Well-behaved Women Seldom Make History (#SCBC2024)

ΓΟΥ ΖΕΤΙΑΝ: Η Ηγέτης των Ουρανών

Δυστυχώς, κα@ δεν βρήκε την πρωταγωνίστρια, οπότε κα@ δεν παίρνει μπισκοτάκι (novehellenist, εσύ δεν μετράς).

...

Γεια σας. Happy Women's Day! Η αλήθεια είναι πως ήθελα να το ανεβάσω αργότερα, αλλά είπα να γιορτάσω την σημερινή μέρα με αυτόν τον τρόπο! Συνεχίζουμε δυναμικά και με αυτό το κεφάλαιο (ή έτσι θέλω να πιστεύω εγώ), μιας και θα μιλήσουμε για μία από τις απερίγραπτες προσωπικότητες που έχουν υπάρξει ποτέ: την Γου Ζετιάν!

Η Γου Ζετιάν ξεχωρίζει, επειδή, από τους 559 αυτοκράτορες που κυβέρνησα την Κίνα ανά τους αιώνες, υπήρξε η πρώτη και η μόνη γυναίκα αυτοκράτορας. Και τα κατάφερε με πολύ κόπο, με πολύ πείσμα και κυρίως, με πολλές ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΕΣ δολοπλοκίες.

Προτού μιλήσουμε για τον βίο της, θα ήθελα να επισημάνω κάτι σημαντικό: Γου ήταν το πατρωνυμικό της (όπως σε εμάς έχουμε Παπαδοπούλου, Παπαμιχαήλ κτλ) και Ζετιάν - που σημαίνει "αυτή που εξομοιώνεται με τους Ουρανούς"- ήταν το όνομα με το οποίο έγινε γνωστή μεταθανάτια. Σύμφωνα με το Κινέζικο εθιμικό, όταν αναφέρεσαι σε κάποιον, προσφωνείς πρώτα το πατρωνυμικό του και μετά το όνομά του. Εξαιρέσεις υφίστανται όταν είσαι πολύ δεμένος με αυτό το άτομο. Στις περιπτώσεις που αναφερόμαστε σε ευγενείς γυναίκες (όπως στην περίπτωση της Γου Ζετιάν), την προσφωνείς πρώτα με τον τίτλο της (πχ, Αυτοκρατορική Μεγαλειοτάτη) και μετά με το πατρωνυμικό της, χωρίς να αναφέρεσαι στο όνομά της.

Τώρα, ας μιλήσουμε για το έργο της. Γεννήθηκε στις 14 Φεβρουαρίου το 624 μ.Χ. στην Λιζού (σημερινό Κουανκιουάν). Καταγόταν από εύπορη οικογένεια (ο σωστός όρος είναι "νεόπλουτη"), η οποία κατείχε μάλιστα διασυνδέσεις με την αυτοκρατορική οικογένεια (ο πατέρας της Γου, ο Γου Σιγιέ, ήταν εξίσου φιλόδοξος και παμπόνυρος με την κόρη του και είχε βοηθήσει τον στρατηγό Λι Γουάν σε ένα πραξικόπημα, προκειμένουνα γίνει αυτός Αυτοκράτορας). Αυτό, όπως θα δούμε παρακάτω, βοήθησε σημαντικά την Γου, γιατί απέκτησε εντυπωσιακή μόρφωση για κορίτσι της εποχής.

Ο Γου Σιγιέ πέθανε όταν εκείνη ήταν μόλις δέκα ετών. Την δύσκολη αυτή θέση την χειροτέρεψε η διανομή της περιουσίας του, με τους γιους του να θέλουν να λάβουν την μερίδα του λέοντος και οι κόρες και η χήρα σύζυγος να μένουν με ψίχουλα. Για να ξεφύγει, η δωδεκάχρονη Γου αποφάσισε να γίνει παλλακίδα του Αυτοκράτορα Ταϊζόνγκ. Όταν οι αυλικοί έφτασαν στην πόλη της για το μάζεμα μελλοντικών παλλακίδων, η Γου δέχτηκε να πάει, παρά τις αντιρρήσεις της μητέρας της. Με το που έφτασε στο αυτοκρατορικό ανάκτορο, αυτή και οι υπόλοιπες υποψήφιες δοκιμάστηκαν και δέχτηκαν εξονυχιστικό ψάξιμο για να αποφασιστεί αν ήταν αρμόδιες για την θέση. Όσες γινόντουσαν δεκτές, έμεναν σε ειδικά διαμερίσματα και οι επαφές τους με τον έξω κόσμο και τα μέλη του ανακτόρου κυμαίνονταν από ελάχιστες εώς μηδαμινές. Οι υπόλοιπες επέστρεφαν στις γενέτειρές τους.

Ο Ταϊζόνγκ θεωρείται ένας από τους καλύτερους αυτοκράτορες της Κίνας, όχι μόνο επειδή έπεισε τον πατέρα του να επαναστατήσει εναντίον της προηγούμενης δυναστείας των Σουί, αλλά και επειδή η κυβέρνησή του χαρακτηρίζεται από σταθερότητα, οικονομική και στρατιωτική ανάπτυξη και έπεκταση των συνόρων του. Η επιτυχία του οφείλεται στην ορθότητα της σκέψης του, την αποδοχή της κριτικής εναντίον του και της επιστήμης και τον ρόλο που έπαιξε η αυτοκράτειρα Ζανγκσούν στο πλευρό του.

Λένε ότι η Γου κέρδισε το ενδιαφέρον του, όταν της έφερε ένα όμορφο αδάμαστο άλογο και την ρώτησε πως να το τιθασεύσει. Η Γου απάντησε: "Θα χρειαστώ τρία πράγματα για να το υποτάξω: ένα μαστίγιο, ένα σφυρί και ένα στιλέτο. Πρώτα θα το μαστιγώσω. Αν δεν υποταχθεί, θα του σπάσω το κεφάλι με το σφυρί. Αν ούτε και τότε υποταχθεί, θα του κόψω το λαιμό με το στιλέτο. Τότε σίγουρα θα υποταχθεί". Ο Ταϊζόνγκ εντυπωσιάστηκε τόσο, που την ονόμασε "Μέι", που σημαίνει "γοητευτική".

Η Γου, με την σειρά της, τον βοηθούσε με ορισμένες από τις πολιτικές του αποφάσεις, αν και ποτέ δεν κατάφερε να προαχθεί σε υψηλότερη θέση από αυτή που απέκτησε όταν πρωτομπήκε στο ανάκτορο.

Αργότερα, κατάφερε να τραβήξει το βλέμμα του τρίτου γιου του (από την νόμιμη σύζυγο) και μετέπειτα αυτοκράτορα Γκαοζόνγκ. Ο Γκαοζόνγκ είχε νυφευτεί σε νεαρή ηλικία μία κοπέλα από αριστοκρατορική οικογένεια, ονόματι Ουνγκ. Παρότι η Ουνγκ είχε εκπαιδευτεί στα συζυγικά της καθήκοντα και είχε μάθει να είναι ταπεινή, μετριόφρων και χαμολοβλεπούσα, ο γάμος του μαζί της ήταν δυστυχισμένος. Φαίνεται πως ο Γκαοζόγκ είχε κληρονομήσει την προτίμηση του πατέρα του σε δυναμικές και απρόβλεπτες γυναίκες, για αυτό συχνά έψαχνε την παρέα της Γου Μέι, προς μεγάλη αγανάκτηση της γυναίκας του.

Έτσι πέρασαν εν ολίγοις τα πρώτα δώδεκα χρόνια της Γου στο αυτοκρατορικό ανάκτορο. Όλα άλλαξαν όμως όταν ο Ταϊζόνγκ πέθανε. Ο νόμος προέβλεπε πως, όταν ένας αυτοκράτορας πεθαίνει, οι άτεκνες παλλακίδες του πρέπει να ξυρίσουν το κεφάλι τους και να μεταφερθούν σε μοναστήρι. Ο νόμος αυτός ίσχυε και για την Γου και η εικοσιτετράχρονη πλέον γυναίκα αποχαιρέτησε τις συναδέλφισές της.

Παρότι ήταν να κλειστεί σε μοναστήρι για το υπόλοιπο της ζωής της, έμεινε μόνο για τρία χρόνια. Ένα χρόνο μετά την κηδεία του Ταϊζόνγκ, ο γιος του, ο Γκαοζόνγκ, επισκέφθηκε το μοναστήρι όπου διέμενε η Γου. Με το που αντίκρισαν ο ένας τον άλλον, τα γόνατά τους λύγισαν και αγκαλιάστηκαν, κλαίγοντας με λυγμούς και δηλώνοντας την αγάπη τους και πόσο πολύ έλειπε ο ένας τον άλλον.

Το περιστατικό το έμαθε αργότερα και η Ουνγκ, η οποία μόρφασε από τον φθόνο. Αυτή όμως είχε να αντιμετωπίσει μεγαλύτερα προβλήματα στο ανάκτορο. Μετά τον διωγμό της Γου, ο Γκαοζόνγκ είχε βρει παρηγοριά στο πρόσωπο μιας άλλης παλλακίδας που άκουγε στο όνομα Ζιάο και η οποία είχε τον ίδιο επιθετικό χαρακτήρα με την Γου. Η Ουνγκ ανησυχούσε πως ο Ζουανζόνγκ θα την έσπρωχνε στην άκρη για να βάλει την Ζιάο στην θέση της. Το γεγονός πως ως ζευγάρι δεν είχαν αποκτήσει κανένα παιδί, ενώ αυτός με την Ζιάο είχαν κάνει τουλάχιστον τρία παιδιά την φοβέριζε σε ανησυχητικό βαθμό.

Έτσι, σκαρφίστηκε ένα σχέδιο: νομίζοντας (λανθασμένα) πως η Γου ήταν απλώς μια φάση, ζήτησε να την φέρουν πίσω στο ανάκτορο, ώστε ο Γκαοζόνγκ να ξεχάσει για μια στιγμή την Ζιάο και να πάψει να είναι απειλή. Αργότερα, ο Ζουανζόνγκ θα βαριόταν και την Γου και θα την έδιωχνε μαζί με την Ζιάο.

Το πρώτο μέρος του σχεδίου της λειτούργησε με επιτυχία και η Ζιάο έχασε τα προνόμια της ως η αγαπημένη του αυτοκράτορα. Όταν όμως παρατήρησε πως ο Γκαοζόνγκ δεν έλεγε να ξεφορτωθεί την Γου, τρομοκρατήθηκε και έκανε το αδιανόητο: συμμάχησε με την πρώην εχθρό της, την παλλακίδα Ζιάο, και έθεσαν στόχο να εκμηδενίσουν την Γου.

Η Γου, με την σειρά της, δεν έμεινε με σταυρωμένα χέρια. Εκμεταλλεύτηκε το πρώορο θάνατο της πρωτότοκης κόρης της (υπάρχουν διφορούμενες αντιλήψεις γαι το συγκεκριμένο περιστατικό: κάποιοι λένε πως το παιδί πέθανε όντως από φυσικά αίτια, άλλοι λένε πως η Γου το σκότωσε, ενώ άλλοι ρίχνουν το φταίξιμο στην αυτοκράτειρα Ουνγκ) και κατηγόρησε την αυτοκράτειρα Ουνγκ ως φόνισσα, και ύστερα, ότι αυτή και η μητέρα της είχαν αποπηραθεί να της κάνουν μάγια με βουντού.

Το ανάκτορο χωρίστηκε σε δύο στρατόπεδα: οι παλλακίδες, οι ευνούχοι και οι αυλικοί από τα ταπεινά στρώματα έπαιρναν το μέρος της Γου, που την αισθάνονταν δικό τους άνθρωπο, ενώ οι ευγενείς ήταν στο πλευρό της Ουνγκ.

Στο τέλος, επικράτησε η απόφαση του αυτοκράτορα Γκαοζόνγκ, ο οποίος έστειλε την Ουνγκ και την παλλακίδα Ζιάο στα μπουντρούμια και παντρεύτηκε και την πολυαγαπημένη του Γου, η οποία άλλαξε το όνομά της από Μέι σε Ζάο. Η Γου, παρόλα αυτά, δεν έμεινε ευχαριστημένη. Είχε μάθει, από προσωπική εμπειρία, πως όσο σκληρά και να προσπαθείς να διώξεις κάποιον, αυτός θα βρει τρόπο να επιστρέψει.

Έτσι, διέταξε την θανάτωσή τους. Αξίζει να αναφερθούν οι αντιδράσεις των φυλακισμένων: η πρώην αυτοκράτειρα Ουνγκ, με απροσδόκητη ηρεμία είπε απλά "Ζήτω ο Αυτοκράτορας και ευλογίες στην παλλακίδα Γου. Δεν μου μένει παρά να αποδεχτώ τον θάνατό μου", δείχνοντας πως ακόμα και σε αυτή την θλιβερή κατάσταση, εξακολουθούσε να απεχθάνεται την Γου και να την θεωρεί κατώτερη, ενώ η πρώην παλλακίδα Ζιάο εξοργίστηκε: "Είμαι σίγουρη πως πίσω από αυτήν την απόφαση βρίσκεται η πανάθλια Γου! Εύχομαι στην επόμενη μετουσίωση, να αναγεννηθώ ως γάτα και αυτή ως ποντίκι, ώστε να την κυνηγάω για το υπόλοιπο της ζωής μου!" Μετά από αυτό το ξέσπασμα, η αυτοκράτειρα Γου ζήτησε να καθαριστεί η Αυτοκρατορία από τις γάτες.

Τα βασανιστήρια τους (στα οποία μάλιστα συμμετείχε και η Αυτοκράτειρα Γου) ήταν φρικτά: τις μαστίγωσαν εκατό φορές, τις έκοψαν τα μέλη και τέλος της έπνιξαν σε κρασί.

Και θα μου πείτε: τώρα που η Γου ξεφορτώθηκε τις δύο μεγαλύτερες αντιπάλους της, παντρεύτηκε τον αυτοκράτορα και του εξασφάλισε και διάδοχο, δεν έμεινε ευχαριστημένη; Σαν να μην έφτανε και αυτό, ο Γκαοζόνγκ έπασχε και από μία χρόνια ασθένεια, η οποία του προκαλούσε φοβερές εγκεφαλικές κρίσεις, παραισθήσεις και προβλήματα στην όραση και σαν συνέπεια, προωθούσε μερικές από τις υποχρεώσεις του στην Γου, μετατρέποντάς την στον πραγματικό ηγέτη του Κινέζικου κράτους. Ξαναρωτάω, η Γου δεν έμεινε ευχαριστημένη;

Νομίζω πως από την εισαγωγή και μόνο καταλάβατε πως η απάντηση είναι ένα μεγάλο όχι.

Συνέχισε να ξεφορτώνεται όσους της στέκονταν εμπόδιο και στην θέση τους να βάζει αυλικούς από λαϊκά στρώματα. Η πράξη αυτή θεωρήθηκε ριζοσπαστική από τους σύγχρονούς της, επειδή προγενέστερα, οι αριστοκράτες ήταν αυτοί που απολάμβαναν τα περισσότερα προνόμια και τις πιο υψηλόβαθμες θέσεις. Υπήρχε και μια έκφραση στην Κίνα που έλεγε: "Τα παιδιά των αριστοκρατών είναι το γρασίδι που φυτρώνει στα βουνά. Τα παιδιά από τα λαϊκά στρώματα είναι τα πεύκα που φυτρώνουν στις πεδιάδες", που σήμαινε πως όσο σκληρά και να προσπαθούσαν να "ανυψωσούν" οι φτωχοί, ποτέ δεν θα έφταναν στο επίπεδο που οι αριστοκράτες είχαν αποκτήσει εκ γενετής.

Και με αυτά και με εκείνα, καιρός να εισέλθουμε επιτέλους μέσα στην ιστορία.

...

Η Λιζού δεν είχε αλλάξει, παρότι η Γου έλειπε για πάνω από εικοσιπέντε χρόνια. Φιλοξενούσε τους ίδιους ταπεινούς ανθρώπους, που είχαν φέρει εξίσου ταπεινούς απογόνους, και τα ίδια απλά σπίτια από μπαμπού, μερικά από τα οποία είχαν καταστραφεί και είχαν χτιστεί αλλά παρόμοια στην θέση τους.

Ένας ξένος, με μηδαμινή γνώση των πολιτικών κεκτημένων της Κίνας, θα απορούσε αν έβλεπε το αυτοκρατορικό ζεύγος να το πλησιάζει.

Και όμως! Ήτανε πράγματι το αυτοκρατορικό ζεύγος. Πως αλλιώς θα εξηγούσες την τεράστια συνοδεία τους; Φαντασμαγορικές άμαξες, ζηλευτά άλογα, ουρές από αξιωματούχους, στρατιώτες, σωματοφύλακες και στο τέλος, ένας θίασος από χορευτές και ηθοποιούς για να τους διασκεδάζουν. Και φυσικά, το χαρακτηριστικό κίτρινο χρώμα να τους σκεπάζει. Ακόμη και ο πλουσιότερος, ο πιο ματαιόδοξος ευγενής δεν θα μπορούσε να επιδείξει τόση δύναμη.

Η πομπή σταμάτησε στην κεντρική πλατεία και η πόρτα της άμαξας άνοιξε. Ένα πόδι έκανε την εμφάνισή του. Ένα πόδι σε μια εντυπωσιακή ανδρική παντόφλα. Σύντομα, ήρθε και το θηλυκό ζευγάρι να του κάνει συντροφιά.

Ο αυτοκράτορας Γκαοζόνγκ είχε πρόσφατα αναρρώσει από μία σοβαρή ημικρανία και στηριζόταν στο μπράτσο της συζύγου του, της επιβλητικής Αυτοκράτειρας Γου Ζάο. Το αγέρωχο παρουσιαστικό της δεν άφηνε περιθώριο να φανεί η συγκίνηση που την κατέκλυσε. Μια συγκίνηση για την οποία ντρεπόταν. Αυτή, η κεφαλή ολοκλήρου του έθνους, μια φιγούρα πασίγνωστη για την σκληρότητά της να θέλει να βάλει τα κλάματα, επειδή έβλεπε ξανά την γενέτειρά της; Ρουθούνισε μια δυο φορές σιγανά για να διώξει τα δάκρυα και στράφηκε στο πολυπληθές ακροατήριο.

Οι σωματοφύλακες περικύκλωσαν τον χώρο, με σκοπό να προστατέψουν το αυτοκρατορικό ζεύγος σε περίπτωση επίθεσης. Η υπόλοιπη συνοδεία παρέμεινε μέσα στην άμαξα.

"Ζάο" είπε αδύναμα ο Γκαοζόνγκ. "Δεν νομίζω πως μπορώ να το κάνω. Θέλω να πάω μέσα στην άμαξα!"

"Θα απαγγείλεις τον λόγο, όπως συμφωνήσαμε!" Σφύριξε η Γου. "Ειδάλλως, θα ζητήσω να σε βουρδουλίσουν πενήντα φορές και δεν με νοιάζει αν είσαι αυτοκράτορας ή ο άντρας μου! Θα υπομείνεις αυτήν την τιμωρία, όπως ο κάθε παρακατιανός!"

Ο Γκαοζόνγκ χαμογέλασε εσκεμμένα και έκανε μερικά βήματα μπροστά για να βρεθεί στο κέντρο της πλατείας.

"Αξιότιμε λαέ του Λιζού!" Άρχισε υψώνοντας τα χεριά του. "Σίγουρα θα αναρωτιέστε γιατί αποφασίσαμε να τιμήσουμε με την παρουσία μας αυτήν την ταπεινή πόλη της Κίνας. Ισχύει πως υπάρχουν πιο σημαντικά κέντρα στην αυτοκρατορία. Κανένα από αυτά, όμως, δεν είχε το πλεονέκτημα να αναθρέψει την γυναίκα μου και τωρινή αυτοκράτειρα της Κίνας, την Αυτού Αυτοκρατορικής Υψηλοτάτης Γου Ζάο!"

Το πλήθος ξέσπασε σε χειροκροτήματα, όπως όριζε η κατάσταση.

"Αυτός δεν είναι ο μοναδικός λόγος της επίσκεψής μας!" Συνέχισε ο Ζουανζόνγκ όταν το κέντρο ησύχασε. Δασκαλευόμενος από την Γου, θυμήθηκε τις υποσχέσεις που του είχε προτείνει για τους κατοίκους της πόλης της. "Θα θέλαμε να επιβραβεύσουμε όλες τις γηραιές γυναίκες της πόλης με τίτλους της Πέμπτης Τάξης. Ο πατέρας της Αυτού Αυτοκρατορικής Υψηλοτάτης και γυναίκας μου, Γου Ζάο, θα λάβει, έστω και μεταθανάτια, τον τίτλο του Δούκα του Ζου, ενώ η μητέρα της τον τίτλο της Δούκισσας του Ρονγκ, για την συνεισφορά τους στην επιμόρφωση της. Επιπρόσθετα, οι αδελφοί της Αυτού Αυτοκρατορικής Υψηλότητας Γου Ζάο θα λάβουν το υψωθούν σε αξιώματα της Τέταρτης Τάξης. Τέλος, θα οργανώσουμε γιορτή στο πατρικό σπίτι της Αυτού Αυτοκρατορικής Υψηλότητας Γου Ζάο μετά την δύση του ήλιου. Σας περιμένουμε και ελπίζουμε αυτήν την φορά εσείς να μας τιμήσετε με την παρουσία σας!"

Το πλήθος ξέσπασε σε χειροκροτήματα. Οι γριές καταχάρηκαν που κάποιους είχε θυμηθεί την παρουσίας τους, έστω και σε τόση μεγάλη ηλικία. Ο φτωχός λαός, οι καταρακωμένοι αγρότες και οι αποκαμωμένοι ψαράδες ήταν απλά χαρούμενοι που θα απολάμβαναν τα πασίγνωστα λουκούλια γεύματα των αριστοκρατών δωρεάν, και ας ήταν για μια βραδιά. Μετά από άδεια του Αυτοκράτορα, έφυγαν για τις δουλειές τους° άλλοι για την κατασκευή κτηρίων, άλλοι για την καλλιέργεια των αγρών, άλλοι για ψάρεμα στο ποτάμι και άλλοι στα γραφεία τους.

...

Ο βασικότερος σκοπός της Γου στην αποψινή γιορτή ήταν να κάνει επίδειξη του πλούτου της σε όσους (ζωντανούς) κατοίκους είχαν κάνει το λάθος να την υποτιμήσουν όταν ήταν μικρή. Οι μάγειρες είχαν δώσει τους καλύτερους εαυτούς τους για να ικανοποιήσουν τους καλεσμένους: τραπέζια με πάπιες πεκίνου παραγεμισμένες με κομματάκια κρέατος, μανιτάρια και κάστανα, πικάντικες σάλτσες, εξωτικά φρούτα, σούπες λανγκ φανγκ*, ψημένα φίδια τυλιγμένα σε ρολό, ποικιλία θαλασσινών, κρεάτων και λαχανικών, οι πειρασμοί του Βούδα**, ντάμπλινγκ, πιτάκια και ζυμαρικά ήταν στρωμένα και σε προσκαλούσαν να τα δοκιμάσεις. Φαναράκια ήταν κρεμασμένα από τις σκεπές των σπιτιών ή αιωρούνταν πάνω από το ποτάμι, πυροτεχνήματα σε περίτεχνα σχέδια έσκαγαν στον αστεράτο ουρανό. Χορεύτριες με γυμνές κοιλιές και ακροβάτες με μακριά μανίκια διασκέδαζαν τον κοινό, παραβιάζοντας τον νόμο της βαρύτητας και αφήνοντας ίχνη φωτιάς πίσω τους, ενώ ο θεατρικός θίασος εξιστορούσε τις απαρχές της δυναστείας των Χαν.

* Σούπες Λανγκ Φανγκ: Επίσης γνωστές ως "Σούπες του Δράκοντα και του Φοίνικα", αποτελούνταν από θαλασσινά, λεμόνι, πικάντικες πιπεριές, κοτόπουλο, φίδι και λαχανικά.

* Πειρασμοί του Βούδα: πιάτο που αποτελείται από πτερύγιο καρχαρία, θαλάσσια αγγούρια, ζαμπόν, χοιρινό, φύλλα μπαμπού, αυγά ορτυκιού, μαλάκια, νηκτική κύστη, ρίζες, μανιτάρια και κολοκάσι.

Η Γου πρόσεξε την μητέρα της, που καθόταν σε μια άκρη του τραπεζιού και την πλησίασε, κρατώντας ένα πιάτο με ντάμπλινγκ.

"Μητέρα, πως σου φαίνεται η γιορτή;" ρώτησε και της προσέφερε ένα ντάμπλινγκ. "Θυμάμαι σου άρεσαν"

"Εξαίσια" χαμογέλασε και δέχτηκε την προσφορά της. "Εσύ πως τα περνάς στο ανάκτορο; Ο άντρας σου γιατί δεν συμμετέχει;"

"Η ζωή έχει τα πάνω της και τα κάτω της. Όσο για τον Γκαοζόνγκ, τον έπιασαν οι συνηθισμένες του ημικρανίες και προτίμησε να ξαπλώσει" απάντησε αινιγματικά η Γου και πήρε να δοκιμάσει την αγαπημένη της λιχουδιά: στήθος πάπιας με μπόλικη σάλτσα. Τώρα, δεν θα μπορούσε να τις αναλύσει τις δολοπλοκίες και τα πισώπλατα μαχαιρώματα που συνέβαιναν μέσα και που και μετά βίας διαδίδονταν έξω, όχι μόνο επειδή ήταν χρονοβόρα διαδικασία, αλλά και επειδή φοβόταν πως θα την άκουγε κάποιος και θα έβγαζε λάθος συμπεράσματα - τα οποία μπορούσαν να αποβούν μοιραία για αυτήν. Αντ'αυτού, προτίμησε να αλλάξει θέμα συζήτησης: "Θυμάμαι ακόμη την μέρα που έφυγα να γίνω παλλακίδα"

"Και εγώ" μουρμούρισε η Λαίδη Γιανγκ. "Έκλεγα με λυγμούς, σε είχα γαντζώσει από τα φουστάνια και σε παρακαλούσα να μην φύγεις"

"Κατάλαβες, όμως, πως είχα μεγάλα σχέδια και με άφησες"

"Εε, τι να κάνουμε; Είχες κληρονομήσει τις φιλοδοξίες του πατέρα σου! Από εμένα τίποτα δεν πήρες!" Παραπονέθηκε.

"Πως! Και σε σένα έχω διακρίνει μια δόση πονηριάς και διπλωματίας" την παρηγόρησε η Γου. "Που μάλλον από εσένα τα κληρονόμησα και μάλλον για αυτό πήγα μπροστά"

"Έφτασες πολύ ψηλά, κόρη μου!" Θαύμασε η μητέρα. "Καμία άλλη γυναίκα στην ιστορία της Κίνας δεν έχει απολάφθει τόσες τιμές!"

Που να 'ξερες πόσο δρόμο έχω ακόμη, σκέφτηκε η Γου και αναστέναξε. Δεν με ικανοποιεί αυτή η θέση, με έναν φιλάσθενο άντρα και κάτι ανίκανους γιους να μου στέκονται εμπόδιο! Έχω μεγάλες φιλοδοξίες εγώ!

Όλα αυτά δεν τα είπε, από φόβο μην τυχόν την ακούσουν. Χαμήλωσε απλά το βλέμμα της.

"Μητέρα, θα ήθελα να σας εξομολογηθώ κάτι"

Η Λαίδη Γιανγκ πήρε το χέρι της κόρης της στο δικό της. "Τι είναι, κοπέλα μου;" ρώτησε ανήσυχα.

"Συνέβη τον πρώτο χρόνο που είχα πάει στο παλάτι" άρχισε η Γου και οι αναμνήσεις της περιπλανήθηκαν στην μακρινή εκείνη περιοχή. "Δεν ήξερα κανέναν, ούτε τι έπρεπε να κάνω και φοβόμουν. Είχα κάνει μια φίλη. Την λέγανε Γουάνγ Ζουανζάγκ"

"Γουάνγκ Ζουανζάγκ; Μου θυμίζει την παλλακίδα του Αυτοκράτορα Γιουάν της Δυναστείας Χαν" είπε η Λαίδη Γιανγκ.

"Ναι, δεν ήταν όμως το πραγματικό της όνομα. Ποτέ δεν το έμαθα. Ήταν το παρατσούκλι που της είχε δώσει ο Αυτοκράτορας Ταϊζόνγκ, λόγω της εξωπραγματικής ομορφιάς της και του ταλέντου της στα μουσικά όργανα. Ήταν αρκετά χρόνια μεγαλύτερή μου, παλλακίδα όπως και εγώ και με φρόντιζε. Κάναμε τα πάντα μαζί: χορεύαμε, τρώγαμε, διαβάζαμε ποιήματα, κάναμε περιπάτους στην αυλή - αχ, τι ωραία που είναι η αυτοκρατορική αυλή, μητέρα, πρέπει να έρθετε μια μέρα να την δείτε - και γελούσαμε με τις βλακείες που έλεγε ο αυτοκράτορας ή οι άλλες παλλακίδες..."

"Αχ, πολύ κακό αυτό" σχολίασε η Λαίδη Γιανγκ. "Και αν σας άκουγε ο Αυτοκράτορας Ταϊζόνγκ; Οι θεοί να τον αναπαύσουν"

"Μητέρα! Δεν μας άκουσε! Όπως έλεγα, περνούσαμε ωραία. Επειδή, όμως, ο Αυτοκράτορας Ταϊζόνγκ της έδειχνε ιδιαίτερη προτίμηση, κάποιες άλλες παλλακίδες άρχισαν να ζηλεύουν και βάλθηκαν να την κακολογούν. Πέρα από τον Αυτοκράτορα Ταϊζόνγκ, συντρόφευε και τον μεγαλύτερο γιο του, τον Ζαομίνγκ*. Ο γιος του, όπως πολύ καλά ξέρεις και εσύ, αποδείχτηκε πως ήθελε να εκθρονίσει τον πατέρα του, αλλά ο Αυτοκράτορας Ταϊζόνγκ το ανακάλυψε και τον τιμώρησε προτού προλάβει να δράσει. Οι ζηλιάρες παλλακίδες που σου έλεγα, άδραξαν την ευκαιρία και κατηγόρησαν και την Γουάνγκ Ζουανζάγκ ως προδότρα. Η Γουάνγκ Ζουανζάγκ αρνήθηκε τις κατηγορίες, γιατί πράγματι δεν ήταν προδότρα. Ακόμα και εκείνη αρνιόταν πεισματικά να τον βοηθήσει στο σχέδιο του. Δεν την πίστεψαν. Θυμάμαι ακόμη που φώναζαν όλες μαζί συγχρονισμένα "Μαστιγώστε την! Μαστιγώστε την!". Πέθανε με αυτόν τον τρόπο. Ήταν από τα πιο αβάσταχτα θεάματα που έχω δει. Αυτή η εμπειρία μου δίδαξε την διαφθορά που επικρατούσε στο ανάκτορο και πως έπρεπε να σκληρύνω, αν ήθελα να επιβιώσω"

* Ζαομίνγκ: ο ευγενής τίτλος του πρωτότοκου γιου του Αυτοκράτορα Ταϊζόνγκ και πρώην Διάδοχος, Λι Τσενγκιάν.

"Πολύ καταθλιπτικό!" Σχολίασε στενάχωρα η μητέρα.

"Πράγματι. Τουλάχιστον, τιμωρήθηκαν και αυτές. Τώρα που μιλάμε θα σαπίζουν σε κανά μοναστήρι" εδώ γέλασε χαμηλόφωνα. "Για πείτε μου, μητέρα. Τα λάβατε τα δώρα μου,;"

"Και τα έλαβα και τα φύλασα σαν τα μάτια μου! Αχ, καρδούλα μου, δεν ξέρεις πόσο μου 'λειψες!" Αναστέναξε η Λαίδη Γιανγκ και αγκάλιασε την κόρη της.

Η Γου πρόσεξε κάτι σκουλαρίκια από τοπάζι που της είχε στείλει πριν από πέντε χρόνια και χάρηκε με την ειλικρίνεια της μητέρας της.

"Πρέπει να σου πω κάτι" το ύφος της Λαίδης Γιανγκ σοβάρεψε. "Προ λίγου, είχα μια συζήτηση με τα αδέλφια σου, όπου τους ρώτησα αν τους άρεσε η νέα τους προαγωγή" Και έδειξε με το κεφάλι της μια ομάδα μεθυσμένων αντρών, πέντε με δέκα χρόνια μεγαλύτεροι από την Γου, που από το πολύ κρασί και το πολύ ξενύχτι είχαν γύρει τα κεφάλια τους στο τραπέζι και κοιμόντουσαν του καλού καιρού. Αχ, πόσο τους μισούσε! Τι δεν θα 'δίνε για να τους βγάλει από την μέση και να πάψουν να αποτελούν απειλή. Όχι μόνο αυτοί. Όλοι της οι συγγενείς (με εξαίρεση την μητέρα της) και ιδίως, τα αποκρουστικά ξαδέρφια της που στιγμή δεν σταματούσαν να μηχανορραφούν εναντίον της. "Αυτοί άρχισαν να γκρινιάζουν πως ήταν ευχαριστημένοι με την αρχική τους θέση και δεν χρειάζονταν τις ευεργερσίες σου. Θέλω να τους καθαιρέσεις από τα νέα τους αξιώματα!"

"Έννοια σου μητέρα και αύριο κιόλας θα κάνω τα παράπονά μου στον Γκαοζόνγκ" είπε η Γου.

"Χαίρομαι. Τώρα, πες μου: τι κάνει η αδελφή σου;"

"Μία χαρά. Καλοπερνάει"

"Και η ανιψιά σου;"

"Καλά είναι" μουρμούρισε, μην μπορώντας να κρύψει την δυσαρέσκειά της. Ένα εγωκεντρικό μυξιάρικο, ούτε τα είκοσι δεν είχε πατήσει, που δεν σταμάταγε λεπτό να την ενοχλεί, επειδή ήταν πιο νέα και άρα "είχε περισσότερες πιθανότητες να τραβήξει το βλέμμα του αυτοκράτορα και να την κάνει γυναίκα του". Κάνε όνειρα, ανόητη, γέλασε από μέσα της η Γου.

Κατά φωνή, εμφανίστηκε η Λαίδη Χένα, κουνιστή και λυγιστή και αγκάλιασε την Λαίδη Γιανγκ. Είχε φτιάξει το μαλλί της σε έναν ψηλό κότσο και το είχε στολίσει με ένα κόσμημα που είχε το σχήμα δέντρου και ήταν διακοσμημένο με ρουμπίνια και ζαφείρια. "Γιαγιούλα μου, πως είσαι;" γουργούρισε και τέντωσε τον λαιμό της. "Βλέπεις αυτό το κολιέ; Είναι δώρο από τον Μεγαλειότατο τον Γκαοζόνγκ. Είναι στολισμένο με μαργαριτάρια! Ούτε η γυναίκα του δεν λαμβάνει τέτοιο δώρο!"

Η Γου σηκώθηκε από το τραπέζι. Αρκετά υπέμενε την ελαφρόμυαλη ανιψιά της στο παλάτι, δεν ήθελε να την αντιμετωπίσει και στην γιορτή. Έτσι, πήγε να απολαύσει την θεατρική παράσταση του θίασου.

...

"Σταματήστε να πηγαινοέρχεστε πέρα δώθε, Πρίγκιπα Ζενγκμπέν*. Με ζαλήσατε!"

* Ζενγκμπέν: ο ευγενής τίτλος του Πρίγκιπα Λι Ζονγκ, του μεγαλύτερου γιου του Αυτοκράτορα Ζουανζόνγκ. Ο ευγενής τίτλος δινόταν σε κάποιον μόλις ενηλικιωνόταν (πατούσε δηλαδή την ηλικία των 19).

"Για να σταθώ ακίνητος, πρέπει να ηρεμήσω. Και δεν μπορώ να ηρεμήσω. Όχι όσο αυτή η δόλια Γου, που ο πατέρας μου αφήνει να τον κυβερνάει λες και είναι ευνούχος, βρίσκεται ακόμη στο ανάκτορο" απάντησε μια νεανική φωνή, που την χαρακτήριζε η ταραχή της.

"Μήπως την έχεις παρεξηγήσει, Πρίγκιπα Ζενγκμπέν; Μπορεί να έδωσε προαγωγή στα αδέλφια της, αλλά κατάλαβε γρήγορα πως δεν ήταν πρέπον η οικογένειά της να έχει τόσο μεγάλη επιρροή στο ανάκτορο και τους καθαίρεσε από τα αξιώματα. Δεν νομίζεις και εσύ πως αυτή της η πράξη δείχνει μεγαλόπρεπεια και ταπεινότητα; Μπορεί να είναι εχθρός μας, αλλά ακόμη και στους εχθρούς μας πρέπει να αναγνωρίζουμε ανωτερότητα όταν την επιδεικνύουν"

"Ξέρεις, όμως, πως κατέληξαν τα αδέλφια της, αξιότιμε Γουάνγκ Φουσάνγκ; Νεκροί! Είναι όλοι τους νεκροί! Μαζί με τα αδέλφια μου! Και υποψιάζομαι πως πίσω από όλα αυτά βρίσκεται η Γου. Σας το λέω, αργά ή γρήγορα θα χτυπήσει και εμένα. Αχ, πόσο θα 'θελα να βρω την ευκαιρία και να την ξεκάνω"

"Δεν έχετε να φοβάστε τίποτα, Πρίγκιπα Ζενγκμπέν. Δεν ζείτε πια στην πρωτεύουσα και αποκλείεται η Αυτοκράτειρα να βρει τα μέσα να σας βλάψει" χασκογέλασε καλοκάγαθα ο Γουάνγκ Φουσάνγκ και έριξε λίγο τσάι στην κούπα. "Πιείτε!" Του το πρόσφερε. "Θα σας καλμάρει τα νεύρα πριν τον ύπνο"

Ο Λι υπάκουσε και ρούφηξε μια γουλιά. Ήταν το αγαπημένο του έδεσμα και με χαρά, παρατήρησε πως ένα εύθυμο συναίσθημα τον κατέκλυσε. "Ξέρεις, Γουάνγκ Φουσάνγκ, το θεωρώ αστείο που συνεχίζεις να με αποκαλείς με τον ευγενή τίτλο, παρότι η οικογένειά μου με έχει αποκληρώσει"

"Ένας πρώην κάτοικος του Αυτοκρατορικού Ανακτόρου πρέπει να δείχνει πάντοτε σεβασμό στον αφέντη μου. Και εγώ δεν μπορώ να σκεφτώ πιο επιτιμητικό τίτλο από αυτόν. Άντε, καληνύχτα! Σηκώθηκε και υποκλίθηκε με κλειστές τις παλάμες.

Ο Λι Ζονγκ μιμήθηκε την στάση του, ευχήθηκε καλόν ύπνο και μάζεψε όπως όπως τα μακριά μανίκια της ρόμπας του για να μην σκοντάψει.

Αλίμονο, όμως, μια υπηρέτρια που κρυφάκουγε από την πόρτα σκέφτηκε πως αυτή ήταν η κατάλληλη ευκαιρία να ανεβεί ιεραρχικά.

"Αυτήν την πληροφορία θα την εκτιμήσει πολύ η Αυτοκράτειρα" χασκογέλασε τρίβοντας με χαιρεκακία τις παλάμες της και κατέβηκε σβέλτα τα σκαλοπάτια να πάει στους στάβλους να βρει ένα δυνατό άλογο να την οδηγήσει στο ανάκτορο.

Η διαδρομή κράτησε λίγες μέρες. Μόλις έφτασε στην κεντρική είσοδο, ένας φρουρός την σταμάτησε για να της κάνει έλεγχο και αφού βεβαιώθηκε πως δεν ήταν επαναστάτρια τους καθεστώτος, ούτε κουβαλούσε τίποτα επικίνδυνο, την άφησε να περάσει.

Η φιλόδοξη υπηρέτρια δεν έχασε καιρό και ζήτησε ακρόαση με την Αυτοκράτειρα. "Είναι για το καλό της Αυτοκρατορίας μας" εξήγησε.

Μια τετράδα φρουρών την συνόδεψε στην Αίθουσα του Θρόνου. Εκεί, πάνω στον επιβλητικό θρόνο την είδα να κάθεται σοβαρή, αυτοκρατορική, τρομακτική.

"Μεγαλειοτάτη, αυτή γυναίκα λέει πως σας φέρνει νέα για το καλό της Αυτοκρατορίας" είπε ένας φρουρός και όταν η Αυτοκράτειρα του έκανε νόημα, αυτός και οι υπόλοιποι έφυγαν.

Η υπηρέτρια υποκλήθηκε με το μέτωπο να ακουμπάει στο πάτωμα, ως ένδειξη σεβασμού σε άτομα ιεραρχικά ανωτέρο, και έμεινε σε αυτήν την στάση, περιμένοντας η Αυτοκράτειρα να της απευθύνει τον λόγο.

"Τι νέα μου φέρνεις; Για ποιον λόγο θεωρείς πως θα εξυπηρετήσουν το ευλογημένο έθνος μας;" απαίτησε να μάθει.

Με το κεφάλι σκυμμένο, η υπηρέτρια πήρε μερικές ανάσες να ηρεμήσει και εξήγησε: "Στο να συνεχίσει να κυβερνάται από μία Σοφή και Σεβάσμια γυναίκα, σαν και του λόγου σας". Έκανε να σηκωθεί, μα η δυσαρέσκεια της Αυτοκράτειρας την καθήλωσε πάλι στο πάτωμα.

"Σου έδωσα άδεια να σηκωθείς;" βρυχήθηξε και η ηχώ από την Αίθουσα την έκανε να ακούγεται με Ινδική τίγρης.

"Όχι..." ψέλλισε η υπηρέτρια και καταράστηκε τον εαυτό της. Βρισκόταν μπροστά στο ισχυρότερο άτομο της Κίνας, την τύραννο που κυβερνούσε τους πάντες, ακόμα και τον άντρα της, και παραλίγο να συναντήσει τον θάνατο για μια ασήμαντη απροσεξία.

"Εχε χάρη που μου φέρνεις εμπιστευτικά νέα, αλλιώς θα είχα διατάξει να σε μαστιγώσουν. Εμπρός, μίλα"

"Η αναφορά μου έχει να κάνει με τον απόκληρο Πρίγκιπα Λι" είπε με κάπως τρελαμένη φωνή η υπηρέτρια. "Πιστεύω πως σχεδιάζει να σας εκθρονίσει"

"Πιστεύεις ή είσαι σίγουρη πως όντως σχεδιάζει να το κάνει; Γιατί άμα οι πληροφορίες σου είναι αβάσιμες, το μαστίγωμα και το παλούκωμα δεν το γλιτώνεις!"

"Όχι όχι όχι. Είμαι σίγουρη. Τον άκουσα να λέει πως θέλει να σας ξεφορτωθεί με τα ίδια μου τα αφτιά. Και αυτός ο ευνούχος που τον φροντίζει είναι συνωμότης: συνεχίζει να τον αποκαλεί με τον ευγενή τίτλο του, παρότι δεν είναι πια Πρίγκιπας. Φως φανάρι πως θέλει να τον δει να βασιλεύει, αφού πρώτα εσάς σας αφήσουν να σαπίσετε σε κανά κελί ή σας στείλουν στα σύνορα ως αντίποινα"

Η Γου κατέβηκε με αργό ρυθμό τα σκαλοπάτια του θρόνου της, πλησίασε την σκιασμένη γυναίκα μπροστά της και, προς μεγάλη έκπληξη και των δύο, της χαΐδεψε τα μαλλιά. "Δεν θα σου κάνω κακό. Ίσα ίσα, θα σε ανταμείψω πλουσιοπάροχα. Τον Λι ξέρω πως να τον διαχειριστώ. Τώρα σήκω! Δεν αντέχω να σε βλέπω σε τόσο αξιολύπητη στάση!"

Η υπηρέτρια υπάκουσε σιωπηλά και ηρέμησε κάπως, παρότι ο φόβος δεν την είχε εγκαταλείψει πλήρως. "Σας ευχαριστώ πολύ, Μεγαλειοτάτη!" Τραύλισε.

Η Γου άφησε να φανεί ένα μείδιασμα από χαμόγελο για λιγότερο από ένα κλάσμα του δευτερολέπτου και σοβάρεψε. "Έχω να σου κάνω μια πολύ σημαντική προσφορά: θα ήθελες να γίνεις μέλος στο κατασκοπευτικό σώμα; Το δίκτυο φτάνει μέχρι τα πέρατα της Κίνας και σκοπό έχει να με ενημερώνει όποτε σχεδιάζεται μια επαναστατική ενέργεια εναντίον μου για να την καταστείλλουμε πριν καν αυτή πραγματοποιηθεί"

Η υπηρέτρια απάντησε με την μόνη λέξη που θα δεχόταν η Αυτοκράτειρα, διαφορετικά θα μάθαινε πιο γρήγορα την επόμενη μετενσάρκωση της: ναι.

...

Στο τέλος, ο Λι Ζονγκ επέστρεψε στην Τσανγκ Αν υπό διαταγή της Αυτοκράτειρας, παρά τις διαμαρτυρίες του. Ο Γουάνγκ Φουσάνγκ δεν μπορούσε να κάνει τίποτα για να τον σώσει. Η τιμωρία του; Περιορισμός κατ'οίκον. Το μόνο μέρος που μπορούσε να κυκλοφορεί ήταν στο δωμάτιό του, οι επαφές με τον έξω κόσμο ήταν ελάχιστες και το φαγητό και το νερό παρέχονταν από ένα μικρό άνοιγμα στην πόρτα. Όσο περνούσε ο καιρός όλο και λιγότερο ακουγόταν.

Και ύστερα, ο Αυτοκράτορας έδωσε διαταγή να θανατωθεί.

...

Και τα χρόνια πέρασαν και ο καιρός κυλούσε ομαλά: ο Γκαοζόνγκ ανάρρωνε στο κρεβάτι του, η Γου κυβερνούσε και έπαιρνε όλες τις πολιτικές αποφάσεις, οι ευνούχοι μείδιαζαν στην παρουσία της (ακόμα και στο άκουσμά της), οι παλλακίδες είχαν πρασινίσει από την ζήλεια και οι Σύμβουλοι είχαν σκυλιάσει από την δράση της σε θέματα που - κατά την γνώμη τους - δεν ήταν αρμόδια στην γυναικεία φύση της, μα κανείς τους δεν μπορούσε να πει τίποτα από φόβο μήπως το τέλος τους γραφτεί από το δικό τους αίμα.

Η καινούργια υπηρέτρια αποδείχτηκε άξια σύμμαχος, η Λαίδη Χένα, επηρεασμένη τόσο από την μητέρα της, όσο και από την δικιά της φιλοδοξία, έκανε τα αδύνατα δυνατά να τραβήξει το βλέμμα του Αυτοκράτορα, προς μεγάλη ενόχληση της Γου, η οποία στον ελεύθερο χρόνο της, όλο και μια ιδέα σκάρωνε για το πως να ξεφορτωθεί χωρίς να φανεί πως φταίει αυτή.

Αυτό δεν ήταν το μόνο πράγμα που τριβέλιζε το μυαλό της. Η αλήθεια είναι πως η δικιά της φιλοδοξία υπερνικούσε τον θυμό της και την δίψα της για εκδίκηση και το αντικείμενο επιθυμία της την καραδοκούσε όπου και να πήγαινε.

"Γου, άκου τι μου συνέβη"

Η Γου δεν ήθελε να ακούσει, αλλά έγνεψε συγκαταβατικά. Αν του έδειχνε ενσυναίσθηση, ίσως ηρεμούσε και θα την άφηνε να μιλήσει στην συνέχεια. Ακόμη και άμα δεν την άφηνε, θα εκφραζόταν ούτως ή άλλως.

"Η μητέρα μου μπήκε μέσα στο δωμάτιο και μου μίλησε!" Αναφώνησε με μάτια γουρλωμένα.

"Αγάπη μου, όνειρο έβλεπες" αναστέναξε η Γου.

"Όχι, ήταν σαν αληθινό" επέμενε ο Γκαοζόνγκ.

"Αγάπη μου, η μάνα σου έχει πεθάνει εδώ και χρόνια. Δεν ζει πια. Αλλά ας την αφήσουμε γιατί θέλω και εγώ να σου μιλήσω για κάτι. Πιστεύω είναι καιρός να βάλουμε τα πράγματα στην θέση τους!"

"Τι εννοείς, καλή μου;" αναστέναξε ο Γκαοζόνγκ.

"Εννοώ πως είσαι πολύ αφελής, καλέ μου! Οι σύμβουλοι και οι υπουργοί σε έχουν στου χεριού τους και σε κάνουν ο,τι θέλουν!"

"Και τι θέλεις να κάνουμε; Να τους θανατώσουμε;"

"Όχι. Όχι ακόμα, δηλαδή. Αυτό που θέλω είναι να με παίρνεις μαζί σου στις συνεδριάσεις, ώστε να ακούς μια πιο αντικειμενική άποψη"

"Καλό αυτό, αλλά τι θα σκέφτεται για μένα ο λαός; Θα νομίζει πως είμαι ένας ενήλικος μπέμπης που δεν μπορεί να πάρει μια απόφαση δίχως την άδεια της γυναίκας του"

"Αυτό σε απασχολεί;" οργίστηκε η Γου και σηκώθηκε για να φανεί ψηλότερη και πιο επιβλητική. "Πες μου, σε απασχολούσε η γνώμη των άλλων όταν οι δύο μεγαλύτεροι αδελφοί σου συνομοτούσαν εναντίον του πατέρα σου και εσύ δείλιαζες να τους καρφώσεις; Ή όταν οι πάντες, ακόμα και οι πιο πιστοί σου σύμβουλοι, προτιμούσαν να ζητήσουν βοήθεια από τον άθλιο θείο σου, χωρίς εσένα να σε λάβουν υπόψιν; Και εμένα, που με ξέρεις καλύτερα από τον καθένα, που σου έχω δώσει τόσες καλές συμβουλές, αρνείσαι να μου κάνεις αυτό το χατίρι; Θα βάλω να σε βαρέσουν με αμόνι έως ότου το μυαλό σου έρθει στα συγκαλά του!" Τσίριξε.

Ο Γκαοζόνγκ χαμογέλασε εσκεμμένα. "Για αυτό σε αγάπησα, πεισματάρικο μουλάρι μου!" Γουργούρισε. "Μόνο για αυτό ήθελες να μιλήσουμε;"

"Όχι, υπάρχει και κάτι ακόμα. Όσο ήμουνα παλλακίδα του πατέρα σου, μου έλεγε ξανά και ξανά πως ήθελε να κάνει ένα μακρινό ταξίδι στο ιερό βουνό Τάι για να διεξάγει το Φενγκ Σαν*. Δυστυχώς, για οικονομικούς λόγους δεν το εφάρμοσε ποτέ..."

* Feng Shan: επίσημη ιεροτελεστία που προσφέρεται από τον Γιό του Ουρανού (βασιλιάδες του Τζου και αργότερα αυτοκράτορες της Κίνας) για να προσφέρουν φόρο τιμής στον ουρανό και τη γη.

"Και που το πας αυτό;"

"Μην με διακόπτεις!" Τσίριξε. "Τις προάλλες, κοίταξα το λογισμικό και τα οικονομικά μας. Είμαστε σε πιο ευημερής θέση από ποτέ, οπότε μπορούμε να το πραγματοποιήσουμε!" Κατέληξε με ενθουσιασμό.

"Δεν είναι κακή ιδέα, αλλά πιστεύεις όντως πως στην κατάσταση μου μπορώ να κάνω τόσο μακρινά ταξίδια;"

"Εννοείται! Ο αέρας του βουνού θα σε αναζωογονήσει. Εξάλλου, μόνο δύο αυτοκράτορες πριν από εμάς έκαναν αυτό το ιερατικό ταξίδι. Φαντάσου με τι δόξες και με τι τιμές θα μας εγκωμιάζουν μεταθανάτια! Θα αφήσεις αυτήν την ευκαιρία να πάει χαμένη, μόνο και μόνο επειδή σε πονάει λίγο το κεφάλι σου; Αν συνεχίσεις να αντιστέκεσαι, θα σε δέσω στο κρεβάτι σου και θα σε κουβαλήσω εγώ η ίδια!"

Ο Γκαοζόνγκ γέλασε. "Πες πως έγινε. Πότε θέλεις να ξεκινήσουμε;"

"Πριν το τέλος του μήνα!"

...

Ο Γκαοζόνγκ της έκανε τα χατίρια και εκίνησαν όλοι μαζί για το βουνό Τάι. Και ποιος δεν ήρθε! Το αυτοκρατορικό ζεύγος, τα παιδιά τους και οι συγγενείς τους, οι σύμβουλοι και οι υπουργοί τους, το μαγειρικό προσωπικό, οι υπηρέτες, οι δοκιμαστές, οι κηπουροί, οι σταβλίτες, οι αξιωματούχοι, οι στρατηγοί, οι δικηγόροι, οι φρουροί, οι στρατιώτες και κάθε λογής κόσμος και κοσμάκης. Ως και η αυτοκρατορική οικογένεια της Ιαπωνίας και της Ινδίας, της Σασσανικής αυτοκρατορίας, της αυτοκρατορίας των Άνγκορ, των τριών Βασιλείων της Κορέας, του Καλιφάτου των Ομεϋαδών, των τουρκικών φυλών, του Βασιλείου των Κατάν, εισάκουσαν το Κινέζικο κάλεσμα και ήρθαν να τιμήσουν με την παρουσία τους.

Υπήρξε μια διαδοχή παρελάσεων που όμοιά της δεν είχε ξαναγίνει: πρώτα, ο Διαχειριστή από την περιφέρεια των Δέκα Χιλιάδων ετών, ο Κυβερνήτης της Μακράς Ειρήνης, ο Μεγάλος Αρχοντικός Επίσκοπος και ο Υπουργό των Στρατιών. Μετά οι Μεγάλοι Στρατηγοί του Χρυσού Σκήπτρου της Δεξιάς και της Αριστεράς. Φορούσαν μωβ μπροκάρ, μαύρους θώρακες με κόκκινα κορδόνια και επιχρυσωμένα κράνη. Ίππευαν σε άλογα με πλεκτές χαίτες και ουρές και ο καθένας έφερε στην πλάτη του μια φαρέτρα από είκοσι δύο βέλη. Σπαθιά κρέμονταν από τις δερμάτινες ζώνες τους σε θήκες με ένθετες πολύτιμες πέτρες. Πίσω τους ερχόταν μια συνοδεία τεσσάρων ιππέων που κρατούσαν λόγχες στολισμένες με τρίχες γιακ, ως σύμβολο της νίκης.

Δύο ανθυπολοχαγοί του Χρυσού Σκήπτρου εφάρμοσαν έναν τετράγωνο σχηματισμό σαράντα οκτώ στρατιωτών με κασκόλ τυλιγμένα γύρω από τους κόμπους τους, χάλκινους θώρακες, κατακόκκινα παντελόνια, φαρέτριες στις πλάτες τους και σπαθιά στις ζώνες τους. Τους συνόδευαν είκοσι τέσσερις τεθωρακισμένοι πεζοί.

Μια ομάδα σημαιοφόρων κράτησαν τα πανό τους ψηλά στον άνεμο, εμφανίζοντας το Κοκκινωπό Πουλί, τον θεό του νότου.

Έπειτα ήρθε η πομπή των έξι άμαξων με τους οδικούς να βαδίζουν μπροστά τους. Κάθε άμαξα το έσερναν τέσσερα άλογα και μετέφεραν δεκατέσσερις αμαξάδες.

Στη συνέχεια ήρθε το στράτευμα των αυτοκρατορικών μουσικών: δώδεκα τύμπανα, δώδεκα χρυσά τύμπανα, εκατόν είκοσι μεγάλα τύμπανα και εκατόν είκοσι μακριά κέρατα. Μικρά τύμπανα, μια χορωδία, πίπες και ταταρικά φλάουτα παρατάχθηκαν σε ομάδες των δώδεκα, ενώ εκατόν δώδεκα φλαουτίστες με μεγαλύτερα φλάουτα παρέλασαν μπροστά από τα δύο τύμπανα που έδιναν το ρυθμό. Έπειτα ήρθαν τα φλάουτα από μπαμπού, οι σωλήνες, τα στοματικά όργανα, άλλα ταταρικά φλάουτα και τα στοματικά όργανα από ξύλο ροδακινιάς. Έπειτα υπήρχαν άλλα δώδεκα τύμπανα, δώδεκα χρυσά τύμπανα, εκατόν δώδεκα μικρά ντέφια και εκατόν δώδεκα σάλπιγγες. Δώδεκα ακόμη τύμπανα διακοσμημένα με φτερά οδήγησαν σε έναν τετράγωνο σχηματισμό που αποτελείται από μια χορωδία, πίπες και φλάουτα Τατάρ. Όλοι τους άρχισαν να παίζουν την επίσημη μελωδία της Αναχώρησης του Αυτοκράτορα.

Μετά ακολούθησαν οι παρελάσεις των πανό.

Έπειτα ήρθε η πομπή των μακρόχειρων οδοντωτών σπαθιών και πίσω τους δύο σειρές από είκοσι τέσσερα αυτοκρατορικά άλογα.

Η σημαία του Πράσινου Δράκου, του θεού της Ανατολής, και της Λευκής Τίγρης, του θεού της δύσης, έστριψε για να αποκαλύψει δύο υπολοχαγούς που είχαν εφαρμόσει δύο τετράγωνους σχηματισμούς είκοσι πέντε ιππέων, είκοσι από αυτούς λογχοφόροι, τέσσερις βαλλίστρες, και ένας τοξότης.

Ακολούθησε η πομπή των υπουργών και των συμβούλων από τη Μεγάλη Καγκελαρία, τη Μεγάλη Γραμματεία, το Γραφείο Ανωτάτων Υποθέσεων και το Γραφείο Επισκόπων.

Δύο στρατηγοί ηγήθηκαν δώδεκα μεραρχίες, διατεταγμένοι ανάλογα με το χρώμα των στολών τους.

Δύο αντιστράτηγοι από την Αυτοκρατορική Φρουρά που διοικούσαν εξήντα στρατιώτες από μια μεραρχία ενισχύσεων, δύο αντιστράτηγοι από το Ιππικό επικεφαλής πενήντα έξι ιππέων και τέσσερις υπολοχαγοί που οδηγούσαν εκατόν δύο πεζούς.

Μετά ήρθε η παρέλαση της διαδρομής του Νεφρίτη: η άμαξα του Νεφρίτη ρυμουλκούνταν από τριάντα δύο αμαξάδες ντυμένους στα σμαραγδένια πράσινα και συνοδευόταν από πέντε ακόμη άμαξες, τον Στρατηγό των Χιλιάδων Ταύρων και τους δύο μεγάλους στρατηγούς της Φρουράς της Αριστεράς και της Δεξιάς. Πίσω τους βρίσκονταν δύο αυτοκρατορικά άλογα και δύο Φύλακες της Πύλης που κρατούσαν σπαθιά με μακριά λαβή.

Δύο στρατιώτες έφεραν δύο λάβαρα της Αυτοκρατορικής Πύλης, συνοδευόμενοι από τέσσερις πεζούς άνδρες, όλοι φορώντας χιτώνες σε αυτοκρατορικό κίτρινο χρώμα. Υπήρχαν είκοσι τέσσερις λοχίες από τα συντάγματα που φύλαγαν τις Πύλες που περπατούσαν ανάμεσα σε έξι σειρές στρατιωτών από το ιππικό και τις ενισχύσεις, και δώδεκα σειρές από τα συντάγματα που φύλαγαν την Αριστερά και τη Δεξιά.

Στη συνέχεια ακολουθούσαν μακρόχειρες βεντάλιες φτιαγμένες από φτερά φασιανών. Στη συνέχεια, τέσσερις μικρές βεντάλιες, δώδεκα βεντάλιες από πολύτιμα φτερά και δύο ομπρέλες καλυμμένες με λουλούδια. Τέσσερις άντρες βάδισαν μπροστά από το αυτοκρατορικό όχημα, σχεδιασμένο ειδικά για τόσο περίτεχνα ταξίδια μεγάλων αποστάσεων, το οποίο έσταζε χρυσό και πολύτιμες πέτρες και έμοιαζε με θρυλικό ερπετό. Αποτελούνταν από μια σειρά από πλατφόρμες καλυμμένες με γιγάντιες παλανκίνες και συνδεδεμένες με γάντζους έτσι ώστε να είναι αρθρωτό και ευέλικτο. Έδειχνε περήφανα τους διακόσιους αμαξάδες του με τα μαύρα κασκόλ, τους κίτρινους χιτώνες, τα μοβ παντελόνια και τις μωβ ζώνες και τα αμέτρητα άλογά του δεσμευμένα στα πιο όμορφα κοσμήματα της Αυτοκρατορίας.

Ακολούθησαν οι ευνούχοι του Παλατιού που μετέφεραν τα προσωπικά αντικείμενα του Αυτοκράτορα και είκοσι τέσσερα άλογα από τους αυτοκρατορικούς στάβλους. Από μια πομπή λογχοφόρων, φτερωτές βεντάλιες, βαμμένες μεταξωτές βεντάλιες και κίτρινες ομπρέλες και από μια μουσική οπισθοφυλακή εκατοντάδων οργάνων.

Ακολούθησε άλλο ένα κίτρινο πανό, συνοδευόμενο από δύο επόπτες του Παλατιού και τους τέσσερις βοηθούς τους. Η Ορθογώνια άμαξα, με τους διακόσιους αμαξάδες της, ταξίδεψε μπροστά από τη Μικρή άμαξα με εξήντα αμαξάδες, ακολουθούμενη από τους αυτοκρατορικούς γραμματείς και τα κόκκινα, σμαραγδένια, κίτρινα, λευκά και μαύρα πανό που έφεραν οι οκτώ στρατιώτες από τα Συντάγματα Πολέμου της Αριστεράς και η Δεξιά.

Μετά την πομπή των Βασιλέων της Ορμής ακολούθησε η παρέλαση του Μονοπατιού του Χρυσού, του Μονοπατιού του Ελεφαντόδοτου, του Μονοπατιού του Δέρματος και του Μονοπατιού του Ξύλου. Ακολούθησαν μια πομπή με την ακόλουθη σειρά τέσσερις άμαξες αφιερωμένα στην τη γεωργία° δώδεκα υπέροχα οχήματα που τα τραβούσαν βόδια. Η μεταφορά της Φρουράς της Φώκιας, η άμαξα του Χρυσού Σκήπτρου και η άμαξα της ουράς της λεοπάρδαλης, σύμβολο του Majestic Fear οι διακόσιοι φρουροί του Vehemence με θώρακες, που κουβαλούν ασπίδες και έφεραν πολεμικά όπλα, στα δεξιά τους τα σαράντα οκτώ άλογα φρουρούν, τα είκοσι τέσσερα πρότυπα των ιερών ζώων με την ένοπλη συνοδεία τους, η πομπή του Μαύρου Πολεμιστή, του θεού του Βορρά, χωρισμένη σε θωρακισμένα στρατεύματα σε πέντε χρώματα η παρέλαση της Αυτοκράτειρας με τους ιππείς, τους πεζούς, τους αξιωματικούς, τους μουσικούς, τους ευνούχους και τις κυρίες σε αναμονή, με αυστηρή ιεραρχική σειρά, οι πομπές των αυτοκρατορικών παλλακίδων, η παρέλαση του Υπέρτατου Υιού με τα συντάγματα και τα στρατεύματα των μουσικών του, ακολουθούμενη από την παρέλαση της συζύγου του τις πομπές των βασιλιάδων και εκείνες των συζύγων τους οι πομπές των βασιλιάδων της κομητείας και εκείνες των συζύγων τους. Μετά οι πομπές των πριγκιπισσών, οι πομπές των αυτοκρατορικών Μεγάλων Κυρίων και εκείνων των συζύγων τους, οι πομπές των υπουργών και οι πομπές των βαρβάρων βασιλιάδων, των αρχηγών φυλών και των ξένων πρεσβευτών· στο πίσω μέρος ήρθαν τα ζώα από το αυτοκρατορικό πάρκο: τίγρεις, λεοπαρδάλεις, ελέφαντες, ρινόκεροι, ελάφια, στρουθοκάμηλοι και πουλιά σε κλουβιά, και οι οικοδόμοι, μάγειρες, βρεγμένες νοσοκόμες, γραμματείς, ράφτες, αργυροχόοι, κύπελλοι, γιατροί, φαρμακοποιοί, άλογα, σκλάβοι και θηρία φορτίων.

Πέρασαν από βουνά, από πεδιάδες, από πόλεις, από χωριά και από ερημικές στέπες. Σε κάθε κατοικήσιμη περιοχή, οι κάτοικοι παράταγαν τις δουλειές τους και ερχόντουσαν να τους προϋπαντήσουν και μερικές φορές, να τους αφιερώνουν δώρα ή συμβολικά αντικείμενα, ώστε οι θεοί να προστατεύουν αγαπημένα τους πρόσωπα. Ο Ζουανζόνγκ και η Γου δεχόντουσαν κάθε προσφορά με χαμόγελα, καθόντουσαν για λίγο για να ξαποστάσουν, να βάλουν αυτοί και η συνοδεία τους καμιά μπουκιά στο στόμα τους (που και που να αφιερώσουν κανέναν ναό) και συνέχιζαν την διαδρομή τους προς τα βορειο-ανατολικά σύνορα.

Η μέριμνα για τους προγόνους ήταν επίσης αξιοθαύμαστη° περνώντας από το Κουφού, έμειναν να τιμήσουν την πατρίδα του ξακουστού φιλόσοφου Κομφούκιου. Τις ίδιες τιμές έδειξαν και στην Κουρέν, την πατρίδα του εξίσου πασίγνωστου φιλόσοφου Λάο Τσε.

Επιτέλους (επιτέλους!) μετά από την σύντομη κοπιαστική πεζοπορία, έφτασαν στον προορισμό τους. Ακόμη και οι πιο παραπονεμένοι και κουρασμένοι, έμειναν άλαλοι μπροστά στην μαγευτική θέα που αντίκρισαν. Το επιβλητικό ύψος, ο δροσερός αέρας, οι αχτίδες του ήλιου που μια εμφανίζονταν μια εξαφανιζονταν πίσω από τις κορφές ήταν αρκετό για να τους αποζημιώσουν.

Παγοκρύσταλλοι κρέμονταν από τα κλαδιά των δέντρων και μικρές σταγόνες κυλούσαν και έπεφταν αραιά στο σταθεροποιημένο έδαφος. Ο αέρας έπαιρνε τις χιονονιφάδες του βουνού και τις άφηνε να χαϊδέψουν τα μάγουλα των συμμετεχόντων. Ήταν σαν οι ίδιοι οι θεοί να τους καλωσόριζαν με τον δικό τους απόμακρο, αλλά αναγνωρίσιμο τρόπο. Ο καθένας, ακόμα και ο πιο δύσπιστος και άθεος, θα πίστευε πως το Τάι το διακατέχαν υπερφυσικές δυνάμεις.

Οι εργάτες στρώθηκαν αμέσως στην δουλειά° έστησαν σκηνές από γούνες γιακ, μοίρασαν πιο χοντρά ρούχα στους κεκλειμένους και έκοψαν ξύλα για να ανάψουν φωτιές. Ο Γκαοζόνγκ χώθηκε στην πρώτη κιόλας σκηνή και ξάπλωσε στο ξύλινο κρεβάτι, ένα έπιπλο ειδικά σχεδιασμένο για αυτόν.

Ακόμα και η Γου συμμετείχε σε αυτόν τον ομαδικό θαυμασμό, προτού επιστρέψει στην κανονική της συμπεριφορά και. "Έμαθες τους ύμνους και τους λόγους σου;" ρώτησε απότομα τον σύζυγό της.

"Ναι, ναι" απάντησε αδύναμα αυτός.

"Ευτυχώς! Δύο μήνες μου πήρε να τους γράψω. Μούδιασε και το χέρι μου"

"Κυρία! Κυρία!" Φώναξε μια υπηρέτρια.

"Τι είναι;" γύρισε το κεφάλι της.

Η υπηρέτρια υποκλήθηκε. "Μου ζήτησαν να σας παραδώσω αυτό το καλάθι με φρούτα"

Ήταν ζουμερό και σαγηνευτικό το περιεχόμενο του. Σε παρακαλούσε να αρπάξεις ένα μήλο ή ένα ροδάκινο, να το δαγκώσεις και να απολαύσεις το γλυκώδη χυμό που θα έσταζε στο στόμα και στο πιγούνι σου. Κάτι την παραξένευε την Γου, όμως.

"Ποιος μου το 'στειλε;" απαίτησε να μάθει.

"Τα ξαδέρφια σας..." πήγε να μιλήσει η υπηρέτρια, μα δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει.

"Καλώς! Μπορείς να πηγαίνεις!"

Ο Γκαοζόνγκ έγειρε προς το καλάθι και έγλειψε τα χείλη του. "Επιτέλους. Και είχα αρχίσει να πεινάω" είπε και πήρε ένα μήλο.

Προτού προλάβει να το δαγκώσει, η Γου του έπιασε με φορά το χέρι και του άρπαξε. Ο Γκαοζόνγκ ετοιμάστηκε να παραπονεθεί, μα η Γου δεν τον άφησε. "Δεν εμπιστεύομαι τα δώρα αυτονών" εξήγησε και έκοψε ένα κομμάτι για να το δώσει σε ένα παγώνι.

Το παγώνι τσιμπολόγησε το κομμάτι με σβελτάδα και με την ίδια ταχύτητα έγειρε στα πίσω πόδια και ψόφησε.

Ο Γκαοζόνγκ άφησε ένα αναφωνητό.

Η Γου ανασήκωσε τα φρύδια της, ευχαριστημένη που οι υποψίες της είχαν βγει αληθινές. Ώστε αυτοί οι βλαμμένοι πιστεύουν πως θα με ξεγελάγανε με ένα τόσο φθηνό κόλπο. Δεν σφάξανε.

"Δίκιο είχες να ανησυχείς, αγάπη μου. Το καλάθι είναι δηλητηριασμένο"

Η Γου το σήκωσε και κατευθύνθηκε προς την έξοδο. "Μην σε νοιάζει, άρχοντά μου. Θα το ξεφορτωθώ προτού προκαλέσει κακό σε άλλους"

"Και με το παγώνι τι θα κάνουμε;"

Η Γου του έριξε μια ματιά. "Θα γίνει ένα πολύ καλό φιλέτο"

Βγήκε από την σκηνή της και έψαξε για την σκηνή της ανιψιάς της. "Χένα! Έλα να δειπνήσουμε μαζί!" Φώναξε.

Η Χένα πρόβαλε το μακιγιαρισμένο κεφάλι της από το άνοιγμα και με του που έπεσε το βλέμμα της στο καλάθι, άστραψε ένα χαμόγελο. "Για μένα;" τιτίβισε.

"Ασφαλώς! Κάποιοι θαυμαστές σου μου ζήτησαν να σου τα παραδώσω εγώ, γιατί οι ίδιοι ντρέπονταν"

"Καλοσύνη τους!" Είπε η κοπελίτσα και άπλωσε το λεπτεπίλεπτο χέρι της να πάρει ένα ροδάκινο. "Βλέπεις πόσο ωραία δώρα μου κάνουν; Τι κρίμα που εσύ δεν μπορείς να τα απολαύσεις"

Έννοια σου, σπαστικό τσουλάκι, και θα δεις πόσο ωραία θα το απολαύσω.

Την παρακολούθησε να μασουλάει το ροδάκινο ανέμελη. Δεν πρόλαβε να το τελειώσει και άρχισε να βγάζει πνιγμένους ήχους. Οι ήχοι αυτοί αντικαταστάθηκαν από φοβερά βηξήματα και αναστεναγμούς. Η Χένα έπεσε στο έδαφος και έμεινε εκεί. Η Γου άφησε να περάσει λίγη ώρα πριν ελέγξει τον σφυγμό της και με χαρά παρατήρησε πως η ψυχή της μικρής είχε αφήσει το κορμί της.

Έπνιξε το χαμόγελο της και, σαν καλή θεατρίνα, βγήκε από την σκηνή φωνάζοντας: "Βοήθεια! Η ανιψιά μου! Την βρήκα νεκρή! Ελάτε γρήγορα εδώ!"

Όσοι ήταν κοντά απάντησαν αμέσως στο κάλεσμα της και έτρεξαν να δουν τι συνέβη. Πρώτη πρώτη, η μητέρα της, με τη ελπίδα πως ο συναγερμός θα αποφεικνυόταν εσφαλμένος. Όπως ήταν φυσικό, έμειναν σοκαρισμένοι.

"Τι έγινε;" ζήτησε να μάθει κάποιος.

Η Γου προσάρμοσε την φωνή της, ώστε να ακουστεί ταραγμένη. "Πήγα να την δω και ήταν μια χαρά. Μασουλούσε κάτι ροδάκινα από αυτό το καλάθι που της είχαν κάνει δώρο οι θείοι της. Μετά, άρχισε να βήχει και να αγκομαχά και λιποθύμησε. Αχ, τι κακό με βρήκε!"

"Ηρεμήστε, Μεγαλειοτάτη" προσπάθησαν να την συναιτήσουν.

"Ο Γου Γουέϊλανγκ και ο Γου Χιουαγιούν; Αποκλείεται!" Μονολογούσε η Γου Σουν και το γυάλινο βλέμμα της ήταν καρφωμένο στην νεκρή κόρη της.

Η Γου δεν ηρεμούσε. Σαν γνήσια ηθοποιός, ήταν αποφασισμένη να παίξει τον ρόλο της μέχρι τέλους. Φώναξε, χτυπήθηκε στο χώμα, ξέσκισε το δέρμα της και καταριόταν τους αχρείους ξαδέλφους της που τόσο άκαρδα της πήραν την αγαπημένη της ανιψιά.

Ο άντρας και οι σύμβουλοι τής έκαναν το χατίρι και τα ξαδέρφια της πήραν αυτό - που κατά τα λεγόμενά της - άξιζαν° μια τελική εκτέλεση.

Στην κηδεία της ανιψιά της, πλησίασε την αδελφή της και την ρώτησε με διακριτικό χαμόγελο: "Δεν χαίρεσαι που οι φονιάδες της κόρης σου βρήκαν παραδειγματικό θάνατο; Ποιος ξέρει πόσους από εμάς θα σκότωναν αν δεν τους είχαμε ανακαλύψει..."

Η Γου Σου ρούφηξε την μύτη της και είπε με όση ανωτερότητα μπορούσε να επιδείξει μια μάνα στην κατάστασή της: "Εξακολουθώ να πιστεύω πως δεν ευθύνονται αυτοί για το τέλος της. Γιατί να το κάνουν; Τι θα κέρδιζαν;"

Η Γου ενοχλήθηκε από την υπόνοια της αδελφής της. Σχημάτισε ένα ψεύτικο χαμόγελο και είπε: "Ο ανταγωνισμός στα αυτοκρατορικά ανάκτορα είναι πολύ υψηλός και ο κάθε εκδικητικός φιλόδοξος δεν αρέσκεται σε σημαντικές αφορμές. Η κόρη σου άνηκε σε μεγαλύτερη τάξη από αυτούς και επειδή δεν μπορούσαν να χτυπήσουν ούτε εμένα ή εσένα, στράφηκαν στο πιο ευάλωτο θύμα"

Η Γου Σου δεν απάντησε, μα η έκφραση στο πρόσωπό της έδειχνε πως δεν είχε πειστεί επαρκώς. Αυτό ήταν αρκετό για να την βάλει στην λίστα με τους μελλοντικούς στόχους της αδελφή της...

...

Αν το ταξίδι έγινε προκειμένου η Αυτοκρατορία να ασφαλίσει την ευλογία των θεών, οι καταστροφές που ακολούθησαν τις προσδοκίες τους: ο Αυτοκρατορικός στρατός ηττήθηκε στα Δυτικά σύνορα από την Θιβετιανή Αυτοκρατορία, ξηρασίες έπληξαν το κράτος, σεισμοί ταρακούνησαν τις πρωτεύουσες, ο λαός πείνασε, ήρθε χειμώνας χωρίς χιόνι, μείωση της παραγωγής δημητριακών στο βορρά, τόσο ώστε η περιοχή κοντά στο Λιοϊάνγκ να κηρύξει φτώχια. Ο Κίτρινος Ποταμός γέμισε και πλημμύρισε τις γύρω περιοχές, ακολούθησε μια επιδημία που σκότωσε χιλιάδες άλογα και αγελάδες και σύννεφα από ακρίδες κατέβηκαν στα χωράφια. Το πιο συνταρακτικό (για την Γου τουλάχιστον), η μητέρα της Γου, η Λαίδη Γιανγκ πέθανε.

Τα κουτσομπολιά έδιναν και έπαιρναν στο Αυτοκρατορικό Ανάκτορο, με την Γου, ως συνήθως να βρίσκεται στο επίκεντρο.
"Αυτή φταίει! Οι θεοί νευρίασαν με την ανυπότακτη συμπεριφορά της Αυτοκράτειρας! Πρέπει να τιμωρηθεί!"

Τα άκουγε όλα αυτά ο Αυτοκράτορας Γκαοζόνγκ και στενοχωριόταν.

Είμαι απαίσιος άνθρωπος, μονολογούσε στον εαυτό του. Με θλίβει που η γυναίκα μου βλασφημίζεται με τόσο αισχρό τρόπο, αλλά... γιατί μόνο αυτή δέχεται προσοχή; Δεν έλαβα και εγώ μέρος στο ταξίδι; Δεν έλαβα και εγώ μέρος στις προετοιμασίες; Δεν συμμετείχα και εγώ στις θρησκευτικές τελετές; Δεν είπα το οριστικό ναι; Τι κάνω λάθος; Γιατί δεν με θεωρούν ισάξιο της Ζάο; Όχι, αυτοί κάνουν λάθος! Αυτοί δεν μπορούν να δουν ότι εγώ είμαι η πραγματική Κεφαλή του Κράτους και θα παραμείνω ως τον θάνατό μου! - στο σημείο αυτό έληξε τόσο δυνατά, που ολόκληρο το σώμα του τραντάχτηκε και αίμα πετάχτηκε από το στόμα του. Ο Γκαοζόνγκ το σκούπισε με το μανίκι του χιτώνα του έμεινε να το κοιτάζει με βλέμμα απλανές...

...

"Αξιότιμοι σύμβουλοί μου" ανακοίνωσε στο Επίσημο Συμβούλιό του. "Σας κάλεσα όλους εδώ για να σας ζητήσω αυτήν την χάρη: όπως ξέρετε, γερνάω και η κατάσταση μου χειροτερεύει μέρα με την μέρα. Ο πονοκέφαλος γίνεται αβάσταχτος και οι παραισθήσεις δεν λένε να με αφήσουν. Έως ότου, και αν ποτέ γίνω καλά, θα ήθελα να προσάψω την γυναίκα μου, την Μεγαλειοτάτη Γου Ζάο, στην θέση του Αντιβασιλέα".

Ο Γκαοζόνγκ γνώριζε πως η απόφαση του δεν θα γινόταν δεκτή από το Συμβούλιο. Πράγματι, με το που ολοκλήρωσε την πρότασή του, ο Σανγκ Γκουαν Γι, ένας ξερακιανός Σύμβουλος με μια γενειάδα ως το πάτωμα και με φωνή βαθειά, που την είχε διατηρήσει από την νιότη του, σηκώθηκε απότομα από την θέση του και είπε:

"Υψηλότατε, όχι ότι δεν σεβόμαστε την απόφασή σας, αλλά γιατί δεν παραχωρείται τον τίτλο του Αυτοκράτορα στο πρωτότοκο γιο σας, τον Λι Σιαν. Είναι κατάλληλα εκπαιδευμένος και μπορεί άνετα να ανταπεξέλθει"

"Μου είχε περάσει από το μυαλό" παραδέχτηκε ο Γκαοζόνγκ. "Αλλά μετά συνειδητοποίησα πως άμα του το παραχωρούσα και έπειτα γιατρεύομουν, δεν θα μπορούσα να το ξανακερδίσω. Αν, όμως, ορίσω την Γου Αντιβασιλέα, δεν θα έχω να αντιμετωπίσω το ίδιο πρόβλημα"

"Σωστό το σκεπτικό σας" Συμφώνησε ο Σανγκ Γκουαν Γι. "Αλλά δεν νομίζετε πως της έχετε παραχωρήσει αρκετή εξουσία; Τα μυαλά της έχουν πάρει αέρα και νομίζει πως είναι η κανονικός Αυτοκράτορας. Μην ξεχνάτε και την παροιμία του σοφού λαού: ο Γιος του Ουρανού διοικεί την ουσία του αρρενωπού γιανγκ και η αυτοκράτειρα επιβλέπει τις αξίες του θηλυκού γιν. Η σχέση της αυτοκράτειρας προς τον αυτοκράτορα είναι σαν αυτής της σελήνης με του ήλιου - ο καθένας παίζει διαφορετικό ρόλο. Έτσι και με την Μεγαλειοτάτη, ο ρόλος της είναι να ασχολείται με το νοικοκυριό και να αφήνει την πολιτική στους άντρες."

Παρά τις συνεχείς διαμαρτυρίες των Συμβούλων του, ο Γκαοζόνγκ επέμενε στην άποψη του, χωρίς κέρδος. Τα νέα δεν άργησαν να φτάσουν και στην Γου: ένας κατάσκοπος της παρακολουθούσε την συνάντηση από μια τρύπα στο τοίχος και έτρεξε να ενημερώσει την ανωτέρω του για ο,τι άκουσε.

"Ώστε εκείνοι οι αχάριστοι πιστεύουν πως μπορούν να με σταματήσουν αν μου αρνηθούν τον τίτλο του Αντιβασιλέα" μουρμούρισε με τον θυμό να φουντώνει μέσα της. "Αμ δε, έχω και άλλα κόλπα στο μανίκι μου. Εσύ μείνε!" Έδειξε τον κατάσκοπο, ο οποίος στεκόταν ακόμα γονατιστός περιμένοντας το έναυσμα της Αυτοκράτειρας του ώστε να φύγει. "Θέλω να εκτελέσεις την επόμενη αποστολή κατά γράμμα". Κάθησε στο γραφείο της και έβγαλε έξι περγαμηνές. Έσκυψε πάνω τις, πήρε ένα φτερό πάπιας, το βούτηξε σε μελάνι καλαμαριού και σκάλισε κάτι αράδες. Όταν τελείωσε, τις τύλιξε σε ρολό, έγραψε κάτι πάνω τους και τις έδωσε στο κατάσκοπο. "Πήγαινε τες στους παραλήπτες τους. Τα ονόματα τους είναι γραμμένα πάνω. Αν με απογοητεύσεις, θα διατάξω να σε βουρδουλίσουν χίλιες φορές και να σε κρεμάσουν. Έγινα κατανοητή;"

Ο κατάσκοπος έγνεψε και έτρεξε να εκτελέσει την αποστολή του.

Το σχέδιο της Γου ήταν να δημιουργήσει το δικό της τάγμα Συμβούλων, με το οποίο θα έπαιρνε αποφάσεις χωρίς να χρειαστεί άδεια από τον αρχικό Συμβούλιο. Το ονόμασε "Οι Λόγιοι της Βόρειας Πύλης", επειδή θα υπηρετούσαν μέσα στο παλάτι, που ήταν το βορειότερο κτήριο από το αυτοκρατορικά ανάκτορο. Τα μέλη, όλο και όλο έξι, ήταν προσεκτικά επιλεγμένα: ο Φαν Λουμπίνγκ, ο Λιού Γιζί, ο Γουάν Γουακίνγκ, ο Μιάου Τσικ, ο Ζου Σιμάο και ο Χαν Τσουμπίν ήταν άντρες γνωστοί για την εξυπνάδα, την ορθολογική τους σκέψη και την ευφράδεια του λόγου της. Μα πιο σημαντικό, είχαν δείξει την υποστήριξη τους στην Γου παλαιότερα, οπότε η Αυτοκράτειρα ήξερε πως μπορούσε να βασιστεί πάνω τους.

Ο Λι Σιαν, ως απάντηση, δημιούργησε την δική του ομάδα λόγιων, για να ανταγωνιστεί την μητέρα του και σύντομα, είχε συγγράφει έναν τόμο, ειδικά γραμμένο για εκείνην.

"Διάβασες το νέο μου βιβλίο, μητέρα;"

"Το διάβασα, αγόρι μου"

"Πως σου φάνηκε;"

"Για να είμαι ειλικρινής, δεν κατάλαβα το μήνυμα που ήθελε να περάσει" είπε ψέματα. Δεν ήταν διόλου τυχαίο που ο γιος της τής είχε ζητήσει να το διαβάσει πρώτη από όλους.

"Το βιβλίο ήταν ένα χρονικό της δυναστείας Χαν. Όπως ξέρεις, μας αναθέσουν να καταγράψουμε την ιστορία παλαιότερων δυναστειών, ώστε να μάθουμε από τα λάθη τους και να μην τα επαναλάβουμε"

Το δεξι φρύδι της Γου ανασηκώθηκε. "Και ποιο ήταν το θανάσιμο σφάλμα της δυναστείας Χαν που οδήγησε στην καταστροφή τους;" ρώτησε, αν και ήξερε την απάντηση.

Ο Λι Σιαν χασκογέλασε. "Μα φυσικά το ότι παραχώρησαν στις γυναίκες πολλές εξουσίες. Υπήρχαν δεκάδες πανίσχυρες χήρες αυτοκράτειρες ή παλλακίδες με τεράστια επιρροή στον Αυτοκράτορα. Όπως όλοι ξέρουμε, το θηλυκό φύλο δεν έχει φτιαχτεί για να πάρει αποφάσεις που θα ωφελήσουν την αυτοκατορία και σιγά σιγά, η δυναστεία αυτο-καταστράφηκε".

Η Γου έσφιξε τις γροθιές της και υπενθύμισε στον εαυτό της να μην του κάνει το χατίρι και αγριέψει. Αντιθέτως, του ανταπέδωσε ένα ψεύτικο χαμόγελο. "Ξέρεις, όταν τελείωσα την ανάγνωση του δοκιμίου, ζήτησα από τους Λόγιούς μου να γράψουν ένα βιβλίο ειδικά για σένα" Έβγαλε από το μανίκι της μια περγαμηνή τυλιγμένη σε ρολό και του την παρέδωσε.

Ο Λι Σιαν χαμογέλασε και υποκλίθηκε. "Ευχαριστώ πολύ, μητέρα! Τι πραγματεύεται, αν επιτρέπεται να ρωτήσω;"

"Πως να γίνεις ένας καλύτερος γιος, μουλάρι"

...

Εκεί που έλεγε πως η κατάσταση του ανδρός της δεν μπορούσε να χειροτερέψει, έσφαλε στοιχειωδώς. Δεν μπορούσε να σηκωθεί από το κρεβάτι, πονούσε παντού, η όρασή του τον είχε σχεδόν εγκαταλείψει. Και σαν να μην έφτανε αυτό, μια τρομερή ξηρασία είχε ξεσπάσει στο Τσανγκάν και έπρεπε να μετακινηθούν σε πιο εύπορο κλίμα για αναζωογόνηση. Σκιαζόταν να τον βλέπει έτσι άρρωστο, αδύναμο. Φοβόταν μήπως κατέληγε και αυτή έτσι κάποια μέρα και δεδομένου της προχωρημένης της ηλικίας - εξήντα χρονών πλέον - οι λόγοι της δεν ήταν αβάσιμοι.

Παρόλα αυτά, έπρεπε να του ζητήσει μια - ήλπιζε όχι τελευταία - χάρη και τον πλησίασε.

"Τι θέλεις, Ζάο;" ρώτησε ο Γκαοζόνγκ χωρίς να γυρίσει το κεφάλι του.

"Πως με κατάλαβες;" απόρησε η Γου και έμεινε στην θέση της.

Ο Γκαοζόνγκ χαμογέλασε. "Ζάο, είμαστε παντρεμένοι εδώ και τριάντα χρόνια. Έχω μάθει τις κινήσεις και τον ήχο της αναπνοής σου και μπορώ να σε ξεχωρίσω από τους συμβούλους μου. Τώρα, πες μου τι θέλεις;"

Η Γου διαμόρφωσε την φωνή της για να ακουστεί γλυκιά και πειθήνια. "Η αγάπη μου και ο φόβος μου για σένα με έφεραν στο προσκεφάλι σου, αγαπητέ Ζουανζόνγκ. Η ξηρασία δεν λέει να φύγει και τα τρόφιμα και το νερό έχουν στερέψει. Φοβάμαι πως δεν θα αντέξεις για πολύ αν μείνεις εδώ. Πρέπει να πας στο Λιοϊάνγκ. Εκεί το νερό από τα ποτάμια κυλάει ακόμα γάργαρο, τα κλαδιά των δέντρων έχουν βαρύνει από τους πολλούς καρπούς και οι χωρικοί και οι εργάτες είναι πάντοτε πρόθυμοι να σε εξυπηρετήσουν και να σου δώσουν μερίδα από το φαγητό τους"

"Θες να πάω εκεί επειδή με αγαπάς και νοιάζεσαι για την υγεία μου ή..." Εδώ έκανε μια παύση. "... επειδή εκεί βρίσκονται αξιωματούχοι που έχουν ορκιστεί πίστη σε σένα;"

Η Γου ανοιγόκλεισε τα μάτια από την σαστιμάρα, αλλά δεν το αρνήθηκε. "Βλέπω, έχεις αρχίσει να πονηρεύεσαι, Γκαοζόνγκ"

"Αλίμονο, θα ήταν πραγματικός άθλος να παραμείνω αγαθός όσο συζώ μαζί σου" Γέλασε ο Γκαοζόνγκ.

Η Γου του φίλησε το ρυτιδιασμένο και ωχρό χέρι. "Για αυτό σε αγαπάω. Επειδή δεν αντιστάθηκες στην επιρροή μου"

Με αυτά και με εκείνα, διέταξε να ετοιμαστεί η αυτοκρατορική συνοδεία για να μπορέσει ο λατρευτός της σύζυγος να επισκεφθεί το Λιόιανγκ και να θεραπευτεί. Αυτή θα διέμενε στο αυτοκρατορικό ανάκτορο και θα επιτελούσε τις υποχρεώσεις του: θα πρόσεχε τους υπηρέτες, τους κηπουρούς και τους μάγειρες, θα εξέδιδε νέους νόμους και θεσμούς, θα άκουγε για τυχόν συνωμοσίες εναντίον της και θα φρόντιζε να τιμωρήσει τους επαναστάτες παραδειγματικά... Ό,τι, δηλαδή, έκανε και πριν φύγει ο Γκαοζόνγκ.

...

Δύο μήνες έκατσε ο Γκαοζόνγκ στο Λιοϊάνγκ. Και η επιστροφή του θα έφερνε μια ευχάριστη έκπληξη στην Γου. Γιατί, το πρώτο πράγμα που της είπε μόλις ασπάστηκαν αγκαλιές και φιλιά ήταν: "Θα πρέπει να φοράς αυτό το φόρεμά πιο συχνά. Το κόκκινο σε αναδεικνύει"

"Πως ξέρεις τι φοράω;" Αναφώνησε έκπληκτη η Γου, επειδή θυμόταν πως την τελευταία φορά που τον είδε, ήταν πλέον τυφλός.

"Θα σου πω τα ευχάριστα: γιατρεύτηκα!" Φώναξε γεμάτος χαρά ο Γκαοζόνγκ.

"Πως;" ρώτησε η Γου, που δυσκολευόταν ακόμη να τον πιστέψει.

"Συνάντησα έναν γιατρό από την Κωνσταντινούπολη που αναστήλωσε την όρασή μου. Το έκανε με μια μίξη αιμοληψίας και βελονισμού"

"Εκπληκτικό!" Αναφώνησε η Γου και συντρόφευσε τον άντρα της στην είδηση του ευχάριστου αυτού γεγονότος. "Που είναι;"

"Τον έφερα μαζί μου" είπε με το πρόσωπό να λάμπει ο Γκαοζόνγκ. "Ήθελα πάρα πολύ να τον γνωρίσεις". Και διέταξε έναν υπηρέτη να τον φέρει.

Σύντομα, εμφανίστηκε ο περιβόητος γιατρός. Το πρώτο πράγμα που σε παραξένευε πάνω του ήταν η ενδυμασία του. Φορούσε και αυτός χιτώνες, αλλά η ραφή και τα σχέδια του ήταν διαφορετικά από τα γνώριμα ρούχα. Το άλλο περίεργο πάνω του ήταν η κόμμωση του: τα μαλλιά του ήταν κουρεμένα κοντά, και όχι μακριά και σε κοτσίδα, όπως συνήθιζαν οι Κινέζοι. Κατά τα άλλα, έδειχνε πρόσχαρος και συνηθισμένος.

Έριξε ένα ντροπαλό χαμόγελο στο ζευγάρι και παρέμεινε στην θέση του, περιμένοντας εντολές.

"Πλησίασε, αγόρι μου!" Ήταν η Γου αυτή που μίλησε.

"Μάλιστα, Υψηλοτάτη" είπε ο γιατρός και υπάκουσε.

"Πως σε λένε;"

Ο γιατρός μουρμούρισε κάτι που ακουγόταν σαν Κιν Μινγκ και πρόσθεσε: "... έρχομαι από την Κωνσταντινούπολη, που βρίσκεται..."

"Ξέρω που είναι η Κωνσταντινούπολη!" Τον διέκοψε η Γου. "Τόσα και τόσα καραβάνια κατευθύνονται εκεί για να παραδώσουν μετάξι. Ήθελα απλά να σε ευχαριστώ που έσωσες τον άντρα μου"

"Δεν κάνει τίποτα!" Είπε ο Κιν. "Δοκίμασα απλά..."

"Δεν με ενδιαφέρει πως τα κατάφερες!" Τον διέκοψε πάλι η Αυτοκράτειρα και συνέχισε σε πιο ήπιο τόνο. "Για να σου δείξω την εγκράτεια μου, σου χαρίζω εκατό μπουλόνια από μετάξι για να επιστρέψεις στην πατρίδα σου"

Οι τριγύρω υπηρέτες έτρεξαν κακήν κακώς να φέρουν τα υποσχόμενα μπουλόνια από μετάξι. Ο Κιν Μινγκ υποκλίθηκε: "Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για το δώρο, Αυτοκράτειρα! Ο άντρας σας με είχε πληροφορήσει για την γενναιοδωρία σας, μα ποτέ δεν φανταζόμουν πως θα την δείχνατε και σε μένα"

"Με ευχαριστεί που ο άντρας μου σου είπε τα καλύτερα για μένα" σε αυτό το σημείο λοξοκοίταξε τον Γκαοζόνγκ, που της χαμογέλασε παιχνιδιάρικα. "Μπορείς να μείνεις μαζί μας για μερικές μέρες. Μετά, θα ζητήσω να σε συντροφεύσουν στην Κωνσταντινούπολη"

"Σας ευχαριστώ πολύ! Πάρα πολύ!" Ο Κιν υποκλίθηκε με τόση σβελτάδα που σου προκαλούσε ίλλιγκο μόνο να τον βλέπεις.

"Δεν κάνει τίποτα! Τώρα φύγε!"

...

Παρότι ο Γκαοζόνγκ είχε οριστικά θεραπευτεί από την τύφλωση που τον βασάνιζε, οι πόνοι στο σώμα του και οι διακαής ημικρανίες του δεν έλεγαν να τον αφήσουν σε ησυχία. Μέρα με την μέρα έχανε δυνάμεις και από μία περίοδο και μετά δεν μπορούσε να σηκωθεί από το κρεβάτι.

Την μέρα που άφησε την τελευταία του πνοή, η Γου ζήτησε από τους υπηρέτες και τους αξιωματούχους να τους αφήσουν μόνους τους. Έκλαιγε σιωπηλά για τον χαμό του αγαπημένου της, φοβούμενη μήπως ακουστεί έξω και καταλάβουν την αδυναμία της.

Κοίταζε εξονυχιστικά τον άντρα της για τελευταία φορά, προτού οι ευνούχοι πάρουν το σώμα του και το αποτεφρώσουν, όπως όριζε η παράδοση για τους νεκρούς. Τα ρούχα του ήταν είχαν ένα πένθιμο λευκό χρώμα, ελάχιστα δαχτυλίδια και κολιέ στόλιζαν τα δάχτυλα και τον λαιμό του. Τα μαλλιά του δεν ήταν πιασμένα σε ένα εντυπωσιακό κότσο, ως συνήθως, αλλά έπεφταν ατημέλητα στο μέτωπό του. Το σώμα του είχε πάρει το διπλάσιο βάρος από τότε που παντρεύτηκε. Ήταν η πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια που η Γου τον είδε απουδράριστο. Τα μάγουλά του μόλις και μετά βίας συγκρατούσαν τις τελευταίες στάλες πορφυρού χρώματος που ο Άγγελος Θανάτου απειλούσε να ρουφήξει.

Όλη αυτή την ώρα, η Γου του μιλούσε γλυκά και απαλά.

"Θυμάσαι την νύχτα πριν φύγω για το μοναστήρι; Είχες έρθει κρυφά στο δωμάτιό μου. Μου είχες φτιάξει μαρμελάδα βερίκοκο - το αγαπημένομου γλυκό- και απειλούσες πως δεν θα έφευγες εώς ότου το έτρωγα όλο" και έλεγε και άλλα που μόνο αυτή και ο καλός της είχαν βιώσει, μέχρι που τέλειωσε. Σηκώθηκε και άρχισε να ταρακουνά τον χιτώνα του νεκρού πλέον συζύγου της, ενώ παράλληλα απήγγειλε την καθορισμένη προσευχή:

"Ω ψυχή, γύρνα πίσω!

Γιατί άφησες το σώμα σου;

Έρημη και μόνη, περιπλανιέσαι τώρα στις τέσσερις γωνιές της Γης!

Ω ψυχή, μην πας στην ανατολή! Γιατί εκεί δέκα ήλιοι έχουν στεγνώσει τις θάλασσες και έχουν πυρπολήσει τα χωράφια. Θα σε γοητεύσουν με τις εκθαμβωτικές φλόγες τους και θα σε κάψουν!

Ω ψυχή, μην περάσεις από τους μεγάλους βάλτους του νότου! Υπάρχουν δηλητηριώδη φίδια κουλουριασμένα στη λάσπη, και το δηλητήριό τους έχει δηλητηριάσει την ομίχλη. Θα μεταμορφωθούν σε όμορφες, γυμνές γυναίκες ντυμένες με χρυσά περιδέραια. Θα σε πνίξουν με τις εύπλαστες γλώσσες τους και θα σου πιουν το αίμα!

Ω ψυχή, μη πας στη δύση! Η άμμος της ερήμου κρύβει τη μεγάλη Άβυσσο της Γης. Καταιγίδες μαστιγώνουν τις πέτρες και λευκαίνουν τους σκελετούς εκεί. Το έδαφος βρυχάται και υποφέρει από τη δημιουργία του Σύμπαντος. Οι τρίφθαλμοι γύπες και τα κωφά και τυφλά γαϊδούρια πολεμούν μεταξύ τους για όλη την αιωνιότητα.

Ω ψυχή, μη διασχίσεις τους παγετώνες του βορρά. Οι αρκούδες με τα εννιά κεφάλια φυλάνε τις ουράνιες πύλες. Οι νιφάδες χιονιού κρύβουν σκορπιούς από νεφρίτη που περιμένουν τις περιπλανώμενες ψυχές. Το δηλητήριό τους μεταμορφώνει τους ζωντανούς σε πέτρα και τους νεκρούς σε νερό!

Ω ψυχή, γύρνα σπίτι! Εδώ, η οικογένειά σου σου κάνει προσφορές. Εδώ υπάρχει λευκό ρύζι, καστανό ρύζι, κεχρί και σόργο! Εδώ υπάρχει μοσχαρίσια σούπα, γαλοπούλα στιφάδο και σοταρισμένο κρέας χελώνας. Εδώ υπάρχει κρασί από κάθε περιοχή, αυτό το γήινο νέκταρ και η γλυκιά κεφαλαλγία που φέρνει! Εδώ είναι το απαλό σου κρεβάτι, οι κουρτίνες από γάζες, τα μεταξωτά σεντόνια και τα χνουδωτά μαξιλάρια, και γυναίκες που μοσχοβολάνε πιο δυνατά από ορχιδέες!

Ω ψυχή, δεν λαχταράς τρυφερά βλέμματα χάδια και σαρκώδη χείλη για να απαλύνουν τους πόνους σου;

Ω ψυχή, μην μου πεις πως ξέχασες τις νύχτες αγάπης και τις απολαύσεις της άνοιξης;

Ω ψυχή, γύρνα στο σώμα σου! Οι γιορτές αρχίζουν, και σε περιμένουν για να ξεκινήσουμε το εθιμοτυπικό ποίημα!

Ω ψυχή, είσαι εδώ! Μην ακούς τα καλέσματα των φαντασμάτων, μην πας στον κόσμο όπου δεν έχει σκιές και όπου το χλωμό φεγγάρι δεν δύει ποτέ. Είσαι εδώ και ξαναβάζεις τον μανδύα σου!"

...

Ο Λι Ζι πήρε μερικές βαθείς ανάσες, προσπαθώντας να ηρεμήσει τα τεταμένα νεύρα του. Πάντοτε είχε άγχος όταν επρόκειτο να μιλήσει στην μητέρα του, ιδίως τώρα που έπρεπε να της ανακοινώσει την απόφαση του πατέρα τους. Αυτή η γυναίκα μπορούσε να σε πετρώσει με ένα βλέμμα της. Λάθος, δεν σε πέτρωνε μονάχα. Σε μαστίγωνε, σε χτυπούσε αλύπητα εώς ότου εσύ συμφωνούσες μαζί της ή εξαφανιζόσουν από προσώπου γης.

Ήξερε πως δεν μπορούσε να αναβάλει άλλο την συνάντηση. Έσφιξε τις γροθιές του και εισέβαλε στην αίθουσα του θρόνου. Είδε την μητέρα του να κάθεται στητή, ακίνητη με το συνηθισμένο αυστηρό βλέμμα της. Τα επιχρυσωμένα κοσμήματα έδιναν μια αρχοντική αύρα στην γερασμένη της όψη.

Ο Λι Ζι υποκλίθηκε και μπήκε κατευθείαν στο ψητό. "Μητέρα, πρέπει να σας μιλήσω για την διαθήκη του πατέρα"

Ο Γου ανασήκωσε το αριστερό της φρύδι και τον προέτρεψε.

"Ο πατέρας με ορίζει ως ο επόμενος διάδοχος του θρόνου"

Η Γου έμεινε σιωπηλή για λίγο. Μετά, μίλησε: "Μπράβο, Λι Ζι! Μην χαίρεσαι! Σαρκαστικά το είπα. Μικρό θρασύδειλο σκουλήκι που πιστεύεις πως με αυτήν την ανακοίνωση και μόνο θα σου παραχωρήσω δικαιώματα εξουσίας. Κάνε όνειρα! Εσύ που ποτέ σου δεν άνοιξες μια περγαμηνή και να ενημερωθείς για τα πολιτικά τεκταινόμενα της Κίνας! Εσύ που το μυαλό σου ήταν πάντοτε σε αυτές τις ανούσιες κοκορομαχίες! Αντί να κάθεσαι να μορφωθείς και να γίνεις άξιος διάδοχος, εσύ επέλεγες αυτά τα χαζά παιχνίδια! Ωραία σπατάλησες τον χρόνο σου! Την θέση του Αυτοκράτορα να την ξεχάσεις! Εγώ θα ασχοληθώ και θα ηγηθώ και θα αποφασίζω, όπως έκανα όλα αυτά τα χρόνια! Ακόμα και όταν ο πατέρας σου ήταν ζωντανός και δεν ήταν τόσο χούφταλο όσο ήταν στα τελευταία του! Ακόμα και όταν ο Ταϊζόνγκ κυβερνούσε, εγώ έκανα κουμάντο πίσω από τις κουρτίνες! Ω ναι, η επιρροή μου φτάνει σε τόσο παλιές εποχές, δεν το κρύβω! Εξαφανίσου τώρα από κοντά μου και πήγαινε να κάνεις κάτι παραγωγικό για μια φορά στην ζωή σου όπως το να θρηνήσεις τον θάνατο του πατέρα σου!"

Ο Λι Ζι έφυγε με αδέξια βηματάκια από την αίθουσα και ούτε μία φορά δεν τόλμησε να κοιτάξει πίσω.

Η Γου έμεινε να καλμάρει τα νεύρα της. Τι τον ήθελε έναν τόσο άχρηστο γιο; Δεν πειράζει, ίσως ήταν προτιμότερο γιατί θα της ήταν ευκολότερο να πάρει τον θρόνο και να εγκαταλείψει την θέση της χείρας αυτοκράτειρας, όπου λειτουργούσε ως αντιβασιλέας για τον μελλοντικό νόμιμο άρρενα διάδοχο.

Τώρα έπρεπε να σκεφτεί τις επόμενες κινήσεις της.

...

Μέσα στον επόμενο μήνα, η Γου δούλεψε σχολαστικά για να κερδίσει- και να διατηρήσει - την εύνοια των υπηκόων του αυτοκρατορικού ανακτόρου: έδωσε προαγωγές στους συμβούλους της και στα μέλη της δυναστείας Λι, μετέφερε τον αυτοκρατορικό στρατό από το Τσανγκάν στο Λιοϊάνγκ και έστειλε ειδικές δυνάμεις σε διάφορα σημαντικά σημεία της αυτοκρατορίας.

Όλα αυτά παραξένεψαν τον κατάσκοπο της, ο οποίος δεν δίστασε να ρωτήσει: "Υπέρλαμπρη Μεγαλειοτάτη, γιατί τα κάνετε όλα αυτά; Αφού ο γιος σας ούτως ή άλλως θα γίνει αυτοκράτορας. Δεν σας φαίνεται λίγο ανούσιο να κάνετε τέτοιες υποσχέσεις, μιας και από την στιγμή που το στέμμα ακουμπήσει το κεφάλι του Λι Ζι, οι υπήκοοι θα ξεχάσουν την αφοσίωση που σας έχουν δείξει;"

"Γιατί ρωτάς; Μήπως αυτό σχεδιάζεις να κάνεις μόλις ο Λι Ζι ανακηρυχθεί αυτοκράτορας;" ρώτησε απότομα η Γου και του έστειλε ένα άγριο βλέμμα, ικανό να τρομάξει ακόμα και τον πιο γενναίο στρατηγό της.

"Όχι... όχι... προσβάλομαι και μόνο που σας ήρθε από το μυαλό" κόμπιασε ο κατάσκοπος, καθώς παχιές σταγόνες ιδρώτα κυλούσαν από το μέτωπο του. "Από καθαρό ενδιαφέρον ρωτάω"

"Δεν θα αντέξει για πολύ" είπε η Γου. "Ο Λι Ζι είναι ανυπόμονος, ένα ελαττώματα που ποτέ δεν κατάφερε να διορθωθεί από τότε που ήταν παιδί..."

"Κοιτάξτε, θεωρώ πως είναι φυσιολογικό για ένα παιδί να ρωτάει συνέχεια πότε θα φτάσουμε και πότε θα φτάσουμε όταν πάμε ταξίδι..." είπε ο κατάσκοπος, μα σταμάτησε τελευταία στιγμή γιατί δεν είχε διάθεση να γευτεί βουρδουλιές από διαταγή της αυτοκράτειρας.

"Θα θελήσει να ξεφορτωθεί όλους όσους του αντιστέκονται, ώστε να μείνουν στο ανάκτορο οι αφοσιωμένοι του υπηκόοι. Ανόητο σπλάχνο μου! Σε εμένα και στον Ζουανζόνγκ μας πήρε χρόνια ώσπου να το πετύχουμε και αυτός πιστεύει πως θα τα καταφέρει μέσα σε έναν χρόνο! Αν όντως αντέξει ένα χρόνο ως αυτοκράτορας, εγώ θα ξαναγίνω παλλακίδα!" Είπε η Γου και γέλασε δυνατά με το αστείο της.

...

Τα λόγια της Γου αποδείχτηκαν προφητικά. Με το που ολοκληρώθηκε η τελετή της στέψης, ο Λι Ζι αποπειράθηκε να μετατρέψει τον πεθερό του και μια μακρινή συγγενή του σε συμβούλους, καθώς και τον γιο μιας νοσοκόμας του σε αξιωματούχου πέμπτης τάξης.

Ο νέος τίτλος του, τα επίχρυσα ράσα, ο λαός κάτω στην αυλή να χειροκροτεί και βα φωνάζει το όνομά του τον γέμιζαν με μια πρωτόγνωρη αυτοπεποίθηση που επιθυμούσε να διατηρήσει. Τα κατάφερε! Ήταν επίσημα αυτοκράτορας! Η ανώτατη κεφαλή όλης της Κίνας! Θα εξέδιδε νόμους! Θα κήρυττε πολέμους! Θα γευόταν δόξες και μεγαλεία! Το όνομά του θα ακουγόταν σε ολόκληρη την οικουμένη! Κανείς δεν θα μπορούσε να του αντισταθεί! Ούτε καν η αδάμαστη μάνα του, που ήταν τόσο γριά που θα κατέληγε στο χώμα αργά ή γρήγορα.

Ο Πεν Γιαν, πάντοτε πολυμήχανος, άδραξε την ευκαιρία και αντιτάχθηκε στις λεγόμενες προαγωγές. Ή σε μία, συγκεκριμένα: "Μεγαλειότατε, δεν νομίζω πως είναι σώφρων ιδέα να δώσετε στον πεθερός σας τον τίτλο του συμβούλου. Δεν διαθέτει τα απαραίτητα προσόντα"

"Ό,τι θέλω θα κάνω, τώρα που είμαι αυτοκράτορας!" Ξέσπασε ο Λι Ζι και, για να ακουστεί απόλυτος, πρόσθεσε: "Αν το 'θελα, θα του παραχωρούσα και τον τίτλο του Αυτοκράτορα!"

Ήταν αυτό ακριβώς που ήθελε να ακούσει ο Πεν Γιαν. Έφυγε βιάστηκα από την αίθουσα του θρόνου και πήγε να βρει την μητέρα αυτού του ανώρυμου κυβερνήτη. Η οποία, ως συνήθως, καθόταν στο δωμάτιό της και ρουφούσε το απογευματινό τσάι της.

"Δεν είναι σωστό να διακόπτεις το γεύμα της Αυτοκράτειρας!" Είπε φανερά ενοχλημένη η Γου. "Ελπίζω τουλάχιστον αυτό που έχεις να μου πεις να είναι σημαντικό! Ειδάλλως, θα διατάξω να σε αποκεφαλίσουν!"

Η απειλή της δεν φάνηκε να τον ταράζει, εμφανές από τα μουστάκια του, που χοροπηδούσαν από το γέλιο. "Αυτό που θα ακούσετε είναι πολύ πιο απολαυστικό από ένα απλό τσάι" και έγειρε πιο κοντά για να της πει το μυστικό. "Τον άκουσα να λέει πως σχεδιάζει να παραχωρήσει την θέση του Αυτοκράτορα στον πεθερό του"

"Και εκεί που έλεγα πως δεν υπήρχε πιο άχρηστος άνθρωπος από αυτόν να αναλάβει αυτήν την θέση" σχολίασε η Γου. "Πολύ σοβαρό παράπτωμα. Δεν πρέπει να μείνουμε άπραγοι!"

Παράτησε το τσάι της και βγήκε βίαια από το δωμάτιο. Ο Πεν Γιαν την ακολουθούσε από πίσω. Δεν ήξερε τι σχεδίαζε η Αυτοκράτισσα, μα ήταν σίγουρος πως το σχέδιο θα ήταν τρομερό και ο Λι Ζι χαμένος από πρώτο χέρι. Μιλάμε για την γυναίκα που δεν δίστασε να ξεφορτωθεί την Αυτοκράτειρα Ουνγκ, την παλλακίδα Ζιάο, την Λαίδη Χένα, τον Γου Ζιν, τον έμπιστο Σύμβουλο και θείο του Ζουανζόνγκ, όπου χάρη σε αυτόν οφειλόταν η ευημερία της χώρας τα πρωτα χρόνια της βασιλείας του και τον Λι Σιαν με σκληρά μέσα! Στον ίδιο της τον γιο θα δείλιαζε;!

Κατέβηκε στην αυλή και βρήκε δύο στρατηγούς, τον Μουσέν και τον Κι Σεν Ζι, να παρακολουθούν τα γυμνάσια του αυτοκρατορικού στρατού. Τους πλησίασε αποφασιστικά και τους χτύπησε στον αυχένα.

Οι στρατηγοί στην αρχή ενοχλήθηκαν, μα μόλις την αντίκρισαν, έκρυψαν κάθε ίχνος δυσαρέσκειας και υποκλήθηκαν ακουμπώντας το μέτωπό τους στο πάτωμα. Οι στρατιώτες συνέχισαν τις ασκήσεις τους, αδιαφορώντας για τα τεκταινόμενα.

"Τι ζητάτε από εμάς, Υπέρλαμπρη Αυτοκράτειρα Γου;" ζήτησαν να μάθουν.

"Να φανείται αντάξιοι της εκπαίδευσης σας" απάντησε λακωνικά η Γου και τους είπε για τον γιο της, τον Λι Ζι, που ήθελε να ατιμάσει την θέση του με τόσο ποταπό και γλοιώδες τρόπο.

...

Αν ο Λι Ζι ήξερε το τέλος του, δεν θα είχε δεχτεί κανέναν στην αίθουσα του θρόνου. Φυσικά, είχε εγκρίνει τον ερχομό του υπηρέτη που του παρέδωσε το γεύμα του: πέρκα περιχυμένη με ζωμό λαχανικών και φύκια. Παραξενεύτηκε που δεν έφυγε μετά την εκτέλεση της αποστολής του, αλλά δεν τον μάλωσε και απόλαυσε το λαχταριστό πιάτο του. Μετά, μπήκαν σταδιακά και άλλοι υπηρέτες που τον κοιτούσαν όσο έτρωγε. Έπειτα, το μαγειρικό προσωπικό και οι κηπουροί. Στην συνέχεια, οι παλλακίδες του. Και τέλος, οι σύμβουλοι του.

Αφού πέρασαν μερικά λεπτά, περιμένοντας εξηγήσεις, ο Λι Ζι απαίτησε να μάθει τι συνέβαινε.

"Λάβαμε επιστολή να παρευρεθούμε στην αίθουσα του θρόνου" μίλησε κάποιος. "Νομίζαμε πως ήσασταν εσείς"

Ο Λι Ζι το αρνήθηκε και παρότι το ερώτημά του απαντήθηκε εν μέρει, παρέμεινε με την απορία στο μυαλό. Τέτοιος τεράστιος συνασπισμός ήταν επιτρεπτός μόνο σε ειδικές περιπτώσεις, όπως στην στέψη του αυτοκράτορα ή στην ανακοίνωση της γέννας ενός αρσενικού διαδόχου ή στον διαμοιρασμό των λαφύρων έπειτα από μια επιτυχημένη στρατιωτική εκστρατεία ή στην ανακοίνωση προαγωγής ορισμένων υπηκόων. Ξανακοίταξε το πλήθος, μήπως αναγνωρίσει κανένα γνώριμο πρόσωπο και συνειδητοποίησε πως υπήρχαν απόντες...

"Που είναι η μητέρα μου, ο σύμβουλος Πεν Γιαν και οι στρατιωτικοί;" αναρωτήθηκε.

Κατά φωνή, ο αυτοκρατορικός στρατός εισήλθε επιβλητικά στην αίθουσα, με επικεφαλής τον Μουσέν, τον Κι Σεν Ζι και την Γου. Το προσωπικό έκανε στην άκρη, αφήνοντάς τους να περάσουν, από θαυμασμό για την ενδυμασία τους και από φόβο στην θέα των όπλων τους.

Ο Πεν Γιαν έβγαλε μια κυλινδρική περγαμηνή από το μανίκι του και την διάβασε με βροντερή φωνή: "Ο Αυτοκράτορας είναι ανάξιος του θρόνου. Με διαταγή της Χήρας Αυτοκράτειρας, ο Αυτοκράτορας θα υποβιβαστεί στην θέση του Πρίγκιπα των Λουλίνγκ"

Οι στρατιώτες περικύκλωσαν τον Λι Ζι και πριν καν προλάβει να αντιδράσει, τον ακινητοποίησαν πιάνοντάς τον από τα άκρα και σέρνοντας τον έξω στον διάδρομο.

"Άφηστε με! Είναι διαταγή!" Οδειρώταν ο πρώην αυτοκράτορας, μα κανένας δεν τον άκουγε. "Γιατί το κάνετε αυτό; Τι έκανα;"

"Σχεδίασες να παραχωρήσεις τον θρόνο στον πεθερο σου" ήταν η μητέρα του αυτή που του απάντησε. "Τέτοιο έγκλημα είναι επαρκές!"

Ο Λι Ζι φώναζε και παρακαλούσε να τον ελευθερώσουν και να του δείξουν έλεος. Η μάνα του, σωστή στρατιωτίνα, καλά πειθαρχημένη, έμεινε ασυγκίνητη.

...

"Τ' ακούσατε; Η Αυτοκράτειρα Γου μετονόμασε τους τίτλους των γονιών της, των παππούδων της, των προ-παππούδων της, των προ-προ-προπαππούδων της και των προ-προ-προ-προπαππούδων της σε "Πρίγκιπες" και "Πριγκίπισσες""

"Αυτό δεν είναι τίποτα. Εγώ άκουσα ότι προήγαγε τους ανιψιούς της στις υψηλόβαθμες θέσεις των Συμβούλων και του Υπουργού Πολέμου"

"Όχι, όχι. Το πιο ακραίο ήταν που άλλαξε τα χρώματα της αυτοκρατορικής σημαίας σε ασημί και μωβ και μετονόμασε το Λιοϊάνγκ σε Σεντού"

"Νομίζω πως εσείς οι τρεις υπερβάλλεται. Γιατί χαλάτε την ζαχαρένια σας για αυτές τις αλλαγές;"

"Γιατί, αγαπητέ μου Λιντ, αυτό σημαίνει πως η Χήρα Αυτοκράτειρα Γου πάει κόντρα σε τόσους αιώνες παράδοσης. Σε λίγο καιρό, και να μου το θυμηθείτε, θα προσπαθήσει να ανατρέψει την τωρινή δυναστεία και να εγκαθιδρύσει την δική της. Τίποτα μετά δεν θα την αποτρέψει από το να γίνει Αυτοκράτειρα"

"Αχ, γυναίκα αυτοκράτειρα! Χωρίς άντρα στο πλευρό της! Χωρίς να δρα ως Αντιβασιλέα για τον επόμενο διάδοχο! Αυτό δεν έχει συμβεί ποτέ ξανά στα χρονικά της Κίνας! Άμα το στέμμα αγγίξει το κεφάλι της, θα παραστρατήσει περισσότερο από τον οικοκυρικό ρόλο που της έχει δώσει το γιν και η χώρα θα πέσει σε σκοτεινούς καιρούς!"

"Καλησπέρα σας! Έχετε αποφασίσει τι θα πάρετε;"

"Ναι, θα πάρουμε εβδομήντα ντάμπλινγκ και τριάντα κούπες κρασί"

"Αμέσως. Μεγάλη παρέα. Σίγουρα δεν θέλετε περισσότερα;"

"Όχι, ευχαριστούμε. Θα μας φτάσουν και θα μας περισσέψουν"

"Κατά την γνώμη μου, δεν χρειάζεται να ανησυχούμε τόσο για την Αυτοκράτειρα. Στον θρόνο, ούτως ή άλλως, βρίσκεται ο άλλος της γιος, ο Λι Νταν"

"Βιτρίνα για να ρίξουν στάχτη στα μάτια του κόσμου, ανόητε. Μπορεί το στέμμα να το φοράει αυτός, αλλά στον αυτοκρατορικό θρόνο δεν έχει καθίσει ούτε μία φορά"

"Και που το ξέρεις αυτό;"

"Έχω επαφές με ικανούς κατασκόπους και μου λένε τα του παλατιού. Τον έχει κλειδαμπαρώσει η μάνα του στο δωμάτιο και δεν τον αφήνει να βγει, και καλά επειδή "δεν έχει συνέλθει από τον θάνατο του πατέρα του". Δικαιολογίες για να βρίσκεται αυτή στην αίθουσα του θρόνου. Όποτε οι σύμβουλοι είναι να πάρουν κάποια απόφαση, συνευρίσκονται μαζί της. Τον Λι Νταν δεν τον έχουν ρωτήσει ούτε μία φορά"

"Έχει γίνει πολύ ισχυρή για το καλό της και το καλό της και το καλό της Κίνας. Τι προτείνεις να κάνουμε, Λι Ζιενγκ;"

Η συζήτηση λάμβανε χώρα σε μια ταβέρνα στην ανατολική ακτή της Γιανγκ. Ο αέρας έφερνε το αλάτι του Ειρηνικού Ωκεανού, καθώς και μερικές σταγόνες να δροσίσουν τα πρόσωπα των δυσαρεστημένων ανθρώπων. Γλάροι πετούσαν και έκρωζαν ψάχνοντας ή κουβαλώντας ψαράκια, καλαμαροειδή ή και οστρακοειδή στα ράμφη τους. Η λεγόμενη παρέα αποτελούνταν από τριάντα άτομα, όλοι ξεπεσμένοι αριστοκράτες που είχαν ένα και μοναδικό πράγμα στο νου τους: πως να πάρουν εκδίκηση από την Χήρα Αυτοκράτισσα Γου, όταν εκείνη τους θεώρησε ανάξιους των καθηκόντων τους και τους καθαίρεσαι από την θέση τους για να προωθήσει τους υποστηρικτές της.

Αρχηγός τους ο Λι Ζιενγκ, εγγονός του πρώην στρατηγού Λι Ζι. Ήταν από όλους τους ο πιο πονηρός, ο πιο φιλόδοξος και ο πιο αποφασισμένος από όλους τους να "δικαιώσει" τον εαυτό του.

Ο ταβερνιάρης τους έφερε την παραγγελία, τους ευχήθηκε καλή όρεξη και έφυγε να εξυπηρετήσει μια ντουζίνα πεινασμένους πελάτες.

Η παρέα όρμησε πεινασμένη στα φαγητά και στο ποτό. Σύντομα, οι αισθήσεις τους χαλάρωσαν, τα κεφάλια τους άδειασαν και από τα στόματά τους ξεχύθηκε ένας χείμαρρος βρισιών για την Χήρα Αυτοκράτειρα, τις πολιτικές της, τον απαίσιο και ανάρμοστο χαρακτήρα της, που έφτασε και στα αυτιά και των υπόλοιπων.

"Ναι, είναι φρικτή!"

"Ναι, είναι ανελέητη!"

"Ναι, είναι ξεδιάντροπη και πρέπει να τιμωρηθεί!"

"Τα ίδια παράπονα άκουγα και από κάτι αγρότες που συνάντησα στον δρόμο" Αναφώνησε ο Λι Ζιενγκ και μια ιδέα πέρασε από το μυαλό του. "Μάγκες, θέλετε να γίνουμε ήρωες σαν τον Φουχί*;"

* Φουχί (Fuxi ή Fu Hsi): Κινέζικη μυθολική φιγούρα γνωστή για την δημιουργία της ανθρωπότητας και της εφεύρεσης της μουσικής, του κυνηγιού, του ψαρέματος, της αστικοποίησης, της μαγειρικής και του Κινέζικου τρόπου γραφής. Η παράδοση τον θέλει ως το Πρώτο μυθολογικό Αυτοκράτορα της Κίνας, να έχει σώμα φιδιού και να είναι θεϊκής καταγωγής.

"Ναι!" Απάντησαν με μια φωνή οι φίλοι του.

"Μα για να γίνουμε ήρωες, πρέπει να φονεύσουμε ένα τέρας" παρατήρησε κάποιος.

"Το τέρας αυτό θα είναι αυτή η σκύλα, η Γου!" Δήλωσε ο Λι Ζιενγκ και έκανε μια προσπάθεια να σταθεί στο τραπέζι, παρά τα αδύναμα από το κρασί άκρα του. Ύψωσε την γροθιά του στον αέρα και μίλησε συνερπαμένος από το κρασί: "Ακούσατε τον λαό! Είναι δυσαρεστημένος μαζί της! Άμα την ξεφορτωθούμε, θα μας ευγνωμονούν εις τους αιώνες! Θα γράφουν έπη και τραγούδια για εμάς! Τα ονόματα μας θα γίνουν αθάνατα και ο κάθε Κινέζος που μελετά την ιστορία της χώρας μας θα τα αποστηθίζει και θα τα ανακαλεί με δέος! Είστε μαζί μου;"

"Ναι!" Φώναξαν μαζί και οι πελάτες τους χειροκρότησαν, νομίζοντας λανθασμένα πως τα λόγια που ειπώθηκαν ήταν λόγια παράφορα, του κρασιού.

...

Ο Λι Ζιενγκ δεν έχασε καιρό. Αγόρασε το πιο δυνατό άλογο που μπορούσε με τις πενιχρές αποταμιεύσεις του και εκίνησε για την πρωτεύουσα. Μερόνυχτα έτρεχε και σταματούσε μονάχα σε κανά πανδοχείο ή σε κανένα χωριατόσπιτο με φιλόξενους οικοδεσπότες την νύχτα ή όταν το άλογό του υποδείκνυε έντονα σημάδια κούρασης, ώσπου έφτασε στην Τσανγκ Αν.

Ξεπέζεψε όταν έφτασε στην είσοδο των κεντρικών γραφείων και χτύπησε επίμονα την ξύλινη πόρτα με την περιστροφή της παλάμης του. Ο κεντρικός υπάλληλος επιθεώρησης, ένας ψηλός μεσήλικας άντρας με καστανιά μαλλιά και γένια που άκουγε στο όνομα Γιονγκχούι, άνοιξε πανικόβλητος και ξαφνιάστηκε με το θέαμα που αντίκρισε.

"Λι Ζιενγκ;" Αναφώνησε, μην πιστεύοντας τα μάτια του. "Τι κάνεις εδώ; Δεν σε είχε εξορίσει η Χήρα Αυτοκράτειρα;"

Ο Λι Ζιενγκ ενοχλήθηκε με την αναφορά της μισητής εχθρού του, αλλά δεν το έδειξε. Έσκυψε μπροστά και είπε με εμπιστευτικό ύφος: "Τα νέα που σου φέρνω αξίζουν την παράβαση της εξορίας σου; Είσαι πρόθυμος να ακούσεις;"

Ο Γιονγκχιούι, δίχως να το καλοσκεφτεί, έγνεψε και τον άφησε να περάσει. Αν πράγματι άξιζαν, θα μπορούσε να πάρει προαγωγή και ίσως, να βρεθεί σε μια θέση με καλύτερο μισθό και με καλύτερη ποιότητα ζωής.

Ο Λι Ζιενγκ εισήλθε και εξέτασε με μια γρήγορη ματιά τον χώρο, για να επιβεβαιωθεί πως όντως δεν τους παρακολουθούσε, ούτε τους άκουγε κανείς. Όταν διαβεβαιώθηκε, κάθισε αναπαυτικά στο χαλί και περίμενε και τον σύντροφό του να κάνει τον ίδιο. Ο Γιονγκχούι τον μιμήθηκε, με ύφος που πρόδιδε την ανυπομονησία του.

"Επρόκειτο για τον κυβερνήτη Σιανκίνγκ" είπε ο Λι Ζιενγκ. "Φήμες λένε πως είναι διεφθαρμένος και ανίκανος για την θέση του και πιστεύω πως για το κοινό καλό, είναι προτιμότερο να φυλακιστεί"

"Καλά, το ότι είναι, είναι" Γέλασε ο Γιονγκχούι. "Έχεις, όμως, αποδείξεις για τα λεγόμενά σου; Αν όχι, θα φυλακίσουμε εσένα για διάδοση συκοφαντιών"

"Έχω" είπε με σιγουριά ο Λι Ζιενγκ. "Τους τελευταίους δύο μήνες, ο Σιανκίνγκ έφερνε γυναίκες στο σπίτι του και τις κρατούσε για ολόκληρο το βράδυ. Μερικές φορές, ακόμη και την μέρα. Τα παράπονα των γειτόνων για τα μουγκρητά τους είναι αρκετά να σε πείσουν. Πέρα από τις πουτάνες, ξόδευε χρήματα και σε άλλες επιβλαβείς ακολασίες, κυρίως για κρασί και φαΐ. Οι δούλοι του μου έδειξαν τον ισολογισμό και κόντεψα να πάθω συγκοπή. Πείτε ότι δεν με πιστεύετε. Πως θα αντιδρούσατε αν σας έλεγα ότι ο πιο πιστός και ο πιο αφοσιωμένος Σύμβουλός του ήταν πρώην κατάδικος. Ναι, ακριβώς! Τον έπιασαν πριν από είκοσι φεγγάρια να προσπαθούσε να κλέψει τα κοσμήματα μιας πλούσιας και τον έκλεισαν στην φυλακή. Κανονικά, ήταν να τον στείλουν στο Αυτοκρατορικό Ανάκτορο και να τον εκτελέσουν, αλλά ο Σιανκίνγκ μεσολάβησε τελευταία στιγμή να τον σώσει. Δεν ξέρω γιατί. Δεν ξέρω αν γνωρίζονταν πριν το συμβάν, αν και είναι πολύ πιθανό, αν με ρωτάτε. Εγώ θα την πω την ταπεινή μου γνώμη, είτε θέλετε να την ακούσετε είτε όχι: ακόμα και άμα δεν συνουσίαζε με εκδιδόμενες γυναίκες ή δεν κατανάλωσε ανθυγιεινές ποσότητες κρασιού, η συσχέτισή του με άτομα αμφιλεγόμενης ηθικής είναι ανησυχητική. Ο Σιανκίνγκ είναι αδύναμος χαρακτήρας και θα επηρεαστεί αρνητικά από την παρουσία του, αντί το αντίστροφο. Για το καλό της πρωτεύουσας και ολόκληρης της Κίνας, ξεφορτώσου τον πριν να είναι πολύ αργά! Ριξ' τον στην φυλακή! Δηλητηρίασέ τον! Διαμέλισε τον! Μην αφήσεις τις τύψεις να σε εξαπατήσουν! Μην τις ακούσεις! Μην τον φυγαδεύσεις! Η πατρίδα έχει πληγεί περισσότερο από δειλούς, παρά από προδότες!"

...

"Αγαπητοί μου φίλοι,

Το σχέδιο μέχρις στιγμής κυλάει ομαλά. Έπεισα τον κεντρικό υπάλληλο επιθεώρησης να φυλακίσει τον κυβερνήτη της πρωτεύουσας. Αυτήν την στιγμή θα γευματίζει με τους αρουραίους του κελιού του. Αυτό με βοήθησε να πλησιάσω ευκολότερα τα κεντρικά γραφεία και να ανακηρυχθώ νέος κυβερνήτης. Ελπίζω οι δικοί σας στόχοι να επιτεύχθηκαν. Μην αργήσετε να φτάσετε στην πρωτεύουσα! Όταν θα βρεθούμε, θα μπορέσουμε να βάλουμε σε ισχύ το σχέδιό μας!

Με εκτίμηση,
Λι Ζιενγκ"

Ο επιστολέας τύλιξε την περγαμηνή σε ρολό και σφύριξε σε έναν ευνουχισμένο υπηρέτη να πλησιάσει. "Στείλε αμέσως αυτό το γράμμα στο Γιανγκ. Θα σου πω τώρα ονόματα και διευθύνσεις" διέταξε.

Όταν ολοκληρώθηκε η προαναφερθείσα διαδικασία και ο υπηρέτης έφυγε, ο Λι Ζιενγκ πήρε τα κλειδιά των κελιών και κατευθύνθηκε στα μπουντρούμια. Πόσο σκοτεινός, πόσο καταθλιπτικός, πόσο θλιβερός ήταν αυτός ο χώρος! Η μυρωδιά της σαπίλας και της σκουριάς σου ανακάτευαν το στομάχι, το θέαμα των φυλακισμένων, παραιτημένων από την ζωή και έχοντας χάσει κάθε θέληση για δράση, ήταν αποκαρδιωτικό και σε ωθούσε να στρίψεις το βήμα σου και να φύγεις μακριά. Ο Λι Ζιενγκ δεν πτοήθηκε.

Χτύπησε με δύναμη το ταμπούρλο και όταν βεβαιώθηκε πως είχε τραβήξει την προσοχή και του τελευταίου φυλακισμένου, είπε με καθάρια, επιτακτική φωνή: "Πολίτες της Κίνας! Πόσοι από εσάς αξίζετε να βρίσκεστε εδώ; Πόσοι από εσάς περάσατε από δίκαιη δίκη; Να χαραμίζετε τα χρόνια σας ενώ θα μπορούσατε να κάνετε οικογένεια, να εκμεταλλευτείτε τα ταλέντα σας, να πολεμήσετε για την πατρίδα σας, να δοκιμάσατε τόσα και τόσα πράγματα; Ποιος φταίει για αυτό; Εσείς πάντως όχι! Βρίσκεστε εδώ από κακή τύχη και μόνο! Εξαιτίας αυτής της σκύλας, της Γου, που προσπαθεί να καμουφλάρει τος αισχρότητες και τις ακολασίες της με το να στρέφει την προσοχή του λαού σε αθώους! Δεν θέλετε να την εκδικηθείτε; Δεν θέλετε να πάρετε το αίμα σας πίσω; Δεν θέλετε να επαναφέρετε την τάξη στην Υπέρλαμπρη Πατρίδα σας; Θα αφήσετε μια γυναίκα να σας κάνει κουμάντο, ενώ η ιστορία και η θρησκεία μας μάς έχει διδάξει πως η πτώση και η παρακμή επιφανειακών αντρών οφείλεται στην άρρωστη συμβολή γυναικών; Ποιος ευθύνεται για την καταστροφή του Φουσαί*; Μια γυναίκα! Σας ρωτάω, αδέλφια και συμπατριώτες μου, θα κάθεστε εδώ και θα κλαίτε την μοίρα σας ή πολεμήσετε για να την ανατρέψετε;!"

* Φουσαί των Γου (Fuchai of Wu): Βασιλιάς του κράτους των Γου που νίκησε που νίκησε τον Γκουζιάν (Goujian) του Βασιλείου των Γουέ (Yue). Ο Γκοζιάν, για να τον εκδικηθεί, του έφερε την Χι Σι (Xi Shi), μία από τις "Τέσσερις Καλλονές της Κίνας" για να τον αποπλανήσει. Ο Φουσαί περνούσε τόσο όμορφα με την Χι Σι, που αμέλησε τα βασιλικά και στρατιωτικά του καθήκοντα και έτσι, ο Γκουζιάν μπόρεσε να τον νικήσει και να ξαναπάρει το Βασίλειο του. Ο Φουσαί, ταπεινωμένος, εξαθλιωμένος και οργισμένος που άφησε μια γυναίκα να τον ξεγελάσει, αυτοκτόνησε.

"ΑΝΑΤΡΟΠΗ! ΑΝΑΤΡΟΠΗ! ΚΑΤΩ Η ΔΡΑΚΑΙΝΑ" Φώναξαν με μια φωνή οι φυλακισμένοι.

Ο Λι Ζιενγκ χαμογέλασε ευχαριστημένος, στριφογύρισε με καμάρι τα κλειδιά στο δάχτυλό του και άνοιξε τα κελιά. "Τα όπλα βρίσκονται έξω! Πάρτε ένα ο καθένας σας!"

...

Και κάπως έτσι, συνέβαινε η κάθε εισβολή του Λι Ζιενγκ και της συμμορίας του: εισέβαλαν σε μία πόλη, έπειθαν τους φυλακισμένους και όσους δεν είχαν στον ήλιο μοίρα ότι η Χήρα Αυτοκράτειρα Γου ευθυνόταν για την τωρινή τους καταστροφή, τους εφοδιάζαν με όπλα και κατευθύνονταν στον επόμενο προορισμό τους.

Οι κινήσεις τους δεν έμειναν απαρατήρητες από τους κατοίκους του Αυτοκρατορικού Ανάκτορου και η Γου διέταξε να συνασπιστεί στρατός για την καταπολέμηση τους.

Βέβαια, δεν ήταν μόνο αλήτες, κλέφτες και φτωχοί. Ήταν και μορφωμένοι λόγιοι αριστοκρατορικής καταγωγής και μία από τις εργασίες τους ήταν να διανέμουν δηλώσεις αναφερόμενοι στα αδικήματα και τις αισχρότητές της. Γνώρισαν γρήγορη επιτυχία και δεν άργησε να φτάσουν και στα αφτιά της Αυτοκράτειρας, η οποία ζήτησε από έναν υπηρέτη να αγοράσει ένα και να το διαβάσει μπροστά σε όλους τους Συμβούλους.

"Η Χήρα Αυτοκράτειρα Γου είναι φτωχικής καταγωγής. Στα νιάτα της κλήθηκε από τον Αυτοκράτορα Γκαοζού, μετά αποπλάνησε τον Ταϊζόνγκ, ξεσήκωσε το Εσωτερικό Παλάτι και μάγεψε τον Ζουανζόνγκ. Συκοφάντησε την πρώην Αυτοκράτειρα για να την αντικαταστήσει. Το σατανικό χαμόγελο της οδήγησε τον Μύριό μας σε μια αιμομικτική παγίδα. Η καρδιά της είναι πιο πονηρή από της σαύρας και πιο σκληρή από της λύκαινας. Είναι κυριευμένη από δαίμονες. Βασανίζει πιστούς υπηρέτες. Σκότωσε τις αδερφές της και δολοφόνησε τα αδέρφια της. Επίσπευσε τον θάνατο του ηγεμόνα και δηλητηρίασε τη μητέρα της. Τώρα που έχει διαπράξει αυτούς τους φόνους, δεν κρύβει πλέον τις σφετεριστικές της φιλοδοξίες. Έχει φυλακίσει τους διαδόχους του θρόνου και έχει αναθέσει τις κρατικές υποθέσεις σε μέλη της οικογένειάς της. Είναι μια κανίβαλος, που τρώει τον δρόμο της μέσα από την αυτοκρατορική καταγωγή. Είναι κακιά και θέτει τη δυναστεία σε κίνδυνο. Τα εγκλήματά της έχουν προκαλέσει την οργή των ανθρώπων και των θεών. Η ίδια η ύπαρξή της βλάπτει την αγνότητα του Ουρανού και της Γης. Ο Λι Ζιενγκ, πρώην υπηρέτης της Αυτοκρατορικής Αυλής, γιος ευγενών και ένδοξων αρχόντων, έχασε την εξουσία του επειδή κατήγγειλε τη διαφθορά της. Από τότε, η οργή ενδυναμώθηκε από μια καταιγίδα και ορκίστηκε ότι θα ελευθερώσει τον θρόνο από αυτά τα βαμπίρ. Καλούμενος από την απογοήτευση αυτού του κόσμου κάτω από τους ουρανούς και με εντολή της Βούλησης του Λαού, ύψωσε τη σημαία της εξέγερσης για να καθαρίσει τα αποβράσματα της ανθρωπότητας. Ως τη Χώρα των Εκατό Φυλών στα νότια και τα όρια των Βουνών των Ποταμών στο βορρά, σιδερένιοι ιππείς σπρώχνουν για να είναι πρώτοι στη σειρά, τροχοί από νεφρίτη βουίζουν συνεχώς προς τα εμπρός, όλοι βαδίζουν στον εχθρό. Τα σιτηρά μας είναι γεμάτα κόκκινο σόργο από τις τέσσερις θάλασσες. Τα κίτρινα πανό μας προχωρούν αδυσώπητα σαν ορμητικά κύματα σε μια καταιγίδα. Το κλαψούρισμα των αλόγων μας σωπαίνει τον ίδιο τον Βόρειο Άνεμο, οι αστραφτερές λεπίδες των σπαθιών μας ξεπερνούν τους ουράνιους αστερισμούς. Τα στρατεύματά μας δεν έχουν παρά να ψιθυρίσουν για να καταρρεύσουν ολόκληροι λόφοι και κοιλάδες. Όταν τα στρατεύματά μας βγάζουν πολεμικές κραυγές, τα σύννεφα και ο άνεμος αλλάζουν χρώμα. Με αυτή τη δύναμη, ποιος εχθρός μπορεί να μας αντισταθεί; Με αυτή τη δύναμη ποια πόλη θα μπορούσε να υπερασπιστεί τον εαυτό της; Η γη που χύθηκε στον τάφο του Μεγαλειότατου δεν έχει στεγνώσει ακόμα, και ήδη τα ορφανά του δεν έχουν πλέον δικαίωμα ύπαρξης.... Αν εξακολουθείτε να γαντζώνεστε στη ζεστασιά του σπιτιού σας, θα χαθείτε στον λαβύρινθο της μοίρας! Αν δεν συλλάβετε την προνοητική ώρα, θα παραπατήσετε την ώρα της πτώσης! Απαντήστε μου τώρα-αυτή τη στιγμή: Ποιος θα είναι κυρίαρχος της Αυτοκρατορίας, ποιος θα είναι κύριος των Μαύρων Χωρών, ποιος θα είναι κύριος των Κίτρινων Λαών!"

Η Γου τελείωσε την ανάγνωση και σήκωσε το πρόσωπό της. Οι σύμβουλοι αδημονούσαν για την προσδωκόμενη αντίδραση της. Πουθενά, όμως, δεν εντόπισαν ένα σούφρωμα, ένα μείδιασμα, κάτι τέλος πάντων που θα πρόδιδε τον θυμό και την οργή της.

Αφού κανείς δεν μίλησε, η Γου πήρε ξανά τον λόγο. "Τι υπέροχο ανάγνωσμα! Ο συγγραφέας είναι απίστευτα ταλαντούχος! Θέλω να μάθω το όνομα του, ώστε να τον καλέσω στο παλάτι και να γίνει ο προωσπικός μου Γραμματέας!"

Οι σύμβουλοι αλληλοκοιτάχτηκαν σοκαρισμένοι. Από όλες τις πιθανές αντιδράσεις, μόνο αυτό δεν περίμεναν. Στο τέλος, έγνεψαν αμήχανα και παρέμειναν ακίνητοι.

Η Γου έμεινε ευχαριστημένη, τύλιξε το ρολό μπαμπού και το έχωσε στο μανίκι της. "Εξαιρετικά! Τώρα, θα λύσουμε το επόμενο ζήτημα: πως θα καθυποτάξουμε τους επαναστάτες!"

Η σιγή την ξάφνιασε. Περίμενε πως οι Σύμβουλοι θα πετάγονταν όλοι μαζί και θα προσφωνούσε ο καθένας τις ιδέες τους, όχι ότι θα παρέμειναν μουγκοί.

"Ακούω ιδέες! Μιλήστε! Γιατί σωπάσατε:" είπε η Γου.

Κανένας δεν τολμούσε να μιλήσει, από φόβο μήπως οι προτάσεις τους θεωρηθούν ανόητες από την Χήρα Αυτοκράτειρα και διατάξει την τιμωρία τους. Τελικά, ήταν ο Σύμβουλος Πεν Γιαν που ξερόβηξε και έκανε ένα βήμα μπροστά.

"Υπέρλαμπρη Χήρα Αυτοκράτειρα Γου! Αξιότιμοι Σύμβουλοι! Στα χέρια μας έχει ανατεθεί η συστολή του πραξικοπήματος και η διάσωση της αυτοκρατορίας. Επιτρέψτε μου να σας κάνω την εξής πρόταση: πιστεύω πως για την εύρεση της άριστης λύσης, πρέπει να εξετάσουμε τον λόγο για τον οποίο οι επαναστάτες συσπειρώθηκαν. Γιατί δυσαρεστήθηκαν τόσο, που θέλουν να υποτάξουν το ανάκτορο και να εκθρονίσουν την αυτοκρατορική οικογένεια; Οι επαναστάτες δεν κρύβουν την αιτία της δυσαρέσκειάς τους: τους ενοχλούσε η θέση της Χήρας Αυτοκράτισσας Γου. Η παρουσία της και μόνο - να μην αναφέρω καλύτερα τις πολιτικές της αποφάσεις - ήταν ικανή να τους εξαγριώσει και να τους οδηγήσει σε αυτά αίσχη. Απευθύνομαι τώρα αποκλειστικά σε εσάς Υπέρλαμπρη Χήρα Αυτοκράτειρα Γου και ευελπιστώ να με ακούσετε καλά πίσω από την κουρτίνα: παραιτηθείτε από την θέση σας! Αναλάβετε την φροντίδα των παιδιών σας και των παιδιών των παλλακίδων. Μην ξανασυνευρεθείτε μαζί μας! Και όταν οι επαναστάτες το μάθουν, ίσως να ηρεμήσουν, να πάψουν τις εχθροπραξίες και η Κίνα να ημερεύσει επιτέλους!"

Σιωπή επικράτησε στην αίθουσα. Οι Σύμβουλοι επιθυμούσαν να μάθουν την αντίδραση της Χήρας Αυτοκράτισσας. Κανένας ήχος δεν έβγαινε πίσω από την κουρτίνα και το μήνυμα ήταν ασαφές. Τώρα, για τους αναγνώστες μας, η Γου είχε νευριάσει. Αφροί έβγαιναν από τα αφτιά της και πιέζε τα νύχια της στο φόρεμα, τόσο που το μεταξωτό ύφασμα σκίστηκε και τρύπησε το δέρμα της.

Και από το πουθενά, εκεί που έλεγες πως η συνέλευση είχε επισήμως τετελεστεί, ακούστηκε η αδύναμη φωνή ενός χαμηλόβαθμου αξιωματούχου βρήκε χώρο να εισελθει: "Ούτε ο στρατηγός Λι Ζιενγκ δεν θα μπορούσε να εκφράσει καλύτερα αυτά τα παράπονα"

Αυτή ήταν η ευκαιρία που περίμενε η γριά αυτοκράτειρα. Και ως συνήθως, την άδραξε. Τράβηξε απότομα την κουρτίνα - παραλίγο να την σκίσει, παρά την αδυναμία της ηλικίας της - και πλησίασε αποφασιστικά τον λεγόμενο αξιωματούχου. Έσκυψε το πρόσωπό της, όμοιο με όνι*, και γρύλισε με φωνή μάγισσας: "Τι είπες, νεαρέ;"

* Όνι: δαιμονικά πλάσματα της Κινέζικης μυθολογίας

"Εγώωωωω... δεν... δεν είπα τίποτα" ψέλλισε ο τρεμμάμενος αξιωματούχος και γύρισε να κοιτάξει τους συναδέλφους του, μήπως ένας από αυτούς διέθετε το θάρρος να τον υπερασπιστεί. Δυστυχώς, για αυτόν, οι πάντες οπισθοχώρησαν.

"Και όμως, σε άκουσα!" Επέμενε η Γου, με μάτια γουρλωμένα. "Είπες ""Ούτε ο στρατηγός Λι Ζιενγκ δεν θα μπορούσε να εκφράσει καλύτερα αυτά τα παράπονα". Εεε, αυτό δεν είπε;" ρώτησε, περιστρέφοντας το βλέμμα της στους συνδετημόνες. Ησυχία. "Δεν είπε αυτό;" ξαναρώτησε με πιο δυνατή φωνή και οι πάντες έγνεψαν αμίλητοι. Έπειτα, ξαναστράφηκε στον αξιωματούχο. "Δεν μου λες νεαρέ εεε, πως σε λένε;"

"Μιζένγκ" απάντησε ο αξιωματούχος, ενώ χοντρές σταγόνες ιδρώτα έσταζαν το πρόσωπό του.

"Δεν μου λες νεαρέ Μιζένγκ, δεν σου ακούγονται αυτά σαν λόγια προδότη;" Ο Μιζένγκ δεν απάντησε και η Γου το εξέλαβε αυτό ως σήμα να συνεχίσει. "Δεν είναι εμφανές πως αντιστάτες είναι όσοι είναι εναντίον μου και θέλουν να με εκθρονίσουν; Δεν υπονοείς πως ο Σύμβουλος Πεν Γιαν είναι ένας από αυτούς; Αυτούς του γλοιώδης επαναστάτες που δεν θα ησυχάσουν εώς ότου με δουν να σαπίσω υπό την βία των μαστιγίων; Δεν υπονοείς πως η μόνη κατάλληλη τιμωρία είναι να τον φυλακίσουμε;"

Ο αξιωματούχος ήθελε να αντισταθεί με κάθε σπιθαμή, γιατί ο Πεν Γιαν ήταν αξιέπαινος Σύμβουλος και ηθικός άνθρωπος, αλλά ο φόβος για την επερχόμενη τιμωρία της Χήρας Αυτοκράτισσας τον πλάκωσε και συμφώνησε μαζί της.

Η Γου ανασήκωσε τα φρύδια της, ευχαριστημένη, ενώ ένα σαρδόνιο χαμόγελο σχηματιζόταν στα χείλη της. "Αυτό περίμενα να ακούσω. Φρουροί! Πιάστε τον!" Φώναξε δείχνοντας τον άμοιρο Πεν Γιαν.

Μία πεντάδα αξιωματούχων έδραξε να εκτελέσει τις διαταγές της, προτού ο Πεν Γιαν προλάβει να αντιδράσει. Σε αντίθεση με τα προηγούμενα "θύματα" της Γου, ετούτος δεν αντιστάθηκε, παρά αποδέχτηκε παθητικά την μοίρα του. Οι φίλοι του δεν συμμερίζονταν το ίδιο σκεπτικό, με ορισμένους από αυτούς να διαμαρτύρονται για αυτήν την, κατά την γνώμη τους, "αδικία".

"Μα αφού ήταν αδιαφθείριτος!"

"Ήταν δίκαιος!"

"Ήταν σοφός!"

"Σας έσωσε από δυσμενείς καταστάσεις!"

Η ανυπότακτη Χήρα Αυτοκράτειρα τους αγνόησε και σημείωσε στον εαυτό της να τιμωρήσει παραδειγματικά τους φίλους του προδότη Συμβούλου μόλις κατασταλλόταν η εξέγερση. Προς το παρόν, έστρεψε την προσοχή της στον Μιζένγκ: "Όσο για σένα, η Χήρα Αυτοκράτειρα - πόσο το μισούσε να αποκαλεί έτσι τον εαυτό της, παρά σκέτο "Αυτοκράτειρα" - δεν θα ξεχάσει την βοήθειά σου. Σου το εγγυώμαι, θα λάβεις προαγωγή"

Ο νεαρός αξιωματούχους ξεροκατάπιε, έσκυψε το κεφάλι του και είπε "Σας ευχαριστώ πολύ, Υπέρλαμπρη Χήρα Αυτοκράτειρα Γου", σοκαρισμένος από όσα αντίκρισε, αλλά χαρούμενος που είχε γλυτώσει.

...

Η επανάσταση κατεστάλη πιο γρήγορα από το αναμενόμενο. Μπροστά στα πέτρινα μάτια της Γου και των Συμβούλων της, οι αξιωματούχοι πέταξαν το τρεμάμενο σώμα του Λι Ζιενγκ στα πόδια της και περίμεναν εντολές.

Ο Λι Ζιενγκ είχε χάσει κάθε ίχνος γενναιοτητας που το γεροδεμένο κορμί του διέθετε. Υποκλίθηκε βαθειά, χτύπησε με εκκωφαντικό κρότο το μέρωπο του στο παγερό πάτωμα και είπε ανάμεσα στους λυγμούς του: "Σας παρακαλώ, Υπέρλαμπρη Χήρα Αυτοκράτειρα! Δείξτε έλεος! Η όλη επανάσταση ήταν ένα λάθος της στιγμής. Ένα αστείο που λέγαμε με τα παιδιά στο πανδοχείο και κατέληξε σε ένα βαρυσήμαντο γεγονός. Μέσα στο κρασί, είχε ξεχάσει την σοφία του Μεγάλου Κομφούκιου: υποταγή στον Ανώτερό σου! Αν δείξετε ελεημοσύνη, θα γίνω υπόδειγμα πολίτη! Θα σας τιμώ κάθε πρωί και κάθε απόγευμα! Θα σκύβω το κεφάλι μου! Δεν θα μιλώ, εκτός αν μου δίνετε εσείς το δικαίωμα! Σας παρακαλώ, Υπέρλαμπρη Χήρα Αυτοκράτειρα Γου! Δείξτε έλεος!"

Η Γου άφησε ένα απαξιωτικό ρουθούνισμα και ανέβηκε στο ύψωμα. Τα αετίσια μάτια της περιεργάστηκαν τον χώρο και το πλήθος, προκαλώντας τους απερίγραπτο ρίγος. Στο τέλος, μίλησε:

"Κύριοι, δεν έχω παραβιάσει ποτέ τους νόμους των Ουρανών, το ξέρετε καλά! Υπηρέτησα τον προηγούμενο Αυτοκράτορα για περισσότερα από είκοσι χρόνια και οι υποθέσεις της Αυτοκρατορίας μου έχουν προκαλέσει μεγάλη ανησυχία! Έχω παρακολουθήσει τη σταθερότητα και την ευτυχία αυτού του κόσμου. Έχω προσφέρει πλούτο και αρχοντιά σε όλους σας. Από τότε που ο προηγούμενος ηγεμόνας σας εγκατέλειψε και μου εμπιστεύτηκε τη διοίκηση, ποτέ δεν ασχολήθηκα με την υγεία μου. Κάθε σκέψη μου ήταν για την ευτυχία των συνανθρώπων μου. Αυτοί οι επαναστάτες ήταν υπουργοί, στρατηγοί και αξιωματούχοι της Αυλής. Πού είναι, λοιπόν, η πίστη και η τιμή τους; Ντροπή σας! Δεν φοβάμαι τους προδότες και επαναστάτες. Σας ρωτάω: Ποιος από εσάς θα ήταν πιο ισχυρός, πιο οξύθυμος και πιο πεισματάρης από τον κληρονομικό υπουργό Πέι Γιαν; Ποιος θα ήταν πιο βίαιος, πιο απερίσκεπτος και πιο ερεθισμένος από τον Χου Ζινγκ Γέι; Ποιος θα ήταν πιο έμπειρος, πιο έξυπνος και πιο τακτικός από τον Τσενγκ Γου Τινγκ που δεν υπέστη ποτέ στρατιωτική ήττα; Αυτοί οι τρεις άνδρες πιστεύατε ότι ήταν αήττητοι! Όταν προσπάθησαν να με προδώσουν, τους αποκεφάλισα. Και το ίδιο θα κάνω και με εσένα και τους υπόλοιπους επαναστάτες, άθλιο σκουλήκι! Θα σας αποκεφαλίσω, θα καρφώσω τα κεφάλια σας σε παλούκια θα τα κυκλοφορώ στους δρόμους του Τσανγκ Αν και του Λιοϊάνγκ. Αν θεωρείτε τον εαυτό σας καλύτερο από αυτούς, πείτε το. Εάν όχι, συνεργαστείτε και εξοικονομήστε όλες σας τις δυνάμεις για να με βοηθήσετε στις κρατικές υποθέσεις. Αποδείξτε πως είστε άξιοι του εαυτού σας!"

...

Μετά από αυτό το περιστατικό, η Γου χρησιμοποίησε τον υπολοιπόμενο χρόνο της για να σκαρφιστεί τρόπο να γίνει η νέα Αυτοκράτειρα. Ήξερε πως δεν θα κληρονομήσει ποτέ τον θρόνο, λόγω του φύλου της, οπότε αποφάσισε να χρησιμοποιήσει την άλλη παραδοσιακή μέθοδο απόκτησης του Αυτοκρατορικού θρόνου: να ανατρέψει τον ήδη υπάρχοντα Αυτοκράτορα (τι και αν ήταν γιος της;) και να εγκαθιδρύσει μια νέα δυναστεία. Την δυναστεία των Ζιου.

Τα πράγματα φαίνονταν εύκολα στην αρχή: ο ανιψιός της τοποθέτησε μια πέτρινη πλάκα κοντά στον Ιερό Κίτρινο Ποταμό που ανέγραφε:

"Η Θεϊκή Μητέρα έχει ευλογήσει το Βασίλειο των Θνητών. Είθε να βασιλεύει για πάντα"

Η Γου μετονόμασε τον τίτλο της σε "Θεία Μητέρα και Άγιος Αυτοκράτορας" και αφιέρωσε θυσίες στην Λιο Σεν, την θεά του Κίτρινου Ποταμού. Παρότι για το μεγαλύτερο κομμάτι, ήταν μια συνηθισμένη τελετή, αυτό που την ξεχώρισε ήταν η ενδυμασία της, συγκεκριμένα το χάντρινο στέμμα που φορούσε, το οποίο ήταν αποκλειστικά για τους νόμιμους Αυτοκράτορες. Φυσικά, γνωρίζοντας τον χαρακτήρα της, κανένας, είτε ήταν χωριάτης είτε Υψηλόβαθμος Σύμβουλος, δεν μπορούσε να διαμαρτυρηθεί ή να κάνει κάποιο σχόλιο φωναχτά.

Και να 'ταν μόνο αυτό! Σαν κλασσικός φιλόδοξος εκφυλιστής του θρόνου, ήθελε να αποδείξει ότι η θέση της ήταν υποσχόμενο θεϊκό δώρο.

Με την βοήθεια του αγαπημένου της μοναχού Σιου Γουαΐ και της ταλαντούχας γραμματέας της, Σάνγκουαν Γουάνερ, εγγονή του φημισμένου Συμβούλου και ποιητή Σάνγκουαν Γι, η Γου βρήκε μια προφητεία από τα Βουδιστικά διδάγματα και το προσάρμοσε στα δικά της δεδομένα...

"Όλα αυτά είναι ωραία και καλά, αγαπητέ μου Σιου, αλλά με ενοχλεί κάτι στο κείμενο"

"Τι ακριβώς;" ρώτησε ο Σιου Γουαΐ.

Η Γου υπέδειξε στον πάπυρο. "Εδώ πέρα μιλάς για ένα ουράνιο πνεύμα σταλμένο από τον Βούδα που θα ενημέρωνε τους ακόλουθούς του ότι θα μετουσιωνόταν ως γυναίκα και θα κυβερνούσε ως Αυτοκράτορας πριν φτάσει στο τελικό στάδιο. Πιστεύεις πως ο απλός λαός της Κίνας θα γνωρίζει σε ποιο ουράνιο πνεύμα αναφερόμαστε;"

"Οι γραφείς και οι λόγιοι δεν θα δυσκολευτούν" Προσπάθησε να δικαιολογηθεί η Σάνγκουαν Γουάνερ.

"Αλλάξτε το!" Απαίτησε.

"Και τι να βάλουμε στην θέση του;" απόρησε ελαφρώς εκνευρισμένος ο Σιου Γουαΐ.

"Τι λέτε για τον Ματρέγια Βούδα*;" πρότεινε η Σάνγκουαν Γουάνερ. "Περισσότερες πιθανότητες έχουν να το ξέρει ο απλός λαός!"

* Ματρέγια Βούδα: σύμφωνα με μία προφητεία, ο Βούδας είχε υποσχεθεί να αναστηθεί στην Γη και να οδηγήσει χιλιάδες πιστούς του σε αιώνια γαλήνη.

Η Γου έγνεψε και ο Σιου Γουαΐ έκανε την διόρθωση. Όταν τελείωσε και αυτό, σηκώθηκαν, σκούπισαν την σκόνη από τους χιτώνες και πήγαν να βγουν από το δωμάτιο. Προτού προλάβει να κάνει βήμα η Σάνγκουαν Γουάνερ, η Γου την έπιασε από τον ώμο. "Θέλω να σου μιλήσω ιδιαιτερως; Ελπίζω να μην σε πειράζει"

Και να σε πείραζε, δεν μπορούσες να πεις "όχι" στην Γου. Ο Σιου Γουαΐ τις κοίταξε απορημένος, θέλοντας να μάθει τι θα γινόταν με την δικιά του περίπτωση.

"Με εσένα θα ασχοληθώ αργότερα, Γουαΐ" απάντησε η Γου. "Θα σε συναντήσω στο δωμάτιο σου" και του χάρισε ένα λάγνο βλέμμα, το οποίο ο Σιου Γουαΐ ανταπέδωσε με προθυμία.

Η Σάνγκουαν Γουάνερ έσκυψε το κεφάλι της, περιμένοντας την μοίρα της. Τόσα χρόνια που δούλευε με την Χήρα Αυτοκράτειρα, είχε μάθει πως ήταν απρόβλεπτη και κανείς δεν μπορούσε να μαντέψει τις κινήσεις της.

Η Γου πήρε μια βαθειά ανάσα. "Το κρατάω τόσα χρόνια μέσα μου και ποτέ δεν βρήκα την ευκαιρία να το πω: συγγνώμη!"

Η Σάνγκουαν Γουάνερ την κοίταξε αποσβωλομμένη.

"Όταν διέταξα να εκτελέσουν τον παππού σου. Δεν ζητάω συγγνώμη που τον σκότωσα, ο παππούς σου ήταν κάθαρμα και του άξιζε. Αλλά λυπάμαι πολύ για τον τρόπο που σου φέρθηκα" της χαΐδεψε το μάγουλο. "Ήταν λάθος μου να σε κάνω υπηρέτρια. Αν ήξερα τότε πόσο έξυπνη, πόσο χαρισματική ήσουν - και συνεχίζεις να είσαι - θα σου είχα φερθεί αλλιώς. Θα είχα από την αιγίδα μου. Θα μελετούσες και διέβρινες τους ορίζοντές σου αντί να σκουπίζεις βρώμικα πατώματα, να πλένεις τους στάβλους ή να τρέχεις ξωπίσω από κάθε κακομαθημένη πριγκίπισσα που δεν διαθέτει την μισή τσαχπινιά από εσένα. Θα με συγχωρέσεις;"

Μόνο δυο λέξεις μπορούσαν να ειπωθούν: "Μάλιστα, Υψηλοτάτη!"

...

"Το σχέδιό μου λειτουργεί άψογα!" Χασκογελούσε η Γου ενώ περιφερόταν στην αίθουσα. "Η μέρα της στέψης μου πλησιάζει! Ωωω, ήδη ακούω τους αλαλαγμούς των υπηκόων μου. Ήδη αισθάνομαι το κεφάλι μου να βαραίνει από το στέμμα! Μια νέα εποχή αρχινά! Ζήτω η δυναστεία των Ζιου!"

"Δεν σε καταλαβαίνω, αγάπη μου" είπε ο Σιου Γουαΐ. "Η προφητεία έχει διασκορπιστεί σε ολόκληρα τα μήκη και τα πλάτη της Αυτοκρατορίας. Σου έχουν ήδη γίνει δύο προτάσεις να ανέλθεις στον θρόνο και εσύ τις έχεις απορρίψει. Γιατί; Εξήγησέ μου το σκεπτικό σου"

Η Γου τον φίλησε στο μέτωπο. "Θέλω η τελική μου έγκριση να γίνει μπροστά σε εκατοντάδες αυτόπτης μάρτυρες. Είδες πόσοι λίγοι ήρθαν την προηγούμενη φορά; Μόνο 40.000! Δεν είναι αρκετό"

Δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει την πρότασή της και το πάτωμα σείστηκε από χιλιάδες ποδοβολητά. Ύστερα, ακολούθησε μια ηχηρή οχλοβοή που ζητούσε την Αυτοκράτειρα.

"Μα τον Βούδα! Εισβολείς;" Αναφώνησε ο Σιου Γουαΐ και έμοιαζε έτοιμος να λιποθυμήσει.

"Όχι καλέ. Ο απλός λαός είναι. Άντε σήκω τώρα. Δεν κάνει να σε δουν έτσι!" Και κατευθύνθηκαν στο μπαλκόνι.

Πότε, σε όλα τα χρονικά της Κίνας, δεν είχε εμφανιστεί τόσος πολύς κόσμος στο ανάκτορο και να ζητά μάλιστα, το ίδιο πράγμα: να δεχτεί η Γου τον ρόλο της αυτοκράτειρας! Φώναζαν, χειρονομούσαν, τέντωναν τα χέρια τους στον ουρανό. Οι φρουροί είχαν σταματήσει τις προσπάθειες και τους είχαν αφήσει να περάσουν.

Η Γου παρακολουθούσε τον γεγονός από το μπαλκόνι της. Το διασκέδαζε, δεν μπορούσε να το κρύψει. Της άρεσε η σκέψη πως ο λαός της την αγαπούσε τόσο, που ήταν πρόθυμος να δεχτεί μια νέα δυναστεία με αυτήν ιδρυτικό μέλος. Ο γιος της την πλησίασε. Στο πρόσωπο του, στις κινήσεις του ήταν εμφανές ο φόβος. Αυτός δεν σκεφτόταν υποσχόμενα μεγαλεία. Απεναντίας, σκεφτόταν πως αν το αίτημά τους δεν γινόταν δεκτό, η μέρα θα κατέληγε σε μια αιματηρή εξέγερση χωρίς νικητή.

"Μητέρα!" Φώναξε με τρελαμένη φωνή, προκειμένου να ακουστεί πάνω από τον όχλο. "Μητέρα, δέξου το θέλημά τους! Δεν βλέπεις πόσο παθιασμένοι είναι; Δέξου τον τίτλο της αυτοκράτειρας!"

Η Γου έστρεψε το βλέμμα της προς αυτόν. Δεν του απάντησε. Είχε αποφασίσει να ακολουθήσει κατά γράμμα το σχέδιό της και δεν είχε φτάσει ακόμα στο τελικό βήμα.

Στον ασυννέφιαστο ουρανό σμήνος πουλιών πέταξε. Από αυτά, ξεχώρισε ένα τεράστιο επιβλητικό πτηνό με απροσδιόριστο φτέρωμα και τεράστια φτερά που σκέπαζαν τον ήλιο.

"Ένας φοίνιξ! Όπως ακριβώς και στην προφητεία!" Φώναξε κάποιος.

Το μόττο άλλαξε και όλοι οι παρευρισκόμενοι βάλθηκαν φωνάζουν: "Φοίνιξ! Φοίνιξ!"

Τότε, το πρόσωπο της Γου ξεπρόβαλε από το κικλίδωμα, ανύψωσε τα χέρια της για να σωπάσει τον όχλο και είπε με καθάρια φωνή: "Υπήκοοι μου! Δεν σας αγνοούσα! Άκουγα το αίτημά σας από ψηλά. Αμφέβαλλα όμως αν έπρεπε να δεχτώ! Αν οι καιροί ήταν κατάλληλοι, ώστε η παλιά δυναστεία να αναπαυθεί επιτέλους και μια νέα να ανυψωθεί στην θέση της, χωρίς οι ουράνιες δυνάμεις να διαμαρτυρηθούν. Οι θεοί μίλησαν! Έστειλαν τον φοίνικα, όπως ακριβώς προέβλεψε η προφητεία! Αν αυτό δεν είναι θεϊκό απεσταλμένο σημάδι, να πέσει κεραυνός να με κάψει! Εγώ θα δεχτώ τις νέες υποχρεώσεις μου!"

Ζητωκραυγές, χτυπήματα στο χώμα, χειροκροτήματα ακολούθησαν τον λόγο της και η γριά πλέον γυναίκα αποσύρθηκε στην καμάρα της, ευχαριστημένη με την τροπή των γεγονότων.

...

Η Γου είχε σχεδιάσει και την παραμικρή λεπτομέρεια για την μέρα της ενθρόνισής της. Ως ημερομηνία, αυτή, οι αυτοκρατορικοί μάντεις και οι Επίτιμοι Σύμβουλοι είχαν κατασταλάξει στην ένατη μέρα του ένατου μήνα* με τον Διπλό Ήλιο.

* Ένατη μέρα του ένατου μήνα: Επίσης γνωστή ως "Φεστιβάλ του Διπλού Εννιά". Ο αριθμός Εννιά είναι συμβολικός γιατί αντιπροσωπεύει το γιαν. Σκοπός της γιορτής είναι το καλωσόρισμα του χειμώνα. Κάθε χρόνο πέφτει σε διαφορετική ημερομηνία: το 2023 έπεσε στις 23 Οκτώβρη, φέτος πέφτει στις 11 Οκτώβρη και του χρόνου υπολογίζεται να πέσει στις 29 Οκτώβρη.

Φορούσε το πολυπόθητο βιολετί αυτοκρατορικό μανδύα πάνω από έναν λευκό χιτώνα, κεντημένο με δώδεκα σειρές ιερών σχεδίων και ζωγραφισμένο με δράκους ψηλά στα σύννεφα, ενώ στο χέρι της κουβαλούσε ένα σμαραγδένιο σκήπτρο.

Μπρούντζινες καμπάνες έκρουζαν, διαλλαλώντας το ευχάριστο γεγονός όχι μόνο στον απλό λαό, αλλά και στους ουράνιου θεούς και στους Φύλακες-δράκους των τεσσάρων κατευθύνσεων. Παρότι μέρα μεσημέρι, ο ουρανός είχε ήδη σκοτινιάσει από την κάπνα και την τσίκνα των σφαγμένων ζωντανών. Γουρούνια, κατσίκες, πρόβατα, αρνιά, αγελάδες, μοσχάρια, βόδια και άλλα εκλεκτά εδέσματα στριφογύριζαν στις σούβλες, σε μεγάλο αριθμό για να ικανοποιήσουν και τους εκατό χιλιάδες (ίσως και περισσότερο) θεατές που είχαν έρθει να τιμήσουν τον νέο Αυτοκράτορα.

Η πομπή ξεκίνησε από την Κεντρική Πλατεία της Πρωτεύουσας και κατέληξε στην Αίθουσα του Θρόνου, ένα μέρος αρκετά επιβλητικό για να φιλοξενήσει ένα τόσο σπουδαίο γεγονός. Το ταβάνι ήταν τόσο ψηλό που ένας νεοσείσαχτος επισκέπτης θα νόμιζε πως ο ουρανός είχε βαφτιστεί πράσινος και οι κεντημένες από μαργαριτάρια κουρτίνες κάλυπταν και τις έξι πλευρές του χώρου. Αμέτρητες πόρτες και παράθυρα σε σχήμα μισοφέγγαρου στόλιζαν την κεκλειμένενη στέγη. Πολύχρωμα φαναράκια κρέμονταν από το ταβάνι φωτίζοντας τον κλειστό χώρο και ευλογίζοντας τον κόσμο με ευχές και ευτυχία και μακροζωία.

Ο Αρχι-Ιερέας τοποθέτησε το στέμμα με τις εικοσιτέσσερις σειρές μαργαριτάρια και νεφρίτι στο κεφάλι της και υποκλίθηκε γονατίζοντας και σκύβοντας το κεφάλι στο πάτωμα. Επιτέλους, μετά από πενήντα χρόνια σκληρής προσπάθειας, οι εξηντατριάχρονη Γου κατάφερε κάτι που οι περισσότερες γυναίκες μόνο στα πιο τρελά τους όνειρα μπορούσαν να πραγματοποιήσουν: να γίνει Αυτοκράτειρα ολάκερης της Κίνας!

...

Πως σας φάνηκε;

Μόνο "αγγελούδι" δεν την λέτε.

Η Γου Ζετιάν δέχτηκε έντονη κριτική, όχι μόνο όσο ζούσε, αλλά και μεταθανάτια, όπου οι μετέπειτα ιστορικοί προσπάθησαν να παρουσιάσουν την βασιλεία της ως ένα cautionary tale (που λένε και οι "φίλοι" μας, οι Άγγλοι) για να εξηγήσουν γιατί δεν έπρεπε μια γυναίκα να βρίσκεται σε τόσο υψηλή θέση εξουσίας. Ενδεικτικό του, όπως είπαμε και στην αρχή του κεφαλαίου, υπήρξε η πρώτη και η μόνη γυναίκα αυτοκράτειρας της Κίνας. Μόνο πρόσφατα άλλαξε η αποτίμησή της και άρχισαν να την παρουσιάζουν ως μία αξιόλογη μονάρχης και την βασιλεία της ως μια "χρυσή εποχή" για το κράτος. Σε τούτη την περίοδο οι γυναίκες κατείχαν μεγαλύτερη ελευθερία και μπορούσαν να ασκήσουν υψηλόβαθμες θέσεις και είναι πολύ κρίμα που αυτό δεν συνεχίστηκε και μετά τον θάνατό της.

Τέλος, άμα το ψάξετε, θα δείτε πως και αρκετοί άλλοι αυτοκράτορες της Κίνας υπήρξαν το ίδιο (ή και περισσότερο) δολοπλόκοι και παμπόνυροι με την Ζετιάν. Κανείς, όμως, δεν είναι τόσο αμφιλεγόμενος ή μισητός όσο αυτή. Επειδή δεν ήταν γυναίκες.

Γενικώς, στην Κίνα υπάρχει η έκφραση: "Ένας καλός άνθρωπος δεν μπορεί να γίνει καλός αυτοκράτορας, αλλά ένας καλός αυτοκράτορας δεν μπορεί να είναι καλός άνθρωπος" και πιστεύω πως αυτό της ταιριάζει γάντι.

Νιώθω πως ούτε και την Γου κατάφερα να δικαιώσω και πιστεύω πως θα έκανα καλύτερη δουλειά αν της είχα γράψει βιβλίο. Διστάζω λίγο, επειδή η Shan Ya έχει γράψει ένα εξαιρετικό βιβλίο για αυτήν με τίτλο "Empress: A novel" (από το οποίο εμπνεύστηκα αρκετά) και νιώθω πως δεν μπορώ να την ξεπεράσω. Που θα μου πάει, μια μέρα θα το κάνω... Στην δική της περίπτωση, προσπάθησα να κάνω το ακριβώς αντίθετο από αυτό που έκανα στην Νζίνγκα: εκεί όπου ήθελα να σκιαγραφήσω την άνοδό της και παραμέλησα την δράση της εναντίον των Πορτογάλων (που αποτελεί και το κεντρικό στοιχείο της βασιλεία της), με την Γου ήθελα να δώσω έμφαση τόσο στις απόπειρές της να ξεφορτωθεί τους αντιπάλους της, όσο και στην πολιτική της σταδιοδρομία από την στιγμή που παντρεύτηκε τον Ζουανζόνγκ και έγινε αυτοκράτειρας.

Ομολογώ πως για να προφτάσω να δημοσιεύσω το συγκεκριμένο κεφάλαιο πριν από το deadline του, παρέλειψα ορισμένα στοιχεία της ζωής της, όπως το πως ξεφορτώθηκε τον Σύμβουλο Σάνγκουαν Γι, την κατασκευή του "Φωτισμένου Διαδρόμου", δύο άλλες εξεγέρσεις εναντίον της που κατεστάλη και το πάνθεον των θεών που όρισε.

Ας πούμε κάποια τελευταία πράγματα για την αυτήν: η δυναστεία της άντεξε δεκαπέντε χρόνια, όσα δηλαδή και η βασιλεία της. Το περιστατικό που σας διηγήθηκα στην αρχή του κεφαλαίου είναι αποκύημα της φαντασίας μου για να εξηγήσω γιατί η Γου έγινε τόσο σκληρή. Ο Γουάνγκ Φουσάνγκ ήταν υπαρκτό πρόσωπο, μόνο που δεν ήταν γκουρού, αλλά ευνούχος που υπερασπιζόταν τον Λι Ζονγκ. Ένας από τους πολλούς τίτλους που υιοθέτησε ήταν Zetian Dasheng Emperor, ή στα ελληνικά, "Η Μεγάλη Σοφός που βασιλεύει από την θέληση των Ουρανών". Η βασιλεία της ήταν γεμάτη έντονες περιπέτειες, αψηφήσεις, καταστολές κτλ, συμπεριλαβανομένου ενός ανάξιου μοναχού (που ήταν και ερωμένος της) που έκαψε έναν ναό που ο ίδιος είχε σχεδιάσει και τελικά στραγγαλίστηκε από δύο σωματώδης γυναίκες που η Γου είχε στείλει, και δύο άλλους ερωμένους της, τους αδελφούς Ζανγκ, που σύγχρονοι ιστορικοί υποψιάζονται πως μπορεί να ήταν unisex κτλ. Στο τέλος της ζωής της, αντιμετώπισε ένα φοβερό δίλημμα: είτε να κληροδοτήσει τον θρόνο στον γιο της (που ήταν μέλος των φυλής Λι του άντρα της), είτε στον ανιψιό της (που άνηκε στην δική της φυλή Γου). Αν κληροδοτούσε τον θρόνο στον ανιψιό της, η δυναστεία της θα επιβίωνε για την μετέπειτα γενιά, αλλά δεν θα μπορούσε να εισέλθει στο ουράνιο αυτοκρατορικό ανάκτορο μεταθανάτια, επειδή προσευχές από ανίψι σε θεία δεν ήταν αποδεκτές από την θρησκεία τους. Αν επέλεγε τον γιο της, η δυναστεία των Τανγκ θα επέστρεφε στο προσκήνιο, αλλά η ψυχή της θα ευημερούσε. Επέλεξε τον γιο της και ζήτησε μάλιστα, να καθαιρεθεί από τον τίτλο της Αυτοκράτειρας και να ταφεί ως σύζυγος του Αυτοκράτορα Ζουανζόνγκ. Στο Μαυσωλείο αυτής και του συζύγου της στήθηκε μια στήλη, στην οποία είχε ζητήσει από τον γιο της, τον Λι Νταν, να γράψει πάνω της έναν επιτάφιο αντάξιο των έργων της. Ο Λι Νταν, όμως, δεν μπορούσε να βρει τα κατάλληλα λόγια να περιγράψει την μητέρα του, οπότε δεν έγραψε τίποτα και η στήλη έμεινε γνωστή ως η "Άγραφη Στήλη". Αυτό δεν απέτρεψε τους ιστορικούς να εκφράσουν τις δικές τους απόψεις για την Γου, οι οποίες δεν ήταν πάντοτε ευχάριστες...

Για την συγκεκριμένη φιγούρα, βρήκα περισσότερες πληροφορίες για αυτήν στο ελληνικό ίντερνετ σε σχέση με την Νζίνγκα. Παρόλα αυτά, υπήρχαν κάποιοι τίτλοι και κάποια ονόματα στα οποία έκανα ελεύθερη μετάφραση. Στα αριστερά, είναι η αγγλική έννοια και στα αριστερά, η ελληνική:

Lizhou - Λιζού
Imperial Majesty - Μεγαλειοτάτη
Lady Xena - Λαίδη Χένα
Chang'an - Τσανγκ Αν
Wang - Ουνγκ
Consort Xiao - Παλλακίδα Ζιάο
Shangguan Yi - Σάνγκουαν Γι
Gaozong - Γκαοζόνγκ
Li Zhong - Λι Ζονγκ
Zhengben - Ζενγκμπέν
Empress Dowager - Χήρα Αυτοκράτειρα
Qufu - Κουφού
Quren - Κουρέν
Wang Fusheng - Γουάνγκ Φουσάνγκ
Gaoming - Ζάομινγκ
Li Chéngqián - Λι Τσενγκιάν
Shang Guan Yi - Σανγκ Γκουαν Γι
Mùchén - Μουσέν
Qiu Shen Ji - Κι Σεν Ζι
Xianqing - Σιανκίνγκ
Yonghui - Γιονγκχούι
Divine Mother Holy Emperor - Θεϊκή Μητέρα Άγιος Αυτοκράτορας
Luo Shen - Λιο Σεν
Xue Huaiyi - Σιου Γουαΐ
Shangguan Wan'er - Σάνγκουαν Γουάνερ
Zhang - Ζανγκ

Τέλος, θα ήθελα να σας ζητήσω συγνώμη που το κεφάλαιο είναι βιαστικά γραμμένο. Είχα βάλει υπόσχεση με τον εαυτό μου να το τελειώσω σε προκαθορισμένο χρονικό διάστημα και δεν πρόλαβα να το διορθώσω πλήρως.

Επίσης, η δημοφιλής σειρά ιστορικού μυστηρίου με ήρωα τον Δικαστή Τι ("Judge Dee" στο πρωτότυπο, για κάποιο λόγο οι Γάλλοι και εμείς οι Έλληνες αλλάξαμε το όνομά του όταν τον μεταφράσαμε) λαμβάνει χώρα την περίοδο της βασιλείας της.

Παρακάτω, σας παραθέτω βιβλιογραφία σε περίπτωση που θέλετε να μάθετε περισσότερα για αυτήν:

Βικιπαίδεια:

Αγγλική έκδοση: https://en.m.wikipedia.org/wiki/Wu_Zetian

Ελληνική έκδοση: https://el.m.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%BF%CF%85_%CE%96%CE%B5%CF%84%CE%B9%CE%AC%CE%BD

YouTube:

1ο μέρος: https://youtu.be/-OoXMpJKAuo?si=rQilsvsDtGsQY4o9

2ο μέρος: https://youtu.be/kNjVyQpG_wI?si=wx3BhQJZobiA1i5F

https://youtu.be/nORI8r5Mgts?si=1qteamEy6VMKc2Yu

1ο μέρος: https://youtu.be/WBt0T256HD0?si=w3XuMXW9OGXElaRn

2ο μέρος: https://youtu.be/xmOM-Ng2hKw?si=SiLHpgDYRKHQ82hz

3ο μέρος: https://youtu.be/Ujw7ndmOGPk?si=wMAVUMurJPaX1W1k

4ο μέρος: https://youtu.be/dd8PXhuU1K8?si=WueYwYUOJKU_vj37

5ο μέρος: https://youtu.be/omh_ReMW74M?si=ItJgB008x7O2kwNh

https://youtu.be/rt1uePpPqCQ?si=MOj2RbfVMAetaMfK

https://youtu.be/VbzRCCPTAck?si=s-171cWRGgGMQFpH

Podcast:

https://open.spotify.com/episode/1RGlXb0RQqKljsxwtVgNgt?si=g1CX8MO8RV6GVd_AtiksYw

https://open.spotify.com/episode/3JX5FMOv1VkGBn1pYecDDE?si=zxuJZEg1SruzCzf6ByJRug

Βιβλία:

"Emperor Wu Zetian and her pantheon of devis, divinities and dynastic mothers" by N. Harry Rothschild

Στο επόμενο κεφάλαιο, θα μιλήσουμε για μία στρατηλάτης η οποία τα έβαλε με την πανίσχυρη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Μπορείτε να μαντέψετε ποια είναι;

Όποι@ το βρει, θα κερδίσει ένα μπισκοτάκι! 🍪