Unicode
"အရာရှိSo Binwooနဲ့တွေ့ချင်လို့ပါ"
"ဟိုအရာရှိက တာဝန်နဲ့အပြင်ထွက်သွား..."
"အထဲမှာရှိတယ်ဆိုတာသိတယ်..လာတိုင်းဒီလိုကြီးပြောနေတာ ဘယ်နှစ်ခါရှိနေပြီလဲ။ဘာလဲ ခင်ဗျားတို့ရဲတွေက ပြည်သူ့ဝန်ထမ်းတွေလား။လာဘ်ထိုးတိုင်းရတဲ့ လာဘ်စားသူတွေလား"
အငယ်ကောင်ဟာဒေါသထွက်လာတာမို့ အရှေ့ကရဲသားငယ်လေးကိုဆွဲလားရမ်းလားလုပ်နေတုန်း အထဲကဝင်ခိုင်းလိုက်သည့်အသံကြားတာကြောင့် သူတို့တစ်ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက်ကြည့်ရင်း ဝင်သွားလိုက်ကြသည်။
"Street Companyကပါ။Park အိမ်တော်ကိုသိမှာပါ။ဘာလို့ အခုထိတရားစွဲတင်ပြထားတဲ့ကိစ္စကိုပယ်ချပြီး မကြည့်ပေးတာလဲသိချင်တယ်..သက်သေလိုချင်တာဆို ဆရာဝန်ရှိတယ်။အဲ့ဆရာဝန်ကိုတွေ့အောင်ရှာရင်ရ..."
"မရှိတော့ဘူး"
ဆုံလည်ထိုင်ခုံကနေလှည့်ပြီးပြောလာသောလူသားကြောင့် Jiminဟာ လှောင်ရယ်သံတစ်ချက်သာထွက်လာတော့သည်။တွေ့စရာလူ အဲ့လောက်ရှားရလား။
"ဘာစကားပြောတာလဲခင်ဗျား..!!"
"တော်ပြီအငယ်ကောင်...ဒီလူကိုမြင်လိုက်ရပြီဆိုတော့ ငါတို့Jeon Heesooကိုတရားစွဲလို့ရမှာမဟုတ်တော့တာသေချာသွားပြီ ပြန်ရအောင်"
အငယ့်ကောင်လက်ကိုဆွဲကာ ပြန်ဖို့ပြင်နေတုံး ကြားလိုက်ရတဲ့စကားကြောင့် Jiminလက်သီးတွေတင်းကြပ်သွားသည်။
"ငါကဒီSeoulမြို့တစ်ခုလုံးမှာထိပ်တန်းအရာရှိနော်။မင်းတို့ဘယ်ဌာနကိုသွားတိုင်တိုင် နောက်ဆုံးငါ့ဆီပဲတံဆိပ်တုံးထုပေးဖို့ရောက်လာမှာ။ငါ့ဆန္ဒမပါရင် ဘာမှမလုပ်လို့မရဘူး။အာ...ဒါနဲ့ အဲ့နေ့ကတော့ သားအိမ်ထည့်လိုက်တာကိုပဲ သတ်သေတော့မလို့ခါးခါးသီးသီးဖြစ်နေပြီးတော့ အခုတော့လည်း အကောင်းတိုင်းကြီးပါလား။ကြည့်ရတာ အဖေ့အသက်နဲ့လဲလိုက်ရတော့..."
"ဝုန်း..!!"
"ခွေးမသား...!!သေသွားလိုက်..!!သေသွားလိုက်တော့..!!"
စားပွဲခုံပေါ်က နာမည်နဲ့ရာထူးရေးထားတဲ့ အလှဖန်ကျောက်ပြားနှင့် အရှေ့ကလူသားကိုပြေးရိုက်ကာ လည်ပင်းညှစ်နေသူကြောင့် အငယ်ကောင်ရော ဌာနကလူတွေပါ လာဆွဲရသည်။
"ခင်ဗျားလိုခွေးပါးစပ်ကနေ ငါ့အဖေအကြောင်းနည်းနည်းလေးမှထွက်လာစရာမလိုဘူး။လွှတ်...!!ငါ့ကို.."
"မင်းကိုယ်ထိလက်ရောက်ကျူးလွန်တာ ငါထောင်ချလိုက်လို့ရတယ်နော်"
"ဟား..ဟား..လုပ်လိုက်လေ!!လုပ်လိုက်စမ်းပါ။အဲ့တာဆိုရင် ထောင်ထဲဝင်ရမယ့်အတူတူ တစ်ခါထဲသတ်ပြီးဝင်လိုက်တော့မှာပေါ့။မင်းထောင်ချချင်တိုင်း ထောင်ချရအောင် ငါတို့ကမင်းလုပ်ချင်တိုင်းလုပ်လို့ရတဲ့ မင်းမယားJeon Heesooမဟုတ်ဘူးခွေးမသား သဘောပေါက်..!!"
လူကောင်သေးသလောက် လက်စရော ခြိမ်းခြောက်တာပါ ကြောက်ဖို့ကောင်းနေတာကြောင့် စခန်းထဲကလူတွေဟာ သူတို့အရာရှိထက်ပိုရှိန်နေခဲ့သည်။
So Binwooသည်လည်း သူ့စခန်းထိ လာပြီးကြောသွားသော ညီအစ်ကိုနှစ်ယောက်ကိုနည်းနည်းလေးမှ ကြေမနေခဲ့။
သူထင်ထားတာက Park Jiminက အရှက်ရကာ စိတ်ဓါတ်ကျပြီး လူတောထဲမတိုးနိုင်ပြီဟု အပိုင်တွေးထားမိတာ။ အခုများတော့ Park Jiminက ကျော့ကျော့လေးပဲ။သူPark Jiminကိုသိပ်လျှော့တွက်မိသွားတာများလား။
•••••••••••••
•••••••••••••
"Hyungတစ်ယောက်ထဲသွားလို့ဖြစ်ရဲ့လား"
"အင်းဖြစ်ပါတယ်အငယ်ကောင်ရဲ့။မောင်လည်း ခနနေလာမှာပဲဟာ"
"ဒါဆိုကျွန်တော်သွားပြီ"
ဆေးရုံရက်ချိန်းမို့ အငယ်ကောင်ဟာသူ့ကိုရဲစခန်းကအပြန် ဆေးရုံရှေ့တွင်သာချပေးခဲ့သည်။အငယ်ကောင်ဟာ Jeon အိမ်တော်တစ်ခုလုံးကိုတူးခါးနေအောင်မုန်းတီးနေခဲ့သည်မို့ မောင့်ကိုတောင်မျက်နှာချင်းမဆိုင်ချင်ခဲ့။သူကတော့ မောင့်ကိုမှမပြတ်နိုင်ဘဲ။မောင့်ကိုတော့ အဆုံးထိခွင့်လွှတ်ပြီးဖက်တွယ်ထားမှာ။
ကလေးယူဖို့ကိုသေချာဆုံးဖြတ်ထားကြပြီးပြီမို့ သေသေချာချာလေးဆေးကုသမှုခံယူပြီး မောင်နဲ့သူရဲ့ရင်သွေးလေးတွေမွေးမြူမည်။မောင့်ရဲ့ဆိုဆုံးမမှုနဲ့ သူ့ရဲ့အတ္တမပါတဲ့မေတ္တာတွေကြောင့်သူတို့ကလေးလေးဟာ လိမ္မာရေးခြားရှိလာစေရမည်။
"လူနာ Park Jimin တုံကင်နံပါတ်က13ပါ။အရှေ့မှာ၇ယောက်လောက်တော့ရှိသေးတယ်ရှင့်။နာမည်စာရင်းခေါ်မှ လာပေးပါနော်"
Nurseလေးရဲ့စကားအဆုံး ထိုင်ခုံမှာပဲထိုင်စောင့်နေလိုက်တော့သည်။အမျိုးသမီးကိုယ်ဝန်ဆောင်တွေသာလာပြကြသည်မို့ သွေးပေါင်ချိန်၊ပေါင်ချိန်တိုင်းတုန်းက သူ့အားအထူးအဆန်းလုပ်သလိုကြည့်နေသေးသည်။တကယ် လူတွေများ ကိုယ့်ကိစ္စမဟုတ်လည်း သိပ်စပ်စုကြသည်။
နာမည်ကြီးပြီးအရမ်းတော်တဲ့ဆရာဝန်မို့ လူနာတစ်ယောက်ဝင်သွားရင် အချိန်ကအနည်းငယ်တော့ကြာသည်။ထို့ကြောင့် Jiminအနည်းငယ်ပျင်းလာကာ မောင့်ကိုလည်းစောင့်ရင်းOGဆောင်မှခဏထွက်ကာ ဆေးရုံလျှောက်လမ်းဆီသို့ ထွက်လာခဲ့သည်။
"ဟင်..hyung.."
ထိုစဥ်တွေ့လိုက်ရတဲ့ ပိန်ပိန်ပါးပါးခန္ဓာကိုယ်ပိုင်ရှင်လေးကို လှမ်းခေါ်ကာ လက်ကိုဆွဲကိုင်လိုက်တော့ သူ့အားအကြောင်သားလေးကြည့်လာသည်။
"Hyung ငိုထားတာလား"
"မဟုတ်..မဟုတ်ပါဘူးJiminရဲ့။တစ်ယောက်ထဲလား Jungkookရောမပါဘူးလား"
"မောင်က မလာသေးလို့။ဒါနဲ့ hyungကရောဒီကိုဘာလာလုပ်တာလဲ"
"Daddyအသိမိတ်ဆွေတစ်ယောက်ကို သတင်းလာမေးရင်း လိုက်လာတာ.."
Jiminသည်လည်း လတ်တလောတွင် သူ့အပူနှင့်သူသာဖြစ်နေသည်မို့ Hoseok hyungနှင့်တောင်သိပ်မတွေ့ဖြစ်ခဲ့။တွေ့ဖြစ်လည်း နှုတ်ဆက်ယုံလောက်သာဖြစ်နေကြသည်မို့ Hoseok hyungတို့အခြေနေတွေကို လိုက်မမှီတော့ပေ။Hoseok hyungတို့ဒုက္ခသည်လည်း သူတို့နီးနီးကြီးတာမို့ မျက်နှာမကောင်းကာ အရင်ကထက်ပိုပိန်လာသော Hyungအား သူဂရုဏာသက်မိပါသည်။
"အိမ်ပြန်တော့မှာလား..Yoongi hyungကိုမစောင့်တော့ဘူးလား"
"အင်း မစောင့်တော့ဘူး"
"အခုနေပြန်ရင်အိမ်ကိုတန်းမရောက်ဘူးဆိုတာသိနေတယ်။ကျွန်တော်တို့ တူတူပြန်ရအောင်..လိုက်ပို့ပေးမယ် အခုတော့ကျွန်တော်တစ်ယောက်ထဲပျင်းလို့ ထိုင်ခုံမှာတူတူလိုက်စောင့်ပေး"
မျက်လုံးလေးတွေမှိတ်ကျသည်အထိ ပြုံးကာ တောင်းဆိုလာသူကြောင့် နေရောင်ခြည်လေးဟာ မငြင်းဆိုနိုင်ခဲ့။ထို့နောက် Jiminခေါ်ရာနောက်ကိုသာ လိုက်သွားပြီး မငြီးမငြူစောင့်ပေးနေခဲ့သည်။
မောင်ဟာ ဒီနေ့မှတိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်အလုပ်ရှုပ်နေကာ ဆေးရုံသို့လာတဲ့လမ်းမှာတင် မိုးမိလာတာမို့စိတ်ကကြည်လင်မနေခဲ့။Receptionကနေ OG ဌာနကိုမေးမြန်းကာ လာရင်း အရှေ့ကမြင်ကွင်းကိုမြင်လိုက်ရတော့ မောင်မေးရိုးတွေတင်းသွားသည်ထိ အံကြိတ်မိသည်။
အရှေ့ကသူ့ရဲ့တစ်ဦးပိုင်လေးဟာ Min Hoseokရဲ့လက်တစ်ချောင်းစီတိုင်းကို သဘောတကျကိုင်တွယ်ဆော့နေခဲ့သည်။
စတွေ့ခြင်းထဲက ကြည့်မရတာတွေစုနေသည့်အပြင် ချစ်ရသူနဲ့ပါတပူးပူးတတွဲတွဲရှိနေလို့ စိတ်တိုနေတုံး အရှေ့ကလူသားနှစ်ယောက်ဟာ အခန်းထဲဝင်သွားသည်မို့ ရင်ထဲအပူမီးတွေထကြွကုန်သည်။
ဘာလဲ။အခုကဘယ်လိုလုပ်ရပ်လဲ။အခုနေတူတူဝင်သွားရင် လူနာရှင်ံဟာ Min Hoseokလို့ထင်သွားကြမှာမလား။မဖြစ်ရဘူး။မဖြစ်စေရဘူး။
မောင်ဟာ အရမ်းကိုအချစ်မီးတောက်လောက်နေပြီမို့ Negativeတွေချည်းတွေးပစ်ကာ အတွေးလွန်နေလေပြီ။ထို့နောက် ပြေးကာ ဝုန်းဒိုင်းဝင်သွားတော့ nurseမလေးဟာ လူနာရှင်ဟာတစ်ယောက်ထဲပိုဝင်မရကြောင်းရှင်းပြလာသည်။
"ကျွန်တော်က သူ့ယောကျာ်းဗျ။ကျွန်တော်ဝင်ခွင့်ရှိတယ်"
"ရှင်..ခုနကအမျိုးသားက ဒါဆို...ကျွန်မတောင်းပန်ပါတယ်လူနာရှင်ရဲ့အမည်မှာကျွန်မ အဲ့အမျိုးသားနာမည်ထည့်ရေးမိ..."
"ဘာ..!!"
အဆင်းကိုဘီးတပ်ပေးလိုက်သလိုမျိုး မောင့်ဒေါသတွေဟာ အရမ်းကိုကြီးနေခဲ့ပြီ။စိတ်ကိုအတင်းပြန်လျှော့ကာ ဘေးဘီကြည့်လိုက်တော့ ကိုယ်ဝန်ဆောင်သည်အချို့ဟာ ဗိုက်ကလေးတွေကိုကိုင်ကာ သူ့အားလန့်နေသည့်ဟန်မို့ တောင်းပန်ပါတယ်တစ်ခွန်းပြောကာ သူအပြင်မှာထိုင်စောင့်နေလိုက်တော့သည်။စိတ်ရှိတိုင်းဝုန်းဒိုင်း ဝင်သွားရင်အရှက်ကွဲမှာ အားလုံးပင်မို့ ခနအစွယ်ကိုဝှက်လိုက်ခြင်းသာ။
"ဆေးလေးတွေလည်းပုံမှန်သောက်နေတယ်။Ultrasound ရိုက်ထားတဲ့ရလာဒ်အရ သားအိမ်ကလည်းကောင်းတာမို့ ရလာဒ်ကောင်းလေးတစ်ခုပိုင်ဆိုင်နိုင်မှာပါ။ဒါပေမယ့် အမျိုးသားနဲ့ဆက်ဆံတဲ့အခါ လိုက်နာရမယ့်အချက်ကလေးတွေကို ေသသေချာလိုက်နာပေးရမယ်နော်။ဒီကလူနာရှင်ရှင့်..."
Doctorနဲ့Jiminရဲ့ဆွေးနွေးနေသည့်အသံကို Hoseokကကြားတစ်ချက်မကြားတစ်ချက်နှင့် သူ့အတွေးနှင့်သူမို့ Doctorမှာလိုက်သည်ကိုပင် မသိလိုက်။အတိကျပြောရရင် သူ့အနေနဲ့ဒါတွေကနားထောင်ပေးစရာမှမလိုတာလေ။
"အာ..Doctor သူကကျွန်တော့်အမျိုးသားမဟုတ်ပါဘူး။ကျွန်တော့်အစ်ကိုလိုခင်ရတဲ့သူပါ"
"Sorryပါရှင်...အဲ့တာကြောင့် ဓါတ်ပုံထဲကလူနဲ့သိပ်မတူဘူးလို့တွေးနေတာ"
"ခင်ဗျာ.."
Doctorရဲ့ထူးဆန်းသောစကားကြောင့် သူအသံထွက်မေးမိတော့ အရှေ့ကDoctorဟာသူ့ကိုခေါင်းခါကာပြုံးပြလာသည်။
"ဒီဆေးလေးတွေကိုပုံမှန်သောက်ပေးပါ။မိန်းကလေးလိုမဟုတ်တော့အနည်းငယ်တော့ ဒုက္ခခံရလိမ့်မယ်။ဒါပေမယ့်လည်း ကလေးလေးရောက်လာရင် အဲ့တာတွေကဘာအရေးလဲနော်။ဒါနဲ့လေ...."
ဆေးစာအုပ်ထဲမှာ ဝယ်ရမယ့်ဆေးတွေကိုရေးပေးကာ ဖော်ဖော်ရွေရွေပြောနေရင်း လက်တွေကဘောပင်ကိုမတည်ငြိမ်စွာ အပေါ်အောက်ရွေ့လျားရင်း သူ့အားမဝံ့မရဲကြည့်လာတော့ Jiminကသာ အနေမခက်အောင် ပြောပါဟုဆိုလိုက်ရသည်။
" Jihyun shiiရောဘယ်လိုနေနေလဲဟင်"
"Doctorကကျွန်တော့်ညီကိုသိနေတာလားဗျ"
"မဟုတ်ပါဘူး။မဟုတ်ပါဘူး။အရမ်းရင်းနှီးတယ်လည်းမဟုတ်ပါဘူး။ဒီတိုင်းကျောင်းနေဖက်တွေမို့ မျက်မှန်းတန်းမိရုံလေးပါ။ဒါလေး ရှေ့ကကောင်တာမှာ လိုအပ်တဲ့ဆေးလေးတွေဝယ်သွားပေးနော်။ဆရာမလေးတို့ရေ ဒီကလူနာကိုသေချာဂရုစိုက်ပေးပါဦးရှင့်"
လက်နှစ်ဖက်လုံးကိုတစ်ခါခါနှင့် အလျင်အမြန်ငြင်းလာသည်မို့ jiminလည်းဆက်မမေးတော့ဘဲ ဘေးကHyungအား လက်တို့ကာ ထွက်ဖို့ပြင်ရတော့သည်။တကယ်ပဲ ကိုယ့်အလှည့်သာ ကျ မနေရင် မောင့်ကိုစောင့်ပြီးဝင်ပါတယ်။အခုတော့ဖြင့် ဘေးနားမှာ ကြေကွဲဆိုနင့်နေသည့်ဟန်ဖြင့် နည်းနည်းမှစိတ်ချမ်းသာစရာပုံမပေါက်တာမို့ ကိုယ်ပင်သက်ပြင်းတချချနှင့် Hoseok hyungလက်မောင်းကိုပင်ပြန်တွဲပေးပြီး ထွက်လာလိုက်တော့သည်။
ထိုစဥ်ထိုင်ခုံမှာထိုင်စောင့်နေတဲ့မောင်ဟာ သူတို့နှစ်ယောက်ကိုနီရဲတွတ်နေသည့်မျက်လုံးတွေဖြင့်ကြည့်လာခဲ့သည်။
Jiminကတော့ သူ့မောင်ကိုမြင်သည်နှင့်ပြေးဖက်လိုက်တာကြောင့် ပြုံးပြကာ ခေါင်းလုံးလုံးလေးကို နမ်းလိုက်ပေမယ့် သူ့အားပြာကျမတတ် စိုက်ကြည့်နေတဲ့မျက်လုံးတွေကို သူသိပါသည်။Hyungပြောလို့သိထားပေမယ့် Min Hoseokတို့ကတော့ နည်းနည်းလေးမှအနေထိုင်မဆင်ခြင်ပေးနိုင်ဘူး။အဲ့မှာ မကျေနပ်ရင် ခွေခေါက်ပြီးသေနေလိုက်။
"မောင့်Babyလေးရယ် မောင်တောင်းပန်တယ်နော်။လမ်းမှာမိုးနည်းနည်းမိသွားလို့"
"ဟုတ်ပါရဲ့ရေတွေစိုနေတာပဲ..ရပါတယ်မောင်ရဲ့အခုလည်းအဆင်ပြေတာပဲကို"
"ဒါဆိုHyung ကားထဲမှာခနသွားစောင့်ပေးပါလား။Hoseok shiiနဲ့ပြောစရာရှိလို့"
"ဟင်..ဘာမို့လို့ငါ့ကိုရှောင်ခိုင်းတာလဲမောင်"
စလာပြီ။ထိုလူနဲ့ပတ်သတ်ရင် လေသံကအစ မာလာတဲ့hyungကိုစိတ်တိုမိသည်။ထို့ကြောင့် ဒေါသကိုမြိုသိပ်ကာ အလုပ်ကိစ္စပါဟုပြောကာ ဖယ်ထုတ်လိုက်ရသည်။
"ကျွန်တော့်နောက်ကလိုက်ခဲ့ပါJung Hoseok shii"
သူ့ရဲ့မျိုးရိုးနာမည်အစစ်ကိုပါခေါ်သွားတာမို့ Hoseokဟာမျက်လုံးတွေအနည်းငယ်ဝိုင်းသွားကာ လက်သီးတွေတင်းကြပ်သွားခဲ့သည်။
ထို့နောက်သူခေါ်ရာနေရာကိုလိုက်သွားကာ ဒေါသစိတ်တို့သည် ထိန်းမရတာမို့ ပုခုံးကိုဆွဲလှည့်ကာ လက်သီးဖြင့်တစ်ချက်မိတ်ဆက်ပေးလိုက်သည်။
"ဘာလုပ်တာလဲခင်ဗျား..!!"
Jungkookသည်လည်း အငိုက်မိသွားတာမို့ အသံနက်ကြီးဖြင့်အော်လိုက်လေသည်။
"မင်းကဘာမို့လို့ ငါ့နာမည်အရင်းကိုခေါ်ရတာလဲ။မင်းကဘာအဆင့်မို့လို့ ခေါ်ရဲရတာလဲ"
"ခွပ်"
လက်သီးဖြင့်ထပ်မံထိုးလာတော့ အစောထဲကသည်းခံထားသောစိတ်တွေသည် ပိုလို့ပင်ထိန်းမရကာ ကိုယ်ငယ်လေးပေါ်ကနေ ဆက်တိုက်ပြန်ထိုးနေခဲ့သည်။
"သည်းခံပေးနေလို့ရောင့်တက်မလာနဲ့Jung Hoseok..လူကြည့်တော့ကိုင်ပေါက်လို့ရတဲ့တစ်ကိုင်စာလေး။အကြောလာတင်းပြရအောင် ငါ့ကိုMin Yoongiထင်နေတာလား"
"ငါ့ကိုထပ်မခေါ်နဲ့။ငါ့နာမည်ထပ်မခေါ်နဲ့..!!"
နားတွေကိုပါပိတ်ကာ အော်ပြောနေသူကို Jungkookဟာလည်း အရွဲ့တိုက်တတ်သူပီပီ လက်တွေကိုဆွဲဖယ်ကာ ဆက်ရွဲ့ပြလေသည်။
"ဘာဖြစ်လို့လဲ..မွေးစားသားလေးဖြစ်နေလို့လား။သားအဖအရင်းမဟုတ်လို့..."
"အား.......!!မပြောနဲ့..!!မကြားချင်ဘူး...!!ထွက်သွား..ငါ့မျက်စိရှေ့ထွက်သွား..ငါကMin Hoseokပဲ..Hyungနဲ့စတွေ့ထဲကMin Hoseokပဲ။Hyungကငါ့အပိုင်မို့ငါကMin Hoseokပဲ..Jung Hoseokမဟုတ်ဘူး"
ယူကြုံးမရစွာအော်ဟစ်ငိုလာပြီမို့ Jungkookဟာ ဆံပင်တွေရော အင်္ကျီတွေရော ပုံစံပြန်ချရင်း Hoseokပါးကိုဆွဲညှစ်လိုက်ကာ သတိပေးလိုက်သည်။
"ထပ်မပြောစေချင်ရင် ငါ့ယောကျာ်းနဲ့လာမပတ်သတ်နဲ့။မင်းရဲ့ပြခန်းမှာလည်းငါအလုပ်လာမလုပ်တော့ဘူး"
"မင်းဘယ်လောက်ထိ သိထားတာလဲJungkook"
"နည်းနည်းပါ။ခင်ဗျားတို့နှစ်ယောက်ရဲ့အချစ်ဦးတွေကခင်ဗျားတို့အချင်းချင်းဆိုတာလောက်ပါပဲ"
Hoseokက အားမရှိတော့တဲ့လူတစ်ယောက်လို ကြမ်းပြင်ပေါ်ကို ပုံခနဲကျသွားသည်။
"ငါ...ငါ..ငါJiminကိုညီလေးတစ်ယောက်လိုပဲခင်တာပါJungkookရာ"
"မစနိုက်ခင်တော့အဲ့လိုပဲပြောကြတာပါပဲ။Hyungနဲ့ဝေးဝေးနေပေး။မဟုတ်ရင် တလောကလုံးကိုသားအဖမဟုတ်ကြောင်း ဖော်လိုက်မယ်"
"မလုပ်ပါနဲ့Jungkookရယ်..ငါရှောင်ဆိုရှောင်ပေးပါ့မယ်။Hyungဒုက္ခရောက်အောင်တော့ မလုပ်ပါနဲ့"
"ကျေးဇူးပဲ။ပြီးတော့တောင်းပန်တယ်"
ကျေးဇူးတင်စကားရော တောင်းပန်စကားကိုရော တစ်ခါတည်းပြောသွားသူကိုကြည့်ပြီး Hoseokဟာ ဒူးပိုက်ကာငိုနေမိသည်။
ငါပဲ ဘာကြောင့်လူတကာစီမှာ ခြိမ်းခြောက်ခံနေရတာလဲ။ဘာလို့ငါပဲလဲ။
▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎
ဒီFicက Characterတွေအရမ်းများပါတယ်။သို့ပေမယ့်သူတို့ကပဲဇာတ်ကိုဆွဲသွားပေးမှာမို့ အရေးကြီးတာမို့ ဖတ်ပေးကြပါဦးလို့။Sopeအတွဲဟာလည်း ဒီဇာတ်ကိုလောင်အောင်ဖြည့်ပေးရတာမို့ အရေးကြီးတဲ့ဇာတ်ကောင်တွေပါ။Side coupleမို့အရိပ်အမြွတ်သာရေးပြပြီး ဒီထဲကSopeသီးသန့်ဖတ်ချင်ရင် ဒါလေးပြီးတဲ့အခါ ဒီထဲကSopeလေးအတွက် စာအုပ်ကရေးထားပြီးပြီမို့ စောင့်မျှော်လို့ရပါတယ်။Vote.......ပေးခဲ့။လောင်ရမှာရှယ်ကိုလောင်ရမှာ။ ရှင်လေးတို့ကိုအေးဆေးနေခွင့်မပေးနိုင်ဘူး။
____________________________________________________________________________________
Zawgyi
"အရာရွိSo Binwooနဲ႕ေတြ႕ခ်င္လို႔ပါ"
"ဟိုအရာရွိက တာဝန္နဲ႕အျပင္ထြက္သြား..."
"အထဲမွာရွိတယ္ဆိုတာသိတယ္..လာတိုင္းဒီလိုႀကီးေျပာေနတာ ဘယ္ႏွစ္ခါရွိေနၿပီလဲ။ဘာလဲ ခင္ဗ်ားတို႔ရဲေတြက ျပည္သူ႕ဝန္ထမ္းေတြလား။လာဘ္ထိုးတိုင္းရတဲ့ လာဘ္စားသူေတြလား"
အငယ္ေကာင္ဟာေဒါသထြက္လာတာမို႔ အေရွ႕ကရဲသားငယ္ေလးကိုဆြဲလားရမ္းလားလုပ္ေနတုန္း အထဲကဝင္ခိုင္းလိုက္သည့္အသံၾကားတာေၾကာင့္ သူတို႔တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ၾကည့္ရင္း ဝင္သြားလိုက္ၾကသည္။
"Street Companyကပါ။Park အိမ္ေတာ္ကိုသိမွာပါ။ဘာလို႔ အခုထိတရားစြဲတင္ျပထားတဲ့ကိစၥကိုပယ္ခ်ၿပီး မၾကည့္ေပးတာလဲသိခ်င္တယ္..သက္ေသလိုခ်င္တာဆို ဆရာဝန္ရွိတယ္။အဲ့ဆရာဝန္ကိုေတြ႕ေအာင္ရွာရင္ရ..."
"မရွိေတာ့ဘူး"
ဆုံလည္ထိုင္ခုံကေနလွည့္ၿပီးေျပာလာေသာလူသားေၾကာင့္ Jiminဟာ ေလွာင္ရယ္သံတစ္ခ်က္သာထြက္လာေတာ့သည္။ေတြ႕စရာလူ အဲ့ေလာက္ရွားရလား။
"ဘာစကားေျပာတာလဲခင္ဗ်ား..!!"
"ေတာ္ၿပီအငယ္ေကာင္...ဒီလူကိုျမင္လိုက္ရၿပီဆိုေတာ့ ငါတို႔Jeon Heesooကိုတရားစြဲလို႔ရမွာမဟုတ္ေတာ့တာေသခ်ာသြားၿပီ ျပန္ရေအာင္"
အငယ့္ေကာင္လက္ကိုဆြဲကာ ျပန္ဖို႔ျပင္ေနတုံး ၾကားလိုက္ရတဲ့စကားေၾကာင့္ Jiminလက္သီးေတြတင္းၾကပ္သြားသည္။
"ငါကဒီSeoulၿမိဳ႕တစ္ခုလုံးမွာထိပ္တန္းအရာရွိေနာ္။မင္းတို႔ဘယ္ဌာနကိုသြားတိုင္တိုင္ ေနာက္ဆုံးငါ့ဆီပဲတံဆိပ္တုံးထုေပးဖို႔ေရာက္လာမွာ။ငါ့ဆႏၵမပါရင္ ဘာမွမလုပ္လို႔မရဘူး။အာ...ဒါနဲ႕ အဲ့ေန႕ကေတာ့ သားအိမ္ထည့္လိုက္တာကိုပဲ သတ္ေသေတာ့မလို႔ခါးခါးသီးသီးျဖစ္ေနၿပီးေတာ့ အခုေတာ့လည္း အေကာင္းတိုင္းႀကီးပါလား။ၾကည့္ရတာ အေဖ့အသက္နဲ႕လဲလိုက္ရေတာ့..."
"ဝုန္း..!!"
"ေခြးမသား...!!ေသသြားလိုက္..!!ေသသြားလိုက္ေတာ့..!!"
စားပြဲခုံေပၚက နာမည္နဲ႕ရာထူးေရးထားတဲ့ အလွဖန္ေက်ာက္ျပားႏွင့္ အေရွ႕ကလူသားကိုေျပးရိုက္ကာ လည္ပင္းညွစ္ေနသူေၾကာင့္ အငယ္ေကာင္ေရာ ဌာနကလူေတြပါ လာဆြဲရသည္။
"ခင္ဗ်ားလိုေခြးပါးစပ္ကေန ငါ့အေဖအေၾကာင္းနည္းနည္းေလးမွထြက္လာစရာမလိုဘူး။လႊတ္...!!ငါ့ကို.."
"မင္းကိုယ္ထိလက္ေရာက္က်ဴးလြန္တာ ငါေထာင္ခ်လိဳက္လို႔ရတယ္ေနာ္"
"ဟား..ဟား..လုပ္လိုက္ေလ!!လုပ္လိုက္စမ္းပါ။အဲ့တာဆိုရင္ ေထာင္ထဲဝင္ရမယ့္အတူတူ တစ္ခါထဲသတ္ၿပီးဝင္လိုက္ေတာ့မွာေပါ့။မင္းေထာင္ခ်ခ်င္တိုင္း ေထာင္ခ်ရေအာင္ ငါတို႔ကမင္းလုပ္ခ်င္တိုင္းလုပ္လို႔ရတဲ့ မင္းမယားJeon Heesooမဟုတ္ဘူးေခြးမသား သေဘာေပါက္..!!"
လူေကာင္ေသးသေလာက္ လက္စေရာ ၿခိမ္းေျခာက္တာပါ ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းေနတာေၾကာင့္ စခန္းထဲကလူေတြဟာ သူတို႔အရာရွိထက္ပိုရွိန္ေနခဲ့သည္။
So Binwooသည္လည္း သူ႕စခန္းထိ လာၿပီးေၾကာသြားေသာ ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္ကိုနည္းနည္းေလးမွ ေၾကမေနခဲ့။
သူထင္ထားတာက Park Jiminက အရွက္ရကာ စိတ္ဓါတ္က်ၿပီး လူေတာထဲမတိုးနိုင္ၿပီဟု အပိုင္ေတြးထားမိတာ။ အခုမ်ားေတာ့ Park Jiminက ေက်ာ့ေက်ာ့ေလးပဲ။သူPark Jiminကိုသိပ္ေလွ်ာ့တြက္မိသြားတာမ်ားလား။
•••••••••••••
•••••••••••••
"Hyungတစ္ေယာက္ထဲသြားလို႔ျဖစ္ရဲ႕လား"
"အင္းျဖစ္ပါတယ္အငယ္ေကာင္ရဲ႕။ေမာင္လည္း ခနေနလာမွာပဲဟာ"
"ဒါဆိုကြၽန္ေတာ္သြားၿပီ"
ေဆး႐ုံရက္ခ်ိန္းမို႔ အငယ္ေကာင္ဟာသူ႕ကိုရဲစခန္းကအျပန္ ေဆး႐ုံေရွ႕တြင္သာခ်ေပးခဲ့သည္။အငယ္ေကာင္ဟာ Jeon အိမ္ေတာ္တစ္ခုလုံးကိုတူးခါးေနေအာင္မုန္းတီးေနခဲ့သည္မို႔ ေမာင့္ကိုေတာင္မ်က္ႏွာခ်င္းမဆိုင္ခ်င္ခဲ့။သူကေတာ့ ေမာင့္ကိုမွမျပတ္နိုင္ဘဲ။ေမာင့္ကိုေတာ့ အဆုံးထိခြင့္လႊတ္ၿပီးဖက္တြယ္ထားမွာ။
ကေလးယူဖို႔ကိုေသခ်ာဆုံးျဖတ္ထားၾကၿပီးၿပီမို႔ ေသေသခ်ာခ်ာေလးေဆးကုသမႈခံယူၿပီး ေမာင္နဲ႕သူရဲ႕ရင္ေသြးေလးေတြေမြးျမဴမည္။ေမာင့္ရဲ႕ဆိုဆုံးမမႈနဲ႕ သူ႕ရဲ႕အတၱမပါတဲ့ေမတၱာေတြေၾကာင့္သူတို႔ကေလးေလးဟာ လိမၼာေရးျခားရွိလာေစရမည္။
"လူနာ Park Jimin တုံကင္နံပါတ္က13ပါ။အေရွ႕မွာ၇ေယာက္ေလာက္ေတာ့ရွိေသးတယ္ရွင့္။နာမည္စာရင္းေခၚမွ လာေပးပါေနာ္"
Nurseေလးရဲ႕စကားအဆုံး ထိုင္ခုံမွာပဲထိုင္ေစာင့္ေနလိုက္ေတာ့သည္။အမ်ိဳးသမီးကိုယ္ဝန္ေဆာင္ေတြသာလာျပၾကသည္မို႔ ေသြးေပါင္ခ်ိန္၊ေပါင္ခ်ိန္တိုင္းတုန္းက သူ႕အားအထူးအဆန္းလုပ္သလိုၾကည့္ေနေသးသည္။တကယ္ လူေတြမ်ား ကိုယ့္ကိစၥမဟုတ္လည္း သိပ္စပ္စုၾကသည္။
နာမည္ႀကီးၿပီးအရမ္းေတာ္တဲ့ဆရာဝန္မို႔ လူနာတစ္ေယာက္ဝင္သြားရင္ အခ်ိန္ကအနည္းငယ္ေတာ့ၾကာသည္။ထို႔ေၾကာင့္ Jiminအနည္းငယ္ပ်င္းလာကာ ေမာင့္ကိုလည္းေစာင့္ရင္းOGေဆာင္မွခဏထြက္ကာ ေဆး႐ုံေလွ်ာက္လမ္းဆီသို႔ ထြက္လာခဲ့သည္။
"ဟင္..hyung.."
ထိုစဥ္ေတြ႕လိုက္ရတဲ့ ပိန္ပိန္ပါးပါးခႏၶာကိုယ္ပိုင္ရွင္ေလးကို လွမ္းေခၚကာ လက္ကိုဆြဲကိုင္လိုက္ေတာ့ သူ႕အားအေၾကာင္သားေလးၾကည့္လာသည္။
"Hyung ငိုထားတာလား"
"မဟုတ္..မဟုတ္ပါဘူးJiminရဲ႕။တစ္ေယာက္ထဲလား Jungkookေရာမပါဘူးလား"
"ေမာင္က မလာေသးလို႔။ဒါနဲ႕ hyungကေရာဒီကိုဘာလာလုပ္တာလဲ"
"Daddyအသိမိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ကို သတင္းလာေမးရင္း လိုက္လာတာ.."
Jiminသည္လည္း လတ္တေလာတြင္ သူ႕အပူႏွင့္သူသာျဖစ္ေနသည္မို႔ Hoseok hyungႏွင့္ေတာင္သိပ္မေတြ႕ျဖစ္ခဲ့။ေတြ႕ျဖစ္လည္း ႏႈတ္ဆက္ယုံေလာက္သာျဖစ္ေနၾကသည္မို႔ Hoseok hyungတို႔အေျခေနေတြကို လိုက္မမွီေတာ့ေပ။Hoseok hyungတို႔ဒုကၡသည္လည္း သူတို႔နီးနီးႀကီးတာမို႔ မ်က္ႏွာမေကာင္းကာ အရင္ကထက္ပိုပိန္လာေသာ Hyungအား သူဂ႐ုဏာသက္မိပါသည္။
"အိမ္ျပန္ေတာ့မွာလား..Yoongi hyungကိုမေစာင့္ေတာ့ဘူးလား"
"အင္း မေစာင့္ေတာ့ဘူး"
"အခုေနျပန္ရင္အိမ္ကိုတန္းမေရာက္ဘူးဆိုတာသိေနတယ္။ကြၽန္ေတာ္တို႔ တူတူျပန္ရေအာင္..လိုက္ပို႔ေပးမယ္ အခုေတာ့ကြၽန္ေတာ္တစ္ေယာက္ထဲပ်င္းလို႔ ထိုင္ခုံမွာတူတူလိုက္ေစာင့္ေပး"
မ်က္လုံးေလးေတြမွိတ္က်သည္အထိ ၿပဳံးကာ ေတာင္းဆိုလာသူေၾကာင့္ ေနေရာင္ျခည္ေလးဟာ မျငင္းဆိုနိုင္ခဲ့။ထို႔ေနာက္ Jiminေခၚရာေနာက္ကိုသာ လိုက္သြားၿပီး မၿငီးမျငဴေစာင့္ေပးေနခဲ့သည္။
ေမာင္ဟာ ဒီေန႕မွတိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္အလုပ္ရႈပ္ေနကာ ေဆး႐ုံသို႔လာတဲ့လမ္းမွာတင္ မိုးမိလာတာမို႔စိတ္ကၾကည္လင္မေနခဲ့။Receptionကေန OG ဌာနကိုေမးျမန္းကာ လာရင္း အေရွ႕ကျမင္ကြင္းကိုျမင္လိုက္ရေတာ့ ေမာင္ေမးရိုးေတြတင္းသြားသည္ထိ အံႀကိတ္မိသည္။
အေရွ႕ကသူ႕ရဲ႕တစ္ဦးပိုင္ေလးဟာ Min Hoseokရဲ႕လက္တစ္ေခ်ာင္းစီတိုင္းကို သေဘာတက်ကိဳင္တြယ္ေဆာ့ေနခဲ့သည္။
စေတြ႕ျခင္းထဲက ၾကည့္မရတာေတြစုေနသည့္အျပင္ ခ်စ္ရသူနဲ႕ပါတပူးပူးတတြဲတြဲရွိေနလို႔ စိတ္တိုေနတုံး အေရွ႕ကလူသားႏွစ္ေယာက္ဟာ အခန္းထဲဝင္သြားသည္မို႔ ရင္ထဲအပူမီးေတြထႂကြကုန္သည္။
ဘာလဲ။အခုကဘယ္လိုလုပ္ရပ္လဲ။အခုေနတူတူဝင္သြားရင္ လူနာရွင္ံဟာ Min Hoseokလို႔ထင္သြားၾကမွာမလား။မျဖစ္ရဘူး။မျဖစ္ေစရဘူး။
ေမာင္ဟာ အရမ္းကိုအခ်စ္မီးေတာက္ေလာက္ေနၿပီမို႔ Negativeေတြခ်ည္းေတြးပစ္ကာ အေတြးလြန္ေနေလၿပီ။ထို႔ေနာက္ ေျပးကာ ဝုန္းဒိုင္းဝင္သြားေတာ့ nurseမေလးဟာ လူနာရွင္ဟာတစ္ေယာက္ထဲပိုဝင္မရေၾကာင္းရွင္းျပလာသည္။
"ကြၽန္ေတာ္က သူ႕ေယာက်ာ္းဗ်။ကြၽန္ေတာ္ဝင္ခြင့္ရွိတယ္"
"ရွင္..ခုနကအမ်ိဳးသားက ဒါဆို...ကြၽန္မေတာင္းပန္ပါတယ္လူနာရွင္ရဲ႕အမည္မွာကြၽန္မ အဲ့အမ်ိဳးသားနာမည္ထည့္ေရးမိ..."
"ဘာ..!!"
အဆင္းကိုဘီးတပ္ေပးလိုက္သလိုမ်ိဳး ေမာင့္ေဒါသေတြဟာ အရမ္းကိုႀကီးေနခဲ့ၿပီ။စိတ္ကိုအတင္းျပန္ေလွ်ာ့ကာ ေဘးဘီၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္သည္အခ်ိဳ႕ဟာ ဗိုက္ကေလးေတြကိုကိုင္ကာ သူ႕အားလန့္ေနသည့္ဟန္မို႔ ေတာင္းပန္ပါတယ္တစ္ခြန္းေျပာကာ သူအျပင္မွာထိုင္ေစာင့္ေနလိုက္ေတာ့သည္။စိတ္ရွိတိုင္းဝုန္းဒိုင္း ဝင္သြားရင္အရွက္ကြဲမွာ အားလုံးပင္မို႔ ခနအစြယ္ကိုဝွက္လိုက္ျခင္းသာ။
"ေဆးေလးေတြလည္းပုံမွန္ေသာက္ေနတယ္။Ultrasound ရိုက္ထားတဲ့ရလာဒ္အရ သားအိမ္ကလည္းေကာင္းတာမို႔ ရလာဒ္ေကာင္းေလးတစ္ခုပိုင္ဆိုင္နိုင္မွာပါ။ဒါေပမယ့္ အမ်ိဳးသားနဲ႕ဆက္ဆံတဲ့အခါ လိုက္နာရမယ့္အခ်က္ကေလးေတြကို ေသေသခ်ာလိုက္နာေပးရမယ္ေနာ္။ဒီကလူနာရွင္ရွင့္..."
Doctorနဲ႕Jiminရဲ႕ေဆြးႏြေးေနသည့္အသံကို Hoseokကၾကားတစ္ခ်က္မၾကားတစ္ခ်က္ႏွင့္ သူ႕အေတြးႏွင့္သူမို႔ Doctorမွာလိုက္သည္ကိုပင္ မသိလိုက္။အတိက်ေျပာရရင္ သူ႕အေနနဲ႕ဒါေတြကနားေထာင္ေပးစရာမွမလိုတာေလ။
"အာ..Doctor သူကကြၽန္ေတာ့္အမ်ိဳးသားမဟုတ္ပါဘူး။ကြၽန္ေတာ့္အစ္ကိုလိုခင္ရတဲ့သူပါ"
"Sorryပါရွင္...အဲ့တာေၾကာင့္ ဓါတ္ပုံထဲကလူနဲ႕သိပ္မတူဘူးလို႔ေတြးေနတာ"
"ခင္ဗ်ာ.."
Doctorရဲ႕ထူးဆန္းေသာစကားေၾကာင့္ သူအသံထြက္ေမးမိေတာ့ အေရွ႕ကDoctorဟာသူ႕ကိုေခါင္းခါကာၿပဳံးျပလာသည္။
"ဒီေဆးေလးေတြကိုပုံမွန္ေသာက္ေပးပါ။မိန္းကေလးလိုမဟုတ္ေတာ့အနည္းငယ္ေတာ့ ဒုကၡခံရလိမ့္မယ္။ဒါေပမယ့္လည္း ကေလးေလးေရာက္လာရင္ အဲ့တာေတြကဘာအေရးလဲေနာ္။ဒါနဲ႕ေလ...."
ေဆးစာအုပ္ထဲမွာ ဝယ္ရမယ့္ေဆးေတြကိုေရးေပးကာ ေဖာ္ေဖာ္ေ႐ြေ႐ြေျပာေနရင္း လက္ေတြကေဘာပင္ကိုမတည္ၿငိမ္စြာ အေပၚေအာက္ေ႐ြ႕လ်ားရင္း သူ႕အားမဝံ့မရဲၾကည့္လာေတာ့ Jiminကသာ အေနမခက္ေအာင္ ေျပာပါဟုဆိုလိုက္ရသည္။
" Jihyun shiiေရာဘယ္လိုေနေနလဲဟင္"
"Doctorကကြၽန္ေတာ့္ညီကိုသိေနတာလားဗ်"
"မဟုတ္ပါဘူး။မဟုတ္ပါဘူး။အရမ္းရင္းႏွီးတယ္လည္းမဟုတ္ပါဘူး။ဒီတိုင္းေက်ာင္းေနဖက္ေတြမို႔ မ်က္မွန္းတန္းမိ႐ုံေလးပါ။ဒါေလး ေရွ႕ကေကာင္တာမွာ လိုအပ္တဲ့ေဆးေလးေတြဝယ္သြားေပးေနာ္။ဆရာမေလးတို႔ေရ ဒီကလူနာကိုေသခ်ာဂ႐ုစိုက္ေပးပါဦးရွင့္"
လက္ႏွစ္ဖက္လုံးကိုတစ္ခါခါႏွင့္ အလ်င္အျမန္ျငင္းလာသည္မို႔ jiminလည္းဆက္မေမးေတာ့ဘဲ ေဘးကHyungအား လက္တို႔ကာ ထြက္ဖို႔ျပင္ရေတာ့သည္။တကယ္ပဲ ကိုယ့္အလွည့္သာ က် မေနရင္ ေမာင့္ကိုေစာင့္ၿပီးဝင္ပါတယ္။အခုေတာ့ျဖင့္ ေဘးနားမွာ ေၾကကြဲဆိုနင့္ေနသည့္ဟန္ျဖင့္ နည္းနည္းမွစိတ္ခ်မ္းသာစရာပုံမေပါက္တာမို႔ ကိုယ္ပင္သက္ျပင္းတခ်ခ်ႏွင့္ Hoseok hyungလက္ေမာင္းကိုပင္ျပန္တြဲေပးၿပီး ထြက္လာလိုက္ေတာ့သည္။
ထိုစဥ္ထိုင္ခုံမွာထိုင္ေစာင့္ေနတဲ့ေမာင္ဟာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကိုနီရဲတြတ္ေနသည့္မ်က္လုံးေတြျဖင့္ၾကည့္လာခဲ့သည္။
Jiminကေတာ့ သူ႕ေမာင္ကိုျမင္သည္ႏွင့္ေျပးဖက္လိုက္တာေၾကာင့္ ၿပဳံးျပကာ ေခါင္းလုံးလုံးေလးကို နမ္းလိုက္ေပမယ့္ သူ႕အားျပာက်မတတ္ စိုက္ၾကည့္ေနတဲ့မ်က္လုံးေတြကို သူသိပါသည္။Hyungေျပာလို႔သိထားေပမယ့္ Min Hoseokတို႔ကေတာ့ နည္းနည္းေလးမွအေနထိုင္မဆင္ျခင္ေပးနိုင္ဘူး။အဲ့မွာ မေက်နပ္ရင္ ေခြေခါက္ၿပီးေသေနလိုက္။
"ေမာင့္Babyေလးရယ္ ေမာင္ေတာင္းပန္တယ္ေနာ္။လမ္းမွာမိုးနည္းနည္းမိသြားလို႔"
"ဟုတ္ပါရဲ႕ေရေတြစိုေနတာပဲ..ရပါတယ္ေမာင္ရဲ႕အခုလည္းအဆင္ေျပတာပဲကို"
"ဒါဆိုHyung ကားထဲမွာခနသြားေစာင့္ေပးပါလား။Hoseok shiiနဲ႕ေျပာစရာရွိလို႔"
"ဟင္..ဘာမို႔လို႔ငါ့ကိုေရွာင္ခိုင္းတာလဲေမာင္"
စလာၿပီ။ထိုလူနဲ႕ပတ္သတ္ရင္ ေလသံကအစ မာလာတဲ့hyungကိုစိတ္တိုမိသည္။ထို႔ေၾကာင့္ ေဒါသကိုၿမိဳသိပ္ကာ အလုပ္ကိစၥပါဟုေျပာကာ ဖယ္ထုတ္လိုက္ရသည္။
"ကြၽန္ေတာ့္ေနာက္ကလိုက္ခဲ့ပါJung Hoseok shii"
သူ႕ရဲ႕မ်ိဳးရိုးနာမည္အစစ္ကိုပါေခၚသြားတာမို႔ Hoseokဟာမ်က္လုံးေတြအနည္းငယ္ဝိုင္းသြားကာ လက္သီးေတြတင္းၾကပ္သြားခဲ့သည္။
ထို႔ေနာက္သူေခၚရာေနရာကိုလိုက္သြားကာ ေဒါသစိတ္တို႔သည္ ထိန္းမရတာမို႔ ပုခုံးကိုဆြဲလွည့္ကာ လက္သီးျဖင့္တစ္ခ်က္မိတ္ဆက္ေပးလိုက္သည္။
"ဘာလုပ္တာလဲခင္ဗ်ား..!!"
Jungkookသည္လည္း အငိုက္မိသြားတာမို႔ အသံနက္ႀကီးျဖင့္ေအာ္လိုက္ေလသည္။
"မင္းကဘာမို႔လို႔ ငါ့နာမည္အရင္းကိုေခၚရတာလဲ။မင္းကဘာအဆင့္မို႔လို႔ ေခၚရဲရတာလဲ"
"ခြပ္"
လက္သီးျဖင့္ထပ္မံထိုးလာေတာ့ အေစာထဲကသည္းခံထားေသာစိတ္ေတြသည္ ပိုလို႔ပင္ထိန္းမရကာ ကိုယ္ငယ္ေလးေပၚကေန ဆက္တိုက္ျပန္ထိုးေနခဲ့သည္။
"သည္းခံေပးေနလို႔ေရာင့္တက္မလာနဲ႕Jung Hoseok..လူၾကည့္ေတာ့ကိုင္ေပါက္လို႔ရတဲ့တစ္ကိုင္စာေလး။အေၾကာလာတင္းျပရေအာင္ ငါ့ကိုMin Yoongiထင္ေနတာလား"
"ငါ့ကိုထပ္မေခၚနဲ႕။ငါ့နာမည္ထပ္မေခၚနဲ႕..!!"
နားေတြကိုပါပိတ္ကာ ေအာ္ေျပာေနသူကို Jungkookဟာလည္း အ႐ြဲ႕တိုက္တတ္သူပီပီ လက္ေတြကိုဆြဲဖယ္ကာ ဆက္႐ြဲ႕ျပေလသည္။
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ..ေမြးစားသားေလးျဖစ္ေနလို႔လား။သားအဖအရင္းမဟုတ္လို႔..."
"အား.......!!မေျပာနဲ႕..!!မၾကားခ်င္ဘူး...!!ထြက္သြား..ငါ့မ်က္စိေရွ႕ထြက္သြား..ငါကMin Hoseokပဲ..Hyungနဲ႕စေတြ႕ထဲကMin Hoseokပဲ။Hyungကငါ့အပိုင္မို႔ငါကMin Hoseokပဲ..Jung Hoseokမဟုတ္ဘူး"
ယူႀကဳံးမရစြာေအာ္ဟစ္ငိုလာၿပီမို႔ Jungkookဟာ ဆံပင္ေတြေရာ အကၤ်ီေတြေရာ ပုံစံျပန္ခ်ရင္း Hoseokပါးကိုဆြဲညွစ္လိုက္ကာ သတိေပးလိုက္သည္။
"ထပ္မေျပာေစခ်င္ရင္ ငါ့ေယာက်ာ္းနဲ႕လာမပတ္သတ္နဲ႕။မင္းရဲ႕ျပခန္းမွာလည္းငါအလုပ္လာမလုပ္ေတာ့ဘူး"
"မင္းဘယ္ေလာက္ထိ သိထားတာလဲJungkook"
"နည္းနည္းပါ။ခင္ဗ်ားတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕အခ်စ္ဦးေတြကခင္ဗ်ားတို႔အခ်င္းခ်င္းဆိုတာေလာက္ပါပဲ"
Hoseokက အားမရွိေတာ့တဲ့လူတစ္ေယာက္လို ၾကမ္းျပင္ေပၚကို ပုံခနဲက်သြားသည္။
"ငါ...ငါ..ငါJiminကိုညီေလးတစ္ေယာက္လိုပဲခင္တာပါJungkookရာ"
"မစနိုက္ခင္ေတာ့အဲ့လိုပဲေျပာၾကတာပါပဲ။Hyungနဲ႕ေဝးေဝးေနေပး။မဟုတ္ရင္ တေလာကလုံးကိုသားအဖမဟုတ္ေၾကာင္း ေဖာ္လိုက္မယ္"
"မလုပ္ပါနဲ႕Jungkookရယ္..ငါေရွာင္ဆိုေရွာင္ေပးပါ့မယ္။Hyungဒုကၡေရာက္ေအာင္ေတာ့ မလုပ္ပါနဲ႕"
"ေက်းဇူးပဲ။ၿပီးေတာ့ေတာင္းပန္တယ္"
ေက်းဇူးတင္စကားေရာ ေတာင္းပန္စကားကိုေရာ တစ္ခါတည္းေျပာသြားသူကိုၾကည့္ၿပီး Hoseokဟာ ဒူးပိုက္ကာငိုေနမိသည္။
ငါပဲ ဘာေၾကာင့္လူတကာစီမွာ ၿခိမ္းေျခာက္ခံေနရတာလဲ။ဘာလို႔ငါပဲလဲ။
▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎
ဒီFicက Characterေတြအရမ္းမ်ားပါတယ္။သို႔ေပမယ့္သူတို႔ကပဲဇာတ္ကိုဆြဲသြားေပးမွာမို႔ အေရးႀကီးတာမို႔ ဖတ္ေပးၾကပါဦးလို႔။Sopeအတြဲဟာလည္း ဒီဇာတ္ကိုေလာင္ေအာင္ျဖည့္ေပးရတာမို႔ အေရးႀကီးတဲ့ဇာတ္ေကာင္ေတြပါ။Side coupleမို႔အရိပ္အႁမြတ္သာေရးျပၿပီး ဒီထဲကSopeသီးသန့္ဖတ္ခ်င္ရင္ ဒါေလးၿပီးတဲ့အခါ ဒီထဲကSopeေလးအတြက္ စာအုပ္ကေရးထားၿပီးၿပီမို႔ ေစာင့္ေမွ်ာ္လို႔ရပါတယ္။Vote.......ေပးခဲ့။ေလာင္ရမွာရွယ္ကိုေလာင္ရမွာ။ ရွင္ေလးတို႔ကိုေအးေဆးေနခြင့္မေပးနိုင္ဘူး။
____________________________________________________________________________________