Goryo is a rural area, but it offers good food, it is a center of food production, especially agriculture sector, and caters and supplies most cities in Ancard.
That's the reason that Heneral Andres fought for it against the Estazan army before.
Kaya paniguradong malaking kawalan sa Ancard kung hindi namin ito maprotektahan ngayon.
Paakyat na kami ng kagubatan ng Sierra na naghihiwalay ng Azuter at Goryo. Gaya ng Mazvacarda ay masukal din ito.
Sobrang bilis nang takbo ng mga kabayo namin. Kung pasugod pa lang ang hukbo ng Estazan dapat mauna kaming makarating sa Goryo.
Naabutan na kami ng gabi sa bundok. Nagpahinga lang kami ng ilang minuto para kumain saka kami tumuloy.
"Maghintay lang tayo rito," sabi ni Tenyente nang tatlong kilometro na lang ang layo namin sa Goryo.
May inutusan siyang sundalo na magmanman muna kung ano nang nangyayari sa Goryo. Hihintayin namin itong makabalik.
Halos dalawangpung minuto rin kaming naghintay bago ito bumalik.
Humahangos itong tumakbo palapit kay Tenyente.
"Tenyente, masamang balita! Nasa tarangkahan na sila ng Goryo at mali ang nakuha nating impormasyon. Hindi ang hukbo ng Estazan ang sumugod sa Goryo kundi mga Musvil."
"Ano? Akala ko ba sa border sila sumugod!" Napahilamos siya sa mukha.
"Mukhang nalinlang tayo, Tenyente! Mukhang hindi ang border at kapital ang totoong puntirya nila kundi ang Goryo."
"Sino ang namumuno sa hukbo ng Musvil?"
"Hindi ko nakita ang mukha niya Tenyente dahil nakamaskara ito. Pero sa tingin ko, siya ang bagong heneral ng Musvil na tinitingala ngayon."
"Si Heneral Duncan..." Kita ko ang sandaling pagdaan ng kaba sa mukha ni Tenyente.
Natigilan din ako sa binanggit na pangalan.
"Duncan..." wala sa sariling banggit ko sa pangalan.
A sudden memory flashed in my head. The kid who is smiling brightly while we are riding a horse.
"Ako nga pala si Duncan. Anong pangalan mo?"
What if? Pero imposible! Baka kapangalan lang. Saka masyado pa siyang bata para maging heneral.
"Lagot! Kung totoong si Heneral Duncan."
Napalingon ako kay Cesar.
"Kilala mo ba siya Cesar?" pabulong kong tanong.
"Oo, naririnig ko na ang pangalan niya sa mga sundalo sa kampo. Si Heneral Duncan ang kinakatakutan nilang heneral ng Musvil dahil matalino ito at mabagsik. Si Heneral Duncan ay hindi rin basta-bastang heneral dahil pangalawang anak siya ng Emperador ng Musvil."
He is also a prince!
"Siya ang pinakabatang heneral ng Musvil pero unang taon niya pa lang bilang heneral ay marami na siyang nasakop na mga bayan sa Estazan. Ngayon, mukhang isusunod niya ang Ancard."
"Tingin mo, ilang taon na siya?" Abot-abot ang kabog ng dibdib ko habang hinihintay ang sagot niya.
"Hmm, kung hindi ako nagkakamali. Labing-pitong taong gulang pa lang siya."
Nawalan ng kulay ang mukha ko.
Shit! Then there's a big possibility that he is the kid I saved!
"Hindi pa ito kailanman sumugod sa Ancard at kung siya nga ang heneral nila na sumugod sa Goryo. Hindi natin alam kung paano ang mga galawan niya. Sinasabing ito ay mabagsik at hindi nadadala sa pakiusap gayundin na napakatalino nito," ani Tenyente.
Yeah, he's really wise. Since he choose Goryo who is definitely weak in military right now since most of our armies are in the capital and border.
At kung hindi natuloy ang pagsugod nila sa Ancarte. Maari ngang nilinlang kami at pinalabas lang nilang ang border at kapital ang susugurin nila para magsipunta ang karamihan sa mga sundalo roon at magbantay pero ang totoo ang Goryo ang totoong pakay nila.
"Ilan ang dala niyang hukbo?"
"Kung hindi ako nagkakamali mga isang libo, Tenyente."
Damn, we are just 600 here! And I think only 100 soldiers are in Goryo; we are really outnumbered. Added to that, most of us are new recruits.
"Gaya nang napag-usapan sa oras na simulan nilang sugurin ang Goryo ay kikilos na tayo! Maliwanag ba?"
"Maliwanag, Tenyente!" Nagtago kami sa mga naglalakihang mga damo at gumapang para makalapit.
We are on the front line, and some of those left skilled armies are mixed with us, but mostly they are in our backs for support in the attack.
"Tenyente, isuko niyo na ang Goryo! Wala kayong laban sa amin!"
His soldiers dispersed and gave him his way in the center. He has his hair pulled back into a man bun and his entire face covered in an iron-war mask. Just him in the center, and it screams so much authority and gravitas.
He is General Duncan?
He looked like one of those massive warriors in history.
I'm dead if he is indeed the kid I saved from the Mazvacarda Mountains! I just saved a kid that turned today into a great general for Musvil, our rival country.
If someone finds out about this, I will be executed!
I thought he was just an ordinary, rich kid from Musvil that I could use in the future. I never thought he was a prince, and he's also a general now!
Is this the moment that I will regret saving him that day?
"Hindi ko isusuko ang Goryo, Duncan! Kahit patayin niyo ako!" matigas na sigaw ng Tenyente ng Goryo. Hindi ko alam ang pangalan niya pero malapit ito kay Heneral Andres dahil ipinagkatiwala sa kanya ang pagbabantay sa Goryo.
"Kung ganoon! Patayin silang lahat!"
We attacked from behind and tried to stop the Musvil Army from entering the gate. Most of us are newly recruited and are now immediately deployed to this life-threatening battle.
We are like ants fighting a bigger enemy since Musvil armies have been trained in battle throughout the years; they are ahead of us in experience.
Umuulan ng mga sibat at pana sa paligid. Ang dating kulay kayumangging lupa ay nahaluan ng dugo.
I use my sword and pour all my heart into killing the Musvil army.
I felt cold and shivered upon trying to fight and seeing my comrades little by little being washed out.
Napahigpit ang hawak ko sa espada ko at pilit lumaban. Ang mukha at armour ko ay natalsikan na rin ng dugo.
Matibay na ang loob ko sa akala ko dahil marami na rin akong napatay pero ngayong mismong nasa gyera ako ay hindi ko akalaing makararamdam ako ng ganitong takot at panginginig.
Maybe because I know I'm not in the upper hand right now and the bloody war shocks me too.
From the sea of soldiers fighting each other. I saw him in the back, comfortably sitting on his horse, and just watching the battle.
Duncan.
I gritted my teeth. I immediately get my arrow and shoot him, but he is quick and immediately catches it.
Kita ko ang gulat niya sa nangyari na dahilan para tanggalin niya ang maskara niya.
I finally saw his face. Just by the look of his almond eyes, I finally confirmed that he was the kid.
The innocence in his face is gone. He looked brutal, like Leon, who ruled the jungle.
But damn, I never missed a target. It just happened today!
Ako ang nagligtas ng buhay niya noon. Kaya oras na rin siguro para ako ang tatapos ngayon.
I tried to shoot him again while trying to survive in the middle of the battle. I jump high and release another arrow in his direction.
Even with the tight security near him. I still shot him.
Kitang-kita ko ang pagkahulog niya sa kabayo niya.
I don't know where he was shot, but I'm hoping it's critical.
I smiled for victory, but it just shortlived since I suddenly felt a burning pain in my lower abdomen.
Natamaan ako. Napaluhod ako sa sakit.
"Zev, tara na!" I felt so weak when Carius carried me towards his horse.
Then I heard Lieutenant signalling for the soldiers to retreat. He had no choice but to ask for a retreat, or else no one would be left and we would all be devoured by the Musvil Army.
While fighting the pain, what's running through my mind is that we lost Goryo.
We failed to protect Goryo and I don't know how we will face Azuter and General Andres Kawangis.
Pagkarating namin sa masukal na parte ng kagubatan ng Sierra ay agad akong ibinaba ni Carius.
Hinang-hina na ako. Agad niya akong binuhat at isinandal sa isang puno.
"Kailangan tanggalin na ngayon ang panang tumama sa 'yo lalo't malayo pa tayo sa Azuter. Baka maubusan ka na ng dugo," rinig kong sabi niya.
Naalarma ako nang tangkain niyang tanggalin ang armour ko. Minulat ko ang mata ko at pinigilan ang kamay niya.
"Ano ba 'yan! Nahihiya ka pa! Parehas naman tayong lalaki!" reklamo niya.
Umiling ako. "Ako na! Maghanap ka na lang muna ng mga halamang pwedeng ipantapal ko rito," utos ko.
Napailing-iling siya pero sumunod din. Pinanood ko muna siyang makalayo bago ko tinanggal ang armour ko sa upper body.
May damit naman akong sinusuot bago ang armour pero mas mabuti nang ako ang gumawa nito kaysa siya at baka malaman niya pang babae talaga ako.
Dumugo ang labi ko sa tindi nang pagkagat ko nang tinanggal ko ang panang tumama sa akin.
Pawis na pawis ako sa sobrang sakit.
I should be independent and capable in this situation. I can't be weak, or else they will find out my secrets.
Mabilis kong pinunit ang manggas ng damit ko upang ipantapal sa sugat at pigilan ang pagdurugo.
Hindi ko alam kung saan pa ako nakakukuha ng lakas para gawin ito o maaring dahil sa takot kong malaman ni Carius na babae ako.
Ilang sandali lang ay humahangos na siyang tumakbo palapit sa akin. Mabuti maayos ko nang naisuot ang armour ko.
"Nandyan ang mga Musvil Army! Sinundan tayo at hinahanap ka. Mukhang igaganti nila ang pagpana mo sa heneral nila," aniya.
Mabilis siyang sumampa sa kabayo niya at hinila ako paakyat.
"Bilisan mo! Dahil kapag nakarating na tayo sa Azuter hindi na nila tayo hahabulin," ani ko.
"Paano ka nakakasiguro?" tanong niya.
"Goryo lang ang totoong pakay nila. Hindi sila basta-bastang susugod sa isa pang teritoryo na wala sa plano."
At baka nandoon na rin si Heneral Andres. Dala-dala ang hukbo niya dahil wala namang nangyaring gyera sa kapital.
I'm right.
Since the moment we entered the camp. General Andres and his troops is already there waiting for us.
He was talking to Lieutenant Colonel and looked so mad and saddened. So I think the news has already been conveyed to him.
I felt bad too since he protected Goryo for years and has now been taken by Musvil. But it makes me wonder why they ask him to be in Ancarte when he needs to be in Azuter at all times.
Pwede naman kasing ibang heneral na lang ang ipinatawag sa palasyo. Ang lumalabas tuloy parang may tauhan ang Musvil sa palasyo.
And I think what makes General Andres more frustrated, aside from losing Goryo, is that he lost some of the new recruits, who should be a future help to Azuter.
Hindi ko maiwasang isipin kung isa rin ako sa namatay sa Goryo.
Anong mangyayari sa akin? Babalik ba ako sa totoong mundo ko?
"Salamat Carius."
"Walang anuman. Magpahinga ka muna at kakausapin ko lang si Tiyo. Baka kasi magkaroon sila ng pagpupulong at hindi ko na siya makakausap."
Tumango ako.
I wanted to join their meeting too to know their next plan, but I'm just a mere new recruit, and it will be disrespectful if I go there and butt in to their meeting, where only military officials are allowed.
Nagpahinga na muna ako sa barracks. Marami kaming sugatan na new recruits. Hindi ko pa nga nakikita si Elton at Cesar. Sana buhay sila at nasa ibang barracks lang.
Ang problema ko ngayon saan ko gagamutin ang sugat ko na walang nakakakita.
I know how to treat my wounds by myself since I was taught by my father, but here in the barracks, where every man is staying, it will be very uncomfortable and can lead me being discovered.
Ilang minuto pa akong nagpahinga pero hindi ko rin kinaya. Lumabas ako sa barracks dahil tila mas lalong sumasakit ang sugat ko sa dami naming nagsisiksikan. Pati ang mga naririnig kong bulungan tungkol kay Heneral at kay Tenyente.
General was blamed by some of our soldiers for his wrong decision that if only he didn't comply with the order of the Emperor, not many new recruits would sacrifice their lives.
But it's not right.
It's really the system of the palace that is at fault. If there's a threat of war in the country, it's always the capital that needs to heighten the security, which leads to other places not being relevant and not enough protected, and it's always the soldiers that fail to protect the place who will shoulder the blame.
If they didn't order General Andres and his skilled troops to go to Ancarte, maybe Goryo wouldn't have fallen into the hands of Musvil.
While, Lieutenant Colonel Agnus was blamed for still continuing the war, not having an effective plan, and bringing the recruits when he already knew that General Duncan and his troops were much stronger and we would definitely fail.
As well as retreating when I had already wounded the Musvil general. But for me, retreating is the best option. Even without the general, his soldiers are still too many to fight us. We are clearly outnumbered.
And there's still a chance to get Goryo back.
Saktong nakita ko si Carius na mukhang papunta sa barracks namin.
"Zev, pinapatawag ka ni Tiyo. Mukhang may importateng sasabihin."
Napatango ako. "Sige salamat."
Iika-ika akong naglakad papunta sa kwarto ni Heneral. Sobrang sumasakit na ang sugat ko. Mabuti na lang at natanggal ko na ang pana. Kung hindi baka nalason na ako.
Kumatok muna ako. May sariling mas magandang tulugan ang opisyal dito sa kampo. Na hindi nila kailangang makihalo sa mga sundalo.
"Heneral, si Zev po ito. Pinatawag niyo raw po ako," sabi ko pagkatapos kong kumatok.
Binuksan niya naman agad ang pinto. "Pasok ka, Zev."
Sumunod ako sa kanya. Napatingin ako sa iba't-ibang gamot at gamit na nasa maliit na lamesa.
Tinapik niya ang upuan sa harap niya kaya agad akong umupo rito.
"Nalaman ko kay Carius na may sugat ka. Kaya pinatawag kita rito. Alam kong hindi ka papayag na gamutin ng iba." Napabuntong-hininga siya. "Akala ko dahil magaling ka. Magiging madali lang sa 'yo ang pagpapanggap pero sa ganitong kaliit na bagay ay pwedeng-pwede ka nang mabuko."
Napayuko ako. He's right.
"Pasensya na, Heneral. Hindi na po ito mauulit. Mag-iingat na po ako sa susunod."
Napatango-tango siya. Inilihis niya ang damit ko upang tingnan ang sugat ko.
Napakagat ako sa labi sa sakit nang matanggal niya ang mahigpit na pagkakatali ko ng telang pansamantalang ipinantapal ko rito.
Napailing-iling siya pagkakita.
"Kapag hindi pa ito agad nagamot ngayon siguradong maimpeksyon ito. Sa susunod, mag-doble ingat ka na. Hangga't maari dapat hindi ka masugatan sa ganitong parte ng iyong katawan."
"Opo, pasensya na po ulit." Napangiwi ako nang simulan niya itong tahiin at pahiran ng gamot.
Mas masakit pa kaysa nang matamaan ako!
"Nga pala, napana mo raw ang heneral ng Musvil? Totoo ba iyon?" tanong niya habang binebendahan ang sugat ko.
"Opo, pero hindi ko alam kung saan parte ko siya natamaan," sagot ko.
"Napahanga mo ang ilan sa mga opisyal sa iyong tapang. Pero tandaan mo hindi mo na ulit pwedeng gawin iyon. Hindi mo pwedeng basta-basta sugurin ang heneral ng isang hukbo dahil sa ginawa mo siguradong hindi titigil ang hukbo ng Musvil hangga't hindi ka nila nakukuha. Igaganti nila ang kanilang heneral."
Napalunok ako.
But I'm inside the camp, so I think I'm safe. They will never get me.
Kung magpapadala man sila nang pupunta sa Azuter. Siguradong iilan lang sila dahil ayaw nilang mabuko.
"Dito ka muna tumuloy habang nagpapagaling ka. Kapag ayos ka na saka ka bumalik sa iyong barracks. Magpahinga ka na at may importante pa kaming pag-uusapan ng mga opisyal." Paalam niya.
"Salamat po, Heneral." Ngumiti lang siya at tinalikuran na ako.
After the battle in Goryo happened, Ancard was much more in chaos because Emperor Zeus suddenly died. The crown prince immediately proclamated himself as the emperor, but some officials didn't want him, and it sparked rebellion. Some of the officials who are against him got killed.
That's when I realised the truth of what my mother always told me: the palace is not a good place and a home of monsters, which people left with no choice but to follow them.
HALOS dalawang linggo rin akong nanatili sa silid ni Heneral bago ako bumalik sa barracks. Alam naman ng mga sundalo rito na tinuturing akong anak ni Heneral pero ayaw kong isipin nilang masyado akong pinapaboran at may favoritism na nangyayari.
Habang nagpapagaling ang mga nasugatan. Ang iba naman ay puspusan ang pag-eensayo habang wala pang balita kung kailan kami muling susugod sa Goryo. Nakita ko pa si Agnar, Henry, at Carius na nagpapaligsahan na naman sa pagsasanay.
Mabuti pa sila at hindi napuruhan. Medyo gumagaling naman na ang sugat ko.
Magsisimula na rin siguro akong mag-ensayo pero hindi pa ganoon kapuspusan talaga at baka lumala pa ang pagaling ko ng sugat.
Kasalukuyan akong nag-eensayo sa espada nang ipatawag ako ni Heneral. Mula nang mamatay ang Emperador ay halata ang pagod at stress niya.
"Kumusta ang pakiramdam mo, Zev?"
"Ayos naman na po, Heneral. Medyo magaling na ang sugat ko. Nakakapagsanay na rin ako kahit paano."
"Mabuti kung ganoon. May iuutos ako sa 'yo, Zev."
"Ano po 'yon?" tanong ko.
"Ikaw ang aatasan kong magmanman sa kilos ng mga Musvil sa Goryo. Lalo na at plano naming sumugod ngayong linggo. May pinadala kaming tauhan doon pero hindi pa siya nakababalik. Kaya kailangan naming magpadala ng isa pa."
Napayuko ako. "Sige po, Heneral. Tinatanggap ko ang utos mo."
Tinapik niya ang balikat ko. "Aasahan ka namin, Zev. Mag-ingat ka." Tumango ako.
Sumakay na ako sa kabayo at mabilis na itong pinatakbo palabas ng kampo.
They believed in me, so I shouldn't disappoint them and carry the order seaminglessly.
Marami naman kasing pagpipilian si Heneral. Pwedeng si Carius o Agnar ang utusan niya pero ako ang napili niya. Kaya dapat magawa ko ito nang maayos.
Gabing-gabi na nang sa wakas ay makarating ako sa tuktok ng bundok kung saan kitang-kita ko ang kabuoan ng Goryo.
Maingat kong itinali ang kabayo ko sa madilim at tagong parte bago ako nagsimulang gumapang.
Dalawang linggo na ang nakalilipas mula nang nangyari ang gyera pero marami pa rin sila rito. Wala pa bang bumabalik sa Musvil para magbalita?
The soldiers are so alert. Just the sound of leaves, and they immediately checked.
"Magbantay kayong mabuti! Lalo na at aalis ang Heneral at ilang kasama natin bukas. Baka matunugan tayo."
Aalis sila bukas? Edi, pagkakataon na namin para sumugod!
"Tenyente, may napatay nga kaming sundalo ng Ancard kanina. Talagang patuloy sila sa pagpapadala nang magmamanman dito."
Shit! Kaya pala hindi nakakabalik sa Ancard dahil patay na pala ito.
Nagmasid pa ako nang ilang oras at pinanood ang kilos ng mga sundalo. Nang marinig ko ang usapan na dalawang daan ang dadalhin ng heneral sa pagbabalik niya ng Musvil ay naging hudyat ko na iyon para bumalik sa Ancard.
Maybe the information I got is already enough.
Maingat akong gumapang pabalik sa pinagtalian ko ng kabayo ko. Tatanggalin ko na sana ang tali ng kabayo ko nang pagharap ko ay may biglang nagtakip ng panyo sa ilong at bibig ko.
Nagpumiglas ako pero masyado silang malakas. Nagsisimula na rin akong manghina.
Is it chloroform?
"Hanap kami nang hanap sa 'yo sa Azuter. Nandito ka lang pala. Dalhin 'yan kay Heneral!"
Narinig ko pa bago tuluyang mawalan ng malay.
I'm doomed!
Shels<3