Witamy i po wielu (wciąż niestety trwających) potyczkach z edytorem Wattpada (który z uporem usuwa nam rozdziały z laudacjami i np. zastępuje je draftami naszych prywatnych prac albo dzieli laudacje wersetami, w nieprzewidywalny sposób) zapraszamy Was do zapoznania się z wynikami konkursu "RiP: Pierwsza miłość | WIERSZ", jak również z laudacjami dla wszystkich cudownych uczestników.
Zorganizowanie konkursu "RiP Pierwsza miłość" pochłonęło nie tylko długie dni i tygodnie czytania Waszych prac, oceniania ich, uzgadniania wyników, pisania laudacji etc., co było najlepszą częścią organizacji tego konkursu, ale także wielokrotne nieudane i frustrujące próby przygotowania rozdziałów z laudacjami (służymy ss).
Dziękujemy za Waszą cierpliwość, wyniki i laudacje dla uczestników konkursu "Piersza Miłość | ONE-SHOT" postaramy się opublikować jutro, dziś już nie mamy siły...
A zatem, fanfary!!!
1. miejsce:
"Wspomnienia ślad", am_i_even_me
Pełen silnych emocji i poetyckich metafor wiersz, który z racji na konsekwentnie utrzymaną formę czytałam niczym piosenkę i chętnie usłyszałabym go śpiewanego do wtóru właściwej melodii. Autorka ma wyjątkowy talent do posługiwania się słowami, jej "kurz niezapominajek" i "zmrużone lekko, kruche marzenia" zapamiętam na długo! wildisthewind6
Ten utwór jest jednym z najbardziej złożonych i najgłębszych, jakie zdarzyło mi się czytać gdziekolwiek. Wyłaniają się z niego obrazy różnych wspomnień oraz ulotnych wrażeń, które poprzez przewijający się w całym wierszu motyw "zmrużonych lekko, kruchych marzeń", stale powracają do nadrzędnej tęsknoty za utraconą miłością. Autorka potrafi czarować słowem, a to zwłaszcza na Wattpadzie wbrew pozorom rzadka umiejętność. Chętnie przeczytałbym cały tomik taki, jak ten wiersz. Celt85
"Wspomnienia ślad" – utwór niezwykle dopracowany i konsekwentnie prowadzony zarówno w formie, jak i w treści. Widać, że w procesie tworzenia tego wiersza autora/kę prowadziło nie tylko natchnienie, ale i solidny warsztat pisarski. Duży plus za rymy, bo dzięki nim całość nabiera lekkości i dobrze się czyta, przypominając utwór muzyczny. To wrażenie spotęgowane jest również budową stroficzną, przeplataną co dwie zwrotki swego rodzaju refrenem o zmienionej formie.
Podmiot liryczny rozprawia się z przeszłością, walczy ze wspomnieniem o ukochanej/ym, a przelewanie uczuć na papier to jego forma terapii. Wiersz jest utrzymany w romantycznym klimacie, zawiera wiele finezyjnych, rozbudzających zmysły środków stylistycznych ("Pamiętam pachnące miodem usta twoje /rozmaślone w piękny, krzywo jasny uśmiech"), ale nie brakuje też w nim opisu cierpienia, z jakim musi mierzyć się osoba mówiąca, co dodaje realizmu przedstawionej historii i pozwala się utożsamiać z nieszczęśnikiem, któremu pozostało darzyć uczuciem niestety już tylko wspomnienie ukochanej osoby. muchlinamucha
"Wspomnienia ślad" – tytuł bardzo dobrze oddaje esencję wiersza i znów najbardziej przemawia do mnie dokładna struktura, rymy naprzemienne i to wyodrębnienie co trzeciej strofy, zaczynające się od "Bo [...]" w pewnym kontraście do dwóch poprzednich. Kattakan
2. miejsce:
"Nasza piosenka", ninja_rysz
Przepiękna metafora pierwszej miłości, przyrównanej do wirowania przez zakochanych do wtóru nieznanej wcześniej melodii. Jako autorkę "Gry o serce", czyli opowieści o pierwszej miłości przypominającej uderzenie pioruna i to u bohaterów o imieniu Sky (niebo), urzekły mnie już pierwsze strofy wiersza: "Najpierw zakochałem się w niebie, /Patrzyłem w lekką, spokojną dal...".
I dalej, jakże sugestywne i prawdziwe obrazy: "Przymknąłem powieki i się zachwiałem [...], /Było mi jakby wszystko, co stałe, /Porwał podmuch nieznanej miłości".
Podobnie przemówiło do mnie "liczenie kroków w drodze do słońca" i ostatnia zwrotka, którą po prostu znów muszę przytoczyć, tak bardzo jest urocza, plastyczna i wzruszająca:
"Śpiewałaś mi znowu tę dziwną piosenkę;
Nuciłem niektóre znane mi słowa,
I otuliłaś mnie tak, jak ja ciebie;
W piosence tej nasza miłość się chowa".
Czytając wiersz od ninja_rysz naprawdę przypomniałam sobie, jak to jest doświadczać owego "najpiękniejszego czasu pierwszej miłości", że zacytuję wielkiego duńskiego filozofa i poety, Sørena Kierkegaarda. I dziękuję tutaj za tę chwilę wzruszenia, zadumy i piękna w kwietniowy wieczór.
Dodatkowy plus za konsekwentnie stosowany podział wiersza na czterowersowe zwrotki oraz nienachalne, ale z pewnością obecne w wierszu rymy. Chętnie zapoznam się z innymi utworami tego autora/autorki. wildisthewind6
Ten utwór w stosunkowo niewielkiej ilości słów i w sposób niezwykle obrazowy, ukazuje głęboką, pełną wzajemnej fascynacji więź, jaka często łączy zakochane osoby. Każda taka para zazwyczaj ma jakąś swoją piosenkę – do tego też mamy tu nawiązanie. Szczególnie zauroczyła mnie końcówka, całkiem dosłownie ukazująca, jak z pozoru całkowicie przeciwstawne charaktery/żywioły, mogą się doskonale uzupełniać. Celt85
"Nasza piosenka" – piękny, w moim odczuciu, opis pierwszej miłości... fizycznej. Według mnie ten wiersz to erotyk, napisany na pamiątkę aktu straty dziewictwa/prawictwa, a jeśli mylę się z interpretacją – to nie zmienia faktu, że sugestywne, a równocześnie subtelne metafory, oddziałują na wyobraźnię odbiorcy.
Genialny był w ogóle pomysł przyrównania pierwszego uczucia do piosenki, melodii; w końcu miłość to przecież nic innego, jak melodie dwóch różnych serc, zgrywające się w jeden, wspólny rytm. Lub melodie dwóch różnych ciał, jeśli mówimy o fizycznym wymiarze miłości.
Również stroficzna budowa utworu nawiązuje w pewien sposób do formy piosenki. Klimat wiersza przywiódł mi na myśl skojarzenie z twórczością Wisławy Szymborskiej połączonej z wpływami Leśmiana i z mojej strony to jak najbardziej komplement. muchlinamucha
Nasza piosenka – sentymentalne, ciepłe, romantyczne, choć proste. Po prostu ładny, ciepły wiersz. Kattakan
3. miejsce:
"Puenta", kyriake89
Wiersz pełen przesyconych wysokimi emocjami strof, opisujących różne odcienie stanu zakochania się pierwszą miłością. Widzimy tu i idealizowanie ukochanego, i lęk przed jego utratą, i bezwarunkową akceptację, nawet dla jego wad. Emocje te bywają chwilami duszne i splątane, a kiedy indziej wzruszające i świeże, zawsze absolutnie pochłaniające:
"Oddycham lękiem, przecież mi się zdaje
Że dusza ma płonie, że nic nie zostanie
Tobie, który jesteś natchnieniem i wodą
Moją muzą, powietrzem, deszczem i pogodą".
Plus za stosowanie rymów oraz konsekwentny podział na czterostrofowe zwrotki. Moją uwagę przyciągnęły też swego rodzaju oksymorony (epitety sprzeczne): "jak skała kruchy, ulotny jak wieczność". wildisthewind6
"Puenta" – podmiot liryczny opisuje swoje uczucie i zwraca się do swego obiektu westchnień z perspektywy "tu i teraz", używając czasu teraźniejszego. Mamy więc wrażenie, że jego pierwsza miłość właśnie trwa, że możemy obserwować rozwój wydarzeń w czasie rzeczywistym. Na koniec jednak, w ostatniej strofie, czytelnika zaskakuje puenta: "Tak właśnie mówiłam, tak właśnie myślałam / Kiedy po raz pierwszy chłopaka kochałam" – ku naszemu zaskoczeniu cały wiersz okazuje się być retrospekcją, powrotem do czasów pierwszej miłości. Oprócz zaskakującej konstrukcji fabularnej, muszę pochwalić, że utwór bardzo dobrze się czyta dzięki rymom i dość dobrze zachowanemu rytmowi. muchlinamucha
"Puenta" w zbiorze "Kyriake wierszuje". Sporo dokładnych rymów, anafory, ładne porównania no i mądra puenta, to to, co mnie generalnie urzekło. Kattakan
Na przestrzeni kilkunastu strof ukazano dojrzałą, pełną ciepła i świeżości ewolucję pierwszej miłości oraz końcowy wniosek, do którego wielu w podobnej sytuacji nigdy nie dochodzi. Brawa dla Autorki za taką wartościową "Puentę". Celt85
3. miejsce:
"143", oPeggyBrown
Bardzo interesujący utwór, w istocie erotyk, którego autorka zgrabnie i często zaskakująco opisuje namiętność pierwszej miłości i zaproszenie do zbliżenia fizycznego, posługując się przy tym zwrotami miłosnymi zaczerpniętymi z wielu języków świata, które jak się domyślamy oznaczają to samo, co końcowe polskie "Kocham cię kochanie". Przekonały mnie obecne w wierszu emocje, miłość i pożądanie. wildisthewind6
Wyznanie miłosne zawarte w pięknej, niezwykle zmysłowej otoczce. Autorka udowadnia nam, na jak wiele różnych sposobów (i w jak wielu różnych językach, włącznie z tym numerycznym) można komuś powiedzieć "Kocham cię". Celt85
"143" – wiersz jest jednym wielkim wyznaniem miłości, bowiem w każdą strofkę wplecione jest zdanie "kocham cię" w innym języku, skąd u mnie plus za wartość edukacyjną, a nie tylko artystyczną wiersza i poszukiwanie oryginalności formy. Brawo za rymy, bo one świadczą o dużej pracy, jaką trzeba włożyć w stworzenie utworu poetyckiego, gdyż autor nie może tak po prostu wyrazić swych myśli, ale musi dostosować się do rygoru, jaki narzucają na niego konkretne słowa.
Podoba mi się też, że w wierszu mieszają się ze sobą i przenikają dwa aspekty miłości – duchowy i fizyczny, prowadząc do zjednoczenia tak ciał, jak i dusz kochanków. Co mnie niesamowicie cieszy – wydźwięk tego utworu jest pozytywny, wręcz ekstatyczny, co wyróżnia go na tle ogółu prac, w których często skupiano się na cierpieniu nieszczęśliwie zakochanego podmiotu lirycznego, a tutaj wnosi to zdecydowanie powiew świeżości. muchlinamucha
Wyróżnienia:
"Rzutnik", M_i_s_z_a
Wiersz z gatunku tych, które lubię najbardziej: minimum słów, maksiumum efektu, czyli w tym przypadku porażające w swej prostocie, a jednocześnie zachwycająco wielowymiarowe i wieloznaczne przyrównanie pierwszej miłości do uruchamiania niedostępnego bez pewnych niezbędnych zabiegów urządzenia.
Co do formy to choć utwór nie jest klasycznym japońskim haiku, przemożne mi się z nim kojarzy, a to dzięki swej prostocie, intensywności i pewnej szczególnej bezpośredniości. Wielkie brawa dla autorki za interesujący i sygestywny, poetycki powiew świeżości! wildisthewind6
Każdy czeka na Tę Jedyną. Na osobę, która będzie wiedziała, jak rozbudzić martwą jak nieczynny rzutnik duszę. Najkrótszy wiersz w tym zestawieniu, który skrywa jednak piękną obietnicę. Celt85
"Rzutnik" – wiersz krótki, ale niezwykle ekspresyjny. Udowadnia w ten sposób stwierdzenie "mniej znaczy więcej". Oparty jest na ciekawej, niebanalnej metaforze. Podmiot liryczny pragnie "otworzyć oczy" swojego obiektu westchnień, ukazać mu swoje uczucia. Zakończenie jest otwarte – utwór kończy się prośbą: "A jeśli pozwolisz /Sięgnę po Twoje serce". Czy adresat wiersza przystał na tę prośbę? Tego możemy się już tylko domyślać. A może odpowiedź ukryta jest w którymś z pozostałych wierszy, opublikowanych w tomiku przez autorkę? muchlinamucha
"Pierwsza miłość", adaptacjaa (dawniej juliaanastazjax)
Smutny, przejmujący obraz pierwszej miłości, gdzie podmiot liryczny przeklina nawet dzień, w którym uczucie się zaczęło, bo po nim nastąpiła "[...] cisza głośniejsza niż jakakolwiek dotąd kłótnia", a "łaknące troski serca nie zabiły mocniej". Wiersz wyjątkowo poruszający, a do tego ciekawy w formie, głównie poprzez pomysłowe użycie pierwszych liter każdej kolejnej strof, układających się w słowa PIERWSZA MIŁOŚĆ. Brawo dla Autorki za dyscyplinę twórczą! wildisthewind6
Historia pierwszej miłości, która nie zakończyła się zbyt szczęśliwie, ale mimo wszystko nadzieja na powrót do tych piękniejszych chwil wciąż jeszcze się tli. Intryguje zastosowany tu przez Autorkę zabieg: wyżej wspomniana historia stworzona jest ze zdań, których pierwsze litery układają się w motyw przewodni przewodni konkursu. Celt85
„Pierwsza Miłość", słodko-gorzka wizja nie tylko pierwszej miłości, ale i pierwszego rozstania oraz towarzyszących mu emocji. Wiersz przy stosunkowo niewielkiej długości wyraża sobą sporą głębię uczuć. Ponadto wyróżnia się spośród innych prac ciekawym zabiegiem stylistyczno-konstrukcyjnym, a mianowicie jest to akrostych – utwór poetycki, w którym pierwsze litery kolejnych wersów, czytane z góry na dół, tworzą jakieś słowo lub zdanie. W przypadku tego wiersza, początkowe litery kolejnych wersetów łączą się w hasło przewodnie konkursu: "Pierwsza miłość". Gratuluję pomysłowości! muchlinamucha
Pozostali uczestnicy konkursu w kolejności alfabetycznej:
"Złamane serce" – "Łkanie Rozszarpanej Duszy", DREAMSCAMETRUEEEE
W rozpaczy wyzierającej z tego wiersza odnajduję echo nastroju, w jaki zazwyczaj wpadam, kiedy samemu mam złamane serce. Wiersz zachwycająco i mocno trafia tam, gdzie najbardziej boli... Celt85
Podmiot liryczny wspomina tutaj blaski i cienie pierwszego uczucia, stawiając pytanie: "Czy ta miłość miała sens?", skoro najwyraźniej przyniosła tylko złamane serce i udrękę. Przemówiła do mnie prawda tych trudnych emocji i ucieszył odcień nadziei, wyczuwalny w końcowych strofach. wildisthewind6
Podmiot liryczny dokonuje swoistego rozrachunku z przeszłością, rozpamiętuje swoją pierwszą miłość i sposób, w jaki wpłynęła ona na jego życie. Początkowo gorzki ton wypowiedzi stopniowo zdaje się przechodzić w akceptację tego, co spotkało osobę mówiącą, a nawet nieśmiałą nadzieję na sklejenie w przyszłości złamanego serca w jedną całość. Ten wachlarz emocji i płynne przejście pomiędzy nimi są według mnie najmocniejszym punktem wiersza. Doceniam też trafnie zastosowaną symbolikę – "pomnik ze spiżu", czyli wspomnienie pierwszej miłości, choć nieszczęśliwe, okazuje się być nie do usunięcia z pamięci i serca podmiotu lirycznego, bo jak spiż jest mocne i niezniszczalne. muchlinamucha
"Pierwsza miłość", -_Bartek_-
Wiersz jawi się jako zapis doświadczenia pierwszej, przegranej niestety przez podmiot liryczny miłości, po której zostaje ból, tęsknota i obawa przed ponownym "spętaniem się miłością". Autor bardzo czytelnie dzieli się z czytelnikiem swoimi trudnymi emocjami i wspomnieniami o pierwszej miłości: "Dzisiaj nie wiem, co lubisz". Jak również stawia ważne pytania: "Dalej żałuję, że nie ma cię obok. /Tylko czy byłbym dalej tym samym człowiekiem?".
Nie, na pewno by nie był, a doświadczenie to stało się ważną życiową lekcją oraz poetycką inspiracją. wildisthewind6
Wspaniale ukazany stan rozdarcia podmiotu lirycznego – rozdarcia między pamięcią o pierwszej miłości (tej często najważniejszej, która nierzadko determinuje nasze późniejsze związki), a dążeniem do zostawienia bolesnych wspomnień za sobą. Celt85
"Pierwsza miłość" – wiersz jest próbą przepracowania zawodu miłosnego z wczesnej młodości podmiotu lirycznego: "Dalej pamiętam cię. /Choć wtedy pierwsza. /Choć wtedy byłem dzieckiem". Emocje wybrzmiewające z wiersza świadczą o przemianie osoby mówiącej, która już nie jest przysłowiowym dzieckiem, ale nadal tamto pierwsze młodzieńcze uczucie w postaci wspomnienia jest w niej żywe.
Podoba mi się motyw symbolicznego odcięcia od przeszłości i chęci pójścia naprzód: "Potem myśli o niej obetnę. /Bo nie chcę dać się spętać". Zaletą tego wiersza jest wierne oddanie stanu zakochanego nieszczęśliwie człowieka, który miota się między różnymi, sprzecznymi uczuciami: od apatii, przez obojętność, aż do pogodzenia się z losem i odnalezienia w sobie siły do walki o lepsze jutro. muchlinamucha
"Pierwsza miłość" z tomiku "Miłostki 2" – ten wiersz wyróżnił się tym, że przywiódł mi na myśl rap i czytało mi się go całkiem rytmicznie. Kattakan
"Pierwsza miłość", Laraa19C
Podmiot liryczny wspomina zatracenie się w pierwszej miłości, owo "wędrowanie z śmiechem, po tęczy jaskrawej", "piękne i pachnące motyle", złudne jak się potem.okazało poczucie "bycia w niebie", a jednocześnie "na uwięzi" strachu oraz obaw, podniecenia. Wiele w tym wierszu prawdy psychologicznej doświadczenia pierwszego, bardzo silnego - niemal szaleńczego - zakochania się, portret załamania się po utracie miłości/przyjaźni, nawet ocierania się o brak chęci do życia. A jednocześnie wybrzmiewa na koniec wyraźna i budująca satysfakcja: "Lecz jednak... radę dałam". wildisthewind6
Kolejny już w tym rankingu i tym konkursie utwór pełen emocji, w którego zgrabnie ułożonych rymach odnalazłem samego siebie. Celt85
Autorce należą się słowa uznania za długość wiersza – blisko dwadzieścia zwrotek! I to w dodatku rymowanych, co wymaga wiele wysiłku. Widać, że autorka się bardzo napracowała, by opowiedzieć czytelnikom historię pierwszej miłości, która – choć nieszczęśliwa – w ostateczności sprawiła, że podmiot liryczny stał się silniejszy, powstał jak feniks z popiołów i udowodnił, że co nas nie zabije, to nas wzmocni. Ten utwór literacki przywodzi na myśl skojarzenie z poetyckim wpisem do pamiętnika: osoba mówiąca opisuje w nim nie tylko uczucia i przemyślenia, ale także konkretne wydarzenia, które je wywołały. muchlinamucha
Wiersz opowiada historię, co zasadniczo jest trudne, ale przez to staje się bardziej osobisty, konkretny, fabularny. Zgrabna forma i choć nie jest perfekcyjny jest po prostu dobry. Kattakan
"Pierwsza miłość" – "Wysoko wrażliwi jedzą tylko ocet i sól", MarcelineKaua8
Bardzo smutny, poruszający portret szalenie intensywnej, a jednak zmarnowanej, odrzuconej, jak sądzę również dość toksycznej miłości. Autorka umiejętnie, przy pomocy niewielu, lecz bardzo sugestywnych słów, opisuje ból bycia niechcianą, niedocenioną, nie dość dobrą w oczach ukochanego mężczyzny: "kazałeś mi błagać cię o miłość". I pyta:"ukradłeś mi serce/ skąd mam wziąć nowe?". wildisthewind6
Budowa wiersza i sposób zapisu przypomina mi strumień świadomości. Podmiot liryczny przedstawia historię swojego pierwszego uczucia, które – niezbyt szczęśliwie ulokowane – pozwoliło w rezultacie trafić na kogoś, kto je docenił. A więc utwór, w swoim ogólnie gorzkim wydźwięku, na koniec pozwala mieć nadzieję, że wszystko w życiu jest po coś. Być może osoba mówiąca musiała doświadczyć zawodu miłosnego, aby nauczyć się doceniać siebie i zobaczyć, że świat nie kończy się na tym jednym człowieku, który okazał się nie zasługiwać na miano "tego jedynego".
Nauka, jaką czytelnik może wyciągnąć z tego wiersza, to że nie da się przeżyć miłości za kogoś, obydwie strony muszą być tak samo zaangażowane. Tak samo nie da się "naprawić" kogoś, kto nie chce być "naprawiony" – to bardzo życiowe treści i dziękuję autorce, że je zawarła w tym utworze, bo zwłaszcza młode osoby, dopiero wkraczające do świata miłości, powinny mieć tego świadomość. muchlinamucha
"Pierwsza miłość" – "Ostatnie spojrzenie na ten świat", Queen_Karin_
Wzruszający w prostocie formy i otwarcie okazywanej bezbronności wobec siły pierwszego zakochania. Szczególnie urzekły mnie strofy:
"Kochaj.
Czy to rzecz tak trudna?
Czy to rzecz tak zgubna?
Choć pytam o tak wiele
I tak wiele nie rozumiem
Nawet jeśli zginę to zostanie moje serce
Bezbronne i trzepoczące na twojej łasce".
Nie wiem jak was, ale mnie chwyciły one za serce. wildisthewind6
Ostatnia prośba serca, które wiele przeszło i które pomimo tych wszystkich przejść, nadal kocha. Próba zrozumienia tego, co się stało i prośba już nie o wzajemność, lecz po prostu o pamięć. Smutne i wzruszające. Celt85
Wiersz odzwierciedla odwieczne, ludzkie pragnienie bycia kochanym i tęsknotę za bezwarunkową miłością. Podmiot liryczny pod koniec utworu wypowiada bardzo znaczące i niezwykle ważne według mnie słowa, które mogłyby śmiało stać się jego motywem przewodnim: "(...) moje serce /Bezbronne i trzepoczące na twojej łasce zostanie. /Czy wyrzucisz czy zniszczysz, /Nie dbam, ale proszę o jedno: /Pamiętaj o mnie".
Ten fragment odzwierciedla prawdę, przekazywaną z pokolenia na pokolenie, że prawdziwie umiera dopiero ten, o kim już nikt nie pamięta. Można by się pokusić o sparafrazowanie tego porzekadła i wyrazić przesłanie wiersza za pomocą słów: "Prawdziwa miłość umiera dopiero wtedy, kiedy znikamy z pamięci kochającej nas osoby". muchlinamucha
♡♡♡
Wszystkim uczestnikom konkursu na wiersz o tematyce "Pierwsza miłość" serdecznie gratulujemy wyobraźni, talentu i kunsztu. Zapraszamy do zgłaszania się po wymienione w regulaminie nagrody.
Pozdrawiamy i do przeczytania wkrótce,
Grupa Recenzencko-Literacka RiP: Read in Peace 🖤
RiP 3.0 (2567 słów)