"ဟယ် ဦး! ပြန်လာပြီလား"
အိမ်ထဲ ဝင် ဝင်ချင်းကြားလိုက် ရတဲ့ အသံကြောင့် တေဇာ စိတ်ညစ်သွားသည်။
"အင်း"
"ဦး မနက် စာ စားပြီးပြီလား"
"မစား ရသေးဘူး"
"ကျွန်တော် ထမင်း၊ ဟင်း ချက်ထားတယ်။ ဦး စားဖို့ ချက်ထားတာ။စားလိုက်"
"ဟွန်း မင်းက ချက်တက်လို့လား"
"ဟုတ်''
"ဟင်း "
"ဦး ဘာတွေ စဥ်းစားနေတာလဲ၊ မစားချင်ဘူးလား၊ ဘာလဲ လူကို စားချင်လို့လား အဲ့ဒါလည်း ရတယ်"
"ကျစ်! ဟေ့ ငါ မင်းကို feelမလာတော့ဘူး"
"ဟွန့် စားလို့ ဝတော့ လူကို ပစ် ပြီ၊ ထားပါ ဒါဆိုလည်း ထမင်းစားပါ"
တေဇာ မီးဖိုချောင် ဝင်လာလိုက်ပြီး သူချက်ထားပေးတာကို စားနေလိုက်သည်။
ထမင်းစားနေတဲ့တေဇာ ကိုလည်း လာထိုင်ကြည့်နေတော့သည်။
"ဟင်းး ဦး က အားကစားသမားဆိုတာကို သိလို့၊ ကျန်းမာရေးနဲ့ ညီညွတ်အောင်ချက်ထားတာ စားစား"
"ဦး ကို ကျေးဇူးတင်ပါတယ်၊ ဦး ကြောင့် ကျွန်တော် အများကြီး အဆင်ပြေ သွားပြီ၊
ဟင်းး ဦး က အိမ်ထောင်လည်းကွဲ သွား ပြီဆိုတော့ အချစ် သစ် ကို မရှာ တော့ဘူးလား၊
dateလုပ်ချင်ရင်တော့ ကျွန်တော့် ဆီမှာ ကျွန်တော့် သူငယ်ချင်းတွေရှိတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ဦးရဲ့ ပုံစံက ယောက်ျားလေးကြိုက်တဲ့ ပုံ မပေါ်ပါဘူး၊ မိန်းကလေးကျပြန်တော့လည်း ကျွန်တော့် သူငယ်ချင်းတွေက fujoshi တွေဆိုတော့ ဦး ကို ကောင်လေးပဲ ထပ်ရှာပေးလိုက်မှာ"
စက်သေနတ် ပစ် သလို တရစပ်ပြောနေတဲ့ ကောင်က အနားလာထိုင်ကာ တေဇာကို လာပွား နေတော့ သည်။
"ဦး ထမင်းစားပြီးရင်အပြင်သွားမလား၊ကျွန်တော် cafeဆိုင်တစ်ခုတွေ့ထားတယ် သိလား၊အဲ့ဆိုင်က အရမ်းငြိမ်းချမ်း.......ဗလာ.....ဗလာ........"
cafeဆိုင် အသံကြားတာကြောင့် တေဇာ တွေးမိတော့သည်။ သူပြောတာတွေ ဘာမှ မကြားတော့ပေ။ ထို့နောက် ထမင်းကလည်း ကုန်သွားတော့သည်။
"အယ် ဦး ကုန်သွားပြီ၊ ပေး ကျွန်တော် ဆေးပေးမယ်"
သူ ဘာသာ ဇွတ်တွေလုပ်နေတဲ့ကောင်ကို လွှတ်ထားလိုက်သည်။
"hey! မင်းပြောတဲ့ ဆိုင် က ဘယ်နားမှာလဲ"
"...ရပ်ကွက်...လမ်း မှာလေ သိပ်မဝေးဘူး"
သိတာနဲ့တေဇာ ကားသော့ ဆွဲကာ ထွက်မလို့ လုပ်တော့
"ဦး!! ဘယ်သွားမလို့လဲ"
"မင်းပြောတဲ့ ဆိုင်သွား မလို့"
"ကျွန်တော်လည်း လိုက်မယ်လေ"
"မင်းက ဘာလိုက်လုပ်မှာလဲ၊ မလိုက်နဲ့ ရှုပ်ရှုပ်ယှက်ယှက်"
"မရဘူး လိုက်မှာနော်"
"လိုက်ချင် မင်းဘာသာ ကားနဲ့သွား၊ ငါ မင်းကို မခေါ်သွားနိုင်ဘူး"
"ဦး နော်၊ လိုက်မှာလို့ ဟီးးးး အီးး အားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး"
"ကျစ် ဟေးးးးး လီး မို့ စွတ် အော်နေတာလား၊
လိုက်ခဲ့ကွာ"
....................
သိပ်မကြာခင်မှာ လူကြိုက်များသော cafeဆိုင်ကို တေဇာရဲ့ကား ရောက်လာတော့သည်။
ကားပေါ်မှ body တောင့်တောင့် ထွားထွားကျိုင်းကျိုင်းလူတစ်ယောက်နဲ့ ကလေးသာသာ ကောင်လေးတစ်ယောက် ဆင်းလာသည်။
မသိရင် သားအဖတွေ ဆိုင်လာထိုင်သလိုပင်ဖြစိသည်။
"ဦး!"
"ကျစ် ငါ မင်းကို ဘာပြောထားလဲ"
"ဟုတ် ဟုတ်"
ပြောပြီး နှစ်ယောက်သား ဆိုင်ထဲ ဝင်လာလိုက်သည်။
ဆိုင်က လူအတော် များနေသည်။ ဝိုင်းလေးတစ်ခုသာ လွတ်နေ၍ တေဇာ တို့ နှစ်ယောက် ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။
တေဇာ ဆိုင်ထဲ လိုက်ကြည့်လိုက်တော့ မတွေ့ပါ။ အဝတ်ပြောင်းသွားတာ ဖြစ်နိုင်ပေမဲ့ မျက်နှာတူတာကိုမတွေ့ပါ။
*ကျစ်! စိတ်ညစ်တာကွာ*
ပြီးနောက် တေဇာ လည်း နည်းနည်း ပါးပါးမှာ စားလိုက်သည်။ ဘေးရှိ ပြိတ္တာ ကတော့ ရသမျှ အကုန် မြိုနေသည်။
"ကို တေဇာ!!"
တေဇာ ရော၊ ငွေသော်တာ ရောကြည့်လိုက်တော့
တေဇာ မှတ်မိပါသည်။ သူ ပထမ ဆုံး စားခဲ့ဖူးတဲ့ ကောင်လေး ဖြိုးလွန်းသော်၊
ဒီကောင်လေးကို မှတ်မိနေရတာက တခြားမဟုတ် သုတနဲ့ စကားပြောတဲ့ အခါ သုတက
တေဇာကို ထိုကောင်လေး အကြောင်းပြောသောကြောင့်ဖြစ်သည်။
"ဦး သူက ဘယ်သူလဲ"
"ကိုယ့် အသိပါ"
"အကို ကျွန်တော်လည်း ဒီမှာထိုင်လို့ရလားဗျ၊ တခြားဝိုင်းတွေမှာ လူကျပ်နေလို့ပါ"
"အင်း ရပါတယ်"
ငွေသော်တာ တစ်ယောက် ဖြိုးလွန်းသော်ကို မကြည်ကြည့်နဲ့ လိုက်ကြည့်နေတာကို တေဇာ သိလိုက်သည်။
ဒီကောင်လေးနှစ်ယောက်က သူစားခဲ့ဖူးသည့်
တစ်ဦးတည်းသော ကောင်လေးတွေဖြစ်သည်။ တကယ့် လူနှစ်ယောက်လာတွေ့တာပင်ဖြစ်သည်။
ဖြိုးလွန်းသော် "ဒါနဲ့ ဒီဘက်က"
ငွေသော်တာ" ဦးရဲ့.."
"ကိုယ့် မိတ်ဆွေရဲ့ တူပါ"
ဖြိုးလွန်းသော် "သြော်"
ငွေသော်တာ" မင်းကရော ဦးနဲ့ ဘာလဲ"
ဖြိုးလွန်းသော်"ငါက သူ့ အသိပါဆိုမှပဲ၊ ဒါနဲ့ မင်းနာမည်က"
ငွေသော်တာ " ငွေသော်တာ၊ မင်းကရော"
ဖြိုးလွန်းသော်" ဖြိုးလွန်းသော်ပါ၊ အသက်က 21နှစ်ပါ"
ငွေသော်တာ "ငါလည်း21ပဲ"
ဖြိုးလွန်းသော် " ငါနဲ့ ရွယ် တူပဲလား၊ ငါ့ ထက်တောင် အသက်ကြီးမယ် ထင်ထားတာ"
ငွေသော်တာ "မင်း!!"
"ငွေသော်တာ!! မင်းကို ငါ ဘာပြောထားလဲ"
ငွေသော်တာ "ဟွန့် ဦး ကလည်း"
မကျေ မချမ်း ဖြစ်ကာ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် အမြင် မကြည်တဲ့ ကောင်လေး နှစ်ယောက်မှာ ဗလ တောင့်တောင့်နဲ့လူကို အကြည့်တွေနဲ့ပြိုင်လု နေကြသည်။
ဘေးနားလာပြီး တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် လင်လု ဖက်လို သဘောထားကာ ရန်လို နေတဲ့ ဘေးနားက နှစ်ကောင်ကို တေဇာ တော်တော်လေးစိတ်ပျက်လာသည်။ လက်ပိုက်ကာ ကြည့်နေလိုက်တော့သည်။
ထိုအခိုက်အတန့်တွင် ကံ ဆိုတာ တစ်ခါတစ်လေတော့လည်း ကိုယ်ထင်သည့်အတိုင်းဖြစ်လာတတ်သည်ဆိုတာ တေဇာ လက်ခံ ရတော့မည်။
ထို မိန်းကလေးသည် အရင်တုန်းက တေဇာ တွေ့ ခဲ့ဖူးသည့်အတိုင်းပင်ဖြစ်ကာ အနက်ရောင်လက်ရှည် ဂါဝန် ကို ဝတ်ဆင်ထားသည်။
သူမလည်း ဒီcafeကိုလာပုံရသည်။cafeကရှေ့ဘက်ခြမ်းကို မှန်တွေနဲ့ကာထားသောကြောင့် သူမ လာနေတာကိုတွေ့နေရသည်။
လာနေတဲ့ သူမက တစ်ခုခုကိုတွေ့သွားဟန်ရှိကာ နောက်ပြန်လှည့်၍ ခပ်သုတ်သုတ်ပြန်လျှောက်သွားသည်။ တေဇာလည်း ထူးဆန်းလို့ကြည့်နေတုန်း သူမ သွားတဲ့ ဖက်ကို လူနှစ်ယောက်က ခက်သွက်သွက်လိုက်သွားတာကိုတွေ့လိုက် သည်။
တေဇာလည်း ချက်ချင်း ထကာ လိုက်ဖို့ပြင်တော့သည်။
''အကို! ဦး!"
"မင်း တို့နှစ်ယောက် ဒီမှာ စောင့်နေဦး၊ ကိုယ်ပြန်လာခဲ့မယ်"
ပြောကာ တေဇာ ထွက်လာလိုက်သည်။
ထို့နောက် သူမတို့ သွားတဲ့ ဘက်ကို တေဇာ ခြေလှမ်း ကျဲ ကြီးတွေနဲ့လိုက်တော့သည်။
ယောက်ျား ချင်း ယှဥ်ရင်တောင် တေဇာ က ခန္ဓာကိုယ် အများကြီးထွားတာမို့ သူတို့ပြေးတဲ့ နှုန်း လောက်ကအေးဆေး။ သူတို့ ခြေနှစ်လှမ်းအကွာအဝေးက တေဇာရဲ့ တစ်လှမ်းစာ သာရှိသည်။
ထင်သည့်အတိုင်း ခွေးသားနှစ်ကောင်က ကောင်မလေးကို လိုက်နေတာဖြစ်ပြီး တစ်ခုခု လိုချင်လို့ဆိုတာထက် တစ်ယောက်ယောက်က ခိုင်းထားလို့လိုက်နေတာဖြစ်သည်။
ရှေ့ဆုံးက ပြေးနေတဲ့ သူကလည်း ပြေးပေါက်မရှိတဲ့ ဖက်ဆီသို့ပြေးနေသည်ဆိုတာကို သိပုံ မရပါ။ နောက်က လိုက်နေတဲ့ နှစ်ကောင်ကလည်း လူဆိုးရုပ်တွေပေါက်ပေမဲ့ တေဇာ နှစ်ချက်လောက် ထိုးတာနဲ့ လဲမှာ သေချာသည်။
လူပျက်ကာ ပြေးပေါက်မရှိတော့တဲ့နေရာ ရောက် သည်နှင့်
man1 "ဒေလီယာ! နင့်မှာ ပြေးလမ်းမရှိတော့ဘူး ၊ ငါတို့နောက်ပြန်လိုက်ခဲ့"
"ဘာလို့လိုက်ရမှာလဲ ၊ ရှင်တို့နဲ့ကျွန်မက ဘာဆိုင်လို့လဲ၊ ကျွန်မ ဘာသာ အေးအေး ဆေးဆေး ရှိနေတာကို ရှင်တို့ဘာလို့ လိုက်နှောက်ယှက်နေလဲ၊ ရှင်တို့ ကိုယ့်ဘာသာမနေနိုင်ဘူးလား"
man2 "ဟ! ငါတို့ သာဆို နင့်ကို စိတ်တောင်မဝင်စားဘူး၊ ခုဟာက မမကြီးက အမိန့်တွေပေးနေတာလေ"
"သူ့ဘာသာ ဘယ်လောက်ခိုင်းခိုင်း ရှင်တို့ သာ မလုပ်ပေးရင် ဘာမှဖြစ်စရာ အကြောင်းမရှိဘူး"
man1 ''ဒေလီယာ ရေ ၊ စောက်ကြောတွေရှည်မနေနဲ့၊အနုနည်းမရရင် အကြမ်းနည်းပေါ့၊ ဟေ့ ကောင် တင်မောင် မေ့ဆေးပါတယ်မလား"
man2"ပါတယ် ကိုကြီး ဒီမှာ"
"ရှင်တို့ ညီအကိုတွေ အကျင့်မယုတ်နဲ့နော်၊ ကျွန်မ အော် လိုက်ရမလား"
man1 "နင် က အော်ချိန်တောင် မရဘူး၊ မေ့ဆေးအုပ်ခံလိုက်ရတာနဲ့ ဂစ် ဂစ် ဆိုပြီးမေ့သွားမှာ ဟားး ဟားး မမကြီးက ငါတို့ကိုbonusပေးတော့မှာ ဟ ဟ တင်မောင် ပေးတော့လေ"
man2" ဟုတ် ဒီမှာ ကိုကြီး"
"hey! ခင်ဗျားတို့ နှစ်ကောင် မိန်းကလေးတစ်ယောက်ကို ချောင်ပိတ်ပြီး ဖမ်းတာ မရှက်ဘူးလား၊ တကယ်ဆို သူကိုယ်တိုင်ကလိုလိုလားလားနဲ့ လိုက်အောင် ခေါ်ရမှာလေ"
man1 "ဘာလား၊ ဟဲ့ ဒေလီယာ ဒီကောင်က နင်နဲ့ သိလို့လား"
Dahila "ဘာမှ မသိဘူး"
man1 "ဟျောင့် သူတောင် မင်းကို မသိတာ၊ ငါတို့ဆိုပိုဝေးသေး၊ မဆိုင်ရင် သွားလိုက်တော့"
man2"ဟျောင့် မင်းကို ကိုကြီးက ပြောနေတယ် သွားတော့တဲ့လေ"
"မသွားတော့ ဘာလုပ်ချင်လဲ၊ ဘာလည်း ကျုပ်နဲ့ ပြိုင်ပြီး ထိုးမလို့လား လာလေ"
တေဇာ လက်မောင်းသားတွေကို ပြကာ စိန်ခေါ် လိုက်သည််။
man2 "ကိုကြီး ဒီကောင့် ဗလက ငါတို့ နှစ်ယောက်ပေါင်းတောင်မနိုင် ဘူးကွ" တိုးတိုးကပ်ပြောလိုက်တော့
man1 "လီး! ဟျောင့် ဗလ ရှိပြီး ဇ မရှိရင်အလကားပဲ၊ ငါတို့က ဗလ သိပ်မတောင့် ပေမဲ့ ဇိုးတွေလေကွာ၊ အဲ့တော့ မင်းက အဲ့ကောင်ကို ဝင်လုံးလိုက်၊ ငါက အနောက် ကမိန်းမကို
မေ့ဆေးအုပ်ခေါ်သွားမယ်"
man2"ကိုကြီး မင်းပြောတော့ ၊ ငါတို့ညီအကိုတွေက ဘာလုပ်လုပ်အတူတူဆို"
man1" မင်းရှည်ပြန်ပြီ၊ ငါက ချဆိုချ သွား၊ ပိုက်ဆံရ ရင် မင်းသွား ချင်တဲ့နေရာလိုက်ပို့ပေးမယ်"
man2"ပြီးရောကွာ"
စောက်ပေါ လူဆိုးနှစ်ကောင်ကို တေဇာကြည့်ကာ စိတ်ညစ်လာရသည်။
man2"ကိုယ့် နေရာ ကို မသိတဲ့ကောင် မင်းကိုငါက ဆုံးမပေးမယ်"
ညီ အကိုနှစ်ယောက် ကိုယ်တာဝန်ရှိ တဲ့လူ ဖက်ကို လှည့်ကာ လှုပ်ရှားတော့သည်။
man1"ဒေလီယာ နင် ငါတို့လက်က မလွှတ်...."
"ဖောင်းး!"
"အားး ကိုကြီးး!!! ငါ့ကို ကယ်ဦး အားးး "
"ဗွမ်းး"
တေဇာ သူ့ကို လာရှုပ်နေတဲ့လူကို နားရင်း ပိတ်အုပ်ကာ လက်နောက်ပြန်လိမ်ချိုးလိုက်၍ ဘေးက မြောင်းထဲ ကန်ချလိုက်သည်။
man1 "မင်း ငါ့ညီလေး ကို ဘာလုပ်လိုက်တာလဲ၊ ခွေးသား! မင်းကို ငါသတ်မယ်"
မေ့ဆေးက လွဲရင် ဘာလက်နက်မှ မပါတဲ့ ငပေါနှစ်ကောင် ကြောင့်တေဇာ အေးဆေးဖြစ်နေသည်။
အကြီးကောင်က အငယ်ကောင်ထက် စာရင် တိုက်ရည်ခိုက်ရည် ရှိသည်။
လက်သီးတစ်ချက်က တေဇာ ဆီ ဝင်လာချိန် ရှောင်ချိန် မရလိုက်ပေမဲ့ လက်တံတောင် နဲ့ကာလိုက်၍ မျက်နှာကို မထိသွားပါ၊
အနည်းငယ်တိုက်ခိုက်နေပြီး
ချက်ကောင်းရတာနဲ့ တေဇာ ထို လူရဲ့ မေးစေ့ ကို တစ်ချက်၊ နှာခေါင်းတည့်တည့်ကို တစ်ချက် ထိုးထည့်လိုက်သည်။
ထို့နောက် ထိုလူကို ကိုင်မကာ မြောင်းထဲ ပစ်ချလိုက်တော့သည်။ ပထမ ပြုတ်ကျလို့ ပြန်ထလာတဲ့ လူတည့်တည့်ကိုကျသွား၍ နှစ်ယောက်စလုံး မြောင်းထဲ ပြန်ရောက်သွားသည်။
ဒေလီယာ သူ့အရှေ့က လူကိုကြည့်ကာ လူလား၊ ဘီလူးလား မသည်းကွဲပါ။ ယောက်ျားသန်သန်မာမာ တစ်ယောက်ကို ကိုင်ပစ်လိုက်တာ မသိရင် အရုပ်ကို ပစ်ထုတ်လိုက်သလိုပင်။ ထွားကျိုင်းလိုက်သည့် ခန္ဓာကိုယ်ကြီးမှာလည်း ပြောမနေနှင့်။
ထို့နောက် သူမလည်း တွေးနေတာရပ်ကာ
ထိုအမျိုးသားရဲ့ လက်မောင်း အင်္ကျီစကို ဆွဲကာ မြောင်းထဲ ကနှစ်ယောက် ထမလာခင်
ပြေးထွက်လာလိုက်သည်။
..........................................