"Nabili mo ba ang lahat ng mga ipinapabili ko sa'yo?" Seryosong tanong ni Ginang Aria noong dalhin ni Arem ang lahat ng pinamili sa ibabaw ng kanilang kahoy na lamesa.
Bagong lamesa din iyon na yari sa matibay at mamahaling kahoy. Six seaters at mahaba ang lamesa.
"Yes," tipid na sagot ni Arem.
Of course, nabili ang lahat.
Kabilin-bilinan niya kay Shopkeeper Magtanggol na bilhin ng tama ang lahat ng nasa listahan. Kaya naman inutusan ng matandang shopkeeper ang isa sa mga cashier na pinagkakatiwalaan nito.
"Good. You're very good," proud na wika ng ginang.
Hindi kumibo si Arem. Alam naman niyang hindi nararapat sa kanya ang papuring iyon. Hindi siya ang bumili dahil una sa lahat, hindi niya alam kung nasaan ang palengke. Pangalawa, hindi niya alam kung ano ang pinagsususulat ng nanay niya. Pangatlo, wala siyang katiyaga-tiyagang magkumpara ng mga presyo.
Kabilin-bilinan ng kanyang ina ay piliin niya ang pinakamurang brand ng mga produktong pinabibili nito dahil ayon dito ay hindi na kagaya ng dati ang buhay nila. Hindi iyon magawa ni Arem dahil pakiramdam niya ay pagsasayang lang iyon ng oras.
Marami siyang pera.
Iyon nga lang ay hindi niya iyon mailabas. At hindi niya magamit sa sarili niyang pamilya. Huminga ng malalim si Arem. Sumama na namaj ang timpla niya. Kesa magmukmok ay minabuti niya na lang na magpunta sa likod at mag-igib ng tubig.
Nakita niya kaninang umaga kung paano punuin ng mga kapatid niya ang dalawang malaking drum sa banyo ganoon rin ang tatlong drum sa paligid ng poso na ipinagawa din ni Samantha.
Ilang beses na nagpabalik-balik sa pagtutungga at pagsasalin ng tubig si Arem. Mula sa balde hanggang sa pagdadala noon at pagsalin sa drum na nasa loob ng banyo.
"Kuya, kami naman,"
Habang nagtutungga sa poso ay lumingon si Arem sa mga kapatid na kauuwi lang galing sa school.
"Kami naman kuya," ulit ni Arthur sa sinabi ng kuya Ariston niya.
"No need. I'm almost done," he said calmly. "Just do your homework,"
Nagkatinginan si Arthur at Ariston. Hindi nila magawang kontrahin ang kuya nila.
Iyon ang unang pagkakataon na may umagaw sa trabaho nilang pag-iimbak ng tubig.
"Let me do it while I'm here. Next week I'll be working at the City," dagdag na sabi pa ni Arem sa mga kapatid.
Nakikita niya kase na para bang hindi mapakali ang mga ito.
"Magta-trabaho ka na ulit, kuya?" Excited na tanong ni Arthur.
"Sa City?" Curious na tanong naman ni Ariston.
"Uhm,"
"Talaga? Saan doon anak?" Hindi naman mapigilan ni Ginang Aria na makisali sa usapan ng kanyang mga anak.
"Appraiser, sa AJS,"
"A-appraiser?"
"Umn,"
Sandaling natigilan si Ginang Aria.
Parang may bagay na sumasakal sa puso niya.
Bilang isang ina, alam niya kung ano ang potensiyal at kakayanan ng kanyang anak. He can easily dominate na business world. Hindi ito kagaya ng kanyang yumaong asawa na walang katalent-talent sa pagnenegosyo. Nakita ng ginang noon pa mang high school ang anak kung paano ito hangaan ng kanyang biyenan lalo na ng mga kaibigan ng matanda.
"I'm banned, mom. As long as I don't apologize and go back there, no one will accept me," Arem said in a casual tone.
Napakagat-labi si Ginang Aria.
"S-sorry for dragging you down, anak," anang ginang na hindi mapigilan ang mapaluha
Huminto si Arem sa pagtutungga na ginagawa. Pinagmasdan niya ang kanyang ina ganoon din ang mga kapatid na tila ba nawalan ng kibo sa isang tao.
They looked like a deflated balloons.
"It's fine. Don't worry. I'll make sure that our situation will get better soon,"
Huminga ng malalim si Ginang Aria.
"Mom, don't blame yourself. It's no one's fault. Matagal ko nang gustong umalis sa kanila," marahang tinapik ni Arem ang balikat ng kanyang ina.
"Pero anak," Mrs. Aria sigh deeply. "Nanghihinayang lang ako na..."
"Mom,"
"I know, I know. Ikaw ang bahala, anak," Mrs. Aria said helplessly.
What can she do?
She can't go against her in-laws. For her, it's all good as long as they're together. Who cares if her son cannot be a CEO or a president in the business world anymore? As long as they're are all alive and healthy. It's good.
Hindi nga lang maiwasan ng ginang na manghinayang dahil malakas at malaki ang tiwaa niya sa kanyang panganay.
Appraiser?
Lihim na napailing ang ginang. Hindi niya alam kung ilang araw magtatagal doon ang anak niya. O baka nga oras lang ang bibilangin para mag-resign ito.
"Kuya..."
Sabay-sabay na napalingon ang lahat kay Arya.
Iyon ang unang beses na kusang lumapit at tumawag ang dalagita sa nakatatandang kapatid. Arem's cold expression soften a lot. He really wanted to know more about this sister of his, but worried that she might get frightened by him.
"Hmm?"
"Tawag ka po ni Ate Sam,"
Sandaling natigilan si Arem. Saka niya lang na-realize na kaya siya kinausap ng kapatid ng sandaling iyon— kahit noong unang pagkikita pa lang nila ay kitang-kita na ni Arem ang pagiging vigilant laban sa kanya—ay dahil pala kay Samantha.
Ysmael was accurate with his deduction.
His position in this house is so low that a dog's presence might weight much more importance than him.
"Oh, dalhin mo na rin ito sa kanya,"
Tahimik na kinuha ni Arem ang malaking supot na inaabot ng kanyang ina. Hindi niya alam kung ano 'yun dahil hindi niya naman binasa kung ano ang sinulat ng ina niya sa papel na pinaglistahan nito ng mga ipinabibili.
Kumatok si Arem sa kwarto.
Kahit na magkasama pa silang natulog sa silid na iyon nang nagdaang gabi. Ayaw i-bypass ni Arem ang personalspace ni Samantha. She's a woman after all.
"Come in,"
Halata sa boses ni Samatha na hindi maganda ang pakiramdam nito. Mahina at walang lakas ang pagsasalita nito na nagbigay ng kakaibang pakiramdam kay Arem.
Is he feeling distress?
Or agitated?
Pero bakit naman siya madi-distress para sa babae?
Naiiling na binuksan ni Arem ang door knob ng pintuan. Mabilis na itinaboy sa likod ng isipan ang mga banyagang emosyon na hindi niya kailanman ini-entertain noon.
"Feeling better?" Hindi mapigilang itanong ni Arem noong makita na hindi na namumutla ang maamong mukha ng dalaga.
"Yeah. I just need to rest. I'll be fine tomorrow," mabilis na sagot ni Samantha.
Hindi na kumibo si Arem. Inabot nito kay Samantha ang supot na ipinabibigay ng kanyang ina.
"What's this?" Nagtatakang kinuha ni Samantha ang supot na iniaabot sa kanya.
Binuksan niya iyon at hindi niya mapigilan ang panlalaki ng kanyang mga mata.
"You..."
"..." Nagtatakang napatitig lang si Arem sa babaeng kaharap. Para itong hipon na niluto sa mainit na apoy dahil sa biglang pamumula ng buong mukha nito.
"Y-you bought all of these?"
Nagtaka si Arem. Hindi niya alam kung sasabihin niya ba ang totoo o sasabihin niya na lang din dito kung ano ang sinabi niya sa kanyang ina.
"Yes," deretsong sagot ni Arem.
He choose the last option.
Kesa naman masermunan siya ng wala sa oras ng kanyang ina. Panindigan na lang niya kung ano ang una niyang sinabi.
"T-thank you," halos pabulong na saad ni Samantha. "A-ahm, m-may ibibigay a-ako s-sayo,"
Kunot-noong pinagmasdan ni Arem ang babaeng kaharap.
Kagabi lang ay napakadaldal nito at kahit na gaano pa kahaba ang mga sinabi nito, ni hindi ito pumiyok. Tapos ngayon ay nagkakandautal ito sa pagsasalita?
Bakit?
Nagkukumahog na tumayo mula sa kinauupuan si Samantha dala-dala ang malaking supot.
Kaya lang sa sobrang pagmamadali nito ay nawalan ito ng balanse sa pagbaba. Sa halip na habulin ang tumilapon na supot mas minabuti ni Samantha na ihawak ang kamay sa headboard ng kama.
Sumambulat sa paningin nilang dalawa ang tatlong balot ng sanitary napkin at ilang balot ng milk chocolate.
Napatitig si Arem sa mga bagay na nasa sahig.
Noon lang niya na-realize kung bakit pulang-pula ang mukha ni Samantha noong sabihin niya na siya ang bumili noon. Luckily, si Shopkeeper Magtanggol ang inutusan niyang magpabili nang mga iyon.
Nang magsimula si Samantha na damputin ang mga balot ng sanitary napkin, parang napapasong iniiwas naman ni Arem ang paningin noon.
He swallowed hard.
Damn.
What is his mother thinking? She let him—a big guy to buy those things?
Pakiramdam ni Arem ay nag-init ang magkabilang tenga niya. Hindi niya malaman kung paano a-absweltuhin ang sarili sa harapan ni Samantha.
Para kay Arem, napaka-private ng ganoong bagay. Kaya nauunawaan na niya kung bakit bigla na lang nautal sa pagsasalita ang babaeng mabilis pa sa alas kwatrong dinampot ang lahat ng mga bagay na nagkalat sa sahig saka patakbong dinala sa drawer na ginagamit nito.