🌼မောင်လူဆိုး🌼
ဂျီမင်နဲ့ ဟိုဆော့ ပြေးရင်းမှ အခန်းတခန်းထဲသို့ ဝင်ကာ တံခါပိတ်ပြီး နောက်သို့လှည့်ကြည့်လိုက်ရာ....
မိန်းခလေးတယောက်မာ ကုရဲ့ ပေါင်ပေါ်တက်ထိုင်ပြီးဟိုပွတ်ဒီပွတ်... တယောက်က ထယ်ရဲ့ လည်းပင်းသိုင်းဖက်ကာ နှုတ်ခမ်းတေကို မထိတထိ လိုက်နမ်းနေသည်... သူတို့နှယောက်တည်းလားဆိုမဟုတ်ဘူး...s ရယ် တခြားကောင်လေး နှစ်ယောက် မိန်းခလေး သုံးယောက်လဲ ရှိတယ်....
တခြားကောင်းလေးနှယောက်ကြည့်ရတာ ကိုရီယားလူမျိုးမဟုတ်ဘူး နိုင်ငံခြားသားအင်္ဂလိပ်လူမျိုး ထင်တယ်...
"ကု....."
ပါးစပ်က လွှတ်ခနဲ ထွက်သွားတယ်...ကိုယ့်ပါးစပ်ကိုသာ ကိုယ့်လက်နဲ့ ပြန်အုပ်လိုက်သည်....
"ကိုကို....."
ပေါင်ပေါ်တက်ထိုင်နေတဲ့ မိန်းခလေးအား တွန်းချကာ ဂျီမင့်အနားသို့ ဒေါသလေးနဲ့ လျှောက်လာသူ ကုကု...
"အာ့..."
တံခါးကိုဖွင့်ကာ လှည့်ပြန်မည့်အလုပ် စောင့်ဆွဲခံလိုက်ရသော လက်တဖက်...
ဒေါသလဲထွက်တော့ အားနဲ့ဆောင့်ဆွဲလိုက်တာ ဂျီမင့်လက်လေးအတော်နာသွားမာ သေချာသည်....
"ဘာလာလုပ်တာလဲ..."
"........"
"ပြောတော့ မွေ့နေဆို ဘာလဲ..မွေ့နေက barကိုလာပြီး နှယောက်တည်းပျော်ပါးနေတယ်ပေါ့..."
"ကု..မလွန်နဲ့ ...
ငါကမင်းထက်ကြီးတယ်..မင်းတောင်လာသေးတာပဲ ဘာလိုငါက လာလို့မရမာလဲ..ပြီတော့ ငါနဲ့ ဟိုဆော့က သူငယ်ချင်း မစော်ကားနဲ့..."
"ဟက်...ဘာလို့လိမ်တာလဲ..ဘာကြောင့်လိမ်တာလဲပြော..."
"....."
ဟုတယ် လိမ်မိတယ် ဘာလို့လဲ ဂျီမင်ပြောတော့ရော ဒီလိုနေရာမျိုး ကုက လွှတ်ပါ့မလား....
"လွှတ် ကု...ငါနာတယ်..."
"ပြန်တော့..."
"မပြန်....ဘူး..."
စွာလာတယ် အတော်လေးကိုစွာလာတယ် ..မေကြာက်မရွံ့....မျက်နှာနားကို ကပ်ကာ တလုံးချင်းကို ပြောသွားတာ စိတ်ကတိုရတဲ့ကြားထဲ အသဲကပါ ယားသွားတယ် ..တကယ်ခလေးဆို အ့နေရာမာတင် ငိုသွားအောင် တင်ပါးကို နှချက်သုံးချက်လောက် ဆင့်ပြီးရိုက်ပလိုက်ချင်တာ...
"ဟေး...jkတော်လိုက်ပါတော့..."(ပ)
"အေးလေး သူကိုပါခေါ်လိုက် အလှလေးပဲကို...."(ဒု)
"ငါ့ကိုပေးမလား..."(ပ)
အင်္ဂလိပ်လူမျိုးလို့ထင်ရတဲ့ အမျိုးသား နှယောက်မှ ပြောလိုက်ခြင်း...
"မင်းအပေါက်ပိတ်ထား joe..."
"ဟ...ဘာလို့လဲ jk တိုလှချည်လား...
ဒါဆို ဟိုတယောက်..."
ဒုတိယ တယောက်မှပြောလိုက်ခြင်း....
သူ့ဘက်သို့တဖန်လှည့်၍ပြောလာသောကြောင့် နေစရာပင် မရှိအောင် လမ်းပျောက်နေတဲ့ ဟိုဆော့...
"သူလဲထိလိုမရဘူး...hino...."
"မင်းနဲ့ ဘာဆိုင်လို့လဲ ..ထယ်ယောင်း..."
"ဆိုင်တယ်..."
ကိုယ့်ကျတော့ ပြန်ပြီးစွာလိုက်တာ ခုကျ ဟိုမသာတေက စားမယ် ဝါးမယ်လုပ်နေတော့ ကြောက်နေလိုပ်တာများ မျက်ရည်တေကို ဝဲလို့....
"လာ..."
"ကု..လွှတ်..."
"ခံချင်နေတာလား..."
"ခွေးကောင် မိုက်ရိုင်းတယ်.."
"ရိုင်းအောင် ဘယ်သူလုပ်နေတာလဲ...လာ...လာခဲ့..."
"အာ့...
ကု..ခွေးကောင် ..ငါ့ကိုချပေးစမ်း....ဘယ်ခေါ်သွားမလို့လဲ...ကု..Yarr..."
"ကျတော် နာလာရင် ကိုကိုမလွယ်ဘူးနော်..."
ပြန်ဖို့ ခေါ်နေတာကို ကန့်လန့်ပြန်တိုက်နေတဲ့ ဟာလေး..... ပေါင်ကနေ ဆွဲချီပြီး ပုခုံပေါ်တင်ကာ ထမ်းသွားတော့ အနောက်က ကျောကုန်းကို တဘုန်းဘုန်းနဲ့ထုကာ အော်နေလိုက်တာများ ကြားမကောင်းဘူး....
"ဂျီမင်.."
"ဒါဘယ်သွားမလို့လဲ..."
"Yarr...လွှတ်စမ်းငါ့ကို..."
"သူတို့ကိစ္စ သူတို့ရှင်းပါစေ...လာပြန်လိုက်ပို့မယ်..."
"မပြန်ဘူး..လွှတ်စမ်း...ဂျီမင်တခုခုဖြစ်ရင် မင်းလဲ သေပြီမှတ်.."
"သေးသေးလေ စွာမနေနဲ့ မဟုတ်ရင် ဟိုနှယောက်လက်ထဲ ပြန်အပ်လိုက်မယ်..."
ဂျီမင့်နောက်ကို လိုက်ရန် ပြင်နေတဲ့ ဟိုဆော့ကို ထယ်ယောင်းမှ ဆွဲထားခြင်း...ခုနတော့ ငိုမဲ့မဲ့လေးနဲ့ အားကိုးရှာတယ် ခုတော့ စွာနေလိုက်တာ သူမဟုတ်တဲ့ အတိုင်း...ဟိုနှယောက်ဆီပြန်အပ်မယ်ပြောမှ ငြိမ်ကျသွားသည်.....
မလိုက်ချင် လိုက်ချင်နဲ့ ထယ်ယောင်း အတင်းဆွဲခေါ်ရာနောက် ဟိုဆော့ပါသွားသည်...ဂျီမင်က အထဲမာပဲ jkနဲ့ ကျန်ခဲ့သည်...
Toilet ထဲရောက်တော့ ဂျီမင်ကို jk ချပေးလိုက်သည်...
"ဘုတ်..ဘုတ်..
ခွေးကောင်..."
ချပေးတာနဲ့ ရင်ဘတ်ကို သူ့လက်သေးသေးလေးနဲ့ တဘုန်းဘုန်းထုတာပဲ....
" ကိုကို ဒီနေရာဘာထင်နေတာလဲ..."
"ဘာလို့လဲ...မင်းတို့တောင် ပျော်ပါးနေကြတာလေ ..ဘာလဲ ငါက အပျော်အပါးရှာလို့မရတော့ဘူးလား...မင်းအိမ်မာငါနေတာမှန်တယ် ဒါမဲ့ အ့လောက်ချုပ်ခြယ်ရလောက်တဲ့ထိ မင်းက ငါ့မိဘမဟုတ်ဘူးနော်..."
"ကိုကို သိလား ...ယောက်ျားလေးအချင်းချင်းသိတယ်..သူတို့မျက်လုံးတေက ကိုကို့အပေါ် ဘယ်လိုသက်ရောက်မှုမျိုးတေနဲ့ ကြည့်တယ်..ရိုးသားလား မရိုးသားဘူးလား..သေချာစဉ်းစားလေ...."
"ဘာဆိုင်လို့လဲ.."
"ဆိုင်တယ်...ကိုကို့ကို အ့လိုကြည့် အ့လိုပြောနေတာတေက ကျတော့စိတ်ကို အရမ်းတိုစေတယ်နော်...
သူတို့တင်မဟုတ်ဘူး တခြားသူတေပါ..ပြီးတော့ ဒီနေရာက အ့လိုလူမျိုးတေ ပေါတယ် အ့မသိတာလား...ဟမ်..."
"မင်းကရော..အ့လိုလူမျိုးပဲလေ..ဘာထူးလို့လဲ..."
"ပြွတ်စ်..."
နာတယ်..ဒီစကားတခွန်းတော့နာတယ်...ဟုတယ် မိန်းမပွေတယ် ရှုပ်တယ် အ့တေက Americaမာထဲက တတ်လာတာတေ....ဒါမဲ့ ကိုကို...ကိုကိုပြောတာ မခံစားနိုင်ဘူး...
ကိုကို တခွန်းဘဲပြောလိုက် အ့ကိစ္စ မကြိုက်ဘူးလို့ ...ကျတော်နေနိုင်တယ်..ဘာလိုလဲဆိုတော့ ငယ်ငယ်တည်းက ချစ်ရသူ ကျတော့ရဲ့ ငယ်ချစ်ဦးမို့..အရင်ကလဲ ချစ်တယ် ခုလဲ ချစ်တယ် နောက်လဲ ချစ်နယ် အသက်ရှင်သရွေ့ ကိုကိုတယောက်တည်းပဲ....
"ကု..."
"ပြွတ်စ်..."
"အင့်..လွှတ်..."
"ပြွတ်...."
ချိုလိုက်တဲ့ နှုတ်ခမ်းလေး ငယ်ငယ်ကပဲနမ်းဘူးတာ မနမ်းရတာကြာပြီ..လွမ်းနေတာဒီနှုတ်ခမ်းလေး ....
စိတ်တိုတိုနဲ့ နမ်းလိုက်တာ အသိစိတ်များပင်လွှတ်သွားသည်ထိ....
ကုရဲ့ အနမ်းတေထဲက ရုန်းလို့မရ ..လက်တဖက်က ခါးကို ကိုင်ကာ တဖက်က ခေါင်းကို ထိန်းကာ သူအကြိုက် နှုတ်ခမ်းလေးကို စားသုံးနေသည်...
တဖြေးဖြေး အနမ်းများက ကြမ်းတမ်းလာသယောင်...ကုရဲ့ လက်တေကလဲ ခါးကနေ ဂျီမင် အင်္ကျီအောက်သို့ လျှိုဝင်ကာ ချယ်ရီသိးလေးများဆီသိုပင် ဦးတည်လျက်....
"ကု...ခွေးကောင်"
"အား..."
ရုန်းလို့ကလဲ မရ..အသက်ရှူများလဲကျပ်...ဒေါသကလဲ အလိပ်လိုက်ထွက်လာတော့ သူ့ခြေထောက်ကိုအားနဲ့ ဆောင့်နင်းကာ ကြိတ်ချေပြီး အတင်ရုန်းကာ လွှတ်တော့ ဆဲပစ်လိုက်သည်....
"နာလား...နောက်တခါဆို မလွယ်ဘူး ခွေးစုတ်..."
"အေး…နောက်တခါဆို ကိုကိုလဲ လွှတ်မယ် မထင်နဲ့..."
"အရူး ...တနှာရူးကောင်..."
"အနမ်းခံခြင်နေပြန်ပြီလား..."
သူ့နှုတ်ခမ်းလေးကို လက်ခုံးနဲ့ ဖိသူတ်ကာ လူကို ဆဲနေတာ မပြီးတော့ဘူး...တကယ်ဆို အ့လောက်နမ်းဖို့လဲ မရည်ရွယ်လိုက်မိဘူး...ဒီတိုင်း ကိုကိုပြောနေတာကို မခံစားနိုင်လို ပိတ်လိုက်တဲ့ သဘောပဲ နမ်းလိုက်တာ...ဒါပေမဲ့ နမ်းရင်း အသိစိတ်ပါလွှတ်သွားတယ်...ကိုကို ခြေထောက်တက်နင်းမှ အသိစိတ်ပြန်ဝင်လာတာ...
🌼🌼🌼
"ဒါလား..ရောက်ပြီလား သေးသေးလေ..."
"ဒီမာ ငါမင်းထက်အသက်ကြီးတယ်နော်....."
"လာပြန်ပြီး အသက်သာကြီးတာ ကျန်တာ ဘာကြီးတာများရှိလို့လဲ..."
"မင်..."
"ရတယ်..Jk သူ့ဘဲကိုခေါ်သလို ကိုကိုပဲခေါ်လိုက်တော့မယ်လေ...ရလား.."
"ရူးနေလား..သေလိုက်ပါ့လား.."
"အ့ဆိုလဲ သေးသေးလေးပေါ့.."
"ခေါ်ချင်ခေါ် မခေါ်ချင်နေ...."
"စိတ်ဆိုးသွားတာလား သေးသေးလေး....
သေးသေးလေးမို့ သေးသေးလေးပြောတာ ဒါနာစရာလား..."
"ခွေးကောင်..ဘယ်နေရာကို ကြည့်ပြောနေတာလဲ..."
"ဘာကြည့်နေလို့လဲ....ပြောကြည့်.."
"အရူး...."
"ဟက်...."
တနှာရူးပဲ ..တခြားနေရာ ကြည့်ပြောပါ့လား မဟုတ်ဘူး ခုဟာက ကိုယ့်ညီလေးကို စိုက်စိုက်ကြီး ကြည့်ပြိး ပြောနေတာ....ပြီးတော့လဲ ကိုယ်မနေတတ်လို့ သူ့ကို မေးတာ ..သူက ကိုယ့်ကိုတောင် ပြန်မေးသွားသေးတယ်...အရှက်ကိုမရှိဘူး...
အိမ်ပြန်လိုက်ပို့ပေးတာတောင်ကျေးဇူးတင်ချင်စိတ်တောက်မရှိဘူး ..ဒီတိုင်းသာ အိမ်ထဲ ဝင်သွားလိုက်သည်....
🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼
အမှားပါရင် ဖြည့်ဖတ်ပါ....
🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼