ညက တစ်ညလုံး အိပ်မရတာ အတော်ကို ဆိုးတယ်ရှင်။အိမ်ထောင်သည် ဘဝမို့ အလိုလို တောက်လောင်လာတဲ့ ကာမမီးကို ငြိမ်းမရတဲ့ ခံစားချက်ပေါ့။ကျမနာမည်က ဇာဇာလှိုင်ပါ။အသက်က (၃၇)နှစ် ထဲမှာ၊ အိမ်ထောင်ရှိတယ်။အိမ်မှာပဲ ကုန်စုံဆိုင်လေး
ဖွင့်ထားတာပါ။အလှကုန်ပစ္စည်းတွေရော၊
မုန့်မျိုးစုံရော၊ အဝတ်အထည်တွေအပါအ၀င် အစုံရောင်းတယ်။ကျမရဲ့ယောင်္ကျားက
ကိုအောင်ထွေး၊ သူ့အသက်က (၄၂)နှစ် ထဲမှာ
ကျမထက် (၅)နှစ် တည်းကြီးပေမယ့် ဆီးချိုဝင်တော့ လူကပါ တဖြည်းဖြည်းပိန်လာပြီး အားအင်မရှိတော့သလိုပဲရှင်။မရှက်တမ်း ပြောပြရရင် ကျမတို့ မလိုးဖြစ်တာက (၆)လလောက်ရှိပြီ။အိမ်ထောင် စကျခါစတုန်းက
ကိုထွေးနဲ့ မီးကုန်ယမ်းကုန် လိုးခဲ့တဲ့ ကျမ
ညဘက်ဆိုရင် သွေးသားဆန္ဒတွေ ထကြွ တောင်းဆိုတော့တာပဲ။ကိုထွေးက အရင် ကိုယ်ပိုင်ကားဝယ်ပြီး မြို့ထဲမှာပဲ ကယ်ရီ
လိုက်တာ။သူရောဂါဖြစ်တော့ ကားရောင်းပြီး ရတဲ့ငွေ ဘဏ်အပ်၊ ဘဏ်တိုး ယူနေတာပေါ့။ စီးပွားရေးက အဆင်ပြေပါတယ်ရှင်။ကျမ
အဆင်မပြေတာက အိမ်ထောင်ရေးသုခပဲ။
ညပိုင်း အိပ်ယာထဲ ဖုန်းဖွင့်၊ အောကားကြည့်၊ လက်နဲ့ပဲ အာသာဖြေနေရတာပေါ့။တရေးနိုးတော့လည်း မနေနိုင်တာနဲ့ ကိုထွေးရဲ့ ပုဆိုးလှန်ပြီး လီးစုပ်ပေးလိုက်တယ်။(၁၀) မိနစ်လောက်ထိ စုပ်တာကို လီးက မာတယ်ဆိုရုံလေးပဲ ကျမပါးစပ်က ထုတ်တာနဲ့ ပြန်ပျော့ကျသွားတာ။ကျမမှာလည်း စိတ်ဓာတ်တွေ ကျလာရတယ်။ဒီ (၆)လ အတွင်း (၃)ခါပဲ အလိုးခံလိုက်ရတာကိုး။ကိုထွေး ကျမကို
လိုးတော့လည်း ခဏနဲ့ သူ့လီးက ပျော့
ပျော့ပြီး ကျွတ်ထွက်သွားတော့တာပဲ။
ကိုထွေးက တစ်ခုတော့ ကောင်းပါတယ်။
မလိုးနိုင်တော့ပေမယ့် ကျမရဲ့စောက်ပတ်
ကိုတော့ အမြဲယက်ပေးပါတယ်။ဒါပေမယ့် လီးဝင်ဘူးတဲ့ စောက်ပတ်ဆိုတော့ အားမလို အားမရ ဖြစ်မိတာပေါ့နော်။
တစ်ည ကျမ လီးစုပ်ပေးတုန်း ကိုထွေးက
နိုးလာပါတယ်။ကျမကို ပက်လက်လှဲခိုင်းပြီး စောက်ရည်ပန်းထွက်အောင် ယက်ပေးရှာ
ပါတယ်။ဒါပေမဲ့ ကျမက မနက်လင်းတော့ စိတ်ဆန္ဒမကျသေးဘူး။ရေချိုးခန်းထဲမှာ သေးပေါက်ပြီး စောက်ပတ်လေးပွတ်မိရင်း
ညတုန်းက ကြည့်ခဲ့တဲ့ အောကားထဲက
လိုးပုံတွေကို ပြန်တွေးနေတာ။အဲ့အချိန်
" ဒေါက် ဒေါက်… တီတီလှိုင်... သား ဆိုင်ဖွင့်ခဲ့ပြီ… အခု ကျောင်းသွားဖို့ ရေချိုးချင်လို့
အမြန်လေး... "
စောက်ဖုတ်ပွတ်ကောင်းနေတုန်း တံခါးကိုလာခေါက်လို့ အရသာ ပျက်သွားမိတယ်ရှင်။ ကျမတူလေး သန်းဇော်ပါ။အဖေနဲ့ အမေက ကျမရဲ့တူလေးကို ညီမလေးနီနီလှိုင် ဆုံးပြီး
ကတည်းက သူ့အဖေနဲ့ပဲ အတူမထားချင်လို့
ဒီအိမ်မှာပဲ ခေါ်ထားလိုက်တာ။
ကျမ ညီမလေး နီနီလှိုင်ရဲ့တစ်ဦးတည်းသော သားလေးပါ။သူ့ယောင်္ကျားနာမည်ကတော့ ဇော်ထူးတဲ့။သူတို့လင်မယားက ကျမထက် (၃) နှစ်လောက် ငယ်ကြပါတယ်။သူတို့က ဇော်ထူးရဲ့အမွေဆိုင်အိမ်မှာ သွားနေကြတာ။
ညီမလေးဆုံးသွားပြီးမှ တူလေး သန်းဇော်ကို
အိမ်ခေါ်လိုက်တယ်။သူ့ရဲ့အဖေ ဇော်ထူး ကတော့ ကျောင်းပို့၊ ကျောင်းကြို လာလုပ်ပေးရှာတယ်။ကျမရဲ့အဖေက ဇော်ထူးကို
ဒီအိမ်မှာ ပေးမအိပ်ဘူး။သန်းဇော်လေးရဲ့ အဖေ ဇော်ထူးက ဆိုင်ကယ်ပွဲစားလုပ်တယ်။ သူ့အရပ်က ခပ်မြင့်မြင့်၊ ဆံပင်ရှည်ရှည်နဲ့ အသောက်အစားကလည်း ရှိတော့ ကျမတို့အိမ်မှာ မအိပ်ခိုင်းတာပါ။ဇော်ထူးက ဒီအိမ် မအိပ်ဖူးဆိုပေမယ့် ညဆို (၈) ခွဲ၊ (၉ ) နာရီလောက်မှ အိမ်ကပြန်တယ်။
ဒီလိုနဲ့နေရင် ကျမအဖေရဲ့ အသည်းရောဂါက
ဆိုးလာတော့ ဆေးရုံတင်လိုက်ရတယ်။ဒါနဲ့ လိုလိုမယ်မယ် ကျမတူ သန်းဇော်ရဲ့ အဖေ ဇော်ထူးကို အိမ်ခဏ ခေါ်ထားမိတာ။အဲ့ဒီမှာ ကျမနဲ့ ဇော်ထူးတို့ ငြိကြတော့တာပဲ။ညပိုင်း ဆေးရုံမှာ ကိုထွေးနဲ့ကျမက အဖေ့ကို အတူ
စောင့်ပေးရတယ်။မနက်ကျတော့ ဇော်ထူးက
သူ့သား ကျောင်းပို့ရင်း ကျမကို ဆေးရုံမှာ
လာခေါ်ရတာပေါ့။
ကျမလည်း မနက်ဆို အဖေ့ရဲ့သေးအိုးတွေ သွန်၊ တစ်ရက်စာ အဝတ်ဟောင်းတွေ အိတ်နဲ့ထုပ်၊ ဇော်ထူး လာခေါ်ရင် အိမ်ကိုပြန်လိုက်
ရတယ်။အိမ်ရောက်တာနဲ့ မုန့်စား၊ အဖေ့ရဲ့ အဝတ်တွေ လျှော်ဖွတ်ပေါ့။ပြီးတာနဲ့ လူနာစာ ဆန်ပြုတ်တို့၊ ကြက်ပေါင်းရည်တို့ အမေက စီစဉ်ပေးထားပါတယ်။ဒါပေမယ့် ကျမက ချက်ချင်း ဆေးရုံ ပြန်မသွားပါဘူး။အိမ်မှာ ခဏတဖြုတ် အိပ်ပြီး နေ့လည်ကျမှ ဆေးရုံ ပြန်သွားတာ။ကျမ ဆေးရုံလာမှ ကိုထွေးက
ဇော်ထူးနဲ့ပြန်လိုက်ပြီး အိမ်ပြန်နားရတယ်။ ညနေစောင်းမှ ကိုထွေးက ပြန်လာပြီး ကျမနဲ့ ဆေးရုံ တစ်ညလုံး စောင့်ကြရတာပေါ့။
တစ်ရက်ကျ မနက်ပိုင်း ကျမ အိမ်ပြန်လာပြီး ရေချိုးမယ်လုပ်တုန်း အမေလှမ်းခေါ်တာနဲ့ ရေချိုးခန်းထဲကနေ ရင်လျားပြီး ထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။အဖေ့အတွက် ကြက်ပေါင်းရည် လုပ်ဖို့ ကြက်သားဝယ်မရဘူး ပြောပြနေတာ။ ဒါနဲ့ တရက်တလေ တခြားဟာ ချက်ပြုတ် ကျွေးမယ်ပေါ့၊ အမေနဲ့ စကားပြောပြီးတော့ ရေချိုးခန်းဘက် ပြန်လျှောက်လာခဲ့တယ်။
အဲ့ဒီမှာပဲ တွေ့လိုက်ရတဲ့ မြင်ကွင်းကြောင့် ကျမသွေးသားတွေ ဆူပွက်လာရောပဲရှင်။
ဇော်ထူးပေါ့ ကျမ ခုနက ချွတ်ခဲ့တဲ့ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီကို ရှုရင်း မတ်တပ်ရပ်လျက်လေး ဂွင်းထုနေတာ။ကျမလည်း အသံမပေးပဲ တံခါးနဲ့ကွယ်ပြီး ချောင်းကြည့်နေမိတယ်။ ဘေးတိုက် အနေအထားမှာမို့ ဇော်ထူးရဲ့
ပေါင်ကြားက လီးကြီးကို မြင်နေရတာပေါ့။ သူ့ညာလက်က လီးတံကြီးကို ကိုင်ထုပြီး ဘယ်လက်ကတော့ ကျမစောက်ပတ်နဲ့ထိတဲ့ ဘောင်းဘီဂွနေရာလေးကို တရှုံ့ရှုံ့ နမ်းရှူနေရှာတာ။ကျမ မနေ့က ဆေးရုံမှာ တစ်ညလုံး ဝတ်ထားတဲ့ ဘောင်းဘီမို့ သေးနံ့တွေရော၊ စောက်ချီးနံ့ရောပါ ထွက်နေမှာပေါ့။
သူ အတွင်းခံဂွကြားလေး နမ်းတိုင်း အပြင်တံခါးဝက ချောင်းကြည့်တဲ့ ကျမစောက်ဖုတ်ထဲက ဆစ်ကနဲ ဆစ်ကနဲ ယားယွနေမိတယ်။
ဇော်ထူးရဲ့ခပ်ညိုညိုလီးတံကြီးက တကယ့်
စံချိန်မှီကြီးပါရှင်။လီးအရှည်က (၇) လက်မ
ကျော်ကျော်လောက်ရှိမယ်၊ လုံးပတ်အတုတ်
ကလည်း စပါကလင်ပုလင်းဖင်လောက်တော့
အသာလေးကို တုတ်ခဲနေတာ။လီးတံထိပ်မှာ
ဒစ်ဖူးကြီးကလည်း ကားထစ်ပြီး ပြူးပြဲ
ထွက်နေတာများ ဂျင်လုံးကြီးကျနေတာပဲ။
ကျမအတွင်းခံလေးရဲ့ အစွမ်းကြောင့်လား
မသိဘူး။သူ့လီးချောင်းညိုညိုကြီးက အရမ်း
တင်းမာမတ်နေသလို လီးပတ်ပတ်လည်မှာ
အကြောကြီးတွေပါ အပြိုင်းပြိုင်းထနေတာ
ကျမအဖို့တော့ တကယ့်ရင်ဖိုစရာပါ။ကျမ
ကြည့်နေတုန်း သူ့လီးတံကြီး သူကိုင်ထားပြီး
အဆက်မပြတ် ဂွင်းထုထုနေတဲ့ ဇော်ထူးရဲ့ လက်တွေက မြန်လာကြပြီး လီးထိပ်ကြီးကို ကျမ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးပေါ် တင်ပြီး လရည်တွေ တဗြုတ်ဗြုတ် ပန်းထုတ်နေတာ။
သူ့လရည်တွေကလည်း တကယ့်ကိုမှ မနည်း
မနှောပါပဲ။လီးထိပ်ကြီးကနေ တဆတ်ဆတ်
တဗြစ်ဗြစ် ထွက်နေတာများ လေး၊ငါးကြိမ်
မကဘူး။သူထွက်လာတော့ မီးဖိုခန်းဘက်မှာ ခဏ သွားရှောင်နေပြီးမှ ကျမ ရေချိုးခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာတာပေါ့။ကျမ စိတ်လှုပ်ရှားရင်း ရေချိုးခန်းတံခါးကို အရင်ပိတ်လိုက်ရတယ်။ ကျမလို သူပြန်ချောင်းရင် အခက်သားလေ။
ခုနက ကျမ တင်ထားခဲ့တဲ့ ရေချိုးခန်းနံရံရဲ့ ဘားတန်းလေးပေါ် အတွင်းခံလေးက အလိပ်လိုက်လေးပါပဲ။အတွင်းခံ လှမ်းယူတဲ့ ကျမ လက်တွေတောင် တုန်ခါနေမိတယ်။ထင်တဲ့ အတိုင်းပဲ ကျမစောက်ပတ်နဲ့ ထိထားခဲ့တဲ့ ဘောင်းဘီဂွနေရာလေးမှာ ဇော်ထူး လရည်တွေများ ပျစ်ခဲနေတာ။ကျမလည်း မနေနိုင်ပါဘူး နမ်းကြည့်မိတော့ ဝေးကွာနေတာ
ကြာပြီဖြစ်တဲ့ ခပ်ပြင်းပြင်း လရည်နံ့ ညှီစို့စို့လေးကို ရလိုက်တာပဲ။
နေ့လည်ကျ ဆေးရုံလိုက်ပို့တော့ ဇော်ထူးရဲ့ မျက်လုံးတွေက ကျမ ပေါင်ကြားမှာ ဝဲနေတော့တယ်။ကျမလည်း ပေါင်ကြားထဲကို
အကြည့်ခံရတိုင်း စောက်ပတ်ထဲကနေပြီး
တဖျင်းဖျင်း ယားတက်လာတာပဲ။
နောက်ရက်တွေမှာလည်း ကျမ ရေချိုးတိုင်း တံခါးပေါက်မှာ လူရိပ်တစ်ခုကို အမြဲတမ်း တွေ့နေမိတယ်။ကျမ ရေချိုးနေတာကို ချောင်းကြည့်ပြီး ဇော်ထူးက အပီအပြင်
ဂွင်းထုနေတော့တာပေါ့။ကျမ ရေချိုးပြီးလို့
ရေချိုးခန်းအပြင်ဖက် တံခါးပေါ်မှာ ဇော်ထူး
လရည်တွေဆိုတာ အကွက်လိုက်ကြီးတွေ
ပျစ်ခဲပြီး ပေကျံနေတာပဲ။ကျမမှာလည်း
မသင့်တော်လို့သာ ထိန်းထားရတာ ဇော်ထူး တကယ်ကြိုးစားလာရင် လိုက်လျောဖို့ကို ဆုံးဖြတ်ပြီးသား။သူကလည်း ကျမကို ရှိန်နေရှာမှာပဲ။
တစ်ရက်ကျ ကျမ ရေချိုးနေတုန်း လူရိပ်ကို မျက်လုံးဒေါင့်က မြင်လိုက်ရတယ်။လူရိပ်က ပျောက်မသွားပဲ အခန်းဝမှ ငြိမ်နေတာပေါ့။ ရေကိုအဝချိုးပြီး ဆပ်ပြာတွေဘာတွေလည်း
သေသေချာချာ ဖင်ကြီးကိုပါ ကုန်းကွပြရင်း
တိုက်ပစ်လိုက်တယ်။အတော်ကြာမှ ကျမ ထွက်ခဲ့လိုက်တာ။အိပ်ခန်းထဲရောက်တော့ သနပ်ခါး လူး၊ ယပ်ခတ်ပြီး သနပ်ခါးတွေ ခြောက်တော့မှ ကုတင်ပေါ် ခဏမှေးရင်း အိပ်ပျော်သွားတယ်။
အိပ်ခန်းတံခါးပေါက်ကို ကျောပေးထားရင်း ဒူးတစ်ဖက် ကွေးအိပ်နေတဲ့ ကျမ ဖင်ကြားထဲ ခပ်နွေးနွေး အသားစိုင်ကြီးတစ်ခုက ထိကပ်
ပွတ်ဆွဲနေလို့ ဆက်ကနဲ နိုးလာခဲ့တာ။
" ဟင်… မင်း... မင်း… ဇော်ထူး… မမလှိုင် အခန်းထဲကို... ဘာလုပ်… အ... အား... ရှီး...
အဟင့်... ဟင့်... ကျွတ်... "
ကျမက အံ့သြမှင်သက်နေတုန်း ဖင်ဝကနေ စောက်ပတ် အက်ကွဲကြောင်းလေးထဲထိကို
ဇော်ထူးက သူ့လျှာထိပ်ကြီးနဲ့ ဖိယက်ပစ်တာ၊ တားချိန်တောင် မရလိုက်ပါဘူး။ကျမဘက်ကလည်း ဆာလောင် မွတ်သိပ်နေတာ ရိပ်မိထားပုံပါပဲ။ကျမရဲ့ကိုယ်လုံးကို ပက်လက်
ဆွဲလှန်ရင်း သူက ကုတင်ပေါ်တက်လာပြီး ကျမစောက်ပတ်ကို ကျကျနန ယက်တော့တာပေါ့ရှင်။ကျမစောက်ပတ်ကလည်း
အပြုအစု အယုအယ ဝေးနေတော့ ကြာကြာ မခံနိုင်ပါဘူး။စောက်ရည်တွေက တပွက်ပွက် ပန်းထွက်ကုန်တယ်။
ကျမ တစ်ချီပြီးလို့ အနားယူနေတုန်းမှာတင် အဝတ်အစားတွေကို အကုန် ဆွဲချွတ်ပစ်တာ ကျမလည်း ဟန်ဆောင်ပြီးတောင် မငြင်းမိ
ပါဘူး လိုက်လျောမိတာပါပဲ။ကျမနို့တွေက အပျိုတွေလို တင်းမနေပေမယ့်၊ ကလေးမရှိ
သေးလို့ တွဲမကျသေးပါဘူး။အိအိစက်စက်
ကြီးတွေဖြစ်ပြီး နို့သီးခေါင်းနီညိုလေးတွေက စူထွက်နေရင် ကော့နေတာများ ကိုထွေးဆို အိမ်ထောင်ကျကာစ တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ ငမ်းမရ
စို့တတ်တာလေ။ခုလည်း ကျမနို့သီးခေါင်းတွေက ဇော်ထူး ပါးစပ်ထဲ ရောက်နေပါပြီ။ထူးခြားတာက ကျမဘေးကနေ နို့စို့ရင်း အရည်ထွက်ပြီးစ စောက်ဖုတ်ကို ပွတ်သပ်ပေးနေတာမို့ ချက်ချင်းပဲ ကျမရဲ့ကာမစိတ်တွေလည်း ပြန်ကြွလာရတယ်။
" မမလှိုင်… ကျနော် လိုးတော့မယ်နော်... "
ဇော်ထူးက ခပ်တိုးတိုး ပြောလိုက်ပေမယ့်
ကျမနားထဲ မိုးကြိုးပစ်ချလိုက်သလိုပါပဲ။ ကျမ စကားမပြောပဲ မျက်လုံးလေးကိုသာ မှိတ်ထားလိုက်တယ်။ဘာမှမကြာပါဘူး
ကျမစောက်ခေါင်းလေးထဲ ဇော်ထူး လီးကြီး
ဝင်လာတော့တာပဲ။
" ဗျစ်… အ… အင့်… အို့… အား... "
ဇော်ထူးရဲ့လီးတံကြီး ကျမ စောက်ပတ်ထဲ တစ်ရစ်ပြီး တစ်ရစ် ဝင်လာတာနဲ့ ကျမလည်းပေါင်နှစ်ဖက်ကို မြှောက်ကွေးလိုက်ပြီး ဖြဲပေးမိတာ။ကျမယောင်္ကျား ကိုထွေး ကျန်းမာရေး ကောင်းစဉ်က ခဏ ခဏ လိုးဖူးပေမယ့် ဒီလို သူစိမ်းယောင်္ကျားနဲ့ တစ်ခါမှ အလိုးမခံ
ဖူးတော့ ဒိတ်ကနဲ ဒတ်ကနဲ ရင်ခုန်လာပြီး
လူကလည်း ကတုန်ကယင် ဖြစ်လာရတယ်။ ရှက်မိပေမယ့် မတတ်နိုင်ဘူးလေ၊ ကျမ အနေနဲ့ကလည်း အခုလို စိတ်ဆာနေတဲ့အချိန် သူစိမ်းယောင်္ကျားတစ်ယောက်ကို အလိုးခံဖို့ဆိုတာ ဘယ်လိုမှ မဖန်တီးတတ်
ပါဘူး။အခုတောင် ဇော်ထူး ဘက်က စလာပေမယ့် ကျမအတော့်ကို အနေရခက်နေတာ။
" ဘွတ်… အ... အ… ကောင်းလားမမလှိုင်... "
" အဟင့်... ဟင့်… အင်း... ဟင်း... "
ဇော်ထူးက ကျမယောင်္ကျား ကိုထွေးလိုမျိုး စကားပြောရင်း လိုးချင်ပေမယ့် ကျမက မျက်စိလေးပဲမှိတ်ပြီး သူဆောင့် လိုးသမျှ ကော့ထားပေးလိုက်ပါတယ်။ဇော်ထူး
လီးတံကြီးက ကျမယောက်ျား ကိုထွေးရဲ့
(၅)လက်မသာသာ လီးထက် ပိုပြီးရှည်တော့
ကျမသားအိမ်၀လေးကို သူ့ဒစ်ဖူးထိပ်ကြီးနဲ့
လာ လာဆောင့်မိနေတာပေါ့။ပြီးတော့လည်း
လီးတံရဲ့လုံးပတ်ကြီးကပါ တုတ်ခဲနေတော့
စောက်စိအရသာဖူးကို လီး၀င်၊ လီးထွက်
လုပ်တိုင်း လုပ်တိုင်းမှာ ပွတ်ချိတ်ဆွဲထည့်
နေတာမို့ ကျမအတွက် မကြုံစဖူး အတွေ့ထူး
ကြီးတွေ အားရပါးရ ခံစားနေရင်း
" သမီးရေ… နင်နေ့လည် ဆေးရုံသွားရင်… ညည်းအဖေဖို့ ပုဆိုးလျှော်ထားတာတွေကို ငါ
မီးကြွေတိုက်ထားပေးတယ်… ဧည့်ခန်းထဲက စားပွဲပေါ်မှာ… ယူသွားလိုက်ဦး... အမေ အရပ်ထဲ ခဏသွားမလို့... "
" ဟုတ်… ဟုတ်ဟုတ်… အမေ... "
ကောင်းကောင်းကြီး အလိုးခံနေတုန်း အမေ့အသံကြားလို့ ခေါင်းနပန်းကြီးသွားရတယ်။ အခန်းတံခါးကို ဇော်ထူးက မပိတ်ပဲ ဝင်လာ
ပုံပါ၊ ဟနေတာ။အကယ်၍များ အမေသာ အခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့ရင် ကွိကနဲ မိကုန်မှာပဲ။
ဇော်ထူးလည်း ရုတ်တရက်မို့ လန့်ဖြန့်ပြီး
ကုတင်ပေါ်က ဆင်းပြေးရင်း အခန်းထဲက
ဘီဒိုထောင့်ဘက်ခြမ်းလေးထဲမှာ ဝင်ကပ်နေ
ရတယ်။လူကသာ ဘီဒိုဘေးကို ရောက်သွား
ပေမယ့် သူ့ပုဆိုးက ကျမခြေရင်းမှာဆိုတော့ သူ့လီးတံကြီးက ကျမ ရှေ့တည့်တည့် မိုးထိုး ထောင်မတ်ပြီး တဇပ်ဇပ် တုန်နေရှာတုန်း။
ကျမ ကြည့်လိုက်တော့ ဇော်ထူးက သူ့ရဲ့
လက်တဖက်နဲ့ လီးကြီးကို အုပ်ကိုင်ထားရင်း မျက်လုံးတွေက အိပ်ခန်းတံခါးပေါက်ကိုပဲ လှမ်းကြည့်နေတာပေါ့။ကျမရဲ့အမေများ
ဝင်လာမလားဆိုပြီး ကြောက်နေပုံပါ။ပြီးမှ
ကျမလည်း ခဏငြိမ်နေရာကနေ ထမိန်ကို
ရင်လျားရင်း အိပ်ခန်းတံခါး သွားပိတ်မိတာ။ တံခါးပိတ်ပြီးတော့ အတွေးတစ်ခု ဝင်လာပြီး မျက်နှာမထားတတ်အောင် ဖြစ်နေမိတာပေါ့။ ကျမဘက်က စိတ်ပါလို့ ဇော်ထူးကို ထပ်လိုးခိုင်းဖို့ တံခါးကိုပါ ထပြီး သွားပိတ်ပေးသလို ဖြစ်နေတာလေ။ကျမလည်း မထူးပါဘူးလို့
တွေးပြီး ကုတင်ပေါ် ပြန်လှဲတော့ ဇော်ထူးက
ကုတင်နား လျှောက်လာပြီး ကျမရဲ့ထမိန်ကိုပြန်ချွတ် ပေါင်တံနှစ်ဖက်ကိုပါ ဖြဲပြီး ဒုတိယ အကြိမ် တက်လိုးတော့တာပဲ။
" ဗြစ်... ဘွတ်... ဖောက်... ဖောက်... ဗြွတ်... "
" အ... အား... အမလေး... ဖြေးဖြေး... "
ကိုယ်တော်ချောက အခု ဒီအိမ်ကြီးထဲမှာ
သူရယ် ကျမရယ်ပဲ ကျန်နေခဲ့တော့တာဆိုတဲ့
အသိနဲ့မို့လားမသိဘူး။ကျမကို ဆောင့်
ဆောင့်ပြီးတော့ အားရပါးရ လိုးနေတာများ
ကျမနဲ့ကိုထွေးတို့ရဲ့လင်မယားကုတင်ကြီး
တကျွီကျွီ တကျီကျီမြည်အောင် ကျိုးကျ
မတတ်ဖြစ်နေတော့တယ်။ကျမကလည်း
အားကျမခံ ဖင်ဆုံကြီးကို အောက်ကနေပြီး
ဇော်ထူးရဲ့လိုးဆောင့်ချက်တွေနဲ့အညီ ပင့်၍
တမျိုး ကော့၍တဖုံ အလိုးခံနေလိုက်တယ်။
(၁၀)မိနစ်လောက်အထိ အရှိန်မကျသွားပဲ
ဖိဖိစီးစီး လိုးနိူင်၊ ဆောင့်နိူင်တဲ့ ဇော်ထူးကို
ကျမလည်း သဘောကျမိသွားတာပေါ့ရှင်။
ကျမလည်း အခုလို အားရပါးရကြီး မလိုး
ရတာ ကြာပြီမို့ ဇော်ထူးရဲ့ထိမိလှတဲ့ လိုးချက်
ဆောင့်ချက်တွေအောက်မှာ ကော့ပျံလန်ရင်း
" အို... အား... ရှီး... ပြီး... ပြီးပြီ... ဇော်... အ...
ထူး... အိုး... ဟင့်... ဟင့်... "
စောက်ရည်တွေပါ ပန်းထုတ်ပေးလိုက်ရပြီး
တစ်ချီပြီးသွားတာပေါ့။ဇော်ထူးကတော့
မေးကြောကြီးတွေပါ တင်းနေအောင် သူ့ရဲ့
အံကြီးကို ကြိတ်ထားရင်းက အသည်းအသန်
ဖိလိုးနေပုံအရ သူလည်းပြီးတော့မယ်ဆိုတာ
ကျမ သိလိုက်တယ်။ကျမစောက်ပတ်ထဲမှာ
ဒလကြမ်း ၀င်ထွက်လိုးဆောင့်နေတဲ့ သူ့ရဲ့
လီးတံကြီးကလည်း သံမဏိချောင်းကြီးလို
တောင့်တင်းမာကျောလာတာမို့လေ။
" အီး... အ... ကျ... ကျနော်လည်း... ပြီး...
ပြီးတော့မယ်... မမလှိုင်... အူး... ကျနော့်
လရည်တွေ... မမလှိုင်ထဲကို ပန်းထည့်မယ်...
မမလှိုင်ကို... ဗိုက်ကြီးသွားအောင် လိုးမယ် "
ဇော်ထူးက အဲ့ဒီလိုမျိုးပြောပြီး အော်ဟစ်ရင်း
နင်းကန်ဆောင့်လိုးတာများ နွားသိုးကြီး
ကြိုးပြတ်သွားသလိုပဲ။အမှန်အတိုင်း ၀န်ခံ
ရရင် ကျမလည်း ကိုထွေးနဲ့ ကိုယ်၀န် လိုချင်နေတာ ကြာပါပြီ။သူ့ရဲ့ကျန်းမာရေးကိစ္စ
ကြောင့်လား၊ ကျမကပဲ အမြုံမ မို့လို့လား
မသိပါဘူး။အခုထိ ကျမမှာ သားသမီးဆိုလို့
မရှိသေးတာကိုး။အခုကျတော့ ကျမရဲ့မတ်
ဇော်ထူးက ကျမအထဲကို သူ့လရည်တွေ
ပန်းထည့်ပေးနိူင်ဖို့ အားကြိုးမာန်တက်နဲ့
အော်ငြီးပြီး လိုးဆောင့်နေတာမို့ တစ်ချီပြီး
ထားပေမဲ့ ကျမစိတ်တွေ ပြန်ထလာရတယ်။
" အို... ဟင့်... အင်း... မလုပ်ပါနဲ့ ဇော်ထူးရယ်
အခုတောင်မှ... လွန်လှပြီကွယ်... မသင့်...
မဖြစ်သင့်ပါဘူး... အ... အ... ရှီး... အို... "
ကျမက မိန်းမသားမို့ ပါးစပ်ကနေသာ မူနေ
ရတာပါ။စိတ်ထဲကနေတော့ ကျမစောက်ပတ်
အထဲကို ပန်း၀င်လာကြမဲ့ ဇော်ထူးရဲ့လရည်
တွေကိုပဲ မျှော်လင့်နေမိပြီလေ။ကျမလည်း
ဇော်ထူးရဲ့လရည်တွေကို တွေ့နေမြင်နေကြမို့
ဘယ်လောက်အထိ များပြီးတော့ ပျစ်ခဲနေ
သလဲဆိုတာ ကျမ အသိဆုံးပဲ။ဇော်ထူးက
စက်သေနတ်ပစ်သလို အတင်းအကြမ်းနဲ့
ကျမကို ဖိ ဖိလိုးလေလေ၊ ကျမကလည်း
ဖင်ကြီးကို ကော့မော့ပေးထား လေလေပါ။
" ဟား... အ... အ... အီးယား... ထည့်ပြီဗျာ...
အင့်... အင့်... အားပါးပါး... ရော့... မမလှိုင်...
အင့်... ရှီး... ကောင်းလိုက်တဲ့စောက်ဖုတ်... "
" အို... အို... အမလေး... အား... ဟင့်... ဟင့်...
ဇော်... ဇော်ထူးရယ်... ရှီး... ကျွတ်ကျွတ်... "
ဇော်ထူးရဲ့ပျစ်နှစ်ခဲနေတဲ့လရည်တွေ ကျမ
စောက်ခေါင်းအဆုံးက သားအိမ်ထဲကို
တဗြောဗြောနဲ့ ပန်းဝင်လာတော့ တကိုယ်လုံး ကြက်သီးတွေထလာတာ တဖျန်းဖျန်းနဲ့ပါ။ ကောင်းလိုက်တာလည်း မပြောနဲ့၊ ပူနွေးပြီး
သားအိမ်တစ်ခုလုံးကို ရှိန်းမြသွားတာပဲ။
လီးနဲ့ဝေးနေတဲ့ ကျမစောက်ဖုတ်ကို လိုးလိုက် ယက်လိုက်နဲ့ ဇော်ထူးက မနားတမ်းဆွဲနေတာ ကျမဖြင့် (၂) ချီဆက်တိုက် ပြီးခဲ့ရတယ်။
ဇော်ထူးရဲ့ကိုယ်လုံးကြီးကို ခပ်တင်းတင်း
ဖက်ထားပြီးမှ ကိုယ့်ကိုကိုယ် ပြန်ကြည့်တော့ စိတ်ထဲ ရှိန်းကနဲ ခံစားမိနေတာပေါ့။ကျမ စောက်ပတ်ထဲမှာ ဝင်နေတဲ့ လီးကြီးက ကျမလင်ရဲ့ လီးမဟုတ်ဘူးလေ။ကျမစောက်ပတ်ထဲမှာ ဇော်ထူး လီးတံကြီးက တဇပ်ဇပ်နဲ့
လရည်တွေ ညှစ်ထုတ်နေတုန်းပဲ။တကယ့်ကို
လရည်များများ ထွက်နိူင်တဲ့လီးကြီးရယ်ပါ။
ကျမရဲ့စောက်ခေါင်းထဲကို လရည်တွေ
ပန်းထည့်နေတဲ့ ဇော်ထူး မျက်နှာကိုလည်း
မကြည့်ရဲတော့တာနဲ့ မျက်စိလေး မှိတ်ပြီး ခေါင်းလွှဲထားမိတယ်။ဒါပေမဲ့ လက်ကတော့ မလွတ်မိသေးဘူး။ကျမကိုယ်ပေါ် မှောက်ကျလာတဲ့ ဇော်ထူးရဲ့ကျောပြင်ကြီးကို ဖက်ထားလျက်ပါပဲ။ပြောရရင် ဒီလို လရည်မဝင်တာကြာတဲ့ ကျမစောက်ပတ်လေးရဲ့ ပူနွေးနေတဲ့ လတ်တလော ခံစားမှု ပျောက်ကွယ်သွားမှာ စိုးလို့ပေါ့ရှင်။တင်းကနဲ တင်းကနဲ တစ်စက်မှ
မကျန်အောင် လရည်တွေ ညှစ်ထုတ်နေတဲ့ လီးကြီးကို စောက်ခေါင်းအတွင်းသားလေးနဲ့ ခပ်တင်းတင်း ညှစ်ဆွဲပေးလိုက်တော့ ကျမ လည်တိုင်ကို ဇော်ထူးနူတ်ခမ်းက ကျရောက် လာပြီး အကွက်ထင်အောင် စုပ်တော့တာပဲ။
ကျမ လည်ပင်း အကွက်ထင်သွားမှာကို
ကျမ မကြောက်ပါဘူး။အခုအချိန် ဇော်ထူး လီးကြီး ပြန်ထုတ်သွားမှာကိုပဲ ကျမ စိုးရိမ်နေမိတယ်။လီးတစ်ချောင်းလုံး စောက်ပတ်ထဲမှာ အရင်းထိ စိမ်ထည့်ထားတဲ့ အရသာလေးက တမျိုးလေးပဲ၊ ခံစားမှုတွေ တအား
ကောင်းတယ်။ကျမရဲ့စိတ်ခံစားချက်ကို
ဇော်ထူး သိသွားမှာလည်း ရှက်မိသေးတယ်။
" ကောင်းလား… မမလှိုင်... "
" အ… အဟင့်... ဟင့်… ဘာတွေလာပြီး... မေးနေတာလဲ… ဇော်ထူးရာ... "
ကောင်းလားလို့ မေးရင်း စောက်ခေါင်းထဲ မြုပ်နေတဲ့ သူ့လီးတံကြီးနဲ့ ကြိတ်လှည့် ဖိပေး
နေတာများ ကျမဖြင့် ကောင်းလာလွန်းလို့ အောက်ကနေ ကော့ပေးထားမိပြန်တယ်။ စကားပြောရင်းက ရှက်စိတ်တွေပျောက်ပြီး ကာမစိတ် ပြန်ကြွလာလို့ တစ်တစ်ခွခွတွေ ပြောမိပြန်ရော။
" ကျနော်… လိုးပေးတာ ကောင်းလားလို့... မေးတာပါ မမလှိုင်ရဲ့... "
" အာ… ကောင်းတယ်... ကောင်းတယ်…
မမလှိုင်စောက်ဖုတ်ထဲ… မင်းရဲ့လီးကြီး အမြဲထည့်ထားပြီး… ဆွဲမထုတ်ချင် အောင်ကို… ကောင်းတာ… ကျေနပ်ပြီလား… ဟွန့်... "
" မမလှိုင်ရဲ့ စောက်ပတ်က… ဒီလောက်
လိုးကောင်းမယ်လို့ ထင်မထားမိဘူး… တကယ်ဗျာ… ကျနော်နေ့တိုင်း မလိုးရတောင်ယက်ချင်မိတယ်... ကျနော့် ကလေးရအောင်
မမလှိုင်ကို လိုးပေးချင်တာ... "
ဇော်ထူးက နောက်ရက်တွေ အတွက်ပါ စရံ ကြိုသပ်နေပြီ။ကျမကိုလည်း တကယ်ကြီး
ကိုယ်၀န်ရသွားအောင် လုပ်ချင်နေပုံ ရတယ်။ ဘာနေနေပါ၊ ကျမ စောက်ပတ်လေးက
လိုးကောင်းတယ်ဆိုလို့ စိတ်ထဲ ဘဝင်ကျနေမိတာပေါ့ရှင်။
" ဟွန်း... တော်ပါ မင်းတို့ယောင်္ကျားတွေက…
ရှေ့တမျိုး ကွယ်ရာ တမျိုးပါနော်... တကယ်
ဗိုက်ကြီးလာရင်လည်း တခြားကောင်မတွေ
ရှာလိုးကြမှာပဲ... ”
" တကယ်ပါ… မမလှိုင် စောက်ပတ်လေးက အိစက်ပြီး စီးစီးပိုင်ပိုင်လေး… တအားကို
လိုးကောင်းတယ်ဗျာ... "
" ဒါတော့… မင်းလီးက… ကိုထွေး လီးထက် ပိုရှည် ပိုတုတ်နေလို့ပါ... "
ကျမ စကားကြောင့် ဇော်ထူး မျက်လုံးတွေ အရောင်တောက်လာပါတယ်။ကျမရဲ့
ယောက်ျားလီးထက် သူ့လီးက ပိုကြီးတယ် ပြောလိုက်လို့လေ။တကယ်လည်း အတိုအရှည်က သိသာပြီး လီးဝင်လာကတည်းက လင်တော်မောင့် လီးထက် ပိုထွားနေတာမို့
သိနေတာပေါ့။သားအိမ်ထိအောင် လိုးနိူင်တဲ့
လီးတံကြီးဆိုတော့ ကျမသာ မြုံမနေဘူး
ဆိုရင် ဇော်ထူးရဲ့ကလေး ရသွားနိူင်တယ်။
အဲဒီနေ့ကစပြီး ဇော်ထူးက မနက်တိုင်း ဆေးရုံကနေ ကျမကိုလာခေါ်၊ အိမ်ရောက်တာနဲ့ တန်းလိုးတော့တာပဲ။အမေလစ်တာနဲ့ ကျမ အခန်းထဲ ဒါမှမဟုတ် မီးဖိုချောင်၊ ရေချိုးခန်း အစုံပါပဲ။ဇော်ထူးကလည်း မိန်းမ သေလို့ လွတ်နေတဲ့အချိန်၊ ကျမကလည်း လင်တော်မောင်က သေချာ မလိုးနိုင်တော့လို့
ငတ်နေတဲ့အချိန်ဆိုတော့ တွေ့တာနဲ့ လိုးဖို့ပဲ စဉ်းစားကြတာပေါ့။လိုးကြတိုင်းလည်း
ဇော်ထူးက ဘယ်နှစ်ချီပဲလိုးလိုး ကျမရဲ့
စောက်ပတ်ထဲမှာ သူ့လရည်တွေ သွင်းရမှ
ကျေနပ်သလို၊ ကျမကလည်း လရည်၀င်မှ
အားရတာဆိုတော့ လိုက်ဖက်ညီနေကြရော။
အဖေ ဆေးရုံက ဆင်းလာမှပဲ ကျမတို့ အဆက်ပြတ်သွားရတာ။ကျမအဖေလည်း အိမ်ရောက်တော့ ဇော်ထူးလည်း ရှိန်နေပုံပါ။ ကျမလည်း ဘေးနားမှာ ကိုထွေးကရှိတော့
မစရဲတော့ပါဘူး။(၂) ရက်လောက်နေတော့ အိမ်ဈေးဆိုင်လေး ပြန်ဖွင့်၊ ကျမနဲ့ ကိုထွေး လင်မယားနှစ်ယောက် ဈေးအတူပြန်ရောင်းကြတာပဲ။ညနေပိုင်းတွေမှာ ဇော်ထူး ကလေးကျောင်းကြိုပြီး လာပို့တော့ ရရင်လိုးချင်လို့ လက်ဟန်ခြေဟန်တွေ ခဏခဏ လုပ်ပြနေရှာတယ်။ကျမ ဇော်ထူးကို သနားမိပေမယ့် အခြေအနေ မပေးတော့ မတတ်နိုင်ဘူးလေ။ ကျမကိုယ်တိုင်တောင် အရင်လို လက်နဲ့ပဲ အာသာ ဖြေနေရတာ။ဒါပေမဲ့ ကျမစိတ်ထဲ
တစ်ခုကို စိုးရိမ်မိသွားလို့ လိုရမယ်ရဆိုပြီး
ညရောက်တော့ ကိုထွေးကို အပေါ်ကနေ
ရသလောက် အတင်းတက်လိုက်ဆောင့်ပြီး
ကျမစောက်ပတ်ထဲမှာ ပြီးခိုင်းလိုက်တယ်။
ဒီလိုနဲ့ တစ်လကျော်ကျော်ကြာတော့ ကျမ
စိုးရိမ်တာက တကယ်ဖြစ်လာပါပြီ။ကျမရဲ့
ရာသီစက်၀န်းမလာတော့ပါဘူး။အဲ့တာနဲ့
ကျမလည်း ဘယ်သူ့ကိုမှ အသိမပေးသေးပဲ
ဆီးစစ်တံလေး၀ယ်ပြီး ခိုးစစ်ကြည့်တော့
အနီလိုင်း နှစ်ကြောင်းက ပေါ်လာပြီလေ။
ကိုထွေးကို ကျမပဲ အတင်းတက်လုပ်ထား
တာမှ နှစ်ပတ်လောက် ကြာသေးတာဆိုတော့
ဒီကိုယ်၀န်က ဇော်ထူးနဲ့ရတဲ့ ကိုယ်၀န်ဆိုတာ
ကြိမ်းသေနေတာပါ့။ကျမလည်း နောက်ထပ်
နှစ်ပတ်လောက်ကြာမှ ကိုထွေးနဲ့အိမ်သား
တွေကို ပြောပြလိုက်တယ်။ကိုထွေးကတော့
၀မ်းတွေသာ၊ ကျမရဲ့အဖေနဲ့အမေလည်း
ပျော်ကြတာပေါ့။ဇော်ထူးက သူနဲ့ရတယ်
ဆိုတာကို ကြိုသိနေတော့ အားရပါးရကြီး ကျေနပ်နေပုံရတယ်။ကျမရဲ့အဖေသာ
ဒီကိုယ်၀န်ကို ဇော်ထူးနဲ့ကျမ ရတယ်ဆိုတာ
သိသွားခဲ့ရင် ခေါက်ကနဲ သေသွားမလား
မသိပါဘူး။
တရက်ကျ နေ့ခင်း (၂) နာရီလောက် ဆိုင်ရှေ့ ဆိုင်ကယ်လေးနဲ့ ဇော်ထူး ရောက်လာတယ်။ သူ ဆေးလိပ်တစ်ဗူးဝယ်တော့ ကျမလည်း
တိတ်တိတ်ပုန်းလင်မို့ ပိုက်ဆံမယူပါဘူး။
ကိုထွေးရှိလား မေးလို့ လက်ဖက်ရည်ဆိုင် သွားတဲ့ အကြောင်းပြောတော့ ဇော်ထူး မျက်လုံးတွေ အရောင်တောက်လာတယ်။
" ကိုကြီးထွေးက ဘယ်ချိန်လောက် ပြန်လာတတ်လည်း မမလှိုင်... "
" နေ့လည် (၁၂) ဆို… ထမင်းစားပြီးတာနဲ့ ထွက်တာ… (၂) ချက်ခွဲ (၃) နာရီလောက်မှ ပြန်လာတတ်တာ… ဘာလို့လဲ ဇော်ထူး "
ဇော်ထူးက ဘာစကားမှပြန်မပြောပဲ ဆိုင်ထဲဝင်လာပြီး ကောင်တာရဲ့နောက်ဖက် နံရံဒေါင့်လေးနား ကျမကိုဆွဲခေါ်သွားပြီး ထိုင်ခိုင်း လိုက်တယ်။ကျမကတော့ တင်ပလင်ခွေပြီး ထိုင်ပေမယ့် ဇော်ထူးက ဒူးထောက်လျက်အနေအထားနဲ့ ကျမရဲ့မျက်နှာအနံ့ကို အငမ်းမရ နမ်းတော့တာပဲ။အဲ့အချိန် ကျမရင်တွေ တအားခုန်နေမိတယ်။ဈေးဝယ်များ ရောက်လာမလား၊ ဆိုင်ရဲ့ နောက်ဖေးပေါက်ကပဲ အမေ ဝင်လာမလား၊ ကိုထွေး အိမ်ပြန်
ရောက်လို့ ဒီဖက်ကို ချက်ချင်း ဝင်လာမလား
ခံစားမှု့ပေါင်းစုံပါပဲရှင်။
ဈေးဝယ်လာရင်တော့ အလှကုန်ပစ္စည်းတွေ ထည့်ထားတဲ့ မှန်ကောင်တာ ကွယ်နေလို့ ရုတ်တရက် ကျမတို့ကို မမြင်နိုင်ပေမယ့်၊ ဆိုင်နောက်ဖေး တံခါးပေါက်က လူဝင်လာရင်တော့ ဘွားကနဲ မြင်နေရမှာ။အထူးသဖြင့်
ကျမအဖေပေါ့။ဇော်ထူးရဲ့ အနမ်းတွေကို တုံ့ပြန်ရင်း ကျမက စိတ်မလုံလို့ နောက်ဖေး တံခါးပေါက်ဆီပဲ ခိုးကြည့်နေမိတာပေါ့။
တဖြည်းဖြည်း ဒူးထောက်နမ်းနေတဲ့ ဇော်ထူးပုဆိုးထဲက လီးတံကြီး ထောင်ထွက်လာပြီး ဆက်ကနဲ ဆက်ကနဲ တုန်နေရှာတာ။ကျမ
နူတ်ခမ်းကို ခပ်ပြင်းပြင်း တချက် ဆွဲစုပ်ပြီးတာနဲ့ သူ့ရဲ့ခါးကြီးကို ကော့ပေးထားတော့ ကျမမျက်နှာရှေ့ ပုဆိုးထဲက လီးတံကြီးက တန်းနေတာပဲ။ကျမလည်း ဒီလီးကြီးကို
မမြင်ရတာကြာနေတော့ ဟန်မဆောင်နိုင်ဘူး လီးထိပ်ကို တချက်နမ်းပြီး ပုဆိုးအပြင်ကနေ ကျမ မျက်နှာတပြင်လုံး ဘယ်ညာရမ်းပြီး
လီးကြီးနဲ့ မျက်နှာကိုပွတ်ရင်း တရှိန်းရှိန်းနဲ့ ရမ္မက်စိတ်တွေ တောက်လောင်လာတယ်။
ပုဆိုးအောက်နားစ ဆွဲလှန်တော့ လီးတံကြီးအရေပြား ပတ်ပတ်လည်မှာ အကြောတွေ ထပြီး ဒစ်ကြီးက နီညိုရောင်ထနေတာပေါ့။ ဒစ်ထိပ်မှာ အရည်ကြည်လေး စို့နေတာနဲ့
ဆွဲစုပ်ပစ်လိုက်တာ၊ ပထမဆုံး ဇော်ထူးရဲ့
လချီးနံ့ ခပ်ပြင်းပြင်းလေး ကျမ နှာခေါင်းထဲ တိုးဝင်လာပြီး လီးထိပ်အပေါက်က လရည်ကြည်လေးကလည်း ညှီစို့စို့ ငံကျိကျိလေးပဲ။
ကျမရဲ့ယောင်္ကျား ကိုထွေးကတော့
တကိုယ်ရည်သန့်ရှင်းရေး ဂရုစိုက်ပေမယ့် ဇော်ထူးက ဖြစ်သလို နေတတ်ပုံပါ။သူ့မိန်းမ ကျမညီမ မရှိတော့လို့များ သူ့လီးကြီးကို
မဆေးတော့တာလား မသိပါဘူး။ဇော်ထူးရဲ့
လီးကြီးကို စုပ်တိုင်း တစ်မိနစ်လောက်ထိ လီးနံ့ ခပ်ပြင်းပြင်း အမြဲရတယ်။အစပိုင်း
ပျို့တက်လာတတ်ပေမယ့် နောက်ပိုင်း အဲ့ဒီ
လီးနံ့ကပဲ ကျမ ကာမစိတ်ကို ထကြွစေသလို ခံစားလာရတော့တာ။
ကျမ သေသေချာချာ အားထည့်ပြီးတော့ စုတ်ပေးလိုက်တာ ကြာကြာ မစုပ်လိုက်ရ
ပါဘူး။(၅)မိနစ်လောက်ကျ ကျမ ခေါင်းကို ဖမ်းကိုင်ပြီး ခပ်တိုးတိုး အံကြိတ်ညည်းရင်း လရည်ပူပူပျစ်ပျစ်တွေကို ကျမပါးစပ်ထဲ
အပြုံလိုက် ပန်းထည့်လိုက်တော့တယ်။
ကျမလည်း တဂွပ်ဂွပ်နဲ့ ဇော်ထူးရဲ့လရည်
တွေကို သောက်မြိုချပေးလိုက်တယ်ရှင်။
ပြီးပါပြီ။