FRANELLEY ANN
"Ano ngayon ang plano mo?"tanong ni ate Fiji sa akin.
Nasa bar niya ako ngayon at nag-iisip. Nasa counter kami pareho at umiinom. Juice lang sa akin while siya ay wine. Wala pang customers dahil sirado pa ito. Tanging mga empleyado , ako at si ate Fiji lang ang andito.
"Hindi ko alam ate!"frustated kong sagot sa kanya habang nilalaro ng mga daliri ko ang basong may laman na juice."Aaarrrgghh!!"napahilamos ako saka napatingala at napapikit sa mga mata ko dahil sa kawalan ng pwedeng gawin ko sa batang yon dumagdag pa ang lalaking iyon.
I heared her chuckle.
"Just talk to sir Armand nalang tomorrow. I know he can help you with that. In the first place you saved his daughter. Di kasi basta-basta na kalaban ang mga Chan, Elley. And the Sy's the only one can back you up."sabi niya habang pinapat ang ulo ko.
Nakapangalumbaba ako at matamang nakatitig lamang sa baso ng juice ko.
"At bakit malungkot ang baby bunso namin?"
My eyes grew wider as I hear that voice. Napalingon ako sa pinanggalin ng boses na yun.
I'm totally shocked ng masilayan ko ang mukha niya. Sa lalim ng iniisip ko , hindi ko man lang namalayan na may tumabi na pala sa akin. Nakangiti itong nakatitig sa akin.
Ang gwapo pa rin niya, walang pinagbago.
"So di mo man lang ba yakapin ang kuya mo? Di mo ko miss?"nakangiting tugon nito habang nakaawang ang dalawang bisig nito na nag-aantay ng yakap ko.
"KUYA!!!!"
Agad ko siyang niyakap ng mahismasan ako sa pagkabigla.
"I miss you so much kuya Frankie."naiiyak kong sambit rito habang nakayakap sa kanya.
Yeah! It's my kuya Frankie! The one and only great Frank Killoua a.k.a Frankie ng mga Hernandez!
He patts my head while embracing me as if assuring me that I am safe. The same way as he did this to me when I was a child.
"sshhhh. Wag ka ng umiyak. Sino ba nag-away sayo at bakit ka umiiyak?"takang tanong niyang may halong biro.
Umiling ako. "I just missed you kuya!"saad ko habang pinapahid ang luhang umalpas sa mga mata ko. "I'm just happy seeing you here, kuya!"
"Andito na si kuya,wala ng mananakit sayo! May kasangga ka na uli."saad niya na nagbigay sa akin ng kapayapaan.
"Wala namang mananakit sa akin kuya, eh! Kayang-kaya ko na sila!"pagbibida ko naman ng bumitaw ako sa yakap niya.
I'm being back to normal because of him. I maybe tough sometimes pero pagdating sa kanila na mga ate at kuya ko, I am a baby. A fragile baby, lalong-lalo na kay kuya Frankie at ate Franz. Spoiled ako sa kanila.
"Yeah! As what I heared nga, eh, you knock someone out! And hell it was Mr. Chan's one and only son! Bilib kami sayo bunso. You did a great job there bunso."proud na sabi nito saka tinapik tapik ang braso ko.
"Wait! Kuya you're here, so ibig bang sabihin nito andito rin sina kuya sir Aldwin? And kelan ka pa dumating?"biglang tanong ko sa kanya.
Kuya Frankie is the bodyguard of Ara's big brother, kuya-sir Aldwin. Pero sa UK ito naka base dahil sa negosyo niya and kuya is with him all this time kahit may sariling pamilya na ito.
Kuya-sir rin ang tawag ko sa kanya kasi mas matanda siya sa akin, ofcourse and yun rin ang gusto niyang itawag ko sa kanya.
Tumango- tango lang si kuya sa tanong ko.
"So ibig-sabihin niyan, alam na rin niya ang nangyari sa kapatid niya?"tanong ko ulit.
Tumango lang ulit siya.
Napansin kong napadako ang tingin niya sa likod ko kaya napatingin na rin ako rito.
Laking gulat ko ng maapgsino ang nasa likod ko.
"ATE FRAAANZZZ!"sigaw ko bigla sabay yakap sa babaeng nasilyan ko.
Oh! How I missed them so much!
"Kalma bunso! Ako lang to, ate mo!"natatawang saad niya habang yakap ako.
"I missed you so much ate!"madaramang saad ko sa kanya.
"Wag kang OA, nagkita pa tayo last month dun sa resort mo!"naiiling niyang saad pagkabitaw niya sa yakap ko.
"Tssss. Eh sa namiss kita ulit eh!"I said while pouting.
"Tssss, pa cute parang baby! Di ka na baby, oy!"she pinched my nose pagkatapos niyang sabihin yun.
Nagmamaktol akong parang batang umupo ulit sa upuan ko.
Ate Franz patt my head bago muling nagsalita.
"Di ka na talaga baby kasi may baby ng naghahanap sayo kanina pa."
My eyes get wide at napalingon ako bigla sa kaniya na nagtataka.
"H-hi!"
Saka ko lang siya napansin ng magsalita siya mula sa likod ni ate Franz.
It's Ara!
Napatanga ako sa nakita ko. Why all of the sudden , she seems so cute like a baby na gusto kong pagpipisilin ang mukha?
Her smiles are like an angel!
Damn!
"Snap out of it Franelley! Para kang nakakita ng multo ah! Buhay pa yan at kanina ka pa raw hinahanap niyan sabi ni nanay! Buti nalang nagsend ng pic si Fiji sa group natin na kasama ka kaya dinala na namin siya rito."tapik sa akin ni ate Franz habang naka smirk sa akin.
I raised my left brows at her bago ko siya inirapan at umupo ulit sa kinauupuan ko kanina.
Natameme lang eh!
Umupo sa tabi ko si Ara.
"Fiji! Where's Frederick? Natawagan mo na ba?" tanong ni ate Franz kay ate Fiji.
Nagtataka akong napatingin sa kanilang tatlo.
Anong meron bakit para may pagpupulong na magaganap dahil kompleto kami.
Magtatanong pa sana ako ng biglang may biglang pumasok sa bar na humahangos.
Whattda!
It's Fred.
He is my older brother though but I just call him Fred! He is my fourth older sibling.
Kuya Frankie is the eldest one.
Ate Franz the second eldest.
Ate Fiji is the third.
Fred is the fourth and me , well asusual their baby bunso.
"I'm here na!"nakataas pang kamay na sabi nito.
"Your always late Frederick!"komento ni ate Franz sa kanya habang nakasalikop ang dalawang braso neto. "Tara na sa office mo Fiji?"
Nakangisi at napakamot lang sa batok niya si Fred. Nilapitan niya ako at hinalikan sa pisngi ko at pinat pa ang ulo ko saka sumunod kina ate.
Tatayo na sana ako ng sitahin ako ni ate Franz.
"Oops!Stay! You'll stay here with her!"sabi niya saka tinuro si Ara.
Di pa ako nakaimik tinalikuran na niya ako.
Padabog kong kinuha ang baso ko atsaka inunbos ang laman nitong juice saka nag order ulit.
I ordered one for Ara too baka isipin niyang di ako gentlewoman dahil di ko man lang siya mabigyan kahit tubig.
Nanatili kaming tahimik pareho. Walang nagsallita sa amin. Ako na nag-iisip kung bakit di ako kasali sa usapan nila, eh, kapatid naman nila ako.
Habang iniikot naman ni Ara ang paningin niya sa kung saan saan.
"Are you mad at me?"basag na tanong niya sa katahimikan namin.
Napalingon ako sa gawi niya at mataman ko siyang tinitigan habang uniinom ang juice na hawak ko.
Napayuko siya dahil di ako sumagot. "I guess silence means yes."
I chuckled. "What are you doing here? Dapat nasa bahay ka lang at nagpapahinga."seryosong saad ko sa kanya na di man lang siya tinitignan.
"I'm sorry."mahinang sambit niya pero rinig ko.
Napalingon ako sa kanya. Para siyang bata dahil sa gestures niya. Nakayuko lang at naglalaro sa mga daliri at tila di sanay sa ginagawa niya.
Napangiti ako ng bahagya dahil sa nakita ko. Hindi ako sanay na ganito ito sa akin.
Bigla siyang nag-angat ng kanyang mukha kaya nag-abot ang mga paningin namin pareho.
There is something in her na di ko mawari, na sa tuwing nagkatitigan kami, may kung anong kaba akong nararamdaman.
Iwinaksi ko ang isiping iyon. Una akong nag-iwas ng tingin ko.
"Alam mo, hindi ako sanay na ganyan ka. Marunong ka rin palang magpakumbaba?"saad ko.
"I said I'm sorry! What else you want me to do, ba?"inis nitong tugon sa akin kaya napalingon ulit ako sa kanya.
Nakahalukipkip siya and she's pouting.
Natawa ako sa reaksyon niya.
"You really not believing me, cause you're laughing at me!"
Napabunghalit na talaga ako ng tawa habang napapahampas sa counter ng bar.
"I hate you!"
She still pouting kaya di ko na napigilan ang sarili kong pisilin ang pisngi niya.
Nanggigil akong pinisil ang pisngi niya. "You're so cute! Hmmmmm..."
Huli na para ma realized ko ang ginawa ko.
Parehong nanlaki ang mga mata namin.
Maya-maya pa'y nakita kong ngumiti siya kaya napangiti na rin ako.
Pareho na kaming tumutawa ngayon. Bakit ang gaan sa feeling na nagkasundo na kami ulit neto?
I stop laughing and stare at her intently. "Can I hug you?" wala sa isip na tanong ko na di man lang pinutol ang pagkakatitig sa kanya.
Tumango siya. I then pulled her a hug.."Don't you ever ditch me again, Ara! Dahil pag may mangyari ulit na masama sayo,baka makapatay na ako."saad ko habang yakap siya at hinimas ang buhok niya.
Tumango lang siya bilang tugon niya.
"Am I forgiven?"agad na tanong niya ng kumalas siya sa pagkakayakap ko.
Tumango ako. "You scared me big time , young lady!"
"Can you please stop calling me like that? Nakakairita eh!"inis na sabi niya bigla.
I smiled at her and shake my head off. "No, I won't. It's my way of respecting you. Don't worry I'm not gonna use it everytime, paggusto ko lang."saad ko pagkatapos nginitian siya ng malawak.
"Then can I call you Franney?"
Di talaga siya magpapatalo, eh. Tumango nalang ako para matapos na agad. "You can call me whatever you want." I then raised my glass of juice para makipag cheers sa kanya.