Siedzieliśmy w napiętej atmosferze w sali sądowej, czekając na rozpoczęcie rozprawy. Atmosfera była gęsta od emocji. Obok mnie siedział Jimin, a jego dłonie splecione z moimi, dawały mi poczucie siły i wsparcia w tej trudnej chwili.
Patrzyłam na niego, widząc w jego oczach mieszankę determinacji i zaniepokojenia. Wiedziałam, że to był dla niego trudny dzień, ale był gotów stawić czoła każdej przeszkodzie, aby obronić naszą rodzinę.
Nagle drzwi sali sądowej otworzyły się, a wszedł sędzia, zakończając naszą oczekiwanie na rozpoczęcie rozprawy. Wstałam razem z Jiminem, czując podtrzymujące ciepło jego dłoni w moich.
Sędzia zajął miejsce na swoim stanowisku, a cała sala zamilkła, czekając na jego pierwsze słowa.
- Witam państwa- powiedział sędzia, jego głos pełen był powagi i formalności- Rozprawa w sprawie opieki nad dzieckiem Park Minho rozpocznie się za chwilę. Proszę przygotować się do wygłoszenia swoich argumentów.
Jimin i ja spojrzeliśmy na siebie, poczuwając się do przygotowania na to, co miało nadejść. To był dla nas ważny dzień, który mógł zadecydować o przyszłości naszej rodziny.
Zacisnęłam dłonie na dłużej, starając się zachować spokój i pewność siebie. Wiedziałam, że musieliśmy być gotowi na każdą ewentualność i stawiać czoła każdemu wyzwaniu, które pojawiło się na naszej drodze.
Kiedy sędzia zaczął wygłaszać swoje słowa, skupiliśmy się na naszych argumentach i dowodach, starając się przekonać go do naszej strony. Było to trudne zadanie, ale byliśmy gotowi na walkę, jeśli tylko to miało zapewnić Minho bezpieczeństwo i szczęście.
W miarę jak rozprawa postępowała, czułam, jak napięcie w naszej grupie rosło. Obie strony dążyły do obrony swoich interesów z determinacją i zdecydowaniem, ale w końcu to było sędziowie, którzy mieli podjąć ostateczną decyzję.
- To tylko gra- zaczęła matka Yeri, przez co cała się spięłam- ten gówniarz znalazł sobie dziwkę, która udaje tylko jego narzeczoną.
W moich oczach natychmiast pojawiły się łzy, które próbowałam powstrzymać. Mnie się udało zapanować nad emocjami, ale niestety nie mogłam tego samego powiedzieć o Jiminie, który od razu zerwał się z miejsca wściekły i wymierzył palcem w kobietę.
- Nie masz prawa tak wypowiadać się o Youjung!
- Och, daj spokój i przyznaj się wreszcie!
- Gdybyście znali Minho wiedzielibyście, że jest bardzo nieśmiały i zdystansowany do nieznajomych. Żadna kobieta przed Youjung nie sprawiła, że uśmiechnął się do niej. Już na pierwszy spotkaniu nazwał ją mamą!
- Obiecaliście dzieciakowi, że ta dziewczyna zostanie jego matką, to tak mówi. Manipulujecie dzieckiem- wtrącił się do rozmowy ojciec mojej dawnej przyjaciółki- pewnie myśli, że skoro jej tata i brat są znani, to wszystko jej wolno.
Moje serce zbolało na dźwięk tych oskarżeń. Byłam wstrząśnięta i zdruzgotana, ale wiedziałam, że teraz nie mogłam stracić zimnej krwi. Musiałam być silna dla Minho, dla Jimina, dla naszej rodziny.
- To nieprawda! - krzyknęłam, walcząc z łzami, które próbowały wypłynąć z moich oczu- Jimin i ja kochamy Minho jak naszego własnego syna! Jesteśmy dla niego jak prawdziwi rodzice!
Jimin podszedł do mnie i objął mnie mocno, dając mi wsparcie, którego teraz tak bardzo potrzebowałam.
- To prawda, Minho jest dla nas najważniejszy, i zrobimy wszystko, aby go chronić i zapewnić mu szczęśliwe życie- powiedział zdecydowanie, jego głos pełen był emocji.
Sędzia przerwał nasze wymiany zdań i poprosił o zachowanie spokoju. Napięcie w sali było wyczuwalne, ale musieliśmy wrócić do sedna sprawy.
Siedzieliśmy w napiętej atmosferze sali sądowej, gdy drzwi się otworzyły, a Nate wszedł do środka. Jego obecność wzbudziła burzę emocji w naszej grupie. Jimin naprężony spojrzał na mnie, a ja czułam, jak moje serce wali mocniej w piersiach. Nate zbliżył się do świadków, wyraźnie zaskoczony, że został wezwany.
Sędzia poprosił Nate'a o złożenie przysięgi i zeznań. Jego obecność w sali dodatkowo nakręcała atmosferę, a napięcie było niemalże namacalne.
- Nate, czy potwierdzasz, że złożysz prawdomówne zeznania przed tym sądem? - zapytał sędzia.
Nate pochylił się i odpowiedział:
- Tak, potwierdzam.
Jego obecność wywołała mieszane reakcje wśród obecnych. Widziałam, jak spojrzenia ludzi krążyły między nim a Jiminem. Mój wzrok przyciągał się do Nate'a, czując mieszankę gniewu i ciekawości. Co on mógłby powiedzieć na naszą obronę lub przeciw nam?
Gdy Nate zaczął składać swoje zeznania, miałam wrażenie, że cała sala wstrzymała oddech. Jego słowa brzmiały jak strzały, które miały zniszczyć naszą obronę. Opowiadał o rzekomych incydentach, które miały miejsce między nami, manipulując faktami i zakrzywiając prawdę. Widziałam, jak Jimin napina mięśnie, gotowy do obrony naszej prawdy.
Kiedy Nate skończył swoje zeznania, atmosfera w sali była napięta. Teraz był czas na kontrę, na naszą możliwość obrony. Sędzia poprosił o nasze zeznania, a Jimin stanął na czele.
Następnie przyszła kolej Jimin zaczął opowiadać naszą historię, mówiąc o miłości, zaufaniu i trudach, przez które przeszliśmy razem. Jego słowa były pełne prawdy i uczciwości, co sprawiało, że nasza obrona była silna i wiarygodna.
Kiedy Jimin skończył swoje zeznania, czułem, jak serce wypełnia mnie dumą. Teraz było czas na mnie. Wstałam z pewnością siebie, gotów bronić naszej rodziny i naszej miłości.
Opowiedziałam o naszych codziennych zmaganiach, o tym, jak trudno pracujemy, aby zapewnić Minho szczęśliwe życie. Moje słowa były proste i szczere, a w nich zawarta była cała nasza miłość i determinacja.
Kiedy skończyłam swoje zeznania, czułam, że jako rodzina przetrwamy każdą próbę, która nas czeka. Niezależnie od tego, co zdecyduje sędzia, wiem, że jesteśmy gotowi stawić czoła przyszłości razem, jako jedność.
Przez resztę rozprawy, nasze argumenty były przedstawiane ze zwiększającą się intensywnością. Obie strony próbowały udowodnić swoje racje, ale w końcu to sędzia musiał podjąć trudną decyzję.
Po długich godzinach przesłuchaniach i analizy materiałów dowodowych sędzia wreszcie ogłosił swoją decyzję. Moje serce biło mocno, gdy słuchałam jego słów.
- Po dokładnym zastanowieniu i rozważeniu wszystkich faktów dochodzę do wniosku, że opieka nad dzieckiem Park Minho tymczasowo powinna pozostać w rękach Parka Jimina i Kim Youjung.
Usłyszenie tych słów wywołało w naszej rodzinie ogromną ulgę. Byliśmy pełni wdzięczności i szczęścia, wiedząc, że Minho pozostanie przy nas, gdzie naprawdę należy.
Jimin i ja spojrzeliśmy na siebie, a w naszych oczach było czytelne przekonanie, że jako rodzina przetrwamy każdą trudność, która może nam się jeszcze przydarzyć.
W tej chwili, pomimo wszystkich trudności, przez które przeszliśmy, wiedzieliśmy, że jesteśmy silni, gdy jesteśmy razem. I to było dla nas najważniejsze.
- Niemniej jednak pan Park i pani Kim nie mogą się na razie oficjalnie zostać małżeństwem, a za kilka tygodni widzimy się ponownie.
Po usłyszeniu tych słów sędziego, przez chwilę zawahałam się, ale szybko zrozumiałam sens jego decyzji. Musieliśmy czekać na ostateczny werdykt, ale nawet to nie zdołało zatrzeć poczucia ulgi, które nas ogarnęło. Jako para, jako rodzina, byliśmy gotowi na każdy kolejny krok.
Jimin i ja spojrzeliśmy na siebie, czując się silniejsi niż kiedykolwiek wcześniej. Wiedzieliśmy, że nasza miłość przetrwa każdą próbę, nawet najtrudniejsze chwile, jakie mogą nas jeszcze spotkać.
- Będziemy czekać- powiedziałem zdecydowanie, czując, jak moja ręka automatycznie sięgnęła po dłoń Jimina.
Uśmiechnęłam się do Parka, a w jego oczach mogłem dostrzec iskrę nadziei i determinacji. Wiedzieliśmy, że nawet jeśli droga przed nami będzie trudna, jako rodzina zdołamy przetrwać każdą burzę.
Opuściliśmy salę sądową zdecydowani i gotowi na to, co przyniesie przyszłość. Nie mogliśmy przewidzieć, co się wydarzy, ale wiedzieliśmy, że razem jako rodzina, jako para, jako partnerzy, byliśmy niezwyciężeni.
Od Autorki: Kochani! Mamy kolejny rozdział. Mam nadzieję, że się wam spodobał. Chciałabym wam bardzo podziękować, ponieważ to dzięki wam moja książka znalazła się na pierwszym miejscu w rankingu #fanfiction. Dalej ciężko mi w to uwierzyć. Dziękuję!
Czytelniku! Proszę, zostaw po sobie ślad- komentarz i/lub gwiazdkę. To dla mnie znak, że to, co tworzę, ci się podoba. Do zobaczenia w kolejnym rozdziale.