İlk önce bu gün 23 mart 2024.
Bu gün zihnimi ele geçiren Turan'ın yüreğine artık iki feryat sığdırdığını ve dayanamadığını anlıyorum. Öyle bir boğuluyor ki bunu cümlelere döküyor. Öyle bir yanıyor ki bu yangın hiç sönmüyor.
Ve Turan'ın yüreğini küle çeviren takvim artık tekerrür ediyor...
Turan Ahmedov'un düşlerinden.
Bu gün günlerden Mart ayı.
Yine yüreğim yanıyor. Bu kez daha fazla yanıyor. Yanan şey sadece yüreğim değil. Yüreğimden bir parça olan kadın yanıyor.
Ve ben sevdiklerimi hep bir yangının gölgesinden izliyorum. Koyuyor ama alışıyor insan. Oysa ben alışmak istemiyorum. Bunu da hep Aysu söyler. Anne sana çok benzetiyorum onu hissediyor musun?
Koyu renk saçlar, yemyeşil gözler...
Anne acaba sen zamanında, sana olan özlememi hissedeceğim için mi sana benzeyen bir kadını sevmemi söyledin?
Anne canım çok yanıyor hissediyor musun?
Sevdiğim kadının kaderi senin kaderine çok benziyor anne.
Onu da yaktılar...
Yaktım...
Artık onun tenide kül kokuyor.
Anne bana olan son bakışın hiç geçmiyor benden. Cümlelerle bile kendimi ifade edemeyecek hale geldim. Anne boğuluyorum ben. Özlemini, sesini, bana oğlum diye sesleşini özledim ben. Anne artık hiç dayanamıyorum hissediyor musun?
Aynı güne iki feryat sığdıramıyorum ben...
Bunu yayınlıyorum çünkü herkesin onun acısına melhem olmasını istiyorum.