အချစ်စိတ်တွေလောင်ကျွမ်းကာ နှစ်ယောက်အတူတူ ချစ်ရည်လူးရင်းဖြတ်သန်းခဲ့ကြတာ ကြည်လင်နေတဲ့ မနက်ခင်းလေးမှာ နို့နှစ်ရောင်လေးလိုဖွေးဉနေတဲ့ အသားအရည်လေးနဲ့ ရှိုင်းလေးဟာ Vitaရဲ့ ဘယ်ဘက်လက်မောင်းအုံပေါ်ကို ခေါင်းအုံးရင်း ပင်ပန်းနွမ်းနယ်နေသောကြောင့် နှစ်ခြိုက်စွာ အိပ်ပျော်နေတုန်းပေါ့။ Vita ဟာသူ့ရဲ့ဘေးနားမှာ နှစ်ခြိုက်စွားအိပ်ပျော်နေတဲ့ ရှိုင်းရဲ့ ပါးလေးတွေ ရှိုင်းရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးတွေ ဆံပင်လေးတွေကို ကြင်နာယုယစွာကိုင်ကြည့်နေပြီး သူ အူယားနေတာပေါ့။နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်အိပ်ပျော်နေတဲ့ ရှိုင်းရဲ့နဖူးလေးကို သူနှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ နမ်းရှိုက်လိုက်ပြီး ရှိုင်း နိုးလာရင် အရံသင့်စားလို့ရအောင် မနက်စာပြင်ဆင်ဖို့ မီးဖိုချောင်ကို ဆင်းသွားလိုက်တာပေါ့။
Vita က မီးဖိုချောင်မှာ မနက်စာအတွက်ပြင်ဆင်ချက်ပြုတ်နေတုန်းမှာ အပေါ်ထပ်အိပ်ခန်းမှာကျန်နေခဲ့တဲ့ ရှိုင်းလေးက နိုးလာလာချင်းမှာပဲ ဘေးနားမှာမရှိတော့တဲ့ Vita ကိုအိပ်ချင်မူးတူးလေးနဲ့ ဘေးပတ်ပတ်လည်ကိုကြည့်ပြီးရှာနေတာပေါ့။ အဲ့အချိန်မှာ ရှိုင်းရဲ့ နှာခေါင်းမှာရလာတဲ့ အနံ့လေးကြောင့် Vita ရှိတဲ့တည်နေရာကိုသူသိသွားတာပေါ့။ ရှိုင်းလေးက မျက်နှာသစ်ကိုယ်လက်သန့်စင်ပြီးတာနဲ့ မီးဖိုချောင်မှာ အလုပ်ရှုပ်နေတဲ့ Vita အနားလေးကို သွားလိုက်ကာ အနောက်ကနေခါးလေးကို သိုင်းဖက်ထားပြီး ပုခုံးပေါ်ကို မေးလေးတင်ထားလိုက်တာပေါ့။
"ရှိုင်း နိုးပြီလား"
"အင်း Vita ဘာတွေချက်နေတာလဲ"
"ဘာ Vita လဲ"
"အော် မောင် ဘာတွေချက်နေတာလဲ မွှေးနေတာပဲ"
"ရှိုင်းလေးအတွက် မနက်စာပြင်ပေးမို့လေ၊ ကြက်ဉကြော်ရယ်၊ပေါင်မုန့်မီးကင်ရယ်၊ကြက်အူချောင်းကြော်ရယ်၊မှိုကြော်ရယ်ပြီးတော့ အသားပြားကြော်ရယ်၊ခေါက်ဆွဲပြုတ်ရယ် ပြီးတော့ လက်ဖက်ရည်နဲ့ ပဲအီကြာလဲဝယ်ထားပေးတယ်"
"မောင် အများကြီးပဲ ရှိုင်းကဘယ်လိုလုပ်ကုန်မှာလဲ"
"ရှိုင်း ကုန်သလောက်ပဲစားပေါ့ မောင်က ရှိုင်းကို မျာများစားစေချင်တာကြောင့် ချက်ပေးထားတာတွေပဲ ရှိုင်းစားချင်တာစား"
"မောင့်ကို စားချင်ရင်လဲရတယ်နော်"
"မောင်နော် ဘာတွေလျှောက်ပြောနေတာလဲ"
Vita က ရှိုင်းကို မထိခလုတ်ထိခလုတ်လေးစနေတာပေါ့ ရှိုင်းလေးရဲ့ ရှက်ရမ်းရမ်းပြီး ခွန်းတုံ့ပြန်ပြောတာလေးကိုသူသိပ်သဘောကျပြီးအူယားနေတာပေါ့။
"ရှိုင်း သိလား မောင် စာအုပ်တစ်အုပ်ဖတ်ဖူးတယ် အဲ့စာအုပ်ထဲမှာ ပြောပြထားတဲ့ အကြောင်းအရာတစ်ခုကို သိပ်နားမလည်ဘူး ရှိုင်းရော သိချင်လား ဘာပြောတာလဲဆိုတာ"
"အင်း ပြောပြလေ"
"အဲ့စာအုပ်ထဲမှာပြောထားတာက
[ချစ်သူအနမ်းနဲ့ နိုးထလာရတဲ့ မနက်ခင်းတွေက
ဘယ်လောက်တောင် ကြည်နူးဖို့ကောင်းလဲလို့
ခံစားကြည့်ချင်ပါရဲ့]တဲ့
မောင်လဲ အရင်ကတစ်ခါမှ မခံစားဘူးတော့နားမလည်ဘူး အဲ့ဒါကြောင့် မောင်လဲခံစားကြည့်ချင်ပါရဲ့ ရှိုင်းများ
မောင့်ကို........"
"မွခ်ျ..."😚
Vita ရဲ့စကားမဆုံးခင်မှာပဲ သု့ရဲ့နှုတ်ခမ်းပေါ်ကို ရောက်ရှိလာတဲ့ ရှိုင်း နှုတ်ခမ်းလေးရဲ့ အနမ်းချိုချိုလေးကကြည်နူးရတယ်ဆိုတာထပ်ကို ပိုနေပြီပေါ့။
Vita က အလွန်ပျော်သွားပြီး ရှိုင်းရဲ့ နှုတ်ခမ်းပါးလေးကို အချိန်အနည်းငယ်ကြာသည်အထိ တစ်ဖန်ပြန်ပြီ ဖိနမ်းလိုက်ပြန်တာပေါ့။
အချစ်တွေနဲ့ပြည့်နှက်နေတဲ့ ဒီမနက်ခင်းလေးမှာ ထိုလူသားလေးနှစ်ဦးဟာ ကြည်နူးပျော်ရွှင်နေပြီး နှလုံးသားထဲကလာတဲ့ အချစ်တွေနဲ့ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် အပြန်အလှန် ဂရုစိုက်ရင်း ချစ်ပေးနေကြတာပေါ့။
"ရှိုင်း ချစ်တယ်နော်"
"အင်း ရှိုင်းလဲ မောင့်ကိုချစ်တယ်"
Vita က ရှိုင်းရဲ့ဆံပင်လေးတွေကိုဖွကိုင်လိုက်ပြီး အချစ်မျက်ဝန်းလေးများဖြင့်ကြည့်ကာ
"ရှိုင်း မောင့်ကို ဟိုနားမှာစောင့်နေ မောင် ရှိုင်းစားဖို့ ယူလာခဲ့ပေးမယ်"
ရှိုင်းလေးက စောင့်နေပြီး Vita ဟာ သူပြင်ဆင်ထားတဲ့ မနက်စာတွေကို အကုန်ယူလာပေးလိုက်တာပေါ့။
"ရှိုင်း ရပြီ ခေါက်ဆွဲက ပူသေးတယ်နော် ဖြေးဖြေးစား"
"အင်း"
ရှိုင်းလေးက ပုံမှန်ဆိုအစားနည်းတဲ့သူလေးပါ ဒါပေမဲ့ ဒီနေ့မှာတော့ မောင် ကိုယ်တိုင် ချစ်ခြင်းမေတ္တာတွေနဲ့ ချင်ပြုတ်ပေးထားတဲ့ မနက်စာတွေအကုန်လုံးက ကုန်မှန်မသိကုန်သွားတာပေါ့။
"ရှိုင်း ပြောတော့ အများကြီး မကုန်ဘူးဆို"
"အင်းလေ အစကတော့ မကုန်ဘူး အခုက မောင်ချက်ပေးထားတာတွေက စားကောင်းလို့လေ ဘာလဲငြိုငြင်တာလား"
"အမလေးဗျာ အငြိုငြင်ရက်ပါဘူးဗျာ ဒါတွေက ရှိုင်းစားဖို့အတွက်လုပ်ပေးထားတာပဲလေ ဘာလို့ငြိုငြင်ရမှာလဲ စားပါဗျာ မဝသေးရင်ထပ်လုပ်ပေးအုံးမှာ"
"ခုတော့ ဗိုက်ပြည့်သွားပြီ စားလို့အရမ်းကောင်းတာပဲ"
Vita ကပန်းကန်တွေဆေးကြောနေတဲ့အချိန်မှာ အိမ်ရှေ့ကနေ ဘဲလ်တီးသံကိုကြားလိုက်ရတာပေါ့။
"တိန်....တိန်..."(ဘဲလ်တီးသံ)
"အိမ်ရှေ့ကဘယ်သူလာတာလဲ"
"မောင် ရတယ် ရှိုင်းသွားဖွင့်ပေးလိုက်မယ်"
"အင်း"
ရှိုင်းလေးက တံခါးဆီကို သွားပြီးဖွင့်ပေးလိုက်တာပေါ့ ရှိုင်းရဲ့မျက်စိရှေ့မှာ ငယ်ရွယ်ပြီး လှသွေးကြွယ်နေတဲ့ မိန်ကလေးငယ်ငယ်ချောချောလေးတစ်ဦးက လက်ထဲမှာ မုန့်တွေနဲ့လက်ဆောင်ပစ္စည်းတွေကလဲ စုံနေအောင် သယ်လာပြီး ယောက်ျားလေးတစ်ယောက်ရှိတဲ့အိမ်ကို မိန်းမပျိုလေးတစ်ယောက်ထဲ လာရလောက်အောင် ရဲတင်းလွန်းနေတာပေါ့။
"ဟင် ကိုကိုရော ကိုကိုမရှိဘူးလား၊ အကိုကဘယ်သူလဲ ဘာလို့ ကိုကို့အိမ်ထဲကိုရောက်နေတာလဲ"
အဲ့အချိန်မှာ Vita ဟာ အသံကိုကြားလိုက်သည်နှင့် မီးဖိုချောင်ကနေ အလျင်အမြန်ထွက်လာကာ စိတ်ရှုပ်ထွေးစွာဖြင်း မျက်ခုံးနှစ်ခုကို ထိစပ်နေသည်အထိ မျက်မှောင်ကျုံ့ထားလိုက်တာပေါ့။
"ရှိုင်း မောင့်ကို အပေါ်ကနေခဏစောင့်နေနော်"
Vita က အပေါ်မှာစောင့်နေဖို့ပြောလိုက်တာနဲ့ ရှိုင်းက တတ်သွားလိုက်တာပေါ့။
"ဘာကိစ္စရှိလို့လာတာလဲ ကျွန်တော့်ဆီကို"
"ကိုကို့ဆီကို အလည်လာတာလေ အဲ့တစ်ယောက်ကဘယ်သူလဲ တော်တော်ရင်းနှီးတဲ့ပုံပဲနော်"
"လာရင်းကိစ္စကိုသာပြောပါ"
"မေမေက ကိုကို့ ကို စိတ်ပူလို့လာကြည့်ခိုင်းတာ၊ သူဖုန်းခေါ်တာကို ဘာလို့မကိုင်တာလဲတဲ့"
"ကျွန်တော် မသိလိုက်လို့"
"မသိတာလား မေမေ့ကိုတမင်ရှောင်နေတာလား သား"
Vita ရဲ့စကားကိုထောက်ပြီး ခနဲ့ပြောလိုက်တဲ့ လေသံမာမာနဲ့ အမျိုးသမီးကြီးတစ်ဦးက နောက်ကနေရောက်လာပြီး ဝင်ပြောလိုက်တာပေါ့။ဒီအခြေအနေကို လှေကားနားလေးကနေ စောင့်ကြည့်နေတဲ့ ရှိုင်းလေးက အခြေအနေတွေ ပိုပြင်းထန်သွားမှာဆိုးလို့ သူစကားလမ်းကြောင်း ဝင်လွှဲပြီးပြောလိုက်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တာပေါ့။
"Vita ဧည့်သည်တွေကို ထိုင်ခိုင်းလိုက်အုံးလေ ထိုင်းပြီးမှ အေးအေးဆေးဆေးစကားပြောကြပါလား"
Vita ရဲ့အမေဟာ ခေါင်းကိုမော့ ရင်ကိုကော့ပြီး ဧည့်ခန်းကို တန်းတန်းမတ်မတ်ဝင်သွားတာပေါ့။Vita ကတော့ စိတ်ရှုပ်နေတဲ့ ပုံစံလေးဖြင့်...
"ရှ်ိုင်းလေး ဘာလို့ဆင်းလာတာလဲ ပြီးတော့သူတို့ကိုဘာလို့ဝင်ထိုင်ဖို့ပြောလိုက်ရတာလဲ"
ရှိုင်းလေးဟာ Vita ရဲ့ကျောလေးကိုဘက်လေးနဲ့ပွတ်သပ်ပေးပြီး အဆင်ပြေသွားမှာပါ ဘာမှမဖြစ်ဘူးဆိုတဲ့ အကြည့်လေးနဲ့ကြည့်ကာ ဧည့်ခန်းထဲကိုသွားထိုင်ဖို့ မေးငေါ့ပြလိုက်တာပေါ့။
ရှိုင်းလေးက မီးဖိုချောင်ထဲကို ဝင်သွားလိုက်ပြီး ဧည့်သည်တွေကို ကျွေးဖို့ အသီးတွေကို လှီဖို့လုပ်နေတာပေါ့။
"Vita သား မေမေ့ကို ဘယ်ချိန်ထိခုလိုလုပ်နေမှာလဲ"
"သားကို မေမေက ချစ်လို့ အလိုလိုက်ထားတာကို မင်းဘယ်ချိန်ထိမေမေ့ကို ဘက်တိုက်ပြီးနေနေမှာလဲ"
"ချစ်လို့ အလိုလိုက်တာလား တစ်ကယ်ချစ်တာရောဟုတ်လို့လား ကျွန်ကတော့ ချစ်လို့လို့မထင်ဘူး မလိုအပ်လို့ ရှုပ်လို့ ပစ်ထားတာလို့ပဲ ထင်တယ်"
"မင်းဘယ်လိုပြောလိုက်တာလဲ မင်းကမေမေ့သားပါ မချစ်ပဲ နေမလား"
"အင်းလေ ကိုကိုကလဲ မေမေ့ကိုအဲ့လိုမပြောပါနဲ့"
"မေမေက ကိုကို့ ကိုဘယ်လောက်ထိစိတ်ပူနေလဲဆိုတာ သိရဲ့လား"
"ကိုကို့ကို စိတ်ပူလွန်းလို့ ဒီအထိတောင် လိုက်လာတာကို"
"စိတ်ပူတယ်ဟုတ်လား ကိုယ့်ဘဝကောင်းစားဖို့ (၄)နှစ်အရွယ် ကလေးတစ်ယောက်ကို လှည့်တောင်မကြည့်ပဲထားခဲ့တုန်းက အခုလိုစိတ်ပူခဲ့ရဲ့လား"
"Vita မင်းဘယ်လိုပြောလိုက်တာလဲ မင်းကိုဆက်သွယ်လို့မရလို့ ငါဘယ်လောက်တောင်စိတ်ပူနေလဲဆိုတာ မင်းသိလို့လား ငါလုပ်ခဲ့တာတွေက မင်းတို့ကောင်းစားဖို့အတွက်ပဲ"
"မင်းဘယ်ချိန်ကျမှာ အမေနဲ့ညီမလေးဆီကို ပြန်လာမှာလဲ"
"ကျွန်တော် ဘယ်မှပြန်လာစရာမလိုပါဘူး အခုက ကျွန်တော့်အိမ်မှာ ကျွန်တော်ရှိနေတာကို ဘယ်ကိုပြန်လာရမှာလဲ"
"Vita ငါဒီလောက်ပြောနေတာကို မင်းနားမလည်ဘူးလား ပြီးတော့ စောဏကတစ်ယောက်ကဘယ်သူလဲ မင်းနဲ့ဘယ်လိုပတ်သက်တာလဲ ဘာလို့ မင်းအိမ်မှာသူကရှိနေတာလဲ"
"အဲ့ဒါ ကျွန်တော့်ကိစ္စပါ"
"ကျွန်တော်တို့လဲ အရေးကြီးကိစ္စနဲ့ အပြင်သွားစရာရှိသေးလို့ ဒီလောက်နဲ့ပဲ ပြန်ပါတော့ ကျွန်တော်တို့လဲ အချိန်မရှိတော့လို့ပါ"
"Vita....."
"ကဲပါ မေမေရယ် သမီးတို့လဲပြန်ရအောင်ပါ မေမေလဲ ကိုကို့ ကို အခုတွေ့ပြီးပြီပဲ သူအဆင်ပြေနေတာပဲ လာပါ သမီးတို့အရင်ပြန်ရအောင်နော်"
Vita ရဲ့ အမေဟာ မျက်လုံးမှာ အကြည့်စူးစူးတွေနဲ့ ဒေါသတွေကို ထိန်းချုပ်ပြီးပြန်ခဲ့ရတာပေါ့။ ရှိုင်းလေးက လက်ထဲကအသီးပန်းကန်လေးကိုကိုင်ပြီးထွက်လာတဲ့အချိန်မှာ စိတ်တိုနေတဲ့ထိုအမျိုးသမီးကြီးရဲ့ နောက်ကျောပြင်ကိုသာလှမ်းမြင်လိုက်တော့သည်။
"Vita မင်း အမေတို့ရောပြန်သွားကြပြီလား"
"အင်း ပြန်သွားပြီ ရှိုင်း ဘာလို့ဆင်းလာတာလဲ ကျွန်တော် အခန်းထဲမှာစောင့်နေဖို့ပြောလိုက်တာကို"
"ရှိုင်းလေးကို ကျွန်တော့်ရဲ့ အရှုပ်တွေထဲ ခေါ်မသွင်းချင်ဘူး"
"ရပါတယ် မောင်ရဲ့"
"ဘာတွေ လုပ်လာတာလဲ"
"အော် အသီးလှီးလာတာလေ ခုတော့စားမယ့်သူမရှိတော့ဘူးပေါ့"
"ဘာလို့မရှိရမှာလဲ မောင် တစ်ယောက်လုံးရှိနေတာကို"
"ရှိုင်း ကိုယ်တိုင် လှီးထားတဲ့ အသီးလေးတွေကို ရှိုင်းရဲ့ လက်လေးနဲ့ ခွံ့ကျွေးတာလေးကို စားချင်တယ်"
"အင်း ဟုတ်ပါပြီ"
"လာ ဒီနားကို ပြီးရင် ဒီမှာထိုင်"
ရှိုင်းလေးကဆိုဖာပေါ်မှာထိုင်လိုက်တာနဲ့ Vita ရဲ့ ခေါင်းလေးဟာ ရှိုင်းရဲ့ပေါင်ပေါ်ကို လှဲအိပ်လိုက်တာပေါ့။ရှိုင်းလေးက လှီးထားတဲ့ အသီးချိုချိုလေးတွေကို သူ့လက်နုနုလေးတွေနဲ့ တစ်စိတ်ချင်းသေချာ ခွံ့ကျွေးပြီး ကြင်နာယုယစွာ ပြုံးနေကြတာဟာ အသီးတွေထပ်တောင် ချိုမြိန်လွန်းနေတာပေါ့။
Part-14 မျှော်........
*စာရေးသူ၏ စိတ်ကူးယဉ်သက်သက်တာဖြစ်ပါသည်။
*ကျွမ်းကျင်သည့်စာရေးဆရာမဟုတ်သည့်အတွက် အမှားတစ်စုံတစ်ရာပါခဲ့သည်ရှိသော် အနူးအညွတ်တောင်းပန်ပါသည်။🙏🙏🙏
*လူပုဂ္ဂိုလ်တစ်ဦးတစ်ယောက်ကိုမျှ ထိခိုက်စော်ကားလိုစိတ်မရှိပါ။🙏🙏🙏
*ဝတ္ထုလေးဖတ်ပြီ စာရေးသူအားတစ်စုံတစ်ရာအကြံပြုပြောဆိုနိုင်ပါသည်။🙏🙏🙏
************
(zawgyi)
Part-13 (U&Z)
အခ်စ္စိတ္ေတြေလာင္ကြၽမ္းကာ ႏွစ္ေယာက္အတူတူ ခ်စ္ရည္လူးရင္းျဖတ္သန္းခဲ့ၾကတာ ၾကည္လင္ေနတဲ့ မနက္ခင္းေလးမွာ နို႔ႏွစ္ေရာင္ေလးလိုေဖြးဉေနတဲ့ အသားအရည္ေလးနဲ႕ ရွိုင္းေလးဟာ Vitaရဲ႕ ဘယ္ဘက္လက္ေမာင္းအုံေပၚကို ေခါင္းအုံးရင္း ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ေနေသာေၾကာင့္ ႏွစ္ၿခိဳက္စြာ အိပ္ေပ်ာ္ေနတုန္းေပါ့။ Vita ဟာသူ႕ရဲ႕ေဘးနားမွာ ႏွစ္ၿခိဳက္စြားအိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ ရွိုင္းရဲ႕ ပါးေလးေတြ ရွိုင္းရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြ ဆံပင္ေလးေတြကို ၾကင္နာယုယစြာကိုင္ၾကည့္ေနၿပီး သူ အူယားေနတာေပါ့။ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ ရွိုင္းရဲ႕နဖူးေလးကို သူႏႈတ္ခမ္းေလးနဲ႕ နမ္းရွိုက္လိုက္ၿပီး ရွိုင္း နိုးလာရင္ အရံသင့္စားလို႔ရေအာင္ မနက္စာျပင္ဆင္ဖို႔ မီးဖိုေခ်ာင္ကို ဆင္းသြားလိုက္တာေပါ့။
Vita က မီးဖိုေခ်ာင္မွာ မနက္စာအတြက္ျပင္ဆင္ခ်က္ျပဳတ္ေနတုန္းမွာ အေပၚထပ္အိပ္ခန္းမွာက်န္ေနခဲ့တဲ့ ရွိုင္းေလးက နိုးလာလာခ်င္းမွာပဲ ေဘးနားမွာမရွိေတာ့တဲ့ Vita ကိုအိပ္ခ်င္မူးတူးေလးနဲ႕ ေဘးပတ္ပတ္လည္ကိုၾကည့္ၿပီးရွာေနတာေပါ့။ အဲ့အခ်ိန္မွာ ရွိုင္းရဲ႕ ႏွာေခါင္းမွာရလာတဲ့ အနံ႕ေလးေၾကာင့္ Vita ရွိတဲ့တည္ေနရာကိုသူသိသြားတာေပါ့။ ရွိုင္းေလးက မ်က္ႏွာသစ္ကိုယ္လက္သန႔္စင္ၿပီးတာနဲ႕ မီးဖိုေခ်ာင္မွာ အလုပ္ရႈပ္ေနတဲ့ Vita အနားေလးကို သြားလိုက္ကာ အေနာက္ကေနခါးေလးကို သိုင္းဖက္ထားၿပီး ပုခုံးေပၚကို ေမးေလးတင္ထားလိုက္တာေပါ့။
"ရွိုင္း နိုးၿပီလား"
"အင္း Vita ဘာေတြခ်က္ေနတာလဲ"
"ဘာ Vita လဲ"
"ေအာ္ ေမာင္ ဘာေတြခ်က္ေနတာလဲ ေမႊးေနတာပဲ"
"ရွိုင္းေလးအတြက္ မနက္စာျပင္ေပးမို႔ေလ၊ ၾကက္ဉေၾကာ္ရယ္၊ေပါင္မုန႔္မီးကင္ရယ္၊ၾကက္အူေခ်ာင္းေၾကာ္ရယ္၊မွိုေၾကာ္ရယ္ၿပီးေတာ့ အသားျပားေၾကာ္ရယ္၊ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ရယ္ ၿပီးေတာ့ လက္ဖက္ရည္နဲ႕ ပဲအီၾကာလဲဝယ္ထားေပးတယ္"
"ေမာင္ အမ်ားႀကီးပဲ ရွိုင္းကဘယ္လိုလုပ္ကုန္မွာလဲ"
"ရွိုင္း ကုန္သေလာက္ပဲစားေပါ့ ေမာင္က ရွိုင္းကို မ်ာမ်ားစားေစခ်င္တာေၾကာင့္ ခ်က္ေပးထားတာေတြပဲ ရွိုင္းစားခ်င္တာစား"
"ေမာင့္ကို စားခ်င္ရင္လဲရတယ္ေနာ္"
"ေမာင္ေနာ္ ဘာေတြေလွ်ာက္ေျပာေနတာလဲ"
Vita က ရွိုင္းကို မထိခလုတ္ထိခလုတ္ေလးစေနတာေပါ့ ရွိုင္းေလးရဲ႕ ရွက္ရမ္းရမ္းၿပီး ခြန္းတုံ႕ျပန္ေျပာတာေလးကိုသူသိပ္သေဘာက်ၿပီးအူယားေနတာေပါ့။
"ရွိုင္း သိလား ေမာင္ စာအုပ္တစ္အုပ္ဖတ္ဖူးတယ္ အဲ့စာအုပ္ထဲမွာ ေျပာျပထားတဲ့ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုကို သိပ္နားမလည္ဘူး ရွိုင္းေရာ သိခ်င္လား ဘာေျပာတာလဲဆိုတာ"
"အင္း ေျပာျပေလ"
"အဲ့စာအုပ္ထဲမွာေျပာထားတာက
[ခ်စ္သူအနမ္းနဲ႕ နိုးထလာရတဲ့ မနက္ခင္းေတြက
ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ၾကည္ႏူးဖို႔ေကာင္းလဲလို႔
ခံစားၾကည့္ခ်င္ပါရဲ႕]တဲ့
ေမာင္လဲ အရင္ကတစ္ခါမွ မခံစားဘူးေတာ့နားမလည္ဘူး အဲ့ဒါေၾကာင့္ ေမာင္လဲခံစားၾကည့္ခ်င္ပါရဲ႕ ရွိုင္းမ်ား
ေမာင့္ကို........"
"မြခ္်..."😚
Vita ရဲ႕စကားမဆုံးခင္မွာပဲ သု႔ရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းေပၚကို ေရာက္ရွိလာတဲ့ ရွိုင္း ႏႈတ္ခမ္းေလးရဲ႕ အနမ္းခ်ိဳခ်ိဳေလးကၾကည္ႏူးရတယ္ဆိုတာထပ္ကို ပိုေနၿပီေပါ့။
Vita က အလြန္ေပ်ာ္သြားၿပီး ရွိုင္းရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးကို အခ်ိန္အနည္းငယ္ၾကာသည္အထိ တစ္ဖန္ျပန္ၿပီ ဖိနမ္းလိုက္ျပန္တာေပါ့။
အခ်စ္ေတြနဲ႕ျပည့္ႏွက္ေနတဲ့ ဒီမနက္ခင္းေလးမွာ ထိုလူသားေလးႏွစ္ဦးဟာ ၾကည္ႏူးေပ်ာ္႐ႊင္ေနၿပီး ႏွလုံးသားထဲကလာတဲ့ အခ်စ္ေတြနဲ႕ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ အျပန္အလွန္ ဂ႐ုစိုက္ရင္း ခ်စ္ေပးေနၾကတာေပါ့။
"ရွိုင္း ခ်စ္တယ္ေနာ္"
"အင္း ရွိုင္းလဲ ေမာင့္ကိုခ်စ္တယ္"
Vita က ရွိုင္းရဲ႕ဆံပင္ေလးေတြကိုဖြကိုင္လိုက္ၿပီး အခ်စ္မ်က္ဝန္းေလးမ်ားျဖင့္ၾကည့္ကာ
"ရွိုင္း ေမာင့္ကို ဟိုနားမွာေစာင့္ေန ေမာင္ ရွိုင္းစားဖို႔ ယူလာခဲ့ေပးမယ္"
ရွိုင္းေလးက ေစာင့္ေနၿပီး Vita ဟာ သူျပင္ဆင္ထားတဲ့ မနက္စာေတြကို အကုန္ယူလာေပးလိုက္တာေပါ့။
"ရွိုင္း ရၿပီ ေခါက္ဆြဲက ပူေသးတယ္ေနာ္ ေျဖးေျဖးစား"
"အင္း"
ရွိုင္းေလးက ပုံမွန္ဆိုအစားနည္းတဲ့သူေလးပါ ဒါေပမဲ့ ဒီေန႕မွာေတာ့ ေမာင္ ကိုယ္တိုင္ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြနဲ႕ ခ်င္ျပဳတ္ေပးထားတဲ့ မနက္စာေတြအကုန္လုံးက ကုန္မွန္မသိကုန္သြားတာေပါ့။
"ရွိုင္း ေျပာေတာ့ အမ်ားႀကီး မကုန္ဘူးဆို"
"အင္းေလ အစကေတာ့ မကုန္ဘူး အခုက ေမာင္ခ်က္ေပးထားတာေတြက စားေကာင္းလို႔ေလ ဘာလဲၿငိဳျငင္တာလား"
"အမေလးဗ်ာ အၿငိဳျငင္ရက္ပါဘူးဗ်ာ ဒါေတြက ရွိုင္းစားဖို႔အတြက္လုပ္ေပးထားတာပဲေလ ဘာလို႔ၿငိဳျငင္ရမွာလဲ စားပါဗ်ာ မဝေသးရင္ထပ္လုပ္ေပးအုံးမွာ"
"ခုေတာ့ ဗိုက္ျပည့္သြားၿပီ စားလို႔အရမ္းေကာင္းတာပဲ"
Vita ကပန္းကန္ေတြေဆးေၾကာေနတဲ့အခ်ိန္မွာ အိမ္ေရွ႕ကေန ဘဲလ္တီးသံကိုၾကားလိုက္ရတာေပါ့။
"တိန္....တိန္..."(ဘဲလ္တီးသံ)
"အိမ္ေရွ႕ကဘယ္သူလာတာလဲ"
"ေမာင္ ရတယ္ ရွိုင္းသြားဖြင့္ေပးလိုက္မယ္"
"အင္း"
ရွိုင္းေလးက တံခါးဆီကို သြားၿပီးဖြင့္ေပးလိုက္တာေပါ့ ရွိုင္းရဲ႕မ်က္စိေရွ႕မွာ ငယ္႐ြယ္ၿပီး လွေသြးႂကြယ္ေနတဲ့ မိန္ကေလးငယ္ငယ္ေခ်ာေခ်ာေလးတစ္ဦးက လက္ထဲမွာ မုန႔္ေတြနဲ႕လက္ေဆာင္ပစၥည္းေတြကလဲ စုံေနေအာင္ သယ္လာၿပီး ေယာက္်ားေလးတစ္ေယာက္ရွိတဲ့အိမ္ကို မိန္းမပ်ိဳေလးတစ္ေယာက္ထဲ လာရေလာက္ေအာင္ ရဲတင္းလြန္းေနတာေပါ့။
"ဟင္ ကိုကိုေရာ ကိုကိုမရွိဘူးလား၊ အကိုကဘယ္သူလဲ ဘာလို႔ ကိုကို႔အိမ္ထဲကိုေရာက္ေနတာလဲ"
အဲ့အခ်ိန္မွာ Vita ဟာ အသံကိုၾကားလိုက္သည္ႏွင့္ မီးဖိုေခ်ာင္ကေန အလ်င္အျမန္ထြက္လာကာ စိတ္ရႈပ္ေထြးစြာျဖင္း မ်က္ခုံးႏွစ္ခုကို ထိစပ္ေနသည္အထိ မ်က္ေမွာင္က်ဳံ႕ထားလိုက္တာေပါ့။
"ရွိုင္း ေမာင့္ကို အေပၚကေနခဏေစာင့္ေနေနာ္"
Vita က အေပၚမွာေစာင့္ေနဖို႔ေျပာလိုက္တာနဲ႕ ရွိုင္းက တတ္သြားလိုက္တာေပါ့။
"ဘာကိစၥရွိလို႔လာတာလဲ ကြၽန္ေတာ့္ဆီကို"
"ကိုကို႔ဆီကို အလည္လာတာေလ အဲ့တစ္ေယာက္ကဘယ္သူလဲ ေတာ္ေတာ္ရင္းႏွီးတဲ့ပုံပဲေနာ္"
"လာရင္းကိစၥကိုသာေျပာပါ"
"ေမေမက ကိုကို႔ ကို စိတ္ပူလို႔လာၾကည့္ခိုင္းတာ၊ သူဖုန္းေခၚတာကို ဘာလို႔မကိုင္တာလဲတဲ့"
"ကြၽန္ေတာ္ မသိလိုက္လို႔"
"မသိတာလား ေမေမ့ကိုတမင္ေရွာင္ေနတာလား သား"
Vita ရဲ႕စကားကိုေထာက္ၿပီး ခနဲ႕ေျပာလိုက္တဲ့ ေလသံမာမာနဲ႕ အမ်ိဳးသမီးႀကီးတစ္ဦးက ေနာက္ကေနေရာက္လာၿပီး ဝင္ေျပာလိုက္တာေပါ့။ဒီအေျခအေနကို ေလွကားနားေလးကေန ေစာင့္ၾကည့္ေနတဲ့ ရွိုင္းေလးက အေျခအေနေတြ ပိုျပင္းထန္သြားမွာဆိုးလို႔ သူစကားလမ္းေၾကာင္း ဝင္လႊဲၿပီးေျပာလိုက္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္တာေပါ့။
"Vita ဧည့္သည္ေတြကို ထိုင္ခိုင္းလိုက္အုံးေလ ထိုင္းၿပီးမွ ေအးေအးေဆးေဆးစကားေျပာၾကပါလား"
Vita ရဲ႕အေမဟာ ေခါင္းကိုေမာ့ ရင္ကိုေကာ့ၿပီး ဧည့္ခန္းကို တန္းတန္းမတ္မတ္ဝင္သြားတာေပါ့။Vita ကေတာ့ စိတ္ရႈပ္ေနတဲ့ ပုံစံေလးျဖင့္...
"ရှ်ိုင်းလေး ဘာလို႔ဆင္းလာတာလဲ ၿပီးေတာ့သူတို႔ကိုဘာလို႔ဝင္ထိုင္ဖို႔ေျပာလိုက္ရတာလဲ"
ရွိုင္းေလးဟာ Vita ရဲ႕ေက်ာေလးကိုဘက္ေလးနဲ႕ပြတ္သပ္ေပးၿပီး အဆင္ေျပသြားမွာပါ ဘာမွမျဖစ္ဘူးဆိုတဲ့ အၾကည့္ေလးနဲ႕ၾကည့္ကာ ဧည့္ခန္းထဲကိုသြားထိုင္ဖို႔ ေမးေငါ့ျပလိုက္တာေပါ့။
ရွိုင္းေလးက မီးဖိုေခ်ာင္ထဲကို ဝင္သြားလိုက္ၿပီး ဧည့္သည္ေတြကို ေကြၽးဖို႔ အသီးေတြကို လွီဖို႔လုပ္ေနတာေပါ့။
"Vita သား ေမေမ့ကို ဘယ္ခ်ိန္ထိခုလိုလုပ္ေနမွာလဲ"
"သားကို ေမေမက ခ်စ္လို႔ အလိုလိုက္ထားတာကို မင္းဘယ္ခ်ိန္ထိေမေမ့ကို ဘက္တိုက္ၿပီးေနေနမွာလဲ"
"ခ်စ္လို႔ အလိုလိုက္တာလား တစ္ကယ္ခ်စ္တာေရာဟုတ္လို႔လား ကြၽန္ကေတာ့ ခ်စ္လို႔လို႔မထင္ဘူး မလိုအပ္လို႔ ရႈပ္လို႔ ပစ္ထားတာလို႔ပဲ ထင္တယ္"
"မင္းဘယ္လိုေျပာလိုက္တာလဲ မင္းကေမေမ့သားပါ မခ်စ္ပဲ ေနမလား"
"အင္းေလ ကိုကိုကလဲ ေမေမ့ကိုအဲ့လိုမေျပာပါနဲ႕"
"ေမေမက ကိုကို႔ ကိုဘယ္ေလာက္ထိစိတ္ပူေနလဲဆိုတာ သိရဲ႕လား"
"ကိုကို႔ကို စိတ္ပူလြန္းလို႔ ဒီအထိေတာင္ လိုက္လာတာကို"
"စိတ္ပူတယ္ဟုတ္လား ကိုယ့္ဘဝေကာင္းစားဖို႔ (၄)ႏွစ္အ႐ြယ္ ကေလးတစ္ေယာက္ကို လွည့္ေတာင္မၾကည့္ပဲထားခဲ့တုန္းက အခုလိုစိတ္ပူခဲ့ရဲ႕လား"
"Vita မင္းဘယ္လိုေျပာလိုက္တာလဲ မင္းကိုဆက္သြယ္လို႔မရလို႔ ငါဘယ္ေလာက္ေတာင္စိတ္ပူေနလဲဆိုတာ မင္းသိလို႔လား ငါလုပ္ခဲ့တာေတြက မင္းတို႔ေကာင္းစားဖို႔အတြက္ပဲ"
"မင္းဘယ္ခ်ိန္က်မွာ အေမနဲ႕ညီမေလးဆီကို ျပန္လာမွာလဲ"
"ကြၽန္ေတာ္ ဘယ္မွျပန္လာစရာမလိုပါဘူး အခုက ကြၽန္ေတာ့္အိမ္မွာ ကြၽန္ေတာ္ရွိေနတာကို ဘယ္ကိုျပန္လာရမွာလဲ"
"Vita ငါဒီေလာက္ေျပာေနတာကို မင္းနားမလည္ဘူးလား ၿပီးေတာ့ ေစာဏကတစ္ေယာက္ကဘယ္သူလဲ မင္းနဲ႕ဘယ္လိုပတ္သက္တာလဲ ဘာလို႔ မင္းအိမ္မွာသူကရွိေနတာလဲ"
"အဲ့ဒါ ကြၽန္ေတာ့္ကိစၥပါ"
"ကြၽန္ေတာ္တို႔လဲ အေရးႀကီးကိစၥနဲ႕ အျပင္သြားစရာရွိေသးလို႔ ဒီေလာက္နဲ႕ပဲ ျပန္ပါေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔လဲ အခ်ိန္မရွိေတာ့လို႔ပါ"
"Vita....."
"ကဲပါ ေမေမရယ္ သမီးတို႔လဲျပန္ရေအာင္ပါ ေမေမလဲ ကိုကို႔ ကို အခုေတြ႕ၿပီးၿပီပဲ သူအဆင္ေျပေနတာပဲ လာပါ သမီးတို႔အရင္ျပန္ရေအာင္ေနာ္"
Vita ရဲ႕ အေမဟာ မ်က္လုံးမွာ အၾကည့္စူးစူးေတြနဲ႕ ေဒါသေတြကို ထိန္းခ်ဳပ္ၿပီးျပန္ခဲ့ရတာေပါ့။ ရွိုင္းေလးက လက္ထဲကအသီးပန္းကန္ေလးကိုကိုင္ၿပီးထြက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ စိတ္တိုေနတဲ့ထိုအမ်ိဳးသမီးႀကီးရဲ႕ ေနာက္ေက်ာျပင္ကိုသာလွမ္းျမင္လိုက္ေတာ့သည္။
"Vita မင္း အေမတို႔ေရာျပန္သြားၾကၿပီလား"
"အင္း ျပန္သြားၿပီ ရွိုင္း ဘာလို႔ဆင္းလာတာလဲ ကြၽန္ေတာ္ အခန္းထဲမွာေစာင့္ေနဖို႔ေျပာလိုက္တာကို"
"ရွိုင္းေလးကို ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ အရႈပ္ေတြထဲ ေခၚမသြင္းခ်င္ဘူး"
"ရပါတယ္ ေမာင္ရဲ႕"
"ဘာေတြ လုပ္လာတာလဲ"
"ေအာ္ အသီးလွီးလာတာေလ ခုေတာ့စားမယ့္သူမရွိေတာ့ဘူးေပါ့"
"ဘာလို႔မရွိရမွာလဲ ေမာင္ တစ္ေယာက္လုံးရွိေနတာကို"
"ရွိုင္း ကိုယ္တိုင္ လွီးထားတဲ့ အသီးေလးေတြကို ရွိုင္းရဲ႕ လက္ေလးနဲ႕ ခြံ႕ေကြၽးတာေလးကို စားခ်င္တယ္"
"အင္း ဟုတ္ပါၿပီ"
"လာ ဒီနားကို ၿပီးရင္ ဒီမွာထိုင္"
ရွိုင္းေလးကဆိုဖာေပၚမွာထိုင္လိုက္တာနဲ႕ Vita ရဲ႕ ေခါင္းေလးဟာ ရွိုင္းရဲ႕ေပါင္ေပၚကို လွဲအိပ္လိုက္တာေပါ့။ရွိုင္းေလးက လွီးထားတဲ့ အသီးခ်ိဳခ်ိဳေလးေတြကို သူ႕လက္ႏုႏုေလးေတြနဲ႕ တစ္စိတ္ခ်င္းေသခ်ာ ခြံ႕ေကြၽးၿပီး ၾကင္နာယုယစြာ ၿပဳံးေနၾကတာဟာ အသီးေတြထပ္ေတာင္ ခ်ိဳၿမိန္လြန္းေနတာေပါ့။
Part-14 ေမွ်ာ္........
*စာေရးသူ၏ စိတ္ကူးယဥ္သက္သက္တာျဖစ္ပါသည္။
*ကြၽမ္းက်င္သည့္စာေရးဆရာမဟုတ္သည့္အတြက္ အမွားတစ္စုံတစ္ရာပါခဲ့သည္ရွိေသာ္ အႏူးအၫြတ္ေတာင္းပန္ပါသည္။🙏🙏🙏
*လူပုဂၢိုလ္တစ္ဦးတစ္ေယာက္ကိုမွ် ထိခိုက္ေစာ္ကားလိုစိတ္မရွိပါ။🙏🙏🙏
*ဝတၳဳေလးဖတ္ၿပီ စာေရးသူအားတစ္စုံတစ္ရာအႀကံျပဳေျပာဆိုနိုင္ပါသည္။🙏🙏🙏
************