##Unicode##
နေယံမောင် မနက်စောစောစီးစီးကြားလိုက်ရတဲ့သတင်းတွေကြောင့် သွေးပျက်နေရသည်။သူ့တွင်းလုပ်ငန်းတွေပိတ်ပြစ်လိုက်ရပြီတဲ့။ ဒီတွင်းတွေကသူ့ရဲ့အဓိကစီးပွားရေးမဟုတ်လား။ခုလိုပိတ်ပြစ်လိုက်ရတော့ သူ့စီးပွားရေးယိုင်နဲ့ချေပြီ။တခြားအသေးစားလုပ်ငန်းတွေလဲထိုနည်းတူစွာ အရှုံးပေါ်ရသည်နှင့် ပြဿနာဖြေရှင်းရသည်နှင့် အလျော်ပေးရသည်နှင့် တစ်ခုမှအဆင်မပြေပေ။
ထိုအကြောင်းအရာတွေအားလုံးရဲ့နောက်ကွယ်မှာ ဆည်းဆာပျိုရှိနေမည်ဆိုတာ သိသော်လည်း နေယံမောင်ဘာမှမလုပ်နိုင်သေး။
တစ်ရက်မှာတော့.... ဆည်းဆာပျို နှင့် ညီမဖြစ်သူ သော်တာမောင်တို့ရောက်လာခဲ့သည်။
သော်လေးရဲ့ပုံစံကိုမြင်ရတာ နေယံမောင်တို့ ကြောက်စိတ်ဝင်နေပြီ။သော်လေးဟာအရင်လိုမဟုတ်တော့ဘဲ
နေယံမောင်ကိုပြန်တိုက်နိုင်ဖို့ ပြောင်းလဲထားသည်မဟုတ်လား။
"ဆည်းဆာပျို!! မင်းတို့ငါ့အိမ်ဘာလာလုပ်တာလဲ"
"စကားကိုဆင်ခြင်ပြောပါ ကိုနေယံမောင်။ဒါဘယ်သူ့အိမ်လဲ"
"မင်း!!"
"ဘာလဲ မမှတ်မိတော့ဘူးလား ။သော်လေးလေ ကို ကိုရဲ့...။"
သော်တာမောင်၏အသံမှာ ခနဲ့သံ။မှဲ့ပြုံးလေးပြုံးကာဆိုသည်မှာ သူမနှင့်မလိုက်ဖက်သော်ငှား ကြည့့်ကောင်းနေပြန်သည်။
"မင်းတို့အခုချက်ချင်း ငါ့ခြံဝန်းထဲကထွက်သွား။"
"အိုး ခုထိဥစ္စရူး နေတုန်းလား။ရှင့်အပိုင်လို့ထင်နေတုန်းလား။"
ပျို၏စကားကိုနေယံမောင်မှ နားမလည်သလိုကြည့်လာသည်။
ပျိုမှ အပြင်မှာကြိုစောင့်နေသည့်သူတွေကိုလာခဲ့ဖို့ခေါ်လိုက်တော့သည်။
ရှေ့နေတစ်ဦးပင်။
"သူက.."
"ရှင့်မိဘတွေလက်ထက်တည်းက ယုံကြည်စိတ်ချခဲ့ရတဲ့အတွင်းရှေ့နေလေ။"
"ဦးမောင်က သူမသေခင် သမီးဖြစ်သူ သော်တာမောင်
မွေးပြီးကတည်းကနေ သူ့ရဲ့ပိုင်ဆိုင်မှုစာချုပ်စာတန်းတွေအားလုံးကို သော်တာမောင်နာမည်နဲ့လွှဲထားပြီးသားပါ။တကယ်လို့သူတို့ဆုံးပါးသွားတဲ့အခါ နေယံမောင်တို့
မောင်နှမနှစ်ယောက် သင့်သင့်မြတ်မြတ်ရှိကြရင်
ဒီကိစ္စကိုထုတ်မပြောသေးဖို့မှာထားပြီး နေယံမောင်ဘက်က အမွေတွေကိုလက်ဝါးကြီးအုပ်လာခဲ့ရင် ခုလိုဆောင်ရွက်ပေးဖို့ အမှာပါးထားပါတယ်။ဦးထင်တာက နေယံမောင်တို့မောင်နှမကသင့်သင့်မြတ်မြတ်ရှိခဲ့တယ်ဘဲထင်ခဲ့တာ။ဆည်းဆာပျိုလာပြောတော့မှ ခုလိုအမြန်လာစီစဥ်ပေးရတာပါ။"
"ဘာလဲ ။ဘာတွေစီစဥ်မလို့လဲ။ကျွန်တော်လက်မခံဘူးနော်"
"ဦးကတော့ လုပ်ထုံးလုပ်နည်းအတိုင်းလုပ်ဆောင်သွားရမှာပါ။"
"ဟား ကျွန်တော်ကဘယ်လိုယုံရမလဲ။အတုအယောင်တွေဆိုရင်ကော ကျွန်တော်တရားဆွဲလို့ရတယ်နော်။"
"တရားဆွဲမယ်ဆို တရားရုံးထိတက်ဖို့ဝန်မလေးပါဘူး။ဦးတို့ ကအစစ်အမှန်တွေမို့ပါ"
"နေယံမောင် ရှင်အရှုံးကိုလက်ခံလိုက်ပါတော့"
"မင်းစောက်ပါးစပ်ပိတ်ထားဆည်းဆာပျို!!
မင်းငါ့အကြောင်းကောင်းကောင်းသိစေရမယ်"
"ရှင့်အကြောင်းသိစေချင်ရင်တော့ထောင်ထဲမှာ
ဘဲြပတော့နေယံမောင်ရေ.."
နေယံမောင်အရိပ်အမြွတ်နားလည်ကာထပြေးမည်ကြွသော်လဲ သက်ဆိုင်ရာတာဝန်ရှိ လူကြီးတွေမှ သူ့ကိုဝိုင်းထားချေပြီ။
"ဘာလဲ။ဘာလို့ ကျုပ်ကိုဝိုင်းထားတာလဲ။ကျုပ်ဘာအပြစ်မှမလုပ်ထားဘူးနော်"
"အပြစ်မလုပ်တဲ့သူက ဘာလို့ထပြေးဖို့ကြံတာလဲ"
"မောင်နေယံမောင်မှ ဦးမောင်တို့လင်မယားအား
သေကြောင်းကြံကာသတ်ဖြတ်မှုနဲ့တင် ထောင်နန်းစံလို့ရပါပြီ"
"ခဗျား!!"
"ကျွန်တော်တို့နဲ့ စခန်းကိုလိုက်ခဲ့ပေးကြပါ"
နေယံမောင်အမှုအတွက် အားလုံးစီစဥ်ပြီး တော့
သူ ထောင်ဒဏ်အနှစ်သုံးဆယ်ကျခံခဲ့သည်။
သူ့ဘက်ကအကောင်းဆုံးရှေ့နေတွေငှားခဲ့သော်လည်းသက်သေအထောက်အထားခိုင်မာတာကြောင့်ရှောင်လွှဲလို့မရခဲ့ပေ။
......
ခုသော်တာမောင်ဟာ သူ့မိဘတွေရဲ့စီးပွားရေး နေယံမောင်ဦးစိးနေတဲ့လုပ်ငန်းမှန်သမျှကိုလွှဲယူဦးစီးလုပ်ကိုင်နေရပြီ။
ဆည်းဆာပျိုသည်လဲ သူမအလုပ်နှင့်သူမ..။
သော်တာမောင်နဲ့ ဆည်းဆာပျိုဟာ နေယံမောင်အမှုပြီးသည်နှင့်ထပ်မတွေ့ဖြစ်ခဲ့တော့။
အမရာမှိိုင်းသည်လဲ ထိုနေ့ကမွန်းလေးနဲ့နောက်ဆုံးတွေ့ပြီးတည်းကထပ်မတွေ့ရတော့။
အစ်မကမွန်းကိုသစ္စာဖောက်သွားတာ။မွန်းအစ်မကိုအရမ်းမုန်းတယ်။ကြောက်လဲကြောက်တယ်။အစ်မနဲ့ထပ်မတွေ့ချင်ဘူး။လောကမှာ ဘယ်သူ့ကိုမှမယုံရဘူး။လူယုံသတ်လို့သေတာခံရအခက်ဆုံးဘဲ။ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်ကလွဲဲပြီး ဘယ်သူမှကိုယ့်အပေါ်မကောင်းနိုင်ကြဘူး။
မမ မွန်းကိုကူညီပေးခဲ့တာကျေးဇူးတင်ပေမယ့် မမနဲ့လဲထပ်မပတ်သတ်ချင်တော့ဘူး။မမကြောင့်လဲ မွန်းနှလုံးသားလေးနာကျင်ခဲ့ရပြီးပြီ။
....
ငါးနှစ်ကြာပြီးနောက်....
"ဘောစ့်"
သော်တာမောင်အတွေးနယ်ချဲ့နေတုန်း လက်အောက်ဝန်ထမ်း၏ခေါ်သံကြောင့်အတွေးစတို့ပျက်သွားခဲ့ရသည်။
"အွန်းပြော"
"ညနေ5နာရီ meeting ရှိတယ်။ဘောစ့်မေ့နေမှာစိုးလို့ အသိပေးတာ"
"အင်း။ဒါဘဲမလား"
"ဟုတ်ကဲ့ ကျွန်မကိုခွင့်ပြုပါအုံး"
သူမထွက်သွားတော့ သော်တာမောင်သက်ပြင်းလေးချလိုက်မိသည်။ဘာမှမသိဟန်ဆောင်ခဲ့တုန်းက ဘဝကြီးကပျော်စရာတွေရှိသေးသည်။ခုအားလုံးသိတတ်တဲ့အချိန်မှာ ဘဝကြီးကပျင်းစရာကြီးပါလား။
.....
meetingအပြီး သော်တာမောင် dinner စားဖို့ ဆိုင်တစ်ခုကိုထွက်လာခဲ့သည်။
သူမထောင့်ဆုံးဝိုင်းမှာဝင်ထိုင်ကာ Black coffeeတစ်ခွက် ကိုအရင် မှာယူခဲ့သည်။
အရင်ကကော်ဖီမသောက်ရတဲ့ သော်တာမောင်ကခု ညနေတိုင်း black coffee သောက်တတ်တာ အကျင့်ဖြစ်နေပြီ။ညဘက်တွေမအိပ်တတ်တာလဲအကျင့်တစ်ခုလိုဖြစ်နေပြီ။
သူမအဖြစ်ကိုတေွးမိတော့အနည်းငယ်ပြုံးလိုက်မိသည်။အရင်က ကလေးကိုး။ခုတော့...။
ထိုစဥ် ကလေးတစ်ယောက်ကိုပွေ့ချီကာ
ဆိုင်ထဲဝင်လာသော အမျိုးသမီး။ဒီမျက်နှာကိုသော်တာမောင်ကောင်းကောင်းကြီးမှတ်မိတာပေါ့။
အစ်မ အမရာမှိုင်းဘဲ....။
သူမက သော်တာမောင်နှင့်ကပ်လျက် ခုံတွင်ဝင်ထိုင်သည်။ခုထိတော့ သော်တာမောင်ကိုမြင်ပုံမရ။
ကလေးကကော်ဖီသောက်ချင်လို့အတင်းဂျစ်တိုက်နေသည်။အစ်မကလဲမသောက်ရကြောင်းပြောနေသည်။
သော်တာမောင်သူတို့နှစ်ဦးကို အချိန်
အကြာကြီးကြည့်နေမိသည်။မှာထားတဲ့ကော်ဖီလဲအေးစက်နေလောက်ပြီ။ တစ်ဖက်ဝိုင်းမှ နှစ်ယောက်ကတော့ခုထိ ငြိမရသေး။
သော်တာမောင်ထိုဝိုင်းကိုထသွားဖို့ပြင်လိုက်သော်။
ထိုဝိုင်းသို့ရောက်ရှိလာသော အမျိုးသားတစ်ဦး။
ထိုအမျိုးသားက ကလေးဘေးကခုံမှာဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ကြည့်ရတာ မိသားစုဖြသ်ပုံဘဲ ဖေဖေရယ်မေမေရယ်.သမီးလေးရယ်။ကြည်နူးစရာမြင်ကွင်းလေးပါဘဲ။
စောနက ဂျစ်တိုက်နေတဲ့ကလေးမက ထိုအမျိုးသားရောက်လာတော့ ငြိမ်ကုပ်ကာ jueတစ်ခွက်မှာယူသောက်နေသည်။အစ်မတော့ ဒီကလေးကိုနိုင်အောင်ထိန်းပေတော့။ကလေးက အစ်မကိုတစ်စက်မှမကြောက်ဘဲ။
သော်တာမောင် ရှင်းပြီး ဆိုင်ထဲမှထွက်လာခဲ့သည်။
မဆုံတော့ဘူးထင်တာအစ်မရယ်။ဆုံတော့လဲ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် မိသားစုလိုက်ကိုစုံတယ်။
အစ်မအဆင်ပြေနေတာမြင်ရတာဘဲ စိတ်ချမ်းသာပါတယ်။
......
အမရာမှိုင်း ဆိုင်ထဲဝင်လာတည်းက ပေါက်စကိုတွေ့မိသည်။သို့သော် မှိုင်းသူမဆီ မသွားရဲ။မှိုင်းအပြစ်ကျူးလွန်ထားမိတာ မဟုတ်လား။သူမနဲ့အနီးဆုံးခုံတွင်ဝင်ထိုင်ကာ သူမကိုကြည့်မိသော် သူမလဲမှိုင်းကိုမြင်ပုံရသည်။သူမဆီမှာ မှိုင်းကိုမုန်းတီးနေတာမျိုးေတာ့မတွေ့ရတော့။သူစိမ်းတစ်ယောက်လိုပင်။
ပေါက်စ မင်းကိုတို့အပြစ် လုပ်ခဲ့တာဝန်ခံပါတယ်။
ဒါကလဲတို့ ငွေလိုအပ်လို့လုပ်ခဲ့ရတာပါ။
ပြီးတော့ တို့ မင်းကိုချစ်မိခဲ့တယ်ဆိုတာကိုလဲဝန်ခံချင်ပါတယ်။တနေ့နေ့တော့အကြောင်းစုံကိုမင်းသိအောင်ရှင်းပြချင်ပါသေးတယ်။ရှင်းပြခွင့်ရဖို့လဲမျှော်လင့်ပါတယ်။ကံမကုန်လို့ပြန်ဆုံနေပြီဘဲ။
....
မနေ့ကupdate နေ့ကိုမေ့ပြီး တခြားficသွား
ရေးမိသွာလို့ ခုမှupဖြစ်တာ တောင်းပန်ပါတယ်။
...
##Zawgyi##
ေနယံေမာင္ မနက္ေစာေစာစီးစီးၾကားလိုက္ရတဲ့သတင္းေတြေၾကာင့္ ေသြးပ်က္ေနရသည္။သူ႕တြင္းလုပ္ငန္းေတြပိတ္ျပစ္လိုက္ရၿပီတဲ့။ ဒီတြင္းေတြကသူ႕ရဲ႕အဓိကစီးပြားေရးမဟုတ္လား။ခုလိုပိတ္ျပစ္လိုက္ရေတာ့ သူ႕စီးပြားေရးယိုင္နဲ႕ေခ်ၿပီ။တျခားအေသးစားလုပ္ငန္းေတြလဲထိုနည္းတူစြာ အရႈံးေပၚရသည္ႏွင့္ ျပႆနာေျဖရွင္းရသည္ႏွင့္ အေလ်ာ္ေပးရသည္ႏွင့္ တစ္ခုမွအဆင္မေျပေပ။
ထိုအေၾကာင္းအရာေတြအားလုံးရဲ႕ေနာက္ကြယ္မွာ ဆည္းဆာပ်ိဳရွိေနမည္ဆိုတာ သိေသာ္လည္း ေနယံေမာင္ဘာမွမလုပ္နိုင္ေသး။
တစ္ရက္မွာေတာ့.... ဆည္းဆာပ်ိဳ ႏွင့္ ညီမျဖစ္သူ ေသာ္တာေမာင္တို႔ေရာက္လာခဲ့သည္။
ေသာ္ေလးရဲ႕ပုံစံကိုျမင္ရတာ ေနယံေမာင္တို႔ ေၾကာက္စိတ္ဝင္ေနၿပီ။ေသာ္ေလးဟာအရင္လိုမဟုတ္ေတာ့ဘဲ
ေနယံေမာင္ကိုျပန္တိုက္နိုင္ဖို႔ ေျပာင္းလဲထားသည္မဟုတ္လား။
"ဆည္းဆာပ်ိဳ!! မင္းတို႔ငါ့အိမ္ဘာလာလုပ္တာလဲ"
"စကားကိုဆင္ျခင္ေျပာပါ ကိုေနယံေမာင္။ဒါဘယ္သူ႕အိမ္လဲ"
"မင္း!!"
"ဘာလဲ မမွတ္မိေတာ့ဘူးလား ။ေသာ္ေလးေလ ကို ကိုရဲ႕...။"
ေသာ္တာေမာင္၏အသံမွာ ခနဲ႕သံ။မွဲ႕ၿပဳံးေလးၿပဳံးကာဆိုသည္မွာ သူမႏွင့္မလိုက္ဖက္ေသာ္ငွား ၾကည့့္ေကာင္းေနျပန္သည္။
"မင္းတို႔အခုခ်က္ခ်င္း ငါ့ၿခံဝန္းထဲကထြက္သြား။"
"အိုး ခုထိဥစၥ႐ူး ေနတုန္းလား။ရွင့္အပိုင္လို႔ထင္ေနတုန္းလား။"
ပ်ိဳ၏စကားကိုေနယံေမာင္မွ နားမလည္သလိုၾကည့္လာသည္။
ပ်ိဳမွ အျပင္မွာႀကိဳေစာင့္ေနသည့္သူေတြကိုလာခဲ့ဖို႔ေခၚလိုက္ေတာ့သည္။
ေရွ႕ေနတစ္ဦးပင္။
"သူက.."
"ရွင့္မိဘေတြလက္ထက္တည္းက ယုံၾကည္စိတ္ခ်ခဲ့ရတဲ့အတြင္းေရွ႕ေနေလ။"
"ဦးေမာင္က သူမေသခင္ သမီးျဖစ္သူ ေသာ္တာေမာင္
ေမြးၿပီးကတည္းကေန သူ႕ရဲ႕ပိုင္ဆိုင္မႈစာခ်ဳပ္စာတန္းေတြအားလုံးကို ေသာ္တာေမာင္နာမည္နဲ႕လႊဲထားၿပီးသားပါ။တကယ္လို႔သူတို႔ဆုံးပါးသြားတဲ့အခါ ေနယံေမာင္တို႔
ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ သင့္သင့္ျမတ္ျမတ္ရွိၾကရင္
ဒီကိစၥကိုထုတ္မေျပာေသးဖို႔မွာထားၿပီး ေနယံေမာင္ဘက္က အေမြေတြကိုလက္ဝါးႀကီးအုပ္လာခဲ့ရင္ ခုလိုေဆာင္႐ြက္ေပးဖို႔ အမွာပါးထားပါတယ္။ဦးထင္တာက ေနယံေမာင္တို႔ေမာင္ႏွမကသင့္သင့္ျမတ္ျမတ္ရွိခဲ့တယ္ဘဲထင္ခဲ့တာ။ဆည္းဆာပ်ိဳလာေျပာေတာ့မွ ခုလိုအျမန္လာစီစဥ္ေပးရတာပါ။"
"ဘာလဲ ။ဘာေတြစီစဥ္မလို႔လဲ။ကြၽန္ေတာ္လက္မခံဘူးေနာ္"
"ဦးကေတာ့ လုပ္ထုံးလုပ္နည္းအတိုင္းလုပ္ေဆာင္သြားရမွာပါ။"
"ဟား ကြၽန္ေတာ္ကဘယ္လိုယုံရမလဲ။အတုအေယာင္ေတြဆိုရင္ေကာ ကြၽန္ေတာ္တရားဆြဲလို႔ရတယ္ေနာ္။"
"တရားဆြဲမယ္ဆို တရား႐ုံးထိတက္ဖို႔ဝန္မေလးပါဘူး။ဦးတို႔ ကအစစ္အမွန္ေတြမို႔ပါ"
"ေနယံေမာင္ ရွင္အရႈံးကိုလက္ခံလိုက္ပါေတာ့"
"မင္းေစာက္ပါးစပ္ပိတ္ထားဆည္းဆာပ်ိဳ!!
မင္းငါ့အေၾကာင္းေကာင္းေကာင္းသိေစရမယ္"
"ရွင့္အေၾကာင္းသိေစခ်င္ရင္ေတာ့ေထာင္ထဲမွာ
ဘဲျပေတာ့ေနယံေမာင္ေရ.."
ေနယံေမာင္အရိပ္အႁမြတ္နားလည္ကာထေျပးမည္ႂကြေသာ္လဲ သက္ဆိုင္ရာတာဝန္ရွိ လူႀကီးေတြမွ သူ႕ကိုဝိုင္းထားေခ်ၿပီ။
"ဘာလဲ။ဘာလို႔ က်ဳပ္ကိုဝိုင္းထားတာလဲ။က်ဳပ္ဘာအျပစ္မွမလုပ္ထားဘူးေနာ္"
"အျပစ္မလုပ္တဲ့သူက ဘာလို႔ထေျပးဖို႔ႀကံတာလဲ"
"ေမာင္ေနယံေမာင္မွ ဦးေမာင္တို႔လင္မယားအား
ေသေၾကာင္းႀကံကာသတ္ျဖတ္မႈနဲ႕တင္ ေထာင္နန္းစံလို႔ရပါၿပီ"
"ခဗ်ား!!"
"ကြၽန္ေတာ္တို႔နဲ႕ စခန္းကိုလိုက္ခဲ့ေပးၾကပါ"
ေနယံေမာင္အမႈအတြက္ အားလုံးစီစဥ္ၿပီး ေတာ့
သူ ေထာင္ဒဏ္အႏွစ္သုံးဆယ္က်ခံခဲ့သည္။
သူ႕ဘက္ကအေကာင္းဆုံးေရွ႕ေနေတြငွားခဲ့ေသာ္လည္းသက္ေသအေထာက္အထားခိုင္မာတာေၾကာင့္ေရွာင္လႊဲလို႔မရခဲ့ေပ။
......
ခုေသာ္တာေမာင္ဟာ သူ႕မိဘေတြရဲ႕စီးပြားေရး ေနယံေမာင္ဦးစိးေနတဲ့လုပ္ငန္းမွန္သမွ်ကိုလႊဲယူဦးစီးလုပ္ကိုင္ေနရၿပီ။
ဆည္းဆာပ်ိဳသည္လဲ သူမအလုပ္ႏွင့္သူမ..။
ေသာ္တာေမာင္နဲ႕ ဆည္းဆာပ်ိဳဟာ ေနယံေမာင္အမႈၿပီးသည္ႏွင့္ထပ္မေတြ႕ျဖစ္ခဲ့ေတာ့။
အမရာမွိိုင္းသည္လဲ ထိုေန႕ကမြန္းေလးနဲ႕ေနာက္ဆုံးေတြ႕ၿပီးတည္းကထပ္မေတြ႕ရေတာ့။
အစ္မကမြန္းကိုသစၥာေဖာက္သြားတာ။မြန္းအစ္မကိုအရမ္းမုန္းတယ္။ေၾကာက္လဲေၾကာက္တယ္။အစ္မနဲ႕ထပ္မေတြ႕ခ်င္ဘူး။ေလာကမွာ ဘယ္သူ႕ကိုမွမယုံရဘူး။လူယုံသတ္လို႔ေသတာခံရအခက္ဆုံးဘဲ။ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ကလြဲဲၿပီး ဘယ္သူမွကိုယ့္အေပၚမေကာင္းနိုင္ၾကဘူး။
မမ မြန္းကိုကူညီေပးခဲ့တာေက်းဇူးတင္ေပမယ့္ မမနဲ႕လဲထပ္မပတ္သတ္ခ်င္ေတာ့ဘူး။မမေၾကာင့္လဲ မြန္းႏွလုံးသားေလးနာက်င္ခဲ့ရၿပီးၿပီ။
....
ငါးႏွစ္ၾကာၿပီးေနာက္....
"ေဘာစ့္"
ေသာ္တာေမာင္အေတြးနယ္ခ်ဲ့ေနတုန္း လက္ေအာက္ဝန္ထမ္း၏ေခၚသံေၾကာင့္အေတြးစတို႔ပ်က္သြားခဲ့ရသည္။
"အြန္းေျပာ"
"ညေန5နာရီ meeting ရွိတယ္။ေဘာစ့္ေမ့ေနမွာစိုးလို႔ အသိေပးတာ"
"အင္း။ဒါဘဲမလား"
"ဟုတ္ကဲ့ ကြၽန္မကိုခြင့္ျပဳပါအုံး"
သူမထြက္သြားေတာ့ ေသာ္တာေမာင္သက္ျပင္းေလးခ်လိဳက္မိသည္။ဘာမွမသိဟန္ေဆာင္ခဲ့တုန္းက ဘဝႀကီးကေပ်ာ္စရာေတြရွိေသးသည္။ခုအားလုံးသိတတ္တဲ့အခ်ိန္မွာ ဘဝႀကီးကပ်င္းစရာႀကီးပါလား။
.....
meetingအၿပီး ေသာ္တာေမာင္ dinner စားဖို႔ ဆိုင္တစ္ခုကိုထြက္လာခဲ့သည္။
သူမေထာင့္ဆုံးဝိုင္းမွာဝင္ထိုင္ကာ Black coffeeတစ္ခြက္ ကိုအရင္ မွာယူခဲ့သည္။
အရင္ကေကာ္ဖီမေသာက္ရတဲ့ ေသာ္တာေမာင္ကခု ညေနတိုင္း black coffee ေသာက္တတ္တာ အက်င့္ျဖစ္ေနၿပီ။ညဘက္ေတြမအိပ္တတ္တာလဲအက်င့္တစ္ခုလိုျဖစ္ေနၿပီ။
သူမအျဖစ္ကိုေတြးမိေတာ့အနည္းငယ္ၿပဳံးလိုက္မိသည္။အရင္က ကေလးကိုး။ခုေတာ့...။
ထိုစဥ္ ကေလးတစ္ေယာက္ကိုေပြ႕ခ်ီကာ
ဆိုင္ထဲဝင္လာေသာ အမ်ိဳးသမီး။ဒီမ်က္ႏွာကိုေသာ္တာေမာင္ေကာင္းေကာင္းႀကီးမွတ္မိတာေပါ့။
အစ္မ အမရာမွိုင္းဘဲ....။
သူမက ေသာ္တာေမာင္ႏွင့္ကပ္လ်က္ ခုံတြင္ဝင္ထိုင္သည္။ခုထိေတာ့ ေသာ္တာေမာင္ကိုျမင္ပုံမရ။
ကေလးကေကာ္ဖီေသာက္ခ်င္လို႔အတင္းဂ်စ္တိုက္ေနသည္။အစ္မကလဲမေသာက္ရေၾကာင္းေျပာေနသည္။
ေသာ္တာေမာင္သူတို႔ႏွစ္ဦးကို အခ်ိန္
အၾကာႀကီးၾကည့္ေနမိသည္။မွာထားတဲ့ေကာ္ဖီလဲေအးစက္ေနေလာက္ၿပီ။ တစ္ဖက္ဝိုင္းမွ ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ခုထိ ၿငိမရေသး။
ေသာ္တာေမာင္ထိုဝိုင္းကိုထသြားဖို႔ျပင္လိုက္ေသာ္။
ထိုဝိုင္းသို႔ေရာက္ရွိလာေသာ အမ်ိဳးသားတစ္ဦး။
ထိုအမ်ိဳးသားက ကေလးေဘးကခုံမွာဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ၾကည့္ရတာ မိသားစုျဖသ္ပုံဘဲ ေဖေဖရယ္ေမေမရယ္.သမီးေလးရယ္။ၾကည္ႏူးစရာျမင္ကြင္းေလးပါဘဲ။
ေစာနက ဂ်စ္တိုက္ေနတဲ့ကေလးမက ထိုအမ်ိဳးသားေရာက္လာေတာ့ ၿငိမ္ကုပ္ကာ jueတစ္ခြက္မွာယူေသာက္ေနသည္။အစ္မေတာ့ ဒီကေလးကိုနိုင္ေအာင္ထိန္းေပေတာ့။ကေလးက အစ္မကိုတစ္စက္မွမေၾကာက္ဘဲ။
ေသာ္တာေမာင္ ရွင္းၿပီး ဆိုင္ထဲမွထြက္လာခဲ့သည္။
မဆုံေတာ့ဘူးထင္တာအစ္မရယ္။ဆုံေတာ့လဲ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ မိသားစုလိုက္ကိုစုံတယ္။
အစ္မအဆင္ေျပေနတာျမင္ရတာဘဲ စိတ္ခ်မ္းသာပါတယ္။
......
အမရာမွိုင္း ဆိုင္ထဲဝင္လာတည္းက ေပါက္စကိုေတြ႕မိသည္။သို႔ေသာ္ မွိုင္းသူမဆီ မသြားရဲ။မွိုင္းအျပစ္က်ဴးလြန္ထားမိတာ မဟုတ္လား။သူမနဲ႕အနီးဆုံးခုံတြင္ဝင္ထိုင္ကာ သူမကိုၾကည့္မိေသာ္ သူမလဲမွိုင္းကိုျမင္ပုံရသည္။သူမဆီမွာ မှိုင်းကိုမုန်းတီးနေတာမျိုးေတာ့မတွေ့ရတော့။သူစိမ်းတစ်ယောက်လိုပင်။
ေပါက္စ မင္းကိုတို႔အျပစ္ လုပ္ခဲ့တာဝန္ခံပါတယ္။
ဒါကလဲတို႔ ေငြလိုအပ္လို႔လုပ္ခဲ့ရတာပါ။
ၿပီးေတာ့ တို႔ မင္းကိုခ်စ္မိခဲ့တယ္ဆိုတာကိုလဲဝန္ခံခ်င္ပါတယ္။တေန႕ေန႕ေတာ့အေၾကာင္းစုံကိုမင္းသိေအာင္ရွင္းျပခ်င္ပါေသးတယ္။ရွင္းျပခြင့္ရဖို႔လဲေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ကံမကုန္လို႔ျပန္ဆုံေနၿပီဘဲ။
....
မေန႕ကupdate ေန႕ကိုေမ့ၿပီး တျခားficသြား
ေရးမိသြာလို႔ ခုမွupျဖစ္တာ ေတာင္းပန္ပါတယ္။
...