"ဘယ်ပြန်မှာလဲ...ငါ့ရေခဲမုန့်ပေးခဲ့ဦးလေ..."
အကြည့်တွေနဲ့လူကို ရင်ခုန်အောင်လုပ်ထားပြီး မထင်မှတ်ထားလှသည့်Heli၏ ရေခဲမုန့်တောင်းသည့်စကားကြောင့် Engeneခမျာ ရင်ခုန်မှုတွေက ကြက်ပျောက်ငှက်ပျောက်ဖြစ်ကုန်လေသည်...တစ်ဆက်တည်း ရှက်စိတ်တွေကပါ ရင်ထဲကို ကိန်းအောင်းဝင်ရောက်လာလေသည်...
ငါက တကယ့်အရူးလိုပါဘဲလား...ဘာတွေများ Heliဆီက မျှော်လင့်နေမိတာပါလိမ့်.....
"ရော့ရော့...အဲ့မှာ စားပြီးနေခဲ့တော့..."
ရှက်ရှက်နဲ့ Engeneက စက္ကူအိတ်ထဲက ရေခဲမုန့်ဗူးကို မြန်မြန်ထုတ်ကာ Heliလက်ထဲကို ထည့်ပေးခဲ့ပြီး Heliအနားကနေ ပြေးထွက်လာခဲ့သည်...
အမယ်လေးးးတကယ်ရှက်ဖို့ကောင်းလိုက်တာနော်...
"မနေခဲ့ပါဘူး...စောင့်ဦးလေ...Engene!!"
ဆိုပြီး အရင်ပြေးထွက်သွားသည့်Engeneနောက်ကို Heliက ပြေးလိုက်လာသည်...
"Engene...နင် ဒီနေ့ငါ့ကို အကြွေးတင်သွားပြီနော်..."
"ဘာကို အကြွေးတင်သွားတာလဲ..."
"ငါလမ်းလျှောက်ချင်တာကို နင်လိုက်မပေးဘူးလေ...သူ့Noaရေခဲမုန့်မစားရမှာစိုးလို့ အတင်းတွေအဆောင်ပြန်ချင်နေတာ..."
"မဟုတ်ပါဘူး...ငါ ဒီတိုင်းအဆောင်ပြန်နားချင်နေပြီ..."
Heliက အနားကပ်လာလေလေ ခုနကအကြောင်းပြန်တွေးမိလေလေဖြစ်ပြီး Engeneတစ်ယောက် ရှက်စိတ်တွေမြင့်တက်လာကာ နေမကောင်းပင်ဖြစ်ချင်နေလေပြီ...
"နေမကောင်းဘူးလား...မနက်ကတည်းက ခေါင်းကိုက်နေလို့ဆို..."
"မဟုတ်ပါဘူး...အခု သက်သာနေပါပြီ...ဒီတိုင်း နားချင်လို့..."
"ဒီကနေ ခဏလေးစောင့်နေပေးမလား...ငါ ဆေးဆိုင်ကို ပြေးပြီး ဆေးလေးနည်းနည်းသွားဝယ်လိုက်မယ်...တော်ကြာ နောက်နေ့ကျ နေထိုင်မကောင်းဖြစ်ပြီး ဖျားနေဦးမယ်..."
"ဟူးးးးး"
Heliစကားကြောင့် လှမ်းနေသည့်ခြေလှမ်းတွေကို ရပ်ပစ်ကာ သက်ပြင်းချလိုက်ရသူက Engeneပင်ဖြစ်သည်...လောကမှာ ရိုးရိုးရိုက်ချခံရတဲ့ရိုက်ချက်ထက် မျှော်လင့်ချက်တွေပေးခံရပြီး အမျှော်လင့်ကြီးမျှော်လင့်ပြီးမှ ရိုက်ချခံရသည့်ရိုက်ချက်တွေက ဘဝကို များစွာပိုပြီးစုတ်ပြတ်သတ်စေသည်...
ဒီလိုဘဲ Engeneဘဝလည်း ဘယ်နေ့စုတ်ပြတ်သတ်အောင်ရိုက်ချခံရမလဲ မသိ...Heliဘက်က နည်းနည်းလေးကောင်းပြရင်တောင် မျှော်လင့်ချက်တွေကို အားကိုးတကြီးဆုပ်ကိုင်ထားတတ်တဲ့Engeneမှာ Heliဘက်က ကောင်းပေးတာတွေများလာတဲ့အခါ မျှော်လင့်ချက်တွေတပုံတပင်ကြီးနဲ့ဘဝကို Heliမပါဘဲ ရှေ့မဆက်နိုင်မည်ကို Engeneစိုးရိမ်လှသည်...
"Heli..."
"အင်း..."
"နင် လူတိုင်းအပေါ်ကို အခုလိုမျိုးသိပ်မကောင်းပေးရင် ကောင်းမှာဘဲ...လူတိုင်းအပေါ်ကို သိပ်မကောင်းပေးပါနဲ့...အကုန်လုံးက နင့်လိုမျိုး မဟုတ်ဘူး..."
"အခု ငါက နင့်အမြင်မှာ လူတိုင်းအပေါ်ကောင်းပေးနေတယ်လို့ ထင်တယ်ပေါ့..."
"အင်း...မဟုတ်လို့လား..."
"မဟုတ်ပါဘူး...ငါက ငါရင်းနှိီးတဲ့လူတွေနဲ့ သူငယ်ချင်းတွေအပေါ်လောက်ဘဲ ငါကောင်းပေးတာပါ..."
"ဒါဆို...ငါကရော...ငါ့ကိုရော ဘာလို့ကောင်းပေးနေတာလဲ..."
"ဘာလို့လဲဆိုတော့....."
Heliက သူ၏မျက်နှာကို Engene၏မျက်နှာနဲ့ တစ်တန်းတည်းဖြစ်စေတဲ့အထိ ကိုယ့်ကို ကိုင်းချပြီး...
"နင်က ငါ့သူငယ်ချင်းလေ..."
Engene၏နှာခေါင်းထိပ်လေးကို သူ၏လက်ညှိုးနဲ့ တို့ကာပြောသည်...
"အင်...အင်းပါ...အဲ့တာဆို ငါတို့ပြန်ကြရအောင်လေ..."
"ဆေးမဝယ်ရတော့ဘူးလား..."
"မဝယ်နဲ့တော့...ဝယ်လည်း ငါမသောက်ဘူး..."
ဆိုပြီး ဒုန်းဆိုင်းပြေးထွက်သည့်Engeneအနောက်ကို Heliပြေးမလိုက်မိတော့...ပြေးထွက်သွားသည့် ကျောပြင်ငယ်လေးကိုသာ ကြည့်ရင်း တွေဝေဝေလေး ကျန်ရစ်ခဲ့သည်...
Engeneက Heliကို စောင့်လည်း မစောင့်ချင်တော့...နောက်လည်း ပြန်လှည့်မကြည့်တော့ဘဲ ကျောင်းကိုသာ အမြန်ပြန်ရောက်ပါစေဆုတောင်းရင်း ဒုန်းဆိုင်းပြေးလာခဲ့သည်...
ကျောင်းရောက်ပြန်တော့လည်း လက်ထဲက ရေခဲမုန့်ထုပ်လေးကို ကြည့်ပြီး Noaလက်ထဲမရောက်သေးခင် အရည်ပျော်မသွားစေဖို့နဲ့ Noaက သူမကို အများကြီး စိတ်ဆိုးမနေဖို့ ကြိတ်၍ဆုတောင်းမိသည်...
ထို့နောက် Noaအခန်းရှေ့တွင် ရပ်လိုက်ကာ အခန်းတံခါးကို ၃ချက်ခေါက်လိုက်သည်...
"Noa...ငါပါ Engene..."
အထဲက စကားပြန်သံကို မကြားရသေးကြောင့် Engene တံခါးကိုသာ အသာလေးလှည့်ဖွင့်လိုက်သည်...တံခါးကို ဖွင့်လိုက်တော့ အခန်းမီးမှိန်မှိန်လေးကို အားပြုပြီး စာကြည့်နေသည့် Noa၏နောက်ကျောပြင်ကို တွေ့လိုက်ရသည်...
Engeneက Noaအနားကို အသာလေးလျှောက်သွားပြီး...
"Noa..."
"....."
မျှော်လင့်ထားသည့်အတိုင်းပင် Noaက သူမ၏စကားသံကို ကြားလျက်နှင့်ပင် မသိချင်ယောင်ဆောင်နေလေသည်...သူ၏သင်ခန်းစာစာအုပ်များကိုသာ ဂရုတစိုက်ကြည့်နေသည်...
"နင် ငါ့ကို စကားမပြောချင်သေးမှန်း သိပါတယ်..."
"....."
"ဒီမှာ နင့်အတွက် ငါရေခဲမုန့်ဝယ်လာတယ်နော်..."
"....."
Solonကဲ့သို့ပင် Noaကလည်း စကားပြန်မပြောသလို တစ်ချက်လေးတောင် လှည့်ကြည့်မလာခဲ့ပေ...သို့ပေမဲ့ Engeneကတော့ Noaကို Solonတုန်းကလိုမျိုးတော့ စိတ်ဆိုးမပြေသေး၍ ပြန်ပြီးစိတ်မတိုနိုင်တော့...အကြောင်းမှာ Engeneကိုယ်တိုင်ကိုက သူတစ်ပြန်ငါတစ်ပြန်အော်ပြီး ရန်ဖြစ်ဖို့နေနေသာသာ စကားတစ်ခွန်းအားယူပြီး ပြောဖို့တောင် ခက်ခဲနေသည်...အခန်းပြန်ပြီး အနားယူချင်စိတ်တွေကသာ စိုးမိုးနေသည်...
"နင်ကြိုက်တဲ့ ချောကလက်အရသာလေး..."
"....."
"တစ်ခုတည်းမဝမှာစိုးလို့ နှစ်ခုတောင်ဝယ်လာပေးတယ်...အရည်မပျော်ခင်စားလိုက်နော်..."
"....."
"ညနက်တဲ့အထိလည်း စာကြည့်မနေနဲ့ဦး...အိပ်ရေးလည်း ဝအောင်အိပ်..."
"....."
"နင်တို့အခန်းမီးက ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ...ဖျော့တော့နေတာဘဲ...နင် စာရှင်းရှင်းလင်းလင်းကြည့်လို့ရအောင် ငါမီးအိမ်ဖွင့်လိုက်မယ်..."
"မလိုဘူး..."
ပြောပြောဆိုဆိုနှင့် Engeneက Noaစာကြည့်နေသည့်စားပွဲပေါ်က စာကြည့်မီးအိမ်အပုကလေးကို လှမ်းဖွင့်လိုက်သည်...မီးအိမ်လေးဆီကို Engeneလက်အလှမ်းမှာ စာရေးနေတဲ့Noa၏လက်ကို မတော်ဆတထိမိသွားတာကြောင့် မီးလုတ်ခလုတ်ကို အမြန်နှိပ်ပြီး လက်ကို ပြန်အရုတ်မှာ ရုတ်တရက် Noaက Engene၏လက်ကို ဖမ်းဆွဲလိုက်သည်...
"ပြစမ်း!နင့်လက်တွေက ပူနေတာဘဲ Engene...နေမကောင်းဘူးလား!"
ထိုင်နေရာမှ မတ်တပ်ရပ်လာပြီး Noaက Engene၏နဖူးကို သူ၏လက်ဖဝါးနှင့်စမ်းကြည့်သည်...
"ကောင်းပါတယ်...ငါ ဘာမှမဖြစ်....."
Engeneသည် စကားကိုပင် ဆုံးအောင် မပြောလိုက်ရ.....
"ကိုယ်တွေဒီလောက်နွေးနေတာကို ဘာကိုဘာမှမဖြစ်တာလဲ!!"
"....."
"မနက်က အတန်းမတက်တာ နေမကောင်းလို့လား..."
"....."
"နေမကောင်းဖြစ်နေတာကို ဆေးသောက်ပြီး နားနားနေနေမနေဘဲ နေပူထဲ လျှောက်သွားနေတာလား...ဒီရေခဲမုန့်နှစ်ခုအတွက်လေ..."
ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ Noaက သူ၏စားပွဲပေါ်က Engeneဝယ်လာသည့် ရေခဲမုန့်ထုပ်ကို မြှောက်ပြသည်...Noaမျက်နှာကလည်း တော်တော်လေးကို တင်းနေကာ ဒေါသငွေ့တွေ သေချာပေါက်ရနေသည်...
"မဟုတ်ဘူး Noa...ငါနေမကောင်းမဖြစ်ဘူး...မနက်က အတန်းမတက်တာလည်း ခေါင်းနည်းနည်းကိုက်နေလို့...အခုလည်း ငါနာရီနည်းနည်းလောက် ငါအိပ်လိုက်ရင် အဆင်ပြေသွားမှာ..."
"ဘာကို အဆင်ပြေသွားမှာလဲ...နင်အဆင်ပြေပေမဲ့ ငါအဆင်မပြေဘူး...ဆေးသောက်ရမယ်...လာ...နင် အခန်းကိုပြန်ပြီး နားနှင့်...ငါ လိုက်ပို့ပေးမယ်..."
ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ချက်ချင်းပါဘဲ Noaက သူမ၏ကိုင်ကာ အခန်းထဲကနေ ထွက်လာသည်...သူမ၏လက်ကို ဆွဲသွားသည့် Noa၏ဦးဆောင်သွားရာနောက်ကိုသာ Engeneလိုက်သွားတော့သည်...
အခန်းပြန်သည့်လမ်း၌ Heliက Engeneသူ့လက်ထဲထည့်ပေးခဲ့သည့် ရေခဲမုန့်ဗူးလေးကို ကြည့်ကာ ပြုံးနေမိသည်...သူက ရေခဲမုန့်အရမ်းကြိုက်လို့ ထင်တယ်...ရေခဲမုန့်ဗူးလေးကို ကြည့်နေရုံနဲ့တင် ပြုံးနေမိသည်...
"ဘယ်တွေကိုများ ဒီလောက်သဘောကျလို့ ပြုံးနေတာလဲ Heli"
ရေခဲမုန့်ဗူးကို ငေးနေတာနဲ့ သူ့အရှေ့ကို ဆိုက်ဆိုက်မြိုက်မြိုက်ရောက်နေသည့် Soohaကိုတောင် မသိမထားတဲ့အဖြစ်...Soohaရောက်လာတော့ ရေခဲမုန့်ဗူးအား သဘောကျ၍ပြုံးနေသည့်အပြုံးတွေကို သိမ်းလိုက်သည်...
"အော်...Sooha...ဘယ်သွားမလို့လဲ..."
"ဘယ်မှမသွားပါဘူး...နင့်ဆီကိုဘဲ တိုက်ရိုက်လာတာ...လမ်းမှာ တွေ့တော့ အတော်ဘဲပေါ့..."
"အော်...ငါ့ကို ပြောစရာရှိလို့လား..."
"မရှိပါဘူး...ဒီတိုင်း...ငါက ပြောစရာရှိမှ နင့်ဆီလာရမှာလား Heliရဲ့..."
"အဲ့လိုပြောတာမဟုတ်ပါဘူး...ဒါနဲ့...နင့်ဆီမှာ အကိုက်အခဲပျောက်ဆေးရှိလား"
ဘယ်လိုဘဲဖြစ်ဖြစ် ရေခဲမုန့်မျက်နှာနဲ့ Heliက ခေါင်းကိုက်နေသည့်သူတစ်ယောက်ကို ဆေးတိုက်ရန် သူ့အတွက်တာဝန်ရှိနေသည်ဟု ခံစားရသည်...ပထမက အခန်းကို ခဏပြန်ပြီး အပြင်ပြန်ထွက်ကာ ဆေးသွားဝယ်မည်ဟု စဥ်းစားထားသော်လည်း တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်သူ့ရှေ့ရောက်လာသည့်Soohaကို အကူအညီတောင်းကြည့်လိုက်သည်...မိန်းကလေးအများစုက ဆေးနဲ့လိုအပ်သည့်ပစ္စည်းတွေကို ဆောင်ထားတတ်ကြသည်မလား...Soohaဆီက ဆေးမရလျှင်လည်း အပြင်ထွက်ပြီးသွားဝယ်လို့ရသလို Soohaဆီက ဆေးရလျှင်လည်း ခေါင်းကိုက်နေသည့်သူအတွက် စားစရာတစ်ခုခုလုပ်ပေးပြီး ချက်ချင်းဆေးသွားတိုက်လိုက်လို့ ရသည်...
"ရှိတယ်လေ...ဘာလို့လဲ...နင်နေမကောင်းဘူးလား..."
"အင်း...နည်းနည်းခေါင်းကိုက်လို့...အဲ့တာ ငါအခုတစ်ခါတည်း နင့်အခန်းကို လိုက်ယူလိုက်မယ်..."
"အာ...ပြီးမှ ငါနင့်ဆီလာပို့လိုက်မယ်လေ...ငါ အခန်းမရှင်းရသေးလို့..."
"အော်အေး...ကျေးဇူးဘဲနော် Sooha..."
"ရပါတယ်...ဒါနဲ့...လက်ထဲက...ရေခဲမုန့်လား..."
ခုနကတည်းက Heliလက်ထဲတစ်ကိုင်ကိုင်လုပ်နေပြီး စကားပြောနေရင်းကိုလည်း Heliမျက်လုံးရောက်ရောက်သွားသည့် ရေခဲဲမုန့်ဗူးကို Soohaသတိထားမိသွားဟန်တူသည်...
"အင်း..."
"ဒီနေ့ ရာသီဥတုက ပူတယ်နော်...အေးတာလေး တစ်ခုခုစားချင်နေတာ..."
Soohaက လက်ကို ယပ်တောင်လိုမျိုးခပ်ပြရင်း ပြောသည်...
"စားမလား..."
Heliက စားချင်နေပါသော်လည်း Soohaက အခုလိုမျိုးပြောနေတော့လည်း သူ့မှာ မတတ်သာ...သူငယ်ချင်းဆိုတော့လည်း ရေခဲမုန့်လေးတစ်ခုကို တွန့်တိုတယ်ဆိုပြီးတော့လည်း အပြောမခံနိုင်...
"စားမှာပေါ့..."
Heliက ရေခဲမုန့်ဗူးကို ကမ်းပေးတော့ Soohaက Heliလက်ထဲက ရေခဲမုန့်ဗူးကို ယူရန်လုပ်တုန်း သူမ၏လက်ကို လက်တစ်ဖက်ကို ဟန့်တားဆုပ်ကိုင်လာလေသည်...
"ငါ အသစ်သွားဝယ်ပေးမယ်...နင်စားချင်ရင် ငါအသစ်သွားဝယ်ပေးမှာမို့လို့ ဒါကို Heliကို ပြန်ပေးလိုက်..."
"အင်...Engene..."
Engeneက Noaနှင့် သူမ၏အခန်းကို ပြန်နေတုန်း လမ်းမှာ Heliနှင့်Soohaတို့နှစ်ယောက်ရပ်ပြီး စကားပြောတာကြသည်ကို တွေ့သည်...ထို့ကြောင့် Engeneက Noaကိုတောင် မစောင့်ဘဲ သူမဘာသာ အရင်ပြေးသွားနှင့်ခဲ့သည်...အနီးနားကိုရောက်လာတော့လည်း သူမကို နှစ်ယောက်စလုံးက သတိမထားမိ...နောက်တော့ Heliက သူမဝယ်ပေးခဲ့သည့်ရေခဲမုန့်ဗူးကို Engeneဆီကမ်းပေးနေသည့်ကိုတွေ့တော့ Sooha၏ယူတော့မည့်လက်ကို အမြန်ပင်ဟန့်တားလိုက်သည်...
သူမ၏နောက်ကို ဒုန်းဆိုင်းလိုက်လာသည့်Noaကတော့ ခုနက Soohaကို သူမပြောလိုက်သည့်စကားကိုကြားပြီး မျက်မှောင်ကြုံ့ကာ...
"ဘာကို အသစ်သွားဝယ်ပေးမှာလဲ!လူကိုကြည့်တော့ ဖျော့တော့နေပြီးတော့ နောက်ခြေဆယ်လှမ်းလောက်ထပ်လှမ်းလိုက်ရင်ကို လဲကျတော့မယ်ရုပ်နဲ့..."
Noaက ထိုကဲ့သို့ပြောတော့ ခုနကရေခဲမုန်ဗူးလှမ်းယူတော့မည့်Soohaကိုလည်း ရေခဲမုန့်ဗူးကို အာရုံပျောက်သွားပြီး Engene၏မျက်နှာကို သေချာအကဲခတ်ကြည့်သည်...
"Engene နင်မကောင်းဘူးလား...နင့်...နင့်မျက်နှာက Noaပြောသလို ဖျော့တော့နေတာဘဲ...အရောင်တောင် ပြောင်းနေပြီ..."
"လာ!သွားမယ်..."
Engeneမှာ Sooha၏အမေးကိုတောင် ပြန်ဖြေချိန်မရလိုက်ဘဲ Noa၏ဆွဲခေါ်မှုနောက်ကိုသာ တရွတ်တိုက်ပါသွားလေသည်...အနောက်မှာကျန်ခဲ့သည့် Heliနှင့်Soohaမှာလည်း ကြောင်အအ...
"ရလား...လမ်းလျှောက်နိုင်လား Engene..."
"....."
စကားပြန်မဖြေလာသည့်Engeneကို Noaကြည့်မိတော့ ခုနကရေခဲမုန့်သွားဝယ်ပေးမယ်ပြောပြီး အားအင်တွေ ကုန်ခမ်းသွားသည့်ပုံ...
ဒီလိုပုံစံနဲ့များ သူများအတွက်ရေခဲမုန့်သွားဝယ်ပေးဦးမယ်တဲ့...
"ငါ့ကို စကားပြန်ပြောပါဦး..."
"အင်း...လျှောက်နိုင်တယ်..."
Engeneပုံစံက လမ်းလျှောက်တာပါ နှေးကွေးလာပြီး စကားကိုလည်း တစ်လုံးချင်းအားယူပြောနေရသည်...နဖူးပေါ်က ဆံစတွေမှာလည်း ချွေးတွေကို နစ်လို့...
ဒီကလေးမ ဖျားချင်နေပြီ...
"ဒီလိုလုပ်...ငါကျောပိုးလိုက်မယ်..."
"ဟင့်အင်း...ရတယ်...ငါ လမ်းလျှောက်နိုင်တယ်..."
Noaက ရှည်ရှည်ဝေးဝေးက မတိုက်တွန်းတော့ဘဲ...
"ကျောပိုးရမလား...ငါ ပွေ့ချီသွားလိုက်စမလား..."
တကယ်ဆို Engeneကလည်း တဖြည်းဖြည်းလျှောက်လာရင်းနဲ့မှ သူမခြေလှမ်းတွေက ပိုနှေးလာသလိုခံစားရပြီး ခြေတွေရော လက်တွေရော နောက်ဆုံးပါးစပ်တောင် လှုပ်ပြီးစကားမပြောချင်တော့တဲ့အထိ ပင်ပန်းလာရသည်...
ကြည့်ရတာ သူမဖျားတော့မယ်ထင်သည်...
သို့ပေမဲ့လည်း ကိုယ့်ကိုကျောပိုးရလောက်တဲ့အထိလည်း Noaကို ဒုက္ခမပေးချင်...မဟုတ်ရင်လည်း Noaက တကယ်ကို ပွေ့ချီတော့မယ့်ဆိုဒ်ကြီးနဲ့မို့လို့ Engeneလည်း အသာတကြည်လက်ခံလိုက်ကာ Noaကျောပေါ်ကို တက်လိုက်သည်...
Noaကျောပိုးရာကနေ လိုက်လာတော့ အလျှင်အမြန်ပါဘဲ သူမအခန်းကို အလွယ်တကူရောက်ရှိလာသည်...
"အဝတ်အစားကို သက်သက်သာသာချောင်ချောင်ချိချိဖြစ်စေမယ့်အဝတ်အစားလဲဝတ်ထားနော်...နင်စားဖို့ တစ်ခုခုနဲ့ ဆေးသွားဝယ်ပြီး ငါပြန်လာခဲ့မယ်..."
"အင်း...ကျေးဇူးဘဲ Noa..."
"မလိုပါဘူး...ကျေးဇူးတင်ခံချင်လို့ လုပ်တာမှ မဟုတ်တာ..."
"Noa..."
"အင်း..."
"တောင်းပန်ပါတယ်..."
"ဘာအတွက်လဲ..."
"ဟိုတစ်နေ့ကကိစ္စအတွက်..."
"အင်း...ငါသွားတော့မယ်...ဆေးသောက်ဖို့ နောက်ကျနေလိမ့်မယ်"
ပြောပြီးတော့ Noaက အခန်းထဲကထွက်သွားသည်...Noaထွက်သွားပြီးတော့ သူမက Noaပြောသလိုသက်သောင့်သက်သာဖြစ်စေမည့်အဝတ်အစားတစ်ချို့ကို လဲလိုက်ပြီးနောက် ကုတင်ပေါ်မှာ စောင်ခြုံပြီး လှဲနေလိုက်သည်...
ဒေါက်!ဒေါက်!ဒေါက်!
သူမလှဲနေပြီး ဘယ်လောက်မှ မကြာလိုက်...၅မိနစ်လောက်နေတော့ တံခါးခေါက်သံကြားရလိုက်သည်...
မြန်လိုက်တာ...ဒီနဲ့ မြို့ထဲကို Noaဘယ်လိုများ သွားလိုက်ပါလိမ့်...
"Engene...ငါပါ Heli..."
Noaဟုထင်ထားသော်လည်း မထင်မှတ်ထားသည့်Heliဖြစ်နေတာကြောင့် Engeneလည်း အနည်းငယ်တော့ အံ့သြသွားရပြီး လှဲနေရာမှထလိုက်သည်...
"ဝင်ခဲ့လေ Heli..."
Engeneက အသံပေးလိုက်တော့ Engeneက တံခါးကို ဖြည်းဖြည်းဖွင့်ကာ ဝင်လာသည်...လက်ထဲမှာလည်း ကိတ်မုန့်တစ်လုံးရယ်၊နို့တစ်ဗူးနဲ့၊ဆေးဗူးတစ်ဗူးကိုင်လာသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်...
"အစားလေးစားပြီး ဆေးသောက်လိုက် Engene...မနက်ကတည်းက နင့်ပုံစံကြည့်ပြီးကတည်းက နင်နေမကောင်းဖြစ်ချင်နေမှန်း ငါသိသားဘဲ...ဘာကို ခေါင်းကိုက်တယ်ဆိုပြီး လိမ်ချင်တာလဲ..."
"မလိမ်ပါဘူး...မနက်ကတော့ တကယ်ခေါင်းကိုက်နေတာကို..."
"ဟုတ်ပါပြီ...ရော့...ဒီမှာ ကိတ်မုန့်အရင်စားလိုက်...တော်သေးတာပေါ့...ငါဝယ်ထားမိလို့..."
ပြောပြီး Heliက Engene၏လက်ထဲကို တစ်ခါစားကိတ်မုန့်လေးထည့်ပေးလာသည်...
Noaကလည်း သွားဝယ်ပေးနေတာမို့လို့ Engeneစားရမလား မစားရမလား တွေဝေနေလေသည်...Heliကလည်း အခန်းအထိကို လာပို့တဲ့သူမို့လို့ မစားဘူးလို့ ငြင်းလွှတ်လိုက်လျှင်လည်း မကောင်း...အခက်တွေ့နေရသည်...
"ဘာတွေငေးနေတာလဲ...စားလေ...ရော့ စားပြီးမျှောချ..."
Engene၏နောက်လက်တစ်ဖက်ထဲက နို့ဗူးတစ်ဗူးပါ ထည့်ပေးလာသည်...
"ဟို..."
"အင်း"
"ဟိုလေ...Heli..."
"အေး"
Engeneကလည်း ပြောသင့်မပြောသင့်ကို စဥ်းစားနေရသည်...
"ငါ အဆင်ပြေပါတယ် Heliရဲ့...အဲ့လောက်ကြီးမဟုတ်ဘူး...ပြီးတော့ Noaကို ငါတစ်ခုခုစားဖို့ ဝယ်လာပေးဖို့ ငါအကူအညီတောင်းထားတယ်..."
"Noaကို ဝယ်ခိုင်းထားတာကို နောက်မှ စားလိုက်လည်း ရတယ်လေ...နောက်ကျမှ ဗိုက်ဆာလို့ ထပ်စားလည်း ရတာဘဲ...အခုတော့ မျက်စိရှေ့အရင်ရောက်နေတဲ့ ကိတ်မုန့်ကို စားလိုက်..."
"အေးအေး"
ပြောလည်း ရမည်မဟုတ်တာတော့ကို သိတာကြောင့် Engeneလည်း ကိတ်မုန့်ကို မြန်မြန်စားပြီး နို့နဲ့ မျှောချလိုက်သည်...တော်ကြာ Noaက သူ့ကို စောင့်မနေလို့ဆိုပြီး ထပ်စိတ်ဆိုးနေမှဖြင့်...
"ဆေးကတော့....."
"ဆေးလည်း အခုသောက်လိုက်တော့ ရော့...နင် ဆေးသောက်ပြီး အိပ်သွားတာကို မြင်မှ ငါပြန်မှာနော်..."
Engeneစကားတောင်ဆုံးအောင် မပြောလိုက်ရသေးခင်မှာဘဲ Heliက လက်ထဲကို ဆေးထည့်ပေးလာပြီး လူကို တစ်ခါတည်းအိပ်ခိုင်းနေတော့သည်...
Engeneကလည်း များများစားစားပြန်ပြောမနေတော့ဘဲ သူပြောတဲ့အတိုင်း ဆေးကို ခုနကကျန်သည့်နွားနို့နှင့် သောက်လိုက်သည်...နောက်တော့...
"ငါအိပ်တော့မယ်လေ...နင်ပြန်တော့မှာမလား..."
"ကိုယ့်ဘာသာလှဲစရာရှိတာ လှဲပြီး အိပ်ပါ...ခုနက ငါပြောတယ်လေ...နင်အိပ်သွားတာ ကြည့်ပြီးမှ ငါပြန်မယ်..."
"အေးအေး"
ပြောပြီး Engeneကလှဲလိုက်ပြီး Heliကို မြင်နေရသည့်ဘက်ကို မဟုတ်ဘဲ အခြားနံရံဘက်ကို မျက်နှာလှည့်ပြီး မျက်လုံးတွေကို မှိတ်ပစ်လိုက်သည်...
ခဏအကြာတော့ Heliက သူမ၏စာရေးစားပွဲနှင့်တွဲထားတဲ့ထိုင်ခုံလေးပေါ်မှ ထပြီး မတ်တပ်ရပ်လိုက်သည့်အသံကို ကြားလိုက်ရသည်...ကြည့်ရတာ Heliပြန်တော့မည်ထင်သည်...
"စောင်ခြုံမှပေါ့..."
ဆိုသည့်အသံနှင့်အတူ သူမကိုယ်ပေါ်ကို စောင်လွှမ်းခြုံပေးလာသည်ကို သိလိုက်ရသည်...
"အိပ်မပျော်ရင် ငါပုံပြင်ပြောပြရမလား"
ထိုအခါ Engeneက နံရံဘက်ကနေ Heliရှိရာဘက်ကို ပြန်လှည့်ပြီး...
"ပုံပြင်နားထောင်ရအောင် ငါက ကလေးလား Heliရဲ့..."
"နောက်တာပါ...နောက်တာ အိပ်တော့..."
ပြောပြီး Heliက ထိုင်ခုံလေးကို ကုတင်ရှိရာသို့ ပိုတိုးပြီး ထိုင်လိုက်ကာ သူမ၏ခေါင်းကို သာသာလေးပွတ်ပေးလာသည်...အဲ့တာကတော့ Engeneလည်း သိတာပေါ့ ခေါင်းကိုင်ရင် ဘယ်သူမဆို အိပ်ချင်ကြသည်ဆိုတာကို...
ဒါပေမဲ့...ဘာလဲ Heliက...ငါ့ကို ခေါင်းပွတ်ပေးပြီး သိပ်ရအောင် ငါက သူ့သမီးလား...သူက ငါ့အဖေလား...
သို့ပေမဲ့လည်း ဘယ်လောက်မှမကြာလိုက် Engene၏မျက်လုံးတွေက မှေးစင်းလာပြီး အိပ်ပျော်သွားလေသည်...
ထိုနေ့က ထိုအခန်းထဲတွင် နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်အိပ်ပျော်နေသည့်ကောင်မလေးတစ်ယောက်နှင့် ထိုကောင်မလေး၏မျက်နှာကို တစိမ့်စိမ့်ကြည့်လိုက်၊ခေါင်းလေးကို ပွတ်ပေးလိုက်နှင့် အလုပ်များနေသည့်ကောင်လေးတစ်ယောက်ရှိသလို.....အပြင်ဘက်တွင်လည်း အခန်းထဲက အခြေအနေတွေကို တံခါးဝလေးကနေ ချောင်းကြည့်ပြီး အထဲကို ဝင်မလာဖြစ်တော့သည့် လက်ထဲတွင် အထုပ်အပိုးများစွာကို ကိုင်ထားသည့်ကောင်လေးတစ်ယောက်လည်း ရှိနေခဲ့သည်.....
"ဘယ္ျပန္မွာလဲ...ငါ့ေရခဲမုန္႔ေပးခဲ့ၪီးေလ..."
အၾကည့္ေတြနဲ႔လူကို ရင္ခုန္ေအာင္လုပ္ထားၿပီး မထင္မွတ္ထားလွသည့္Heli၏ ေရခဲမုန္႔ေတာင္းသည့္စကားေၾကာင့္ Engeneခမ်ာ ရင္ခုန္မႈေတြက ၾကက္ေပ်ာက္ငွက္ေပ်ာက္ျဖစ္ကုန္ေလသည္...တစ္ဆက္တည္း ရွက္စိတ္ေတြကပါ ရင္ထဲကို ကိန္းေအာင္းဝင္ေရာက္လာေလသည္...
ငါက တကယ့္အရူးလိုပါဘဲလား...ဘာေတြမ်ား Heliဆီက ေမ်ွာ္လင့္ေနမိတာပါလိမ့္.....
"ေရာ့ေရာ့...အဲ့မွာ စားၿပီးေနခဲ့ေတာ့..."
ရွက္ရွက္နဲ႔ Engeneက စကၠူအိတ္ထဲက ေရခဲမုန္႔ဗူးကို ျမန္ျမန္ထုတ္ကာ Heliလက္ထဲကို ထည့္ေပးခဲ့ၿပီး Heliအနားကေန ေျပးထြက္လာခဲ့သည္...
အမယ္ေလးးးတကယ္ရွက္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာေနာ္...
"မေနခဲ့ပါဘူး...ေစာင့္ၪီးေလ...Engene!!"
ဆိုၿပီး အရင္ေျပးထြက္သြားသည့္Engeneေနာက္ကို Heliက ေျပးလိုက္လာသည္...
"Engene...နင္ ဒီေန့ငါ့ကို အေႂကြးတင္သြားၿပီေနာ္..."
"ဘာကို အေႂကြးတင္သြားတာလဲ..."
"ငါလမ္းေလ်ွာက္ခ်င္တာကို နင္လိုက္မေပးဘူးေလ...သူ႔Noaေရခဲမုန္႔မစားရမွာစိုးလို႔ အတင္းေတြအေဆာင္ျပန္ခ်င္ေနတာ..."
"မဟုတ္ပါဘူး...ငါ ဒီတိုင္းအေဆာင္ျပန္နားခ်င္ေနၿပီ..."
Heliက အနားကပ္လာေလေလ ခုနကအေၾကာင္းျပန္ေတြးမိေလေလျဖစ္ၿပီး Engeneတစ္ေယာက္ ရွက္စိတ္ေတျြမင့္တက္လာကာ ေနမေကာင္းပင္ျဖစ္ခ်င္ေနေလၿပီ...
"ေနမေကာင္းဘူးလား...မနက္ကတည္းက ေခါင္းကိုက္ေနလို႔ဆို..."
"မဟုတ္ပါဘူး...အခု သက္သာေနပါၿပီ...ဒီတိုင္း နားခ်င္လို႔..."
"ဒီကေန ခဏေလးေစာင့္ေနေပးမလား...ငါ ေဆးဆိုင္ကို ေျပးၿပီး ေဆးေလးနည္းနည္းသြားဝယ္လိုက္မယ္...ေတာ္ၾကာ ေနာက္ေန့က် ေနထိုင္မေကာင္းျဖစ္ၿပီး ဖ်ားေနၪီးမယ္..."
"ဟူးးးးး"
Heliစကားေၾကာင့္ လွမ္းေနသည့္ေျခလွမ္းေတြကို ရပ္ပစ္ကာ သက္ျပင္းခ်လိုက္ရသူက Engeneပင္ျဖစ္သည္...ေလာကမွာ ရိုးရိုးရိုက္ခ်ခံရတဲ့ရိုက္ခ်က္ထက္ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ေတြေပးခံရၿပီး အေမ်ွာ္လင့္ႀကီးေမ်ွာ္လင့္ၿပီးမွ ရိုက္ခ်ခံရသည့္ရိုက္ခ်က္ေတြက ဘဝကို မ်ားစြာပိုၿပီးစုတ္ျပတ္သတ္ေစသည္...
ဒီလိုဘဲ Engeneဘဝလည္း ဘယ္ေန့စုတ္ျပတ္သတ္ေအာင္ရိုက္ခ်ခံရမလဲ မသိ...Heliဘက္က နည္းနည္းေလးေကာင္းျပရင္ေတာင္ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ေတြကို အားကိုးတႀကီးဆုပ္ကိုင္ထားတတ္တဲ့Engeneမွာ Heliဘက္က ေကာင္းေပးတာေတြမ်ားလာတဲ့အခါ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ေတြတပံုတပင္ႀကီးနဲ႔ဘဝကို Heliမပါဘဲ ေရ႔ွမဆက္ႏိုင္မည္ကို Engeneစိုးရိမ္လွသည္...
"Heli..."
"အင္း..."
"နင္ လူတိုင္းအေပၚကို အခုလိုမ်ိဳးသိပ္မေကာင္းေပးရင္ ေကာင္းမွာဘဲ...လူတိုင္းအေပၚကို သိပ္မေကာင္းေပးပါနဲ႔...အကုန္လံုးက နင့္လိုမ်ိဳး မဟုတ္ဘူး..."
"အခု ငါက နင့္အျမင္မွာ လူတိုင္းအေပၚေကာင္းေပးေနတယ္လို႔ ထင္တယ္ေပါ့..."
"အင္း...မဟုတ္လို႔လား..."
"မဟုတ္ပါဘူး...ငါက ငါရင္းႏိွီးတဲ့လူေတြနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြအေပၚေလာက္ဘဲ ငါေကာင္းေပးတာပါ..."
"ဒါဆို...ငါကေရာ...ငါ့ကိုေရာ ဘာလို႔ေကာင္းေပးေနတာလဲ..."
"ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့....."
Heliက သူ၏မ်က္ႏွာကို Engene၏မ်က္ႏွာနဲ႔ တစ္တန္းတည္းျဖစ္ေစတဲ့အထိ ကိုယ့္ကို ကိုင္းခ်ၿပီး...
"နင္က ငါ့သူငယ္ခ်င္းေလ..."
Engene၏ႏွာေခါင္းထိပ္ေလးကို သူ၏လက္ၫွိုးနဲ႔ တို႔ကာေျပာသည္...
"အင္...အင္းပါ...အဲ့တာဆို ငါတို႔ျပန္ၾကရေအာင္ေလ..."
"ေဆးမဝယ္ရေတာ့ဘူးလား..."
"မဝယ္နဲ႔ေတာ့...ဝယ္လည္း ငါမေသာက္ဘူး..."
ဆိုၿပီး ဒုန္းဆိုင္းေျပးထြက္သည့္Engeneအေနာက္ကို Heliေျပးမလိုက္မိေတာ့...ေျပးထြက္သြားသည့္ ေက်ာျပင္ငယ္ေလးကိုသာ ၾကည့္ရင္း ေတြေဝေဝေလး က်န္ရစ္ခဲ့သည္...
Engeneက Heliကို ေစာင့္လည္း မေစာင့္ခ်င္ေတာ့...ေနာက္လည္း ျပန္လွည့္မၾကည့္ေတာ့ဘဲ ေက်ာင္းကိုသာ အျမန္ျပန္ေရာက္ပါေစဆုေတာင္းရင္း ဒုန္းဆိုင္းေျပးလာခဲ့သည္...
ေက်ာင္းေရာက္ျပန္ေတာ့လည္း လက္ထဲက ေရခဲမုန္႔ထုပ္ေလးကို ၾကည့္ၿပီး Noaလက္ထဲမေရာက္ေသးခင္ အရည္ေပ်ာ္မသြားေစဖို႔နဲ႔ Noaက သူမကို အမ်ားႀကီး စိတ္ဆိုးမေနဖို႔ ႀကိတ္၍ဆုေတာင္းမိသည္...
ထို႔ေနာက္ Noaအခန္းေရ႔ွတြင္ ရပ္လိုက္ကာ အခန္းတံခါးကို ၃ခ်က္ေခါက္လိုက္သည္...
"Noa...ငါပါ Engene..."
အထဲက စကားျပန္သံကို မၾကားရေသးေၾကာင့္ Engene တံခါးကိုသာ အသာေလးလွည့္ဖြင့္လိုက္သည္...တံခါးကို ဖြင့္လိုက္ေတာ့ အခန္းမီးမိွန္မိွန္ေလးကို အားျပဳျပီး စာၾကည့္ေနသည့္ Noa၏ေနာက္ေက်ာျပင္ကို ေတြ့လိုက္ရသည္...
Engeneက Noaအနားကို အသာေလးေလ်ွာက္သြားၿပီး...
"Noa..."
"....."
ေမ်ွာ္လင့္ထားသည့္အတိုင္းပင္ Noaက သူမ၏စကားသံကို ၾကားလ်က္ႏွင့္ပင္ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနေလသည္...သူ၏သင္ခန္းစာစာအုပ္မ်ားကိုသာ ဂရုတစိုက္ၾကည့္ေနသည္...
"နင္ ငါ့ကို စကားမေျပာခ်င္ေသးမွန္း သိပါတယ္..."
"....."
"ဒီမွာ နင့္အတြက္ ငါေရခဲမုန္႔ဝယ္လာတယ္ေနာ္..."
"....."
Solonကဲ့သို႔ပင္ Noaကလည္း စကားျပန္မေျပာသလို တစ္ခ်က္ေလးေတာင္ လွည့္ၾကည့္မလာခဲ့ေပ...သို႔ေပမဲ့ Engeneကေတာ့ Noaကို Solonတုန္းကလိုမ်ိဳးေတာ့ စိတ္ဆိုးမေျပေသး၍ ျပန္ၿပီးစိတ္မတိုႏိုင္ေတာ့...အေၾကာင္းမွာ Engeneကိုယ္တိုင္ကိုက သူတစ္ျပန္ငါတစ္ျပန္ေအာ္ၿပီး ရန္ျဖစ္ဖို႔ေနေနသာသာ စကားတစ္ခြန္းအားယူၿပီး ေျပာဖို႔ေတာင္ ခက္ခဲေနသည္...အခန္းျပန္ၿပီး အနားယူခ်င္စိတ္ေတြကသာ စိုးမိုးေနသည္...
"နင္ႀကိဳက္တဲ့ ေခ်ာကလက္အရသာေလး..."
"....."
"တစ္ခုတည္းမဝမွာစိုးလို႔ ႏွစ္ခုေတာင္ဝယ္လာေပးတယ္...အရည္မေပ်ာ္ခင္စားလိုက္ေနာ္..."
"....."
"ညနက္တဲ့အထိလည္း စာၾကည့္မေနနဲ႔ၪီး...အိပ္ေရးလည္း ဝေအာင္အိပ္..."
"....."
"နင္တို႔အခန္းမီးက ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ...ေဖ်ာ့ေတာ့ေနတာဘဲ...နင္ စာရွင္းရွင္းလင္းလင္းၾကည့္လို႔ရေအာင္ ငါမီးအိမ္ဖြင့္လိုက္မယ္..."
"မလိုဘူး..."
ေျပာေျပာဆိုဆိုႏွင့္ Engeneက Noaစာၾကည့္ေနသည့္စားပြဲေပၚက စာၾကည့္မီးအိမ္အပုကေလးကို လွမ္းဖြင့္လိုက္သည္...မီးအိမ္ေလးဆီကို Engeneလက္အလွမ္းမွာ စာေရးေနတဲ့Noa၏လက္ကို မေတာ္ဆတထိမိသြားတာေၾကာင့္ မီးလုတ္ခလုတ္ကို အျမန္ႏိွပ္ၿပီး လက္ကို ျပန္အရုတ္မွာ ရုတ္တရက္ Noaက Engene၏လက္ကို ဖမ္းဆြဲလိုက္သည္...
"ျပစမ္း!နင့္လက္ေတြက ပူေနတာဘဲ Engene...ေနမေကာင္းဘူးလား!"
ထိုင္ေနရာမွ မတ္တပ္ရပ္လာၿပီး Noaက Engene၏နဖူးကို သူ၏လက္ဖဝါးႏွင့္စမ္းၾကည့္သည္...
"ေကာင္းပါတယ္...ငါ ဘာမွမျဖစ္....."
Engeneသည္ စကားကိုပင္ ဆံုးေအာင္ မေျပာလိုက္ရ.....
"ကိုယ္ေတြဒီေလာက္ေနြးေနတာကို ဘာကိုဘာမွမျဖစ္တာလဲ!!"
"....."
"မနက္က အတန္းမတက္တာ ေနမေကာင္းလို႔လား..."
"....."
"ေနမေကာင္းျဖစ္ေနတာကို ေဆးေသာက္ၿပီး နားနားေနေနမေနဘဲ ေနပူထဲ ေလ်ွာက္သြားေနတာလား...ဒီေရခဲမုန္႔ႏွစ္ခုအတြက္ေလ..."
ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ Noaက သူ၏စားပြဲေပၚက Engeneဝယ္လာသည့္ ေရခဲမုန္႔ထုပ္ကို ေျမႇာက္ျပသည္...Noaမ်က္ႏွာကလည္း ေတာ္ေတာ္ေလးကို တင္းေနကာ ေဒါသေငြ့ေတြ ေသခ်ာေပါက္ရေနသည္...
"မဟုတ္ဘူး Noa...ငါေနမေကာင္းမျဖစ္ဘူး...မနက္က အတန္းမတက္တာလည္း ေခါင္းနည္းနည္းကိုက္ေနလို႔...အခုလည္း ငါနာရီနည္းနည္းေလာက္ ငါအိပ္လိုက္ရင္ အဆင္ေျပသြားမွာ..."
"ဘာကို အဆင္ေျပသြားမွာလဲ...နင္အဆင္ေျပေပမဲ့ ငါအဆင္မေျပဘူး...ေဆးေသာက္ရမယ္...လာ...နင္ အခန္းကိုျပန္ၿပီး နားႏွင့္...ငါ လိုက္ပို႔ေပးမယ္..."
ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းပါဘဲ Noaက သူမ၏ကိုင္ကာ အခန္းထဲကေန ထြက္လာသည္...သူမ၏လက္ကို ဆြဲသြားသည့္ Noa၏ၪီးေဆာင္သြားရာေနာက္ကိုသာ Engeneလိုက္သြားေတာ့သည္...
အခန္းျပန္သည့္လမ္း၌ Heliက Engeneသူ႔လက္ထဲထည့္ေပးခဲ့သည့္ ေရခဲမုန္႔ဗူးေလးကို ၾကည့္ကာ ၿပံဳးေနမိသည္...သူက ေရခဲမုန္႔အရမ္းႀကိဳက္လို႔ ထင္တယ္...ေရခဲမုန္႔ဗူးေလးကို ၾကည့္ေနရံုနဲ႔တင္ ၿပံဳးေနမိသည္...
"ဘယ္ေတြကိုမ်ား ဒီေလာက္သေဘာက်လို႔ ၿပံဳးေနတာလဲ Heli"
ေရခဲမုန္႔ဗူးကို ေငးေနတာနဲ႔ သူ႔အေရ႔ွကို ဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ေရာက္ေနသည့္ Soohaကိုေတာင္ မသိမထားတဲ့အျဖစ္...Soohaေရာက္လာေတာ့ ေရခဲမုန္႔ဗူးအား သေဘာက်၍ၿပံဳးေနသည့္အၿပံဳးေတြကို သိမ္းလိုက္သည္...
"ေအာ္...Sooha...ဘယ္သြားမလို႔လဲ..."
"ဘယ္မွမသြားပါဘူး...နင့္ဆီကိုဘဲ တိုက္ရိုက္လာတာ...လမ္းမွာ ေတြ့ေတာ့ အေတာ္ဘဲေပါ့..."
"ေအာ္...ငါ့ကို ေျပာစရာရိွလို႔လား..."
"မရိွပါဘူး...ဒီတိုင္း...ငါက ေျပာစရာရိွမွ နင့္ဆီလာရမွာလား Heliရဲ့..."
"အဲ့လိုေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး...ဒါနဲ႔...နင့္ဆီမွာ အကိုက္အခဲေပ်ာက္ေဆးရိွလား"
ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ျဖစ္ ေရခဲမုန္႔မ်က္ႏွာနဲ႔ Heliက ေခါင္းကိုက္ေနသည့္သူတစ္ေယာက္ကို ေဆးတိုက္ရန္ သူ႔အတြက္တာဝန္ရိွေနသည္ဟု ခံစားရသည္...ပထမက အခန္းကို ခဏျပန္ၿပီး အျပင္ျပန္ထြက္ကာ ေဆးသြားဝယ္မည္ဟု စဥ္းစားထားေသာ္လည္း တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္သူ႔ေရ႔ွေရာက္လာသည့္Soohaကို အကူအညီေတာင္းၾကည့္လိုက္သည္...မိန္းကေလးအမ်ားစုက ေဆးနဲ႔လိုအပ္သည့္ပစၥည္းေတြကို ေဆာင္ထားတတ္ၾကသည္မလား...Soohaဆီက ေဆးမရလ်ွင္လည္း အျပင္ထြက္ၿပီးသြားဝယ္လို႔ရသလို Soohaဆီက ေဆးရလ်ွင္လည္း ေခါင္းကိုက္ေနသည့္သူအတြက္ စားစရာတစ္ခုခုလုပ္ေပးၿပီး ခ်က္ခ်င္းေဆးသြားတိုက္လိုက္လို႔ ရသည္...
"ရိွတယ္ေလ...ဘာလို႔လဲ...နင္ေနမေကာင္းဘူးလား..."
"အင္း...နည္းနည္းေခါင္းကိုက္လို႔...အဲ့တာ ငါအခုတစ္ခါတည္း နင့္အခန္းကို လိုက္ယူလိုက္မယ္..."
"အာ...ၿပီးမွ ငါနင့္ဆီလာပို႔လိုက္မယ္ေလ...ငါ အခန္းမရွင္းရေသးလို႔..."
"ေအာ္ေအး...ေက်းဇူးဘဲေနာ္ Sooha..."
"ရပါတယ္...ဒါနဲ႔...လက္ထဲက...ေရခဲမုန္႔လား..."
ခုနကတည္းက Heliလက္ထဲတစ္ကိုင္ကိုင္လုပ္ေနၿပီး စကားေျပာေနရင္းကိုလည္း Heliမ်က္လံုးေရာက္ေရာက္သြားသည့္ ေရခဲမုန္႔ဗူးကို Soohaသတိထားမိသြားဟန္တူသည္...
"အင္း..."
"ဒီေန့ ရာသီဥတုက ပူတယ္ေနာ္...ေအးတာေလး တစ္ခုခုစားခ်င္ေနတာ..."
Soohaက လက္ကို ယပ္ေတာင္လိုမ်ိဳးခပ္ျပရင္း ေျပာသည္...
"စားမလား..."
Heliက စားခ်င္ေနပါေသာ္လည္း Soohaက အခုလိုမ်ိဳးေျပာေနေတာ့လည္း သူ႔မွာ မတတ္သာ...သူငယ္ခ်င္းဆိုေတာ့လည္း ေရခဲမုန္႔ေလးတစ္ခုကို တြန္႔တိုတယ္ဆိုၿပီးေတာ့လည္း အေျပာမခံႏိုင္...
"စားမွာေပါ့..."
Heliက ေရခဲမုန္႔ဗူးကို ကမ္းေပးေတာ့ Soohaက Heliလက္ထဲက ေရခဲမုန္႔ဗူးကို ယူရန္လုပ္တုန္း သူမ၏လက္ကို လက္တစ္ဖက္ကို ဟန္႔တားဆုပ္ကိုင္လာေလသည္...
"ငါ အသစ္သြားဝယ္ေပးမယ္...နင္စားခ်င္ရင္ ငါအသစ္သြားဝယ္ေပးမွာမို႔လို႔ ဒါကို Heliကို ျပန္ေပးလိုက္..."
"အင္...Engene..."
Engeneက Noaႏွင့္ သူမ၏အခန္းကို ျပန္ေနတုန္း လမ္းမွာ Heliႏွင့္Soohaတို႔ႏွစ္ေယာက္ရပ္ၿပီး စကားေျပာတာၾကသည္ကို ေတြ့သည္...ထို႔ေၾကာင့္ Engeneက Noaကိုေတာင္ မေစာင့္ဘဲ သူမဘာသာ အရင္ေျပးသြားႏွင့္ခဲ့သည္...အနီးနားကိုေရာက္လာေတာ့လည္း သူမကို ႏွစ္ေယာက္စလံုးက သတိမထားမိ...ေနာက္ေတာ့ Heliက သူမဝယ္ေပးခဲ့သည့္ေရခဲမုန္႔ဗူးကို Engeneဆီကမ္းေပးေနသည့္ကိုေတြ့ေတာ့ Sooha၏ယူေတာ့မည့္လက္ကို အျမန္ပင္ဟန္႔တားလိုက္သည္...
သူမ၏ေနာက္ကို ဒုန္းဆိုင္းလိုက္လာသည့္Noaကေတာ့ ခုနက Soohaကို သူမေျပာလိုက္သည့္စကားကိုၾကားၿပီး မ်က္ေမွာင္ႀကံဳ႔ကာ...
"ဘာကို အသစ္သြားဝယ္ေပးမွာလဲ!လူကိုၾကည့္ေတာ့ ေဖ်ာ့ေတာ့ေနၿပီးေတာ့ ေနာက္ေျခဆယ္လွမ္းေလာက္ထပ္လွမ္းလိုက္ရင္ကို လဲက်ေတာ့မယ္ရုပ္နဲ႔..."
Noaက ထိုကဲ့သို႔ေျပာေတာ့ ခုနကေရခဲမုန္ဗူးလွမ္းယူေတာ့မည့္Soohaကိုလည္း ေရခဲမုန္႔ဗူးကို အာရံုေပ်ာက္သြားၿပီး Engene၏မ်က္ႏွာကို ေသခ်ာအကဲခတ္ၾကည့္သည္...
"Engene နင္မေကာင္းဘူးလား...နင့္...နင့္မ်က္ႏွာက Noaေျပာသလို ေဖ်ာ့ေတာ့ေနတာဘဲ...အေရာင္ေတာင္ ေျပာင္းေနၿပီ..."
"လာ!သြားမယ္..."
Engeneမွာ Sooha၏အေမးကိုေတာင္ ျပန္ေျဖခ်ိန္မရလိုက္ဘဲ Noa၏ဆြဲေခၚမႈေနာက္ကိုသာ တရြတ္တိုက္ပါသြားေလသည္...အေနာက္မွာက်န္ခဲ့သည့္ Heliႏွင့္Soohaမွာလည္း ေၾကာင္အအ...
"ရလား...လမ္းေလ်ွာက္ႏိုင္လား Engene..."
"....."
စကားျပန္မေျဖလာသည့္Engeneကို Noaၾကည့္မိေတာ့ ခုနကေရခဲမုန္႔သြားဝယ္ေပးမယ္ေျပာၿပီး အားအင္ေတြ ကုန္ခမ္းသြားသည့္ပံု...
ဒီလိုပံုစံနဲ႔မ်ား သူမ်ားအတြက္ေရခဲမုန္႔သြားဝယ္ေပးၪီးမယ္တဲ့...
"ငါ့ကို စကားျပန္ေျပာပါၪီး..."
"အင္း...ေလ်ွာက္ႏိုင္တယ္..."
Engeneပံုစံက လမ္းေလ်ွာက္တာပါ ေနွးေကြးလာၿပီး စကားကိုလည္း တစ္လံုးခ်င္းအားယူေျပာေနရသည္...နဖူးေပၚက ဆံစေတြမွာလည္း ေခြၽးေတြကို နစ္လို႔...
ဒီကေလးမ ဖ်ားခ်င္ေနၿပီ...
"ဒီလိုလုပ္...ငါေက်ာပိုးလိုက္မယ္..."
"ဟင့္အင္း...ရတယ္...ငါ လမ္းေလ်ွာက္ႏိုင္တယ္..."
Noaက ရွည္ရွည္ေဝးေဝးက မတိုက္တြန္းေတာ့ဘဲ...
"ေက်ာပိုးရမလား...ငါ ေပြ့ခ်ီသြားလိုက္စမလား..."
တကယ္ဆို Engeneကလည္း တျဖည္းျဖည္းေလ်ွာက္လာရင္းနဲ႔မွ သူမေျခလွမ္းေတြက ပိုေနွးလာသလိုခံစားရၿပီး ေျခေတြေရာ လက္ေတြေရာ ေနာက္ဆံုးပါးစပ္ေတာင္ လႈပ္ၿပီးစကားမေျပာခ်င္ေတာ့တဲ့အထိ ပင္ပန္းလာရသည္...
ၾကည့္ရတာ သူမဖ်ားေတာ့မယ္ထင္သည္...
သို႔ေပမဲ့လည္း ကိုယ့္ကိုေက်ာပိုးရေလာက္တဲ့အထိလည္း Noaကို ဒုကၡမေပးခ်င္...မဟုတ္ရင္လည္း Noaက တကယ္ကို ေပြ့ခ်ီေတာ့မယ့္ဆိုဒ္ႀကီးနဲ႔မို႔လို႔ Engeneလည္း အသာတၾကည္လက္ခံလိုက္ကာ Noaေက်ာေပၚကို တက္လိုက္သည္...
Noaေက်ာပိုးရာကေန လိုက္လာေတာ့ အလ်ွင္အျမန္ပါဘဲ သူမအခန္းကို အလြယ္တကူေရာက္ရိွလာသည္...
"အဝတ္အစားကို သက္သက္သာသာေခ်ာင္ေခ်ာင္ခ်ိခ်ိျဖစ္ေစမယ့္အဝတ္အစားလဲဝတ္ထားေနာ္...နင္စားဖို႔ တစ္ခုခုနဲ႔ ေဆးသြားဝယ္ၿပီး ငါျပန္လာခဲ့မယ္..."
"အင္း...ေက်းဇူးဘဲ Noa..."
"မလိုပါဘူး...ေက်းဇူးတင္ခံခ်င္လို႔ လုပ္တာမွ မဟုတ္တာ..."
"Noa..."
"အင္း..."
"ေတာင္းပန္ပါတယ္..."
"ဘာအတြက္လဲ..."
"ဟိုတစ္ေန့ကကိစၥအတြက္..."
"အင္း...ငါသြားေတာ့မယ္...ေဆးေသာက္ဖို႔ ေနာက္က်ေနလိမ့္မယ္"
ေျပာၿပီးေတာ့ Noaက အခန္းထဲကထြက္သြားသည္...Noaထြက္သြားၿပီးေတာ့ သူမက Noaေျပာသလိုသက္ေသာင့္သက္သာျဖစ္ေစမည့္အဝတ္အစားတစ္ခ်ိဳ႕ကို လဲလိုက္ၿပီးေနာက္ ကုတင္ေပၚမွာ ေစာင္ၿခံဳၿပီး လွဲေနလိုက္သည္...
ေဒါက္!ေဒါက္!ေဒါက္!
သူမလွဲေနၿပီး ဘယ္ေလာက္မွ မၾကာလိုက္...၅မိနစ္ေလာက္ေနေတာ့ တံခါးေခါက္သံၾကားရလိုက္သည္...
ျမန္လိုက္တာ...ဒီနဲ႔ ၿမိဳ႔ထဲကို Noaဘယ္လိုမ်ား သြားလိုက္ပါလိမ့္...
"Engene...ငါပါ Heli..."
Noaဟုထင္ထားေသာ္လည္း မထင္မွတ္ထားသည့္Heliျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ Engeneလည္း အနည္းငယ္ေတာ့ အံ့ၾသသြားရၿပီး လွဲေနရာမွထလိုက္သည္...
"ဝင္ခဲ့ေလ Heli..."
Engeneက အသံေပးလိုက္ေတာ့ Engeneက တံခါးကို ျဖည္းျဖည္းဖြင့္ကာ ဝင္လာသည္...လက္ထဲမွာလည္း ကိတ္မုန္႔တစ္လံုးရယ္၊ႏို႔တစ္ဗူးနဲ႔၊ေဆးဗူးတစ္ဗူးကိုင္လာသည္ကို ေတြ့လိုက္ရသည္...
"အစားေလးစားၿပီး ေဆးေသာက္လိုက္ Engene...မနက္ကတည္းက နင့္ပံုစံၾကည့္ၿပီးကတည္းက နင္ေနမေကာင္းျဖစ္ခ်င္ေနမွန္း ငါသိသားဘဲ...ဘာကို ေခါင္းကိုက္တယ္ဆိုၿပီး လိမ္ခ်င္တာလဲ..."
"မလိမ္ပါဘူး...မနက္ကေတာ့ တကယ္ေခါင္းကိုက္ေနတာကို..."
"ဟုတ္ပါၿပီ...ေရာ့...ဒီမွာ ကိတ္မုန္႔အရင္စားလိုက္...ေတာ္ေသးတာေပါ့...ငါဝယ္ထားမိလို႔..."
ေျပာၿပီး Heliက Engene၏လက္ထဲကို တစ္ခါစားကိတ္မုန္႔ေလးထည့္ေပးလာသည္...
Noaကလည္း သြားဝယ္ေပးေနတာမို႔လို႔ Engeneစားရမလား မစားရမလား ေတြေဝေနေလသည္...Heliကလည္း အခန္းအထိကို လာပို႔တဲ့သူမို႔လို႔ မစားဘူးလို႔ ျငင္းလႊတ္လိုက္လ်ွင္လည္း မေကာင္း...အခက္ေတြ့ေနရသည္...
"ဘာေတြေငးေနတာလဲ...စားေလ...ေရာ့ စားၿပီးေမ်ွာခ်..."
Engene၏ေနာက္လက္တစ္ဖက္ထဲက ႏို႔ဗူးတစ္ဗူးပါ ထည့္ေပးလာသည္...
"ဟို..."
"အင္း"
"ဟိုေလ...Heli..."
"ေအး"
Engeneကလည္း ေျပာသင့္မေျပာသင့္ကို စဥ္းစားေနရသည္...
"ငါ အဆင္ေျပပါတယ္ Heliရဲ့...အဲ့ေလာက္ႀကီးမဟုတ္ဘူး...ၿပီးေတာ့ Noaကို ငါတစ္ခုခုစားဖို႔ ဝယ္လာေပးဖို႔ ငါအကူအညီေတာင္းထားတယ္..."
"Noaကို ဝယ္ခိုင္းထားတာကို ေနာက္မွ စားလိုက္လည္း ရတယ္ေလ...ေနာက္က်မွ ဗိုက္ဆာလို႔ ထပ္စားလည္း ရတာဘဲ...အခုေတာ့ မ်က္စိေရ႔ွအရင္ေရာက္ေနတဲ့ ကိတ္မုန္႔ကို စားလိုက္..."
"ေအးေအး"
ေျပာလည္း ရမည္မဟုတ္တာေတာ့ကို သိတာေၾကာင့္ Engeneလည္း ကိတ္မုန္႔ကို ျမန္ျမန္စားၿပီး ႏို႔နဲ႔ ေမ်ွာခ်လိုက္သည္...ေတာ္ၾကာ Noaက သူ႔ကို ေစာင့္မေနလို႔ဆိုၿပီး ထပ္စိတ္ဆိုးေနမျွဖင့္...
"ေဆးကေတာ့....."
"ေဆးလည္း အခုေသာက္လိုက္ေတာ့ ေရာ့...နင္ ေဆးေသာက္ၿပီး အိပ္သြားတာကို ျမင္မွ ငါျပန္မွာေနာ္..."
Engeneစကားေတာင္ဆံုးေအာင္ မေျပာလိုက္ရေသးခင္မွာဘဲ Heliက လက္ထဲကို ေဆးထည့္ေပးလာၿပီး လူကို တစ္ခါတည္းအိပ္ခိုင္းေနေတာ့သည္...
Engeneကလည္း မ်ားမ်ားစားစားျပန္ေျပာမေနေတာ့ဘဲ သူေျပာတဲ့အတိုင္း ေဆးကို ခုနကက်န္သည့္ႏြားႏို႔ႏွင့္ ေသာက္လိုက္သည္...ေနာက္ေတာ့...
"ငါအိပ္ေတာ့မယ္ေလ...နင္ျပန္ေတာ့မွာမလား..."
"ကိုယ့္ဘာသာလွဲစရာရိွတာ လွဲၿပီး အိပ္ပါ...ခုနက ငါေျပာတယ္ေလ...နင္အိပ္သြားတာ ၾကည့္ၿပီးမွ ငါျပန္မယ္..."
"ေအးေအး"
ေျပာၿပီး Engeneကလွဲလိုက္ၿပီး Heliကို ျမင္ေနရသည့္ဘက္ကို မဟုတ္ဘဲ အျခားနံရံဘက္ကို မ်က္ႏွာလွည့္ၿပီး မ်က္လံုးေတြကို မိွတ္ပစ္လိုက္သည္...
ခဏအၾကာေတာ့ Heliက သူမ၏စာေရးစားပြဲႏွင့္တြဲထားတဲ့ထိုင္ခံုေလးေပၚမွ ထၿပီး မတ္တပ္ရပ္လိုက္သည့္အသံကို ၾကားလိုက္ရသည္...ၾကည့္ရတာ Heliျပန္ေတာ့မည္ထင္သည္...
"ေစာင္ၿခံဳမွေပါ့..."
ဆိုသည့္အသံႏွင့္အတူ သူမကိုယ္ေပၚကို ေစာင္လႊမ္းၿခံဳေပးလာသည္ကို သိလိုက္ရသည္...
"အိပ္မေပ်ာ္ရင္ ငါပံုျပင္ေျပာျပရမလား"
ထိုအခါ Engeneက နံရံဘက္ကေန Heliရိွရာဘက္ကို ျပန္လွည့္ၿပီး...
"ပံုျပင္နားေထာင္ရေအာင္ ငါက ကေလးလား Heliရဲ့..."
"ေနာက္တာပါ...ေနာက္တာ အိပ္ေတာ့..."
ေျပာၿပီး Heliက ထိုင္ခံုေလးကို ကုတင္ရိွရာသို႔ ပိုတိုးၿပီး ထိုင္လိုက္ကာ သူမ၏ေခါင္းကို သာသာေလးပြတ္ေပးလာသည္...အဲ့တာကေတာ့ Engeneလည္း သိတာေပါ့ ေခါင္းကိုင္ရင္ ဘယ္သူမဆို အိပ္ခ်င္ၾကသည္ဆိုတာကို...
ဒါေပမဲ့...ဘာလဲ Heliက...ငါ့ကို ေခါင္းပြတ္ေပးၿပီး သိပ္ရေအာင္ ငါက သူ႔သမီးလား...သူက ငါ့အေဖလား...
သို႔ေပမဲ့လည္း ဘယ္ေလာက္မွမၾကာလိုက္ Engene၏မ်က္လံုးေတြက ေမွးစင္းလာၿပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားေလသည္...
ထိုေန့က ထိုအခန္းထဲတြင္ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္အိပ္ေပ်ာ္ေနသည့္ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ႏွင့္ ထိုေကာင္မေလး၏မ်က္ႏွာကို တစိမ့္စိမ့္ၾကည့္လိုက္၊ေခါင္းေလးကို ပြတ္ေပးလိုက္ႏွင့္ အလုပ္မ်ားေနသည့္ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ရိွသလို.....အျပင္ဘက္တြင္လည္း အခန္းထဲက အေျခအေနေတြကို တံခါးဝေလးကေန ေခ်ာင္းၾကည့္ၿပီး အထဲကို ဝင္မလာျဖစ္ေတာ့သည့္ လက္ထဲတြင္ အထုပ္အပိုးမ်ားစြာကို ကိုင္ထားသည့္ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္လည္း ရိွေနခဲ့သည္.....