Chapter 47 - Imposter?
Someone Povs
Everything is planned, but someone will destroy it especially those royalties. Why does my siblings make them? They are just a hindrance in all of my plans!!
"Master, you have tons of mails here!"
"I told you that you should burn it. I hate when I receive those mails from my parents. They will just try to persuade me to stop from what I am doing right now."
"You're right Chadayx." I close my fist and turned my gaze to my mother.
"What are you doing here? How did you find me?"
"That thing is secret. Chadayx, I told you this is totally insane! You are wasting your time playing with those immortals! They are not even worth it!"
"They are! Stop telling me what to do. This is my life, so it is my decision."
"It is your decision, but look what you have done! You are destroying family and unity between the kingdoms. It wasn't good to see your people being killed because of you. Come on! Why don't you reflect Chadayx! Don't be such a cruel!"
"Shut up!" I surrounded my body with mist and teleport somewhere. I hope she won't find me, no matter what happened.
Rain Povs
"They must be kidding right? Paanong nandyan na si Rave? Diba patay na iyon?"
"Yan ang di ko alam Rain, malalaman na lang natin yan mamaya once nakausap na natin itong babae na ito."
"Kahit ikaw rin pala magdududa."
"Yes, ilang beses na nangyari na may nagpapanggap bilang si Rave. Like the hell!"
"I felt jealous sa kanya. Dami pa lang nagmamahal sa kanya, even you. Tas magkamukha pa kami. Ang saklap lang, nakikita lang nila sa akin si Rave kaya mahal nila ako."
"Yes..."
"Si Joseph lang ang nagmahal sa akin ng totoo. But hindi kami pwede."
"Why?"
"Secret na iyon. Baka imarites mo pa." Because it is a sin, to love him.
"Do I look like a Marites?"
"Sort of?"
"San mo yan natutunan yang word na yan?"
"Syempre mortal world. Tas ibig sabihin non, Mare anong latest. Si Marisol nga yung tagasulsol. Wahahahaha."
"Puro kalokohan."
"Peace naman." Nagbasa na lang ulit ito. Parang walang gana ngay sya. As always arrggg.
Tanya Povs
"Macaroni Soup, Tanya." Napatakip ako ng bibig ng maamoy ko ang amoy nito. Ang pangit ng amoy na para akong masusuka.
"Ilayo nyo yan! Di ko yan gusto!" Nagtataka naman akong tiningnan nina Annika.
"What? Masarap kaya toh? And diba favorite mo ito? What happened now?"
"Basta, ayoko niyan." Agad naman niya ito nilayo sa akin. Kita sa mukha niya ang lungkot.
"Annika, kami na lang ang kakain ng niluto mo. Baka may problema lang siguro sa tiyan ni Tanya kaya ayaw niya. Smile ka na." Pagpapagaan ni Mica sa kanya.
"Maybe you are right." Tipid na wika niya at ngumiti.
Rain Povs
Matataas na mga buildings, at kamangha manghang tanawin ang ibinibigay ng lugar na ito sa mga dumadayo. Hindi ko aakalain na sa pagpunta ko rito ay bibigyan ako nito ng kaginhawaan.
"Stop staring too much, di ka pa ba nakakapunta rito?"
"I don't know." Tanging sagot na lamang rito. Natawa pa ito sa aking inasal. Kahit ako, hindi rin ako sigurado kung nakapunta na rin ako dito.
Tumingin na lang ako sa bintana para tingnan ang paligid. Ang gaganda ng mga kasuotan nila, para sila ding mga model. Matatangkad sila at iilan naman ay ang gaganda.
May iilan din na mga bata na naglalaro sa gilid ng kalsada, at kita sa kanilang mga mukha ang saya. Pero parang may kakaiba sa mga tao rito? Para silang mga manika na pinapasunod ng kung sino, paulit ulit ang mga ginagawa nila at may bakas sa kanilang mukha ang takot.
Agad akong lumipat ng upuan at tingnan ang sa kabila. Napatakip ako ng bibig dahil ang mga lalaki na nakatingin sa sasakyan ay mga Darkians. Paano sila nakapasok rito?
"Rain, lumayo ka sa bintana. Naghahanap sila ng tiyempo para sugurin tayo. Yumuko ka lang at uupo tayo dito sa sahig para mas safe." Sinunod ko naman ang utos niya. Kahit na mainit ang sahig ay hindi ko na lamang ininda. Ang kailangan kong tutukan ng pansin ay kung paano kami makakatakas sa kanila.
"Manong, be careful. Bilisan mo ang pagpapatakbo ng sasakyan. NOW!" Kita ko ang pagkagulat nito at binilisan ang pagpapatakbo ng sasakyan. Muntik pa akong mauntog pero mabuti na lang at nabalance ko ang sarili ko.
"Andito na tayo sa palasyo. Mag-ingat po kayo." Saad ni Manong. Unang lumabas si Rodolfo at nang masigurado niya na ayos na ang lahat ay pinalabas niya na rin ako. Nagmamadali ding umalis ang sasakyan, baka dahil na rin sa takot.
"Enemies are here. They are surrounding us. We have to be more attentive, they might shoot us if we will lose our guard."
"Don't worry. Everything will be fine." I smiled at him. Ipinikit ko ang mga mata ko at nadetect ko ang mga position ng mga Darkians. Nagpalabas ako ng mga poison needle at nirelease ito papunta sa pwesto nila.
Kita ko kung paano gumulong pababa ang mga kalaban na siyang ikinagulat din ni Rodolfo. Hindi niya inaasahan na ganoon ang kanyang makikita kahit na alam niya na magkakaroon ng laban sa pagitan namin at ng mga Darkians.
"Rain? Did you do that?" Napapeace sign na lamang ako.
"Warn me kung may ganon ulit."
"Sige sige."
Ipinagpatuloy namin ang paglalakad hanggang makarating kami sa entrance ng palasyo. Kanina ay nasa may bungad lamang kami ng palasyo pero ngayon andito na kami.
"Shit! Samurai Darkians?" Nilingon ko si Rodolfo at kita ko kung paano nagsulputan ang mga samurai. Mukhang pinaghandaan nila ito. Ang pinagtataka ko lang? Asan ang mga kawal dito?
Inilabas ni Rodolfo ang Espada niya kaya ganon din ang ginawa ko. Napasinghap pa ang ilan dahil sa nakita nila ang hawak hawak ko.
"Walang atrasan ito! Laban na!!" Sigaw ko kaya tumakbo rin sya sa gawi ng mga kalaban.
Iniharap ko ang mga kalaban at itinaas ang kamay ko. Nagpalabas ako ng waterballs rito at ipinatama sa kanila subalit iniwasan lang nila ito.
"Shit! Yung reflexes nila!"
"They won't be a samurai kung di man lang nila kayang idodge ang mga atake ng kanilang kalaban." Tama si Rodolfo. Tumingin ako sa mga puno at nagpalabas ng vine muna doon. Agad kong itinutok ito sa mga kalaban kaya napukaw ang kanilang atensyon rito. Agad akong sumugod at dumaan sa mga vines para makapunta sa kalaban. Tumalon ako ng mataas at pumaikot papunta sa likod ng samurai.
"You-" Itinurok ko rito ang aking espada at dali daling pinagsasasaksak ang mga kalaban na busy ngayon sa pagpuputol ng mga vine. Sunod ko namang ipinalabas ang mga itim na ulap at ipinunta ko sa puno. Tama ang naiisip ko. Mas lalong tumaba at tumigas ang mga vine ngayon kaya nahihirapan silang putulin ito.
"Malapit na Rodolfo." Napaiwas ako nang biglang may kalaban na may hawak na espada. Nilingon ko ito ay sinipa ang espada sa kanyang kamay. Hindi ito alerto kaya nahulog ito sa lupa.
"Last words?"
"Die."
"Okay, die now." Sinuntok ko ang mukha nito at hindi man lang umilag. Nilabas ko ang espada at agad agad na itinurok ito sa kanya. Naawa naman ito dahil hindi man lang ito lumaban at hinayaan niya na mamatay ang kanyang sarili.
A/N: New Update. February 20, 2024
DON'T FORGET TO:
•VOTE
•FOLLOW ME IN WATTPAD: •(BlackRhunterxWP)
•ADD ME IN FACEBOOK:
•BlackRhunterx WP