Unicode
ဆေးသောက်ပြီးပြီဖြစ်ပေမဲ့လည်း အပူမကျသွားသည့်အပြင် ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးကပိုပြီး ပူလာသလိုဖြစ်နေတာကြောင့် မိုးနေရခက်နေသည်။
အထူးသဖြင့် ခန္ဓာ၏အောက်ပိုင်းတစ်နေရာသည် ပူလွန်းအားကြီးလို့ပေါက်ကွဲတော့မလိုဖြစ်နေသည်အထိ။
"ရေ...ရေဆာလိုက်တာ "
မတရားခြောက်ကပ်နေပြီဖြစ်သည့်လည်ချောင်းကလည်း ရေကိုသာတောင့်တနေ၏။ထဖို့ပြင်ပေမဲ့ ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးကလေးလံနေသလိုဖြစ်တာကြောင့် ခက်ခဲနေသည်။
အိမ်မက်လိုလိုလက်တွေ့လိုလိုနဲ့ အသိစိတ်တွေကလည်း ကင်းမဲ့ချင်နေပြီဖြစ်၏။
ဒီလိုအခြေအနေမျိုးကို မိုးမကြိုက်ပါ။မိုး ဒီပူလောင်လွန်းတဲ့အခြေအနေကနေ ရုန်းထွက်ချင်သည်။
"ခင်ဗျား...ဘာဖြစ်လို့လဲ ဘယ်နားနေမကောင်းဖြစ်လို့လဲ "
စိုးရိမ်သံနှင့်မိုးနဖူးပြင်ပေါ်သို့ထိတွေ့လာသည့် အထိအတွေ့တစ်ခုကြောင့် ခန္ဓာကိုယ်ကပိုပြီး ပူလာသလိုခံစားရသည်။
"ပူတယ်...ပူတယ် "
ပူတယ်လို့သာ ညည်းတွားနိုင်တော့သည်အထိ။
နဖူးမှ ပါးပြင်ပေါ်သို့ ကျရောက်လာသည့် ထိုလက်တစ်စုံ။
ထိုလက်လူပ််ရှားတိုင်း ခန္ဓာကိုယ်ကထိန်းချုပ်လို့မရဖြစ်သည်အထိ ထိုအထိအတွေ့အပေါ် သာယာနေခဲ့သည်။
"ထိပေး...ထိပေး "
ပိုပြီးလိုချင်လာသလို ရှိသည့်စိတ်ကြောင့် စကားတောင်စည်းမစောင့်နိုင်တော့။
ဒါတကယ်မဟုတ်ဘူး ပုံရိပ်ယောင်တွေ၊အိမ်မက်...အိမ်မက်တစ်ခု။
တပ်မက်မူ့တွေကလွှဲ စိတ်ထဲမှာ ဗလာနတ္တိနဲ့မို့ ဒါဟာအမှန်တကယ်မဟုတ်မှန်း ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပြောခဲ့သည်။
မိုးအနားမှာရှိနေသည့်သူက ဘယ်သူဘယ်ဝါမှန်းမိုးမသိ ၊မိုးထိုသူ့ဆီက ထိတွေ့မူ့တစ်ခုကိုလိုချင်တာသာ သိ၏။ဒါကြောင့် ထွက်သွားဖို့လုပ်နေသည့် ထိုသူလက်ကိုဆွဲလိုက်ပြီး ရမ္မက်များနှင့်ပြည့်နက်နေသည့် ဒီနှုတ်ခမ်းနှင့် အသားကုန်ဖိကပ်နမ်းထားမိပါတော့သည်။
ဒါ....မိုး မှာရှိတဲ့ နောက်ဆုံးသော အသိစိတ်ပင်။ဒီအဖြစ်အပျက်ပြီး မိုးရဲ့ကိုယ်ထဲတစ်စုံတစ်ယောက်ကဝင်ထိန်းချုပ်လိုက်သလို ဘာဆိုဘာမှမသိတော့သည့် သူတစ်ယောက်ကဲ့သို့ ဖြစ်သွားခဲ့သည်။
"အဘိဓာန်မိုး "
နှုတ်ခမ်းပေါ် အတင်းဖိကပ်ထားသည့်အကောင်သေး၏ပုခုံးနှစ်ဖက်ကိုကိုင်ပြီး ဖယ်ထုတ်ရသည်။
နှိုင်းကော အကောင်သေးပါ နှစ်ယောက်လုံး၏ အသက်ရူသံများက ကျယ်လှောင်နေ၏။
"ဟင့်....အရမ်း ပူနေတယ်....ကူညီပါနော်..."
မျက်ရည်များနှင့် ဘာကိုတောင်းဆိုနေမှန်းမသိသည့်အကောင်သေး...။
"ဘာကိုလဲ "
"ဒီ...ဒီနေရာ "
ဖိုသီဖတ်သီဖြစ်နေသောညဝတ်အကျီပွပွက မိုးလက်လူပ်ရှားတော့ ပုခုံးထိသို့လျှောကျလာသည်။
အနီရောင်ဖျော့ဖျော့လေးသန်းနေသည့် အသားရောင်ပေါ် ချွေးတွေကနှင်းစက်လေးလို ခန္ဓာကိုယ်အနှံ့မှာ တယှက်ယှက်သန်းနေပြီး မြင့်ချည်နှိမ့်ချည်ဖြစ်နေသည့် ရင်ဘတ်ကြီးထဲက ခုန်ထွက်တော့မလို မြန်လွန်းနေသည့် နှလုံးခုန်သံကိုတောင် နှိုင်း ကြားနေရ၏။
မိုးရဲ့ ရှည်သွယ်သွယ်လက်လေးက ခါးအောက်ပိုင်းကတစ်နေရာကို ဆုပ်ကိုင်ထားလျက်။ကျန်လက်တစ်ဖက်ကတော့ နှုတ်ခမ်းရှေ့ဖုံးထားရင်း မျက်နှာတစ်ခုလုံးကလည်းအပူကြောင့်အနီရောင်သန်းနေကာ၊အဘိဓာန်မိုးသည် မျက်ရည်လဲ့လဲ့လေးနှင့်....
"ဒီနေရာထိပေးပါလား "
ဦးနှောက်ထဲ မီးတောင်ပေါက်ကွဲသကဲ့သို့ နှိုင်း၏ ခေါင်းတစ်ခုလုံးပူထူသွားရသည်။
"အဘိဓာန်မိုး ခင်ဗျား ဘာလုပ်နေတာလဲရောသိလား"
strainght စစ်စစ်တစ်ယောက်အနေနှင့် အဘိဓာန်မိုးထံ့မှ အခုလို တောင်းဆိုမူ့ကိုကြားပြီး ပေါက်ကွဲသွားသည်ဟု ဆိုလျှင် မှားလိမ့်မည်။
ထူးဆန်းစွာနဲ့နှိုင်းဒေါသမထွက်ခဲ့။တစ်ခုဝန်ခံရမည်က နှိုင်းသည် ဒီအခြေအနေကိုတောင် သဘောကျသေး၏။
"ခင်ဗျားစကားခင်ဗျား နောင်တမရဘူးမလား "
တောင်းဆိုပြီးမှ မှားသွားပါတယ်ဆိုပြီး စကားပြန်ရူတ်ဖို့တော့ စိတ်မကူးနှင့်။နှိုင်းက ဒါမျိုးတော့ အလျော့ပေးမည့်လူထဲမပါ။
နှိုင်းဘဝမှာ ပထမဆုံးအကြိမ်အခြားလူတစ်ယောက်၏ d*ck ကိုကိုင်ပေးဖူးခြင်းပင်။ဒီလိုကိုင်ရလိမ့်မယ်လို့လဲ ဘဝမှာတစ်ခါမှမတွေးဖူး။ပထမဆုံးအတွေ့အကြုံဆိုပေမဲ့ ဆိုးတော့လည်းမဆိုးလှပါဘူးလေဟု ထူးဆန်းစွာတွေးနေမိ၏။
"အ...အာ့ "
တောင်းဆိုခဲ့တဲ့အတိုင်း ထိပေးတော့ အထိမခံဘဲ လူပ်လူပ်ရွရွဖြစ်နေသည့် အကောင်သေးက နှိုင်းရဲ့ပုခုံးကို ဆုပ်ကိုင်ထားလျက်။
"ပူခြစ်နေပါလား...တင်းနေရောဘဲ၊ပြောစမ်းပါအုံး ခင်ဗျား ကိုယ့်ကိုအာသာမဖြေတာ ဘယ်လောက်ကြာပြီလဲ "
နှိုင်းပြောသမျှကို နှိုင်းရဲ့လည်ပင်းအားသိုင်းဖက်ထားရင်း ရင်ခွင်ထဲမျက်နှာဝှက်ထားသည့် မိုးတစ်ယောက် ဘယ်လိုတုံ့ပြန်မလဲသိချင်မိ၏။
တစ်ချိန်က သူ့အပေါ်စော်ကားတာမျိုးစကားကြားလျှင် အထိမခံ ကန့်ကန့်လှန်ပြန်ပြောတတ်သည့် အကောင်သေးက အခုတော့ နှိုင်းထိပေးနေတာကိုဘဲသဘောကျနေသလိုငြီးတွားလျက်။
"မ...မရဘူး....အသားချင်းထိပေးပါလား "
ဘောင်းဘီကိုခံပြီးလုပ်ပေးတော့ အားမရသည့်အကောင်သေးက သူမဟုတ်သလို အရှက်မဲ့စွာ နှိုင်းအား တောင်းဆိုနေသည်။
"ဒါဆို ခင်ဗျားကိုယ့်ဘာကိုယ်ချွတ်လေ "
"အစ်*..."
အကောင်သေး သေချာပေါက် အသိစိတ်ကင်းမဲ့နေတာ...။နှိုင်းပြောတဲ့အတိုင်း ဘာမှပြန်ခံမပြောဘဲ အခုလို လိုလိုလားလားနဲ့ ညဝတ်ဘောင်းဘီဆွဲချွတ်ပေးနေတာကိုဘဲ ကြည့်လေ။
ထိုမြင်ကွင်းကိုကြည့်ပြီး နှိုင်းတစ်ယောက် အကြံအစည်များသည့်ဝံပုလွေတစ်ကောင်လို တစ်ဖက်မဲ့ပြုံးလိုက်မိသည်။
"လိမ္မာနေပါလား စကားနားထောင်လို့ရော "
"ချွတ်ပြီးပြီ...ချွတ်ပြီးပြီလေ....ထိပေးတော့ပါလား...ပိုပြီး တင်းတင်းလေး "
ရမ္မက်ကြီးနေသည့် လူတစ်ယောက်လို နှိုင်းကိုတောင်းဆိုနေလိုက်ပုံများ ကြည့်ပြီး သရေကျချင်စရာ။
"မရသေးဘူး အတွင်းဝတ်ပါချွတ် "
စကားနားထောင်တုန်းလေး အနိုင်ကျင့်ချင်စိတ်များ တဖွားဖွားဝင်မိသည်။
နှိုင်းအမိန့်ပေးတော့ အောက်ကိုငုံ့ကြည့်သည့်အကောင်သေးက နှုတ်ခမ်းကိုဖိကိုက်ရင်း အတွင်းခံကိုဖြည်းဖြည်းချင်းချွတ်ချလျက်ရှိကာ ဒူးနားထိဆွဲချပြီးလျှင် နှိုင်းကိုပြန်ကြည့်လာပြီး_
"ရ...ရပြီလား...ဟင် "
ညဝတ်အကျီအပွကြောင့် အဘိဓာန်မိုးရဲ့ပေါင်တံဖြူဖြူလေးကလွဲ နှိုင်း မမြင်ရခဲ့။
"အကျီကို အပေါ်တင်ပြီး ပါးစပ်နဲ့ကိုက်ထား အဘိဓာန် "
နှိုင်းရဲ့သားရဲစိတ်က ဒီအချိန်မှာ ရဲရဲတောက်နေသည်။
အဘိဓာန်မိုး အကျီကိုဖြည်းဖြည်းချင်းမတော့ ပန်းရောင်သန်းနေတဲ့ပေါင်ခြံနှစ်ခုကြားထဲက ထိုးထောင်စွာပေါ်လာသည့် အရာတစ်ခု။
အကျီကိုနှုတ်ခမ်းမှကိုက်ထားရင်း ရီဝေဝေဖြစ်နေသည့် မျက်လုံးများနှင့်စိုက်ကြည့်လျက်ရှိနေသည့်သူ။ ပိုးသားရောင် အသားအရေပေါ်မှတလက်လက်ထနေသော ချွေးစက်များက ခန္ဓာကိုယ် ကောက်ကြောင်းအလိုက် စီးမျောရင်း..။အပူချိန်ကြောင့် အာခံတွင်းမှ အာငွေ့များကိုရှင်းရှင်းလင်းလင်း မြင်ရသည်အထိ..။
အခုမြင်နေရသော ဒီလူသားအပေါ်ရှိသည့်မြင်ကွင်းအလှသည် နှိုင်းမြင်ဖူးသမျှထဲမှာ အလှဆုံးပန်းချီးကားတစ်ချပ်ကဲ့သို့ အကြည့်မလွှဲနိုင်အောင် ရှိရပါသည်။
ယောကျာ်းလေးတစ်ယောက်အပေါ် အခုလိုခံစားမိတာပုံမှန်မဟုတ်မှန်းသိပေမဲ့ နှိုင်း ဆန့်ကျင်ပါရစေ။ဒီလှပလွန်းတဲ့ကိုယ့်သားကောင်ကို အမဲမဖြတ်ခင် မျက်စိအစာအရင်ကျွေးထားသင့်သည်ဟု ထင်မိ၏။
"ဒီကိုလာ "
လက်နှစ်ဖက်ကို ဆန့်တန်းပြီးအနားလာခိုင်းတော့ လေးဘက်ထောက်နှင့်ဖြည်းဖြည်းချင်းလာသည့် အဘိဓာန်မိုးက သခင်စကားနားထောင်သည့် ခွေးပေါက်လေးတစ်ကောင်လို။
နှိုင်းတောင်မလုပ်ခိုင်းရဘဲ နှိုင်းရဲ့ပေါင်ပေါ်မှာ မျက်နှာချင်းဆိုင်ဝင်ထိုင်သည့်အကောင်သေးက သိပ်ကိုရဲရင့်လွန်းနေပါလား။
"....ထိပေးတော့...."
နှိုင်း နှုတ်ခမ်းများလခြမ်းတစ်ခုကဲ့သို့ပြုံးလျက်ရှိကာ အဘိဓာန်မိုး၏အထိမခံနေရာသို့ ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။
ရုတ်တရက်ကြောင့် ကော့တက်သွားသည့်အဘိဓာန်မိုးထံမှ ငြီးတွားသံကဆူညံလျက်။
"အ့...ဟက်...ပိုပြီး...ပိုပြီး "
အပေါ်တိုးအောက်လျော့ ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပေးတော့ ပိုပြီး စိတ်ကြွလာသည့် အဘိဓာန်မိုးတစ်ယောက် နှိုင်းရဲ့ကျောပြင်ကျယ်ကြီးကိုဆုတ်ကိုင်ထားရင်း မျက်လုံးစုံမှိတ်ကာ ကျေနပ်နေခဲ့၏။
"ဟား..."
ဆုပ်ကိုင်လေ ပိုတင်းပြီးပိုပူလာလေဖြစ်သည့်အဘိဓာန်မိုးရဲ့အရာက နှိုင်းကိုပါ စိတ်ကြွစေသည်။
"ညည်းပေး ကျွန်တော့်နာမည် "
"ဟ....ဟင်....နာ...နာမည် "
"နှိုင်းအက္ခယှဥ်...နှိုင်း....လို့ ညည်းပေး "
"နှိ...နှိုင်း....နှိုင်း....အား....နှိုင်း...."
"ဟာ့...ဟုတ်တယ်...အဲ့လို....အဲ့လိုပိုပြီး_"
တင်းတင်းဆုတ်ကိုင်လေ မိုး ပိုပြီးလိုချင်လာလေဖြစ်ကာ အသိစိတ်ကင်းမဲ့လျက် ဒီလူအမိန့်ပေးသမျှသာ လုပ်နေမိပါတော့၏။
နှိုင်းနှင့် ခန္ဓာချင်းနီးကပ်လျက်ရှိနေသည့် အကောင်သေးထံမှ လူငွေ့နွေးနွေးလေးကို ခံစားရသည်။အဆက်မပြတ်ခုန်နေတဲ့ အကောင်သေးရဲ့နှလုံးက အလန်းပေးထားတဲ့ နာရီတစ်လုံးလို။တစ်ချက်တစ်ချက် နှိုင်း ညစ်ပေးတော့ ကျေနပ်ပြီး နှိုင်းရဲ့နာမည်ကိုကျယ်လှောင်စွာ ငြီးတွားပေးသံက ကြားဖူးသမျှထဲမှာ နားဝင်အချိုဆုံးဖြစ်သည်။
"ရပ်...ရပ်တော့ ပြီးတော့မယ်...ရပ် "
မခံနိုင်တော့လို့ ပေါင်ပေါ်ကနေပြေးဆင်းမယ်လုပ်နေသည့် အကောင်သေးကို နှိုင်းအတင်းဆွဲထားခဲ့သည်။အကောင်သေးရဲ့ခါးကသေးလွန်းလို့ နှိုင်းလက်တစ်ဖက်ထဲနဲ့တောင် ထိန်းထားနိုင်၏။
"မရတော့ဘူး...နှိုင်း....မရတော့ဘူး....လွှတ်လို့ "
"ဟင့်အင်း...ခံစားလိုက်စမ်းပါ အဲ့ဒီအရသာကို "
"အာ့...အင့်...ဟာ့... မ...ရ....အား!!! "
နောက်ဆုံးတွင် နှိုင်းရဲ့လက်ထဲ ကျေနပ်ရည်များပတ်ဖြန်းပေးခဲ့သည့် အကောင်သေးက ချက်ချင်းဘဲအားတွေဆုတ်ယုတ်ကုန်သလို နှိုင်းရဲ့ပုခုံးပေါ်မှာ မှီလျက် အသက်လုရူနေသည်။
နှိုင်း လက်ထဲမှ အဖြူရောင်အရည်ကြည်များကို ကြည့်မိသည်။
အခြားယောကျာ်းလေးတစ်ယောက်ရဲ့ကျေနပ်ရည်တွေ သူ့လက်မှာပေနေတာကိုကြည့်ပြီး မရွံရှာဘဲ ပြုံးမိတာ နှိုင်းအတွက် ပထမဦးဆုံးပင်။
"နှိုင်း "
ပုခုံးပေါ်မှာ လဲနေသည့်အကောင်သေးက နာမည်ကိုတိုးတိုးလေးနှင့်ငြီးတွားတော့ နှိုင်းလည်း အကောင်သေးကို ပုခုံးပေါ်မှဖယ်ပြီးကြည့်ခဲ့သည်။
ရမ္မက်တနေတဲ့အကြည့်တွေမပျောက်သေးသည့် အဘိဓာန်မိုးက နှိုင်းရဲ့ပါးပေါ် သူ့လက်နှစ်ဖက်တင်လျက်ရှိကာ_
"ထပ်လုပ်ပေးပါနော် "
ဒီလို ပွင့်လင်းလွန်းသည့် အဘိဓာန်မိုး၏ပုံစံကို နှိုင်း သဘောကျစွာ ပါးပေါ်မှတင်ထားသည့် အဘိဓာန်မိုး၏လက်ကို ဖယ်လိုက်ပြီး မျက်နှာချင်းဆိုင်ရှိ အသိကင်းမဲ့သူလေးအား အနမ်းပေးခဲ့ပါတော့၏။
သူ မရုန်းခဲ့....။
နှုတ်ခမ်းကို ဖိကပ်ထားရုံသာသိသည့်အကောင်သေးကြောင့် နှိုင်းအားမရလာတာနဲ့ အကောင်သေး၏နှုတ်ခမ်းကို ကိုက်လိုက်ပြီး ဟလာသည့် နေရာလွတ်ထဲသို့ လျှာကိုအတင်းထိုးထည့်လျက် အကောင်သေး၏လျှာနှင့် ရောယှက်ကာ အသက်ရူရကြပ်လာသည်အထိ ကူးလူးယှက်သန်းအနမ်း ပေးနေခဲ့မိပါတော့သည်။
"အွန်...အွင်း..."
အသက်ရူရခက်လာသည့် အကောင်သေးက နှိုင်းရဲ့ရင်ဘတ်ကို သူ့လက်သေးသေးလေးနဲ့ထုတော့ နှိုင်းလည်း ဖယ်ပေးခဲ့ရသည်။
နှိုင်းဖယ်ပေးသည်နှင့် အသက်လုရူနေသည့် အကောင်သေးတစ်ယောက် နှိုင်းကိုမကျေနပ်သလိုတစ်ချက်ကြည့်ပြီး ပြန်နမ်း၏။ဒီတစ်ခါတော့ ဖိနမ်းတာမျိုးမဟုတ်တော့ဘဲ အနမ်းကောင်းကောင်းပေးတတ်ပြီဖြစ်သည့် အကောင်သေးကြောင့် နှိုင်းလည်း ဦးဆောင်စရာမလိုတော့ပါ။
"နှိုင်း....မိုးရဲ့ဒီနေရာကလေ အရမ်းပူလို့နေရခက်တယ် မိုးကို ကူညီပါအုံးနော် "
လုံးလုံး အသိစိတ်မရသေးပေမဲ့ စကားကောင်းကောင်းပြောတတ်နေပြီဖြစ်သည့် အကောင်သေးက အောက်ကိုငုံ့ပြရင်း နှိုင်းအားထပ်တောင်းဆိုနေသေး၏။
"ခင်ဗျား ကိုယ့်ကိုယ်လုပ်ကြည့်တာကိုကြည့်ပြီး လုပ်ပေးမယ်မလုပ်ပေးဘူး ဆုံးဖြတ်မယ် "
"ဟင်....မိုး...မိုး...မှမလုပ်နိုင်တာ...ဟင့်* "
တောင်းဆိုတိုင်းမလုပ်ပေးနိုင်ဘူးဟု ခြိမ်းခြောက်တော့ မျက်ရည်စို့လာသည့်အကောင်သေးက အခက်ကြုံနေသည့် ကလေးတစ်ယောက်လို။
"ကျွန်တော်ပြောသလိုမလုပ်ရင် ကျွန်တော်လည်းခင်ဗျားတောင်းဆိုတာ မလုပ်ပေးနိုင်ဘူး "
မျက်ရည်သုတ်လိုက်သည့်အကောင်သေးက သူ့အောက်ပိုင်းကပူကျစ်နေသည့်အရာကိုဆုပ်ကိုင်ရင်း အံ့ကိုကြိတ်ထားလျက် ကြိုးစားလုပ်ယူနေရှာ၏။ကြည့်ရတာ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုအားမရသလိုဖြစ်နေသည့်အကောင်သေးက နှိုင်းကိုလည်း တစ်ချက်တစ်ချက်မော့ကြည့်လျက်ရှိသည်။
"ဟာ့....မရဘူး....ကူညီပါ...ကူညီပါ နှိုင်း "
ချက်ချင်းမဆုပ်ကိုင်ပေးဘဲ ထိပ်ပိုင်းလေးသာ မထိသထိ ဆော့ကစားပေးတော့ မိုးရဲ့ကိုယ်က တွန့်လိမ်လျက် တစ်ခုခုကို ယားကျိကျိဖြစ်နေသလို အငြိမ်မနေဘဲ ရှိနေ၏။
"အဲ့လိုမလုပ်ပါနဲ့...မိုး...နေရခက်တယ် "
"ဒါဆို....ဒီလိုကော.... "
"အာ့...ဟု...ဟုတ်တယ်....အဲ့လို...အဲ့လို "
ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းပွတ်ဆွဲပေးတာကိုဘဲ သဘောကျတဲ့ အဘိဓာန်မိုးတစ်ယောက် နှိုင်းလက်လူပ်ရှားတိုင်း သူ့ခန္ဓာကိုယ်ပါလူပ်ရှားလျက်....။ပိုပြီးတင်းလာပြီး ထွက်လာတော့မယ်လို့ခံစားရလျှင် နှိုင်း ချက်ချင်းပန်းထုတ်လို့မရအောင် ထိပ်ပိုင်းကိုလက်မနှင့်ဖိထားခဲ့သည်။
"အား...ဟာ့...မနှိပ်စက်ပါနဲ့...ပေါက်ကွဲတော့မလိုဖြစ်နေပြီ "
"........ "
"နှိုင်း....အွန့်....နှိုင်း....."
အတင်းဖိထားတော့ နှိုင်းရဲ့ကိုယ်ပေါ်မှာ လူးလိမ့်နေသည့်အကောင်သေးက မယှဥ်နိုင်မှန်းသိရဲ့နဲ့ နှိုင်းကိုတွန်းထုတ်နေသည်တဲ့လေ။
နှိုင်း ကျယ်လှောင်စွာ ရယ်မောလျက် ဖိထားတာကို ဖယ်ပေးတော့ မျက်နှာထိ ပက်ဖျန်းလာသည့် အကောင်သေး၏ကျေနပ်ရည်များ။
မျက်နှာမှာခံစားနေရသည့် ပူနွေးနွေးအရာတစ်ခုကြောင့် နှိုင်း မျက်ခုံးများတွန့်ချိုးလျက်ရှိနေသည်။အဘိဓာန်မိုးကတော့ ရင်ကိုနောက်လှန်ကျတော့မည့်အနေအထားနှင့်ကောထားလျက် အမောဖြေနေ၏။
"အဘိဓာန်မိုး!!! "
ဒေါသသံကြောင့် လန့်ပြီးမော့ကြည့်လာသည့် အကောင်သေး...။
"ကျွန်တော့်မျက်နှာ ခင်ဗျားကြောင့်ညစ်ပတ်ကုန်ပြီ၊အခုချက်ချင်း ပြန်သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေး "
အမိန့်ပေးတော့ မျက်နှာကိုလက်နဲ့ကိုင်ပြီး လျှာနဲ့လျက်မည်လုပ်နေသည့်အကောင်သေး။
နှိုင်း မျက်နှာကိုချက်ချင်းဘဲ ဖယ်ရသည်။
"ခင်ဗျား...ဘာလုပ်မလို့လဲ "
"သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးမယ်လေ "
"ရူးနေတာလား..."
အသိစိတ်မရှိတာလားလို့ဆဲပစ်လိုက်ချင်ပေမဲ့ တကယ်လည်း အသိစိတ်ကင်းမဲ့နေသူကြောင့် ဘာထပ်ပြောရမှန်းမသိတော့။ကိုယ့်ဘာကိုယ်သာ အကျီနှင့်မျက်နှာမှာ ပေနေသည့်အရာကို သုတ်ချလိုက်ရပါတော့သည်။
အကျီကိုလှန်ပြီး သုတ်ရတာကြောင့် နှိုင်းရဲ့ ကြွက်သားများက ပေါ်နေသည်။
မိုးတစ်ယောက် ပေါ်နေသည့် ထိုကြွက်သားများအပေါ်လက်တင်ရင်းကိုင်ကြည့်ခဲ့သည်။
"ဘာလဲ...ခင်ဗျား သဘောကျလို့လား "
နှိုင်းမေးပေမဲ့ ပြန်ဖြေခြင်းမရှိသည့်အကောင်သေးက ပြားချပ်ချပ်ဖြစ်နေသည့် သူ့ဝမ်းဗိုက်ပေါ်သူလက်ပြန်တင်ရင်း ပွတ်ကြည့်နေသည်။
ဗိုက်ကိုကိုင်ကြည့်နေပေမဲ့ ဘာမှမခံစားရလို့ ငုံ့ကြည့်မယ်လုပ်တော့ မြင်ကွင်းရှေ့မှာကာဆီးကာဆီးလာလုပ်နေတဲ့ အကျီပွပွကြောင့် မိုးတစ်ယောက် မျက်မှောင်ကျုံလျက် အကျီကိုဆွဲချွတ်လိုက်သည်။အခုတော့ အဘိဓာန်မိုးတစ်ယောက် အပေါ်ပိုင်းကောအောက်ပိုင်းပါ အဝတ်အစားမဲ့ကုန်ပြီဖြစ်၏။
အကျီချွတ်လိုက်ခါမှ ပိုပြီးမြင်ကွင်းရှင်းသွားသလို...။
ပြတင်းပေါက်မှတစ်ဆင့်အလင်းရောင်ဖြာကျနေတဲ့ ဒီခန္ဓာကိုယ်ပေါ်မှာ လရောင်သန်းနေ၏။ရင်ဘတ်မှာရှိနေတဲ့ ပန်းရောင်အရာနှစ်ခုက နှိုင်းနှင့်မျက်နှာချင်းဆိုင်တည့်တည့်မှာရှိနေသည်။အောက်ပိုင်းတစ်နေရာမှာတော့ အဖြူရောင်အရည်များ နည်းနည်းချင်းထွက်လျက်ရှိသည့် ထိုအရာက နှိုင်းရဲ့ဘောင်းဘီပေါ်မှတစ်ဆင့်အသားထိသို့စိမ့်ဝင်လာမူ့ကြောင့် ပူနွေးနွေးအရာကိုပါခံစားနေရ၏။
ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးက ပန်းပုဆရာတစ်ယောက်အချိန်အများကြီးပေးဆပ်ပြီးထွင်းထုထားတဲ့ လူသားတစ်ယောက်လို အပြစ်အနာအဆာတစ်ချက်တောင်မရှိသည့် ဒီခန္ဓာကိုယ်က ပိုင်ရှင်လိုဘဲ နူးညံလှမည်ထင်သည်။
အဝတ်အစားဗလာနှင့် ဝမ်းဗိုက်သားကိုလက်နဲ့ပွတ်ရင်း နှိုင်းရဲ့ပေါင်ပေါ်မှာ မျက်နှာချင်းဆိုင်လက်တစ်ဖက်ထောက်ထိုင်လျက်ရှိသော ဒီလူသားက နှိုင်းရဲ့စိတ်ကိုမထိန်းနိုင်အောင် လာဆွနေသလားအောက်မေ့ရ၏။
"အဘိဓာန်မိုး...အစကတော့ ခင်ဗျားကိုအသိစိတ်မရှိလို့ ညှာတာသောအားဖြင့် လွှတ်ပေးမလို့ဘဲ အခုတော့ ခင်ဗျားကြောင့် ကျွန်တော့်စိတ်တွေကအကန့်သတ်ထပ်ပိုပြီးကျော်လွန်နေပြီ "
ပြောရင်းနှင့်ကုတင်ပေါ်သို့ လက်နောက်ပြန်ထောက်လိုက်သည့် နှိုင်းအက္ခယှဥ်။သူ၏ပေါင်ပေါ်မှာ သူ့ကို ဘာမှမသိသည့်လူတစ်ယောက်လို ကြည့်လျက်ရှိနေသည့် အဘိဓာန်မိုး။
သွားစွယ်လေးတွေပေါ်တဲ့အထိ ပြုံးလျက်ရှိနေသည့် နှိုင်းအက္ခယှဥ်က သားရဲတစ်ကောင်ပမာ...။
"ကယ်...အခုတော့ ခင်ဗျားအလှည့်ဘဲ အဘိဓာန်မိုး၊ကျွန်တော် စိတ်ကျေနပ်တဲ့အထိ ပြန်ပြီးဒုက္ခခံပေတော့ "
အစားခံရတော့မှာကိုမသိသည့် အဘိဓာန်မိုးက ယုန်ပေါက်လေးတစ်ကောင်ကဲ့သို့ ကိုယ့်အားအမဲဖြတ်တော့မလိုကြည့်နေသည့် လူ၏ကိုယ်ပေါ်မကြောက်မလန့်နှင့်ထိုင်နေရှာသေး၏။
အသိစိတ်ကင်းမဲ့နေသူတစ်ယောက်အဖို့ သူလုပ်သမျှကိုသာ ခံနေရတော့မည်အနေအထားမှာ အဘိဓာန်မိုးသည် အခုလို အသိစိတ်ကင်းမဲ့တာကိုဘဲ ကျေးဇူးတင်နေမိပါတော့၏။မဟုတ်လျှင် ကိုယ့်ကိုအမဲဖြတ်တော့မလိုကြည့်နေသည့်ဒီလူကြောင့်နဲ့အရှက်မရှိခဲ့တဲ့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုကြောင့် မိုး ရှော့ရပြီးသေရပါလိမ့်မည်။
Zawgyi
ေဆးေသာက္ၿပီးၿပီျဖစ္ေပမဲ့လည္း အပူမက်သြားသည့္အျပင္ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံးကပိုၿပီး ပူလာသလိုျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ မိုးေနရခက္ေနသည္။
အထူးသျဖင့္ ခႏၶာ၏ေအာက္ပိုင္းတစ္ေနရာသည္ ပူလြန္းအားႀကီးလို႔ေပါက္ကြဲေတာ့မလိုျဖစ္ေနသည္အထိ။
"ေရ...ေရဆာလိုက္တာ "
မတရားေျခာက္ကပ္ေနၿပီျဖစ္သည့္လည္ေခ်ာင္းကလည္း ေရကိုသာေတာင့္တေန၏။ထဖို႔ျပင္ေပမဲ့ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံးကေလးလံေနသလိုျဖစ္တာေၾကာင့္ ခက္ခဲေနသည္။
အိမ္မက္လိုလိုလက္ေတြ႕လိုလိုနဲ႕ အသိစိတ္ေတြကလည္း ကင္းမဲ့ခ်င္ေနၿပီျဖစ္၏။
ဒီလိုအေျခအေနမ်ိဳးကို မိုးမႀကိဳက္ပါ။မိုး ဒီပူေလာင္လြန္းတဲ့အေျခအေနကေန ႐ုန္းထြက္ခ်င္သည္။
"ခင္ဗ်ား...ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဘယ္နားေနမေကာင္းျဖစ္လို႔လဲ "
စိုးရိမ္သံႏွင့္မိုးနဖူးျပင္ေပၚသို႔ထိေတြ႕လာသည့္ အထိအေတြ႕တစ္ခုေၾကာင့္ ခႏၶာကိုယ္ကပိုၿပီး ပူလာသလိုခံစားရသည္။
"ပူတယ္...ပူတယ္ "
ပူတယ္လို႔သာ ညည္းတြားနိုင္ေတာ့သည္အထိ။
နဖူးမွ ပါးျပင္ေပၚသို႔ က်ေရာက္လာသည့္ ထိုလက္တစ္စုံ။
ထိုလက္လူပ္္ရွားတိုင္း ခႏၶာကိုယ္ကထိန္းခ်ဳပ္လို႔မရျဖစ္သည္အထိ ထိုအထိအေတြ႕အေပၚ သာယာေနခဲ့သည္။
"ထိေပး...ထိေပး "
ပိုၿပီးလိုခ်င္လာသလို ရွိသည့္စိတ္ေၾကာင့္ စကားေတာင္စည္းမေစာင့္နိုင္ေတာ့။
ဒါတကယ္မဟုတ္ဘူး ပုံရိပ္ေယာင္ေတြ၊အိမ္မက္...အိမ္မက္တစ္ခု။
တပ္မက္မူ႕ေတြကလႊဲ စိတ္ထဲမွာ ဗလာနတၱိနဲ႕မို႔ ဒါဟာအမွန္တကယ္မဟုတ္မွန္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေျပာခဲ့သည္။
မိုးအနားမွာရွိေနသည့္သူက ဘယ္သူဘယ္ဝါမွန္းမိုးမသိ ၊မိုးထိုသူ႕ဆီက ထိေတြ႕မူ႕တစ္ခုကိုလိုခ်င္တာသာ သိ၏။ဒါေၾကာင့္ ထြက္သြားဖို႔လုပ္ေနသည့္ ထိုသူလက္ကိုဆြဲလိုက္ၿပီး ရမၼက္မ်ားႏွင့္ျပည့္နက္ေနသည့္ ဒီႏႈတ္ခမ္းႏွင့္ အသားကုန္ဖိကပ္နမ္းထားမိပါေတာ့သည္။
ဒါ....မိုး မွာရွိတဲ့ ေနာက္ဆုံးေသာ အသိစိတ္ပင္။ဒီအျဖစ္အပ်က္ၿပီး မိုးရဲ႕ကိုယ္ထဲတစ္စုံတစ္ေယာက္ကဝင္ထိန္းခ်ဳပ္လိုက္သလို ဘာဆိုဘာမွမသိေတာ့သည့္ သူတစ္ေယာက္ကဲ့သို႔ ျဖစ္သြားခဲ့သည္။
"အဘိဓာန္မိုး "
ႏႈတ္ခမ္းေပၚ အတင္းဖိကပ္ထားသည့္အေကာင္ေသး၏ပုခုံးႏွစ္ဖက္ကိုကိုင္ၿပီး ဖယ္ထုတ္ရသည္။
ႏွိုင္းေကာ အေကာင္ေသးပါ ႏွစ္ေယာက္လုံး၏ အသက္႐ူသံမ်ားက က်ယ္ေလွာင္ေန၏။
"ဟင့္....အရမ္း ပူေနတယ္....ကူညီပါေနာ္..."
မ်က္ရည္မ်ားႏွင့္ ဘာကိုေတာင္းဆိုေနမွန္းမသိသည့္အေကာင္ေသး...။
"ဘာကိုလဲ "
"ဒီ...ဒီေနရာ "
ဖိုသီဖတ္သီျဖစ္ေနေသာညဝတ္အက်ီပြပြက မိုးလက္လူပ္ရွားေတာ့ ပုခုံးထိသို႔ေလွ်ာက်လာသည္။
အနီေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလးသန္းေနသည့္ အသားေရာင္ေပၚ ေခြၽးေတြကႏွင္းစက္ေလးလို ခႏၶာကိုယ္အႏွံ႕မွာ တယွက္ယွက္သန္းေနၿပီး ျမင့္ခ်ည္ႏွိမ့္ခ်ည္ျဖစ္ေနသည့္ ရင္ဘတ္ႀကီးထဲက ခုန္ထြက္ေတာ့မလို ျမန္လြန္းေနသည့္ ႏွလုံးခုန္သံကိုေတာင္ ႏွိုင္း ၾကားေနရ၏။
မိုးရဲ႕ ရွည္သြယ္သြယ္လက္ေလးက ခါးေအာက္ပိုင္းကတစ္ေနရာကို ဆုပ္ကိုင္ထားလ်က္။က်န္လက္တစ္ဖက္ကေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းေရွ႕ဖုံးထားရင္း မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံးကလည္းအပူေၾကာင့္အနီေရာင္သန္းေနကာ၊အဘိဓာန္မိုးသည္ မ်က္ရည္လဲ့လဲ့ေလးႏွင့္....
"ဒီေနရာထိေပးပါလား "
ဦးႏွောက္ထဲ မီးေတာင္ေပါက္ကြဲသကဲ့သို႔ ႏွိုင္း၏ ေခါင္းတစ္ခုလုံးပူထူသြားရသည္။
"အဘိဓာန္မိုး ခင္ဗ်ား ဘာလုပ္ေနတာလဲေရာသိလား"
strainght စစ္စစ္တစ္ေယာက္အေနႏွင့္ အဘိဓာန္မိုးထံ့မွ အခုလို ေတာင္းဆိုမူ႕ကိုၾကားၿပီး ေပါက္ကြဲသြားသည္ဟု ဆိုလွ်င္ မွားလိမ့္မည္။
ထူးဆန္းစြာနဲ႕ႏွိုင္းေဒါသမထြက္ခဲ့။တစ္ခုဝန္ခံရမည္က ႏွိုင္းသည္ ဒီအေျခအေနကိုေတာင္ သေဘာက်ေသး၏။
"ခင္ဗ်ားစကားခင္ဗ်ား ေနာင္တမရဘူးမလား "
ေတာင္းဆိုၿပီးမွ မွားသြားပါတယ္ဆိုၿပီး စကားျပန္႐ူတ္ဖို႔ေတာ့ စိတ္မကူးႏွင့္။ႏွိုင္းက ဒါမ်ိဳးေတာ့ အေလ်ာ့ေပးမည့္လူထဲမပါ။
ႏွိုင္းဘဝမွာ ပထမဆုံးအႀကိမ္အျခားလူတစ္ေယာက္၏ d*ck ကိုကိုင္ေပးဖူးျခင္းပင္။ဒီလိုကိုင္ရလိမ့္မယ္လို႔လဲ ဘဝမွာတစ္ခါမွမေတြးဖူး။ပထမဆုံးအေတြ႕အႀကဳံဆိုေပမဲ့ ဆိုးေတာ့လည္းမဆိုးလွပါဘူးေလဟု ထူးဆန္းစြာေတြးေနမိ၏။
"အ...အာ့ "
ေတာင္းဆိုခဲ့တဲ့အတိုင္း ထိေပးေတာ့ အထိမခံဘဲ လူပ္လူပ္႐ြ႐ြျဖစ္ေနသည့္ အေကာင္ေသးက ႏွိုင္းရဲ႕ပုခုံးကို ဆုပ္ကိုင္ထားလ်က္။
"ပူျခစ္ေနပါလား...တင္းေနေရာဘဲ၊ေျပာစမ္းပါအုံး ခင္ဗ်ား ကိုယ့္ကိုအာသာမေျဖတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလဲ "
ႏွိုင္းေျပာသမွ်ကို ႏွိုင္းရဲ႕လည္ပင္းအားသိုင္းဖက္ထားရင္း ရင္ခြင္ထဲမ်က္ႏွာဝွက္ထားသည့္ မိုးတစ္ေယာက္ ဘယ္လိုတုံ႕ျပန္မလဲသိခ်င္မိ၏။
တစ္ခ်ိန္က သူ႕အေပၚေစာ္ကားတာမ်ိဳးစကားၾကားလွ်င္ အထိမခံ ကန့္ကန့္လွန္ျပန္ေျပာတတ္သည့္ အေကာင္ေသးက အခုေတာ့ ႏွိုင္းထိေပးေနတာကိုဘဲသေဘာက်ေနသလိုၿငီးတြားလ်က္။
"မ...မရဘူး....အသားခ်င္းထိေပးပါလား "
ေဘာင္းဘီကိုခံၿပီးလုပ္ေပးေတာ့ အားမရသည့္အေကာင္ေသးက သူမဟုတ္သလို အရွက္မဲ့စြာ ႏွိုင္းအား ေတာင္းဆိုေနသည္။
"ဒါဆို ခင္ဗ်ားကိုယ့္ဘာကိုယ္ခြၽတ္ေလ "
"အစ္*..."
အေကာင္ေသး ေသခ်ာေပါက္ အသိစိတ္ကင္းမဲ့ေနတာ...။ႏွိုင္းေျပာတဲ့အတိုင္း ဘာမွျပန္ခံမေျပာဘဲ အခုလို လိုလိုလားလားနဲ႕ ညဝတ္ေဘာင္းဘီဆြဲခြၽတ္ေပးေနတာကိုဘဲ ၾကည့္ေလ။
ထိုျမင္ကြင္းကိုၾကည့္ၿပီး ႏွိုင္းတစ္ေယာက္ အႀကံအစည္မ်ားသည့္ဝံပုေလြတစ္ေကာင္လို တစ္ဖက္မဲ့ၿပဳံးလိုက္မိသည္။
"လိမၼာေနပါလား စကားနားေထာင္လို႔ေရာ "
"ခြၽတ္ၿပီးၿပီ...ခြၽတ္ၿပီးၿပီေလ....ထိေပးေတာ့ပါလား...ပိုၿပီး တင္းတင္းေလး "
ရမၼက္ႀကီးေနသည့္ လူတစ္ေယာက္လို ႏွိုင္းကိုေတာင္းဆိုေနလိုက္ပုံမ်ား ၾကည့္ၿပီး သေရက်ခ်င္စရာ။
"မရေသးဘူး အတြင္းဝတ္ပါခြၽတ္ "
စကားနားေထာင္တုန္းေလး အနိုင္က်င့္ခ်င္စိတ္မ်ား တဖြားဖြားဝင္မိသည္။
ႏွိုင္းအမိန့္ေပးေတာ့ ေအာက္ကိုငုံ႕ၾကည့္သည့္အေကာင္ေသးက ႏႈတ္ခမ္းကိုဖိကိုက္ရင္း အတြင္းခံကိုျဖည္းျဖည္းခ်င္းခြၽတ္ခ်လ်က္ရွိကာ ဒူးနားထိဆြဲခ်ၿပီးလွ်င္ ႏွိုင္းကိုျပန္ၾကည့္လာၿပီး_
"ရ...ရၿပီလား...ဟင္ "
ညဝတ္အက်ီအပြေၾကာင့္ အဘိဓာန္မိုးရဲ႕ေပါင္တံျဖဴျဖဴေလးကလြဲ ႏွိုင္း မျမင္ရခဲ့။
"အက်ီကို အေပၚတင္ၿပီး ပါးစပ္နဲ႕ကိုက္ထား အဘိဓာန္ "
ႏွိုင္းရဲ႕သားရဲစိတ္က ဒီအခ်ိန္မွာ ရဲရဲေတာက္ေနသည္။
အဘိဓာန္မိုး အက်ီကိုျဖည္းျဖည္းခ်င္းမေတာ့ ပန္းေရာင္သန္းေနတဲ့ေပါင္ၿခံႏွစ္ခုၾကားထဲက ထိုးေထာင္စြာေပၚလာသည့္ အရာတစ္ခု။
အက်ီကိုႏႈတ္ခမ္းမွကိုက္ထားရင္း ရီေဝေဝျဖစ္ေနသည့္ မ်က္လုံးမ်ားႏွင့္စိုက္ၾကည့္လ်က္ရွိေနသည့္သူ။ ပိုးသားေရာင္ အသားအေရေပၚမွတလက္လက္ထေနေသာ ေခြၽးစက္မ်ားက ခႏၶာကိုယ္ ေကာက္ေၾကာင္းအလိုက္ စီးေမ်ာရင္း..။အပူခ်ိန္ေၾကာင့္ အာခံတြင္းမွ အာေငြ႕မ်ားကိုရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္ရသည္အထိ..။
အခုျမင္ေနရေသာ ဒီလူသားအေပၚရွိသည့္ျမင္ကြင္းအလွသည္ ႏွိုင္းျမင္ဖူးသမွ်ထဲမွာ အလွဆုံးပန္းခ်ီးကားတစ္ခ်ပ္ကဲ့သို႔ အၾကည့္မလႊဲနိုင္ေအာင္ ရွိရပါသည္။
ေယာက်ာ္းေလးတစ္ေယာက္အေပၚ အခုလိုခံစားမိတာပုံမွန္မဟုတ္မွန္းသိေပမဲ့ ႏွိုင္း ဆန့္က်င္ပါရေစ။ဒီလွပလြန္းတဲ့ကိုယ့္သားေကာင္ကို အမဲမျဖတ္ခင္ မ်က္စိအစာအရင္ေကြၽးထားသင့္သည္ဟု ထင္မိ၏။
"ဒီကိုလာ "
လက္ႏွစ္ဖက္ကို ဆန့္တန္းၿပီးအနားလာခိုင္းေတာ့ ေလးဘက္ေထာက္ႏွင့္ျဖည္းျဖည္းခ်င္းလာသည့္ အဘိဓာန္မိုးက သခင္စကားနားေထာင္သည့္ ေခြးေပါက္ေလးတစ္ေကာင္လို။
ႏွိုင္းေတာင္မလုပ္ခိုင္းရဘဲ ႏွိုင္းရဲ႕ေပါင္ေပၚမွာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ဝင္ထိုင္သည့္အေကာင္ေသးက သိပ္ကိုရဲရင့္လြန္းေနပါလား။
"....ထိေပးေတာ့...."
ႏွိုင္း ႏႈတ္ခမ္းမ်ားလျခမ္းတစ္ခုကဲ့သို႔ၿပဳံးလ်က္ရွိကာ အဘိဓာန္မိုး၏အထိမခံေနရာသို႔ ဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။
႐ုတ္တရက္ေၾကာင့္ ေကာ့တက္သြားသည့္အဘိဓာန္မိုးထံမွ ၿငီးတြားသံကဆူညံလ်က္။
"အ့...ဟက္...ပိုၿပီး...ပိုၿပီး "
အေပၚတိုးေအာက္ေလ်ာ့ ျဖည္းျဖည္းလုပ္ေပးေတာ့ ပိုၿပီး စိတ္ႂကြလာသည့္ အဘိဓာန္မိုးတစ္ေယာက္ ႏွိုင္းရဲ႕ေက်ာျပင္က်ယ္ႀကီးကိုဆုတ္ကိုင္ထားရင္း မ်က္လုံးစုံမွိတ္ကာ ေက်နပ္ေနခဲ့၏။
"ဟား..."
ဆုပ္ကိုင္ေလ ပိုတင္းၿပီးပိုပူလာေလျဖစ္သည့္အဘိဓာန္မိုးရဲ႕အရာက ႏွိုင္းကိုပါ စိတ္ႂကြေစသည္။
"ညည္းေပး ကြၽန္ေတာ့္နာမည္ "
"ဟ....ဟင္....နာ...နာမည္ "
"ႏွိုင္းအကၡယွဥ္...ႏွိုင္း....လို႔ ညည္းေပး "
"ႏွိ...ႏွိုင္း....ႏွိုင္း....အား....ႏွိုင္း...."
"ဟာ့...ဟုတ္တယ္...အဲ့လို....အဲ့လိုပိုၿပီး_"
တင္းတင္းဆုတ္ကိုင္ေလ မိုး ပိုၿပီးလိုခ်င္လာေလျဖစ္ကာ အသိစိတ္ကင္းမဲ့လ်က္ ဒီလူအမိန့္ေပးသမွ်သာ လုပ္ေနမိပါေတာ့၏။
ႏွိုင္းႏွင့္ ခႏၶာခ်င္းနီးကပ္လ်က္ရွိေနသည့္ အေကာင္ေသးထံမွ လူေငြ႕ႏြေးႏြေးေလးကို ခံစားရသည္။အဆက္မျပတ္ခုန္ေနတဲ့ အေကာင္ေသးရဲ႕ႏွလုံးက အလန္းေပးထားတဲ့ နာရီတစ္လုံးလို။တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ႏွိုင္း ညစ္ေပးေတာ့ ေက်နပ္ၿပီး ႏွိုင္းရဲ႕နာမည္ကိုက်ယ္ေလွာင္စြာ ၿငီးတြားေပးသံက ၾကားဖူးသမွ်ထဲမွာ နားဝင္အခ်ိဳဆုံးျဖစ္သည္။
"ရပ္...ရပ္ေတာ့ ၿပီးေတာ့မယ္...ရပ္ "
မခံနိုင္ေတာ့လို႔ ေပါင္ေပၚကေနေျပးဆင္းမယ္လုပ္ေနသည့္ အေကာင္ေသးကို ႏွိုင္းအတင္းဆြဲထားခဲ့သည္။အေကာင္ေသးရဲ႕ခါးကေသးလြန္းလို႔ ႏွိုင္းလက္တစ္ဖက္ထဲနဲ႕ေတာင္ ထိန္းထားနိုင္၏။
"မရေတာ့ဘူး...ႏွိုင္း....မရေတာ့ဘူး....လႊတ္လို႔ "
"ဟင့္အင္း...ခံစားလိုက္စမ္းပါ အဲ့ဒီအရသာကို "
"အာ့...အင့္...ဟာ့... မ...ရ....အား!!! "
ေနာက္ဆုံးတြင္ ႏွိုင္းရဲ႕လက္ထဲ ေက်နပ္ရည္မ်ားပတ္ျဖန္းေပးခဲ့သည့္ အေကာင္ေသးက ခ်က္ခ်င္းဘဲအားေတြဆုတ္ယုတ္ကုန္သလို ႏွိုင္းရဲ႕ပုခုံးေပၚမွာ မွီလ်က္ အသက္လု႐ူေနသည္။
ႏွိုင္း လက္ထဲမွ အျဖဴေရာင္အရည္ၾကည္မ်ားကို ၾကည့္မိသည္။
အျခားေယာက်ာ္းေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ေက်နပ္ရည္ေတြ သူ႕လက္မွာေပေနတာကိုၾကည့္ၿပီး မ႐ြံရွာဘဲ ၿပဳံးမိတာ ႏွိုင္းအတြက္ ပထမဦးဆုံးပင္။
"ႏွိုင္း "
ပုခုံးေပၚမွာ လဲေနသည့္အေကာင္ေသးက နာမည္ကိုတိုးတိုးေလးႏွင့္ၿငီးတြားေတာ့ ႏွိုင္းလည္း အေကာင္ေသးကို ပုခုံးေပၚမွဖယ္ၿပီးၾကည့္ခဲ့သည္။
ရမၼက္တေနတဲ့အၾကည့္ေတြမေပ်ာက္ေသးသည့္ အဘိဓာန္မိုးက ႏွိုင္းရဲ႕ပါးေပၚ သူ႕လက္ႏွစ္ဖက္တင္လ်က္ရွိကာ_
"ထပ္လုပ္ေပးပါေနာ္ "
ဒီလို ပြင့္လင္းလြန္းသည့္ အဘိဓာန္မိုး၏ပုံစံကို ႏွိုင္း သေဘာက်စြာ ပါးေပၚမွတင္ထားသည့္ အဘိဓာန္မိုး၏လက္ကို ဖယ္လိုက္ၿပီး မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရွိ အသိကင္းမဲ့သူေလးအား အနမ္းေပးခဲ့ပါေတာ့၏။
သူ မ႐ုန္းခဲ့....။
ႏႈတ္ခမ္းကို ဖိကပ္ထား႐ုံသာသိသည့္အေကာင္ေသးေၾကာင့္ ႏွိုင္းအားမရလာတာနဲ႕ အေကာင္ေသး၏ႏႈတ္ခမ္းကို ကိုက္လိုက္ၿပီး ဟလာသည့္ ေနရာလြတ္ထဲသို႔ လွ်ာကိုအတင္းထိုးထည့္လ်က္ အေကာင္ေသး၏လွ်ာႏွင့္ ေရာယွက္ကာ အသက္႐ူရၾကပ္လာသည္အထိ ကူးလူးယွက္သန္းအနမ္း ေပးေနခဲ့မိပါေတာ့သည္။
"အြန္...အြင္း..."
အသက္႐ူရခက္လာသည့္ အေကာင္ေသးက ႏွိုင္းရဲ႕ရင္ဘတ္ကို သူ႕လက္ေသးေသးေလးနဲ႕ထုေတာ့ ႏွိုင္းလည္း ဖယ္ေပးခဲ့ရသည္။
ႏွိုင္းဖယ္ေပးသည္ႏွင့္ အသက္လု႐ူေနသည့္ အေကာင္ေသးတစ္ေယာက္ ႏွိုင္းကိုမေက်နပ္သလိုတစ္ခ်က္ၾကည့္ၿပီး ျပန္နမ္း၏။ဒီတစ္ခါေတာ့ ဖိနမ္းတာမ်ိဳးမဟုတ္ေတာ့ဘဲ အနမ္းေကာင္းေကာင္းေပးတတ္ၿပီျဖစ္သည့္ အေကာင္ေသးေၾကာင့္ ႏွိုင္းလည္း ဦးေဆာင္စရာမလိုေတာ့ပါ။
"ႏွိုင္း....မိုးရဲ႕ဒီေနရာကေလ အရမ္းပူလို႔ေနရခက္တယ္ မိုးကို ကူညီပါအုံးေနာ္ "
လုံးလုံး အသိစိတ္မရေသးေပမဲ့ စကားေကာင္းေကာင္းေျပာတတ္ေနၿပီျဖစ္သည့္ အေကာင္ေသးက ေအာက္ကိုငုံ႕ျပရင္း ႏွိုင္းအားထပ္ေတာင္းဆိုေနေသး၏။
"ခင္ဗ်ား ကိုယ့္ကိုယ္လုပ္ၾကည့္တာကိုၾကည့္ၿပီး လုပ္ေပးမယ္မလုပ္ေပးဘူး ဆုံးျဖတ္မယ္ "
"ဟင္....မိုး...မိုး...မွမလုပ္နိုင္တာ...ဟင့္* "
ေတာင္းဆိုတိုင္းမလုပ္ေပးနိုင္ဘူးဟု ၿခိမ္းေျခာက္ေတာ့ မ်က္ရည္စို႔လာသည့္အေကာင္ေသးက အခက္ႀကဳံေနသည့္ ကေလးတစ္ေယာက္လို။
"ကြၽန္ေတာ္ေျပာသလိုမလုပ္ရင္ ကြၽန္ေတာ္လည္းခင္ဗ်ားေတာင္းဆိုတာ မလုပ္ေပးနိုင္ဘူး "
မ်က္ရည္သုတ္လိုက္သည့္အေကာင္ေသးက သူ႕ေအာက္ပိုင္းကပူက်စ္ေနသည့္အရာကိုဆုပ္ကိုင္ရင္း အံ့ကိုႀကိတ္ထားလ်က္ ႀကိဳးစားလုပ္ယူေနရွာ၏။ၾကည့္ရတာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုအားမရသလိုျဖစ္ေနသည့္အေကာင္ေသးက ႏွိုင္းကိုလည္း တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ေမာ့ၾကည့္လ်က္ရွိသည္။
"ဟာ့....မရဘူး....ကူညီပါ...ကူညီပါ ႏွိုင္း "
ခ်က္ခ်င္းမဆုပ္ကိုင္ေပးဘဲ ထိပ္ပိုင္းေလးသာ မထိသထိ ေဆာ့ကစားေပးေတာ့ မိုးရဲ႕ကိုယ္က တြန့္လိမ္လ်က္ တစ္ခုခုကို ယားက်ိက်ိျဖစ္ေနသလို အၿငိမ္မေနဘဲ ရွိေန၏။
"အဲ့လိုမလုပ္ပါနဲ႕...မိုး...ေနရခက္တယ္ "
"ဒါဆို....ဒီလိုေကာ.... "
"အာ့...ဟု...ဟုတ္တယ္....အဲ့လို...အဲ့လို "
ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္းပြတ္ဆြဲေပးတာကိုဘဲ သေဘာက်တဲ့ အဘိဓာန္မိုးတစ္ေယာက္ ႏွိုင္းလက္လူပ္ရွားတိုင္း သူ႕ခႏၶာကိုယ္ပါလူပ္ရွားလ်က္....။ပိုၿပီးတင္းလာၿပီး ထြက္လာေတာ့မယ္လို႔ခံစားရလွ်င္ ႏွိုင္း ခ်က္ခ်င္းပန္းထုတ္လို႔မရေအာင္ ထိပ္ပိုင္းကိုလက္မႏွင့္ဖိထားခဲ့သည္။
"အား...ဟာ့...မႏွိပ္စက္ပါနဲ႕...ေပါက္ကြဲေတာ့မလိုျဖစ္ေနၿပီ "
"........ "
"ႏွိုင္း....အြန့္....ႏွိုင္း....."
အတင္းဖိထားေတာ့ ႏွိုင္းရဲ႕ကိုယ္ေပၚမွာ လူးလိမ့္ေနသည့္အေကာင္ေသးက မယွဥ္နိုင္မွန္းသိရဲ႕နဲ႕ ႏွိုင္းကိုတြန္းထုတ္ေနသည္တဲ့ေလ။
ႏွိုင္း က်ယ္ေလွာင္စြာ ရယ္ေမာလ်က္ ဖိထားတာကို ဖယ္ေပးေတာ့ မ်က္ႏွာထိ ပက္ဖ်န္းလာသည့္ အေကာင္ေသး၏ေက်နပ္ရည္မ်ား။
မ်က္ႏွာမွာခံစားေနရသည့္ ပူႏြေးႏြေးအရာတစ္ခုေၾကာင့္ ႏွိုင္း မ်က္ခုံးမ်ားတြန့္ခ်ိဳးလ်က္ရွိေနသည္။အဘိဓာန္မိုးကေတာ့ ရင္ကိုေနာက္လွန္က်ေတာ့မည့္အေနအထားႏွင့္ေကာထားလ်က္ အေမာေျဖေန၏။
"အဘိဓာန္မိုး!!! "
ေဒါသသံေၾကာင့္ လန့္ၿပီးေမာ့ၾကည့္လာသည့္ အေကာင္ေသး...။
"ကြၽန္ေတာ့္မ်က္ႏွာ ခင္ဗ်ားေၾကာင့္ညစ္ပတ္ကုန္ၿပီ၊အခုခ်က္ခ်င္း ျပန္သန့္ရွင္းေရးလုပ္ေပး "
အမိန့္ေပးေတာ့ မ်က္ႏွာကိုလက္နဲ႕ကိုင္ၿပီး လွ်ာနဲ႕လ်က္မည္လုပ္ေနသည့္အေကာင္ေသး။
ႏွိုင္း မ်က္ႏွာကိုခ်က္ခ်င္းဘဲ ဖယ္ရသည္။
"ခင္ဗ်ား...ဘာလုပ္မလို႔လဲ "
"သန့္ရွင္းေရးလုပ္ေပးမယ္ေလ "
"႐ူးေနတာလား..."
အသိစိတ္မရွိတာလားလို႔ဆဲပစ္လိုက္ခ်င္ေပမဲ့ တကယ္လည္း အသိစိတ္ကင္းမဲ့ေနသူေၾကာင့္ ဘာထပ္ေျပာရမွန္းမသိေတာ့။ကိုယ့္ဘာကိုယ္သာ အက်ီႏွင့္မ်က္ႏွာမွာ ေပေနသည့္အရာကို သုတ္ခ်လိဳက္ရပါေတာ့သည္။
အက်ီကိုလွန္ၿပီး သုတ္ရတာေၾကာင့္ ႏွိုင္းရဲ႕ ႂကြက္သားမ်ားက ေပၚေနသည္။
မိုးတစ္ေယာက္ ေပၚေနသည့္ ထိုႂကြက္သားမ်ားအေပၚလက္တင္ရင္းကိုင္ၾကည့္ခဲ့သည္။
"ဘာလဲ...ခင္ဗ်ား သေဘာက်လိဳ႕လား "
ႏွိုင္းေမးေပမဲ့ ျပန္ေျဖျခင္းမရွိသည့္အေကာင္ေသးက ျပားခ်ပ္ခ်ပ္ျဖစ္ေနသည့္ သူ႕ဝမ္းဗိုက္ေပၚသူလက္ျပန္တင္ရင္း ပြတ္ၾကည့္ေနသည္။
ဗိုက္ကိုကိုင္ၾကည့္ေနေပမဲ့ ဘာမွမခံစားရလို႔ ငုံ႕ၾကည့္မယ္လုပ္ေတာ့ ျမင္ကြင္းေရွ႕မွာကာဆီးကာဆီးလာလုပ္ေနတဲ့ အက်ီပြပြေၾကာင့္ မိုးတစ္ေယာက္ မ်က္ေမွာင္က်ဳံလ်က္ အက်ီကိုဆြဲခြၽတ္လိုက္သည္။အခုေတာ့ အဘိဓာန္မိုးတစ္ေယာက္ အေပၚပိုင္းေကာေအာက္ပိုင္းပါ အဝတ္အစားမဲ့ကုန္ၿပီျဖစ္၏။
အက်ီခြၽတ္လိုက္ခါမွ ပိုၿပီးျမင္ကြင္းရွင္းသြားသလို...။
ျပတင္းေပါက္မွတစ္ဆင့္အလင္းေရာင္ျဖာက်ေနတဲ့ ဒီခႏၶာကိုယ္ေပၚမွာ လေရာင္သန္းေန၏။ရင္ဘတ္မွာရွိေနတဲ့ ပန္းေရာင္အရာႏွစ္ခုက ႏွိုင္းႏွင့္မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္တည့္တည့္မွာရွိေနသည္။ေအာက္ပိုင္းတစ္ေနရာမွာေတာ့ အျဖဴေရာင္အရည္မ်ား နည္းနည္းခ်င္းထြက္လ်က္ရွိသည့္ ထိုအရာက ႏွိုင္းရဲ႕ေဘာင္းဘီေပၚမွတစ္ဆင့္အသားထိသို႔စိမ့္ဝင္လာမူ႕ေၾကာင့္ ပူႏြေးႏြေးအရာကိုပါခံစားေနရ၏။
ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံးက ပန္းပုဆရာတစ္ေယာက္အခ်ိန္အမ်ားႀကီးေပးဆပ္ၿပီးထြင္းထုထားတဲ့ လူသားတစ္ေယာက္လို အျပစ္အနာအဆာတစ္ခ်က္ေတာင္မရွိသည့္ ဒီခႏၶာကိုယ္က ပိုင္ရွင္လိုဘဲ ႏူးညံလွမည္ထင္သည္။
အဝတ္အစားဗလာႏွင့္ ဝမ္းဗိုက္သားကိုလက္နဲ႕ပြတ္ရင္း ႏွိုင္းရဲ႕ေပါင္ေပၚမွာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္လက္တစ္ဖက္ေထာက္ထိုင္လ်က္ရွိေသာ ဒီလူသားက ႏွိုင္းရဲ႕စိတ္ကိုမထိန္းနိုင္ေအာင္ လာဆြေနသလားေအာက္ေမ့ရ၏။
"အဘိဓာန္မိုး...အစကေတာ့ ခင္ဗ်ားကိုအသိစိတ္မရွိလို႔ ညွာတာေသာအားျဖင့္ လႊတ္ေပးမလို႔ဘဲ အခုေတာ့ ခင္ဗ်ားေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ေတြကအကန့္သတ္ထပ္ပိုၿပီးေက်ာ္လြန္ေနၿပီ "
ေျပာရင္းႏွင့္ကုတင္ေပၚသို႔ လက္ေနာက္ျပန္ေထာက္လိုက္သည့္ ႏွိုင္းအကၡယွဥ္။သူ၏ေပါင္ေပၚမွာ သူ႕ကို ဘာမွမသိသည့္လူတစ္ေယာက္လို ၾကည့္လ်က္ရွိေနသည့္ အဘိဓာန္မိုး။
သြားစြယ္ေလးေတြေပၚတဲ့အထိ ၿပဳံးလ်က္ရွိေနသည့္ ႏွိုင္းအကၡယွဥ္က သားရဲတစ္ေကာင္ပမာ...။
"ကယ္...အခုေတာ့ ခင္ဗ်ားအလွည့္ဘဲ အဘိဓာန္မိုး၊ကြၽန္ေတာ္ စိတ္ေက်နပ္တဲ့အထိ ျပန္ၿပီးဒုကၡခံေပေတာ့ "
အစားခံရေတာ့မွာကိုမသိသည့္ အဘိဓာန္မိုးက ယုန္ေပါက္ေလးတစ္ေကာင္ကဲ့သို႔ ကိုယ့္အားအမဲျဖတ္ေတာ့မလိုၾကည့္ေနသည့္ လူ၏ကိုယ္ေပၚမေၾကာက္မလန့္ႏွင့္ထိုင္ေနရွာေသး၏။
အသိစိတ္ကင္းမဲ့ေနသူတစ္ေယာက္အဖို႔ သူလုပ္သမွ်ကိုသာ ခံေနရေတာ့မည္အေနအထားမွာ အဘိဓာန္မိုးသည္ အခုလို အသိစိတ္ကင္းမဲ့တာကိုဘဲ ေက်းဇူးတင္ေနမိပါေတာ့၏။မဟုတ္လွ်င္ ကိုယ့္ကိုအမဲျဖတ္ေတာ့မလိုၾကည့္ေနသည့္ဒီလူေၾကာင့္နဲ႕အရွက္မရွိခဲ့တဲ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေၾကာင့္ မိုး ေရွာ့ရၿပီးေသရပါလိမ့္မည္။