ရှီမိသားစု၏ ဒုတိယအိမ်သည် မူလက နှစ်ခန်းသာရှိသော်လည်း ယခုအခန်းနှစ်ခန်းကို ထပ်မံတည်ဆောက်လိုက်ရာ အိပ်ခန်းတစ်ခန်းနှင့် အခြားအခန်းကို စာကျက်ခန်းအဖြစ် အသုံးပြုခဲ့သည်။
မူလက ရှီချန်းယု သည် သူနှင့် မူလင်းထန် ကို တစ်ခန်းတည်းနေရမည်ဆိုသောကြောင့် သူတို့နှစ်ဦးလုံးက တစ်ခန်းတည်းနေရသည့်အတွက် အနည်းငယ်ရှက်စရာကောင်းနေသည်။
သူတို့ အရင်က တစ်ခန်းတည်းနေခဲ့ကြပြီး အနည်းဆုံးတော့ အဲဒီ့ဘေးမှာ ပေါက်စီလေး ရှိပါသေးသည်။ သူတို့ ရှက်ရွံ့နေတယ်ဆိုရင်ပေါက်စီလေး ကို ဂရုစိုက်ဟန်လုပ်ပြီး ဖုံးဖိထားနိုင်သေးသည်။
ဒါပေမယ့် ရီလင်း ရွာကိုပြောင်းလာပြီးကတည်းက ပေါက်စီလေးဟာ ရှီယွီရှီး ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်မှာ ချစ်စဖွယ် ဆွဲသီးလေးတစ်ခုဖြစ်လာခဲ့ပြီး ရှီယွီရှီးလက်ထဲကနေ ခဏတာ ချန်ထားခဲ့ဖို့ပင် ခဲယဉ်းခဲ့ပါတယ်။
ရှီယွီရှီး သည် နူးညံ့သိမ်မွေ့သော အမျိုးသမီးတစ်ဦးဖြစ်ပြီး ကလေးများကို ပြုစုစောင့်ရှောက်ခြင်းသည် သူတို့နှစ်ဦးထက် များစွာပို၍ ယုံကြည်စိတ်ချရသည်။ ပေါက်စီလေး သည် အလွန်ချစ်ဖို့ကောင်းပြီး ချစ်စဖွယ်ကောင်းသည့်အမူအရာနှင့် ပေါင်းစည်းပြီးနောက် ရှီယွီရှီး နှင့် ပေါက်စီလေး တို့သည် တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် ခံစားချက်များ ရှိနေပြီဖြစ်သည်။
ရှီယွီရှီး သည် အသက် ဆယ့်ခုနစ်နှစ်တွင် မူလပိုင်ရှင်ကို မွေးဖွားခဲ့ပြီး ယခုအခါ အသက် လေးဆယ်အောက်သာ ရှိသေးသည်။ ဒီခေတ်မှာ အသက်လေးဆယ်က မငယ်သေးပေမယ့် နောက်ပိုင်း မျိုးဆက်တွေမှာတော့ အလွန်နုပျိုနေဆဲပါ။
ဒါပေမယ့် ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့ သူ့ခင်ပွန်းကို ဆုံးရှုံးခဲ့ရပါတယ်။ ရှီချန်းယု ပြန်လာခဲ့သော်လည်း ရှီချန်းယု ကိုအများကြီးမပြုစုပျိုးထောင်ရသေးသောကြောင့်၊ မိခင်နှင့်သားကြားဆက်ဆံရေးသည်အနည်းငယ်ထူးဆန်းသည်။ ရှီယွီရှီး သည် ပေါက်စီလေး အပေါ် သူမ၏ ခံစားချက်အားလုံးကို လောင်းကြေးထပ်လိုက်သည်။
သူမ၏သားအရင်းဖြစ်သူနှင့် မြေးငယ်ရောက်ရှိလာခြင်းက ရှီယွီရှီး ကို ဘဝသစ်တစ်ခုပေးခဲ့တာပဲ ဖြစ်သည်။ သူမသည် အရွယ်ရောက်ပြီးသားသားလေးနှင့် ရင်းနှီးရန် အဆင်မပြေသောကြောင့် သူမ၏ ဂရုစိုက်မှုနှင့် ချစ်ခြင်းအားလုံးကို ချစ်စရာကောင်းသော ပေါက်စီလေးကိုသာ လွှဲပြောင်းပေးနိုင်သည်။
ရှီယွီရှီး သည် ပေါက်စီလေးကို အလွန်နှစ်သက်သည်ကို တွေ့လိုက်ရသဖြင့် ရှီချန်းယု သည် ပေါက်စီလေးကို ပြန်ယူရန် ရှက်ရွံ့သွားရသည်။ ထို့ကြောင့် ဤအချိန်အတောအတွင်း မူလင်းထန်နှင့် နှစ်ယောက်တည်းနေရခြင်းသည် အဆင်မပြေခဲ့ပေ။
မူလင်းထန် ၏ဒဏ်ရာကို အာရုံမစိုက်ဘဲ မနေနိုင်တာကြောင့် ဆေးဝါးထပ်ထည့်ရန် ကူညီနိုင်ခဲ့သော်လည်း မူလင်းထန် ၏ဒဏ်ရာသည် ပြန်လည်ကောင်းမွန်လာသည်နှင့်အမျှ ဆေးပြောင်းသောအခါတွင်မူ အာရုံမပြောင်းနိုင်တော့ပေ။
ရှီချန်းယု သည် သူ့အရိုးထဲတွင် မာနကြီးသူဖြစ်ပြီး လူဆိုးတစ်ယောက်လို သူ့အပြုအမူကို မကြိုက်တော့ဘဲ မူလင်းထန် သည် သူ၏ဆေးကို ပြောင်းလဲရန် ကူညီပေးလိုစိတ်မရှိတော့ပေ။
ကံကောင်းထောက်မစွာပဲ မူလင်းထန် ရဲ့ဒဏ်ရာက တော်တော်သက်သာသွားပြီ။ ကြွက်သားနှင့် အရိုးများ ဒဏ်ရာရသည့်နေရာအနည်းငယ်မှလွဲ၍ အခြားအသားဒဏ်ရာများသည် ပျောက်ကင်းလုနီးပါးဖြစ်သည်။
အဲဒီနေ့မှာပဲ ရှီချန်းယု ဟာ ထင်းသွားကောက်ရင်း လမ်းမှာငြီးငွေ့လာပြီး ကုန်တိုက်စနစ်ကို ဖွင့်လိုက်တယ်။ ရှီချန်းယု သည် ကုန်တိုက်စနစ်ကို အဆင့်မြှင့်တင်ပြီးကတည်းက ကုန်တိုက်ကို မစစ်ဆေးရသည်မှာ ကြာပြီဖြစ်သည်။
ရှီချန်းယု ၏ ကုန်တိုက်စနစ်သည် ထုတ်ကုန်များကို အချိန်တိုင်း လော့ခ်ဖွင့်ပေးရန်အဆင့်မြှင့်ထားသည်။ ယခု သူ၏ ကုန်တိုက်စနစ်တွင် သူ၏မူလကုန်တိုက်အပြင်၊ တကမ္ဘာလုံးဆိုင်ရာ ကုန်ပစ္စည်းစာမျက်နှာတစ်ခုလည်း ရှိသေးသည်။ ရှီချန်းယု သည် ထင်းကို ဖြည်းညှင်းစွာ ကောက်နေရင်း..သူ၏ စနစ်ကိုသာ အာရုံစိုက်ကာ စိုက်ကြည့်နေသည်။ သူ့ကုန်တိုက်ပေါ်ရှိ စာမျက်နှာများသည် စိတ်ဝင်စားစရာမရှိပေ။
အရင်ကမ္ဘာမှာ မြင်နိုင်တဲ့အရာတွေမို့ ဒီတစ်ခါတော့ သူကနောက်ဆုံးသော့ခတ်ထားသော ကုန်တိုက်အသစ်ကို ကြည့်ရှုခဲ့သည်။
ရှီချန်းယု သည် တစ်ချက်ကြည့်လိုက်လျှင် ကုန်ပစ္စည်းတစ်ခုအား စိတ်ကူးယဉ်ကြည့်ကာ ၎င်းကိုဝယ်ရန် မသိစိတ်က နှိပ်လိုက်သောအခါ၊ ဤထုတ်ကုန်၏စျေးနှုန်းမှာ 8888 မှတ်ဖြစ်ကြောင်း သိရှိလိုက်ရပါသည်။ 1882 မှတ်သာကျန်တော့သဖြင့် ရှီချန်းယု သည် တစ်စုံတစ်ခုကိုဝယ်ချင်သော်လည်း ပိုက်ဆံမရှိသည့်ဝေဒနာကို ပထမဆုံးအကြိမ်ခံစားခဲ့ရသည်။
အဟင့်....
သို့သော် သူ့အာရုံကို အမှတ်၉မှတ်ဖြင့် ရောင်းချသော မျိုးပြောင်းသစ်သီးတစ်လုံးက သူ့ကို ဆွဲဆောင်ခဲ့သည်။
ထုတ်ကုန်မိတ်ဆက်တွင် ဤပြောင်းလဲမှုရှိသောအသီးသည် အထူးအပင်ဖြစ်သည်ဟု ဖော်ပြထားသော်လည်း ရှီချန်းယု ၏အမြင်တွင် ၎င်းသည် အမှန်တကယ်လက်နက်တစ်ခုဖြစ်သည်။ လက်ပစ်ဗုံးထက် အနည်းငယ် အားကောင်းသော်လည်း ညစ်ညမ်းမှု သို့မဟုတ် အနှောင့်အယှက် မရှိသော အစိမ်းရောင် သေစေနိုင်သော လက်နက်တစ်ခုဖြစ်သည်။
ရှီချန်းယု သည် သူ့အရိုးအသားထဲတွင်ရှိသော အလယ်တန်းကျောင်းသားလေးတစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး ဤကမ္ဘာကြီးသည် သဟဇာတရှိသော လူ့အဖွဲ့အစည်းထက်များစွာအန္တရာယ်များသောကြောင့် စဥ်းစားမနေပဲ ထိုအရာအားလုံးကို ဝယ်ယူခဲ့သည်။
ရှီချန်းယု သည် တစ်ကြိမ်တည်းတွင် မျိုးပြောင်း သစ်သီးများကို ဝယ်ယူသော်လည်း စုစုပေါင်း ကိုးခုသာ ရှိသေးသည်။ ထို့အပြင်၊ ဤအရာသည် စားသုံးနိုင်သောပစ္စည်းလည်းဖြစ်သည်။ သုညနဲ့ ယှဉ်ရင် ကိုးက သိပ်တော့ မများပါဘူး။
ထို့နောက် ရှီချန်းယု သည် လှည့်ပတ်ကြည့်ရှုပြီး သူဝယ်လိုသည့်အရာကို မတတ်နိုင်တော့ကြောင်း တွေ့ရှိခဲ့သည်။ အဆုံးတွင်၊ သူသည် အင်းဆက်ပိုးသတ်ဆေးမှုန့် အထုပ်အနည်းငယ်ကိုဝယ်ပြီးနောက် စနစ်ကို တုံ့ဆိုင်းစွာပိတ်လိုက်သည်။
ပိုးမွှားပြေးဆေး ကို ဝယ်ယူရသည့် ရှီချန်းယု ၏ အဓိက ရည်ရွယ်ချက်မှာ မနက်ဖြန် တောင်များသို့ ခရီးထွက်ရန် စီစဉ်ထားသောကြောင့် ဖြစ်သည်။ ရှီချန်းယု သည် မြို့သား၏ဇာတိဖြစ်ပြီး သူသည် ငယ်စဉ်ကပင် တောင်တန်းများအကြောင်းကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် စူးစမ်းလေ့လာခဲ့သည်။
သူတို့ ကျီရှန်းရွှာ မှာရှိနေတုန်းက မူလင်းထန် နဲ့ ပေါက်စီလေး တို့ကို စိတ်ပူတာရယ် အပြည့်အ၀မပြင်ဆင်ထားတာကြောင့် တောင်ပတ်ပတ်လည်ကို သွားဖို့ အခွင့်မသာခဲ့ပါဘူး။
ယခု သူ့လက်ထဲတွင် အင်းဆက်ပိုးမွှားသတ်ဆေးမှုန့်နှင့် လက်နက်တစ်ခု ရှိနေပြီး သူ့အသက်ကို ကယ်တင်သည့် အရာများပါကျန်သေးသဖြင့် သူ၏ မိုးကုတ်စက်ဝိုင်းကို ချဲ့ထွင်ရန် တောင်ထဲသို့ ဝင်ရန် သတ္တိရှိလာသည်။
ရွီမိသားစု၏ ဒုတိယအိမ္သည္ မူလက ႏွစ္ခန္းသာရွိေသာ္လည္း ယခုအခန္းႏွစ္ခန္းကို ထပ္မံတည္ေဆာက္လိုက္ရာ အိပ္ခန္းတစ္ခန္းႏွင့္ အျခားအခန္းကို စာက်က္ခန္းအျဖစ္ အသုံးျပဳခဲ့သည္။
မူလက ရွီခ်န္းယု သည္ သူႏွင့္ မူလင္းထန္ ကို တစ္ခန္းတည္းေနရမည္ဆိုေသာေၾကာင့္ သူတို႔ႏွစ္ဦးလုံးက တစ္ခန္းတည္းေနရသည့္အတြက္ အနည္းငယ္ရွက္စရာေကာင္းေနသည္။
သူတို႔ အရင္က တစ္ခန္းတည္းေနခဲ့ၾကၿပီး အနည္းဆုံးေတာ့ အဲဒီ့ေဘးမွာ ေပါက္စီေလး ရွိပါေသးသည္။ သူတို႔ ရွက္႐ြံ႕ေနတယ္ဆိုရင္ေပါက္စီေလး ကို ဂ႐ုစိုက္ဟန္လုပ္ၿပီး ဖုံးဖိထားနိုင္ေသးသည္။
ဒါေပမယ့္ ရီလင္း ႐ြာကိုေျပာင္းလာၿပီးကတည္းက ေပါက္စီေလးဟာ ရွီယြီရွီး ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ေပၚမွာ ခ်စ္စဖြယ္ ဆြဲသီးေလးတစ္ခုျဖစ္လာခဲ့ၿပီး ရွီယြီရွီးလက္ထဲကေန ခဏတာ ခ်န္ထားခဲ့ဖို႔ပင္ ခဲယဥ္းခဲ့ပါတယ္။
ရွီယြီရွီး သည္ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕ေသာ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးျဖစ္ၿပီး ကေလးမ်ားကို ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ျခင္းသည္ သူတို႔ႏွစ္ဦးထက္ မ်ားစြာပို၍ ယုံၾကည္စိတ္ခ်ရသည္။ ေပါက္စီေလး သည္ အလြန္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းၿပီး ခ်စ္စဖြယ္ေကာင္းသည့္အမူအရာႏွင့္ ေပါင္းစည္းၿပီးေနာက္ ရွီယြီရွီး ႏွင့္ ေပါက္စီေလး တို႔သည္ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ ခံစားခ်က္မ်ား ရွိေနၿပီျဖစ္သည္။
ရွီယြီရွီး သည္ အသက္ ဆယ့္ခုနစ္ႏွစ္တြင္ မူလပိုင္ရွင္ကို ေမြးဖြားခဲ့ၿပီး ယခုအခါ အသက္ ေလးဆယ္ေအာက္သာ ရွိေသးသည္။ ဒီေခတ္မွာ အသက္ေလးဆယ္က မငယ္ေသးေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္း မ်ိဳးဆက္ေတြမွာေတာ့ အလြန္ႏုပ်ိဳေနဆဲပါ။
ဒါေပမယ့္ ငယ္ငယ္႐ြယ္႐ြယ္နဲ႕ သူ႕ခင္ပြန္းကို ဆုံးရႈံးခဲ့ရပါတယ္။ ရွီခ်န္းယု ျပန္လာခဲ့ေသာ္လည္း ရွီခ်န္းယု ကိုအမ်ားႀကီးမျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ရေသးေသာေၾကာင့္၊ မိခင္ႏွင့္သားၾကားဆက္ဆံေရးသည္အနည္းငယ္ထူးဆန္းသည္။ ရွီယြီရွီး သည္ ေပါက္စီေလး အေပၚ သူမ၏ ခံစားခ်က္အားလုံးကို ေလာင္းေၾကးထပ္လိုက္သည္။
သူမ၏သားအရင္းျဖစ္သူႏွင့္ ေျမးငယ္ေရာက္ရွိလာျခင္းက ရွီယြီရွီး ကို ဘဝသစ္တစ္ခုေပးခဲ့တာပဲ ျဖစ္သည္။ သူမသည္ အ႐ြယ္ေရာက္ၿပီးသားသားေလးႏွင့္ ရင္းႏွီးရန္ အဆင္မေျပေသာေၾကာင့္ သူမ၏ ဂ႐ုစိုက္မႈႏွင့္ ခ်စ္ျခင္းအားလုံးကို ခ်စ္စရာေကာင္းေသာ ေပါက္စီေလးကိုသာ လႊဲေျပာင္းေပးနိုင္သည္။
ရွီယြီရွီး သည္ ေပါက္စီေလးကို အလြန္ႏွစ္သက္သည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသျဖင့္ ရွီခ်န္းယု သည္ ေပါက္စီေလးကို ျပန္ယူရန္ ရွက္႐ြံ႕သြားရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဤအခ်ိန္အေတာအတြင္း မူလင္းထန္ႏွင့္ ႏွစ္ေယာက္တည္းေနရျခင္းသည္ အဆင္မေျပခဲ့ေပ။
မူလင္းထန္ ၏ဒဏ္ရာကို အာ႐ုံမစိုက္ဘဲ မေနနိုင္တာေၾကာင့္ ေဆးဝါးထပ္ထည့္ရန္ ကူညီနိုင္ခဲ့ေသာ္လည္း မူလင္းထန္ ၏ဒဏ္ရာသည္ ျပန္လည္ေကာင္းမြန္လာသည္ႏွင့္အမွ် ေဆးေျပာင္းေသာအခါတြင္မူ အာ႐ုံမေျပာင္းနိုင္ေတာ့ေပ။
ရွီခ်န္းယု သည္ သူ႕အရိုးထဲတြင္ မာနႀကီးသူျဖစ္ၿပီး လူဆိုးတစ္ေယာက္လို သူ႕အျပဳအမူကို မႀကိဳက္ေတာ့ဘဲ မူလင္းထန္ သည္ သူ၏ေဆးကို ေျပာင္းလဲရန္ ကူညီေပးလိုစိတ္မရွိေတာ့ေပ။
ကံေကာင္းေထာက္မစြာပဲ မူလင္းထန္ ရဲ႕ဒဏ္ရာက ေတာ္ေတာ္သက္သာသြားၿပီ။ ႂကြက္သားႏွင့္ အရိုးမ်ား ဒဏ္ရာရသည့္ေနရာအနည္းငယ္မွလြဲ၍ အျခားအသားဒဏ္ရာမ်ားသည္ ေပ်ာက္ကင္းလုနီးပါးျဖစ္သည္။
အဲဒီေန႕မွာပဲ ရွီခ်န္းယု ဟာ ထင္းသြားေကာက္ရင္း လမ္းမွာၿငီးေငြ႕လာၿပီး ကုန္တိုက္စနစ္ကို ဖြင့္လိုက္တယ္။ ရွီခ်န္းယု သည္ ကုန္တိုက္စနစ္ကို အဆင့္ျမႇင့္တင္ၿပီးကတည္းက ကုန္တိုက္ကို မစစ္ေဆးရသည္မွာ ၾကာၿပီျဖစ္သည္။
ရွီခ်န္းယု ၏ ကုန္တိုက္စနစ္သည္ ထုတ္ကုန္မ်ားကို အခ်ိန္တိုင္း ေလာ့ခ္ဖြင့္ေပးရန္အဆင့္ျမႇင့္ထားသည္။ ယခု သူ၏ ကုန္တိုက္စနစ္တြင္ သူ၏မူလကုန္တိုက္အျပင္၊ တကမၻာလုံးဆိုင္ရာ ကုန္ပစၥည္းစာမ်က္ႏွာတစ္ခုလည္း ရွိေသးသည္။ ရွီခ်န္းယု သည္ ထင္းကို ျဖည္းညွင္းစြာ ေကာက္ေနရင္း..သူ၏ စနစ္ကိုသာ အာ႐ုံစိုက္ကာ စိုက္ၾကည့္ေနသည္။ သူ႕ကုန္တိုက္ေပၚရွိ စာမ်က္ႏွာမ်ားသည္ စိတ္ဝင္စားစရာမရွိေပ။
အရင္ကမၻာမွာ ျမင္နိုင္တဲ့အရာေတြမို႔ ဒီတစ္ခါေတာ့ သူကေနာက္ဆုံးေသာ့ခတ္ထားေသာ ကုန္တိုက္အသစ္ကို ၾကည့္ရႈခဲ့သည္။
ရွီခ်န္းယု သည္ တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္လွ်င္ ကုန္ပစၥည္းတစ္ခုအား စိတ္ကူးယဥ္ၾကည့္ကာ ၎ကိုဝယ္ရန္ မသိစိတ္က ႏွိပ္လိုက္ေသာအခါ၊ ဤထုတ္ကုန္၏ေစ်းႏႈန္းမွာ 8888 မွတ္ျဖစ္ေၾကာင္း သိရွိလိုက္ရပါသည္။ 1882 မွတ္သာက်န္ေတာ့သျဖင့္ ရွီခ်န္းယု သည္ တစ္စုံတစ္ခုကိုဝယ္ခ်င္ေသာ္လည္း ပိုက္ဆံမရွိသည့္ေဝဒနာကို ပထမဆုံးအႀကိမ္ခံစားခဲ့ရသည္။
အဟင့္....
သို႔ေသာ္ သူ႕အာ႐ုံကို အမွတ္၉မွတ္ျဖင့္ ေရာင္းခ်ေသာ မ်ိဳးေျပာင္းသစ္သီးတစ္လုံးက သူ႕ကို ဆြဲေဆာင္ခဲ့သည္။
ထုတ္ကုန္မိတ္ဆက္တြင္ ဤေျပာင္းလဲမႈရွိေသာအသီးသည္ အထူးအပင္ျဖစ္သည္ဟု ေဖာ္ျပထားေသာ္လည္း ရွီခ်န္းယု ၏အျမင္တြင္ ၎သည္ အမွန္တကယ္လက္နက္တစ္ခုျဖစ္သည္။ လက္ပစ္ဗုံးထက္ အနည္းငယ္ အားေကာင္းေသာ္လည္း ညစ္ညမ္းမႈ သို႔မဟုတ္ အႏွောင့္အယွက္ မရွိေသာ အစိမ္းေရာင္ ေသေစနိုင္ေသာ လက္နက္တစ္ခုျဖစ္သည္။
ရွီခ်န္းယု သည္ သူ႕အရိုးအသားထဲတြင္ရွိေသာ အလယ္တန္းေက်ာင္းသားေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး ဤကမၻာႀကီးသည္ သဟဇာတရွိေသာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းထက္မ်ားစြာအႏၱရာယ္မ်ားေသာေၾကာင့္ စဥ္းစားမေနပဲ ထိုအရာအားလုံးကို ဝယ္ယူခဲ့သည္။
ရွီခ်န္းယု သည္ တစ္ႀကိမ္တည္းတြင္ မ်ိဳးေျပာင္း သစ္သီးမ်ားကို ဝယ္ယူေသာ္လည္း စုစုေပါင္း ကိုးခုသာ ရွိေသးသည္။ ထို႔အျပင္၊ ဤအရာသည္ စားသုံးနိုင္ေသာပစၥည္းလည္းျဖစ္သည္။ သုညနဲ႕ ယွဥ္ရင္ ကိုးက သိပ္ေတာ့ မမ်ားပါဘူး။
ထို႔ေနာက္ ရွီခ်န္းယု သည္ လွည့္ပတ္ၾကည့္ရႈၿပီး သူဝယ္လိုသည့္အရာကို မတတ္နိုင္ေတာ့ေၾကာင္း ေတြ႕ရွိခဲ့သည္။ အဆုံးတြင္၊ သူသည္ အင္းဆက္ပိုးသတ္ေဆးမႈန႔္ အထုပ္အနည္းငယ္ကိုဝယ္ၿပီးေနာက္ စနစ္ကို တုံ႕ဆိုင္းစြာပိတ္လိုက္သည္။
ပိုးမႊားေျပးေဆး ကို ဝယ္ယူရသည့္ ရွီခ်န္းယု ၏ အဓိက ရည္႐ြယ္ခ်က္မွာ မနက္ျဖန္ ေတာင္မ်ားသို႔ ခရီးထြက္ရန္ စီစဥ္ထားေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ရွီခ်န္းယု သည္ ၿမိဳ႕သား၏ဇာတိျဖစ္ၿပီး သူသည္ ငယ္စဥ္ကပင္ ေတာင္တန္းမ်ားအေၾကာင္းကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ စူးစမ္းေလ့လာခဲ့သည္။
သူတို႔ က်ီရွန္း႐ႊာ မွာရွိေနတုန္းက မူလင္းထန္ နဲ႕ ေပါက္စီေလး တို႔ကို စိတ္ပူတာရယ္ အျပည့္အ၀မျပင္ဆင္ထားတာေၾကာင့္ ေတာင္ပတ္ပတ္လည္ကို သြားဖို႔ အခြင့္မသာခဲ့ပါဘူး။
ယခု သူ႕လက္ထဲတြင္ အင္းဆက္ပိုးမႊားသတ္ေဆးမႈန႔္ႏွင့္ လက္နက္တစ္ခု ရွိေနၿပီး သူ႕အသက္ကို ကယ္တင္သည့္ အရာမ်ားပါက်န္ေသးသျဖင့္ သူ၏ မိုးကုတ္စက္ဝိုင္းကို ခ်ဲ့ထြင္ရန္ ေတာင္ထဲသို႔ ဝင္ရန္ သတၱိရွိလာသည္။