ខ្ញុំឈ្មោះអង្គារសិល្ប៍ ថ្ងៃនេះគឺជាលើកដំបូងហើយដែលខ្ញុំបានឈានជើងទាំងគូររបស់ខ្ញុំចេញពីកន្លែងដែលខ្ញុំបានចាប់កំណើតនឹងបានរស់នៅអស់រយៈពេល18ឆ្នាំមកនេះ
<<ម៉ាក់!កូនលាសិនហើយណាម៉ាក់ សូមម៉ាក់ថែមទាំសុខភាពផងណា!ប៉ាក៏ដូចគ្នា>>ខ្ញុំនិយាយចេញពីចិត្ត
<<បានហើយមិនបាច់ធ្វើជាបារម្ភពីយើងទេ នៅក្នុងភ្នែករបស់ឯងមិនដែលមានយើងទេ ឯងរងចាំថ្ងៃនេះយូរហើយមែនទេ!!>>សម្តីរបស់ម៉ាក់ធ្វើអោយខ្ញុំខូចចិត្តណាស់តែខ្ញុំបានត្រឹមសំពះលាពួកគាត់ ហើយញញឹមចេញមកតិចៗ
ថ្ងៃនេះជាថ្ងៃដែលខ្ញុំត្រូវទៅបន្តការ សិក្សានៅអាមេរិក ហើយក៏មិនដឹងថាពេលណាត្រឡប់មកវិញដែរ អាចនិយាយបានថាមិនត្រឡប់មកវិញក៏ថាបានព្រោះទៅរស់នៅសហរដ្ឋអាមេរិកគឺជាក្តីសុបន្តិរបស់ខ្ញុំតាំងពីមិនទាន់ដឹងក្តីមកម្លេះ តែមិននឹកស្មានថាអាចបានទៅដូចបំណងឡើយ
<<អង្គារសិល្ប៍ឯងអាចធ្វើបាន!ឯងត្រូវតែហ៊ានចាកចេញពីcomfort zoneមួយនេះ!កុំខ្លាចអី!!>>ខ្ញុំនិយាយលើកទឹកចិត្តខ្លួនឯង មុននឹងឡើងទៅលើយន្តហោះ
#រយៈពេល2ថ្ងៃ2ម៉ោងកន្លងផុតទៅ
ទីបំផុតយន្តហោះក៏បានចុះចត នៅពេលដែលខ្ញុំបានចុះពីយន្តហោះ វាគ្មានអ្វីក្រៅពីពាក្យថារំភើប ខ្ញុំរំភើបរហូតដល់ហៀរទឹកភ្នែកចេញមកតិចៗតាមកៀនភ្នែក មិននឹកស្មានថាខ្ញុំកំពុងតែឈរលើទឹកដីរបស់ប្រទេសមហាអំណាចនិងជាទឹកដីក្រុងNew Yorkទៀតផង
<<ព្រះអើយ!!>>ខ្ញុំខ្ទប់មាត់ហើយឧទ្ទានឡើងដោយមិនជឿភ្នែកខ្លួនឯង
<<អ្នកនាង!អ្នកនាងសូមអញ្ជើញមកខាងនេះ!>>ខ្ញុំនៅភ្លឹកស្មារតីសុខៗស្រាប់តែមានពូម្នាក់ក្នុងឯកសណ្ឋានប៉ូលិសទះស្មារបស់ខ្ញុំថ្នមៗដូចជាការដាស់ស្មារតីរបស់ខ្ញុំអោយត្រឡប់មកដូចដើមវិញ ឃើញបែបនេះលោកពូគាត់ក៏បាននាំផ្លូវខ្ញុំទៅរកកន្លែងcheck inព្រោះគាត់ស្មានតែខ្ញុំវង្វេងទិសដៅ បើនិយាយទៅវាពិតជាគួរអោយអស់សំណើចណាស់ សភាពខ្ញុំពេលនេះដូចជាមនុស្សមិនគ្រប់សតិអីចឹង ព្រោះដើរញញឹមញញែមមិនឈប់រហូតពូប៉ូសិលគាត់ឈរអែសក្បាលបែបមិនយល់ពីខ្ញុំ
នៅពេលដែលពូប៉ូសិលឃើញថាខ្ញុំបានចូលជួរហើយ គាត់ក៏បានដើរត្រឡប់ទៅរកការងារគាត់វិញ ចំណែកខ្ញុំវិញឈរចាំការcheck in មិនយូរប៉ុន្មានទេ វាក៏ដល់វេនខ្ញុំ ពេលរួចរាល់ហើយខ្ញុំក៏បានដើរចូលទៅក្នុងដោយទឹកមុខល្ងង់ៗព្រោះថានេះជាលើកទីមួយរបស់ខ្ញុំហើយមិនដឹងទៅណាមកណីទេ!
តែការភ័យបារម្ភអម្បាញ់មិញនេះក៏បានរលាយទៅបាត់នៅពេលខ្ញុំបានឃើញមានបុរសម្នាក់មានវ័យប្រហែលសាបសិបឆ្នាំផ្លាយ មានកម្ពស់មិនទាបពេកហើយក៏មិនខ្ពស់ពេកព្រមជាមួយនឹងសម្បុលខ្មៅស្រអែមធ្វើអោយយើងដឹងច្បាស់ថាគាត់គឺជាជនជាតិខ្មែរ គាត់លើកស្លាកឈ្មោះខ្ញុំឡើង ខ្ញុំក៏បានដើរទៅរកគាត់ ព្រោះគាត់ជាហ្គាយ(Guide)របស់ខ្ញុំ។
<<សួស្តីក្មួយ!>>
<<ជម្រាបសួរលោកអ៊ំ!>>ខ្ញុំលើដៃសំពះជាការគោរពដល់គាត់យ៉ាងទន់ភ្លន់សមជាកូនខ្មែរមួយរូប
<<លើកដៃថ្វាយព្រះណាក្មួយ!>>ខ្ញុំបានត្រឹមញញឹមបន្ទាប់ពីឮគាត់និយាយបែបនេះ
<<បានហើយ អ៊ំថាពួកយើងចាប់ផ្តើមនិយាយរឿងសាលាដែលក្មួយត្រូវចូលរៀនអោយហើយទៅ!>>
<<ល្អណាស់អ៊ំ!>>ពេលនិយាយគ្នាបានប៉ុណ្ណឹងគាត់ក៏នាំខ្ញុំជិះឡានចេញទៅបាត់ទៅ នៅតាមផ្លូវខ្ញុំឃើញរបស់ប្លែកភ្នែកជាច្រើនដែលមិនធ្លាប់ឃើញពីមុនមក តែនៅក្នុងភាពប្លែកភ្នែកទាំងនោះក៏មានការសោកស្តាយណាស់ដែរ ដោយទ្រាំមិនបានខ្ញុំក៏សម្រេចចិត្តពោលឡើង
<<អ៊ំ!នេះពួកយើងជិះជិត1ម៉ោងហើយណា ប៉ុន្តែខ្ញុំមិនឃើញមានដើមឈើសូម្បីតែមួយដើម>>ខ្ញុំបន្លឺឡើងដើម្បីកាត់ពាក្យស្ងប់ស្ងាត់
<<ដោយសារតែទីនេះជាតំបន់អភិវឌ្ឍន៍ដូច្នេះហើយគេគ្មានកន្លែងសម្រាប់ដាំដើមឈើឡើយ>>លោកអ៊ំហ្គាយបកស្រាយអោយខ្ញុំងាយយល់
<<ពិតជាគួរអោយសោកស្តាយណាស់!អូរ!មែនហើយអ៊ំ តើនេះអ៊ំនាំខ្ញុំទៅណាដែរ?>>ខ្ញុំសួរគាត់ព្រោះឆ្ងល់ថាហេតុអីគាត់ជិះទៅខុសពីទីតាំងដែលខ្ញុំមើលតាមgoogle map និយាយតាមត្រង់ទៅខ្ញុំមិនស្គាល់អ្វីទាំងអស់នៅទីនេះស្គាល់តែឈ្មោះសាលា ដូច្នេះខ្ញុំអង្គុយនៅក្រោយក៏បានដាក់mapមើលព្រោះថាការពារប្រសើរជាងព្យាបាល ទោះបីគាត់ជាជនជាត់ខ្មែរដូចគ្នាតែក៏មិនគួរទុកគាត់ទាំងស្រុងដែរ ព្រោះមនុស្សឥលូវមានគ្រប់សណ្ឋានទាំងអស់
<<គឺទៅកន្លែងស្នាក់នៅរបស់ក្មួយ មែនហើយពូអ៊ំភ្លេចប្រាប់ក្មួយ គឺdormនៅក្នុងសាលាអស់កន្លែងហើយដូច្នេះហើយសាលាបានរកកន្លែងផ្សេងអោយក្មួយនៅ!>>គ្រាន់តែឮគាត់និយាយបែបនេះ ខ្ញុំធូរទ្រូងក្សាកព្រោះស្មានតែត្រូវគេចាប់ជម្រឹតហើយតើ ព្រះអើយនេះខ្ញុំគិតស្អីទៅ!!!!
<<នៅទីនេះមានសិស្សរៀនជំនាញនេះច្រើនដល់ថ្នាក់ហ្នឹងផងឬលោកអ៊ំ?>>ពេលបានតាំងសតិមកវិញ ខ្ញុំក៏ចាប់ផ្តើមភ្ញាក់ផ្អើលម្តងព្រោះសាលានេះជាសាលារៀនជំជំនាញតែមុខប៉ុណ្ណោះគឺជំនាញsequential art
<<ថាមិនត្រូវទេក្មួយ តែថាអ៊ំមិនសូវយល់ទេថាជំនាញនេះគេរៀនពីអ្វី?>>
<<អូរ គឺបែបនេះទេអ៊ំ ជំនាញនេះបង្រៀនគូសរូបដាក់សៀវភៅប្រភេទcomic bookណាលោកអ៊ំ>>
<<ហើយcomic bookដែលក្មួយនិយាយនោះជាអ្វីដែរទៅ?>>
<<ចាសអ៊ំ គឺវាជាប្រភេទសៀវភៅគំនូរជីវចលរបស់ជនជាតិអឺរ៉ុបចូលចិត្តមើលណាពូ!>>
<<អូរបែបនេះទេ!អ៊ំតាមមិនសូវទាន់គេទេក្មួយអើយ កុំប្រកែរប្រកាន់អ៊ំអីដែលសួរច្រើនយ៉ាងនេះ>>
<<ពុទ្ធោអើយ លោកអ៊ំខ្ញុំមានបានថាអ្វីឯណា អ៊ំឆ្ងល់អ្វីអាចសួរបានណាពូ!>>
និយាយដល់ត្រឹមនេះលោកពូguideក៏បានបត់ចង្កូតឡានចូលអគ្គារមួយដែលយើងមើលមិនដឹងឡើយថាវាចាស់ឬថ្មីព្រោះតែអគ្ការបានលាបពណ៌យ៉ាងស្រស់ស្អាត ដូចជាអគ្គារដែលទើបតែកសាងឡើងថ្មីៗនេះអីចឹង
<<ក្មួយដល់កន្លែងស្នាក់ហើយ ចាំអ៊ំជួយលើករបស់នេះឡើងណា!>>
<<អរគុណច្រើនលោកអ៊ំ!>>
<<មិនអីទេក្មួយ!ហើយក្មួយត្រូវស្នាក់នៅបន្ទប់លេខ02ជាមិត្តរួមបន្ទប់ជាស្រីមួយនាក់ តែកុំបារម្ភអីគេជាមនុស្សល្អណាស់ក្មួយ!>>
<<ចាសអ៊ំអរគុណម្តងទៀតណាអ៊ំ!ជម្រាបលាលោកអ៊ំសង្ឃឹមថាខ្ញុំអាចមានឪកាសជួបអ៊ំម្តងទៀតចុះ!>>និយាយចប់ក៏បំបែកគ្នារាងខ្លួន ខ្ញុំក៏បានឡើងទៅបន្ទប់របស់នៅជាន់ទី3ហើយក៏ឈរត្រឹងនៅមុខបន្ទប់លេខ02
<<ឯងអាចធ្វើបានណាអង្គារសិល្ប៍!! ថាមិនត្រូវគេអាចជាមនុស្សល្អពិតដូចមាត់លោកអ៊ំក៏ថាបាន!>>ខ្ញុំនិយាយលើកទឹកចិត្តខ្លួនឯង ព្រោះខ្ញុំជាមនុស្សដែលពិបាកក្នុងការទុកចិត្តអ្នកដទៃណាស់ឬគេហៅម្យ៉ាងទៀតថា«trust issues» គិតដលើត្រឹមនេះរួចក៏
តុក!!តុក!!
<<coming!>>គ្រាន់តែឮសម្លេងគោះទ្វារភ្លាមអ្នកនៅខាងក្នុងក៏ប្រញាប់ប្រញាលរត់ចេញមកទទួលខ្ញុំ
ក្រាក!!
<<សួស្តី!នាងគឺ....>>
<<ចាសសួស្តី!!ខ្ញុំគឺToriចុះនាងវិញ?>>Toriជាឈ្មោះភាសាអង់គ្លេសរបស់ខ្ញុំ
<<ខ្ញុំគឺLisa រីករាយណាស់ដែលបានជួបគ្នាណាTori!>>នាងហ៊ុចដៃមកចាប់ដៃខ្ញុំដោយស្នាមញញឹម
<<ខ្ញុំក៏ដូចគ្នាណាLisa!>>និយាយចប់ត្រឹមនេះlisaបានជួយជញ្ជូនអីវ៉ាន់របស់ខ្ញុំចូលក្នុង
<<អូរមែន តើនាងមកពីណាដែរTori?>>នៅសុខៗ Lisa ក៏សួរខ្ញុំកាត់ភាពស្ងប់ស្ងាត់
<<ខ្ញុំមកពីប្រទេសកម្ពុជា ជាជនជាតិខ្មែរ!ចុះនាងវិញ?>>ខ្ញុំនិយាយយ៉ាងគួរសម
<<ខ្ញុំមកពីប្រទេសស្កត់ឡេន(Scotland)>>គ្រាន់តែឮនាងនិយាយបែបនេះខ្ញុំក៏ញញឹមឡើងមកយ៉ាងស្រស់ព្រោះខ្ញុំឧស្សាហ៍ឮមកថាជនជាតិស្កត់ឡេនជាមនុស្សល្អណាស់ ហើយពេលនេះក៏បានមកជួបផ្ទាល់ហើយ
<<តើឯងដឹងទេToriខ្ញុំរាល់ថ្ងៃនេះពិតជាខ្លាចក្នុងការនៅម្នាក់ឯងណាស់ វាស្ងាត់ណាស់ គ្រាន់តែខ្ញុំឮថាមានអ្នកមកស្នាក់នៅទីជាមួយខ្ញុំ ខ្ញុំគេងរាប់ថ្ងៃដែលឯងត្រូវមករាល់ថ្ងៃព្រោះទីបំផុតខ្ញុំក៏មានមិត្តរួមបន្ទប់ហើយ!>>
<<ចុះអ្នកដទៃទៀតមិចបានបងមិនគេងជាមួយគេទៅ?>>ខ្ញុំហៅគាត់បងព្រោះគេជាសិស្សច្បងរបស់ខ្ញុំ ហើយមានអាយុបងខ្ញុំរហូត5ឆ្នាឯណោះគាត់រៀនឆ្នាំទី2ហើយ
<<គ្មានអ្នកចង់នៅជាមួយខ្ញុំទេ គេថាខ្ញុំជាមនុស្សដែលនិយាយច្រើនហើយចូលចិត្តសើចច្រើនពេករំខានគេណាស់!>>គាត់និយាយទាំងញញឹមមិនសូវសម
<<មិនអីទេបង ចាប់ពីពេលនេះទៅបងមានខ្ញុំហើយណា!!>>ខ្ញុំនិយាយទាំងចាប់ដៃគាត់ព្រោះខ្ញុំយល់ច្បាស់ណាស់ថាអារម្មណ៍ដែលត្រូវគេស្អប់ខ្ពើមវាឈឺចាប់យ៉ាងណា!
<<ពិតមែនហេស?ឯងមិនធុញខ្ញុំហើយចង់ដូរទៅបន្ទប់ផ្សេងទេឬ?>>គាត់លើកដៃម្ខាងទៀតមកចចាប់ដៃខ្ញុំថែមទៀតទាំងក្តីរំភើប
<<ខ្ញុំមិនធុញបងទេ មានតែចូលចិត្តបងទៀតផង នេះជាលើកទី1ហើយដែលខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាមានមិត្ត>>Lisaស្តាប់ចប់គាត់ក៏បានមកឳបខ្ញុំរួចយំចេញមកដូចកូនក្មេង តែតាមពិតទៅខ្ញុំនិងគាត់សុទ្ធតែជាមនុស្សដែលត្រូវគេមើលរំលងដូចគ្នា ដូច្នេះហើយខ្ញុំមិនភ្លែកចិត្តទេដែលគាត់រំភើបដល់ថ្នាក់នេះនោះ
<<បានហើយបញ្ឈប់dramaត្រឹមហ្នឹងបានហើយ!ឯងមកពីផ្លូវឆ្ងាយប្រាកដជាហត់ហើយឯងឆាប់ទៅសម្អាតខ្លួនទៅ បន្ទាប់មកបើឯងចង់ទៅក្រៅមើលសម្រស់ទីក្រុងNew Yorkចាំបងនាំទៅតែបើមិនចង់ទៅទេព្រោះហត់ហើយគេងសិនទៅចាំស្អែកចាំទៅក៏បានណា!>>
<<មិនហត់ទេបង ខ្ញុំពិតជាចង់ឃើញសម្រង់ទីក្រុងនេះខ្លាំងណាស់បង ខ្ញុំមិនហត់ទេ!!>>
<<ល្អណាស់!ចឹងឆាប់ទៅសម្អាតខ្លួនសិនទៅណា ខោអាវនេះចាំបងជាអ្នករៀបចូលទូអោយណា!>>
<<អរគុណណាស់បង!>>ចម្លែកណាស់នេះជាលើកទី1ហើយដែលខ្ញុំទុកចិត្តនរណាម្នាក់លឿនដល់ថ្នាក់នេះ ខ្ញុំគ្មានអារម្មណ៍ថាខ្លាចគាត់មុខពីរ មានបំណងអាក្រក់មកលើខ្ញុំទេ ហើយថែមទាំងព្រមអោយគាត់រៀបអាវចូលទូអោយទៀត គិតចប់ខ្ញុំប្រញាប់រត់ទៅបន្ទប់ដើម្បីសម្អាតខ្លួន តែទីនេះមានតែបន្ទប់ទឹករួម!!!!!!
<<ព្រះអើយ អគ្គារធំយ៉ាងហ្នឹងបែរជាអោយប្រើបន្ទប់ទឹករួមបែបនេះទៅវិញពិតជាពិបាកក្នុងខ្លួនណាស់!>>ខ្ញុំរអ៊ូក្នុងចិត្តព្រោះខ្លាចមានមនុស្សមិនល្អលួចដាក់កាមេរ៉ានៅក្នុងបន្ទប់ទឹក ហើយមនុស្សច្រើនដល់ថ្នាក់នេះប្រើបន្ទប់ទឹករួមមិនដឹងថានរណាមានជំងឺអីខ្លះទេ!!អូយ!ព្រះអើយខ្ញុំនេះគិតច្រើនទៀតហើយ!
To be continued