ရှီချန်းယု က သူသည်တောင်ပေါ်တက်ရန် နောက်တစ်နေ့ မိုးမလင်းခင်ကတည်းက သွားမည်ဟု မူလင်းထန်ကို ပြောထားခဲ့သည်။ မူလင်းထန် သည် သာမန်လူများ ကဲ့သို့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် လှုပ်ရှားသွားလာနိုင်သော်လည်း တောင်တန်း များသည် မြေပြန့်နှင့် မတူသောကြောင့် ရှီချန်းယုသည် သူနှင့်အတူ လိုက်မလာစေလိုပါ။
ရှီချန်းယု သည် လမ်းတစ်လျှောက်တွင် ရွာသားများစွာနှင့် တွေ့ဆုံခဲ့ပြီး အများစုမှာ မျှစ်တူးရန် သို့မဟုတ် ထင်းစုဆောင်းရန်အတွက် တောင်ပေါ်သို့ တက်ခဲ့ကြသည်။ အားလုံးက ရှီချန်းယု ကိုတွေ့တော့ သူတို့လည်း တောင်ပေါ်တက်လာပြီး လမ်းတစ်လျှောက်မှာ ရှီချန်းယု နဲ့ စိတ်ပါလက်ပါ စကားစမြည်ပြောနေကြတယ်။
ရှီချန်းယု သည် လေးနှင့်မြှားကို ကိုင်ဆောင်ထားသည်ကိုမြင်တော့ အဒေါ် တစ်ယောက်က အံ့ဩစွာမေးသည်..
"ရှောင်ယု မင်းတောင်ပေါ်မှာ အမဲလိုက် သွားမလို့လား"
တစ်ဖက်သားကို အံ့အားသင့်စေရသည့်အကြောင်းရင်းမှာ အဓိကအားဖြင့် ရှီချန်းယု သည် ငယ်ရွယ်နုပျိုပြီး နူးညံ့သိမ်မွေ့ပြီး တောင် ပေါ်အမဲလိုက်နိုင်သောလူနှင့် လုံးဝမတူသောကြောင့်ဖြစ်သည်။ ထိုအဒေါ်သည် ရှီယွီရှီး နှင့် ကောင်းမွန်သောဆက်ဆံရေးရှိသည်။ ရှီချန်းယု က သူ့စကားတွေကို နားထောင်ပြီး ခေါင်းညိတ်ပြတာကိုမြင်တော့ စိုးရိမ်စိတ် အနည်းငယ်နဲ့ ဆက်ပြောတယ်..
" ရှောင်ယု အဒေါ်က တခြားကိစ္စတွေမှာ ဝင်စွက်ဖက်တယ်လို့ မထင်လိုက်ပါနဲ့...မင်းအမေအတွက်ကြောင့်ပြောရတာပါ..ဒီတောင်ပေါ်မှာ ကောင်းတာတွေ အများကြီးရှိပေမယ့် ဖော်ပြလို့မရနိုင်တဲ့ လျှို့ဝှက်အန္တရာယ်တွေလည်းရှိတယ်.. ပညာရှင်တစ်ယောက်အနေနဲ့ တောင်ပေါ်မတက်တာ ပိုကောင်းပါတယ်"
ရှီချန်းယု က တစ်ဖက်လူက သူ့ကို လျှော့တွက်တဲ့အခါ စိတ်ဆိုးမှာ မဟုတ်ပါဘူး၊ တစ်ဖက်လူက သူဒီလိုပြောတာမျိုးက သူ့ကိုစိတ်ပူတာကြောင့်ဆိုတာ သူသိလို့ အဒေါ်ကို ပြုံးပြပြီး ရှေ့မဝေးတဲ့ နေရာကို လက်ညှိုးထိုးပြတယ်။
"အန်တီ စိတ်မပူပါနဲ့.. ကျွန်တော် အဲ့နေရာကို လှည့်ကြည့်လိုက်ဦးမယ်.. တောင်ပေါ်ကို မသွားပါဘူး၊ ပြီးတော့... ဒီလိုပိန်တဲ့ ခြေလက်တွေကို လည်းကြည့်ပါအုံး..ဘယ်တက်နိုင်ပါ့မလဲ..ဒါပေမယ့် တကယ်တော့ ကျွန်တော်က လေးမြားတွေသုံးတာ တော်ပါတယ်.. "
ရှီချန်းယုက အန်တီက သူ့စကားကို မယုံမှာကို စိုးရိမ်တာကြောင့် သူလက်ကို မြှောက်ကာ သစ်ပင်ပေါ်က ငှက်တစ်ကောင်ကို မြှားနဲ့ ပစ်လိုက်တယ်။
ရှီချန်းယု ရဲ့ လှုပ်ရှားမှုတွေက မြန်ပြီး ကျွမ်းကျင်တယ်၊ အဒေါ်က သူ့ရဲ့ လှုပ်ရှားမှုတွေကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မမြင်လိုက်ရဘူး၊ မြှားနဲ့ ပြုတ်ကျနေတဲ့ ငှက်တစ်ကောင်ကိုသာ မြင်လိုက်ရတယ်။
ယခုတော့ အန်တီ ဘာမှပြန်မပြောနိုင်တော့ဘဲ ငှက်ကလေးအား မနာလိုစွာကြည့်ကာ ရှီချန်းယု ၏ လေးပစ်စွမ်းရည်ကို ဆက်လက်ချီးကျူးခဲ့သည်။
အဒေါ်နှင့်ခွဲခွာပြီးနောက်၊ ရှီချန်းယု သည် သူ၏လက်များကိုဆန့်ထုတ်ကာ နာကျင်နေသောခြေထောက်များကို ရိုက်နှက်ရင်း တောင်ပေါ်သို့ဆက်လက် လမ်းလျှောက်သွားခဲ့သည်။
ရှီချန်းယု သည် ခဏကြာတက်လာပြီးတဲ့နောက် ကြမ်းတမ်းတဲ့ တောင်ပေါ်လမ်းပေါ်မှာ ခပ်ပွပွဝတ်ထားသော ကောင်လေးတစ်ယောက်ကို အဝေးက မြင်လိုက်ရသည်။
ဒါကိုမြင်တော့ ရှီချန်းယု ဟာ ရီလင်းရွာက ဘယ်မိသားစုရဲ့ ကလေးလဲဆိုတာ မေးချင်တာကြောင့် ထိုကလေးဆီသွားခဲ့ပေမယ့် သူနဲ့ ရောက်ခါနီးမှာ ရုတ်တရက် ထွက်ပြေးသွားခဲ့တယ်။ လျင်မြန်စွာ ရှေ့ကို ပြေးလာရင်း၊ ကောင်လေးက ရန်သူကို သတိပေးတဲ့ သားရဲတစ်ကောင်လို အံကြိတ်ပြီး အော်ဟစ်လိုက်တယ်။
ဒါကိုမြင်တော့ ရှီချန်းယု က အမြန်ရပ်လိုက်တယ်။ ရှီယွီရှီး က အရင်က သူ့ကို ပြောခဲ့တာကို သတိရပြီး ရွာထဲက အရူးကလေးနဲ့ ဝေးဝေးမှာနေဖို့ ပြောပြီး အဲဒီကလေးက အရူးဖြစ်တာကြောင့် ရှီချန်းယု အကိုက်ခံရလိမ့်မယ်တဲ့။
ထွက်သွားသော ကောင်လေး၏ နောက်ကျောကို လှမ်းကြည့်လိုက်သည်၊ ဤကလေးသည် အရူးကလေးဖြစ်ရမည်။
ရီလင်းရွာက ဓားပြတွေနဲ့တွေ့တဲ့အခါ ဒီရူးသွပ်တဲ့ကောင်လေးက အရမ်းကြိုးစားခဲ့တယ်လို့ကြားတယ်။ သူသည် သားရဲကဲ့သို့ ရက်စက်ပြီးရင်း ရက်စက်ကာ ခုခံနေခဲ့တာကြောင့် ရီလင်းရွာအတွက် အချိန်ပိုရအောင် ကူညီပေးခဲ့သည်။
ရှီချန်းယု သည် ဤကလေးအား အနည်းငယ်စာနာသော်လည်း ယနေ့ခေတ်တွင် မည်သူတစ်ဦးတစ်ယောက်မျှ မိသားစုအတွက် အခက်အခဲမရှိပဲမနေပေ။ အကယ်၍ သူသည် အရူးကောင်လေးကို အကြောင်းပြချက်မရှိဘဲ သဘောကောင်းနေပါက ရီလင်းရွာရှိ အခြားလူများသည် သူတို့၏ စိတ်ထဲတွင်တွင် သူသည်ပြဿနာရှိလာမည်မှာ သေချာပါသည်။
ကြုံဖူးသော နှင်းမုန်တိုင်းကြောင့် ယနေ့ခေတ် လူအများစုမှာ အခက်တွေ့နေကြရပါသည်။ ရူးနေသူကို ကျွေးမွေးရန် အပိုအစားအစာ ရှိပါက ဆင်းရဲနွမ်းပါးသော မိသားစုများမှ အချို့သော လူများကိုသာ ကျွေးကြမည်ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ရှီချန်းယု သည် သူ့ကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီးနောက် ခြေဆန့်ကာ တောင်ပေါ်မှ ဆက်လျှောက်သွားခဲ့သည်။
ရှီချန်းယု ၏ လက်ရှိ အရပ်မှာ 1.8 မီတာခန့်ရှိသည်။ ရှေးခေတ်အရပ်အမြင့်သည် ယေဘူယျအားဖြင့်အတော်အတန်တိုသောကြောင့် သူ၏အရပ်သည် အလွန်မြင့်သည်ဟု မှတ်ယူကြသည်။
ဒါပေမယ့် သူ့ရှေ့က တောထူထပ်တဲ့ တောထဲကို လှမ်းကြည့်လိုက်ရင်း သူ့ ပတ်ဝန်းကျင်မှာ ထူထပ်တဲ့ သစ်ပင်မျိုးစုံရဲ့ နောက်ခံကို ကြည့်လိုက်တော့ သူက အရမ်းကို သေးငယ်လှပါတယ်။
အထူးသဖြင့် ယခုအချိန်တွင် ကောင်းကင်သည် အနည်းငယ် တောက်ပနေပြီးတောအုပ်ကြီးသည် မြူမှုန်များ ပြည့်နှက်နေသည်။ ဆောင်းအကုန်တွင်နံနက်ခင်းနေရောင်သည် အထပ်ထပ်အခါခါ ဆေးကြောလိုက်သကဲ့သို့အလင်းရောင်အားနည်းသော တောအုပ်ကြီးအတွင်းသို့ ထိုးဖောက်ဝင်ရောက်ရန်ကြိုးစားနေပါသည်။
ရှီချန်းယု ခြေလှမ်းအနည်းငယ်မလှမ်းရသေးခင်မှာပဲ ဆံပင်နှင့်အဝတ်အစားများ စိုစွတ်နေပြီဖြစ်သည်။ သူသည် ယခုပြန်လှည့်ရန် မတုံ့ဆိုင်းပေ။ သူသည် ငွေရှာရန် သားကောင်အချို့ကို အမဲလိုက်ချင်သော်လည်း အေးစက်နေသောကြောင့် လေပြင်းတိုက်မိပါက ဆုံးရှုံးမှုကြီးကြီးမားမားဖြစ်လိမ့်မည်။
ထို့အပြင် ထိုကဲ့သို့ စိုစွတ်သောပတ်ဝန်းကျင်တွင် သူ့ခန္ဓာကိုယ်ရှိ အင်းဆက်ပိုးမွှားသတ်ဆေးများ ပျက်သွားမည်ကို အလွန်စိုးရိမ်ခဲ့ရသည်။ အမှန်တော့၊ မြင်နိုင်၊ ကာကွယ်နိုင်တဲ့ သားရဲတွေနဲ့ နှိုင်းစာရင် အဲဒီ မမြင်နိုင်တဲ့ အဆိပ်ရှိတဲ့ အင်းဆက် တွေ၊ မြွေတွေနဲ့ ပုရွက်ဆိတ်တွေက ပိုအန္တရာယ်များပါတယ်။
ဆောင်းရာသီတွင် အဆိပ်ရှိသော အင်းဆက်များ၊ မြွေများနှင့် ပုရွက်ဆိတ်များနည်းပါးသော်လည်း၊ ဒီလိုတောင်မျိုးတွင် ဘာမဆို ရှိနိုင်သောကြောင့် သေရမည်ကို အလွန်ကြောက်ကာ သတိထားတာက ပိုကောင်းပါသည်။
ရှီချန်းယု လည်း ထိုနည်းအတိုင်း ပြန်သွားခါနီးတွင် အရိပ်တစ်ခု သူ၏ မျက်လုံးထောင့်မှ ရုတ်တရက် ပေါ်လာသည်။ ရှီချန်းယု ၏ဦးနှောက်က မတုံ့ပြန်မီတွင် သူ၏ခန္ဓာကိုယ်သည် လေးနှင့်မြားကို ကောက်ယူလိုက်ပြီး ထိုအရိပ်ကို ချိန်ရွယ်လိုက်သည်။
ရှီချန်းယု က အဲဒါကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်းမြင်လိုက်တဲ့အခါ သူ့မျက်လုံးထဲမှာ မီးခိုးရောင် ယုန်တစ်ကောင်ကို မြှားနဲ့ ထိသွားတာကို တွေ့လိုက်ရသည်။
မီးခိုးရောင်ယုန်သည် မီးခိုးရောင်အမွှေးများတဲ့ပုံပေါ်ပြီး ကောက်ယူသောအခါတွင် အသားများစွာရှိသည်နှင့် မတူပါ။ သို့သော် ရှီချန်းယု သည် နှင်းဘေးအန္တရာယ် အပြီးတွင် သားကောင်ကိုလိုက်ရှာနိုင်ခဲ့ခြင်းမှာ ကံကောင်းခဲ့သည်။
ရှီချန်းယု သည် အမဲလိုက်ခြင်းအတွက် တောင်ပေါ်သို့တက်ခဲ့သော်လည်း နှင်းဘေးအန္တရာယ်ကြောင့် တောင်ပေါ်ရှိ တိရစ္ဆာန်များစွာ အေးခဲသေဆုံးသွားသည်ကို သူသိသောကြောင့် သားကောင်ကို အမဲလိုက်နိုင်ရန် မမျှော်လင့်ခဲ့ပေ။ ယခုတွင် ရှီချန်းယု အတွက် အံ့ဩစရာဖြစ်နေပြီဖြစ်သော ငှက်နှင့် ယုန်တစ်ကောင်ကို သူဖမ်းနိုင်ပြီဖြစ်သည်။
ယုန်များနှင့် ငှက်များသေဆုံးသွားသောကြောင့် ၎င်းတို့သည် သွေးနံသည် အနည်းနှင့်အများ အနံ့အသက်များ ရကြသည်။ဒါက အကောင်ကြီးတွေကို မဆွဲဆောင်ဖို့အတွက် ရှီချန်းယု က ရိုးရိုးရှင်းရှင်းရှင်းပင် ရှင်းလင်းပြီး ပြန်ထွက်လာခဲ့တယ်။
zawgyi
ရွီခ်န္းယု က သူသည္ေတာင္ေပၚတက္ရန္ ေနာက္တစ္ေန႕ မိုးမလင္းခင္ကတည္းက သြားမည္ဟု မူလင္းထန္ကို ေျပာထားခဲ့သည္။ မူလင္းထန္ သည္ သာမန္လူမ်ား ကဲ့သို႔ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ လႈပ္ရွားသြားလာနိုင္ေသာ္လည္း ေတာင္တန္း မ်ားသည္ ေျမျပန႔္ႏွင့္ မတူေသာေၾကာင့္ ရွီခ်န္းယုသည္ သူႏွင့္အတူ လိုက္မလာေစလိုပါ။
ရွီခ်န္းယု သည္ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္တြင္ ႐ြာသားမ်ားစြာႏွင့္ ေတြ႕ဆုံခဲ့ၿပီး အမ်ားစုမွာ မွ်စ္တူးရန္ သို႔မဟုတ္ ထင္းစုေဆာင္းရန္အတြက္ ေတာင္ေပၚသို႔ တက္ခဲ့ၾကသည္။ အားလုံးက ရွီခ်န္းယု ကိုေတြ႕ေတာ့ သူတို႔လည္း ေတာင္ေပၚတက္လာၿပီး လမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ ရွီခ်န္းယု နဲ႕ စိတ္ပါလက္ပါ စကားစျမည္ေျပာေနၾကတယ္။
ရွီခ်န္းယု သည္ ေလးႏွင့္ျမႇားကို ကိုင္ေဆာင္ထားသည္ကိုျမင္ေတာ့ အေဒၚ တစ္ေယာက္က အံ့ဩစြာေမးသည္..
"ေရွာင္ယု မင္းေတာင္ေပၚမွာ အမဲလိုက္ သြားမလို႔လား"
တစ္ဖက္သားကို အံ့အားသင့္ေစရသည့္အေၾကာင္းရင္းမွာ အဓိကအားျဖင့္ ရွီခ်န္းယု သည္ ငယ္႐ြယ္ႏုပ်ိဳၿပီး ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕ၿပီး ေတာင္ ေပၚအမဲလိုက္နိုင္ေသာလူႏွင့္ လုံးဝမတူေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ထိုအေဒၚသည္ ရွီယြီရွီး ႏွင့္ ေကာင္းမြန္ေသာဆက္ဆံေရးရွိသည္။ ရွီခ်န္းယု က သူ႕စကားေတြကို နားေထာင္ၿပီး ေခါင္းညိတ္ျပတာကိုျမင္ေတာ့ စိုးရိမ္စိတ္ အနည္းငယ္နဲ႕ ဆက္ေျပာတယ္..
" ေရွာင္ယု အေဒၚက တျခားကိစၥေတြမွာ ဝင္စြက္ဖက္တယ္လို႔ မထင္လိုက္ပါနဲ႕...မင္းအေမအတြက္ေၾကာင့္ေျပာရတာပါ..ဒီေတာင္ေပၚမွာ ေကာင္းတာေတြ အမ်ားႀကီးရွိေပမယ့္ ေဖာ္ျပလို႔မရနိုင္တဲ့ လွ်ို႔ဝွက္အႏၱရာယ္ေတြလည္းရွိတယ္.. ပညာရွင္တစ္ေယာက္အေနနဲ႕ ေတာင္ေပၚမတက္တာ ပိုေကာင္းပါတယ္"
ရွီခ်န္းယု က တစ္ဖက္လူက သူ႕ကို ေလွ်ာ့တြက္တဲ့အခါ စိတ္ဆိုးမွာ မဟုတ္ပါဘူး၊ တစ္ဖက္လူက သူဒီလိုေျပာတာမ်ိဳးက သူ႕ကိုစိတ္ပူတာေၾကာင့္ဆိုတာ သူသိလို႔ အေဒၚကို ၿပဳံးျပၿပီး ေရွ႕မေဝးတဲ့ ေနရာကို လက္ညွိုးထိုးျပတယ္။
"အန္တီ စိတ္မပူပါနဲ႕.. ကြၽန္ေတာ္ အဲ့ေနရာကို လွည့္ၾကည့္လိုက္ဦးမယ္.. ေတာင္ေပၚကို မသြားပါဘူး၊ ၿပီးေတာ့... ဒီလိုပိန္တဲ့ ေျခလက္ေတြကို လည္းၾကည့္ပါအုံး..ဘယ္တက္နိုင္ပါ့မလဲ..ဒါေပမယ့္ တကယ္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က ေလးျမားေတြသုံးတာ ေတာ္ပါတယ္.. "
ရွီခ်န္းယုက အန္တီက သူ႕စကားကို မယုံမွာကို စိုးရိမ္တာေၾကာင့္ သူလက္ကို ျမႇောက္ကာ သစ္ပင္ေပၚက ငွက္တစ္ေကာင္ကို ျမႇားနဲ႕ ပစ္လိုက္တယ္။
ရွီခ်န္းယု ရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈေတြက ျမန္ၿပီး ကြၽမ္းက်င္တယ္၊ အေဒၚက သူ႕ရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈေတြကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း မျမင္လိုက္ရဘူး၊ ျမႇားနဲ႕ ျပဳတ္က်ေနတဲ့ ငွက္တစ္ေကာင္ကိုသာ ျမင္လိုက္ရတယ္။
ယခုေတာ့ အန္တီ ဘာမွျပန္မေျပာနိုင္ေတာ့ဘဲ ငွက္ကေလးအား မနာလိုစြာၾကည့္ကာ ရွီခ်န္းယု ၏ ေလးပစ္စြမ္းရည္ကို ဆက္လက္ခ်ီးက်ဴးခဲ့သည္။
အေဒၚႏွင့္ခြဲခြာၿပီးေနာက္၊ ရွီခ်န္းယု သည္ သူ၏လက္မ်ားကိုဆန႔္ထုတ္ကာ နာက်င္ေနေသာေျခေထာက္မ်ားကို ရိုက္ႏွက္ရင္း ေတာင္ေပၚသို႔ဆက္လက္ လမ္းေလွ်ာက္သြားခဲ့သည္။
ရွီခ်န္းယု သည္ ခဏၾကာတက္လာၿပီးတဲ့ေနာက္ ၾကမ္းတမ္းတဲ့ ေတာင္ေပၚလမ္းေပၚမွာ ခပ္ပြပြဝတ္ထားေသာ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကို အေဝးက ျမင္လိုက္ရသည္။
ဒါကိုျမင္ေတာ့ ရွီခ်န္းယု ဟာ ရီလင္း႐ြာက ဘယ္မိသားစုရဲ႕ ကေလးလဲဆိုတာ ေမးခ်င္တာေၾကာင့္ ထိုကေလးဆီသြားခဲ့ေပမယ့္ သူနဲ႕ ေရာက္ခါနီးမွာ ႐ုတ္တရက္ ထြက္ေျပးသြားခဲ့တယ္။ လ်င္ျမန္စြာ ေရွ႕ကို ေျပးလာရင္း၊ ေကာင္ေလးက ရန္သူကို သတိေပးတဲ့ သားရဲတစ္ေကာင္လို အံႀကိတ္ၿပီး ေအာ္ဟစ္လိုက္တယ္။
ဒါကိုျမင္ေတာ့ ရွီခ်န္းယု က အျမန္ရပ္လိုက္တယ္။ ရွီယြီရွီး က အရင္က သူ႕ကို ေျပာခဲ့တာကို သတိရၿပီး ႐ြာထဲက အ႐ူးကေလးနဲ႕ ေဝးေဝးမွာေနဖို႔ ေျပာၿပီး အဲဒီကေလးက အ႐ူးျဖစ္တာေၾကာင့္ ရွီခ်န္းယု အကိုက္ခံရလိမ့္မယ္တဲ့။
ထြက္သြားေသာ ေကာင္ေလး၏ ေနာက္ေက်ာကို လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္၊ ဤကေလးသည္ အ႐ူးကေလးျဖစ္ရမည္။
ရီလင္း႐ြာက ဓားျပေတြနဲ႕ေတြ႕တဲ့အခါ ဒီ႐ူးသြပ္တဲ့ေကာင္ေလးက အရမ္းႀကိဳးစားခဲ့တယ္လို႔ၾကားတယ္။ သူသည္ သားရဲကဲ့သို႔ ရက္စက္ၿပီးရင္း ရက္စက္ကာ ခုခံေနခဲ့တာေၾကာင့္ ရီလင္း႐ြာအတြက္ အခ်ိန္ပိုရေအာင္ ကူညီေပးခဲ့သည္။
ရွီခ်န္းယု သည္ ဤကေလးအား အနည္းငယ္စာနာေသာ္လည္း ယေန႕ေခတ္တြင္ မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ် မိသားစုအတြက္ အခက္အခဲမရွိပဲမေနေပ။ အကယ္၍ သူသည္ အ႐ူးေကာင္ေလးကို အေၾကာင္းျပခ်က္မရွိဘဲ သေဘာေကာင္းေနပါက ရီလင္း႐ြာရွိ အျခားလူမ်ားသည္ သူတို႔၏ စိတ္ထဲတြင္တြင္ သူသည္ျပႆနာရွိလာမည္မွာ ေသခ်ာပါသည္။
ႀကဳံဖူးေသာ ႏွင္းမုန္တိုင္းေၾကာင့္ ယေန႕ေခတ္ လူအမ်ားစုမွာ အခက္ေတြ႕ေနၾကရပါသည္။ ႐ူးေနသူကို ေကြၽးေမြးရန္ အပိုအစားအစာ ရွိပါက ဆင္းရဲႏြမ္းပါးေသာ မိသားစုမ်ားမွ အခ်ိဳ႕ေသာ လူမ်ားကိုသာ ေကြၽးၾကမည္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ရွီခ်န္းယု သည္ သူ႕ကို တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ၿပီးေနာက္ ေျခဆန႔္ကာ ေတာင္ေပၚမွ ဆက္ေလွ်ာက္သြားခဲ့သည္။
ရွီခ်န္းယု ၏ လက္ရွိ အရပ္မွာ 1.8 မီတာခန႔္ရွိသည္။ ေရွးေခတ္အရပ္အျမင့္သည္ ေယဘူယ်အားျဖင့္အေတာ္အတန္တိုေသာေၾကာင့္ သူ၏အရပ္သည္ အလြန္ျမင့္သည္ဟု မွတ္ယူၾကသည္။
ဒါေပမယ့္ သူ႕ေရွ႕က ေတာထူထပ္တဲ့ ေတာထဲကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ရင္း သူ႕ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ထူထပ္တဲ့ သစ္ပင္မ်ိဳးစုံရဲ႕ ေနာက္ခံကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူက အရမ္းကို ေသးငယ္လွပါတယ္။
အထူးသျဖင့္ ယခုအခ်ိန္တြင္ ေကာင္းကင္သည္ အနည္းငယ္ ေတာက္ပေနၿပီးေတာအုပ္ႀကီးသည္ ျမဴမႈန္မ်ား ျပည့္ႏွက္ေနသည္။ ေဆာင္းအကုန္တြင္နံနက္ခင္းေနေရာင္သည္ အထပ္ထပ္အခါခါ ေဆးေၾကာလိုက္သကဲ့သို႔အလင္းေရာင္အားနည္းေသာ ေတာအုပ္ႀကီးအတြင္းသို႔ ထိုးေဖာက္ဝင္ေရာက္ရန္ႀကိဳးစားေနပါသည္။
ရွီခ်န္းယု ေျခလွမ္းအနည္းငယ္မလွမ္းရေသးခင္မွာပဲ ဆံပင္ႏွင့္အဝတ္အစားမ်ား စိုစြတ္ေနၿပီျဖစ္သည္။ သူသည္ ယခုျပန္လွည့္ရန္ မတုံ႕ဆိုင္းေပ။ သူသည္ ေငြရွာရန္ သားေကာင္အခ်ိဳ႕ကို အမဲလိုက္ခ်င္ေသာ္လည္း ေအးစက္ေနေသာေၾကာင့္ ေလျပင္းတိုက္မိပါက ဆုံးရႈံးမႈႀကီးႀကီးမားမားျဖစ္လိမ့္မည္။
ထို႔အျပင္ ထိုကဲ့သို႔ စိုစြတ္ေသာပတ္ဝန္းက်င္တြင္ သူ႕ခႏၶာကိုယ္ရွိ အင္းဆက္ပိုးမႊားသတ္ေဆးမ်ား ပ်က္သြားမည္ကို အလြန္စိုးရိမ္ခဲ့ရသည္။ အမွန္ေတာ့၊ ျမင္နိုင္၊ ကာကြယ္နိုင္တဲ့ သားရဲေတြနဲ႕ ႏွိုင္းစာရင္ အဲဒီ မျမင္နိုင္တဲ့ အဆိပ္ရွိတဲ့ အင္းဆက္ ေတြ၊ ေႁမြေတြနဲ႕ ပု႐ြက္ဆိတ္ေတြက ပိုအႏၱရာယ္မ်ားပါတယ္။
ေဆာင္းရာသီတြင္ အဆိပ္ရွိေသာ အင္းဆက္မ်ား၊ ေႁမြမ်ားႏွင့္ ပု႐ြက္ဆိတ္မ်ားနည္းပါးေသာ္လည္း၊ ဒီလိုေတာင္မ်ိဳးတြင္ ဘာမဆို ရွိနိုင္ေသာေၾကာင့္ ေသရမည္ကို အလြန္ေၾကာက္ကာ သတိထားတာက ပိုေကာင္းပါသည္။
ရွီခ်န္းယု လည္း ထိုနည္းအတိုင္း ျပန္သြားခါနီးတြင္ အရိပ္တစ္ခု သူ၏ မ်က္လုံးေထာင့္မွ ႐ုတ္တရက္ ေပၚလာသည္။ ရွီခ်န္းယု ၏ဦးႏွောက္က မတုံ႕ျပန္မီတြင္ သူ၏ခႏၶာကိုယ္သည္ ေလးႏွင့္ျမားကို ေကာက္ယူလိုက္ၿပီး ထိုအရိပ္ကို ခ်ိန္႐ြယ္လိုက္သည္။
ရွီခ်န္းယု က အဲဒါကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္းျမင္လိုက္တဲ့အခါ သူ႕မ်က္လုံးထဲမွာ မီးခိုးေရာင္ ယုန္တစ္ေကာင္ကို ျမႇားနဲ႕ ထိသြားတာကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။
မီးခိုးေရာင္ယုန္သည္ မီးခိုးေရာင္အေမႊးမ်ားတဲ့ပုံေပၚၿပီး ေကာက္ယူေသာအခါတြင္ အသားမ်ားစြာရွိသည္ႏွင့္ မတူပါ။ သို႔ေသာ္ ရွီခ်န္းယု သည္ ႏွင္းေဘးအႏၱရာယ္ အၿပီးတြင္ သားေကာင္ကိုလိုက္ရွာနိုင္ခဲ့ျခင္းမွာ ကံေကာင္းခဲ့သည္။
ရွီခ်န္းယု သည္ အမဲလိုက္ျခင္းအတြက္ ေတာင္ေပၚသို႔တက္ခဲ့ေသာ္လည္း ႏွင္းေဘးအႏၱရာယ္ေၾကာင့္ ေတာင္ေပၚရွိ တိရစ္ဆာန္မ်ားစြာ ေအးခဲေသဆုံးသြားသည္ကို သူသိေသာေၾကာင့္ သားေကာင္ကို အမဲလိုက္နိုင္ရန္ မေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ေပ။ ယခုတြင္ ရွီခ်န္းယု အတြက္ အံ့ဩစရာျဖစ္ေနၿပီျဖစ္ေသာ ငွက္ႏွင့္ ယုန္တစ္ေကာင္ကို သူဖမ္းနိုင္ၿပီျဖစ္သည္။
ယုန္မ်ားႏွင့္ ငွက္မ်ားေသဆုံးသြားေသာေၾကာင့္ ၎တို႔သည္ ေသြးနံသည္ အနည္းႏွင့္အမ်ား အနံ႕အသက္မ်ား ရၾကသည္။ဒါက အေကာင္ႀကီးေတြကို မဆြဲေဆာင္ဖို႔အတြက္ ရွီခ်န္းယု က ရိုးရိုးရွင္းရွင္းရွင္းပင္ ရွင္းလင္းၿပီး ျပန္ထြက္လာခဲ့တယ္။