Όσο είμαι μόνη μου και περιμένω την επιστροφή του Μάνου, κοιτάζω τον χώρο γύρω μου. Το γραφείο είναι μικρό, ενώ δεν έχει καν παράθυρο. Ανέκαθεν μου άρεσαν τα μεγάλα παράθυρα, που επιτρέπουν στο φως να περάσει στο δωμάτιο και να παίξει με τα αντικείμενα. Γενικώς, λατρεύω το παιχνίδισμα του φωτός με τις σκιές. Κάνει οποιοδήποτε χώρο να μοιάζει με περίτεχνο ζωγραφικό πίνακα...
Η σκέψη της τέχνης προκαλεί ένα πόνο στο στήθος μου. Πόσο μου λείπει η αίσθηση του πινέλου, η χαρά του πειραματισμού με τα χρώματα, η απόλαυση της αποτύπωσης στον καμβά του σχεδίου που μέχρι πριν λίγο βρισκόταν μονάχα μέσα στο κεφάλι μου. Αυτές οι εποχές, όμως, έχουν φύγει πλέον.
Ξεριζώνω το μυαλό μου από την νοητική κατάδυση στο παρελθόν και επικεντρώνω την προσοχή μου εκ νέου στο γραφείο του αστυνόμου. Μίζερο. Αυτή η λέξη του ταιριάζει. Πόσο λυπηρό... Ο Μάνος είναι ένα πολύ κοφτερό αστυνομικό μυαλό. Δεν είναι απλώς η καθημερινή μας συνεργασία που με έχει κάνει να το καταλάβω αυτό. Άλλωστε, δουλεύουμε μαζί τρεις τέσσερις μέρες, διάστημα όχι ικανό να με οδηγήσει από μόνο του σε ασφαλή συμπεράσματα. Η παρακολούθησή του, ωστόσο, για πολύ καιρό μού έχει δείξει ότι είναι εξαιρετικά καλός στην δουλειά του. Κι όμως, στην Υπηρεσία τον έχουν λίγο στην άκρη. Πολλές συνάδερφοι τον γλυκοκοιτάζουν - είναι κούκλος ο άτιμος, αυτό του το δίνω... - , αλλά η έλλειψη κοινωνικών δεξιοτήτων του είναι τόσο έντονη που δεν μπορεί να διαχειριστεί διπλωματικά τους ανωτέρους του, με αποτέλεσμα να κάνει όλη την δουλειά σε πολύ σοβαρές υποθέσεις και να δρέπουν άλλοι τις δάφνες των κόπων του.
Σαν να θέλει να τονίσει την σειρά των σκέψεών μου, ανοίγει την πόρτα χωρίς καν να χτυπήσει και χώνει μέσα την κεφάλα του ο Πρεκαστής. Ο «από μυαλό, κορμάρα» που λέγαμε... Κολλάω ασυναίσθητα το σώμα μου κοντά στην βιβλιοθηκούλα που βρίσκεται πίσω σχεδόν από την πόρτα. Ρίχνει ένα βλέμμα στην καρέκλα πίσω από το γραφείο και, αφού βεβαιώνεται ότι ο Μάνος λείπει, φεύγει. Τι βλάκας! Καταλάβατε...; Αυτό το τυπάκι είναι κολλητός του διοικητή, ενώ ο αστυνόμος είναι κολλημένος στο μικρό γραφειάκι, με την μικρή βιβλιοθήκη και χωρίς ένα παράθυρο...
Νιώθω μια ισχυρή διάθεση να ακολουθήσω τον «από μυαλό, κορμάρα» και να του βάλω τρικλοποδιά καθώς θα περνάει κορδωτός καμαρωτός μπροστά από την γραμματέα του διοικητή. Δήθεν κατά λάθος... Δεν πιάνουν αυτά, όμως, στο μεγάλο αφεντικό! Έτσι όπως τα έχω κάνει, είμαι σε διαθεσιμότητα. Δεν με παίρνει να διακινδυνεύσω την ήδη επισφαλή θέση μου. Πόσες συμφωνίες θα πρέπει να κάνω μετά για να φτάσω στον στόχο μου; Και είμαι τόσο κοντά...
- Υπαστυνόμε, τάξε μου!
Η ενθουσιώδης φωνή του Μάνου που μπαίνει σαν σίφουνας στο γραφείο διακόπτει την ροή των σκέψεων που με οδηγούσαν με μαθηματική ακρίβεια σε μεγάλο ολίσθημα. Στην αρχή, δεν με βλέπει και μένει αμίλητος, ώσπου κάνω την εμφάνισή μου πίσω από την πόρτα.
- Βρε Ιωακειμίδου! Μην πετάγεσαι σαν φάντασμα, θα κοψοχολιάσεις κανέναν! μου λέει με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά. Αυτός ο Παρνασσάκης είναι σαΐνι! Δεν μπορείς να φανταστείς τι μπόρεσε και βρήκε...
Μην το παίξεις στοίχημα, θα χάσεις... Αυτή είναι η πρώτη μου σκέψη, αλλά γρήγορα πρυτανεύει η λογική κι έτσι δεν ξεστομίζω αυτά τα λόγια. Κοιτάζω τον αστυνόμο που συνεχίζει να μιλάει χωρίς να μαντεύει καν την έντονη παιχνιδιάρικη διάθεσή μου.
- Τον τσακώσαμε! Κατάλαβες; Τον έχουμε στο χέρι...
Πηγαίνει στο γραφείο του και κάνει να πιάσει το τηλέφωνο. Ξαφνικά, σαν να συνειδητοποιεί ότι δεν μου έχει δώσει αρκετά στοιχεία που να δικαιολογούν τον άκρατο ενθουσιασμό του, μου κάνει νόημα να καθήσω και μου εξηγεί τι ήθελε να του πει ο χούλιγκαν του εργαστηρίου.
- Όπως ξέρεις, δηλαδή, όπως διάβασες στον φάκελο της υπόθεσης, το πτώμα βρέθηκε εντελώς καμένο. Πρέπει όποιος προέβη σε τέτοια βεβήλωση της νεκρής να την τοποθέτησε σε κάποιο χώρο αρκετά στενό, γιατί το σώμα βρέθηκε αναδιπλωμένο. Ακριβώς αυτό ήταν το λάθος του δολοφόνου. Έτσι όπως ήταν γυρισμένο το σώμα, ένα πολύ μικρό κομμάτι του ρούχου της γυναίκας δεν κάηκε ολοσχερώς. Και μάντεψε τι βρήκαμε εκεί...! Μια σταγόνα αίμα. Μια απειροελάχιστη σταγονίτσα αίματος... Ο Παρνασσάκης δεν μπορεί να καταλάβει πώς ξέφυγε από την αρχική έρευνα πριν είκοσι χρόνια. Πάντως, την απομόνωσε και την έριξε στο σύστημα μήπως βρει κάποιο αποτέλεσμα στα αρχεία μας. Και βρήκε!
- Έχουμε, δηλαδή, την ταυτότητα της άμοιρης της γυναίκας; ρωτάω με προσποιητή αγωνία.
Ξέρω ήδη την απάντηση, αλλά δεν θέλω να το δείξω ακόμα στον αστυνόμο. Παρόλο που η αποκάλυψη της αλήθειας βρίσκεται προ των πυλών.
- Όχι, αλλά είναι θέμα ωρών πια..., λέει με το χαμόγελο που δεν λέει να ξεκολλήσει από το πρόσωπό του. Σε άλλον ανήκει το αίμα... Σε άντρα... Σε έναν βουτυρομπεμπέ, συγκεκριμένα... Πάει πουθενά το μυαλό σου, υπαστυνόμε; ρωτάει παιχνιδιάρικα ο Μάνος.
Χαμογελάω πλατιά.
- Ακριβώς! επιβεβαιώνει την σκέψη μου. Βλέπεις, ο Νικήτας Σαρρής είχε πολλά πάρε δώσε με την Υπηρεσία πριν γίνει χαλίφης στην θέση του χαλίφη μετά τον θάνατο του πατέρα του. Το όνομά του είχε εμπλακεί σε κάμποσες περιπτώσεις. Μία ήταν και για απόπειρα βιασμού. Με λίγα λόγια, το DNA του κυρίου βρίσκεται καταχωρημένο στους υπολογιστές μας. Το DNA που απέσπασε από την στάλα αίματος ο Παρνασσάκης ταυτίζεται απολύτως με του σεφ της συμφοράς... Τον τσακώσαμε, σου λέω!
Και με αυτά τα λόγια, ετοιμάζεται να συντάξει ένα mail για τον εισαγγελέα. Δεν μπορεί να ζητήσει ακόμα ένταλμα έρευνας, αλλά μπορεί να προετοιμάσει το έδαφος. Μέχρι τότε, θα κάνουμε μια επίσκεψη στον Νικήτα.
- Αστυνόμε, αυτή την στιγμή την περιμένατε από την πρώτη φορά που επισκεφτήκατε αυτόν τον τύπο. Σας ανήκουν τα εύσημα. Πηγαίνετε εσείς και εγώ θα ετοιμάσω την αίτηση για το ένταλμα. Εσάς σας έχει ήδη δει, νομίζει ότι σας έχει του χεριού του. Αν κάνω κι εγώ την εμφάνισή μου, θα ανεβάσει άμυνες μπροστά στο καινούριο πρόσωπο. Αφήστε τον να νομίζει ότι έχει το πάνω χέρι και αιφνιδιάστε τον!
Ο Μάνος το σκέφτεται για λίγο και αποφασίζει να ακολουθήσει την προτροπή μου. Παρόλο που εμφανώς θα με ήθελε κοντά του, κάτι που αυξάνει την εκτίμηση που τρέφω για το πρόσωπό του, φεύγει αφήνοντας εμένα να συντάξω το αίτημα προς τον εισαγγελέα.
Του δίνω όσο χρόνο υπολογίζω ότι θα χρειαστεί μέχρι να φτάσει στο σπίτι του Σαρρή.
Γιατί αυτή την φορά, δεν έχω σκοπό πραγματικά να λείψω από αυτή την συνάντηση.
Πρέπει να είμαι εκεί.
Έτσι, αυτή η συνάντηση θα γίνει... φανταστική...