Zawgyi
ေလာ့အိမ္ေတာ္၊ေလာ့က်န္းေပ့အခန္းထဲမွာေတာ့ အ႐ြယ္ေရာက္ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ရဲ႕ေပါင္ေပၚမွာ အသက္ဆယ့္ခုႏွစ္အ႐ြယ္ေကာင္ေလးကထိုင္ေနၿပီး စာလုပ္ေနသည္၊ထိုေယာက္်ားဟာ ေကာင္ေလးလုပ္သမွ်ကို ထိုင္ၾကည့္ေနၿပီးေနာက္မွာ ျဖဴေဖြႏုဖတ္ေနတဲ့ဂုတ္သားေလးကို ဖြဖြေလးနမ္းလိုက္ခ်ိန္မွာ ေကာင္ေလးက မေက်နပ္စြာလွည့္ၾကည့္လာေတာ့သည္၊
"ဒယ္ဒီေနာ္ ရွန္ေလး စာလုပ္ေနပါတယ္ဆိုေန"
"ေအး ကိုယ္ေတြ႕တယ္ေလ" ေလာ့က်န္းေပ့က ရယ္လိုက္ၿပီးေတာ့ ဂုတ္သားေလးေပၚ ေနာက္တစ္ႀကိမ္နမ္းလိုက္သည္၊
"ၿငိမ္ၿငိမ္ေနဗ်ာ" ေလာ့ရွန္ဟြာက လည္ပင္းကိုပုလိုက္ၿပီး မေက်မနပ္ေျပာလိုက္ေပမယ့္ မ်က္ႏွာအမူအရာကေတာ့ တကယ္စိတ္ဆိုးေနျခင္းမဟုတ္ေပ၊ထိုခ်ိန္မွာ ေလာ့က်န္းေပ့ရဲ႕ဖုန္းက ျမည္လာၿပီးေနာက္မွာ ဖုန္းမ်က္ႏွာျပင္မွာ ေလာ့ဖုဆိုၿပီးနာမည္နဲ႕ဖုန္းေခၚလာတာကိုေတြ႕လိုက္ရသည္၊
ေလာ့က်န္းေပ့က မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္သြားေပမယ့္ စိတ္မဝင္စားဟန္ျဖင့္ေနေနေပမယ့္ ဖုန္းက အႀကိမ္ႀကိမ္ျမည္လာခ်ိန္မွာ ေလာ့ရွန္ဟြာကမေနနိုင္စြာေျပာလာေတာ့သည္၊
"ဒယ္ဒီ ကိုင္လိုက္ပါလား..." ဖုန္းက ဆူညံသံေတြမထြက္လာေပမယ့္ ဖုန္းတုန္ယင္ေနတဲ့အသံက ၾကာေတာ့ ေလာ့ရွန္ဟြာကို အႏွောင့္အယွက္ျဖစ္လာေတာ့သည္၊ေလာ့က်န္းေပ့လည္း ေလာ့ရွန္ဟြာကို ကားကေန ေပြ႕ခ်ီလိုက္ၿပီး မတ္တပ္ရပ္လိုက္ၿပီးေနာက္မွာ ခုံေပၚ ျပန္ထိုင္ခိုင္းလိုက္သည္၊
"ကိုယ္ ဖုန္းေျပာလိုက္အုံးမယ္"
ေလာ့ရွန္ဟြာက ေခါင္းညိတ္လိုက္ၿပီးေနာက္မွာ စာကိုသာဆက္လုပ္ေနလိုက္သည္၊ေလာ့က်န္းေပ့လည္း ဖုန္းကိုလွမ္းယူလိုက္ၿပီး ကိုင္လိုက္ခ်ိန္မွာ တစ္ဖက္က ေဒါသတႀကီးေအာ္ဟစ္ေျပာဆိုလာသံကို ၾကားလာရေတာ့သည္၊
"ေလာ့က်န္းေပ့ တျခားၿမိဳ႕မွာ အေျခတည္သြားတာနဲ႕ ေလာ့အိမ္ေတာ္က စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းေတြကို လစ္လ်ဴရႈသြားၿပီေပါ့ ဟုတ္လား"
"ဦးေလး ေျပာစရာရွိတာ ေျပာ" ေလာ့က်န္းေပ့က ေလာ့ရွန္ဟြာဆံပင္မ်ားကို ဖြဖြေလးသပ္ေပးၿပီးေတာ့ ေျပာလိုက္သည္၊
"ငါ့ကို ေလာ့ခ်င္းေဝ့ေျပာၿပီးၿပီ မင္းက ကိုယ့္သား...ကိုယ့္ေမြးစားသားနဲ႕ ျပန္တြဲေနတယ္ဆို ဟမ္...ေလာ့အိမ္ေတာ္ မ်က္ႏွာကို အိုးမဲသုတ္ခ်င္တာလား"
"ဟက္... ကြၽန္ေတာ့္ဘက္က ရွန္ေလးကို သားအျဖစ္ေမြးမယ္ေျပာခဲ့တုန္းကလည္း ဦးေလးက အဲစကားေျပာခဲ့တယ္သလို ကြၽန္ေတာ္လည္း ဘာျပန္ေျပာခဲ့လဲ ေမ့သြားတာလား"
"မင္းက ေလာ့အိမ္ေတာ္နဲ႕ အဆက္အသြယ္ျဖတ္ရဲတယ္ေပါ့"
"လြန္ခဲ့တဲ့ဆယ့္ငါးႏွစ္တုန္းက ေလာ့က်န္းေပ့ဆိုတဲ့ကြၽန္ေတာ္က ဘာေကာင္မွမဟုတ္ေပမယ့္ လက္ရွိအခ်ိန္မွာေတာ့ မတူေတာ့ဘူး"
ေလာ့ဖုဘက္က တိတ္ဆိတ္သြားေပမယ့္ ေလာ့က်န္းေပ့ကေတာ့ ေျပာစရာရွိတာဆက္ေျပာလိုက္သည္၊
" လြန္ခဲ့တဲ့ဆယ့္ငါးႏွစ္က ခင္ဗ်ားတို႔ ဘာေျပာခဲ့လဲ မွတ္မိတယ္မလား၊ ေလာ့အိမ္ေတာ္မရွိရင္ ေလာ့က်န္းေပ့ဆိုတဲ့ေကာင္က ဘာေကာင္မွမဟုတ္ဘူးဆိုတာကိုေပါ့၊အဲတုန္းကလည္း ကြၽန္ေတာ္ ဘာျပန္ေျပာခဲ့လဲ"
"ေလာ့က်န္းေပ့ဆိုတာ ေလာ့အိမ္ေတာ္ရဲ႕အေထာက္အပံ့မလိုအပ္ဘူးဆိုတာကို...ဦးေလးေလာ့ဖု ေျပာၾကည့္ေလ လက္ရွိေလာ့က်န္းေပ့က ေလာ့အိမ္ေတာ္ကို လိုအပ္မယ္ထင္ေနလား"
ေလာ့က်န္းေပ့က စကားေတြကို အမ်ားႀကီးေျပာလိုက္သည္၊ဒါက ဟိုးတုန္းကေျပာခဲ့ခ်င္တဲ့စကားေတြျဖစ္သည္၊
ေလာ့ဖုကလည္း ေလာ့က်န္းေပ့ရဲ႕စကားေတြကို နားလည္သည္၊ေလာ့က်န္းေပ့ရဲ႕အဖြဲ႕အစည္းက သူတို႔ေလာ့အိမ္ေတာ္ထက္ ဂုဏ္သတင္း ပိုမိုေက်ာ္ၾကားသည္၊သူတို႔ကသာ ေလာ့က်န္းေပ့ကို လိုအပ္ေပမယ့္ ေလာ့က်န္းေပ့က သူတို႔ကို မလိုအပ္ေပ၊
"ဒါေပမယ့္ မင္းရဲ႕ကိုယ္တြင္းမွာစီးဆင္းေနတဲ့ေသြးေတြက ေလာ့ဆိုတာ မေမ့နဲ႕...ၿပီးေတာ့ ငါ့အစ္မရဲ႕ဆႏၵကို မေမ့နဲ႕" ေလာ့ဖုစကားေၾကာင့္ ေလာ့က်န္းေပ့အၾကည့္ေတြက နက္ေမွာင္သြားေတာ့သည္၊
"ေမြးစားအေမကို ခုတုံးမလုပ္နဲ႕...ခင္ဗ်ားတို႔ေလာ့အိမ္ေတာ္ကလူေတြက ေမြးစားမိခင္အေၾကာင္း ေျပာဖို႔တန္တယ္ထင္ေနလား "
"မင္း...!"
"ေလာ့အိမ္ေတာ္ရဲ႕ဆက္ခံသူေနရာေရာက္ဖို႔ ခင္ဗ်ားတို႔အကူအညီလိုအပ္တယ္ထင္ေနလား"
"မင္း ဘာေျပာခ်င္တာလဲ"
"ေလာ့အႀကီးအကဲေတြက ခင္ဗ်ားတို႔ကို ဘယ္တုန္းကမွ မ်က္လုံးထဲထည့္ခဲ့တာမဟုတ္ဘူး၊အဘိုးကိုယ္တိုင္လည္း ခင္ဗ်ားရဲ႕သားေတြကို မ်က္လုံးထဲထည့္ေနတာမဟုတ္ဘူး" ေလာ့က်န္းေပ့စကားက မွန္ကန္တာေၾကာင့္ ေလာ့ဖုက အေတာ္ကိုစိတ္တိုသြားေတာ့သည္၊ငယ္ငယ္က သူ႕ကိုေၾကာက္လန့္တဲ့ကေလးက အခုေတာ့ သူ႕ကိုျပန္ကိုက္ရန္ႀကိဳးစားေနၿပီတဲ့လား၊
ေလာ့ဖုက အံႀကိတ္လိုက္ၿပီးေနာက္မွာ
"အရင္ကေတာ့ ဟုတ္တယ္ ဒါေပမယ့္ မတူေတာ့ဘူးေလ၊ မင္းရဲ႕လုပ္ရပ္က ငါတို႔ေလာ့ကို သိကၡာက်ဆင္းေစတာေၾကာင့္ အႀကီးအကဲေတြက ၿငိမ္ခံမယ္ထင္ေနလား..." ေျပာလိုက္ေပမယ့္ တစ္ဖက္ကေလာ့က်န္းေပ့ရဲ႕ ရယ္သံသဲ့သဲ့ကိုသာၾကားလိုက္ရသည္၊
"ဟားဟား"
"တစ္ခါတေလ ဦးေလးတို႔ကို ေက်းဇူးတင္တယ္ သိလား..."
ေလာ့ဖုက ေလာ့က်န္းေပ့စကားေၾကာင့္ နားမလည္ဟန္ျဖစ္သြားၿပီး တစ္ဖက္ကသူရဲ႕စကားကိုဆက္နားေထာင္လိုက္သည္၊
"အဲတုန္းက ရွန္ေလးကို ခင္ဗ်ားတို႔က ေလာ့မ်ိဳးရိုးထဲ ဝင္မွာေၾကာက္ၿပီးေတာ့ ေလာ့မိသားစုရဲ႕အိမ္ေထာင္စုမွတ္တမ္းထဲ မဝင္ေအာင္ မရမကႀကိဳးစားခဲ့တယ္ေလ...ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ ေလာ့က်န္းေပ့မွာ ေလာ့ရွန္ဟြာဆိုတဲ့သားတစ္ေယာက္ဆိုတာ မရွိခဲ့ဘူး၊ သူ႕မိခင္ရဲ႕ေလာ့ဆိုတာပဲရွိတယ္ဆိုတာ ေမ့ေနတာလား.."
ေလာ့က်န္းေပ့စကားေၾကာင့္ ေလာ့ဖုက တိတ္ဆိတ္သြားေတာ့သည္၊ေကာလဟာလေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲ ျပန့္ေနပါေစ ေလာ့ဖုတို႔သာအမွန္တရားကိုသိခဲ့သည္၊
လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ႏွစ္ဆယ္တုန္းက ေလာ့ခ်င္းေယာင္က ေလာ့မုမုဆိုတဲ့မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို အိမ္ေတာ္ကိုေခၚေဆာင္လာခဲ့သည္၊ထိုမိန္းကေလးက ေလာ့ခ်င္းေယာင္ရဲ႕လိင္တူခ်စ္သူျဖစ္ေနၿပီးေတာ့ ေလာ့အိမ္ေတာ္ကလူေတြက အတင္းအၾကပ္တားဆီးခဲ့သည္၊ေနာက္ေတာ့ ေလာ့ဖုတို႔က ေလာ့မုမုကို ေယာက္်ားတစ္ေယာက္နဲ႕အတူအိပ္စက္ေအာင္ ဖိအားေပးခဲ့ၿပီးေနာက္မွာ ေလာ့ရွန္ဟြာကို ကိုယ္ဝန္ရလာေတာ့သည္၊ ေလာ့ခ်င္းေယာင္က ေလာ့အိမ္ေတာ္ရဲ႕ျပႆနာၾကားညွပ္ေနတဲ့ခ်စ္ရတဲ့အမ်ိဳးသမီးေလးကို အဆုံးထိတာဝန္ယူၿပီး ကေလးကိုပါေစာင့္ေရွာက္ဖို႔လုပ္ခဲ့ေပမယ့္ ေလာ့မုမုက ကေလးေမြးၿပီးခ်င္းခ်င္း ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္သတ္ေသသြားခဲ့သည္၊
ေလာ့ခ်င္းေယာင္ကလည္း ေလာ့ရွန္ဟြာ ႏွစ္ႏွစ္သားအ႐ြယ္မွာပဲ ေရာဂါေၾကာင့္ ေသဆုံးသြားခဲ့ၿပီးေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ ေလာ့ရွန္ဟြာကို ေလာ့က်န္းေပ့ကသာ တာဝန္ယူခဲ့သည္၊သူတို႔က ေလာ့က်န္းေပ့က ေလာ့ရွန္ဟြာကို အုပ္ထိန္းသူအျဖစ္တာဝန္ခံတဲ့ကိစၥအေပၚ ဘာမွမေျပာေပမယ့္ ေလာ့အိမ္ေတာ္မ်ိဳးရိုးသစ္ပင္ကိုေတာ့ အဝင္မခံခဲ့ေပ၊
ၿပီးေတာ့ ေလာ့မုမုရဲ႕ကေလးကို ေလာ့က်န္းေပ့က မုန္းတီးေနခဲ့ၿပီး ေနာက္ပိုင္းစြန့္ပစ္မည္ကိုသိတာေၾကာင့္ သူတို႔ကလည္း ေလာ့က်န္းေပ့ကို အျခားၿမိဳ႕ေတာ္ကိုထြက္သြားတဲ့ကိစၥနဲ႕ပတ္သတ္ၿပီး လိုက္လံႏွောင့္မယွက္ေတာ့ေပ၊
အခုေတာ့ ထိုမ်ိဳးမစစ္ေလးက သူ႕တူေတာ္ရဲ႕ႏွလုံးသားကိုပါ သိမ္းပိုက္သြားခဲ့သည္၊ အဲမ်ိဴးမစစ္ေလးကို အစတည္းက ႏွင္ထုတ္ခဲ့ရမွာ၊
ေလာ့ဖုရဲ႕အမူအရာကေမွာင္မိုက္ေနၿပီး သူက တစ္ခုခုေျပာရန္ျပင္လိုက္ေပမယ့္ တစ္ဖက္က ဖုန္းခ်သြားတာေၾကာင့္ ဘာမွမေျပာလိုက္ရေပ၊
ေလာ့ဖုက သူ႕သားႏွစ္ေယာက္လုံး အသုံးမက်တာသိတာေၾကာင့္ ေလာ့က်န္းေပ့ကို အေနာက္ကေနၾကပ္ကိုင္ကာ ေလာ့အိမ္ေတာ္ကိုဦးေဆာင္ခ်င္သည္၊ဒါေပမယ့္ ထင္သလိုမျဖစ္လာခ်ိန္မွာ သူ႕အၾကည့္ေတြက သူ႕ညီမေလာ့ခ်င္းေဝ့ဆီေရာက္သြားေတာ့သည္၊
ေလာ့ခ်င္းေဝ့ကလည္း ေလာ့ဖုရဲ႕အၾကည့္ေတြက အနည္းငယ္တုန္လႈပ္သြားေပမယ့္ သူ(မ)မွာ အႀကံတစ္ခုရွိေၾကာင္း ေျပာလာေတာ့သည္၊
"ေလာ့က်န္းေပ့ရဲ႕အားနည္းခ်က္က ေလာ့ရွန္ဟြာပဲ..."
"ဘာကိုဆိုလိုတာလဲ..."
"က်န္းလင္းရွဆိုတဲ့လူငယ္ေလးက ေလာ့က်န္းေပ့ကို သေဘာက်ေနတာ၊ ကြၽန္မတို႔သာ က်န္းလင္းရွကို ခ်ဳပ္ကိုင္ၿပီး ေလာ့က်န္းေပ့အနီးနားကို ပို႔ေပးရင္ ေနာက္ပိုင္း ေလာ့အိမ္ေတာ္က အစ္ကိုဖုရဲ႕အပိုင္ပဲေလ"
"မင္းက ယုံၾကည္ခ်က္ရွိလို႔လား"
"အစ္ကိုသာ က်န္းလင္းရွကို ျမင္ၿပီးရင္ နားလည္သြားလိမ့္မယ္" ေလာ့ခ်င္းေဝ့က ယုံၾကည္ခ်က္ရွိစြာေျပာလိုက္သည္၊သူမက ေလာ့ရွန္ဟြာကို မုန္းတီးလွသည္၊ၿပီးေတာ့ ေမာက္မာေနတဲ့သူ႕တူကိုလည္း အသည္းခြဲခ်င္သည္၊ၿပီးမွ က်န္းလင္းရွကေန တစ္ဆင့္ ေလာ့က်န္းေပ့ကို သူမတို႔ထိန္းခ်ဳပ္ပစ္မည္၊
-*-*-*-*-*---*-*-*-*-
Chapter -79ေမွ်ာ္
Unicode
လော့အိမ်တော်၊လော့ကျန်းပေ့အခန်းထဲမှာတော့ အရွယ်ရောက်ယောက်ျားတစ်ယောက်ရဲ့ပေါင်ပေါ်မှာ အသက်ဆယ့်ခုနှစ်အရွယ်ကောင်လေးကထိုင်နေပြီး စာလုပ်နေသည်၊ထိုယောက်ျားဟာ ကောင်လေးလုပ်သမျှကို ထိုင်ကြည့်နေပြီးနောက်မှာ ဖြူဖွေနုဖတ်နေတဲ့ဂုတ်သားလေးကို ဖွဖွလေးနမ်းလိုက်ချိန်မှာ ကောင်လေးက မကျေနပ်စွာလှည့်ကြည့်လာတော့သည်၊
"ဒယ်ဒီနော် ရှန်လေး စာလုပ်နေပါတယ်ဆိုနေ"
"အေး ကိုယ်တွေ့တယ်လေ" လော့ကျန်းပေ့က ရယ်လိုက်ပြီးတော့ ဂုတ်သားလေးပေါ် နောက်တစ်ကြိမ်နမ်းလိုက်သည်၊
"ငြိမ်ငြိမ်နေဗျာ" လော့ရှန်ဟွာက လည်ပင်းကိုပုလိုက်ပြီး မကျေမနပ်ပြောလိုက်ပေမယ့် မျက်နှာအမူအရာကတော့ တကယ်စိတ်ဆိုးနေခြင်းမဟုတ်ပေ၊ထိုချိန်မှာ လော့ကျန်းပေ့ရဲ့ဖုန်းက မြည်လာပြီးနောက်မှာ ဖုန်းမျက်နှာပြင်မှာ လော့ဖုဆိုပြီးနာမည်နဲ့ဖုန်းခေါ်လာတာကိုတွေ့လိုက်ရသည်၊
လော့ကျန်းပေ့က မျက်မှောင်ကြုတ်သွားပေမယ့် စိတ်မဝင်စားဟန်ဖြင့်နေနေပေမယ့် ဖုန်းက အကြိမ်ကြိမ်မြည်လာချိန်မှာ လော့ရှန်ဟွာကမနေနိုင်စွာပြောလာတော့သည်၊
"ဒယ်ဒီ ကိုင်လိုက်ပါလား..." ဖုန်းက ဆူညံသံတွေမထွက်လာပေမယ့် ဖုန်းတုန်ယင်နေတဲ့အသံက ကြာတော့ လော့ရှန်ဟွာကို အနှောင့်အယှက်ဖြစ်လာတော့သည်၊လော့ကျန်းပေ့လည်း လော့ရှန်ဟွာကို ကားကနေ ပွေ့ချီလိုက်ပြီး မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီးနောက်မှာ ခုံပေါ် ပြန်ထိုင်ခိုင်းလိုက်သည်၊
"ကိုယ် ဖုန်းပြောလိုက်အုံးမယ်"
လော့ရှန်ဟွာက ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီးနောက်မှာ စာကိုသာဆက်လုပ်နေလိုက်သည်၊လော့ကျန်းပေ့လည်း ဖုန်းကိုလှမ်းယူလိုက်ပြီး ကိုင်လိုက်ချိန်မှာ တစ်ဖက်က ဒေါသတကြီးအော်ဟစ်ပြောဆိုလာသံကို ကြားလာရတော့သည်၊
"လော့ကျန်းပေ့ တခြားမြို့မှာ အခြေတည်သွားတာနဲ့ လော့အိမ်တော်က စည်းမျဥ်းစည်းကမ်းတွေကို လစ်လျူရှုသွားပြီပေါ့ ဟုတ်လား"
"ဦးလေး ပြောစရာရှိတာ ပြော" လော့ကျန်းပေ့က လော့ရှန်ဟွာဆံပင်များကို ဖွဖွလေးသပ်ပေးပြီးတော့ ပြောလိုက်သည်၊
"ငါ့ကို လော့ချင်းဝေ့ပြောပြီးပြီ မင်းက ကိုယ့်သား...ကိုယ့်မွေးစားသားနဲ့ ပြန်တွဲနေတယ်ဆို ဟမ်...လော့အိမ်တော် မျက်နှာကို အိုးမဲသုတ်ချင်တာလား"
"ဟက်... ကျွန်တော့်ဘက်က ရှန်လေးကို သားအဖြစ်မွေးမယ်ပြောခဲ့တုန်းကလည်း ဦးလေးက အဲစကားပြောခဲ့တယ်သလို ကျွန်တော်လည်း ဘာပြန်ပြောခဲ့လဲ မေ့သွားတာလား"
"မင်းက လော့အိမ်တော်နဲ့ အဆက်အသွယ်ဖြတ်ရဲတယ်ပေါ့"
"လွန်ခဲ့တဲ့ဆယ့်ငါးနှစ်တုန်းက လော့ကျန်းပေ့ဆိုတဲ့ကျွန်တော်က ဘာကောင်မှမဟုတ်ပေမယ့် လက်ရှိအချိန်မှာတော့ မတူတော့ဘူး"
လော့ဖုဘက်က တိတ်ဆိတ်သွားပေမယ့် လော့ကျန်းပေ့ကတော့ ပြောစရာရှိတာဆက်ပြောလိုက်သည်၊
" လွန်ခဲ့တဲ့ဆယ့်ငါးနှစ်က ခင်ဗျားတို့ ဘာပြောခဲ့လဲ မှတ်မိတယ်မလား၊ လော့အိမ်တော်မရှိရင် လော့ကျန်းပေ့ဆိုတဲ့ကောင်က ဘာကောင်မှမဟုတ်ဘူးဆိုတာကိုပေါ့၊အဲတုန်းကလည်း ကျွန်တော် ဘာပြန်ပြောခဲ့လဲ"
"လော့ကျန်းပေ့ဆိုတာ လော့အိမ်တော်ရဲ့အထောက်အပံ့မလိုအပ်ဘူးဆိုတာကို...ဦးလေးလော့ဖု ပြောကြည့်လေ လက်ရှိလော့ကျန်းပေ့က လော့အိမ်တော်ကို လိုအပ်မယ်ထင်နေလား"
လော့ကျန်းပေ့က စကားတွေကို အများကြီးပြောလိုက်သည်၊ဒါက ဟိုးတုန်းကပြောခဲ့ချင်တဲ့စကားတွေဖြစ်သည်၊
လော့ဖုကလည်း လော့ကျန်းပေ့ရဲ့စကားတွေကို နားလည်သည်၊လော့ကျန်းပေ့ရဲ့အဖွဲ့အစည်းက သူတို့လော့အိမ်တော်ထက် ဂုဏ်သတင်း ပိုမိုကျော်ကြားသည်၊သူတို့ကသာ လော့ကျန်းပေ့ကို လိုအပ်ပေမယ့် လော့ကျန်းပေ့က သူတို့ကို မလိုအပ်ပေ၊
"ဒါပေမယ့် မင်းရဲ့ကိုယ်တွင်းမှာစီးဆင်းနေတဲ့သွေးတွေက လော့ဆိုတာ မမေ့နဲ့...ပြီးတော့ ငါ့အစ်မရဲ့ဆန္ဒကို မမေ့နဲ့" လော့ဖုစကားကြောင့် လော့ကျန်းပေ့အကြည့်တွေက နက်မှောင်သွားတော့သည်၊
"မွေးစားအမေကို ခုတုံးမလုပ်နဲ့...ခင်ဗျားတို့လော့အိမ်တော်ကလူတွေက မွေးစားမိခင်အကြောင်း ပြောဖို့တန်တယ်ထင်နေလား "
"မင်း...!"
"လော့အိမ်တော်ရဲ့ဆက်ခံသူနေရာရောက်ဖို့ ခင်ဗျားတို့အကူအညီလိုအပ်တယ်ထင်နေလား"
"မင်း ဘာပြောချင်တာလဲ"
"လော့အကြီးအကဲတွေက ခင်ဗျားတို့ကို ဘယ်တုန်းကမှ မျက်လုံးထဲထည့်ခဲ့တာမဟုတ်ဘူး၊အဘိုးကိုယ်တိုင်လည်း ခင်ဗျားရဲ့သားတွေကို မျက်လုံးထဲထည့်နေတာမဟုတ်ဘူး" လော့ကျန်းပေ့စကားက မှန်ကန်တာကြောင့် လော့ဖုက အတော်ကိုစိတ်တိုသွားတော့သည်၊ငယ်ငယ်က သူ့ကိုကြောက်လန့်တဲ့ကလေးက အခုတော့ သူ့ကိုပြန်ကိုက်ရန်ကြိုးစားနေပြီတဲ့လား၊
လော့ဖုက အံကြိတ်လိုက်ပြီးနောက်မှာ
"အရင်ကတော့ ဟုတ်တယ် ဒါပေမယ့် မတူတော့ဘူးလေ၊ မင်းရဲ့လုပ်ရပ်က ငါတို့လော့ကို သိက္ခာကျဆင်းစေတာကြောင့် အကြီးအကဲတွေက ငြိမ်ခံမယ်ထင်နေလား..." ပြောလိုက်ပေမယ့် တစ်ဖက်ကလော့ကျန်းပေ့ရဲ့ ရယ်သံသဲ့သဲ့ကိုသာကြားလိုက်ရသည်၊
"ဟားဟား"
"တစ်ခါတလေ ဦးလေးတို့ကို ကျေးဇူးတင်တယ် သိလား..."
လော့ဖုက လော့ကျန်းပေ့စကားကြောင့် နားမလည်ဟန်ဖြစ်သွားပြီး တစ်ဖက်ကသူရဲ့စကားကိုဆက်နားထောင်လိုက်သည်၊
"အဲတုန်းက ရှန်လေးကို ခင်ဗျားတို့က လော့မျိုးရိုးထဲ ဝင်မှာကြောက်ပြီးတော့ လော့မိသားစုရဲ့အိမ်ထောင်စုမှတ်တမ်းထဲ မဝင်အောင် မရမကကြိုးစားခဲ့တယ်လေ...ရှင်းရှင်းပြောရရင် လော့ကျန်းပေ့မှာ လော့ရှန်ဟွာဆိုတဲ့သားတစ်ယောက်ဆိုတာ မရှိခဲ့ဘူး၊ သူ့မိခင်ရဲ့လော့ဆိုတာပဲရှိတယ်ဆိုတာ မေ့နေတာလား.."
လော့ကျန်းပေ့စကားကြောင့် လော့ဖုက တိတ်ဆိတ်သွားတော့သည်၊ကောလဟာလတွေ ဘယ်လောက်ပဲ ပြန့်နေပါစေ လော့ဖုတို့သာအမှန်တရားကိုသိခဲ့သည်၊
လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်နှစ်ဆယ်တုန်းက လော့ချင်းယောင်က လော့မုမုဆိုတဲ့မိန်းကလေးတစ်ယောက်ကို အိမ်တော်ကိုခေါ်ဆောင်လာခဲ့သည်၊ထိုမိန်းကလေးက လော့ချင်းယောင်ရဲ့လိင်တူချစ်သူဖြစ်နေပြီးတော့ လော့အိမ်တော်ကလူတွေက အတင်းအကြပ်တားဆီးခဲ့သည်၊နောက်တော့ လော့ဖုတို့က လော့မုမုကို ယောက်ျားတစ်ယောက်နဲ့အတူအိပ်စက်အောင် ဖိအားပေးခဲ့ပြီးနောက်မှာ လော့ရှန်ဟွာကို ကိုယ်ဝန်ရလာတော့သည်၊ လော့ချင်းယောင်က လော့အိမ်တော်ရဲ့ပြဿနာကြားညှပ်နေတဲ့ချစ်ရတဲ့အမျိုးသမီးလေးကို အဆုံးထိတာဝန်ယူပြီး ကလေးကိုပါစောင့်ရှောက်ဖို့လုပ်ခဲ့ပေမယ့် လော့မုမုက ကလေးမွေးပြီးချင်းချင်း ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်သတ်သေသွားခဲ့သည်၊
လော့ချင်းယောင်ကလည်း လော့ရှန်ဟွာ နှစ်နှစ်သားအရွယ်မှာပဲ ရောဂါကြောင့် သေဆုံးသွားခဲ့ပြီးနောက်ဆုံးမှာတော့ လော့ရှန်ဟွာကို လော့ကျန်းပေ့ကသာ တာဝန်ယူခဲ့သည်၊သူတို့က လော့ကျန်းပေ့က လော့ရှန်ဟွာကို အုပ်ထိန်းသူအဖြစ်တာဝန်ခံတဲ့ကိစ္စအပေါ် ဘာမှမပြောပေမယ့် လော့အိမ်တော်မျိုးရိုးသစ်ပင်ကိုတော့ အဝင်မခံခဲ့ပေ၊
ပြီးတော့ လော့မုမုရဲ့ကလေးကို လော့ကျန်းပေ့က မုန်းတီးနေခဲ့ပြီး နောက်ပိုင်းစွန့်ပစ်မည်ကိုသိတာကြောင့် သူတို့ကလည်း လော့ကျန်းပေ့ကို အခြားမြို့တော်ကိုထွက်သွားတဲ့ကိစ္စနဲ့ပတ်သတ်ပြီး လိုက်လံနှောင့်မယှက်တော့ပေ၊
အခုတော့ ထိုမျိုးမစစ်လေးက သူ့တူတော်ရဲ့နှလုံးသားကိုပါ သိမ်းပိုက်သွားခဲ့သည်၊ အဲမျိူးမစစ်လေးကို အစတည်းက နှင်ထုတ်ခဲ့ရမှာ၊
လော့ဖုရဲ့အမူအရာကမှောင်မိုက်နေပြီး သူက တစ်ခုခုပြောရန်ပြင်လိုက်ပေမယ့် တစ်ဖက်က ဖုန်းချသွားတာကြောင့် ဘာမှမပြောလိုက်ရပေ၊
လော့ဖုက သူ့သားနှစ်ယောက်လုံး အသုံးမကျတာသိတာကြောင့် လော့ကျန်းပေ့ကို အနောက်ကနေကြပ်ကိုင်ကာ လော့အိမ်တော်ကိုဦးဆောင်ချင်သည်၊ဒါပေမယ့် ထင်သလိုမဖြစ်လာချိန်မှာ သူ့အကြည့်တွေက သူ့ညီမလော့ချင်းဝေ့ဆီရောက်သွားတော့သည်၊
လော့ချင်းဝေ့ကလည်း လော့ဖုရဲ့အကြည့်တွေက အနည်းငယ်တုန်လှုပ်သွားပေမယ့် သူ(မ)မှာ အကြံတစ်ခုရှိကြောင်း ပြောလာတော့သည်၊
"လော့ကျန်းပေ့ရဲ့အားနည်းချက်က လော့ရှန်ဟွာပဲ..."
"ဘာကိုဆိုလိုတာလဲ..."
"ကျန်းလင်းရှဆိုတဲ့လူငယ်လေးက လော့ကျန်းပေ့ကို သဘောကျနေတာ၊ ကျွန်မတို့သာ ကျန်းလင်းရှကို ချုပ်ကိုင်ပြီး လော့ကျန်းပေ့အနီးနားကို ပို့ပေးရင် နောက်ပိုင်း လော့အိမ်တော်က အစ်ကိုဖုရဲ့အပိုင်ပဲလေ"
"မင်းက ယုံကြည်ချက်ရှိလို့လား"
"အစ်ကိုသာ ကျန်းလင်းရှကို မြင်ပြီးရင် နားလည်သွားလိမ့်မယ်" လော့ချင်းဝေ့က ယုံကြည်ချက်ရှိစွာပြောလိုက်သည်၊သူမက လော့ရှန်ဟွာကို မုန်းတီးလှသည်၊ပြီးတော့ မောက်မာနေတဲ့သူ့တူကိုလည်း အသည်းခွဲချင်သည်၊ပြီးမှ ကျန်းလင်းရှကနေ တစ်ဆင့် လော့ကျန်းပေ့ကို သူမတို့ထိန်းချုပ်ပစ်မည်၊
-*-*-*-*-*---*-*-*-*-
Chapter -79မျှော်