Unicode...
Dark ( or ) မုဆိုးဖို
Part - 11
သူမဗိုက်ဆာသောကြောင့်ထမင်းနှင့်ငါးဟင်းအရည်ကျဲကျဲကိုနှယ်ကာစားလိုက်သည်...
မိထွေးအိမ်မှာလိုတော့ ထမင်းအဖြူသက်သက်
မဟုတ်သည်ကိုဘဲသူမကျေးဇူးတင်မိပါသည်...
သို့သော်လဲသူမဒီအိမ်ကြီးထဲ ဒုက္ခများနေရသည်မို့ ထွက်ပြေးချင်မိသည်...
သူမထမင်းစားပြီးသော်...ဒေါ်ကြွယ်အား တွေ့သော်...
" ကြီးကြွယ်...ကြီးကြွယ် ထပါဦး...
လက်ပံရေ့ လက်ပံ လာပါဦး...ကြီးကြွယ်
ဘာဖြစ်တာလဲမသိဘူး..."
လက်ပံသည် အပြေးလေးလာခဲ့သည်...
" ဟဲ့ကောင်မ နင်ငါ့အဒေါ်ကိုဘယ်လိုလုပ်လိုက်
တာလဲဟမြး...."
" ဒီမှာလက်ပံ လေပြေ ကြီးကြွယ်လဲနေတာတွေ့
လို့ လက်ပံကိုခေါ်တာလေး..."
" ဘာမှရှင်းပြမနေနဲ့လေပြေ...ငါနင့်ကို မယုံဘူး
နင်က ကလိမ်ကကျစ် မဘဲလေပြေ..."
" 😊😊ဟုတ်လား...နေရင်းထိုင်ရင်းတောင်
ဘွဲ့တစ်ခုရသွားတာဘဲ...ဒီမှာလက်ပံ ကြီးကြွယ်
နေလို့မကောင်းလို့ ငါငြိမ်နေလိုက်မယ်...
အေထပ်ပြီး ငါ့ကိုပြောရင်တော့နင့်ပါးကွဲဖို့သာ
ပြင်ထား ..."
" ကောင်မ ငါ့အဒေါ်ကိုလုပ်ကြံပြီးငါ့ကိုပါနင်က
အာခံနေတာလားဟမ်း..."
လက်ပံသည် အဒေါ်စိတ်ကြောင့်ဒေါသထွက်ကာ လေပြေ၏ဆံပင်ကိုဆွဲကာပါးရိုက်သည်...
လေပြေသည်လဲ နေ့လယ်က ဒေဝီကိုအခဲမကြေ
သည့်စိတ်နှင့်ပိုဒေါသထွက်ကာလက်ပံ၏
မျက်နှာကိုကုတ်ခြစ်လေသည်...ပြီးသော် လုံးထွေးကာ လက်ပံကို ပါးရိုက်ပြန်သည်...
" ငါ့ပါးကို ရိုက်တယ်...ငါနာတယ်...ဖြန်းးး
အေငါလဲလူဘဲ နာတယ်မလား ကိုယ်ချင်းစာ"
လေပြေသည်အပေါ်မှခွကာလက်ပံကိုစိတ်ရှိလက်ရှိဆံပင်အားရစ်ခွေကာဆွဲပြီးပါးရိုက်လေသည်...လက်ပံသည်လဲ အရှုံးမခံဘဲ ပြန်လုံးကာ
လေပြေကိုရိုက်သည်...တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်အားပြင်းစွာရိုက်ကြသည်...တစ်ခြားအကူများ ဝင်တားလဲမရ ဒေဝီသည်...
" မသွားနဲ့ ရှိပါလေ့စေ..."
လေပြေသည်ဒေဝီအသံကြားသော် ဒေဝီဆီဦးတည်လာကာ ပါးစပ်ထဲမှထွက်နေသည့်သွေးကိုတံထွေးနှင့်ရောထွေးကာ ဒေဝီ၏မျက်နှာပြင်ပေါ်
သို့ထွေးလိုက်သည်...
" သိပ်ပျော်နေတယ်ပေါ့ဟုတ်လား..."
" နင်တို့ပြဿနာတွေလေးငါ့ကိုလာမဆွဲထည့်နဲ့"
" အေဒါဆိုဘာလို့ငါ့ခြေထောက်ကို တက်နင်းလဲ"
" ဒါကမတော်တဆ..."
" Sapa ကို မတော်တဆ...Sapa စကားမပြောနဲ့
သိလား...ငါ့နားခါးလွန်းတယ်...ပိုက်ဆံရှိတိုင်း
လူပေါ်လူကြောလာမလုပ်နဲ့...လေပြေဆိုတဲ့
ငါက တုံးချင်ယောင်ဘဲဆောင်နေတာ ... မပြော
တက်မလုပ်တက်ဘူးဆိုတာမရှိဘူး...
နင်နားလည်...ဖေ-ိုးမရဲ့..."
" ခွေးမ နင်ဆဲစရာမလိုဘူး..."
" ဆဲတယ်... ဘာဖြစ်လဲ ဒီလိုတွေရိုင်းအောင်
နင်တို့တွေလုပ်နေတာလေးငါ့ကို..."
အိမ်အကူများကဝိုင်း၍ကြည့်နေလေသည်...
" နင့်ကိုမဟာနဲ့တိုင်မှာ..."
" တိုင်လေး ကိစ္စမရှိဘူး...လေပြေဆိုတဲ့ငါက
ကြောက်စိတ်ဆိုတာနည်းနည်းလေးမှရှိတာ
မဟုတ်ဘူး...နင်နားလည်..."
ထိုအချိန် ဒေါ်ဧကရီဝင်လာခဲ့သည်...ဒေဝီသည်ငိုယိုကာ
" အန်တီ...အန်တီ..."
" ဟယ်သမီးဒေဝီဘာဖြစ်တာလဲ..."
" အန့်တီအိမ်ဖော်မက ဒေဝီ့ကိုအနိုင်ကျင့်တယ်..
အဟင့်..အဟင့်...အီးးဟီး..."
ဒေါ်ဧကရီသည် လေပြေအားကြည့်သော်ဒဏ်ရာ
များနှင့်ပင်...
" သမီးလေပြေ...အဆင်ပြေရဲ့လား..."
" ရတယ်ဒေါ်ဒေါ်သမီးဘာမှမဖြစ်ပါဘူး...
ကြီးကြွယ်ကိုဆေးခန်းပို့ပေးလိုက်ပါ...
လက်ပံကိုရော..."
လေပြေသည်ဘာမှမပြောတော့ဘဲ အခန်းထဲပြန်ဝင်သွသည်...ဒေါ်ဧကရီသည်လဲ ဒေါ်ကြွယ်နှင့်
လက်ပံကို ဆေးခန်းသို့ခေါ်သွသည်...ဒေဝီသည်
" အန်တီ...အ့ကလေးမကိုမောင်းထုတ်လိုက်ပါ
လားအရမ်းရိုင်းတာဘဲ...ဒေါကြွယ်ကိုလဲ
သူမဘဲ လုပ်ကြံတာ ဒေဝီသိတယ်..."
" ဒါဆိုအန်တီမေးမယ်...လေပြေက ဒေါ်ကြွယ်ကိုလုပ်ကြံတာ သမီးတွေ့လား..."
" အဲ့တာက...သူမ ဒေါ်ကြွယ်အနားမှာရှိနေခဲ့
တယ်...သူတို့နှစ်ယောက်တည်းလေးအန်တီ
လေပြေညှင်းမဟုတ်ရင်ဘယ်သူဖြစ်ဦးမှာလဲ.."
" ဟုတ်ပြီးဒါဆိုဆရာဝန်ဆေးစစ်ချက်စောင့်ရမယ်...တကယ်လို့သမီးပြောသလိုလေပြေကလုပ်ခဲ့ရင် အိမ်ကနေမောင်းချမယ်..."
" ဟုတ်ကဲ့အန်တီ..."
မဟာသည် ရုံးခန်းတွင် နားနေချိန်...
" Boss ဂျပန်ကဧည့်သည်ကတွေ့ချင်လို့ပါတဲ့"
" ကောင်းပြီး...ခေါ်ခဲ့လိုက်..."
ထိုဧည့်သည်ဝင်လာလေသည်...
" တွေ့ရတာဝမ်းသာပါတယ် Mr.မဟာ..."
" ဟုတ်ကဲ့ တွေ့ရတာဝမ်းသာပါတယ်...
ဒါနဲ့ခင်များက မြန်မာစကားကျွမ်းကျင်
ပုံဘဲ..."
" ကျေးဇူးတင်ပါတယ် မြန်မာစကားကို
အားလုံးမသိပေမဲ့နည်းနည်းပြောတက်ပါတယ်"
" ဒါနဲ့ လာရင်းကိစ္စက "
" ကျနော် ခင်များရဲ့ Company နဲ့လက်တွဲလုပ်ချင်လို့ပါ...Share ဝင်ချင်ပါတယ်..."
" အမြတ်ထက်အရင်းရှုံးမှာမကြောက်ဘူးလား"
" မကြောက်ပါဘူး ဘာလို့ဆို ခင်များက
လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်အပေါ် သစ္စာရှိတာ
ကျနော်မြင်ရလို့ပါ..."
" ကောင်းပါပြီး ယုံကြည်ပေးလို့ကျေးဇူးအထူး
တင်ပါတယ်..."
" ဘာလုပ်ငန်းမဆို ကျနော်ပူးပေါင်းချင်တယ်
လက်ခံနိုင်မလား..."
" သိပ်ရတာပေါ့ဗျာ...ဒါဆို ကျနော်တို့စာချုပ်အပေါ်လက်မှတ်ထိုးရအောင်..."
" ကောင်းပြီး Mr.မဟာ..."
ညနေပိုင်းသို့ရောက်သော် မဟာ အိမ်ပြန်လာခဲ့
သည်...တံခါးဖွင့်ပေးသူက ဒေဝီဖြစ်နေလေသည်...
" ဟားဒေဝီ ဘာလို့လာဖွင့်တာလဲ...တစ်ခြားတစ်ယောက်ကို ခိုင်းလို့ရရဲ့သားနဲ့..."
" ခိုင်းစရာလူတွေမရှိဘူးလေး..."
" လေပြေရော..."
" အဲ့ကောင်မက ဒေါ်ကြွယ်ကို ဘာလုပ်လိုက်လဲမသိဘူး ဒေါ်ကြွယ်က သွေးတက်ပြီး လဲနေတာ
အခုတော့သက်သာနေပါပြီး...နောက်ပြီးတော့
လက်ပံနဲ့ပါရန်ဖြစ်ထားသေးတယ်...ဒေဝီကတား
တော့ ဒေဝီ့ကိုဆဲဆိုနေတာ...ကြားလို့တောင်မကောင်းဘူး..."
မဟာ မျက်ခုံးတွန့်သွားရသည်. . .ပုံမှန်ဆို
လေပြေဟာ အေးအေးလေးနှင့်နေတက်သူ
ရန်ဖြစ်သည်ဟုတစ်ခါမျှမကြား ယခုဒေဝီစကား
ကြောင့် သူအံ့သြရသည်...
" ဒါနဲ့ ဒေဝီဘယ်သွားမလို့လဲ ပြင်ထားတာ
ဆိုတော့..."
" ရှူတင်ခဏသွားမလို့...မဟာရဲ့"
" ကိုလိုက်ပို့ပေးရမလား..."
" ရပါပြီး ဒေဝီကိုယ့်ဘာသာဘဲသွားလိုက်မယ်
မဟာလဲ ပင်ပန်းရောပေါ့..."
သူမအပြောအဆို သူငယ်ချင်းထက် ပိုသည်ကို
မဟာသိသည်...သူမကမော်ဒယ်တစ်ယောက်မို့လှသည် အပြစ်ပြောစရာမရှိပေမဲ့ သူငယ်ချင်း
ကသူငယ်ချင်းမို့မဟာတွေးထားသည်...
ယခုတွေ့ချင်နေသည်မျက်နှာလေးက လေပြေ
မဟုတ်ပါလား...မဟာသည်အိမ်အကူတစ်ယောက်နှင့်မှာပြီး လေပြေကိုခေါ်ခိုင်းလေသည်...သူလက်ပတ်နာရီချွတ်နေချိန်...
" ဦးခေါ်တယ်ဆို..."
မဟာကြည့်လိုက်သော် သူမ မျက်နှာကဖူးယောင်လို့နေသည်...
" Babe ဘာဖြစ်တာလဲ..."
သူမလေး၏အနားလာကာ သူမမေးလေးကိုကိုင်
ပြီးသူမေးနေသည်...
" ဘာမှမဖြစ်ပါဘူးဦး..."
" ဟုတ်ရဲ့လား ကိုကြားတာတော့ Babe ရန်
ဖြစ်တယ်ဆို..."
" နည်းနည်းလေးပါဘဲ...သည်းခံစိတ်နည်းနည်း
ပျောက်သွားလို့☺☺"
သူမလေး၏စကားတွေဟာ ပြုံးနေပေမဲ့ အသက်မဲ့လို့နေသည်...
" Babe...ကို့ကိုချစ်သေးလား..."
သူမ မဟာကို ပြုံးပြီး ကြည့်နေသည်...
" ဘာလဲ ဒီညအတူနေချင်လို့လား ဦးက..."
" မဟုတ်ဘူး Babe ကို အဲ့ဒီစိတ်နဲ့မေးနေတာ
မဟုတ်...ဒီအတိုင်းသိချင်လို့မေးတာပါ..."
" ချစ်တာပေါ့...အရမ်းချစ်တာ...🙂🙂"
" ကိုယုံကြည်ချင်တယ်နော..."
" မယုံတာယုံတာကဦးသဘောပါ..."
" ကိုယုံပါတယ်...လာပါဦး ကို့ဘေးနားလာ
ထိုင်..."
သူမ မဟာ၏ဘေးနားသွား၍ထိုင်လေသည်...
မဟာသည် ဆေးသတ္တာအားယူပြီး သူမလေး၏
မျက်နှာပေါ်မှဒဏ်ရာများကို ဆေးထည့်ပေးကာ
လိမ်းပေးလေသည်...မဟာ၏မျက်နှာက ဝက်ခြံ
တင်းတိတ်များကင်း၍ ကြည်လင်ကာ ချောမွေ့လွန်းသည် အကြည့်တို့ကစူးရှသည်...မျက်ခုံးတန်းနှစ်ခုက မဲနက်လို့နေသည်...နှာတံလေးက
ချွန်ကာဆင်းနေပြီး နှုတ်ခမ်းတို့ကသေသပ်ကာ
လှပသည် ဆေးလိပ်ကြောင့်အနည်းငယ် ညို
နေသည်က စွဲမက်စရာပင်...
" ဦး...အရမ်းချောတယ် တယ်..."
မဟာဆေးထည့်ပေးရင်း...
" အရမ်းကြည့်နေတယ်နော Babe..."
" ချောလို့လေး...ဦးလို ပစ္စည်းဥစ္စာတွေလေပြေ့
မှာရှိရင်သိပ်ကောင်းမှာ..."
" ဘာလို့လဲ..."
" ဒုက္ခရောက်နေတဲ့သူတွေကူညီချင်လို့ပါ..."
" မနက်ဖြန်ကိုအားတယ်...တစ်နေရာသွားချင်
လို့ Babe လိုက်ခဲ့မလား..."
" ဦးအဆင်ပြေပါ့မလား...ဘာလို့ဆို လေပြေက
ဦးအိမ်က အိမ်အကူတစ်ယောက်လေး..."
မဟာသည် လေပြေအားပြုံးပြီးကြည့်နေလေသည်...
" အိမ်အကူလဲတစ်ချိန် သူဌေးကတော်မဖြစ်
နိုင်ဘူးလို့ပြောနိုင်လား..."
" ဟင်း..."
သူမလေး မဟာကို ပြုံးကာကြည့်နေသည်။
မဟာသည်လဲအသည်းယားလွန်း၍ သူမနှာသီးလေးကိုညှစ်ကာ...
" ဒီညကိုနဲ့အတူလာအိပ်ပေးနော..."
" မသင့်တော်ဘူးလေး ဦး အိမ်မှာက
လူတွေအများကြီး ပြီးတော့လေပြေ့ကို
ကြည့်ရတဲ့လူကမရှိဘူး..."
" ဘယ်သူက ဘာပြောနိုင်မှာလဲ..."
" ဦးရဲ့အရှေ့မှာတော့ မပြောပေမဲ့ နောက်ကွယ်
မှာတော့ ပြောနေမှာဘဲ..."
" ဂရုမစိုက်ပါနဲ့...ကဲ Babe ကိုရေချိုးတော့မယ်
ညဝတ်အိပ် အင်္ကျီလေး ထုတ်ထားပေးနော..."
" ဟုတ်...ဦး..."
မဟာသည် ရေချိုးခန်းထဲဝင်လေသည် သူမသည် မှန်အရှေ့တွင်ထိုင်ကာ...စိတ်ထဲမှ
(ရှင်ကျမကို ဖွင့်ပြောတဲ့အချိန် ကျမက
ရှင့်ကိုမချစ်ဘူးဆိုတာရှင်သိရလိမ့်မယ်😊😊)
မဟာ ရေချိုးပြီး သပတ်နှင့်ထွက်လာလေသည်
" Babe...ဒီမှာကြည့်..."
" အိုး...ဦး...ဘာတွေလာပြနေတာလဲ..."
" 😃😃မပြပါဘူးကွာ...ကိုယ်သုတ်ပုဝါလေး
ယူလာခဲ့ပေးပါလားလို့ပြတာပါ...မဟုတ်မှ
Babe က... "
" မဟုတ်ဘူး ဦး လေပြေဘာမှမတွေးဘူးနော..."
မဟာသည် စချင်လာ၍လေပြေအနားကပ်လာခဲ့သည်...ခါးကို ဆွဲဖက်လိုက်ပြီး...
" အရမ်းချစ်ဖို့ကောင်းနေပါလား..."
" ဟင်း..."
မဟာ၏အကြည့်တို့က စူးရှသည့်အတွက်သူမရှက်ရပြန်သည်...
" ဦးလွှတ်ပေးပါ...လေပြေမနေတက်ဘူး..."
" ဘာလို့လဲ အကုန်မြင်ဖူးနေတာလေးရှက်နေဖို့မလိုပါဘူး..."
သူမ မျက်နှာလေးနီမြန်းသွားသည်ကို မဟာ
ကြည့်ရင်း ပြုံးမိသည်...
" Babe ပြောစရာတစ်ခုရှိတယ်...သေချာနားထောင်ပေးနော..."
" ဟုတ်ဦး "
" ကိုလေး Babe ကိုမြင်ရင်ပျော်တယ်...သူစိမ်း
ယောက်ျားလေးနဲ့အတူရှိတာမြင်ရင်ဒေါသ
အရမ်းထွက်တယ်ကွာ...အချိန်တိုင်းစက္ကန့်တိုင်း
Babe အနားဘဲ နေချင်မိတယ်...အတူရှိနေရင်
ရင်ခုန်မိနေပြီး...ကို သက်စိမ်းကိုမေ့တောင်မေ့
နေခဲ့ပြီး..."
" ဦးဖွင့်ပြောနေတာလားဟင်း..."
" မဟုတ်ဘူး Babe...ကိုမသေချာသေးဘူး
Babe အပေါ်မှာရှိတဲ့ကို့ရဲ့ခံစားချက်တွေကို
ပြောပြနေတာပါ..."
လေပြေသည်မဟာ၏နှုတ်ခမ်းကိုထိရုံသာနမ်းလိုက်ပြီးခါးကိုဖက်ကာ...
" အရမ်းချစ်တယ်ဦး..."
မဟာ၏ရင်ခွင်ထဲသူမက မဲ့ကာနေသည်...
တစ်ခါတစ်ရံကျားရိုင်းဟာလဲ ယုန်သူငယ်
ကိုဒူးထောက်ရမည်ဆိုသည့်အတွေးက သူမစိတ့ထဲလုံးဝမပျောက်သွားခဲ့...
ဒီညတော့ မဟာအနားသူမအဖော်ပြုကာအိပ်ပေးလေသည်...မဟာကစိတ်ချလက်ချသာအိပ်နေခဲ့သည်...သူမလေးကတော့ မျက်ရည်များစီးကျကာ...
( ဘဝတစ်လုံး ပေးဆပ်ထားပြီး ရှင့်ကိုလက်စား
မချေနိုင်ရင်တော့ ကျမက ငတုံးမ မှမဟုတ်ဘဲ)
မနက်ပိုင်း အလင်းရောင်အစပြုလို့လာသည်...
မဟာကနိုးမလာသေးပါ...သူမ မဟာကို ကြည့်
နေခဲ့သည်...ကြည့်နေရင်း နှုတ်ခမ်းကအလိုလိုပြုံးမိပြီးရင်ခုန်သံက တစ်မျိုးဖြစ်နေခဲ့သည်...
( ငါဘာလို့ရင်တွေဒီလောက်ခုန်နေတာလဲ...
ငါမဟုတ်မှ ဒီလူကို ချစ်နေတာလား...
ဟအင့် မဖြစ်ရဘူး...တကယ်လို့ ဖြစ်ခဲ့ရင်
တောင် သူ့ကို ပြန်ခံစားအောင်လုပ်ဦးမယ်...)
သူမထသွားဖို့ပြင်ချိန်...
" Morning Babe..."
" ဟုတ်ကဲ့ ဦး..."
" လှလှလေး ပြင်ဆင်ပြီး စောင့်နေနော..."
" ဟုတ်ဦး..."
လေပြေစိတ်ထဲ
( ဒီလူ ဘာတွေကြံနေပြန်ပြီးလဲ...)
၈နာရီလောက် လေပြေပြင်ဆင်ပြီးစောင့်နေလေသည်...မဟာသည်ဆင်းလာသည်...
" ဦးဆင်းလာပြီးလား..."
သူမလေးအားမဟာကြည့်လိုက်သော်...အရမ်းချစ်စရာကောင်းသည်အဖြူရောင်ဂါဝတ်တိုလက်ရှည်လေးနှင့်သူမကလှနေသည်...ဆံပင်များကိုဘေးနှစ်ဖက်ကျစ်ဆံမြီးကျစ်ကာချထား
သည်...မိတ်ကပ်မပါဘဲသနပ်ခါးလေးနှင့်ကလေးလိုချစ်ဖို့ကောင်းတာအမှန်ဖြစ်သည်...
" လှတယ်..."
" အိုး...ဦးကလဲ..."
သူမရှက်သွားပြီးမျက်စောင်းထိုးသည့်ပုံစံက
အသည်းယားစဖွင်ပင်...
" ကဲ သွားရအောင်လေး..."
" ဟုတ်ဦး..."
လေပြေသည် မဟာခေါ်သွားသည့်နေရာကိုမသိဘဲ လိုက်သွားလေသည်... သေချာတာတော့ သဘာဝအလှကသူမ၏စိတ်ကိုအေးချမ်းစေပါသည်...
Next~~~♥
Author -Dïvęl 🖤🖤
Update မမှန်လို့တောင်းပန်ပါတယ်နော...
စာဖတ်သူများကိုအစဥ်လေးစားလျက်...
Zawgyi...
Dark ( or ) မုဆိုးဖို
Part - 11
သူမဗိုက္ဆာေသာေၾကာင့္ထမင္းႏွင့္ငါးဟင္းအရည္က်ဲက်ဲကိုႏွယ္ကာစားလိုက္သည္...
မိေထြးအိမ္မွာလိုေတာ့ ထမင္းအျဖဴသက္သက္
မဟုတ္သည္ကိုဘဲသူမေက်းဇူးတင္မိပါသည္...
သို႔ေသာ္လဲသူမဒီအိမ္ႀကီးထဲ ဒုကၡမ်ားေနရသည္မို႔ ထြက္ေျပးခ်င္မိသည္...
သူမထမင္းစားၿပီးေသာ္...ေဒၚႂကြယ္အား ေတြ႕ေသာ္...
" ႀကီးႂကြယ္...ႀကီးႂကြယ္ ထပါဦး...
လက္ပံေရ႕ လက္ပံ လာပါဦး...ႀကီးႂကြယ္
ဘာျဖစ္တာလဲမသိဘူး..."
လက္ပံသည္ အေျပးေလးလာခဲ့သည္...
" ဟဲ့ေကာင္မ နင္ငါ့အေဒၚကိုဘယ္လိုလုပ္လိုက္
တာလဲဟျမး...."
" ဒီမွာလက္ပံ ေလေျပ ႀကီးႂကြယ္လဲေနတာေတြ႕
လို႔ လက္ပံကိုေခၚတာေလး..."
" ဘာမွရွင္းျပမေနနဲ႕ေလေျပ...ငါနင့္ကို မယုံဘူး
နင္က ကလိမ္ကက်စ္ မဘဲေလေျပ..."
" 😊😊ဟုတ္လား...ေနရင္းထိုင္ရင္းေတာင္
ဘြဲ႕တစ္ခုရသြားတာဘဲ...ဒီမွာလက္ပံ ႀကီးႂကြယ္
ေနလို႔မေကာင္းလို႔ ငါၿငိမ္ေနလိုက္မယ္...
ေအထပ္ၿပီး ငါ့ကိုေျပာရင္ေတာ့နင့္ပါးကြဲဖို႔သာ
ျပင္ထား ..."
" ေကာင္မ ငါ့အေဒၚကိုလုပ္ႀကံၿပီးငါ့ကိုပါနင္က
အာခံေနတာလားဟမ္း..."
လက္ပံသည္ အေဒၚစိတ္ေၾကာင့္ေဒါသထြက္ကာ ေလေျပ၏ဆံပင္ကိုဆြဲကာပါးရိုက္သည္...
ေလေျပသည္လဲ ေန႕လယ္က ေဒဝီကိုအခဲမေၾက
သည့္စိတ္ႏွင့္ပိုေဒါသထြက္ကာလက္ပံ၏
မ်က္ႏွာကိုကုတ္ျခစ္ေလသည္...ၿပီးေသာ္ လုံးေထြးကာ လက္ပံကို ပါးရိုက္ျပန္သည္...
" ငါ့ပါးကို ရိုက္တယ္...ငါနာတယ္...ျဖန္းးး
ေအငါလဲလူဘဲ နာတယ္မလား ကိုယ္ခ်င္းစာ"
ေလေျပသည္အေပၚမွခြကာလက္ပံကိုစိတ္ရွိလက္ရွိဆံပင္အားရစ္ေခြကာဆြဲၿပီးပါးရိုက္ေလသည္...လက္ပံသည္လဲ အရႈံးမခံဘဲ ျပန္လုံးကာ
ေလေျပကိုရိုက္သည္...တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္အားျပင္းစြာရိုက္ၾကသည္...တစ္ျခားအကူမ်ား ဝင္တားလဲမရ ေဒဝီသည္...
" မသြားနဲ႕ ရွိပါေလ့ေစ..."
ေလေျပသည္ေဒဝီအသံၾကားေသာ္ ေဒဝီဆီဦးတည္လာကာ ပါးစပ္ထဲမွထြက္ေနသည့္ေသြးကိုတံေထြးႏွင့္ေရာေထြးကာ ေဒဝီ၏မ်က္ႏွာျပင္ေပၚ
သို႔ေထြးလိုက္သည္...
" သိပ္ေပ်ာ္ေနတယ္ေပါ့ဟုတ္လား..."
" နင္တို႔ျပႆနာေတြေလးငါ့ကိုလာမဆြဲထည့္နဲ႕"
" ေအဒါဆိုဘာလို႔ငါ့ေျခေထာက္ကို တက္နင္းလဲ"
" ဒါကမေတာ္တဆ..."
" Sapa ကို မေတာ္တဆ...Sapa စကားမေျပာနဲ႕
သိလား...ငါ့နားခါးလြန္းတယ္...ပိုက္ဆံရွိတိုင္း
လူေပၚလူေၾကာလာမလုပ္နဲ႕...ေလေျပဆိုတဲ့
ငါက တုံးခ်င္ေယာင္ဘဲေဆာင္ေနတာ ... မေျပာ
တက္မလုပ္တက္ဘူးဆိုတာမရွိဘူး...
နင္နားလည္...ေဖ-ိုးမရဲ႕..."
" ေခြးမ နင္ဆဲစရာမလိုဘူး..."
" ဆဲတယ္... ဘာျဖစ္လဲ ဒီလိုေတြရိုင္းေအာင္
နင္တို႔ေတြလုပ္ေနတာေလးငါ့ကို..."
အိမ္အကူမ်ားကဝိုင္း၍ၾကည့္ေနေလသည္...
" နင့္ကိုမဟာနဲ႕တိုင္မွာ..."
" တိုင္ေလး ကိစၥမရွိဘူး...ေလေျပဆိုတဲ့ငါက
ေၾကာက္စိတ္ဆိုတာနည္းနည္းေလးမွရွိတာ
မဟုတ္ဘူး...နင္နားလည္..."
ထိုအခ်ိန္ ေဒၚဧကရီဝင္လာခဲ့သည္...ေဒဝီသည္ငိုယိုကာ
" အန္တီ...အန္တီ..."
" ဟယ္သမီးေဒဝီဘာျဖစ္တာလဲ..."
" အန့္တီအိမ္ေဖာ္မက ေဒဝီ့ကိုအနိုင္က်င့္တယ္..
အဟင့္..အဟင့္...အီးးဟီး..."
ေဒၚဧကရီသည္ ေလေျပအားၾကည့္ေသာ္ဒဏ္ရာ
မ်ားႏွင့္ပင္...
" သမီးေလေျပ...အဆင္ေျပရဲ႕လား..."
" ရတယ္ေဒၚေဒၚသမီးဘာမွမျဖစ္ပါဘူး...
ႀကီးႂကြယ္ကိုေဆးခန္းပို႔ေပးလိုက္ပါ...
လက္ပံကိုေရာ..."
ေလေျပသည္ဘာမွမေျပာေတာ့ဘဲ အခန္းထဲျပန္ဝင္သြသည္...ေဒၚဧကရီသည္လဲ ေဒၚႂကြယ္ႏွင့္
လက္ပံကို ေဆးခန္းသို႔ေခၚသြသည္...ေဒဝီသည္
" အန္တီ...အ့ကေလးမကိုေမာင္းထုတ္လိုက္ပါ
လားအရမ္းရိုင္းတာဘဲ...ေဒါႂကြယ္ကိုလဲ
သူမဘဲ လုပ္ႀကံတာ ေဒဝီသိတယ္..."
" ဒါဆိုအန္တီေမးမယ္...ေလေျပက ေဒၚႂကြယ္ကိုလုပ္ႀကံတာ သမီးေတြ႕လား..."
" အဲ့တာက...သူမ ေဒၚႂကြယ္အနားမွာရွိေနခဲ့
တယ္...သူတို႔ႏွစ္ေယာက္တည္းေလးအန္တီ
ေလေျပညွင္းမဟုတ္ရင္ဘယ္သူျဖစ္ဦးမွာလဲ.."
" ဟုတ္ၿပီးဒါဆိုဆရာဝန္ေဆးစစ္ခ်က္ေစာင့္ရမယ္...တကယ္လို႔သမီးေျပာသလိုေလေျပကလုပ္ခဲ့ရင္ အိမ္ကေနေမာင္းခ်မယ္..."
" ဟုတ္ကဲ့အန္တီ..."
မဟာသည္ ႐ုံးခန္းတြင္ နားေနခ်ိန္...
" Boss ဂ်ပန္ကဧည့္သည္ကေတြ႕ခ်င္လို႔ပါတဲ့"
" ေကာင္းၿပီး...ေခၚခဲ့လိုက္..."
ထိုဧည့္သည္ဝင္လာေလသည္...
" ေတြ႕ရတာဝမ္းသာပါတယ္ Mr.မဟာ..."
" ဟုတ္ကဲ့ ေတြ႕ရတာဝမ္းသာပါတယ္...
ဒါနဲ႕ခင္မ်ားက ျမန္မာစကားကြၽမ္းက်င္
ပုံဘဲ..."
" ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ျမန္မာစကားကို
အားလုံးမသိေပမဲ့နည္းနည္းေျပာတက္ပါတယ္"
" ဒါနဲ႕ လာရင္းကိစၥက "
" က်ေနာ္ ခင္မ်ားရဲ႕ Company နဲ႕လက္တြဲလုပ္ခ်င္လို႔ပါ...Share ဝင္ခ်င္ပါတယ္..."
" အျမတ္ထက္အရင္းရႈံးမွာမေၾကာက္ဘူးလား"
" မေၾကာက္ပါဘူး ဘာလို႔ဆို ခင္မ်ားက
လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္အေပၚ သစၥာရွိတာ
က်ေနာ္ျမင္ရလို႔ပါ..."
" ေကာင္းပါၿပီး ယုံၾကည္ေပးလို႔ေက်းဇူးအထူး
တင္ပါတယ္..."
" ဘာလုပ္ငန္းမဆို က်ေနာ္ပူးေပါင္းခ်င္တယ္
လက္ခံနိုင္မလား..."
" သိပ္ရတာေပါ့ဗ်ာ...ဒါဆို က်ေနာ္တို႔စာခ်ဳပ္အေပၚလက္မွတ္ထိုးရေအာင္..."
" ေကာင္းၿပီး Mr.မဟာ..."
ညေနပိုင္းသို႔ေရာက္ေသာ္ မဟာ အိမ္ျပန္လာခဲ့
သည္...တံခါးဖြင့္ေပးသူက ေဒဝီျဖစ္ေနေလသည္...
" ဟားေဒဝီ ဘာလို႔လာဖြင့္တာလဲ...တစ္ျခားတစ္ေယာက္ကို ခိုင္းလို႔ရရဲ႕သားနဲ႕..."
" ခိုင္းစရာလူေတြမရွိဘူးေလး..."
" ေလေျပေရာ..."
" အဲ့ေကာင္မက ေဒၚႂကြယ္ကို ဘာလုပ္လိုက္လဲမသိဘူး ေဒၚႂကြယ္က ေသြးတက္ၿပီး လဲေနတာ
အခုေတာ့သက္သာေနပါၿပီး...ေနာက္ၿပီးေတာ့
လက္ပံနဲ႕ပါရန္ျဖစ္ထားေသးတယ္...ေဒဝီကတား
ေတာ့ ေဒဝီ့ကိုဆဲဆိုေနတာ...ၾကားလို႔ေတာင္မေကာင္းဘူး..."
မဟာ မ်က္ခုံးတြန့္သြားရသည္. . .ပုံမွန္ဆို
ေလေျပဟာ ေအးေအးေလးႏွင့္ေနတက္သူ
ရန္ျဖစ္သည္ဟုတစ္ခါမွ်မၾကား ယခုေဒဝီစကား
ေၾကာင့္ သူအံ့ၾသရသည္...
" ဒါနဲ႕ ေဒဝီဘယ္သြားမလို႔လဲ ျပင္ထားတာ
ဆိုေတာ့..."
" ရႉတင္ခဏသြားမလို႔...မဟာရဲ႕"
" ကိုလိုက္ပို႔ေပးရမလား..."
" ရပါၿပီး ေဒဝီကိုယ့္ဘာသာဘဲသြားလိုက္မယ္
မဟာလဲ ပင္ပန္းေရာေပါ့..."
သူမအေျပာအဆို သူငယ္ခ်င္းထက္ ပိုသည္ကို
မဟာသိသည္...သူမကေမာ္ဒယ္တစ္ေယာက္မို႔လွသည္ အျပစ္ေျပာစရာမရွိေပမဲ့ သူငယ္ခ်င္း
ကသူငယ္ခ်င္းမို႔မဟာေတြးထားသည္...
ယခုေတြ႕ခ်င္ေနသည္မ်က္ႏွာေလးက ေလေျပ
မဟုတ္ပါလား...မဟာသည္အိမ္အကူတစ္ေယာက္ႏွင့္မွာၿပီး ေလေျပကိုေခၚခိုင္းေလသည္...သူလက္ပတ္နာရီခြၽတ္ေနခ်ိန္...
" ဦးေခၚတယ္ဆို..."
မဟာၾကည့္လိုက္ေသာ္ သူမ မ်က္ႏွာကဖူးေယာင္လို႔ေနသည္...
" Babe ဘာျဖစ္တာလဲ..."
သူမေလး၏အနားလာကာ သူမေမးေလးကိုကိုင္
ၿပီးသူေမးေနသည္...
" ဘာမွမျဖစ္ပါဘူးဦး..."
" ဟုတ္ရဲ႕လား ကိုၾကားတာေတာ့ Babe ရန္
ျဖစ္တယ္ဆို..."
" နည္းနည္းေလးပါဘဲ...သည္းခံစိတ္နည္းနည္း
ေပ်ာက္သြားလို႔☺☺"
သူမေလး၏စကားေတြဟာ ၿပဳံးေနေပမဲ့ အသက္မဲ့လို႔ေနသည္...
" Babe...ကို႔ကိုခ်စ္ေသးလား..."
သူမ မဟာကို ၿပဳံးၿပီး ၾကည့္ေနသည္...
" ဘာလဲ ဒီညအတူေနခ်င္လို႔လား ဦးက..."
" မဟုတ္ဘူး Babe ကို အဲ့ဒီစိတ္နဲ႕ေမးေနတာ
မဟုတ္...ဒီအတိုင္းသိခ်င္လို႔ေမးတာပါ..."
" ခ်စ္တာေပါ့...အရမ္းခ်စ္တာ...🙂🙂"
" ကိုယုံၾကည္ခ်င္တယ္ေနာ..."
" မယုံတာယုံတာကဦးသေဘာပါ..."
" ကိုယုံပါတယ္...လာပါဦး ကို႔ေဘးနားလာ
ထိုင္..."
သူမ မဟာ၏ေဘးနားသြား၍ထိုင္ေလသည္...
မဟာသည္ ေဆးသတၱာအားယူၿပီး သူမေလး၏
မ်က္ႏွာေပၚမွဒဏ္ရာမ်ားကို ေဆးထည့္ေပးကာ
လိမ္းေပးေလသည္...မဟာ၏မ်က္ႏွာက ဝက္ၿခံ
တင္းတိတ္မ်ားကင္း၍ ၾကည္လင္ကာ ေခ်ာေမြ႕လြန္းသည္ အၾကည့္တို႔ကစူးရွသည္...မ်က္ခုံးတန္းႏွစ္ခုက မဲနက္လို႔ေနသည္...ႏွာတံေလးက
ခြၽန္ကာဆင္းေနၿပီး ႏႈတ္ခမ္းတို႔ကေသသပ္ကာ
လွပသည္ ေဆးလိပ္ေၾကာင့္အနည္းငယ္ ညို
ေနသည္က စြဲမက္စရာပင္...
" ဦး...အရမ္းေခ်ာတယ္ တယ္..."
မဟာေဆးထည့္ေပးရင္း...
" အရမ္းၾကည့္ေနတယ္ေနာ Babe..."
" ေခ်ာလို႔ေလး...ဦးလို ပစၥည္းဥစၥာေတြေလေျပ့
မွာရွိရင္သိပ္ေကာင္းမွာ..."
" ဘာလို႔လဲ..."
" ဒုကၡေရာက္ေနတဲ့သူေတြကူညီခ်င္လို႔ပါ..."
" မနက္ျဖန္ကိုအားတယ္...တစ္ေနရာသြားခ်င္
လို႔ Babe လိုက္ခဲ့မလား..."
" ဦးအဆင္ေျပပါ့မလား...ဘာလို႔ဆို ေလေျပက
ဦးအိမ္က အိမ္အကူတစ္ေယာက္ေလး..."
မဟာသည္ ေလေျပအားၿပဳံးၿပီးၾကည့္ေနေလသည္...
" အိမ္အကူလဲတစ္ခ်ိန္ သူေဌးကေတာ္မျဖစ္
နိုင္ဘူးလို႔ေျပာနိုင္လား..."
" ဟင္း..."
သူမေလး မဟာကို ၿပဳံးကာၾကည့္ေနသည္။
မဟာသည္လဲအသည္းယားလြန္း၍ သူမႏွာသီးေလးကိုညွစ္ကာ...
" ဒီညကိုနဲ႕အတူလာအိပ္ေပးေနာ..."
" မသင့္ေတာ္ဘူးေလး ဦး အိမ္မွာက
လူေတြအမ်ားႀကီး ၿပီးေတာ့ေလေျပ့ကို
ၾကည့္ရတဲ့လူကမရွိဘူး..."
" ဘယ္သူက ဘာေျပာနိုင္မွာလဲ..."
" ဦးရဲ႕အေရွ႕မွာေတာ့ မေျပာေပမဲ့ ေနာက္ကြယ္
မွာေတာ့ ေျပာေနမွာဘဲ..."
" ဂ႐ုမစိုက္ပါနဲ႕...ကဲ Babe ကိုေရခ်ိဳးေတာ့မယ္
ညဝတ္အိပ္ အကၤ်ီေလး ထုတ္ထားေပးေနာ..."
" ဟုတ္...ဦး..."
မဟာသည္ ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္ေလသည္ သူမသည္ မွန္အေရွ႕တြင္ထိုင္ကာ...စိတ္ထဲမွ
(ရွင္က်မကို ဖြင့္ေျပာတဲ့အခ်ိန္ က်မက
ရွင့္ကိုမခ်စ္ဘူးဆိုတာရွင္သိရလိမ့္မယ္😊😊)
မဟာ ေရခ်ိဳးၿပီး သပတ္ႏွင့္ထြက္လာေလသည္
" Babe...ဒီမွာၾကည့္..."
" အိုး...ဦး...ဘာေတြလာျပေနတာလဲ..."
" 😃😃မျပပါဘူးကြာ...ကိုယ္သုတ္ပုဝါေလး
ယူလာခဲ့ေပးပါလားလို႔ျပတာပါ...မဟုတ္မွ
Babe က... "
" မဟုတ္ဘူး ဦး ေလေျပဘာမွမေတြးဘူးေနာ..."
မဟာသည္ စခ်င္လာ၍ေလေျပအနားကပ္လာခဲ့သည္...ခါးကို ဆြဲဖက္လိုက္ၿပီး...
" အရမ္းခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေနပါလား..."
" ဟင္း..."
မဟာ၏အၾကည့္တို႔က စူးရွသည့္အတြက္သူမရွက္ရျပန္သည္...
" ဦးလႊတ္ေပးပါ...ေလေျပမေနတက္ဘူး..."
" ဘာလို႔လဲ အကုန္ျမင္ဖူးေနတာေလးရွက္ေနဖို႔မလိုပါဘူး..."
သူမ မ်က္ႏွာေလးနီျမန္းသြားသည္ကို မဟာ
ၾကည့္ရင္း ၿပဳံးမိသည္...
" Babe ေျပာစရာတစ္ခုရွိတယ္...ေသခ်ာနားေထာင္ေပးေနာ..."
" ဟုတ္ဦး "
" ကိုေလး Babe ကိုျမင္ရင္ေပ်ာ္တယ္...သူစိမ္း
ေယာက္်ားေလးနဲ႕အတူရွိတာျမင္ရင္ေဒါသ
အရမ္းထြက္တယ္ကြာ...အခ်ိန္တိုင္းစကၠန့္တိုင္း
Babe အနားဘဲ ေနခ်င္မိတယ္...အတူရွိေနရင္
ရင္ခုန္မိေနၿပီး...ကို သက္စိမ္းကိုေမ့ေတာင္ေမ့
ေနခဲ့ၿပီး..."
" ဦးဖြင့္ေျပာေနတာလားဟင္း..."
" မဟုတ္ဘူး Babe...ကိုမေသခ်ာေသးဘူး
Babe အေပၚမွာရွိတဲ့ကို႔ရဲ႕ခံစားခ်က္ေတြကို
ေျပာျပေနတာပါ..."
ေလေျပသည္မဟာ၏ႏႈတ္ခမ္းကိုထိ႐ုံသာနမ္းလိုက္ၿပီးခါးကိုဖက္ကာ...
" အရမ္းခ်စ္တယ္ဦး..."
မဟာ၏ရင္ခြင္ထဲသူမက မဲ့ကာေနသည္...
တစ္ခါတစ္ရံက်ားရိုင္းဟာလဲ ယုန္သူငယ္
ကိုဒူးေထာက္ရမည္ဆိုသည့္အေတြးက သူမစိတ့ထဲလုံးဝမေပ်ာက္သြားခဲ့...
ဒီညေတာ့ မဟာအနားသူမအေဖာ္ျပဳကာအိပ္ေပးေလသည္...မဟာကစိတ္ခ်လက္ခ်သာအိပ္ေနခဲ့သည္...သူမေလးကေတာ့ မ်က္ရည္မ်ားစီးက်ကာ...
( ဘဝတစ္လုံး ေပးဆပ္ထားၿပီး ရွင့္ကိုလက္စား
မေခ်နိဳင္ရင္ေတာ့ က်မက ငတုံးမ မွမဟုတ္ဘဲ)
မနက္ပိုင္း အလင္းေရာင္အစျပဳလို႔လာသည္...
မဟာကနိုးမလာေသးပါ...သူမ မဟာကို ၾကည့္
ေနခဲ့သည္...ၾကည့္ေနရင္း ႏႈတ္ခမ္းကအလိုလိုၿပဳံးမိၿပီးရင္ခုန္သံက တစ္မ်ိဳးျဖစ္ေနခဲ့သည္...
( ငါဘာလို႔ရင္ေတြဒီေလာက္ခုန္ေနတာလဲ...
ငါမဟုတ္မွ ဒီလူကို ခ်စ္ေနတာလား...
ဟအင့္ မျဖစ္ရဘူး...တကယ္လို႔ ျဖစ္ခဲ့ရင္
ေတာင္ သူ႕ကို ျပန္ခံစားေအာင္လုပ္ဦးမယ္...)
သူမထသြားဖို႔ျပင္ခ်ိန္...
" Morning Babe..."
" ဟုတ္ကဲ့ ဦး..."
" လွလွေလး ျပင္ဆင္ၿပီး ေစာင့္ေနေနာ..."
" ဟုတ္ဦး..."
ေလေျပစိတ္ထဲ
( ဒီလူ ဘာေတြႀကံေနျပန္ၿပီးလဲ...)
၈နာရီေလာက္ ေလေျပျပင္ဆင္ၿပီးေစာင့္ေနေလသည္...မဟာသည္ဆင္းလာသည္...
" ဦးဆင္းလာၿပီးလား..."
သူမေလးအားမဟာၾကည့္လိုက္ေသာ္...အရမ္းခ်စ္စရာေကာင္းသည္အျဖဴေရာင္ဂါဝတ္တိုလက္ရွည္ေလးႏွင့္သူမကလွေနသည္...ဆံပင္မ်ားကိုေဘးႏွစ္ဖက္က်စ္ဆံၿမီးက်စ္ကာခ်ထား
သည္...မိတ္ကပ္မပါဘဲသနပ္ခါးေလးႏွင့္ကေလးလိုခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတာအမွန္ျဖစ္သည္...
" လွတယ္..."
" အိုး...ဦးကလဲ..."
သူမရွက္သြားၿပီးမ်က္ေစာင္းထိုးသည့္ပုံစံက
အသည္းယားစဖြင္ပင္...
" ကဲ သြားရေအာင္ေလး..."
" ဟုတ္ဦး..."
ေလေျပသည္ မဟာေခၚသြားသည့္ေနရာကိုမသိဘဲ လိုက္သြားေလသည္... ေသခ်ာတာေတာ့ သဘာဝအလွကသူမ၏စိတ္ကိုေအးခ်မ္းေစပါသည္...
Next~~~♥
Author -Dïvęl 🖤🖤
Update မမွန္လို႔ေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ...
စာဖတ္သူမ်ားကိုအစဥ္ေလးစားလ်က္...