#បេសកម្មមួយ
#ភាគទី1
________________________________________
សាច់រឿងបានផ្ដើមឡើងនៅក្នុងភូមិគ្រឹះដ៏ធំស្កឹមស្កៃមួយ។ ភូមិគ្រឹះនេះផងដែរគឺជារបស់លោក Force Jiratchapong ដែលគាត់រស់នៅជាមួយភរិយារបស់គាត់និងកូនប្រុសម្នាក់ឈ្មោះថា Joong archen។
Joongទើបតែមានអាយុ15ឆ្នាំប៉ុណ្ណោះគេជាក្មេងឆ្លាតក្លាហ៊ានឈ្លាសវ៉ៃតែទាស់ត្រង់ម្យ៉ាងគេជាក្មេងដែលមិនចូលចិត្តអោយអ្នកណាមកប៉ះពាល់របស់គេទេបើហ៊ានដឹងតែប៉ះរលាកលូកខ្លោចហើយ។ដោយហេតុថាលោកForceគឺជាមនុស្សមានមុខមាត់ធំដុំដែរចឹងគាត់តែងតែទំនើងចិត្តកូនរបស់គាត់រហូតក្លាយជាក្មេងចចេសរឹងរុះបែបនេះមិនមេនគាត់មិនធ្លាប់ស្ដីថានោះទេតែពាក្យចាស់លោកពោលថាចង់ពត់ឬស្សីត្រូវពត់ពីតូចហើយបើjoongធំប៉ុននេះហើយពិបាកក្នុងការកែខ្លាំងណាស់។
<ម៉ាក់.....>ក្មេងតូចជុងបានរត់ចុះពីលើផ្ទះមករកម៉ាក់របស់គេ
<រត់លឿនម្លេះកូនតិចដួលផ្កាប់មុខអស់ធ្មេញទៅ?>
<ថ្ងៃខួបកូនម៉ាក់ជួយនាំកូនទៅដើរលេងនៅសួនកម្សាន្តបានដែរទេម៉ាក់?>
<ចាសកូនតែថ្ងៃនេះកូនត្រូវយកលេខ1មកអោយម៉ាក់អោយបាន okទេ?>
<លេខ1សោះស៊ីផុយ>
<តោះហើយឬនៅកូនអាលបានទៅសាលា?>លោកforceដើរចូលមកនិយាយទៅកាន់ប្រពន្ធរបស់គាត់
<តោះរួចរាល់អស់ហើយបងតែមកញ៉ាំអាហារពេលព្រឹកសិនទៅចាំទៅធ្វើការ>
<ថ្ងៃនេះបានអ្វីដែរ?>
<បបរបង្គារដូចតែរាល់ដងនិងបង>
<ដឹងតែឆ្ងាញ់មាត់ទៀតហើយ>joong
<ញ៉ាំអោយលឿនៗទៅប្រយ័ត្នយឺត>
គ្រួសារតូចបរិភោគអាហារជុំគ្នាយ៉ាងមានសេចក្ដីសុខ។បន្ទាប់ពីញ៉ាំរួចលោកហ្វសបើកឡានជូនជុងទៅរៀនតាមធម្មតាហើយគាត់បន្តហួសទៅក្រុមហ៊ុនរបស់គាត់។
នៅក្នុងម៉ោងរៀនជុងខិតខំរៀនសូត្រខំប្រឹងស្ដាប់គ្រូណាស់ដើម្បីយកពិន្ទុអោយទៅម្ដាយរបស់គេ។ ម៉ោងចេញលេងក៏ជុងមិនចេញទៅណាដែរគេនៅខំប្រឹងធ្វើលំហាត់បន្តទៀត។ ក្មេងមួយក្រុមបានមករករឿងជុង÷
<អេអាកូនអ្នកមាន!>
<...>ជុងមិនតបគិតតែពីឈ្ងក់សរសេរមេរៀនរបស់គេ
<រឹកម្លេះឪឯងជាស្ដេចមេនទេទើបមិនចង់និយាយជាមួយយើង?>
<...>ជុងនៅតែមិនតបក្មេងដែលជាមេក្រុមនៅតែរករឿងជុងអញ្ចឹងគេបានទាញសៀវភៅរបស់ជុងយកទៅហែកចោលខ្វោកៗទឹកមុខរបស់ជុងស្មើរធេងនោះទេតែក្នុងចិត្តគឺក្ដៅខ្លាំងណាស់
<ឯងខំរៀបយកទៅណាបើមុននិងក្រោយឪឯងសូកលុយគ្រូដដែលនិង>
ផាំង!ក្មេងម្នាក់នោះត្រូវមួយកាតាបដោយស្នាដៃជុងឈាមមាត់លេង
<ឃើញយើងមិនមាត់ៗកុំបានសម្ដីពេកប្រយ័ត្នគ្មានធ្មេញទំពារបាយ>
<ឯងហ៊ានតដៃនិងយើងផងមេនទេ?>
<សាកម្ដងទៀតទេយើងធានាថាបានដេកពេទ្យមិនខាន!>
<ឯង!ចាំមើលណាយើងនិងសងសឹកឯងវិញ!>
<ឆ្កែបម្រើដូចជាពួកឯងគ្មានថ្ងៃធ្វើអីយើងបានទេ!>
ក្រុមក្មេងអស់នោះបានរត់ចេញអស់ហើយជុងគេប្រមូលសន្លឹកកិច្ចការរបស់គេទាំងអស់ដាក់ចូលក្នុងកាតាបវិញហើយដើរចេញពីថ្នាក់តែម្ដង។
ជុងចេញមកក្រៅរបងសាលាបើតាមច្បាប់គឺដល់ម៉ោងមិនអាចចេញបានទេតែដោយអំំណាចរបស់លោកហ្វសទើបគ្មានអ្នកណាហ៊ានហាមជុងឡើយ។
ជុងមកក្រៅទិញមាន់អាំងនិងបាយដំណើបមកអង្គុយហូបលើបង់មួយ។ នៅក្បែរបង់ដែលជុងអង្គុយគឺមានក្មេងអាយុប្រហែល10ឆ្នាំម្នាក់ក្នុងសភាពជាក្មេងរើសអេតចាយតាមចិញ្ចើមផ្លូវក្មេងម្នាក់នេះកខ្វក់ខ្លាំងណាស់ធ្វើអោយអ្នកដទៃទៀតមិនហ៊ាននៅជិតឡើយក៏ព្រោះតែខ្ពើមក្មេងម្នាក់នេះ។
ដោយសេចក្ដីស្រេកឃ្លានក្មេងនោះបានសម្លឹងមុខជុងនិងអាហារដែលជុងកំពុងញ៉ាំនោះ។ ដោយទើសទាល់ពេកជុងលេបបាយមិនរួចទៀតទេទើបហៅក្មេងនោះមកជិតរួចហុចអាហារដែលគេមានអោយទៅក្មេងនោះ÷
<ណោះយកទៅញ៉ាំទៅកុំមកមើលមុខយើងបែបនេះទៀត!>
<បងអោយខ្ញុំហ៍?>
<ចុះយើងហុចអោយអ្នកផ្សេងមេនទេ?>
<អគុណបងណាស់>
<ឆាប់ញ៉ាំទៅនៅឈរដល់កាលទៀត>
ក្មេងតូចម្នាក់នោះយោបាយមកដាក់ក្នុងមាត់យ៉ាងណែនហាក់ដូចជាឃ្លានណាស់ចឹង
<ឯងខានញ៉ាំបាយប៉ុន្មានថ្ងៃហើយ?>
<ខ្ញុំខានញ៉ាំតាំងពីម្សិលមិញម្លេះបងព្រោះរើសអេតចាយមិនសូវបាន>
<បរិស្ថានស្អាតវាល្អពិតមេនតែក៏ប៉ះពាល់ដល់មុខរបរអ្នករើសអេតចាយដែរ>
ជុងនៅអង្គុយមើលក្មេងតូចនោះញ៉ាំបាយទាល់តែអស់ទើបជុងហុចទឹកដែលគេមានអោយទៅក្មេងនោះផឹកទៀត
<នេះយកលុយនេះទុកទិញអីហូបថ្ងៃក្រោយទៅយើងដល់ម៉ោងចូលរៀនវិញហើយ>
<ខ្ញុំមិនហ៊ានទទួលទេបង>
<យកឬមិនយក!>ជុងនិយាយទាំងទឹកមុខស្មើរធេងធ្វើអោយក្មេងម្នាក់នោះខ្លាចទើបទទួលលុយពីជុងទាំងទើសទាល់
<អគុណ>
ជុងមិនតបហើយដើរទៅសាលារបស់គេវិញតែគេមិនទាន់ទាំងបានចូលផងលឺសំឡេងក្មេងម្នាក់នោះស្រែកឡើង÷
<អោយលុយមកយើង!>
<ខ្ញុំមិនអោយទេលុយនេះជារបស់ខ្ញុំ!>
ជុងក្រឡេកមើលទៅឃើញថាមានក្មេងរើសអេតចាយដទៃទៀតអាយុប្រហែលនិងជុងបានមកដណ្ដើមលុយពីក្មេងតូចនោះទើបជុងប្រញាប់មកជួយ÷
<នែ៎ឈប់ភ្លាម!>
<ចេះដឹងស្អីដែរ?>
<មកដណ្ដើមលុយក្មេងបែបនេះមិនចេះខ្មាស់គេទេហេស?>
<ចឹងឯងអោយលុយរបស់ឯងមកយើងមក>
<អោយលុយមេនទេ?មានតែអានេះ!>
ផាំង!ព្រុស!ជុងធាក់ក្មេងនោះមួយជើងដួលអុកគូទនិងដី
<ឯងហ៊ានធាក់យើងផងហេស!>
<បើខ្លាំងវ៉ៃគ្នាមួយស្មើរមកវើយ>
មិនយូរប៉ុន្មានឆាកប្រយុទ្ធរវាងក្មេងរើសអេតចាយនិងកូនប្រុសសេដ្ឋីប្រចាំប្រទេសបានកើតមានឡើង។
ប៉ុន្តែការវៃគ្នានេះមិនបានយូរនោះទេស្រាប់តឺនាយកសាលាបានចេញមកបញ្ឈប់សកម្មភាពរបស់ពួកគេ។
SKIP>>>
<កូនប្រុសរបស់អ្នកស្រីបានបង្ករភាពចលាចលចំពោះសាលាដូច្នេះតើអ្នកស្រីចង់ដោះស្រាយរឿងនេះដោយរបៀបណា?>នាយកសាលា
<បើមិនយល់ទាស់ទេខ្ញុំសុំផ្ទេរជុងទៅរៀននៅសាលាផ្សេងក៏បានដែរលោកនាយក>
<តាមចិត្តខ្ញុំក៏ខ្ញុំមិនចង់អោយជុងដូរសាលាដែរតែនេះមិនមេនជាលើកទីមួយទេដែលជុងបង្កររឿងបែបនេះឡើងមក>
<ចឹងមានន័យថាជុងវ៉ៃគ្នាញឹកញាប់មេនទេលោកគ្រូ?ហេតុអ្វីលោកគ្រូមិនផ្ដល់ដំណឹងអំពីកូនខ្ញុំសោះបែបនេះ?>
<អឺ....>លោកនាយករាងស្ទាក់ស្ទើរបន្តិចនៅក្នុងការឆ្លើយក៏ព្រោះតែមានកែវភ្នែកដ៏មុតមួយកំពុងសម្លឹងមកកាន់គាត់យ៉ាងត្រជាក់ស្រឹបអាចថាគាត់ខ្លាចជុងក៏បានព្រោះជុងមិនខុសពីឪពុករបស់គេទេបើត្រូវវ៉ៃគឺវ៉ៃហើយទោះគ្រូក៏ដោយ
<ឆ្លើយនិងខ្ញុំមកលោកគ្រូកុំបាច់លាក់បាំងអី>
<មិនមេនជុងចេះតែបង្កររឿងរហូតនោះទេគឺមកពីក្មេងទាំងនោះរករឿងជុងដែរ>
<បើចឹងខ្ញុំក៏មិនគួរទុកអោយកូនខ្ញុំរៀននៅទីនេះទៀតដែរលោកគ្រូធ្វើជាអ្នកគ្រប់គ្រងសាលាបានយ៉ាងមិចទើបអោយក្មេងៗBullyគ្នាបែបនេះ?>
<ម៉ាក់បានហើយកុំបន្ទោសគាត់អី>ជុងហាមម៉ាក់របស់គេ
<ស្អែកកូនមិនបាច់មករៀននៅទីនេះទៀតនោះទេសូមលោកគ្រូចាត់ចែងផ្ទេរឈ្មោះអោយកូនរបស់ខ្ញុំផង>
និយាយចប់ម៉ាក់របស់ជុងបានដឹកដៃជុងចេញទៅក្រៅនិងឡើងឡានបើកចេញពីបរិវេណសាលា។មកដល់ខ្លោងទ្វាជុងបានសង្កេតឃើញថាក្មេងតូចម្នាក់នោះបានឈរសម្លឹងមកគេរហូតឡានរបស់គេបានបើកចេញទៅបាត់។
ដូចនេះជុងនិងក្មេងតូចម្នាក់នោះមិនបានជួបមុខគ្នាទៀតនោះទេក៏ព្រោះតែជុងបានដូរសាលាបាត់ទៅហើយ។ ឆ្លៀតពេលទំនេរជុងក៏តែងមកអើតនៅទីនោះរកក្មេងរើសអេតចាយនោះដែរតែមិនដែលបានជួបទៀតសោះទើបជុងបោះបង់ការតាមរកមួយនេះ!
End
តើជុងអាចនិងជួបក្មេងម្នាក់នោះទៀតទេ?ច្បាស់ជាជួបហើយបើតួរឯកហើយមិនអោយជួបគ្នាមិច?