လိုက္ကာၾကားမွ ထြက္လာေသာအလင္းေရာင္ေၾကာင့္ လြန္းရဲ႕မ်က္ခုံးတန္းေလးႏွစ္ဖက္စုက်ဳံ႕သြားသည္။ ႏွာေခါင္းထဲတိုးဝင္လာသည္က အမဲစြပ္ျပဳတ္နံ႔။
ေဘးဖက္ကိုစမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ေအးစက္စက္ေမြ႕ရာေၾကာင့္ စိုင္းထသြားၿပီဆိုတာသိလိုက္သည္။ မေန႔ကအခ်စ္ညေလးအေၾကာင္းေတြး၍ လြန္းမ်က္ႏွာၿပဳံးစိစိျဖစ္သြားရသည္။
အရင္ကေတြးခဲ့တာလက္ထပ္ၿပီးရင္ေတာင္လြန္းကပဲစရမယ္ထင္ေပမယ့္ ေမာင္ကေတာ္ေတာ္ေလးတက္ႂကြေနေတာ့ လြန္းအႀကိဳက္ေပါ့။
ကိုကိုစားဖို႔ျပင္ဆင္ေနရင္း ေနာက္ကေနခါးကိုဖက္လာတဲ့လက္ေလးေၾကာင့္ စိုင္းၿပဳံးမိသြားသည္။ အခ်စ္ကေလးကမေန႔ကကိစၥကိုရွိန္မေနတာပဲေက်းဇူးတင္ရမည္။
"ႏိုးၿပီလားကိုကို...အိပ္ေရးဝရဲ႕လား"
"အြန္း ဝတယ္။ ဘာေတြခ်က္ေနတာလဲ"
"အခ်စ္ကေလးအႀကိဳက္အမဲစြပ္ျပဳတ္နဲ႔ ရွမ္းေခါက္ဆြဲလုပ္ေပးထားတယ္။ ေန႔လည္စာကေတာ့ လာပို႔လိမ့္မယ္။ ဘာစားခ်င္လဲေမာင့္ကိုေျပာပါဦး"
"လြန္းႀကိဳက္တာပဲခ်က္ခိုင္းထားတာမလား။ ဘာျဖစ္ျဖစ္ရတယ္"
ေနာက္ကိုလွည့္ကာခါးေလးကိုဆြဲေပြ႕လိုက္ၿပီး ထိုင္ခုံေပၚခ်ေပးလိုက္သည္။ စားေသာက္ၿပီးေနာက္ အိပ္ရာထဲမွာႏွစ္ေယာက္သားပြတ္သပ္မိၾကျပန္၏။
ခ်စ္ေၾကာင္းဝန္ခံၿပီးခ်ိန္မွစ၍ ႏွစ္ေယာက္လုံးရဲ႕စိတ္ထဲအၿမဲထိေတြ႕ခ်င္ေနမိသည္။ အရင္ကထိန္းခ်ဳပ္ခဲ့ရတာေတြကိုအခုျပန္ၿပီးအတိုးခ်ေနသလိုပါပဲ။
..........
"အဲ့ေကာင္လဲျမန္ျမန္လင္ရမွေအးမွာ! ေက်ာင္းၿပီးသြားတာေတာင္မလြတ္ဘူး။ေတာက္! "
"ကိုကို႔ကိုေျပာတယ္ အေစာထဲကေမာင္နဲ႔မွတူတူသြားပါမယ္ဆို။ ခဏေစာင့္ဆိုတာကိုမေစာင့္ဘူး"
"အရင္ကလဲကြၽန္ေတာ္မရွိခ်ိန္မွအဲ့ေကာင္လာတယ္။ ခုထိကိုမလြတ္ဘူး"
ေက်ာင္းတုန္းကလြန္းကိုသေဘာက်ခဲ့တဲ့မင္းေဇာ္နဲ႔ ေကာ္ဖီဆိုင္မွာေတြ႕၍ စကားေျပာမိရာမွ ေသာင္းၾကမ္းေနျခင္းျဖစ္သည္။ အရင္ကဟာကိုခုထိစၿမဳံ႕ျပန္လိို႔မၿပီးႏိုင္မစီးႏိုင္။ဟိုက သူ႔ Boyfriend အေၾကာင္းေျပာေနရင္း သူတို႔လဲလက္ထပ္ေတာ့မည္ျဖစ္ေၾကာင္း လြန္းတို႔အတြဲကိုလဲဖိတ္ေၾကာင္းေျပာေနရင္းမွ , coffee နဲ႔မုန္႔သြားဝယ္တာၾကာလို႔လိုက္လာတဲ့ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာက ျမင္သြားသည္။
မႈံေတေတမ်က္ႏွာကအနားမွာလာရပ္ၿပီးမ႐ႊင္မျပလုပ္ေနတာမိို႔စကားစအျမန္ျဖတ္ကာ ဆြဲေခၚလာရေတာ့သည္။ ႏႈတ္ဆက္ဖို႔ေျပာေတာ့လဲ 'မေတြ႕တာၾကာၿပီေနာ္" တလုံးထဲေျပာ၏။ ဟိုကသူ႔အေၾကာင္းသိၿပီးသားမလို႔ေပါ့ မဟုတ္ရင္လူမႈေရးမရွိတဲ့သူဆိုၿပီးနာမည္ထြက္ဦးမည္။
" သူမ်ားကိုေျပာျပန္ၿပီ။ မင္းေဇာ္ကအရင္ကႀကိဳက္ေပမယ့္ အခုႀကိဳက္ေတာ့တာမွမဟုတ္တာ သူ႔မွာလဲသူ႔ သက္ဆိုင္သူရွိေနၿပီေလ။ ငါေတာင္ေမ့ေနၿပီ မင္းပဲစၿမဳံ႕ျပန္လို႔မၿပီးႏိုင္ျဖစ္ေနတာ။ ေက်ာင္းတုန္းကမင္းေဇာ္ကိုမင္းႀကိဳက္ခဲ့လို႔လား"
"ကိုကို! "
"ဘာလဲ! ငါ့ကိုေအာ္လိုက္တာလား! အခု "
အလုပ္ခန္းထဲတေယာက္တခြန္းစကားမ်ားေနၾကရင္း ဆိုဖာေပၚမုန္႔ထိုင္စားေနတဲ့လြန္းက မတ္တပ္ရပ္ေနတဲ့ဘီလူးေကာင္ကိုကူရွင္နဲ႔ေကာက္ေပါက္လိုက္သည္။ ေတာ္ေတာ္စကားမ်ားတဲ့ေကာင္။ သူသဝန္တိုရင္ ဒါကိုပဲထပ္ခါတလဲလဲေျပာေနတတ္သည္။ လြန္းကိုမေျပာရဲေတာ့ သူမ်ားကိုပဲလိုက္မဲေနတာ။
"မဟုတ္...ေလသံေလး...နဲနဲ ...
မာသြားတာပါ"
"ယူေတာင္မယူရေသးဘူးငါ့ကိုေအာ္ေနၿပီ!
ျပန္မယ္မင္းနဲ႔မေနဘူး! မင္းကိုလဲမယူႏိုင္ေတာ့ဘူး!"
"မဟုတ္ပါဘူးကိုကိုရယ္ ေမာင္ကဒီတိုင္းစိတ္ေလာသြားလို႔ေလသံေလးမာသြားတာပါ...ေတာင္းပန္ပါတယ္။ ေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္ ေမာင္နဲ႔မေနဘူးလို႔ေတာ့မေျပာပါနဲ႔အခ်စ္ကေလးရယ္"
လြန္းပြဲၾကမ္းေတာ့မွ လူကိုအတင္းသိမ္းႀကဳံးဖက္ၿပီး ေတာင္းပန္သည္။ပခုံးေပၚက စိုစိစိအထိေတြ႕ေၾကာင့္ ငိုေနၿပီဆိုတာသိလိုက္ၿပီ။ သူ႔ခႏၶာကိုယ္ႀကီးကိုရင္ခြင္ထဲဆြဲဖက္၍ လြန္းကတျပန္ေခ်ာ့ရေတာ့သည္။
"ေတာ္ၿပီ...မငိုနဲ႔ေတာ့ ေနာက္ဆိုသူမ်ားေတြကိုအဲ့လိုမေျပာရဘူး။ ကိုကိုကေမာင့္အတြက္ ေျပာေနတာ... ေမာင္က ကိုကို႔ကိုသဝန္တိုတာမွန္ေပမယ့္ သူမ်ားေတြအေနနဲ႔က်ေမာင့္ကိုလူမႈေရးေခါင္းပါးတဲ့သူဆိုၿပီးေျပာရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ"
"ေျပာေျပာ"
"ေဟာ... ကိုကိုကေမာင္အေျပာခံရရင္မႀကိဳက္ဘူးေလ။ ေနာက္ၿပီး ကိုကို႔ကိုလဲမယုံၾကည္သလိုျဖစ္ေစတယ္"
"ကိုကို႔ကို မယုံတာမဟုတ္ပါဘူး...ေမာင္ကဒီတိုင္း...သူ႔ဘာသာသဝန္တိုမိေနတာ။ ကိုကိုသိရဲ႕သားနဲ႔"
"သိလို႔ဒီေလာက္ထိသည္းခံေနတာ။ ဒါေပမယ့္ အခ်ိန္အခါဆိုတာရွိေသးတယ္ေလစိုင္းရယ္ အခုမင္းေဇာ္က"
"ေမာင္လို႔ေခၚ"
ရင္ခြင္ထဲကေနခုထိမထြက္ပဲ ခြၽဲေနသူအား ေခါင္းေလးပြတ္ေပးရင္းၿပဳံးလိုက္မိသည္။
"ဟုတ္ပါၿပီ။ အခုမင္းေဇာ္ကသူ႔အိမ္ေထာင္ဖက္လဲရွိလာေတာ့မွာေလ။ ေမာင္ကဒီလိုေတြေျပာဆိုေနေတာ့ တဖက္လူၾကားရင္လဲမေကာင္းဘူးမလား...ကိုကိုေျပာတာနားလည္ရဲ႕လား... ဟင္ ေျဖပါဦးေမာင္ဆိုးေလးရဲ႕"
"နားလည္ပါတယ္။ ေမာင္ေနာက္တခါက်စိတ္ထိန္းပါ့မယ္... ခုေတာ့ႏို႔တိုက္"
"လုပ္ျပန္ၿပီ မင္း။ ႏို႔ေတြလဲက်ိမ္းစပ္ေနၿပီ"
"မသိဘူး မသိဘူး စို႔မွာပဲ"
အေျပာနဲ႔အတူ ရွပ္အိက်ႌကိုဆြဲလွန္၍ တႁပြတ္ႁပြတ္စို႔ေတာ့သည္။ ၿပီးေနာက္လြန္းကိုဆိုဖာေပၚလွဲခ်၍ ေပါင္ၾကားထဲဝင္လာၿပီး ေဘာင္းဘီခြၽတ္လိုက္၏။ ႏွစ္ေယာက္လုံး ေအာက္ခံေဘာင္းဘီပဲက်န္ခ်ိန္ ေမာင့္လီးကလြန္းေအာက္ပိုင္းကိုလာပြတ္သည္။
"အင့္ဟင့္ေမာင္...ျမန္ျမန္ေလးပြတ္"
"ႁပြတ္ * ႁပြတ္ လြန္းရယ္...ဟင္း... ေမာင္ မင္းကိုတအားလိုးခ်င္ေနၿပီကြာ..."
ႏို႔စို႔တာရပ္လိုက္ၿပီးလြန္းႏုတ္ခမ္းေတြကိုငုံစုပ္ျပန္သည္။ ေမာင့္လွ်ာက လြန္းပါးစပ္ထဲနယ္ခ်ဲ႕ေန၏။ လက္ေတြကႏို႔ႏွစ္ဖက္ကိုဆုပ္ကိုင္ကာ ေအာက္ပိုင္းကလဲပိုပိုထိုးပြတ္လာသည္။
ေမာင္နဲ႔လြန္းကလိုးတဲ့အဆင့္ထိေတာ့မသြားဖူးပါ။ ေဘာင္းဘီေပၚကေနပဲပြတ္ဆြဲတတ္သည္။ ႏွစ္ေယာက္သားနမ္းရင္းစိတ္ပါလာရင္လဲ ေမာင္ကလီးနဲ႔ပဲပြတ္သည္။ လြန္းရဲ႕လီးေလးက လက္ညႇိဳးေလာက္အ႐ြယ္ေလးဆိုေတာ့ ေမာင္နဲ႔ပြတ္ခ်ိန္ဆို စပက္စိေလးလိုေတာင္ေတာင္ေလးျဖစ္ေနသည္။ ဒါကိုပဲေမာင္ကသေဘာက်စြာအၿမဲထိုးပြတ္တတ္၏။
"ေရာ့ ေရာ့လြန္းေလး ေမာင့္လီးနဲ႔ပြတ္ခံရတာ ႀကိဳက္လား...အခ်စ္ကေလး"
"အင္းႀကိဳက္တယ္...ျမန္ျမန္ေလးပြတ္ေပးေမာင္! ၿပီးေတာ့မယ္ဟင့္ "
လြန္းကအပူတက္ေနတဲ့သူေလးလိုညဳတုတုၿငီးလာၿပီး စိုင္းရင္ဘတ္ေတြကိုပြတ္သပ္လာသည္။ လက္ေလးႏွစ္ဖက္ကို ခ်ဳပ္၍ေခါင္းေပၚတင္လိုက္ၿပီး ႏုတ္ခမ္းႏုႏုေလးကိုဆြဲစုပ္ကာ ခါးအားကိုပိုစိုက္၍ဖိပြတ္လိုက္၏။
"အာ့ ဟား..."
"ဟင္း..."
ေမာင္ကသာယာစြာၿငီးျငဴၿပီး သုတ္ေတြအမ်ားႀကီးလႊတ္ထုတ္သည္။ လြန္းေပၚကဖယ္မသြားေသးပဲ စေကာဝိုက္သလို ပြတ္ေနျပန္၏။ လြန္းလဲခံလို႔ေကာင္း၍ မွိန္းေနမိသည္။
"ကိုကို မဂၤလာပြဲအတြက္ရင္ခုန္လား"
"ရင္ခုန္တာေပါ့ ဟီး...တပတ္ပဲလိုေတာ့တာဆိုေတာ့ပိုၿပီးရင္ခုန္တယ္"
"ေမာင္လဲရင္ခုန္တယ္။ ႐ႊတ္! ခ်စ္လိုက္တာအခ်စ္ကေလးရယ္..."
"ေရခ်ိဳးခန္းထဲပို႔ေတာ့ ျပန္ၾကရေအာင္။ ေဖေဖတို႔ေတြညစာအတူစားဖို႔ေျပာထားေသးတယ္ေလ "
"အမိန္႔တိုင္းပါပဲဗ်ာ..."
........
First love 2000
Village 2000
Psycho boy 1500
Paid channel ေတြဝင္လို႔ရပါၿပီ
Tele name @khoon_Black