EPISODE 30: BECOMING INFAMOUS AND SCANDALOUS
1 Eylül 2024
Sınav günü geldi çattı. Sabah kalktıktan sonra elimi yüzümü ve dişlerimi yıkayıp hemen Zehra'nın odasına giriyorum. Fakat Zehra'yı odasında bulamıyorum. Meğer Efsun Hanım'la birlikte mutfakta bir şeyler atıştırıyorlarmış. Kafamı skm.
09.05
Kahvaltı sonrası Efsun Hanım yolda Zehra'ya benim eşlik etmemi söyleyip ofise gidiyor. Ayakta sessiz sakin öylece duran Zehra'nın yanına gidip ellerini tutuyor ve gözlerinin içine bakıyorum.
-Başarıcaksın Zehra... Hepimiz sana güveniyoruz.
Çok sevimli bir ifade var yüzünde. Sahibem olan Zehra gitmişte bambaşka biri gelmiş gibi. İlk defa onunla arkadaş gibi konuştum ve tepki göstermedi.
+Sağ ol.
-Hadi çıkalım istersen, geç kalmayalım.
09.54
Zehra sınav merkezine girerken ona veda ediyorum. Sahibem olduğu için söylemiyorum, gerçekten başaracağına inanıyorum. Aylarca sınava nasıl hazırlandığına bizzat şahit oldum.
11.52
Zehra sınavdan çıkar çıkmaz beni görüp yanıma geliyor. Sınavın genel olarak iyi geçtiğini söyleyince bende epey rahatlıyorum. Birlikte eve dönüyoruz. Zehra sınav yükünün üstünden kalkmasına epey rahatlamış görünüyor. Bana sınava giren arkadaşlarıyla buluşacağını söyleyip duş aldıktan sonra evden çıkıyor.
Evde tek kalınca odamdaki bazaya uzanıp instada biraz gezineyim diyorum. Ulan önüme sürekli yabancı karıların ayak tabanlarını gösterdiği videolar düşüp duruyor. İlgilenmiyoruma tıkladıkça daha çok geliyor amk. Pipimde ki kabarmaya ve ayakları izlemeye mani olamıyorum.
Ahh... Yeter amk... Bayır domuzuna döndüm azgınlıktan... Odamdan çıkıp obje aramaya koyuluyorum. Hazır ikiside evde yokken şöyle salonun ortasında kanepeye uzanarak güzel bir otuzbir çekiyim diyorum. Sürekli gizli gizli banyoda çekmekten bıktım amk.
Zehra'nın kirli beyaz çoraplarını aldıktan sonra Efsun Hanım'ın odasına giriyorum. Dolapları karıştırdığımda çeşit çeşit ayakkabıları karşıma çıkıyor. Bunlar olmaz... Bana giyilmiş bir şeyler lazım...
Daha detaylı bakmanın sonucunda kokuşmuş ince siyah çoraplarına ve küloduna ulaşıyorum. Hızlı bir koklayışın ardından pipimin ucundan zevk suları çıkmaya başlıyor. Hızlı adımlarla salona inip üstümdeki her şeyi çıkarıyorum. Kanepeye uzanıp sağ elime ince siyah çorabı ve külodu alıp derin derin koklarken sol elimle pipimi okşuyorum.
Uğahh... Yok böyle bir his... Efsun Hanım'ın çoraplarını koklamayalı epey zaman olmuştu... Bağımlılık yapan bir kokusu var. Kokladıkça daha da istiyorum. Bu külotlu çorabı müzeye koyup önüne "Bir koklama ömür boyu bağımlılığa sebep olur." yazmak istiyorum.
Giderek hızlanıyorum. Nefes alış verişimde hızlanıyor. Çorabın yanı sıra külodu da burnuma deydirip içime çekiyorum. Efsun Hanım'ın kutsal v*jinasının temas ettiği nokta sararmış... Orayı yalamaya başlayacakken kapının açılmasıyla neye uğradığımı şaşırıp elimdeki külot ve çorabı kanepe yastığının arkasına saklıyorum.
Efsun Hanım'ın sesini duyduğum anda s*çtığımı anlıyorum. Hemen karşımda bana bakıyor. Dimdik pipimle çırılçıplak kanepede yatıyorum. Allah beni yok etsin!
=Na... Napıyosun sen ya? Bu ne hal?
Ne desem boş... İnkar edecek durumda da değilim. Tam suç üstü yakalandım. Susup önümdeki çıldırmış pipime bakıyorum.
=Kalk hemen ordan... Arkanda ne saklıyosun sen? Kalk dedim!
Kanepeden kalktığımda arkamda sakladığım çorapları ve külodu görüyor.
=Sen nasıl bi sapık çıktın ya?
Utançtan yüzüne bakamadığım için ve muhtemelen onu bir daha göremeyeceğim için Efsun Hanım'ın ince ten çoraplı ayaklarına son kez doya doya bakıyorum. Ellerimle de büyümekte olan pipimi gizlemeye çalışıyorum.
=Susma cevap ver bana! Onlar benim çorabım... Bi'de iç çamaşırımı almış!.. Şaka mısın sen ya?
Bir şey söyemedikçe Efsun Hanım daha da kızmaya başlıyor.
=Hiçbi'yere gitmiyosun kal öyle! Bu ne hal yaa rezil!
Efsun Hanım odasına çıkıyor. Lavabo sesinden anladığım kadarıyla ellerini falan yıkıyor olmalı. Üstündeki çanta vb. şeyleri bırakıyor olmalı.
Birkaç dakika sonra...
Ayakta put gibi duruyorum. Kulaklarım bu kadar aksiyonu kaldıramıyor ve pembiş pembiş olup ısınıyor. Efsun Hanım'ın tepkilerinden çok Zehra'nın öğrendiğinde bana ne yapacağından korkuyorum.
Efsun Hanım geri geliyor. Üstündekileri değişmiş ve ten çoraplarını çıkarmış. Dibime kadar gelince titremeye başlıyorum.
=Anlat! Ne dönüyo burda? Sen kimsin? Nasıl bi sapıksın? Konuş!
Efsun Hanım karşımdaki koltuğa oturup bacak bacak üstüne atıyor ve tüm dikkatini bana odaklıyor. Pipimi ellerimle gizlerken konuşmaya başlıyorum.
-M... M*st*rb*syon yapıyordum...
=Onu anladım zaten... Neden benim çoraplarımla onu soruyorum!
-A... Ayak fetişim var ondan...
İçten içe diyorum ki kendime ulan Emir niye bu kadar utanıyon amk? Bu hayatın sonuna geldin artık kölelik falan yok... Zehra öğrenince rezil fotoğrafları ailene yollayacak. Şantaj bitecek ve sende özgür olacaksın. Ne Zehra'yı ne Efsun'u hayatın boyunca görmeyeceksin. Konuş amk dök içini....
=Zehra biliyor mu?
-Evet. Başından beri.
=İkinizde bunu benden sakladınız yani?
-Bilseniz... Beni yanınıza alır mıydınız? Almazdınız.
=Almazdım tabii ki. Zaten süreki gözün bacaklarımdaydı. Ne zaman çorap giysem bakıp duruyordun.
Utanç seviyem iki katına çıktı amk. Evet sürekli gözüm çoraplarındaydı. Çoktan anlamış ama bana çaktırmamış...
-Özür dilerim.
=Bi'de özür diliyo ya... Nağapmamı bekliyosun affetmemi mi?
-Bakın, gerçekten şu an çok utanıyorum. Lütfen Zehra'ya söylemeyin, ben çekip gidicem zaten. Sizden de özür dilerim. Böyle olsun istemezdim.
=Kal olduğun yerde!
Titriyom lan utançtan... Pipim ufalmaya başladı. Titrememi durduramıyorum.
=Zehra biliyormuş zaten sen dedin... Sizin aranızda ne var dökül bakalım? Neden aldı seni yanına?
-Ben onun... Kölesiyim...
=Köle mi? Ya sen nasıl bir şey çıktın böyle? Tek tek anlatma öt!
Efsun Hanım'a Zehra ile tanışmamızdan başlayarak İzmir olayları dahil her şeyi anlatıyorum. Büyük bir şaşkınlıkla beni dinlerken bacaklarını sallıyor... Pipim yeniden şahlanışa geçiyor...
=Anladım... Sen ayak fetişistisin bu cepte, üstüne bir de kölesin. Ahahah! İnanamıyorum yaa...
Ben mahcup şekilde onun ayaklarına bakarken Efsun Hanım'ın gözleri bir anda faltaşı gibi açılıyor ve yaslanmakta olduğu koltuktan kendin ileri atıyor.
=Demek o yüzden sen bana efendim falan diyodun... Asistanım olmakta işine geliyordu...
O aydınlanmasını yaşarken ben pipimi görmesini engellemek için şekilden şekle giriyorum amk...
-Ben gidiyim mi? Git derseniz hemen giderim.
=Zehra izin vericek mi?
Efsun Hanım'a Zehra ile olan ilişkimizi anlatırken ufak bir yalan söyledim. Ona şantaj olayından bahsetmek yerine internetten tanıştığımızı ve karşılıklı olarak bir zorlama olmadan bu ilişkiyi yaşadığımızı söyledim. Birazdan da olayları Zehra'ya anlatmaması için ayaklarına kapanıp ona yalvarıcam. Anlatırsa hem yalanım ortaya çıkar hem de rezil kepaze olurum.
-Zehra'nın tepkisini kestiremiyorum. Yaptıklarımı ona söylemeyin lütfen.
=Neden yapayım bunu? Söylememe nasıl engel olabilirsin?
Vakit geldi. Yanına yaklaşıp eğildikten sonra ayaklarına kapanıyor ve defalarca öperek Zehra'ya olanları anlatmaması için yalvarıyorum. Artık utangaç davranırsam her şeyi kaybederim. Durumu toparlamak zorundayım.
=Çekil şurdan napıyosun?
-Lütfen Efsun Hanım!.. Zehra bilmesin... Gitmemi emrederseniz hemen gidicem... Bir daha beni görmiceksiniz... Yalvarırım size söylemeyin...
=Tamam çekil ayaklarımdan uzaklaş bi!
Ayaklarını bırakıyorum fakat ayağa kalkmıyorum. Karşımda bacak bacak üstüne atmış çıplak ayaklı Efsun Hanım dururken pipim elbette ucundan zevk suları damlatıyor.
=Bak... Yarın uçağım var, ne zaman sonra dönerim bilmiyorum. En az iki en fazla dört beş ay yurtdışındayım. Geldiğimde seni burda görürsem her şeyi Zehra'ya anlatırım. Duydun değil mi?
-E... Evet efendim çok teşekkkür ederim!
=Efendim falan deme bana... Topla etrafı giyin hemen. O pis şeyini de gösterme bana!
Sanırım pipimi kastediyor. Ayağa kalkıp giyindikten sonra Efsun Hanım'ın çoraplarını ve külodunu odasına bırakıyorum. Banyoya gidip lavaboda yüzüme su çaldıktan sonra aynada gözlerimin içine bakıyorum.
-Yırttın lan p*ç! Yine dört ayağının üstüne düştün!
Yırttım yırtmasına ama burada sayılı günlerim kaldı artık. Efsun Hanım salonda olduğu için oraya gitmeye utanıyorum. Ben aynada suratıma bakarken Efsun Hanım beni çağırıyor. Çekine çekine salona gidiyorum.
=Gel bakalım. Yaklaş!
-Buyrun Efsun Hanım.
Ayaklarını koltuğun kenarına uzatıyor. Aramızda sadece bir metre var. Gözümün ayaklara kaymasına mani olamıyorum...