(Ölümüne ağlayamadığı için kendinden uzunca bir süre iğrenmişti.)
Biliyordu Coleman, Ivy'le uyuşmadıkları büyük yerler vardı. Ivy'i seviyordu, evet, ama her istediği yapıp onu hep mutlu tutmaya çalışıyordu.
Çünkü Ivy kimsenin ona vermediği sevgiyi vermişti, onu memnun etmezse büyük bir suçluluk duygusuna kapılırdı.
Biliyordu, şu an hayatta olsaydı muhtemelen yine de ayrı olurlardı. Çünkü bir noktadan sonra ikisi de dayanamazdı buna.
Ivy, Coleman'ın kendini sırf onu memnun etmek için parçalamasına göz yumamaz; Coleman'sa kendine böyle yapmaya devam edemezdi.
İkisine de zarar veriyordu bu.
Beraber kalmaları mümkün değildi, olmamıştı da zaten.
Her şekilde ayrılacaklardı.
Ayrı olmaları gerekti.
Yine de şu an yanında olmasını istiyordu.
Yine de seviyordu onu.
Yine de onla evlendiğine pişman değildi.
Özlüyordu onu.