🌼မောင်လူဆိုး🌼
"ဆင်းတော့.."
"ရောက်ပြီလား.."
"သင်္ဘော ဆက်စီးရမယ်.."
"ကု..."
"ဘာလဲ ကိုကိုရယ်.."
"အိမ်ပြန်ကြရအောင်နော်.."
"လာပြန်ပြီ ခိုးပြေးနေတာပါဆိုမှ အိမ်ပဲပြန်လိုက်ပို့ခိုင်းနေတာ ကိုကို မလွန်ဘူးလား.."
"ဘာ!!!!ငါကပဲ လွန်ရတယ်ရှိသေး...
ရတယ် ခွေးကောင် ငါ့အသား လာထိလို့ကတော့ မင်းကို ဆွဲဖြဲပလိုက်မယ်.."
"ဘယ်သူ့က အရင်ဆွဲဖြဲမလဲ စောင့်ကြည့်ရတာပေါ့"
"ငါးယီးမ ကုကု.."
"မ ,မဘူး ကိုင်ဘဲ ကိုင်မာ.."
"Yarr..."
"ဘာလဲ..."
ကိုယ့်စိတ်ကို ကိုယ်ဘဲပြန်လျော့ရတယ် မဟုတ်ရင် စိတ်တိုလွန်းလို့ အသက်တောင် တိုသွားနိုင်တယ်..။တကယ်ကို မုန်းဖို့ကောင်းတယ် ။ မခေါ်ဘူး စကားမပြောဘူး စိတ်ဆိုးတယ်။
"အ့မာ ရပ်မနေနဲ့လေ..."
ကားပေါ်ကဆင်ပြီး စိတ်ထဲက ဒေါသပုံထနေတာ ကုလှမ်းအော်လိုက်မှ သတိရတယ် ..။သူကရှေ့ရောက်နေပြီ..ကိုယ်က နောက်မာ ..ဟား..!!!သနားတယ် ကု..ငါ့ကိုနောက်မာထားခဲ့မှတော့ ငါပြေးမာပေါ့..။
"ကိုကို..."
"😝😝"
လက်လေးကို ခေါင်းပေါ်တင်၍ လက်ချောင်းေလးတေလှုပ်ခါပြပြီး လျာလေးထုတ်ကာ ပြောင်နေသူအား အနားနီးရင် ဖြစ်ညစ်ပလိုက်ချင်တယ်။
"သနားတယ် ကုကု.."
ပြောကာ ထွက်ပြေးသွားသူအား စိတ်တိုမိတာအမှန်..
"ကိုကို..အ့မာ ရပ်နေလိုက်တာ ကောင်းမယ်.."
"စဉ်းစားလေ.."
''အိမ်ရောက်တဲ့ထိပြေးနိုင်လို့လား.."
"မင်းလက်ကလွှတ်အောင်တော့ ပြေးရမာပဲ.."
"လွှတ်မယ်ထင်နေလား.."
"လွှတ်အောင်ပြေးရင် လွှတ်မာပဲ မလွှတ်ရင်လဲ ရေထဲခုန်ချပလိုက်မယ်.."
"ကျစ်..ဒီ$ခလေးကတော့..."
"မင်းရင် ငါလူဖြစ်တာတော့ ယီးပဲ ခလေး..."
"ပြေးထား.."
အနောက်က လိုက်လာတဲ့ကုကို စကားပြန်ပြောနေရတာတင် လူက မောလှပြီ...ပြေးရတာလဲ အသက်ထွက်တော့မယ်..။
"ဟမ်..မောပြီလား.."
ဟောဟဲ ဟောဟဲနဲ့ဘရပ်လိုက်ပြေးလိုက် လုပ်နေတဲ့ ကိုကို့ကို ကြည့်ကာ ရီချင်မိသား..
"မင်း$ကြောင်းလား..."
"ပြောပြီးသား မိရင်မလွယ်ဘူး.."
မောနေရတဲ့ကြားထဲ သူက လာခြိမ်းခြောက်နေတယ်။
"ရီမနေနဲ့ ငါရေထဲခုန်ချမာ.."
"ဘယ်မာလဲရေ..."
ဟုသား လှေဆိပ်နဲ့ ဝေးသွားပြီ..ဘယ်တေရောက်ကုန်ပြီလဲ မသိဘူး..ပြေးချင်ရာ ပြေးလာတာ လွှတ်ရင်ပြီတာပဲဆိုပြီး..မလွှတ်ရင်ရေထဲခုန်ချဖို့ကလဲ ရေမရှိ တိုင်ပတ်နေပြီ..။
"ခွေးကောင် မလာနဲ့ ငါတကယ် ကန်မာနော်.."
"ဟက် လူကဖြင့် မျော့မျော့ရယ်ပဲ ရှိတော့တာကို ..ကန်အားရှိရင် ကန်ပေါ့.."
"ခွေး..."
ပြေးရန်လုပ်နေသော်လည်း မောပန်းပြီး ပြေးရန်ပင် အားမရှိတဲ့ကိုကို့ကို အနောက်ကနေ ခါးကို ဆွဲဖက်လိုက်သည်..။
"မိပြီ.."
"Yarr....လွှတ်စမ်း ကုကု.."
"ပြေးချင်သေးလား..က်ိုကိုမောနေပြီလေ ..ကုလဲ မောနေပြီ..မပြေးနိုင်တော့ဘူး.."
"အ့မင်းကြောင့်လေ..."
"အာ့.."
အနောက်ကနေ သိုင်းဖက်ထားတဲ့ ကုရဲ့လက်တဖက်ကို အံကြိတ်ကာ ကိုက်ချလိုက်ပြီး ခြေထောက်ကို အားနဲ့ ဆောင့်နင်းချလိုက်သည်။
နာလို့ ခနတာလွှတ်လိုက်သော်လည်း ထပ်ပြီး ထွက်ပြေးရန် ပြင်နေတဲ့ ဂျီမင်ရဲ့ လက်တဖက်အား ဆွဲထားပြန်သည်..။
"ကိုယ်ကံနဲ့ကိုယ်ပဲ ကု.."
"အား..."
စိတ်တိုတိုနဲ့ ဆွဲထားတဲ့ လက်ကို ဖြုတ်မချဘဲ သူဘက်တည့်တည့်ပြန်လှည်ကာ သူ့အရာကို ဆောင့်ကန်လိုက်ပြီး ပြေးထွက်လာမိသည်..။အနောက်က ကုကု လက်နှဖက်နဲ့ သူ့အရာကို အုပ်ကာ ဒူးထောက်ချပြီး အော်ကျန်ခဲ့သည်။
"ဟူး..ငါ့ကိုများ အထင်သေးလို ငကု ငကု..မင်းရင်လူဖြစ်လာတာ ..မင်းရင် ထမင်းစားလာတာ ငါပါ..
ငါ့ကိုလျော့တွက်ထားတော့ မင်းခံပေါ့.."
တယောက်တည်းကြုံးဝါးရင် လျှောက်လာခဲတာ ဘယ်ရောက်လာရယ်မှန်းမသိ မှောင်စက ပျိုးလာပြီ..
"ဒုက္ခပဲ ငါဘယ်သွားရမလဲမသိဘူး ..ကုကု တော်တော် ဒုက္ခပေးတဲ့ ကုကု.."
ဟိုတယ်တခုတွေ့တာနဲ့ ဝင်သွားလိုက်သည်..။သို့သော် ပိုက်ဆံမပါ အဝတ်တထည် ကိုယ်တခု..။
"ကျစ်..ဟာကွာ...ငါဘာလုပ်ရမလဲ.."
ကောင်တာခုံသွားကာ ဝန်ထမ်းအမကို သွားပြီ အကူအညီတောင်းကြည့်သည်။
"အမ ကျတော်ကိုလေ အကူအညီလေးပေးပါ့လား.."
"ဘာများ ကူညီပေးရမလဲ မောင်လေး.."
"ကျတော် လမ်းသွားလမ်းလာ တယောက်ပါ ဒီကို တခါမှ မရောက်ဖူးဘူး ပြီတော့ ဘယ်ကိုသွားရမယ်မသိဘူး..ကျတော့ကိုလေ ..တညလောက်တည်းခိုခွင့်ပြုပါ..ပိုက်ဆံလဲ ပါမလာလို့ပါ..မနက်အိမ်ပြန်တာနဲ့ ပိုက်ဆံ လွှဲပေးပါ့မယ်.."
"ဖြစ်ရလေ မောင်လေးရယ် ..ခနလေးနော်.."
"ဟုတ်..''
ကြည့်ရတာ သဘောကောင်းမဲ့ပုံပဲ..ဖုန်းတခုကို ဆက်ကာ ဘာပြောနေလဲ မသိဘူး..
"ဟုတ်...ဒါဆို ခနစောင့်ခိုင်းလိုက်မယ်နော်"
..…...
"မောင်လေး ခနစောင့်အုံး "
"အော် ဟုတ်.."
အချိန်အတော်ကြာ စောင့်လိုက်ရသည် ဘာကိုစောင့်ခိုင်းလို့ ဘာကိုစောင့်နေမှန်း မသိဘူး စိတ်ထဲတော့ ကသိကအောက်နဲ့ ...
အနောက်က တစုံတယောက်ရဲ့ ခြေသံကို ကြားလိုက်တော့ လူကကြက်သီးမွှေးညင်းများ ထသွားရသည်ထိ။ ဂျီမင် သထွေးတချက် မြိုချလိုက်သည်။အနောက်တော့ လှည့်မကြည့်ရဲ။ ဘယ်လိုဖြစ်နိုင်မာလဲ မဖြစ်နိုင်ဘူး ငါအဝေးကြီး ပြေးလာရတာ သူက လွယ်လွယ်နဲ့တော့ ဒီကို ရောက်မလာနိုင်ဘူး..။
"စောင့်ရတာ ကြာသွားလား"
ဟင့်!!!မဖြစ်နိုင်ဘူးဆိုပေမဲ့ ဒီသံက မကြားချင်မှအဆုံး အမြဲကြားနေရတဲ့ ခွေးသံလေ ကောင်းကောင်းမှတ်မိတာပေါ့။ငိုချင်စိတ်သာ ပေါက်လာမိသည်။
"ကိုကို..."
"ဗြဲ...ငါးယိုးမခွေးကောင်း ဘယ်လိုရောက်လာတာလဲ...ယီးဘဲ "
အနောက်ပြန်လှည့်ကြည့်ကာ ပြေးမရတော့မှန်သိသည်..ထိုပြင် ကုမျက်နှာကလဲ ဝါးစားတော့မတတ်တင်းမာနေ၍ ကြောက်ကလဲကြောက် ခလေးတယောက်လိုသာ အော်ငိုလိုက်သည်။
"ခုမှ ငိုမနေနဲ့ ကိုကို.."
"ငါယိုးမကုကု.."
"တကယ်လုပ်မလား.."
"လုပ်စရာလား..ယီပဲ.."
"ကိုကိုမလုပ်ရင် ကျတော်လုပ်မယ် လာခဲ့..."
"Yarr...jjk...လွှတ် လွှတ်နော် ငါအော်လိုက်ရမလား.."
"အော်လေ.."
"လွှတ်လို့..ဗြဲ.."
"ငို..ဝအောင်ငို အခန်းထဲကျရင် တခါငိုရမယ်.."
ထိုသို့ပြောမှ ပို၍ အာဗြဲလန်အောင် ငိုနေသူအား တင်းပါးကနေမှကာ ပုခုံးတွင် ထမ်းပြီး ကြိုတင် Bokin ယူပြီးသားအခန်းအား Cardဆွဲ တက်လာခဲ့သည်.။
စိတ်မဆိုးဘဲနေမလား မိုးချုပ်နေပြီး သူတယောက်တည်းထွက်ပြေးသွားတာ ပြီတော့ သူဒီနေရာ ကျွမ်းလာဆိုတော့လဲ သိမာမဟုတ်ဘူး..အ့ကြောင့် အသိ hotelတေကို သူပုံစံနဲ့ သူ့အနေအထားကို တချက်ပြောပြပြီး ဆက်သွယ်ခိုင်းထားတာ ..တော်သေးတာပေါ့...။
"လွှတ်လို့..."
"အိပ်ယာပေါ်ကျမှ လွှတ်ပေးမယ်.."
"ဗြဲ ..ငါယိုးမကုကု.."
"ကျစ်..ပြီးရင် ဖြစ်စေရမယ်..တောင်းတမနေနဲ့.."
ကြောက်လွန်းလို့ ငိုနေသည်မာ ကိုကို။ ကျောကုန်းအား တဘုန်းဘုန်းမြည်အောင် ရိုက်ကာ ဆူးညံနေအောင် အော်ငို နေသည်..။
"ပျော်လွန်းလို့ငိုနေတာလား.."
"ငါရုပ်က ပျော်ပြီး ငိုတဲ့ရုပ်ပေါက်နေလို့လား.."
"မသိဘူး အိန္ဒြေလေး ဆည်အုံး သူများတကာ ကြည့်နေတာ မရှက်ဘူးလား.."
"ရှက်သင့်တာ မင်းလေ.."
"ရှက်စရာလား ကိုယ်ခိုးလားတည်းက ကိုယ့်အပ်ိုင်ပဲ ...
မယုံရင် ဒီမာတင် လုပ်ကြမလား..ကိုကိုက ကုအပိုင်.."
"တကိုယ်ကောင်းဆန်တဲ့ကောင် ..ခွေးကောင်..လူယုတ်မာကောင် မကောင်းတဲ့ကောင်.."
"အေး..အ့အကောင်ကပဲ ကိုကိုလင်ဖြစ်လာမာ.."
အခန်းရှေ့ရောက်တာနဲ့ တံခါးဖွင့်ကာ အိပ်ယာပေါ် ပစ်တင်လိုက်သည်..
"အာ့...သေနာကောင် မစာမနာ အရိုးတေကျိုးကုန်ပြီလားမသိဘူး.."
🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼
အမှားပါရင် ဖြည့်ဖတ်ပါ....
🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼