ရူးရူးမူးမူး...အချစ်ဦး[compl...

ညကဖြစ်ရပ်ကြောင့်နောက်မနက်မှာရောင်စဥ်တစ်ယောက်ဖျားယူသွားရသည်။
လူကမလှုပ်ချင်မကိုင်ချင်နဲ့ပဲအိပ်ရာမှထလိုက်ပြီးကုတင်ပေါ်ကဆင်းလိုက်တော့မမလဝန်းကအခန်းထဲဝင်လာပြီး

''ဪ ရောင်စဥ်နိုးပြီပဲ''

''ဟုတ်မမ''

''ဒီမှာ နေလေးကရောင်စဥ့်အတွက်အဝတ်အစားစီစဥ်ပေးလိုက်ဦးဆိုလို့မမ,ရောင်စဥ့်အတွက်အဝတ်အစားယူလာပေးတယ်''

''ကျေးဇူးပဲနော်မမ''

''ရပါတယ် အတွင်းဝတ်တွေရောပါတယ် အသစ်တွေနော် တံဆိပ်တောင်မဖြုတ်ရသေးဘူး''

''အဲလောက်မလိုပါဘူးမမရယ် အားနာစရာတွေဖြစ်ကုန်ပြီ''

''အမလေး ဘာအားနာစရာလိုလဲ ရောင်စဥ်ရေချိုးဦးမှာမလား''

''ဟုတ်''

''အဲဒါဆိုရေချိုးပြီးဆင်းခဲ့တော့နော်''

''ဟုတ်မမ''

လဝန်းရံထွက်သွားတာနဲ့ရောင်စဥ်လည်းဖွားဖွားအခန်းထဲကရေချိုးခန်းထဲကိုပဲဝင်ခဲ့လိုက်၏။
လူကနေမကောင်းနေတာကိုယ့်ကိုယ်ကိုသိပေမယ့်လည်းရေတော့ချိုးမှဖြစ်မည်။

သူမရေမိုးချိုးပြီးတာနဲ့မမလဝန်းပေးထားခဲ့သောအဝတ်အစားတွေကိုဝတ်ဆင်ပြီးအောက်ထပ်ကိုဆင်းခဲ့လိုက်သည်။
သူမရဲ့စကပ်ကပေါင်တစ်ဝက်သာရှိတာမို့ရောင်စဥ်ကိုယ့်ကိုယ်ကိုမလုံမလဲနဲ့ပဲစကပ်လေးကိုဆွဲချရင်းထမင်းစားခန်းထဲဝင်ခဲ့လိုက်၏။

သူမကိုတွေ့တော့တံတိုင်းကမျက်မှောင်ကျုံ့ကြီးနဲ့အစ်မဖြစ်သူအား

''မမ ဘာတွေပေးဝတ်ထားတာလဲ အရမ်းတိုလွန်းတယ် တစ်ခြားဟာပေးလိုက်''

''ငါ့ထဲမှာရှိတာအဲ့စကပ်အသေးဆုံးပဲ ပြီးတော့တိုတော့ရောဘာဖြစ်လဲ ဒီလောက်လှနေတာကို''

''ဒါပေမယ့်ကျွန်တော့်ဝန်ထမ်းတွေကအဲလောက်တိုတာဘယ်သူမှမဝတ်ဘူး''

''ရောင်စဥ်ကတစ်ခြားသူလား တစ်ခြားသူတွေဘယ်လိုဝတ်ဝတ်ရောင်စဥ်ကတော့ချွင်းချက်ပဲလေ သူ့ကိုစည်းကမ်းတွေနဲ့ကန့်သတ်နေစရာမှမလိုတာ''

ဒေါ်ပတ္တမြားခင်ကလည်း

''ဟုတ်သားပဲသားရယ် သမီးရောင်စဥ်ကမေမေတို့မိသားစုဝင်လိုပဲလေ တစ်ခြားဝန်ထမ်းတွေနဲ့ယှဥ်စရာမှမလိုတာ ဂျစ်တူးမ ရောင်စဥ့်ကိုမနက်စာထည့်ပေးလိုက်ဦး''

''ဟုတ်မေမေကြီး''

ရောင်စဥ်သူမနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်မှာထိုင်နေသောတံတိုင်းကိုကြည့်လိုက်တော့မျက်နှာမှာအလိုမကျခြင်းတွေကပြည့်လို့။
သူမစကပ်တိုသွားတာကအဲလောက်ထိများရေကြီးခွင်ကျယ်ဖြစ်သွားတာလား။

သူတို့မနက်စာစားပြီးတာနဲ့လူကြီးတွေကိုနှုတ်ဆက်ကာအိမ်မှထွက်လာလိုက်၏။
လမ်းရောက်တော့ရောင်စဥ်ကထိုင်နေရင်းနဲ့စကပ်လေးအားဆွဲဆွဲချနေ၍တံတိုင်းက

''ဘာဖြစ်နေတာလဲ''

''ကြည့်ရဆိုးနေလားလို့ပါ ဒီလိုမှန်းသိရင်မနေ့ကအဝတ်တွေပဲပြန်ဝတ်ခဲ့ပါတယ်''

''ကြည့်ရမဆိုးပါဘူး လှတယ်''

''ဒါဆိုခုနကဘာလို့အလိုမကျသလိုဖြစ်နေတာလဲ ကြည့်ရဆိုးလို့မဟုတ်ဘူးလား''

''မင်းတော်တော်ပိန်းတာပဲ အဲဒါကြောင့်faဖြစ်နေတာ''

''ဘော့စ်လည်းဘာထူးလို့လဲ''

''ငါကမထားချင်လို့မထားတာ ရည်းစားလိုချင်ရင်အချိန်မရွေးပဲ''

''ရောင်စဥ်လည်းတူတူပါပဲ ကြိုက်တဲ့သူတွေများပုံလို့ ဘော့စ်သူငယ်ချင်းတောင်အစစ်ပါသေးတယ်''

သူမစကားကြားတော့သူအလိုမကျကာ

''မင်းသူ့ကိုပြန်ပြီးစိတ်ဝင်စားလား''

''စိတ်မဝင်စားပါဘူး ကြိုက်ချင်ရင်အစကတည်းကကြိုက်မှာပေါ့''

ထိုအခါမှသူစိတ်အေးသွားရပြီး

''ငါဘာလို့မင်းကိုအတိုမဝတ်စေချင်တာလည်းဆိုတော့ မင်းကိုတစ်ခြားကောင်တွေကြည့်မှာမခံနိုင်လို့''

''ဘာဖြစ်လို့လဲ''

''သဝန်တိုလို့လေ''

''ဟင်''

သူ့စကားကြောင့်ရောင်စဥ့်နှလုံးသားကသိသိသာသာလှုပ်ရှားလာရကာပါးမို့လေးနှစ်ဖက်ကရဲတက်လာရသည်။
သူမခါးပတ်ကြိုးကိုခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ရင်းအသံတိတ်နေမိတော့၏။

တံတိုင်းသူမဘက်ကိုတစ်ချက်လှည့်ကြည့်ပြီးပန်းရောင်သမ်းနေသောမျက်နှာလေးနဲ့ခေါင်းငုံ့ထားသောသူမကြောင့်သူပြုံးလိုက်မိသည်။

အရမ်းချစ်ဖို့ကောင်းလွန်းလို့အိတ်ကပ်ထဲပဲထည့်ထားချင်တော့သည်။

🌳🍁🍁🌳

နေ့လည်လောက်ရောက်တော့ရောင်စဥ်အဖျားကပိုတိုးလာလေ၏။

အပူငွေ့တွေကတရိပ်ရိပ်နဲ့တက်နေပြီးမျက်လုံးကိုအခိုးတွေဟပ်နေတာကြောင့်မျက်ရည်ပူတွေပါကျနေပြီပင်။

''ရောင်စဥ်''

အသံနဲ့အတူဓူဝံနဲ့ဟိန်းထွဋ်ကအခန်းထဲဝင်လာပြီး

''နေ့လည်စာသွားစားရအောင်''

''နေ့လည်စာသွားစားကြမယ်''

တံတိုင်းသူတို့အားမမှိန်မသုန်ကြည့်ရင်း

''မင်းတို့လည်းတော်တော်အလုပ်ရှုပ်ခံနိုင်ကြတယ်နော် သူကငါနဲ့သွားမှာ မင်းတို့ဘာသာသွားကြ''

ဓူဝံကရောင်စဥ့်မျက်နှာကိုသေချာကြည့်ပြီး

''ရောင်စဥ် နေမကောင်းဘူးလား''

ပြောပြီးသူရောင်စဥ့်ရဲ့နဖူးကိုစမ်းကြည့်မလိုလုပ်တုန်းလက်သွက်လွန်းတဲ့တံတိုင်းကသူ့ထက်ဦးအောင်သူမနဖူးနဲ့လည်ပင်းတွေကိုလာစမ်းကြည့်ပြီး

''ဟာ...ဘာလို့အဲလောက်ကိုယ်တွေပူနေရတာလဲ ဆေးခန်းသွားကြမယ်''

''ဟင့်အင်း မသွားချင်ဘူး''

''အဲလိုမှမဟုတ်ရင်မင်းဘယ်လိုပျောက်မလဲ''

''ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်မသွားဘူး''

''ကျစ်...မင်းကတော့''

ဓူဝံက

''ဆေးခန်းမသွားရင်လည်းဆေးတော့သောက်မှရမယ် ငါတို့ဆေးနဲ့မုန့်သွားဝယ်ခဲ့ပေးမယ် လာဟိန်းထွဋ်''

သူတို့အခန်းထဲကထွက်သွားတာနဲ့တံတိုင်းကသူမအားဆိုဖာရှိရာဆီခေါ်လာပြီးလှဲအိပ်စေလိုက်သည်။

''ခဏအိပ်နေလိုက် ဒီလောက်ကိုယ်တွေပူနေတာကိုဘာလို့ငါ့ကိုမပြောတာလဲ''

''ရောင်စဥ်မပြောတာအခုလိုအားလုံးအလုပ်ရှုပ်ကုန်မှာစိုးလို့ပါ အခုတောင်မှသုံးယောက်လုံးအလုပ်ပိုသွားပြီလေ''

တံတိုင်းသူ့ကိုယ်ပေါ်ကကုတ်အင်္ကျီကိုချွတ်ကာသူမခါးအောက်ပိုင်းအားခြုံပေးလိုက်ပြီး

''မနက်ကရေချိုးသေးတာမလား အဲဒါကြောင့်အအေးမိသွားတာနေမှာ''

''ရေမချိုးခင်ကတည်းကနေမကောင်းတာပါ''

''ဘာ...ဒါနဲ့များဘာလို့ရေချိုးတာလဲ မင်းကတော့ကွာ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုဂရုမစိုက်ဘူး''

''ရောင်စဥ်ဘာမှမဖြစ်ပါဘူးဘော့စ်''

''ဒါပေမယ့်ငါကတော့စိတ်ပူတယ်လေ''

ရောင်စဥ်ကပြုံးစေ့စေ့လေးနဲ့

''အလုပ်ရှင်တိုင်းဘော့စ်လိုဆိုသိပ်ကောင်းမှာပဲ ကိုယ့်ဝန်ထမ်းကိုဂရုစိုက်တယ်''

''မင်းမို့လို့''

''ဟင်''

''ငါဘယ်ဝန်ထမ်းကိုဂရုစိုက်တာမြင်ဖူးလို့လဲ မင်းဖြစ်နေလို့သာ''

ပြောရင်းနဲ့သူကရောင်စဥ့်မျက်နှာထက်ငုံ့မိုးကြည့်လာတာမို့ရောင်စဥ်စိတ်တွေအရမ်းလှုပ်ရှားလာရ၏။

သူကတဖြည်းဖြည်းနဲ့သူမျက်နှာနားတိုးကပ်လာ၍ရောင်စဥ်မျက်လုံးကိုဖိပိတ်ထားလိုက်မိသည်။

''အဟင်း ဘာလို့မျက်လုံးမှိတ်တာလဲ''

သူ့စကားကြောင့်ရောင်စဥ်မျက်လုံးကိုအမြန်ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့သူကရောင်စဥ့်အားပြုံးပြုံးကြီးစိုက်ကြည့်နေ၍ရောင်စဥ်ရှက်ကိုးရှက်ကန်းဖြင့်နေရခက်သွားကာသူ့ရင်ဘတ်အားတွန်းလွှတ်ပြီး

''ဘာတွေပြောနေတာလဲ ရောင်စဥ်က အိပ်မလို့''

''ဟုတ်လို့လား ငါနမ်းမယ်ထင်သွားတာမဟုတ်ဘူးလား''

''မဟုတ်ပါဘူး ရူးနေလို့လား''

ထိုအချိန်သူရုံးခန်းထဲသို့သုသုဝင်လာပြီးသူတို့ကိုမြင်တော့

''အာ..ငါနှောက်ယှက်မိပြီလား''

တံတိုင်းကကိုယ်ကိုမတ်ထိုင်လိုက်ပြီး

''ဘာမဟုတ်တာတွေပြောနေတာလဲ သူနေမကောင်းလို့''

''ဟင် နေမကောင်းတာကိုဘာလို့အိမ်ပြန်မနားခိုင်းတာလဲ''

ထိုအခါရောင်စဥ်က

''ရပါတယ်သုသုရယ် ရောင်စဥ်ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး အိမ်ပြန်နားရလောက်တဲ့ထိမဆိုးပါဘူး''

''ဒါပေမယ့်...''

သုသုစကားမဆုံးခင်ဓူဝံကဟိန်းထွဋ်ကအခန်းထဲအမောတကောနဲ့ဝင်လာပြီး

''မင်းဖယ်ဦး''

ဟိန်းထွဋ်ကတံတိုင်းကိုဆွဲဖယ်ပြီးထိုနေရာမှာသူကဝင်ထိုင်ကာ

''ရောင်စဥ် ဒီမှာကိုယ်မုန့်ဝယ်လာပြီ ထစားလိုက်နော် ပြီးရင်ဆေးသောက်ရမယ် လာ''

ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ရောင်စဥ့်ကိုဆွဲထူပြီးသူဝယ်လာတဲ့မုန့်တွေဖောက်ကျွေးလေတော့တံတိုင်းတစ်ယောက်စူပုပ်ပြီးမျက်နှာကြီးတစ်ခုလုံးမှောင်မဲသွားရသလိုသုသုတစ်ယောက်ကတော့မျက်နှာမှာဝမ်းနည်းရိပ်တွေဖြတ်ပြေးသွားရသည်။

ဟိန်းထွဋ်ကိုကြည့်ရတာရောင်စဥ့်ကိုတစ်ကယ်အတည်ကြီးသဘောကျနေပုံပင်။

ရောင်စဥ့်မှာတော့ဓူဝံနဲ့ဟိန်းထွဋ်ရဲ့ဂရုစိုက်မှုတွေကြားနေရခက်လာရပြီးတံတိုင်းကိုမလုံမလဲနဲ့လှမ်းကြည့်နေမိ၏။
သူမစိတ်ထဲတံတိုင်းစိတ်ကွက်သွားမှာကိုစိုးရိမ်နေမိသည်။

ဒါဘာကြောင့်များလဲ။

🌳🍁🍁🌳

ရောင်စဥ်ကွန်ဒိုကိုပြန်ရောက်တော့အခန်းတံခါးဖွင့်နေတုန်းတစ်စုံတစ်ယောက်ကသူမပုခုံးတစ်ဖက်အားဆွဲလှည့်ကာနံရံမှာဖိကပ်လိုက်တာကြောင့်ရောင်စဥ်အလန့်တကြားနဲ့ကြည့်လိုက်မိတော့

''ဝဏ္ဏ''

''ဖူးသစ်ဘယ်မှာလဲ''

သူကဖူးသစ်ရဲ့ဇယားတွေထဲကတစ်ခု။

''ငါဘယ်သိမလဲ''

''နင်အပိုတွေပြောမနေနဲ့ နင်ကသူ့သူငယ်ချင်းလေ နင်မသိစရာလား''

ရောင်စဥ်သူ့လက်ကိုပုတ်ချပြီး

''ငါတစ်ကယ်မသိဘူး ငါအခုမှပြန်ရောက်တာ''

''ဒါဆိုသူအခုတွဲနေတဲ့ကောင်ကိုနင်သိမှာပေါ့''

''ငါမသိဘူး သူကတစ်လတစ်ယောက်လောက်ပြောင်းနေတာလေ''

''နင်ငါ့ကိုမလိမ်နဲ့နော်ကြယ်ရောင်စဥ် ငါ့ကိုခုပြော''

သူကရောင်စဥ့်လက်မောင်းအားခပ်ကြမ်းကြမ်းဆုပ်ကိုင်ကာမေးလာ၏။

''ငါမသိဘူးလို့ပြောနေတယ်လေ ငါ့ကိုလွှတ်''

''နင်မပြောမချင်းငါမလွှတ်ဘူး နင်အခုပြောမှာလားမပြောဘူးလား''

''ငါမသိဘူးလို့ပြောနေတယ်''

ထိုစဥ်အရိပ်တစ်ခုကသူမတို့နားရောက်လာပြီးဝဏ္ဏကိုဆွဲထိုးပစ်လိုက်တာကြောင့်ရောင်စဥ်မျက်လုံးပြူးလေးနဲ့ကြည့်လိုက်မိတော့ထိုလူကတံတိုင်းဖြစ်နေ၍ရောင်စဥ်အံ့သြသွားရသည်။

''ဘော့စ်''

သူကရောင်စဥ့်ပုခုံးနှစ်ဖက်ကိုကိုင်၍

''မင်းဘာဖြစ်သွားသေးလဲဘေဘီ''

''ဟင့်အင်း''

တံတိုင်းကဝဏ္ဏရဲ့အင်္ကျီကော်လံစကိုဆွဲ၍

''မင်းဘာကောင်လဲ မင်းကဘာကိစ္စနဲ့သူ့ကိုလာထိရတာလဲ''

ဝဏ္ဏကတံတိုင်းလက်တွေကိုဖြုတ်ချပြီး

''မင်းကောင်မလေးကိုထိမိလို့ဆောရီးပဲ ငါလည်းမင်းကောင်မလေးရဲ့သူငယ်ချင်းကြောင့်ခုလိုလုပ်မိသွားတာ''

ဝဏ္ဏကရောင်စဥ့်ကိုကြည့်ကာ

''ဆောရီးပဲကြယ်ရောင်စဥ် ပြီးတော့ဖူးသစ်ကိုပြောလိုက် ငါနဲ့ကိစ္စဒီနေရာမှာမပြီးသေးဘူးလို့''

ပြောပြီးဝဏ္ဏကနေရာမှလှည့်ထွက်သွားလေ၏။

''ဘော့စ် ဘာလာလုပ်တာလဲဟင် ရောင်စဥ်ကဘော့စ်ပြန်သွားပြီထင်နေတာ''

သူကခါးကြီးထောက်၍

''မင်းသူငယ်ချင်းအကောင်းစားကြီးကမင်းကိုတော်တော်လေးအထောက်အကူပြုတာပဲ''

''ရောင်စဥ့်သူငယ်ချင်းကိုအဲလိုမပြောပါနဲ့ သူ့ဘာသာဘယ်လိုနေနေရောင်စဥ့်အတွက်သူကသူငယ်ချင်းကောင်းပဲ ဘော့စ်ကရော ဘာလို့ပြန်လာတာလဲ''

''ကုမ္ပဏီမှာတုန်းကမင်းကားပါကင်မှာဖုန်းပြောနေတာကြားလိုက်လို့ မင်းသူငယ်ချင်းကဒီညအိမ်ပြန်နောက်ကျမှာမလား မင်းကနေမကောင်းနေတော့ငါမင်းကိုစိတ်မချလို့ပြန်လာတာ''

''ဘာစိတ်မချစရာရှိလို့လဲ ရောင်စဥ်ကကလေးမှမဟုတ်တာ ပြီးတော့နေမကောင်းတာလဲနည်းနည်းသက်သာနေပါပြီ''

''အင်းပေါ့ ဟိုနှစ်ကောင်ကအကြင်နာတွေအပြည့်နဲ့ဂရုစိုက်ပေးလိုက်တာကိုး''

''အဲဒါက...''

''အပိုတွေပြောမနေနဲ့ တံခါးဖွင့် မင်းသူငယ်ချင်းပြန်လာတဲ့အချိန်ထိငါမင်းနဲ့အတူရှိနေပေးမယ်''

''ရပါတယ် မလိုပါဘူး ရောင်စဥ်တစ်ယောက်တည်းဖြစ်တယ်''

''ဖွင့်ဆိုဖွင့်''

ရောင်စဥ်ကနှုတ်ခမ်းကိုစူချိတ်၍တံခါးကိုဖွင့်လိုက်ပြီးအိမ်ထဲအရင်ဦးအောင်ဝင်ခဲ့ကာဧည့်ခန်းထဲကသူမကလေးတုန်းကပုံတွေကိုယူ၍ဆိုဖာနောက်ကြားထဲပစ်ချထားလိုက်သည်။

တံတိုင်းကအခန်းပတ်ပတ်လည်ကိုလိုက်ကြည့်ပြီး

''ဒီကွန်ဒိုကမင်းတို့အပိုင်လား''

''ဟုတ်တယ် ရောင်စဥ်နဲ့ဖူးသစ်အတူတူဝယ်ထားတာ''

''ကြာပြီလား''

''သုံးနှစ်လောက်တော့ရှိပြီ''

''ဪ''

''ဟို ဘော့စ်ခဏထိုင်ဦးနော် ရောင်စဥ်အဝတ်အစားသွားလဲလိုက်ဦးမယ်''

သူခေါင်းညိတ်ပြလိုက်တာနဲ့ရောင်စဥ်လည်းအခန်းထဲဝင်ခဲ့ပြီးဗီရိုထဲကကာတွန်းရုပ်လေးတွေပါသောချည်ဝမ်းဆက်လေးကိုထုတ်ကာလဲဝတ်လိုက်၏။
ဆံပင်တွေကိုလည်းဖြစ်သလိုထုံးဖွဲ့ကာအခန်းထဲကပြန်ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။

ရောင်စဥ်အပြင်ကိုရောက်တော့တံတိုင်းကဧည့်ခန်းထဲမှာရှိမနေ၍တာကြောင့်သူမမျက်လုံးကိုဟိုဟိုဒီဒီကစားကာလိုက်ကြည့်နေတုန်းမီးဖိုခန်းထဲကအသံကြောင့်သူမမီးဖိုခန်းဆီခပ်သွက်သွက်လျှောက်လာကြည့်လိုက်၏။

သူမရောက်တံတိုင်းကတစ်ခုခုချက်မလို့ပြင်ဆင်နေပုံရတာကြောင့်ရောင်စဥ်သူ့အနားသွားကာ

''ဘော့စ် ဘာလုပ်မလို့လဲဟင်''

''မင်းအတွက်ညနေစာပြင်ပေးမလို့လေ''

''ဟင်''

''ထမင်းတော့အစားသေးနဲ့ဦး ငါမင်းအတွက်ခေါက်ဆွဲပြုတ်ပေးမယ်''

ရောင်စဥ်စားပွဲပေါ်မှာထင်ထားသောဂျုံခေါက်ဆွဲထုပ်ရယ် ကြက်ဥ ပုဇွန်နဲ့မုန်ညင်းရွက်တွေကိုကြည့်ကာ

''ဘော့စ်ကလုပ်တတ်လို့လား''

''အထင်သေးလှချည်လား အဲမှာထိုင်စောင့်နေ''

ရောင်စဥ်မယုံတယုံနဲ့ပဲစားပွဲမှာဝင်ထိုင်လိုက်၏။

''ဘော့စ် ရောင်စဥ်ကကြက်ဥကိုအကာပဲစားတာ''

''ဟုတ်ပြီ''

ရောင်စဥ်သူ့လှုပ်ရှားမှုတွေကိုမျက်စိဒေါက်ထောက်လိုက်ကြည့်နေမိ၏။
သူက

''မင်းအများကြီးဂုဏ်ယူသင့်တယ်''

''ဘာလို့''

''ငါစားစရာလုပ်ပေးတဲ့သူစိမ်းမိန်းကလေးကမင်းပထမဆုံးမို့လို့လေ''

ရောင်စဥ်သူ့ကျောပြင်ကိုလိုက်ကြည့်ရင်းပြုံးလိုက်မိသည်။

ခဏကြာတော့ပုစွန်တွေကြက်ဥတွေအပြည့်နဲ့ခေါက်ဆွဲပြုတ်ပူပူလေးကရောင်စဥ့်ရှေ့ရောက်လာလေ၏။

ရောင်စဥ်ခေါက်ဆွဲပန်းကန်ကိုတစ်လှည့်သူ့ကိုတစ်လှည့်ကြည့်ကာ

''တစ်ကယ်လုပ်တတ်သားပဲ တစ်ခြားဘာတွေချက်တတ်သေးလဲ''

''စားချင်တာသာပြောလိုက်''

သူကတူနဲ့ဇွန်းကိုယူကာသူ့လက်ထဲထည့်ပေးပြီး

''စားလေ ပြီးရင်ဆေးသောက်ရမယ်''

''အင်း''

ရောင်စဥ်လည်းခေါက်ဆွဲတစ်ဇွန်းစားကြည့်ပြီး

''အင်း ကောင်းသားပဲ''

တံတိုင်းကခုံမှာဝင်ထိုင်ပြီး

''မင်းမစားတဲ့အစားအစာဘာရှိသေးလဲ''

''မုန်လာဥနီမစားဘူး နံနံပင်မကြိုက်ဘူး တစ်ခြားထွေထွေထူးထူးတော့မရှိပါဘူး''

''ဪ''

ထို့နောက်ရောင်စဥ်လည်းခေါက်ဆွဲဆက်စားနေလိုက်ပြီးဘာမှမပြောဖြစ်သလိုသူကလည်းဘာမှမပြော။

''စားနှင့်နော် ကားထဲကlaptopသွားယူလိုက်ဦးမယ်''

''အင်း''

_____________

ရောင်စဥ်စားလို့သောက်လို့ပြီးတော့အိုးတွေပန်းကန်တွေကိုဆေးနေတုန်းတံတိုင်းကသူမနောက်မှာကပ်ကာလာရပ်ပြီးသူမလက်ထဲကပန်းကန်တွေကိုဆွဲယူကာ

''ဘာလို့ရေတွေကိုင်နေတာလဲ''

''ဟို...''

ရောင်စဥ်ရင်ခုန်လွန်းလို့ဘာမှပြန်မပြောနိုင်ပေ။
အခုသူမအားသိုင်းဖက်ထားသလိုဖြစ်နေသည်မလား။

တံတိုင်းသူ့ရင်ခွင်ထဲမှာငြိမ်ချက်သားကောင်းနေသောသူမကိုငုံ့ကြည့်ကာပြုံးလိုက်ပြီးသူမကိုဖက်ထားရက်နဲ့ပဲပန်းကန်တွေကိုမြန်မြန်ဆေးလိုက်၏။

ပန်းကန်တွေဆေးပြီးသည်ထိသူကရောင်စဥ့်နားကမဖယ်သေးပဲသူမခါးကိုသိုင်းဖက်ပြီးနားနားကိုကပ်ကာ

''မင်းသဘောပေါက်သင့်ပြီလို့ထင်တယ်ဘေဘီ''

''ဘာ~~ဘာကိုလဲ''

သူရောင်စဥ့်ကိုဆွဲလှည့်ပြီးသူမဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက်စီမှာသူ့လက်တွေကိုထောက်ကာ

''ဘယ်ယောကျ်ားကများသူစိတ်မဝင်စားတဲ့မိန်းကလေးကိုမျက်စိဒေါက်ထောက်လိုက်ကြည့်ပြီးဂရုစိုက်နေမှာလဲ''

ရောင်စဥ့်မျက်နှာကနှင်းဆီပန်းခင်းသဖွယ်ရဲတက်လာရပြီးသူ့ကိုမော့ကြည့်ကာ

''အခု...ရည်းစားစကားပြောနေတာလား''

''အင်းလေ ဒါပေမယ့်ရည်းစားစကားသပ်သပ်ပဲမဟုတ်ဘူး တစ်ဘဝလုံးတူတူရှိဖို့အတွက်အစပျိုးတာ''

''ဟင်''

''ကိုယ်ကဘယ်အရာကိုမှပေါ့ပေါ့တန်တန်မတွေးဘူး အခုမင်းကိုဖွင့်ပြောတာကိုလည်းသေချာအလေးအနက်ပြောနေတာ''

''ဒါပေမယ့် ဘော့စ်အခုထိရောင်စဥ့်ကိုချစ်...''

သူမစကားမဆုံးခင်မှာပဲသူက

''ချစ်တယ်''

''........''

''ကိုယ်မသိလိုက်တဲ့အချိန်မှာပဲမင်းကိုအရမ်းချစ်မိသွားတယ်ဘေဘီ''

ရောင်စဥ်လက်ဖျားတွေပါအေးလာရပြီးဖျားချင်တာတောင်တစ်ကယ်ကြက်ပျောက်ငှက်ပျောက်။

''အကယ်၍ရောင်စဥ်ကငြင်းရင်ရော''

''ကိုယ်ကလိုချင်တာကိုရအောင်ယူတတ်တယ် မင်းကလည်းကိုယ်လိုချင်တဲ့အမျိုးသမီးလေးလေ ကိုယ်လက်လျှော့မှာမဟုတ်ဘူး''

ရောင်စဥ့်ရင်ထဲတစ်ကယ်ပဲဝုန်းဒိုင်းကြဲနေပါပြီ။
ဒါပေမယ့်သူမဘယ်သူဆိုတာသိရင်သူ့ဘက်ကပြောင်းလဲသွားမှာကိုရောင်စဥ်တွေးပူမိပြန်၏။

''ရောင်စဥ့်ကိုအချိန်နည်းနည်းလောက်ပေးပါလား''

''ရပါတယ် မင်းဆီကချစ်တယ်ဆိုတဲ့စကားလေးကြားရဖို့အချိန်ဘယ်လောက်ကြာကြာကိုယ်စောင့်မယ်''

ရောင်စဥ့်စိတ်ထဲတွင်...

''ရှင့်ကိုတွေ့တိုင်းနှလုံးသားကသတိပေးတယ် နင်သူ့ကိုချစ်နေတုန်းပဲတဲ့လေ''

🌳🍁🍁🌳

4.3.2024

Zawgyi

ညကျဖစ္ရပ္ေၾကာင့္ေနာက္မနက္မွာေရာင္စဥ္တစ္ေယာက္ဖ်ားယူသြားရသည္။
လူကမလႈပ္ခ်င္မကိုင္ခ်င္နဲ႔ပဲအိပ္ရာမွထလိုက္ၿပီးကုတင္ေပၚကဆင္းလိုက္ေတာ့မမလဝန္းကအခန္းထဲဝင္လာၿပီး

''ဪ ေရာင္စဥ္ႏိုးၿပီပဲ''

''ဟုတ္မမ''

''ဒီမွာ ေနေလးကေရာင္စဥ့္အတြက္အဝတ္အစားစီစဥ္ေပးလိုက္ဦးဆိုလို႔မမ,ေရာင္စဥ့္အတြက္အဝတ္အစားယူလာေပးတယ္''

''ေက်းဇူးပဲေနာ္မမ''

''ရပါတယ္ အတြင္းဝတ္ေတြေရာပါတယ္ အသစ္ေတြေနာ္ တံဆိပ္ေတာင္မျဖဳတ္ရေသးဘူး''

''အဲေလာက္မလိုပါဘူးမမရယ္ အားနာစရာေတြျဖစ္ကုန္ၿပီ''

''အမေလး ဘာအားနာစရာလိုလဲ ေရာင္စဥ္ေရခ်ိဳးဦးမွာမလား''

''ဟုတ္''

''အဲဒါဆိုေရခ်ိဳးၿပီးဆင္းခဲ့ေတာ့ေနာ္''

''ဟုတ္မမ''

လဝန္းရံထြက္သြားတာနဲ႔ေရာင္စဥ္လည္းဖြားဖြားအခန္းထဲကေရခ်ိဳးခန္းထဲကိုပဲဝင္ခဲ့လိုက္၏။
လူကေနမေကာင္းေနတာကိုယ့္ကိုယ္ကိုသိေပမယ့္လည္းေရေတာ့ခ်ိဳးမွျဖစ္မည္။

သူမေရမိုးခ်ိဳးၿပီးတာနဲ႔မမလဝန္းေပးထားခဲ့ေသာအဝတ္အစားေတြကိုဝတ္ဆင္ၿပီးေအာက္ထပ္ကိုဆင္းခဲ့လိုက္သည္။
သူမရဲ႕စကပ္ကေပါင္တစ္ဝက္သာရွိတာမို႔ေရာင္စဥ္ကိုယ့္ကိုယ္ကိုမလုံမလဲနဲ႔ပဲစကပ္ေလးကိုဆြဲခ်ရင္းထမင္းစားခန္းထဲဝင္ခဲ့လိုက္၏။

သူမကိုေတြ႕ေတာ့တံတိုင္းကမ်က္ေမွာင္က်ဳံ႕ႀကီးနဲ႔အစ္မျဖစ္သူအား

''မမ ဘာေတြေပးဝတ္ထားတာလဲ အရမ္းတိုလြန္းတယ္ တစ္ျခားဟာေပးလိုက္''

''ငါ့ထဲမွာရွိတာအဲ့စကပ္အေသးဆုံးပဲ ၿပီးေတာ့တိုေတာ့ေရာဘာျဖစ္လဲ ဒီေလာက္လွေနတာကို''

''ဒါေပမယ့္ကြၽန္ေတာ့္ဝန္ထမ္းေတြကအဲေလာက္တိုတာဘယ္သူမွမဝတ္ဘူး''

''ေရာင္စဥ္ကတစ္ျခားသူလား တစ္ျခားသူေတြဘယ္လိုဝတ္ဝတ္ေရာင္စဥ္ကေတာ့ခြၽင္းခ်က္ပဲေလ သူ႔ကိုစည္းကမ္းေတြနဲ႔ကန္႔သတ္ေနစရာမွမလိုတာ''

ေဒၚပတၱျမားခင္ကလည္း

''ဟုတ္သားပဲသားရယ္ သမီးေရာင္စဥ္ကေမေမတို႔မိသားစုဝင္လိုပဲေလ တစ္ျခားဝန္ထမ္းေတြနဲ႔ယွဥ္စရာမွမလိုတာ ဂ်စ္တူးမ ေရာင္စဥ့္ကိုမနက္စာထည့္ေပးလိုက္ဦး''

''ဟုတ္ေမေမႀကီး''

ေရာင္စဥ္သူမနဲ႔မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာထိုင္ေနေသာတံတိုင္းကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့မ်က္ႏွာမွာအလိုမက်ျခင္းေတြကျပည့္လို႔။
သူမစကပ္တိုသြားတာကအဲေလာက္ထိမ်ားေရႀကီးခြင္က်ယ္ျဖစ္သြားတာလား။

သူတို႔မနက္စာစားၿပီးတာနဲ႔လူႀကီးေတြကိုႏႈတ္ဆက္ကာအိမ္မွထြက္လာလိုက္၏။
လမ္းေရာက္ေတာ့ေရာင္စဥ္ကထိုင္ေနရင္းနဲ႔စကပ္ေလးအားဆြဲဆြဲခ်ေန၍တံတိုင္းက

''ဘာျဖစ္ေနတာလဲ''

''ၾကည့္ရဆိုးေနလားလို႔ပါ ဒီလိုမွန္းသိရင္မေန႔ကအဝတ္ေတြပဲျပန္ဝတ္ခဲ့ပါတယ္''

''ၾကည့္ရမဆိုးပါဘူး လွတယ္''

''ဒါဆိုခုနကဘာလို႔အလိုမက်သလိုျဖစ္ေနတာလဲ ၾကည့္ရဆိုးလို႔မဟုတ္ဘူးလား''

''မင္းေတာ္ေတာ္ပိန္းတာပဲ အဲဒါေၾကာင့္faျဖစ္ေနတာ''

''ေဘာ့စ္လည္းဘာထူးလို႔လဲ''

''ငါကမထားခ်င္လို႔မထားတာ ရည္းစားလိုခ်င္ရင္အခ်ိန္မေ႐ြးပဲ''

''ေရာင္စဥ္လည္းတူတူပါပဲ ႀကိဳက္တဲ့သူေတြမ်ားပုံလို႔ ေဘာ့စ္သူငယ္ခ်င္းေတာင္အစစ္ပါေသးတယ္''

သူမစကားၾကားေတာ့သူအလိုမက်ကာ

''မင္းသူ႔ကိုျပန္ၿပီးစိတ္ဝင္စားလား''

''စိတ္မဝင္စားပါဘူး ႀကိဳက္ခ်င္ရင္အစကတည္းကႀကိဳက္မွာေပါ့''

ထိုအခါမွသူစိတ္ေအးသြားရၿပီး

''ငါဘာလို႔မင္းကိုအတိုမဝတ္ေစခ်င္တာလည္းဆိုေတာ့ မင္းကိုတစ္ျခားေကာင္ေတြၾကည့္မွာမခံႏိုင္လို႔''

''ဘာျဖစ္လို႔လဲ''

''သဝန္တိုလို႔ေလ''

''ဟင္''

သူ႔စကားေၾကာင့္ေရာင္စဥ့္ႏွလုံးသားကသိသိသာသာလႈပ္ရွားလာရကာပါးမို႔ေလးႏွစ္ဖက္ကရဲတက္လာရသည္။
သူမခါးပတ္ႀကိဳးကိုခပ္တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ရင္းအသံတိတ္ေနမိေတာ့၏။

တံတိုင္းသူမဘက္ကိုတစ္ခ်က္လွည့္ၾကည့္ၿပီးပန္းေရာင္သမ္းေနေသာမ်က္ႏွာေလးနဲ႔ေခါင္းငုံ႔ထားေသာသူမေၾကာင့္သူၿပဳံးလိုက္မိသည္။

အရမ္းခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလြန္းလို႔အိတ္ကပ္ထဲပဲထည့္ထားခ်င္ေတာ့သည္။

🌳🍁🍁🌳

ေန႔လည္ေလာက္ေရာက္ေတာ့ေရာင္စဥ္အဖ်ားကပိုတိုးလာေလ၏။

အပူေငြ႕ေတြကတရိပ္ရိပ္နဲ႔တက္ေနၿပီးမ်က္လုံးကိုအခိုးေတြဟပ္ေနတာေၾကာင့္မ်က္ရည္ပူေတြပါက်ေနၿပီပင္။

''ေရာင္စဥ္''

အသံနဲ႔အတူဓူဝံနဲ႔ဟိန္းထြဋ္ကအခန္းထဲဝင္လာၿပီး

''ေန႔လည္စာသြားစားရေအာင္''

''ေန႔လည္စာသြားစားၾကမယ္''

တံတိုင္းသူတို႔အားမမွိန္မသုန္ၾကည့္ရင္း

''မင္းတို႔လည္းေတာ္ေတာ္အလုပ္ရႈပ္ခံႏိုင္ၾကတယ္ေနာ္ သူကငါနဲ႔သြားမွာ မင္းတို႔ဘာသာသြားၾက''

ဓူဝံကေရာင္စဥ့္မ်က္ႏွာကိုေသခ်ာၾကည့္ၿပီး

''ေရာင္စဥ္ ေနမေကာင္းဘူးလား''

ေျပာၿပီးသူေရာင္စဥ့္ရဲ႕နဖူးကိုစမ္းၾကည့္မလိုလုပ္တုန္းလက္သြက္လြန္းတဲ့တံတိုင္းကသူ႔ထက္ဦးေအာင္သူမနဖူးနဲ႔လည္ပင္းေတြကိုလာစမ္းၾကည့္ၿပီး

''ဟာ...ဘာလို႔အဲေလာက္ကိုယ္ေတြပူေနရတာလဲ ေဆးခန္းသြားၾကမယ္''

''ဟင့္အင္း မသြားခ်င္ဘူး''

''အဲလိုမွမဟုတ္ရင္မင္းဘယ္လိုေပ်ာက္မလဲ''

''ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္မသြားဘူး''

''က်စ္...မင္းကေတာ့''

ဓူဝံက

''ေဆးခန္းမသြားရင္လည္းေဆးေတာ့ေသာက္မွရမယ္ ငါတို႔ေဆးနဲ႔မုန္႔သြားဝယ္ခဲ့ေပးမယ္ လာဟိန္းထြဋ္''

သူတို႔အခန္းထဲကထြက္သြားတာနဲ႔တံတိုင္းကသူမအားဆိုဖာရွိရာဆီေခၚလာၿပီးလွဲအိပ္ေစလိုက္သည္။

''ခဏအိပ္ေနလိုက္ ဒီေလာက္ကိုယ္ေတြပူေနတာကိုဘာလို႔ငါ့ကိုမေျပာတာလဲ''

''ေရာင္စဥ္မေျပာတာအခုလိုအားလုံးအလုပ္ရႈပ္ကုန္မွာစိုးလို႔ပါ အခုေတာင္မွသုံးေယာက္လုံးအလုပ္ပိုသြားၿပီေလ''

တံတိုင္းသူ႔ကိုယ္ေပၚကကုတ္အက်ႌကိုခြၽတ္ကာသူမခါးေအာက္ပိုင္းအားၿခဳံေပးလိုက္ၿပီး

''မနက္ကေရခ်ိဳးေသးတာမလား အဲဒါေၾကာင့္အေအးမိသြားတာေနမွာ''

''ေရမခ်ိဳးခင္ကတည္းကေနမေကာင္းတာပါ''

''ဘာ...ဒါနဲ႔မ်ားဘာလို႔ေရခ်ိဳးတာလဲ မင္းကေတာ့ကြာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုဂ႐ုမစိုက္ဘူး''

''ေရာင္စဥ္ဘာမွမျဖစ္ပါဘူးေဘာ့စ္''

''ဒါေပမယ့္ငါကေတာ့စိတ္ပူတယ္ေလ''

ေရာင္စဥ္ကၿပဳံးေစ့ေစ့ေလးနဲ႔

''အလုပ္ရွင္တိုင္းေဘာ့စ္လိုဆိုသိပ္ေကာင္းမွာပဲ ကိုယ့္ဝန္ထမ္းကိုဂ႐ုစိုက္တယ္''

''မင္းမို႔လို႔''

''ဟင္''

''ငါဘယ္ဝန္ထမ္းကိုဂ႐ုစိုက္တာျမင္ဖူးလို႔လဲ မင္းျဖစ္ေနလို႔သာ''

ေျပာရင္းနဲ႔သူကေရာင္စဥ့္မ်က္ႏွာထက္ငုံ႔မိုးၾကည့္လာတာမို႔ေရာင္စဥ္စိတ္ေတြအရမ္းလႈပ္ရွားလာရ၏။

သူကတျဖည္းျဖည္းနဲ႔သူမ်က္ႏွာနားတိုးကပ္လာ၍ေရာင္စဥ္မ်က္လုံးကိုဖိပိတ္ထားလိုက္မိသည္။

''အဟင္း ဘာလို႔မ်က္လုံးမွိတ္တာလဲ''

သူ႔စကားေၾကာင့္ေရာင္စဥ္မ်က္လုံးကိုအျမန္ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့သူကေရာင္စဥ့္အားၿပဳံးၿပဳံးႀကီးစိုက္ၾကည့္ေန၍ေရာင္စဥ္ရွက္ကိုးရွက္ကန္းျဖင့္ေနရခက္သြားကာသူ႔ရင္ဘတ္အားတြန္းလႊတ္ၿပီး

''ဘာေတြေျပာေနတာလဲ ေရာင္စဥ္က အိပ္မလို႔''

''ဟုတ္လို႔လား ငါနမ္းမယ္ထင္သြားတာမဟုတ္ဘူးလား''

''မဟုတ္ပါဘူး ႐ူးေနလို႔လား''

ထိုအခ်ိန္သူ႐ုံးခန္းထဲသို႔သုသုဝင္လာၿပီးသူတို႔ကိုျမင္ေတာ့

''အာ..ငါေႏွာက္ယွက္မိၿပီလား''

တံတိုင္းကကိုယ္ကိုမတ္ထိုင္လိုက္ၿပီး

''ဘာမဟုတ္တာေတြေျပာေနတာလဲ သူေနမေကာင္းလို႔''

''ဟင္ ေနမေကာင္းတာကိုဘာလို႔အိမ္ျပန္မနားခိုင္းတာလဲ''

ထိုအခါေရာင္စဥ္က

''ရပါတယ္သုသုရယ္ ေရာင္စဥ္ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး အိမ္ျပန္နားရေလာက္တဲ့ထိမဆိုးပါဘူး''

''ဒါေပမယ့္...''

သုသုစကားမဆုံးခင္ဓူဝံကဟိန္းထြဋ္ကအခန္းထဲအေမာတေကာနဲ႔ဝင္လာၿပီး

''မင္းဖယ္ဦး''

ဟိန္းထြဋ္ကတံတိုင္းကိုဆြဲဖယ္ၿပီးထိုေနရာမွာသူကဝင္ထိုင္ကာ

''ေရာင္စဥ္ ဒီမွာကိုယ္မုန္႔ဝယ္လာၿပီ ထစားလိုက္ေနာ္ ၿပီးရင္ေဆးေသာက္ရမယ္ လာ''

ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ေရာင္စဥ့္ကိုဆြဲထူၿပီးသူဝယ္လာတဲ့မုန္႔ေတြေဖာက္ေကြၽးေလေတာ့တံတိုင္းတစ္ေယာက္စူပုပ္ၿပီးမ်က္ႏွာႀကီးတစ္ခုလုံးေမွာင္မဲသြားရသလိုသုသုတစ္ေယာက္ကေတာ့မ်က္ႏွာမွာဝမ္းနည္းရိပ္ေတြျဖတ္ေျပးသြားရသည္။

ဟိန္းထြဋ္ကိုၾကည့္ရတာေရာင္စဥ့္ကိုတစ္ကယ္အတည္ႀကီးသေဘာက်ေနပုံပင္။

ေရာင္စဥ့္မွာေတာ့ဓူဝံနဲ႔ဟိန္းထြဋ္ရဲ႕ဂ႐ုစိုက္မႈေတြၾကားေနရခက္လာရၿပီးတံတိုင္းကိုမလုံမလဲနဲ႔လွမ္းၾကည့္ေနမိ၏။
သူမစိတ္ထဲတံတိုင္းစိတ္ကြက္သြားမွာကိုစိုးရိမ္ေနမိသည္။

ဒါဘာေၾကာင့္မ်ားလဲ။

🌳🍁🍁🌳

ေရာင္စဥ္ကြန္ဒိုကိုျပန္ေရာက္ေတာ့အခန္းတံခါးဖြင့္ေနတုန္းတစ္စုံတစ္ေယာက္ကသူမပုခုံးတစ္ဖက္အားဆြဲလွည့္ကာနံရံမွာဖိကပ္လိုက္တာေၾကာင့္ေရာင္စဥ္အလန္႔တၾကားနဲ႔ၾကည့္လိုက္မိေတာ့

''ဝဏၰ''

''ဖူးသစ္ဘယ္မွာလဲ''

သူကဖူးသစ္ရဲ႕ဇယားေတြထဲကတစ္ခု။

''ငါဘယ္သိမလဲ''

''နင္အပိုေတြေျပာမေနနဲ႔ နင္ကသူ႔သူငယ္ခ်င္းေလ နင္မသိစရာလား''

ေရာင္စဥ္သူ႔လက္ကိုပုတ္ခ်ၿပီး

''ငါတစ္ကယ္မသိဘူး ငါအခုမွျပန္ေရာက္တာ''

''ဒါဆိုသူအခုတြဲေနတဲ့ေကာင္ကိုနင္သိမွာေပါ့''

''ငါမသိဘူး သူကတစ္လတစ္ေယာက္ေလာက္ေျပာင္းေနတာေလ''

''နင္ငါ့ကိုမလိမ္နဲ႔ေနာ္ၾကယ္ေရာင္စဥ္ ငါ့ကိုခုေျပာ''

သူကေရာင္စဥ့္လက္ေမာင္းအားခပ္ၾကမ္းၾကမ္းဆုပ္ကိုင္ကာေမးလာ၏။

''ငါမသိဘူးလို႔ေျပာေနတယ္ေလ ငါ့ကိုလႊတ္''

''နင္မေျပာမခ်င္းငါမလႊတ္ဘူး နင္အခုေျပာမွာလားမေျပာဘူးလား''

''ငါမသိဘူးလို႔ေျပာေနတယ္''

ထိုစဥ္အရိပ္တစ္ခုကသူမတို႔နားေရာက္လာၿပီးဝဏၰကိုဆြဲထိုးပစ္လိုက္တာေၾကာင့္ေရာင္စဥ္မ်က္လုံးျပဴးေလးနဲ႔ၾကည့္လိုက္မိေတာ့ထိုလူကတံတိုင္းျဖစ္ေန၍ေရာင္စဥ္အံ့ၾသသြားရသည္။

''ေဘာ့စ္''

သူကေရာင္စဥ့္ပုခုံးႏွစ္ဖက္ကိုကိုင္၍

''မင္းဘာျဖစ္သြားေသးလဲေဘဘီ''

''ဟင့္အင္း''

တံတိုင္းကဝဏၰရဲ႕အက်ႌေကာ္လံစကိုဆြဲ၍

''မင္းဘာေကာင္လဲ မင္းကဘာကိစၥနဲ႔သူ႔ကိုလာထိရတာလဲ''

ဝဏၰကတံတိုင္းလက္ေတြကိုျဖဳတ္ခ်ၿပီး

''မင္းေကာင္မေလးကိုထိမိလို႔ေဆာရီးပဲ ငါလည္းမင္းေကာင္မေလးရဲ႕သူငယ္ခ်င္းေၾကာင့္ခုလိုလုပ္မိသြားတာ''

ဝဏၰကေရာင္စဥ့္ကိုၾကည့္ကာ

''ေဆာရီးပဲၾကယ္ေရာင္စဥ္ ၿပီးေတာ့ဖူးသစ္ကိုေျပာလိုက္ ငါနဲ႔ကိစၥဒီေနရာမွာမၿပီးေသးဘူးလို႔''

ေျပာၿပီးဝဏၰကေနရာမွလွည့္ထြက္သြားေလ၏။

''ေဘာ့စ္ ဘာလာလုပ္တာလဲဟင္ ေရာင္စဥ္ကေဘာ့စ္ျပန္သြားၿပီထင္ေနတာ''

သူကခါးႀကီးေထာက္၍

''မင္းသူငယ္ခ်င္းအေကာင္းစားႀကီးကမင္းကိုေတာ္ေတာ္ေလးအေထာက္အကူျပဳတာပဲ''

''ေရာင္စဥ့္သူငယ္ခ်င္းကိုအဲလိုမေျပာပါနဲ႔ သူ႔ဘာသာဘယ္လိုေနေနေရာင္စဥ့္အတြက္သူကသူငယ္ခ်င္းေကာင္းပဲ ေဘာ့စ္ကေရာ ဘာလို႔ျပန္လာတာလဲ''

''ကုမၸဏီမွာတုန္းကမင္းကားပါကင္မွာဖုန္းေျပာေနတာၾကားလိုက္လို႔ မင္းသူငယ္ခ်င္းကဒီညအိမ္ျပန္ေနာက္က်မွာမလား မင္းကေနမေကာင္းေနေတာ့ငါမင္းကိုစိတ္မခ်လို႔ျပန္လာတာ''

''ဘာစိတ္မခ်စရာရွိလို႔လဲ ေရာင္စဥ္ကကေလးမွမဟုတ္တာ ၿပီးေတာ့ေနမေကာင္းတာလဲနည္းနည္းသက္သာေနပါၿပီ''

''အင္းေပါ့ ဟိုႏွစ္ေကာင္ကအၾကင္နာေတြအျပည့္နဲ႔ဂ႐ုစိုက္ေပးလိုက္တာကိုး''

''အဲဒါက...''

''အပိုေတြေျပာမေနနဲ႔ တံခါးဖြင့္ မင္းသူငယ္ခ်င္းျပန္လာတဲ့အခ်ိန္ထိငါမင္းနဲ႔အတူရွိေနေပးမယ္''

''ရပါတယ္ မလိုပါဘူး ေရာင္စဥ္တစ္ေယာက္တည္းျဖစ္တယ္''

''ဖြင့္ဆိုဖြင့္''

ေရာင္စဥ္ကႏႈတ္ခမ္းကိုစူခ်ိတ္၍တံခါးကိုဖြင့္လိုက္ၿပီးအိမ္ထဲအရင္ဦးေအာင္ဝင္ခဲ့ကာဧည့္ခန္းထဲကသူမကေလးတုန္းကပုံေတြကိုယူ၍ဆိုဖာေနာက္ၾကားထဲပစ္ခ်ထားလိုက္သည္။

တံတိုင္းကအခန္းပတ္ပတ္လည္ကိုလိုက္ၾကည့္ၿပီး

''ဒီကြန္ဒိုကမင္းတို႔အပိုင္လား''

''ဟုတ္တယ္ ေရာင္စဥ္နဲ႔ဖူးသစ္အတူတူဝယ္ထားတာ''

''ၾကာၿပီလား''

''သုံးႏွစ္ေလာက္ေတာ့ရွိၿပီ''

''ဪ''

''ဟို ေဘာ့စ္ခဏထိုင္ဦးေနာ္ ေရာင္စဥ္အဝတ္အစားသြားလဲလိုက္ဦးမယ္''

သူေခါင္းညိတ္ျပလိုက္တာနဲ႔ေရာင္စဥ္လည္းအခန္းထဲဝင္ခဲ့ၿပီးဗီ႐ိုထဲကကာတြန္း႐ုပ္ေလးေတြပါေသာခ်ည္ဝမ္းဆက္ေလးကိုထုတ္ကာလဲဝတ္လိုက္၏။
ဆံပင္ေတြကိုလည္းျဖစ္သလိုထုံးဖြဲ႕ကာအခန္းထဲကျပန္ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။

ေရာင္စဥ္အျပင္ကိုေရာက္ေတာ့တံတိုင္းကဧည့္ခန္းထဲမွာရွိမေန၍တာေၾကာင့္သူမမ်က္လုံးကိုဟိုဟိုဒီဒီကစားကာလိုက္ၾကည့္ေနတုန္းမီးဖိုခန္းထဲကအသံေၾကာင့္သူမမီးဖိုခန္းဆီခပ္သြက္သြက္ေလွ်ာက္လာၾကည့္လိုက္၏။

သူမေရာက္တံတိုင္းကတစ္ခုခုခ်က္မလို႔ျပင္ဆင္ေနပုံရတာေၾကာင့္ေရာင္စဥ္သူ႔အနားသြားကာ

''ေဘာ့စ္ ဘာလုပ္မလို႔လဲဟင္''

''မင္းအတြက္ညေနစာျပင္ေပးမလို႔ေလ''

''ဟင္''

''ထမင္းေတာ့အစားေသးနဲ႔ဦး ငါမင္းအတြက္ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ေပးမယ္''

ေရာင္စဥ္စားပြဲေပၚမွာထင္ထားေသာဂ်ဳံေခါက္ဆြဲထုပ္ရယ္ ၾကက္ဥ ပုဇြန္နဲ႔မုန္ညင္း႐ြက္ေတြကိုၾကည့္ကာ

''ေဘာ့စ္ကလုပ္တတ္လို႔လား''

''အထင္ေသးလွခ်ည္လား အဲမွာထိုင္ေစာင့္ေန''

ေရာင္စဥ္မယုံတယုံနဲ႔ပဲစားပြဲမွာဝင္ထိုင္လိုက္၏။

''ေဘာ့စ္ ေရာင္စဥ္ကၾကက္ဥကိုအကာပဲစားတာ''

''ဟုတ္ၿပီ''

ေရာင္စဥ္သူ႔လႈပ္ရွားမႈေတြကိုမ်က္စိေဒါက္ေထာက္လိုက္ၾကည့္ေနမိ၏။
သူက

''မင္းအမ်ားႀကီးဂုဏ္ယူသင့္တယ္''

''ဘာလို႔''

''ငါစားစရာလုပ္ေပးတဲ့သူစိမ္းမိန္းကေလးကမင္းပထမဆုံးမို႔လို႔ေလ''

ေရာင္စဥ္သူ႔ေက်ာျပင္ကိုလိုက္ၾကည့္ရင္းၿပဳံးလိုက္မိသည္။

ခဏၾကာေတာ့ပုစြန္ေတြၾကက္ဥေတြအျပည့္နဲ႔ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ပူပူေလးကေရာင္စဥ့္ေရွ႕ေရာက္လာေလ၏။

ေရာင္စဥ္ေခါက္ဆြဲပန္းကန္ကိုတစ္လွည့္သူ႔ကိုတစ္လွည့္ၾကည့္ကာ

''တစ္ကယ္လုပ္တတ္သားပဲ တစ္ျခားဘာေတြခ်က္တတ္ေသးလဲ''

''စားခ်င္တာသာေျပာလိုက္''

သူကတူနဲ႔ဇြန္းကိုယူကာသူ႔လက္ထဲထည့္ေပးၿပီး

''စားေလ ၿပီးရင္ေဆးေသာက္ရမယ္''

''အင္း''

ေရာင္စဥ္လည္းေခါက္ဆြဲတစ္ဇြန္းစားၾကည့္ၿပီး

''အင္း ေကာင္းသားပဲ''

တံတိုင္းကခုံမွာဝင္ထိုင္ၿပီး

''မင္းမစားတဲ့အစားအစာဘာရွိေသးလဲ''

''မုန္လာဥနီမစားဘူး နံနံပင္မႀကိဳက္ဘူး တစ္ျခားေထြေထြထူးထူးေတာ့မရွိပါဘူး''

''ဪ''

ထို႔ေနာက္ေရာင္စဥ္လည္းေခါက္ဆြဲဆက္စားေနလိုက္ၿပီးဘာမွမေျပာျဖစ္သလိုသူကလည္းဘာမွမေျပာ။

''စားႏွင့္ေနာ္ ကားထဲကlaptopသြားယူလိုက္ဦးမယ္''

''အင္း''

_____________

ေရာင္စဥ္စားလို႔ေသာက္လို႔ၿပီးေတာ့အိုးေတြပန္းကန္ေတြကိုေဆးေနတုန္းတံတိုင္းကသူမေနာက္မွာကပ္ကာလာရပ္ၿပီးသူမလက္ထဲကပန္းကန္ေတြကိုဆြဲယူကာ

''ဘာလို႔ေရေတြကိုင္ေနတာလဲ''

''ဟို...''

ေရာင္စဥ္ရင္ခုန္လြန္းလို႔ဘာမွျပန္မေျပာႏိုင္ေပ။
အခုသူမအားသိုင္းဖက္ထားသလိုျဖစ္ေနသည္မလား။

တံတိုင္းသူ႔ရင္ခြင္ထဲမွာၿငိမ္ခ်က္သားေကာင္းေနေသာသူမကိုငုံ႔ၾကည့္ကာၿပဳံးလိုက္ၿပီးသူမကိုဖက္ထားရက္နဲ႔ပဲပန္းကန္ေတြကိုျမန္ျမန္ေဆးလိုက္၏။

ပန္းကန္ေတြေဆးၿပီးသည္ထိသူကေရာင္စဥ့္နားကမဖယ္ေသးပဲသူမခါးကိုသိုင္းဖက္ၿပီးနားနားကိုကပ္ကာ

''မင္းသေဘာေပါက္သင့္ၿပီလို႔ထင္တယ္ေဘဘီ''

''ဘာ~~ဘာကိုလဲ''

သူေရာင္စဥ့္ကိုဆြဲလွည့္ၿပီးသူမေဘးတစ္ဖက္တစ္ခ်က္စီမွာသူ႔လက္ေတြကိုေထာက္ကာ

''ဘယ္ေယာက်္ားကမ်ားသူစိတ္မဝင္စားတဲ့မိန္းကေလးကိုမ်က္စိေဒါက္ေထာက္လိုက္ၾကည့္ၿပီးဂ႐ုစိုက္ေနမွာလဲ''

ေရာင္စဥ့္မ်က္ႏွာကႏွင္းဆီပန္းခင္းသဖြယ္ရဲတက္လာရၿပီးသူ႔ကိုေမာ့ၾကည့္ကာ

''အခု...ရည္းစားစကားေျပာေနတာလား''

''အင္းေလ ဒါေပမယ့္ရည္းစားစကားသပ္သပ္ပဲမဟုတ္ဘူး တစ္ဘဝလုံးတူတူရွိဖို႔အတြက္အစပ်ိဳးတာ''

''ဟင္''

''ကိုယ္ကဘယ္အရာကိုမွေပါ့ေပါ့တန္တန္မေတြးဘူး အခုမင္းကိုဖြင့္ေျပာတာကိုလည္းေသခ်ာအေလးအနက္ေျပာေနတာ''

''ဒါေပမယ့္ ေဘာ့စ္အခုထိေရာင္စဥ့္ကိုခ်စ္...''

သူမစကားမဆုံးခင္မွာပဲသူက

''ခ်စ္တယ္''

''........''

''ကိုယ္မသိလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာပဲမင္းကိုအရမ္းခ်စ္မိသြားတယ္ေဘဘီ''

ေရာင္စဥ္လက္ဖ်ားေတြပါေအးလာရၿပီးဖ်ားခ်င္တာေတာင္တစ္ကယ္ၾကက္ေပ်ာက္ငွက္ေပ်ာက္။

''အကယ္၍ေရာင္စဥ္ကျငင္းရင္ေရာ''

''ကိုယ္ကလိုခ်င္တာကိုရေအာင္ယူတတ္တယ္ မင္းကလည္းကိုယ္လိုခ်င္တဲ့အမ်ိဳးသမီးေလးေလ ကိုယ္လက္ေလွ်ာ့မွာမဟုတ္ဘူး''

ေရာင္စဥ့္ရင္ထဲတစ္ကယ္ပဲဝုန္းဒိုင္းႀကဲေနပါၿပီ။
ဒါေပမယ့္သူမဘယ္သူဆိုတာသိရင္သူ႔ဘက္ကေျပာင္းလဲသြားမွာကိုေရာင္စဥ္ေတြးပူမိျပန္၏။

''ေရာင္စဥ့္ကိုအခ်ိန္နည္းနည္းေလာက္ေပးပါလား''

''ရပါတယ္ မင္းဆီကခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့စကားေလးၾကားရဖို႔အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာကိုယ္ေစာင့္မယ္''

ေရာင္စဥ့္စိတ္ထဲတြင္...

''ရွင့္ကိုေတြ႕တိုင္းႏွလုံးသားကသတိေပးတယ္ နင္သူ႔ကိုခ်စ္ေနတုန္းပဲတဲ့ေလ''

🌳🍁🍁🌳

4.3.2024

Lanjutkan Membaca

Kamu Akan Menyukai Ini

Accidental Marriage Oleh A E I N 🌼

Romansa

4.1M 169K 63

The story of Abeer Singh Rathore and Chandni Sharma continue.............. when Destiny bond two strangers in holy bond accidentally ❣️ Cover credit...

Painfully Ours Oleh Dreamy627

Romansa

415K 12.6K 37

The Sokolov brothers are everything most girls want. Intimidating, tall, broody, they are everything to lust after. Not that they... particularly car...

Red Roses Oleh Prachi

Romansa

269K 20.4K 60

Archana have everything that a girl could wish for, studying in one of the top universities of India, she have everything a human ever need, loving p...

SCENT OF LOVE (editing) Oleh venus

Romansa

1.3M 67K 59

𝐒𝐜𝐞𝐧𝐭 𝐨𝐟 𝐋𝐨𝐯𝐞〢𝐁𝐲 𝐥𝐨𝐯𝐞 𝐭𝐡𝐞 𝐬𝐞𝐫𝐢𝐞𝐬 〈𝐛𝐨𝐨𝐤 1〉 𝑶𝒑𝒑𝒐𝒔𝒊𝒕𝒆𝒔 𝒂𝒓𝒆 𝒇𝒂𝒕𝒆𝒅 𝒕𝒐 𝒂𝒕𝒕𝒓𝒂𝒄𝒕 ✰|| 𝑺𝒕𝒆𝒍𝒍𝒂 𝑴�...