🌼မောင်လူဆိုး🌼
ကုနဲ့ သင်္ဘောပေါ်မာတော့ တခန်းတည်းမအိပ်နိုင်ဘူး။ သူက သိပ်ပြီး ယုံရတာမဟုတ်။ နည်းနည်းတော့ ကြောက်တယ်။
"ကု ငါမင်းနဲ့ တခန်းတည်းမနေဘူး..ငါ့ကို.."
"မရဘူး"
"ရကို ရရမယ်.."
"လုံဝ မရဘူး...
ဒီမာ အမ တခန်းတည်းပေး.."
"ဟုတ်"
"မရဘူး ညီမလေး တယောက်တခန်းပေး.."
"ဟမ်"
သူတို့နှယောက် ဒီလောက် ငြင်းခုံနေကြတာ ဒီက ကျမက ဘယ်လိုပေးရမာလဲ။ ဝန်ထမ်းမလေးလဲ နှယောက်ကြား ဗျာများလို့နေသည် ။
"ကိုကို..."
"ကု.."
'ဟင့်...."
"Yarr ....ဘာ...ဘာ..ဖြစ်တာလဲ.."
"ဟင့်..ကိုကို မကောင်းဘူး..."
"မင်းနော်.."
သူပြောတာ အရေးမလုပ်ဘဲ မရှိတဲ့ မျက်ရည် ညစ်ထုတ်ပြီး အသံဗြဲကြီးနဲ့ အော်နေသည်။
"Yarr...ကုကု....
ငါစိတ်မရှည်ဘူးနော်..."
"တွေ့လား သူများသားကို အနိုင်ကျင့်..စော်ကား......"
အရှက်မရှိတဲ့ ကုကု...
ဂျီမင်တယောက် ကုရဲ့ ပါးစပ် လက်နဲ့ အမြန် အုပ်ပိတ်လိုက်သည်။ အနားက ဝန်ထမ်းမလေးကတော့ ကြောင်တောင်တောင်...
"ညီမလေး တခန်းပဲပေးတော့..."
"ဟုတ်.."
"အစတည်းက ကိုကို လက်ခဖံရင် ကု အကြံတေ ထုတ်မသုံးပါဘူး"
"$ကျင့်က မျောက်ဖြစ်တောင် အမြီးမပေါက်မဲ့ကောင်.."
"ကိုကို့အတွက်တော့ အမြီးပေါက်ပေးပါ့မယ်..."
"ယီးပဲ..."
ကိုကို စိတ်တို စိတ်ဆိုးတာလေးက အရမ်းချစ်ဖို့ကောင်းတာ။
"ဝင်လေ.."
အခန်းရှေ့ရောက်တော့ မဝင်ဘဲ ကြည့်နေတဲ့ ကိုကို လူကို မယုံသင်္ကာနဲ့ ဘာလုပ်မာမို့လို့လဲ?။
"ဝင်မာ...
ကြိုပြောထားမယ် ကု..ငါ့အသားကို မထိနဲ့.."
"ဟာဗျာ..ကိုကိုကလဲ.."
"မဟုတ်ရင် အတူမနေနိုင်ဘူး.."
"ဖက်ရုံပဲ.."
ကိုကို မျက်ခုံးလေးကို ကြုံကာ အကဲခတ်နေတဲ့ပုံလေးက တကယ်အသဲယားစရာ။
"သေချာလား.."
မေးလဲမေး အခန်းထဲဝင်ကာ မွေ့ယာပေါ် ထိုင်ချပြီး ဖိနပ်ချွတ်နေတဲ့ကိုကို..
"ကိုကိုနော်.."
"ဘာလဲ.."
"ကိုကို အရင်တောင်းလို့ ကုကုက လုပ်ပေးရတာ.."
"အမယ်လေး.."
"ဟုတယ် ကိုကိုနော် တာဝန်မယူချင်ဘူးမလား.."
"မင်းခံရတာလား ငါခံရတာလား..သေချာစဉ်စား..
ငါနာတာနော် ခွေးသသောင်းစားလေးရဲ့"
"ကိုကို လုပ်ခိုင်းတာလေ ကုသဘောမပါဘူး"
"အော်..ဟုလား.."
မျက်လုံးလေးပြူးကာ အံဩသယောင် လုပ်ပြနေသော ကိုကိုရယ်ပါ။
"တာဝန်ယူစိတ်မရှိတဲ့ကိုကို ရဲတိုင်မာနော်.."
"ဘာအမှုနဲ့လဲ.."
"သက်ငယ် မုဒိန်းမှု.."
တကယ်ပင် ကုကို စိတ်ရှိလက်ရှိ ရိုက်နက်ပြီး အသေသာသတ်ချင်သော်လဲ အပြင်နဲ့လက်တွေ့ရယ် မတူဘူးလေ..။ သူပြန်လုပ်ရင် တပွေ့စာတောင်မရှိတာ ။ ဂျီမင် စိတ်ကို တထစ်လောက်လျော့ချလိုက်ပြီး...
"အင်း..အင်း..ငါက ...
ထားပါတော့...ဟူး...."
"ဟွန့်.."
ဒီလိုနဲ့ ဘယ်လိုများ ရှေ့ဆက်ရမလဲ ကုရယ်။
"ကိုကို အပြင်မာ ရှူခင်းလေးကြည့်ရင် တခုခုသွားစားကြမယ်.."
"အင်း..."
သင်္ဘောကအကြိးကြိး အခန်းတေလဲအများကြီး စားသောက်ဆိုင်တေရော....အရမ်းလဲလှတယ်..ပင်လယ်ပြင်ရဲ့ အလှအပကိုလဲ တဝကြီးခံစားလို့ရတယ်။ တကယ်ကောင်းတဲ့ ခရီးလေး..ကုကုသာ ကောင်းကောင်းခေါ်လာခဲ့ရင်။
"ကိုကို..."
"ဟမ်.."
"ဘာစားမလဲ.."
"ကြိုက်တာသာမှာ.."
"ပြီးရော.."
.......
"ကိုကို .."
"ဟမ်.."
"ချစ်တယ်.."
"....."
"ကိုကို.."
"ဘာလဲ.."
"ချစ်တယ်လို့ ပြောနေတာကို ပြန်မဖြေဘူး"
"စဉ်းစားအုံးမယ်...
ပြီးတော့ စောင့်ကြည့်ချင်သေးတယ်...အခု မဖြေချင်သေးဘူး"
"အင်းလေ..."
ကိုကိုမှ မဖြေချင်သေးတာ အတင်းမမေးတော့ဘူး။ ဘာလို့လဲဆိုရင် ကိုကိုက ကုအပိုင်ဖြစ်နေလို့။ ထာဝရ ကုအပိုင်။ ကိုကိုက ကုအသက်။ ကုလက်ထဲက ကိုကို့ကို တယောက်လုသွာူမာ အရမ်းကြောက်တယ်။ အ့ကြောင့်ကိုကို့ကို ခုလို လုပ်လိုက်တာ။ စိတ်မဆိုးဘူးမဟုတ်လား။ သိပ်ချစ်တယ် ကိုကို ငယ်ငယ်တည်းက ကိုကို့ကို ချစ်တာ..ဘဝမာ ကုရဲ့ ပထမဆုံးနဲ့နောက်ဆုံးအချစ်က ကိုကိုပါ။
""ကု ဒီနေရာဘယ်လိုသိတာလဲ.."
"Fbပေါ်က တွေ့တာ..."
"အော်..."
"...."
"ကု...ဟိုကြည့်လိုက် လှတယ်မလား"
ပင်လယ်ပြင်အနောက်ဘက် တိုးဝင်နေတဲ့ နေလုံးကြိးက တဖြေးဖြေးနဲ့ ပျောက်လုမတတ်...
ညနေဆည်းဆာက သိပ်လှမယ်ဆိုရင်တောင် ကိုကို့ အလှမမှီပါဘူးဗျာ။
"အင်း လှတယ်..အရမ်းလှတယ်.."
"ဘယ်..ဘယ်ကို ကြည့်ပြောနေတာလဲ.."
"နေလုံးကြီးကိုလေ.."
"ဟိုကို ကြည့်ပြောလေ.."
"ကုကို အလင်းပေးနေတဲ့ နေလုံးကြိးက ကုရှေ့က ကိုကိုလေ..
ကိုကိုက နေမင်းကြီးဆို ကုကုက နေကြာပန်းလေးပဲ..အမြဲတမ်းကိုကိုဆီပဲမျက်နှာမူပြိး ကိုကိုကို့ပဲကြည့်မာ"
ရင်တောင်ခုန်သွားတာပဲ မျက်နှာကို သေချာစိုက်ပြီး ကြည့်ကာပြောနေတဲ့ကု..တကယ်ပဲ ကုရဲ့ မျက်လုံးတေက ခံစားလို့ရပါတယ်။ ငယ်ငယ်တုန်က သူချစ်တယ်ခနခနပြောရင် ခလေးမို့ဆိုပြီးနေလို့ရတယ်။ ခုကြီးလာတော့လဲ အပျော်အပျက်လို့ ထင်ခဲ့တယ်။ ဒီခလေးရဲ့ အချစ်တေကို ကိုယ့်အပေါ် အ့လောက်ကြီး ခံစားချက်ရှိမယ် မထင်ခဲ့ဘူး။ ဒါမဲ့ ခု သူတကယ် အလေးနက်ထားပြောနေတာ။
"တတ်နေတာ..."
"ချစ်လို့လေ.."
"ဗိုက်ဝပြီ.. အခန်းပြန်မယ်.."
ကိုကို တမင် စကားလမ်းကြောင်းလွှဲလိုက်သလိုပဲ။
"အင်း..ပြန်ကြတာပေါ့.."
.....
"ကိုကို..."
"ဟင်..."
"ကိုကို သိလား...ကုလေ..နိုင်ငံခြားမသွားခင် ငိုသေးတယ်လေ..မှတ်မိလား"
"အင်း.."
"အ့တုန်းက ကိုကိုခွဲရမာ အသေကြောက်တာ..."
"...."
"ဟိုရောက်တော့လဲ ကိုကို့ကိုပဲ သတိရနေတာ..ခုထိပဲ..
ကိုကို့ကို ကုသိတတ်တဲ့ အရွယ်တည်းက ချစ်တာ..ဒါက အပျော်သက်သက် ခလေးစိတ်နဲ့မဟုတ်ဘူး..
ပတ်ခ်ဂျီမင်ဆိုတဲ့ ကိုကိုက ကုရဲ့ ရင်ထဲမာ ငယ်ငယ်တည်းက အမြစ်တွာ်ခဲ့တဲ့ အစိုင်အခဲလေးပါ... "
"ကုဘာလို့ အ့လောက်.."
"မသိဘူး.."
"အရမ်းကြိး အလေးနက်မထားစေချင်ဘူး.."
"ကိုကို အပေါ်ကို အလေးနက်ထားတာပါ.."
"သိတယ်...ကု အရမ်းကြိး မခံစားစေချင်ဘူး.."
"ကိုကိုသာ အနားမာနေပေးပါ..."
"အင်း..."
"ဖက်အိပ်ချင်တယ်.."
"ခလေးလား.."
"ကိုကိုရဲ့ ခလေးလေးလေ.."
"အော် ဟုလား...ဒါဆို ..ကုအောက်မာနေ..
ကိုကိုအပေါ်မာနေမယ်.."
''ကုတင်ပေါ်က ကိစ္စမပါဘူး..ကျန်တဲ့ အချိန် ကိုကို့ခလေးလေးပဲ.."
"တော်တော် တရားတယ်.."
"အိပ်မယ်.."
"လာလေ.."
ကိုကို သဘောကောင်းနေတာ သူ့ရင်ခွင်ထဲကို လာဖို့ လက်ကားပေးတယ်။ ဒီလိုလဲ ကုအကြိုက်ပဲလေ။ ရတဲ့အခွင့်အရေးနဲ့ ကိုကို့ခါးလေးအား တင်းကျပ်နေအောင် ဖက်ထားလိုက်သည်။
"နည်းနည်းလျော့ပေးလေကုရဲ့ ကိုကို့ခါးကျိုးသွားမယ်"
"သေးသေးလေးရယ်.."
"ကု မဖစ်နဲ့လေ ယားတယ်.."
"မသိဘူး အသဲယားတယ်.."
"အ့ဆို မဖက်နဲ့.."
"ဖက်မာ..ကိုကို့ ခါးလေးကိုဖက် ကိုကို့ရင်ခွင်ထဲမာ ကိုကို့ ကိုယ်သင်းနံ့လေးကို ရှူရှိုက်ပြီး အိပ်ရဖို့အတွက် ကုအမြဲတမ်းမျှော်လင့်ခဲ့ရတာ"
"ကဲ..အိပ်တော့..."
"ဟု..."
ကျတော ယွန်ဂီဟျောင်းကို ဘာလို့အဖြေပြန်မပေးနိုင်မှန်း ခုတော့ သိသွားပြီ။ ကျတော်လဲ ဒီခလေးကို ချစ်နေမိပြီ ထင်တယ်။ သူ့ကို ချစ်နေမှန်းတော့ သိလို့မဖြစ်သေးဘူး မဟုတ်ရင် အရမ်းရောက်တက်လာလိမ့်မယ်။ ဒီတိုင်းလေးဘဲပေါ့ ....
ညတုန်းက ကုက ကိုကို့ရင်ခွင်ထဲမာ အိပ်ပေမဲ့ မိုးလင်လာတော့ ကိုကိုက တဖန် ကုရင်ခွင်ထဲ ရောက်နေပြီ...
မိုးလင်းလာချင်ရဲ့အစ မျက်လုံးဖွင့်လာတာနဲ့ ကိုကို မျက်နှာလေးကို မြင်ရတာ သိပ်သဘောကျတယ်။ မနက်တိုင်း ဒီလိုလေ ဖြတ်သန်းချင်တယ်။ ကိုကို့ လက်လေးတွဲပြီးတော့ပေါ့။
🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼
အမှားပါရင် ဖြည့်ဖတ်ပါ....
🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼