Ήμουν τόσο πολύ επηρεασμένη από τα λόγια του, που έκανα λίγη ώρα να σκεφτώ καθαρά.
"Ω αυτό είναι..σοφό;" αυτό ακούστηκε σαν ερώτηση. Γέλασε με την απάντηση μου και ήρθε ασυναίσθητα λίγο πιο κοντά μου. Ένιωσα τον αέρα ανάμεσά μας πιο τεταμένο, πιο πυκνό.
Συγκεντρώσου!
Κοίταξα το φεγγάρι ξανά και είδα κάτι διαφορετικό. Ο Άντριαν είχε δίκαιο. Ένιωσα για μια στιγμή πιο δυνατή και πιο πεπεισμένη ότι το άλλο σου μισό υπάρχει. Μετά κοίταξα τον Άντριαν και μου έφυγαν όλες οι ελπίδες. Το άλλο μου μισό ήθελα να είναι αυτός, αλλά ήταν τόσο όμορφος και τέλειος με αυτά τα μαγευτικά γκρι μάτια του να ταιριάζουν απόλυτα με το σκηνικό. Αποκλείεται να ήμουν τόσο τυχερή. Αναστέναξα βαριά και γύρισα το κεφάλι μου από την άλλη μεριά. Σαν να διάβαζε τις σκέψεις μου, πέρασε το χέρι του πάνω από τους ώμους μου και με έσφιξε στην αγκαλιά του. Θα μπορούσα να κάθομαι εκεί για πολλή ώρα εάν κάποιος δεν καθάριζε επίμονα τον λαιμό του.
"Γεια σου πριγκίπισσα. Γεια σου Άντριαν." είπε ο Ντάνιελ σχεδόν θυμωμένος. Γέλασα με το χαϊδευτικό μου και απομακρύνθηκα ήρεμα από τον Άντριαν.
"Γεια και σε εσένα γοητευτικέ Prince Charming." αν και αυτό που είπα δεν έβγαζε καθόλου νόημα ο Ντάνιελ χαλάρωσε.
"Λοιπόν τι κάνετε οι δυο σας εδώ πάνω;" ρώτησε καχύποπτα, ενώ κάθισε δίπλα μου.
"Λύναμε κάποιες διαφορές." απάντησα γενικά ενώ ταυτόχρονα έριχνα στον αδερφό του ένα βλέμμα που έλεγε 'δεν το γλυτώνεις' ή τουλάχιστον έτσι πίστευα εγώ. Ο Άντριαν γέλασε και ήμουν σίγουρη ότι ήξερε πως δεν μπορούσα να του κρατήσω κακία για πολύ. Ο Ντάνιελ έδειξε ενοχλημένος. Περάσαμε λίγο ακόμη χρόνο και οι τρεις γελώντας και περνώντας καλά. Τουλάχιστον από την δικιά μου πλευρά.
"Πρέπει να φύγω." τους είπα στεναχωρημένη. Ο Ντάνιελ κατσούφιασε και ο αδερφός του κούνησε κατανοητικά το κεφάλι.
"Λυπάμαι που σε στεναχωρώ Prince, αλλά έχουμε σχολείο αύριο και αν δεν κοιμηθώ αρκετά θα δείχνω σαν ζόμπι." του είπα. Έδειξε να το αποδέχεται.
"Μάλιστα που θα πας χωρίς τον πρίγκηπά σου;" μου είπε.
"Πήγαινε για ύπνο Ντάνιελ." του είπα γελώντας. Μου έστειλε ένα 'σαγηνευτικό' φιλί και βγήκε από το δωμάτιο. Κοίταξα τον αδερφό του.
"Λοιπόν μου επιτρέπεις να σε συνοδέψω μέχρι το σπίτι σου μικρή;" με ρώτησε στέλνοντάς μου ένα σέξι χαμόγελο.
Θα μου βρουν και άλλα χαζά ονόματα; Ξεφύσιξα και τότε μου ήρθε η κατάλληλη απάντηση.
"Μικρή είναι και η σφαίρα, αν όμως σε χτυπήσει το πιο πιθανό είναι να σου πάρει τη ζωή." και κάπως έτσι χάθηκε το χαμόγελό του.
"Κατάλαβα, μάλλον μπορείς να πας και μόνη σου." είπε. Κούνησα καταφατικά το κεφάλι μου και βγήκα έξω από το δωμάτιο.
Σκίζω.
Έφτασα στο σπίτι μου πέντε λεπτά αργότερα και πήγα κατευθείαν στο δωμάτιό μου. Έκλεισα τη κουρτίνα και το παντζούρι. Έκανε κρύο απόψε. Έβαλα τις πιτζάμες μου και κουκουλώθηκα με τα ζεστά παπλώματα. Αναστέναξα χαρούμενη και κοιμήθηκα σχεδόν αμέσως.
***
"Άρια! Ντέιβιντ!" άκουσα αμυδρά τον μπαμπά μου να φωνάζει. Γύρισα πλευρό και προσπάθησα να συνεχίσω το όνειρό μου. Που τέτοια τύχη.
"Άρια, έχεις σχολείο και θα αργήσεις! Τα παιδιά σε περιμένουν." μου είπε.
Τα παιδιά;
Άνοιξα με κόπο τα μάτια μου και κάθισα στο κρεβάτι.
"Ughh!" τεντώθηκα και κοίταξα την ώρα.
"Ωχ σκατά! Θα αργήσω!" είπα στον εαυτό μου και έτρεξα στο μπάνιο. Τέλειωσα γρήγορα και ντύθηκα αμέσως με αυτά που φορούσα χθες. Όταν μπήκα μέσα στο αυτοκίνητο του Άντριαν, με χαιρέτησαν και τα δυό αδέρφια. Τους χαιρέτησα και εγώ και βολεύτικα στην θέση μου. Η διαδρομή ήταν ήσυχη και φτάσαμε γρήγορα στο σχολείο. Όπως κάθε μέρα όλα τα βλέμματα έπεσαν πάνω στο αυτοκίνητο. Ο Άντριαν πάρκαρε και εγώ κατέβηκα. Ο Έντουαρντ με την Σαμ με περίμεναν στο ντουλαπάκι μου όπως κάθε μέρα. Όταν έφτασα αρκετά κοντά τους άκουσα την Σαμ να λέει στον Έντουαρντ κάτι για εμένα. Πήγα μπερδεμένη κοντά τους.
"Τι έγινε;" ρώτησα επιφυλακτικά. Η Σαμ με κοίταξε νευριασμένη.
"Η Λίλιαν λέει σε όλους ότι είστε κολλητές. Γι αυτό δεν μας πήρες τηλέφωνο το σαββατοκύριακο;" με ρώτησε ο Έντουαρντ απογοητευμένος.
"Τι;" ρώτησα γελώντας. Μου φαινόταν τόσο αστείο. Το Σάββατο με το ζόρι μου μιλούσε και σήμερα έλεγε σε όλους ότι είμαστε κολλητές; Σιγά μην είναι και η χαμένη μου αδερφή.
"Δεν είναι αστείο! Η σχέση μας περνάει κρίση!" μου είπε η Σαμ. Μου φάνηκε τόσο αστείο αυτό που είπε που άρχισα να γελάω υστερικά. Είδα τον Εντ που προσπαθούσε να συγκρατηθεί και σταμάτησα λίγο.
"Ελάτε να σας πω τι έγινε το σαββατοκύριακο και δεν σας πήρα." τους είπα προσπαθώντας να μη γελάσω. Και οι δύο σταύρωσαν τα χέρια τους και περίμεναν την εξήγησή μου. Τους είπα με λίγα λόγια τι έγινε από την παρασκευή έως και χθες. Δεν τους είπα αυτό που μου είπε χθες ο Άντριαν γιατί ήταν κάτι δικό μας. Κάτι που μου είχε εμπιστευτεί. Το κουδούνι χτύπησε και όλοι πήγαν στις τάξεις τους. Πρώτη ώρα είχα άλγεβρα και επειδή άργησα να βρω την τάξη, μόνο μία θέση ήταν κενή.
Ω προβλέπεται δύσκολη μέρα, σκέφτηκα και κατευθύνθηκα προς το μέρος της.
***
Hey girls!
Ξέρω άργησα να βάλω αλλά ήταν μία δύσκολη εβδομάδα.
Δεν είναι και super το κεφάλαιο γιατί δεν ήξερα τι να γράψω δυστυχώς.
Το επόμενο θα είναι μεγαλύτερο και ελπίζω καλύτερο.
Δεν το πιστεύω ότι έφτασα στο 20 κεφάλαιο! Σας ευχαριστώ για την στήριξη. Επίσης χρωστάω και ένα σ' αγαπώ στην κολλητή μου που με βοηθάει τόσο καιρό.
Αυτά. Εύη.