း
တို့နိုးလာရတော့၏ ။
''ဟင်... မေမေ! ''
''အမေ''
အခုမှဆတ်ခနဲ့နိုးလာသည်မို့ ၂ ယောက်လုံးအ
မေခေါ်ရုံမှတပါး ဘာအသံမှထွက်မလာပဲ ဆံပင်
ထိုးထိုးထောင်ထောင်နှင့်ကြောင်စီစီလေးတွေ
ဖြစ်နေကြရလေသည် ။ ယောက်ကျားလေးနှစ်
ယောက် ကုတင်ပေါ်မှာအဝတ်မပါပဲဖက်အိပ်နေ
ကြတာဟာ ညီအကိုဆက်ဆံရေးတော့ဘယ်လို
နည်းနဲ့မှမဖြစ်နိုင်... ။ ပြီးတော့ သူမသား၏လည်
ပင်းမှာ အနီရောင်အကွက်များက ရှိနေသေးသည်
''နှစ်ယောက်လုံး အင်္ကျီဝတ်ပြီးရင်ဆင်းလာခဲ့''
မေမေက မျက်နှာတင်းတင်းဖြင့်ပြောကာတံကား
ကို ဒုန်းကနဲ့အသံမြည်အောင်ပိတ်ပြီးထွက်သွား
ခဲ့လေသည် ။
''ချီး... သေတာပဲကွာ... ''
'' ဘာဖြစ်လို့လဲ ကိုကိုရဲ့နားဖောက်စရာမလိုတော့
တာပေါ့''
ရှင်းအပီအပြင်စိတ်ညစ်နေသည်ကို သောက်ခွက်
ပြောင်ပြီးပုခုံးပေါ်မေးလာတင်ကာပြောလာသူ
ကြောင့်ရှင်းလည်း တံတောင်နဲ့တွက်ထည့်လိုက်
ပြီး
'' ငါရှက်လို့သေတော့မှာပဲ စိုင်းညီလင်းရှိန်ရေ..''
''ဟွန်းအခုမှ.... ညက ကျ ကောင်းတယ်ဆို''
''ဒီမအေဘေး... ''
ဘုန်းး...ဘုန်း
မေမေက လက်ပူးလက်ကြပ်မိသွားသည်ကို သူ
ကနည်းနည်းဖြစ်ဖြစ်တော့စိတ်ပူနေသင့်တာပဲ
မဟုတ်ဘူးလား အခုက လင်ဗန်းလိုမျက်နှာပြောင်နေသူကိုရှင်းတဘုန်းဘုန်းမြည်အောင်ထုရိုက်ပစ်တော့သည် ။
'' အားနာတယ် ကိုကိုရ.... ခင်ဗျားကအရိုးထဲက
အားတွေထွက်နေသလားပဲ...ဟင်.. ''
'' အဲ့ဒါတွေနောက်မှပြောစမ်းပါအခုမေမေမိ
သွားပြီကို... ဘာလုပ်ကြမလဲ... ''
'' လက်ထပ်ကြမယ်လေ... ''
''ဘာကြီး... ? ''
'' ဟုတ်တယ် ကိုကို... ကျွန်တော်တို့လက်ထပ်ကြ
ရအောင် ''
လင်းရှိန်က ရှင်းရဲ့လက်နှစ်ဖက်ကို ခပ်ဖွဖွလေး
ကိုင်ရင်းတောင်းဆိုသလိုမျိုးလေးပြောလာသည်
မို့ရှင်းပါးလေးတွေနီမြန်းသွားရပြန်သည် ။
'' ဟို... မေမေက လက်ခံပါ့မလား ''
'' ကျွန်တော်ကြိုးစားပါ့မယ်အမေက ရုပ်ချော
ချောနဲ့ သမက်လေးတော့ရချင်မှာပါ ''
'' အေးပါ ငါကြည့်အုံးမယ် အခုဆင်းတော့ကု
တင်ပေါ်က ''
ပြောပြီးသည်နှင့် အပြောထက်ခြေတောက်မြန်
သော ရှင်းက ကန်ချပစ်လိုက်သည်မို့ လင်းရှိန်
ခင်ဗျာ ပြေးချိန်မမှီတော့ပဲ ကုတင်အောက်သို့
အပုံလိုက်ပြုတ်ကျသွားရလေတော့သည် ။
............................................................
အဟမ်း... အဟမ်း... အရေးကြီးလာပါပြီနော်!
သဘောတူပေးရမှာလား..ခွဲပေးရမှာလား...?😛