"Shh! ស្ងាត់!" Woobinយកដៃចាប់បិទមាត់wonwooរហូតគ្មានសម្លេងនឹងអោនទៅលិតក្បាលពោះរាប់ស្មើររបស់wonwoo ដៃចាប់ច្របាច់ពោះស្មើរជាមួយនឹងចង្កេះតូចអោយក្រហមអស់។ ហើយអណ្ដាតក្ដៅក៌បន្តលិតឡើងលើ។
"ជួ-យ-ផ-ង!" សម្លេងwonwooលឺដាច់ៗជាមួយទឹកភ្នែកហូរមកប៉ះដៃwoobin!
ផាំងៗៗ
សម្លេងកាំភ្លើងពន្លឺឡើងពេលនេះ មានការបាញ់សម្រុកចូលយ៉ាងខ្លាំង ពីអ្នកម្ខាងទៀតwoobinកំពុងតែធ្វើបាបwonwooលែងwonwooទៅមកខាងភ្លាមៗ ប្រញាប់មកតទុលនឹងអ្នកម្ខាងទៀតដែរកំពុងបាញ់សម្រុកចូលមក។
"ចង្រៃយ៍!" Woobinជេរប្រទិចយ៉ាងខ្លាំងគាត់បានរុញwonwooអោយដួលនឹងឥដ្ឋហើយប្រញាប់យកកាំភ្លើងទៅតរដៃនឹងពួកគេ។
បាំងៗៗ
សម្លេងបាញ់កាន់តែលឺខ្លាំងឡើងwonwooបានរត់គេចទៅពួននៅក្រោមតុ គាត់បិទត្រចៀកខ្លួនឯងមើលទៅពេលនេះគាត់ត្រូវគ្របស្លាប់ទៅនេះហើយ
"ចេញមក!" សម្លេងដែរគាត់ចាំបានយ៉ាងច្បាស់ថាជាសម្លេងរបស់អ្នកណា wonwooមើលទៅបុរសសង្ហាខ្ពស់ស្រឡះកំពុងតែរុញតុនោះចេញអោយwonwooចេញមកក្រៅ។
"ទៅណា?" Mingyuស្រែកសួរពេលwonwooចេញមកក្រៅបានហើយ មើលទៅគ្នីគ្នារបស់woobinដេកស្លាប់ក្នុងធ្លុកឈាម
"លែងដៃ!" Wonwooស្រែកយ៉ាងខ្លាំង នឹងប្រលែងដៃចេញពីការរបស់mingyu mingyuមិនបានទៅចាប់អ្វីខ្លះណាស់ណានោះទេត្រឹមចាប់កដៃwonwooតិចៗប៉ុណ្ណោះ។
"Wonuបងមកជួយអូនណាយ៉ាងណាក៏គួរតែមានអរគុណបងបន្ទិច!" Mingyuនិយាយឡើងមកនេះបើគាត់មកមិនទាន់តើមានរឿងអ្វីកើតឡើងចំពោះwonwoo
"ខ្ញុំមិនបានសុំបងអោយជួយទេ!" Wonwooបេះដៃចេញmingyu គាត់មិនចង់សូម្បីតែមើលមុខmingyu នេះបើmingyuមកមិនទាន់តើwonwooនឹងត្រូវwoobinនឹងគ្នីគ្នារំលោភទេ?
"បើបងមកមិនទាន់ អូនក៌ដឹងថានឹងមានរឿងអ្វីកើតឡើង" mingyuពាក្យពិតនឹងមើលទៅមុខតូចមួយរបស់wonwooមានស្នាមក្រហមព្រោះការទះរបស់woobin
"ព្រោះបង! ទើបខ្ញុំមករកពួកគេអោយជួយ" wonwooស្រែកអោយmingyuយ៉ឆងខ្លាំង
"ហេតុអ្វីអូនមិនប្រើបង? ប្រើបងឲ្យតាមរកអ៊ំប្រុសអ៊ំស្រី ប្រើបងប្រឆាំងនឹងSeungcheol អូនចង់ប្រើបងយ៉ាងណាក៌បានwonu ប្រើបងតាមចិត្តអូន!" mingyuចាប់ដៃwonwooហើយគាត់ឱបwonwooពីក្រោយខ្នងតិចៗ (សុំប្រើផងបានទេ?😒)
"ហឹកហឹក! ព្រោះតែបងទើបខ្ញុំរកពួកគាត់មិនឃើញ ព្រោះបងទើបខ្ញុំស្ថិនក្នុងស្ថានភាពមួយនេះហឹកហឹក" wonwooអោយmingyuឱបគាត់ពីក្រោយគាត់យំយ៉ាងខ្លាំង ទាំងមិនយល់សោះថាហេតុអ្វីmingyuនៅតែតាមចង់កម្មពារជាមួយគាត់។
"បងសុំទោស!" Mingyuសុំទោសទោះគាត់មិនបានខុសក្នុងរឿងនេះ mingyuចង់ផ្ដល់ភាពកក់ក្ដៅមួយអោយទៅwonwooពេលនេះគាត់នៅតែបន្តឱបwonwooមិនលែងឡើយ។
"ហឹកហឹក!" Mingyuឱបwonwooអោយយំមួយអស់ចិត្តទោះពេលនេះwonwooខឹងនឹងmingyuយ៉ាងណាតែរឿងមុននេះពិតជាធ្វើអោយwonwooឈឺចាប់ណាស់ ភ័យក្លាចណាស់ ពេលនេះក៏មានអារម្មណ៍សុវត្ថិភាពពេលមានmingyuនៅក្បែរ។
--^-^--
Mingyuនឹងwonwooកំពុងតែឈរនៅក្បែរឡាននៅម្ដុំអាគារដែរwonwooបានចូលទៅមុននេះ។
Wonwooកំពុងតែហៀបនឹងដើរចេញតែក៏ត្រូវmingyuចាប់ដៃគាត់តិចៗ
"តេមកបងបើអូនយល់ព្រមនឹងសំណើរទាំងនោះ!" Mingyuហុចលេងរបស់គាត់អោយទៅwonwoo។
Wonwooមើលទៅលេងទូរសព្ទនៅលើដៃបន្ទិចគាត់ពិតជាមិនចង់គិតនោះទេថានៅទីបំផុតគាត់អាចនឹងពឹងបុរសម្នាក់នេះ (ពឹងទៅអាណាឃាត់ហា?)
"ហឹម!" Wonwooងួកក្បាលតិច គាត់មិនបាននិយាយអ្វីច្រើននោះទេពេញមួយថ្ងៃនេះ គាត់បានដើរចេញពីmingyuត្រឡប់ទៅបន្ទប់ជួលរបស់គាត់វិញ។
Wonwooដើរផងនឹកឃើញពាក្យmingyuនិយាយផង។
មុននេះ!
"ទៅនៅរូស្សីជាមួយបងទៅ កុំនៅទីនេះអីថ្ងៃនេះមានមនុស្សទាំងអស់នេះធ្វើបាបអូនបងជួយទាន់ ចុះពេលបងមិននៅអូននឹងទៅជាបែបណា? wonuចាំបងមើលថែអូនណា" mingyuចាប់ដៃwonwooតិចៗនៅក្នុងឡាន ដោយមានកូនចៅmingyuកំពុងសំអានកន្លែងវ៉ែប្រហាគ្នាមុននេះ។
"ចុះប៉ាម៉ាក់?" Wonwooសួរទៅវិញ ចុះបើwonwooពិតជាត្រូវទៅរូស្សីជាមួយmingyuចុះទីនេះក្រុមហ៊ុនលោកjeonលោកស្រីjeonគិតយ៉ាងណា?
"បងនឹងមើលថែពួកគាត់ បងនឹងតាមរកពួកគាត់អោយអូន ពេលរកពួកគាត់ឃើញអូនចង់ទៅវិញជាមួយពួកគាត់ក៏បងមិនថា ចំណែកseungcheolបងគ្មានសិទ្ធលូកដៃក្នុងក្រុមហ៊ុនjeonនោះទេ" mingyuបងស្រាយការគិតwonwooចេញទាំងអស់ថែមទាំងដាក់ដំណើរដល់ល្អបំផុតដល់wonwooទៀតផង។
--^-^--
"ហ៊ើយ!" Wonwooដកដង្ហើមយ៉ាងធំដាក់ខ្លួនដេកនៅលើពូកក្នុងបន្ទប់ដល់តូចរបស់ខ្លួនគិតនៅពាក្យសំដីរបស់mingyu។
ព្រឹកថ្ងៃថ្មី
ថ្ងៃនេះwonwooក្រោបពីព្រឹកដូចធម្មតានឹងទៅធ្វើការនៅក្នុងហាងលក់ទំនិញដូចធម្មតាចេញពីនេះក៌ទៅធ្វើការនៅហាងអាហារ
"អ្នកមីងខ្ញុំសុំសំរាក!" ព្រោះភាពហត់នឿយwonwooបានចូលមកសុំអ៊ំស្រីឈប់ ណាមួយពេលនេះលុយដែរwonwooខំរកនោះមិនយកទៅណា យកទៅប្រើអ្នកណាអោយជួយរកលោកjeonដែរ។
"Wonwooនិយាយអ្វី? មើលចុះថ្ងៃនេះរវល់យ៉ាងណា?" មីងគាត់មិនទាំងមានពេលនិយាយជាមួយwonwooផងព្រោះហាងនេះរវល់ណាស់។
"ជួយមីងសិនទៅថ្ងៃនេះ!"
មីងម្ចាស់ហាងដាក់ថាសអាហារក្នុងដៃwonwooដើម្បីលើកវាជួនភ្ញៀវ មើលទៅទីនេះមនុស្សចេញចូលច្រើនណាស់។
"អើរ?" ដៃwonwooជាប់ឆ្កឹង គាត់មិនអាចបដិសេធបានមានតែជួយមីងមួយថ្ងៃទៀត ព្រោះពេលwonwooមិនត្រូវការលុយទៀតនោះទេ។
Wonwooធ្វើការជាអ្នករត់តុដូចធម្មតា ខ្លួនកំពុងមមាញឹកយ៉ាងខ្លាំង មានសម្លេងស្រែកហៅអ្នករត់តុ អ្នកគិតលុយ រហូតwonwooគ្មានពេលសម្រាកដល់ទៅ3ម៉ោងពេញ
"ហ៊ើយ!" Wonwooយកដង្ហើមធំយកដៃជូតញើរក្រោយពេលគិតលុយភ្ញៀវហើយមុននេះ wonwooសម្លឹងមើលទៅតុដែរមានភ្ញៀវ2-3តុ មុននឹងញញឹមផ្អែមតិចៗទៅកាត់ភ្លៀវ
"Wonwooមកនេះ!" មនុស្សម្នាក់ដែរជាភ្ញៀវហៅwonwooដោយញញឹមស្រស់ គរគីជាក្រុមដែរបានសួរឈ្មោះwonwooពេលមុននោះ។
Wonwooងក់ក្បាលទទួលហើយក៌ដើរចូលទៅជិតពួកគេ។
"ខ្ញុំលឺថាwonwooនឹងឈប់ធ្វើការ តើអ្នកនឹងមានចំណាប់អារម្មណ៍ធ្វើជាមនុស្សកំដររបស់ខ្ញុំទេ?" Wonwooបើកភ្នែកធំពេលលឺសំដីមួយនោះ គេនិយាយគ្នីគ្នាពួកគេសើចធ្វើអោយwonwooខឹងតែមិនអាចធ្វើអ្វីបាន។
"អត់ទេ!" Wonwooអោនគោរពលាក្នុងនាមជាភ្ញៀវ រួចក៌បែរចេញតែបែរជាត្រូវពួកគេ មនុស្សម្នាក់នោះចាប់គូទwonwooទៅវិញ។
"នេះពួកលោក!"
"ជួបគ្នាយប់នេះ!" Wonwooញ័រដៃតិចៗពេលពួកគេប្រាប់wonwooបែបនេះមើលទៅពួកគេមិនខ្លាចអ្វីនោះទេ។
"ខ្ញុំនឹងប្ដឹងប៉ូលិស!"
"ហាហាសហាស" គ្រប់គ្នាសើចឡើងមកនឹងមើលមកwonwooទាំងចំអក។
"ឯងមិនដឹងថាឪពុករបស់renjieជាចៅហ្វាយខេត្តទេ?" មិត្តម្នាក់និយាយមើលមុខwonwooដូចជាមនុស្សល្ងង
"ខ្ញុំមិនខ្វល់ទេ!" Wonwooខឹងមើលមុខគេដោយក្រហមនឹងភ្នែកមុនស្រួចដូចសត្វកញ្ជ្រោងរបស់ខ្លួន។
"ឯងនឹងជារបស់ខ្ញុំjeon wonwoo" renjieបានដកដៃចាប់ចង្កាwonwooតិចៗ តែក៌ត្រូវwonwooងាកទៅម្ខាង។
Wonwooមិនឆ្លើយតមបានត្រឹមតែដកដង្ហើមធំ នឹងគេចចេញពីពួកគេហើយនៅកន្លែងគិតលុយវិញ។wonwooមើលភ្ញៀវកំពុងចេញម្ដងមួយៗរបស់គ្នីគ្នាrenjieនៅក្រោយ ពួកគេម្នាក់ៗមើលមកwonwooដោយក្ដីសើចចំអក ចំណែកrenjieមើលមកwonwooដូចជាចង់លេបខ្លួនwonwooទាំងមូល។
ប៉ុន្មានម៉ោងក្រោយមកwonwooបានចេញពីធ្វើការក្រោយពីនិយាយលាទៅកាន់អ្នកមីងម្ចាស់ហាងរួចមកwonwooបានឆ្លើយកាត់នៅលើផ្លូវស្ងាតមួយ។
"អឺ!!" មានដៃក្រាសមួយបានចាប់ខ្ទប់មាត់wonwooនឹងចាប់ទាញមួយទៅកៀនផ្លូវតូចមួយ ភ្នែកwonwooមើលមនុស្សចំលែកដោយភ័យ
"renjie~~"
Renjieគឺជាក្មេងស្ទាវ ហេតុនេះអ្វីដែរគេនិយាយគេនឹងធ្វើ ដោយមានឪពុកជាខ្នងបង្អែកផងនោះ
Renjieអោនមុខមកជិតមុខwonwooថើបថ្ពាល់wonwooតិចៗរហូតមកលិតនៅក្រោមកwonwooសូបក្លិនក្រអូបពីរក្នុងខ្លួនwonwooដោយមានការរើពីwonwooមិនឈប់។
"ធ្វើជាក្មេងប្រុសរបស់ខ្ញុំwonwoo! ខ្ញុំនឹងអោយឯងរស់ស្រួល" renjieដកដៃចេញពីមាត់wonwooតែគេចចេញ នឹងបដិសេធrenjieហើយក៌យំសូមrenjie។
"ហឹកហឹកអត់ទេ" wonwooក្រវីក្បាលពេលនេះwonwooឈឺក្បាលខ្លាំងណាស់ មានអារម្មណ៍អស់កម្លាំងជារើយៗ
"ឯងមិនធ្លាប់មែនទេ?" Renjieសួរwonwooដែរខ្លួនញ័រទទ្រើកពេលនេះwonwooពិតជាខ្លាចណាស់រឿងនេះកើតឡើងជាប់ៗគ្នា កាលពីមិញនៅមិនទាត់បាត់ខ្លាចនៅឡើងទេហើយពេលនេះម្ដងទៀត។
"លែងទៅ!" Wonwooប្រើកម្លាំងខ្លួនរុញrenjieអោយដួលហើយក៌រត់ចេញទៅផ្លូវម្ខាងទៀតតែពេលនោះគ្នីគ្នាrenjieពីរអ្នកបានមកឃាត់នៅពីមុខwonwoo។
"ជួយផងៗៗ" wonwooស្រែកយ៉ាងលឺ ពេលនេះមានអារម្មណ៍ដល់ភាពព្រឺព្រួចនៅពីក្រោយខ្នង renjieឈរពីក្រោយខ្នងwonwooដោយអំណាច wonwooមើលទៅអ្នកមានកម្ពស់ខ្ពស់ជាងខ្លួនបន្ទិច ចិត្តចង់ថយក្រោយតែក៌មានអ្នកបាំង។
"ឯងយល់ថាខ្លួនដូចជាប្រុសលក់ខ្លួនទេ? កាលពីម្សិលមិញជាអ្នកផ្សេង យប់នេះជាមួយយើង!" Renjieនិយាយហើយក៌ចាប់ចង្កាwonwooហៀបនឹងថើបបបូរមាត់wonwoo
"ខ្ញុំ-មិន!!"
ផាំង
គ្នីគ្នារបស់renjieម្នាក់បានដេកស្លាប់នៅនឹងដី ធ្វើអោយភ្នែកrenjieនឹងwonwooបើកធំៗ មើលទៅជនទីបីដែរឈរកាន់កាំភ្លើង
"បងminហឹកហឹក!" Wonwooយំសម្លឹងមើលទៅmingyuដែរកំពុងតែចង់បាញ់គ្នីគ្នាrenjieម្នាក់ទៀត។
"ឯងជាអ្នកណា!" Renjeiសួរពេលនេះកាំភ្លើងកំពុងតែតម្រង់មកក្បាលគាត់។ renjieលែងដៃwonwooហើយwonwooរត់ទៅក្រោយខ្នងmingyuហើយក៏ចាប់ជាយអាវmingyuតិចៗ
"ដឹងទេថាឪពុកយើងជាអ្នកណា?"
Renjieនិយាយទាំងញ័រមាត់ ព្រោះគ្រប់កាំភ្លើងនឹងទំលុកក្បាលនេះពេលណាក៌បាន។
"Park wonseokមែនទេ? វាគឺជារឿងថោកទាបបំផុតដែលមានឯងជាកូន" mingyuដាក់កាំភ្លើងនៅចំក្បាលrenjie តែwonwooទាញអាវmingyuនៅដើមដៃកំអោយmingyuធ្វើវាមន្ត
"ប្រាប់park wonseokទៅថាគេនឹងអស់ដំណែងខ្លួនព្រោះកូនប្រុសល្ងង់ខ្លៅម្នាក់នេះ" mingyuបោះកាំភ្លើងអោយកូនចៅខ្លួនមុននឹងចាប់ដៃwonwooតិចៗហើយក៌នាំwonwooមកក្បែរឡានរបស់ខ្លួននឹងមានកូនចៅការពារផងដែរ។
"មិចក៌បងដឹង?" Wonwooអោបមើលដៃរបស់ខ្លួនឯង នេះពីរដងហើយដែរmingyuមកជួយទាន់មិនចង់wonwooច្បាស់ជា--
"បងបានដាក់គេអោយតាមអូនជានិច្ច!" Mingyuនិយាយផ្អែកខ្លួនទៅឡាននឹងមើលwonwooដែរគិតតែពីអោនក្បាល
"អូនសុំទោស!" Wonwooអោនមុខរិតតែខ្លាំង
"អូនព្រមជាមួយបងទេ? បងនឹងមើលថែអូននឹងអ៊ំប្រុសអ៊ំស្រីwonwoo បងមិនចង់ឃើញទិដ្ឋភាពនេះកើតឡើងម្ដងទៀតទេ" mingyuឈរនៅចំពោះwonwooចាប់ស្មាwonwooតិចៗហើយដាក់ថ្ងាសwonwooនៅក្បែរដើមទ្រូងនាយ។
"ហឹកហឹកអូនក៌មិនចង់ដែរហឹក!" Wonwooយំរហូតលើកដៃអោបចង្កេះmingyuយ៉ាងណែនហើយកប់មុខខ្លួនឯងនៅក្បែរដើមទ្រូងធំរបស់mingyuរហូតទឹកភ្នែកប្រលាកអាវរបស់mingyu។
"យល់ព្រមនឹងបងណា!" Mingyuអោយwonwooយំអោយអស់ចិត្តនឹងអង្អែខ្នងwonwooថ្នមៗ
"បងនឹងមើលថែអូន" mingyuថើបសក់ក្បាលwonwooដោយបន្តអោយwonwooយំនឹងតមសងការអោបរបស់wonwooផងដែរ។
--^-^---
កុំសួរថាមិចបានខានផុសយូរម៉េស? ចម្លើយមានព្រោះអ្នកអានអត់vote!🥲
_ GREEN _