ယခုအချိန်သည် ဆောင်းရာသီဖြစ်သောကြောင့် ဤလူအများစုသည် လယ်လုပ်ရန် လယ်ကွင်းများသို့သွားရန် မလိုအပ်ပေ။ ထိုကြောင့် ရှီချန်းယု သည် ရှီယွီရှီးနောက်က တလမ်းလုံးလိုက်သွားကာ ရွာတွင် လူအများအပြား အေးအေးဆေးဆေး စကားစမြည်ပြောနေကြသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။
ယခုတစ်ကြိမ် နှင်းမုန်တိုင်းနှင့် ဓားပြတိုက်ပြီးနောက် ရီလင်း ကျေးရွာသည် အသက်ကြီး၍ အားနည်းခြင်း၊ ဖျားနာခြင်းနှင့် မသန်စွမ်းသူ အနည်းငယ် သေဆုံးခဲ့သော်လည်း ကျီရှန်း ရွာလောက် မပြင်းထန်ပါ။ ဤနေရာတွင် ကျီရှန်း ရွာကဲ့သို့ စိတ်ဓာတ်ကျစရာခံစားချက်မျိုးမရှိပေ၊ လူတိုင်းက သူတို့၏မျက်လုံးများတွင် တွက်ချက်မှုအမြဲရှိသည့် ကျီရှန်း ရွာမှလူများနှင့်မတူဘဲ အားလုံးက ရှီချန်းယု ကို အံ့ဩမှုနှင့် စပ်စုသောမျက်လုံးများဖြင့်သာ ကြည့်နေကြသည်။
ရှီချန်းယု သည် ဤမြင်ကွင်းမျိုးအတွက် ဘာမှမခံစားရဘဲ ရွာပတ်ဝန်းကျင်ကိုအေးအေးဆေးဆေး ကြည့်နေသည်။အထူးသဖြင့် ကျီရှန်းရွာရှိ ပတ်ဝန်းကျင်နှင့် နှိုင်းယှဉ်ပြီးနောက်၊ ရီလင်း ရွာ၏ ကောင်းသော စိတ်အင်အားကို ရရှိခဲ့ပြီး၊ သူသည် ရီလင်း ရွာ၏ အဆင့်သတ်မှတ်ချက်ကို အမှတ် အနည်းငယ်ပေးလိုက်သည်။
ရှီချန်းယု အာရုံပျံ့လွင့်လာချိန်တွင် အဖွားရှီ သည် မဝေးလှသော ကွေ့ကောက်နေသော တောင်လမ်းပေါ်တွင် ရပ်နေပြီး ရှီချန်းယု နှင့် အခြား လူများကို အဝေးမှ မြင်နေရသည်။
အဖွားရှီက အသက်ငါးဆယ်ကျော်နေပြီ။ ဤအသက်ကို နောက်ပိုင်း မျိုးဆက်များတွင် လူလတ်ပိုင်းဟုသာ ယူဆနိုင်သော်လည်း ရှေးခေတ်တွင်တော့ သူသည် အသက်ကြီးနေပြီဖြစ်သည်။ သူ့မျက်လုံးတွေက အခု သိပ်မကောင်းတော့ဘဲ အဝေးမှာ အရပ်ရှည်တဲ့ ရုပ်နှစ်ကောင်ကိုသာ မြင်နေရပြီး သူတို့ ထဲက တယောက်က သူ့မြေးလို့ ပြောနိုင်သည်။
မူလပိုင်ရှင်၏ဖခင်အရင်းမှာ ရှီမိသားစုတွင် ဒုတိယမြောက်သားဖြစ်သည်။ အမြဲသတိကင်းမဲ့သော အကိုကြီးတစ်ယောက်၊ ကိုးနှစ်သားအရွယ်တွင် ဆုံးပါးသွားသော ညီငယ်တစ်ဦးနှင့် အဝေးမှအိမ်ထောင်ကျပြီးသော ညီမလေးတစ်ယောက်ရှိနေသည်။ အပေါ်ထပ်တွင် တစ်ဦးတည်းသော အဖွားကြီးမှာ ရှီမိသားစု၏ အဖွားဖြစ်ပြီး ရှီမိသားစုမှ အဖိုးအိုသည် လွန်ခဲ့သော နှစ်ပေါင်း များစွာက ကွယ်လွန်သွားခဲ့သည်။
ရှီမိသားစု ၏ အကြီးဆုံး မိသားစု နှင့် ဒုတိယ မိသားစု ကွဲသွားကြပြီး ရှီမိသားစု ၏ အဖွား သည် အကြီးဆုံး မိသားစု နှင့် အတူ နေထိုင် သည် ။ ယေဘုယျအားဖြင့်ပြောရလျှင် ရီလင်း ရွာရှိ ရှီမိသားစုကြား ဆက်ဆံရေးသည် အလွန် ရိုးရှင်းပါသည်။
များမကြာမီ ရှီချန်းယု သည် ရှီမိသားစု၏ အဖွားကို တွေ့လိုက်ရပြီး အဘွားအိုသည် စိတ်လှုပ်ရှားစွာဖြင့် ဤနေရာသို့ ပြေးလာသည်ကို မြင်သောအခါတွင် သူမ၏ စိတ်အားထက်သန်သော သဘောထားကြောင့် အနည်းငယ် အံ့ဩသွားခဲ့သည်။
ရှေးခေတ် သက်ကြီးရွယ်အိုအများစုသည် သက်ကြီးရွယ်အိုများအတွက် သူတို့၏သားအကြီးဆုံးအပေါ်မှီခိုနေရသောကြောင့် ပျမ်းမျှသက်ကြီးရွယ်အို များသည် မိသားစုတွင် အကြီးဆုံးသားကို နှစ်သက်ကြပြီး မိသားစုပိုင်ဆိုင်မှု အများစုကို အကြီးဆုံးသားကသာ အမွေဆက်ခံခဲ့သည်။
ရှီမိသားစုရဲ့ အဖွားအတွက်လည်း အလားတူပါပဲ၊ သူက သားအကြီးဆုံးရဲ့ မိသားစုကိုလည်း ပိုနှစ်သက်သလို အကြီးဆုံးသားရဲ့ မြေးကိုလည်း ပိုချစ်ပါတယ်။ သို့သော် ပထမမိသားစုတွင် တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းဖြစ်ခဲ့သော်လည်း ဒုတိယမိသားစုကို ကောင်းစွာ မဆက်ဆံတတ်ပေမယ့် ကြမ်းတမ်းစွာတော့ မဆက်ဆံခဲ့ပေ။
သို့သော်လည်း ဇာတ်လိုက်Gong ၏အမြင်တွင်၊ အိမ်ကြီးအား မျက်နှာသာပေးသည့် အဘွားအို၏ အပြုအမူက သူ့ကို ကြမ်းတမ်းစွာ ဆက်ဆံနေပြီဖြစ်သည်။ အဘွားအိုက သူ့မြေးမို့လို့ အမြဲတမ်း ဗွေမယူရင်တောင်မှ ဇာတ်လိုက်Gong က အဘွားအိုကို မုန်းနေတုန်းပါပဲ။ မျက်နှာလိုက်တာကြောင့် မကျေမနပ်ဖြစ်ခဲ့သည်။
နောက်ပိုင်းတွင် ဇာတ်လိုက် Gong ကို ကွင်ချန် ကောင်တီရှိ ရှီမိသားစုက အသိအမှတ်ပြုခဲ့ပြီး ရှီမိသားစု၏ ဒုတိယသားဖြစ်သူသည် သူ၏ချွေးမကို ကုသရန်အတွက် တောင်ပေါ်တွင် မတော်တဆမှုတစ်ခု ဖြစ်ပွားခဲ့သည်။ အားကိုးရတဲ့ ခင်ပွန်းနဲ့ သားကို ဆုံးရှုံးခဲ့ရတဲ့ ရှီယွီရှီး ဟာ ရှီမိသားစုရဲ့ အိမ်ဟောင်းကနေ အလျင်အမြန် ပြောင်းရွှေ့ခံခဲ့ရပါတယ်။
ထိုအချိန်တွင် ရှီယွီရှီး သည် အလွန်နေမကောင်းသဖြင့် သူမသေဆုံးလုနီးပါးဖြစ်ခဲ့ရသည်။ ရှီယွီရှီး သည် သူမ၏ ဒုတိယသားက သူ့မကိုသတ်ပစ်မည် ဟု သူမထင်သောကြောင့် သူမထံ သွားလည်ရန် အမြဲတွန့်ဆုတ်နေခဲ့သည်။
နောက်ပိုင်းတွင် ရှီမိသားစု၏ဦးလေးသည် သည်းမခံနိုင်တော့ဘဲ အကြီးဆုံးသားနှင့် အကြီးဆုံးချွေးမအား ရှီယွီရှီးကို အချိန်အတိုင်းအတာတစ်ခု အထိ ပြုစုစောင့်ရှောက်ရန် တောင်းဆိုခဲ့သည်။ ဇာတ်လိုက်Gong ကိုရှာတွေ့ဖို့ ကူညီခဲ့တဲ့ တူဖြစ်သူကလည်း ရှီယွီရှီး ကို ပြန်လာခွင့်ပေးခဲ့ပါတယ်။ မဟုတ်ပါက ထိုအချိန်က ရှီယွီရှီး ၏မိသားစုအခြေအနေ အပေါ်အခြေခံ၍ရှီချန်းယု ကိုခုလိုရှာမတွေ့နိုင်ဟု ခန့်မှန်းရသည်။
ပထမမိသားစု၏အဒေါ်သည် အနည်းငယ် စိတ်မာပြီး အငယ်ဆုံးကလေးမှာ ခေါင်းမာသည်မှလွဲ၍ ရီလင်း ရွာရှိ ရှီမိသားစုသည် ယေဘုယျအားဖြင့် အလွန် ကောင်းမွန်ပါတယ်။
ရှီအဖွားရဲ့ ရှီယွီရှီးအပေါ် မကျေနပ်ချက်ကို ခံစားလို့ရပါတယ်။ တကယ်တော့ ရှီမိသားစုရဲ့ ဒုတိယသား က တောင်တွေကို သွားရတဲ့ အကြောင်းရင်းကရှီယွီရှီး အတွက် ဟင်းသီးဟင်းရွက်တွေ စုဆောင်းဖို့ပါပဲ။
ဝတ္ထုတစ်ခုလုံးက အဲ့အချိန်တွင် ပြီးဆုံးသွားခဲ့ပြီဖြစ်ပြီး ရီလင်း ရွာ၏အခြေအနေ ကို ဝတ္ထုတွင် အသေးစိတ်ဖော်ပြထားခြင်းမရှိသောကြောင့် ရှီချန်းယု သည် နောက်ပိုင်းတွင် ရီလင်း ရွာတွင် ဘာဖြစ်သွားသည်ဆိုတာကို မသိခဲ့နိုင်ပေ။
တစ်ချိန်တည်းမှာပင်၊ ဤဝတ္ထုများသည် ဤလူများကို တော်ရုံမဖော်ပြတတ်သောကြောင့် ရှီချန်းယု သည် ရီလင်း ရွာရှိလူများအကြောင်းကို သိပ်မသိပါ။ ဤအချိန်တွင် အဘွားအို၏ စိတ်အားထက်သန်သော အကြည့်ကို မြင်လိုက်ရ သောအခါ ရှီချန်းယု သည် ဒါကို ဘယ်လိုကိုင်တွယ်ရမည်မှန်း အချိန်အတော်ကြာတဲ့အထိ မသိလိုက်ပေ။
ရှီချန်းယု သည် ညှစ်ထုတ်ခံရခြင်း သို့မဟုတ် အနိုင်ကျင့်ခံရမည်ကို မကြောက်သော်လည်း သူ့ကို ကြင်နာလွန်းတာကိုတော့ သူ မခံနိုင်ပါ။ ထို့ကြောင့် စိတ်လှုပ်ရှားနေသော အဘွားကြီး၏ ပွေ့ဖက်ခြင်းကို ခံရသောအခါတွင် တောင့်တင်းနေသောအမူအရာက သူ့မျက်နှာပေါ်တွင် တင်းမာစွာ ရပ်တည်နေခဲ့သည်။
အဘွားကြီးသည် ယခင်က သူ့မြေးဖြစ်သူက မည်သူဖြစ်သည်ကို မပြောနိုင်သော်လည်း ရှီချန်းယု ၏ မျက်နှာကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မြင်လိုက်ရသောအခါတွင် သူသည် သူမ၏ မြေးငယ်ဖြစ်ကြောင်း ချက်ချင်း သဘောပေါက်သွားခဲ့သည်။
ရှီချန်းယု ၏မျက်နှာသည် ရှီယွီရှီး နှင့် ငါးမှတ်ခြောက်မှတ်ဆင်တူသောကြောင့် လူအများက သူ၏အမှတ်အသားကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ရုံနှင့် သိသာသည်။ ထို့ကြောင့် သူတို့ရွာသို့ လမ်းလျှောက်ခဲ့ကြသော်လည်း ရှီချန်းယု နှင့် ရှီယွီရှီး တို့၏ ဆက်ဆံရေးအကြောင်းကို မည်သူမျှ မမေးခဲ့ကြပေ။
မူလပိုင်ရှင်သည် တစ်နှစ်ပတ်လုံး စာကျက်နေသောကြောင့် သူ့အကြောင်း အမြဲလိုလို စာအုပ်စာတမ်းများ ရှိနေသည်။ ထို့အပြင် သူကိုယ်တိုင်လည်း အလွန်ကြည့်ကောင်းပြီး ပညာရှင်တစ်ယောက်၏ စိတ်နေစိတ်ထားနှင့် ယှဉ်တွဲနေထိုင်တာကြောင့် သူစိမ်းတစ်ယောက်အမြင်တွင် ကျောက်စိမ်းတစ်လုံးကဲ့သို့ ဖြစ်နေသည်။
ယခုအခ်ိန္သည္ ေဆာင္းရာသီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဤလူအမ်ားစုသည္ လယ္လုပ္ရန္ လယ္ကြင္းမ်ားသို႔သြားရန္ မလိုအပ္ေပ။ ထိုေၾကာင့္ ရွီခ်န္းယု သည္ ရွီယြီရွီးေနာက္က တလမ္းလုံးလိုက္သြားကာ ႐ြာတြင္ လူအမ်ားအျပား ေအးေအးေဆးေဆး စကားစျမည္ေျပာေနၾကသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။
ယခုတစ္ႀကိမ္ ႏွင္းမုန္တိုင္းႏွင့္ ဓားျပတိုက္ၿပီးေနာက္ ရီလင္း ေက်း႐ြာသည္ အသက္ႀကီး၍ အားနည္းျခင္း၊ ဖ်ားနာျခင္းႏွင့္ မသန္စြမ္းသူ အနည္းငယ္ ေသဆုံးခဲ့ေသာ္လည္း က်ီရွန္း ႐ြာေလာက္ မျပင္းထန္ပါ။ ဤေနရာတြင္ က်ီရွန္း ႐ြာကဲ့သို႔ စိတ္ဓာတ္က်စရာခံစားခ်က္မ်ိဳးမရွိေပ၊ လူတိုင္းက သူတို႔၏မ်က္လုံးမ်ားတြင္ တြက္ခ်က္မႈအၿမဲရွိသည့္ က်ီရွန္း ႐ြာမွလူမ်ားႏွင့္မတူဘဲ အားလုံးက ရွီခ်န္းယု ကို အံ့ဩမႈႏွင့္ စပ္စုေသာမ်က္လုံးမ်ားျဖင့္သာ ၾကည့္ေနၾကသည္။
ရွီခ်န္းယု သည္ ဤျမင္ကြင္းမ်ိဳးအတြက္ ဘာမွမခံစားရဘဲ ႐ြာပတ္ဝန္းက်င္ကိုေအးေအးေဆးေဆး ၾကည့္ေနသည္။အထူးသျဖင့္ က်ီရွန္း႐ြာရွိ ပတ္ဝန္းက်င္ႏွင့္ ႏွိုင္းယွဥ္ၿပီးေနာက္၊ ရီလင္း ႐ြာ၏ ေကာင္းေသာ စိတ္အင္အားကို ရရွိခဲ့ၿပီး၊ သူသည္ ရီလင္း ႐ြာ၏ အဆင့္သတ္မွတ္ခ်က္ကို အမွတ္ အနည္းငယ္ေပးလိုက္သည္။
ရွီခ်န္းယု အာ႐ုံပ်ံ့လြင့္လာခ်ိန္တြင္ အဖြားရွီ သည္ မေဝးလွေသာ ေကြ႕ေကာက္ေနေသာ ေတာင္လမ္းေပၚတြင္ ရပ္ေနၿပီး ရွီခ်န္းယု ႏွင့္ အျခား လူမ်ားကို အေဝးမွ ျမင္ေနရသည္။
အဖြားရွီက အသက္ငါးဆယ္ေက်ာ္ေနၿပီ။ ဤအသက္ကို ေနာက္ပိုင္း မ်ိဳးဆက္မ်ားတြင္ လူလတ္ပိုင္းဟုသာ ယူဆနိုင္ေသာ္လည္း ေရွးေခတ္တြင္ေတာ့ သူသည္ အသက္ႀကီးေနၿပီျဖစ္သည္။ သူ႕မ်က္လုံးေတြက အခု သိပ္မေကာင္းေတာ့ဘဲ အေဝးမွာ အရပ္ရွည္တဲ့ ႐ုပ္ႏွစ္ေကာင္ကိုသာ ျမင္ေနရၿပီး သူတို႔ ထဲက တေယာက္က သူ႕ေျမးလို႔ ေျပာနိုင္သည္။
မူလပိုင္ရွင္၏ဖခင္အရင္းမွာ ရွီမိသားစုတြင္ ဒုတိယေျမာက္သားျဖစ္သည္။ အၿမဲသတိကင္းမဲ့ေသာ အကိုႀကီးတစ္ေယာက္၊ ကိုးႏွစ္သားအ႐ြယ္တြင္ ဆုံးပါးသြားေသာ ညီငယ္တစ္ဦးႏွင့္ အေဝးမွအိမ္ေထာင္က်ၿပီးေသာ ညီမေလးတစ္ေယာက္ရွိေနသည္။ အေပၚထပ္တြင္ တစ္ဦးတည္းေသာ အဖြားႀကီးမွာ ရွီမိသားစု၏ အဖြားျဖစ္ၿပီး ရွီမိသားစုမွ အဖိုးအိုသည္ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္း မ်ားစြာက ကြယ္လြန္သြားခဲ့သည္။
ရွီမိသားစု ၏ အႀကီးဆုံး မိသားစု ႏွင့္ ဒုတိယ မိသားစု ကြဲသြားၾကၿပီး ရွီမိသားစု ၏ အဖြား သည္ အႀကီးဆုံး မိသားစု ႏွင့္ အတူ ေနထိုင္ သည္ ။ ေယဘုယ်အားျဖင့္ေျပာရလွ်င္ ရီလင္း ႐ြာရွိ ရွီမိသားစုၾကား ဆက္ဆံေရးသည္ အလြန္ ရိုးရွင္းပါသည္။
မ်ားမၾကာမီ ရွီခ်န္းယု သည္ ရွီမိသားစု၏ အဖြားကို ေတြ႕လိုက္ရၿပီး အဘြားအိုသည္ စိတ္လႈပ္ရွားစြာျဖင့္ ဤေနရာသို႔ ေျပးလာသည္ကို ျမင္ေသာအခါတြင္ သူမ၏ စိတ္အားထက္သန္ေသာ သေဘာထားေၾကာင့္ အနည္းငယ္ အံ့ဩသြားခဲ့သည္။
ေရွးေခတ္ သက္ႀကီး႐ြယ္အိုအမ်ားစုသည္ သက္ႀကီး႐ြယ္အိုမ်ားအတြက္ သူတို႔၏သားအႀကီးဆုံးအေပၚမွီခိုေနရေသာေၾကာင့္ ပ်မ္းမွ်သက္ႀကီး႐ြယ္အို မ်ားသည္ မိသားစုတြင္ အႀကီးဆုံးသားကို ႏွစ္သက္ၾကၿပီး မိသားစုပိုင္ဆိုင္မႈ အမ်ားစုကို အႀကီးဆုံးသားကသာ အေမြဆက္ခံခဲ့သည္။
ရွီမိသားစုရဲ႕ အဖြားအတြက္လည္း အလားတူပါပဲ၊ သူက သားအႀကီးဆုံးရဲ႕ မိသားစုကိုလည္း ပိုႏွစ္သက္သလို အႀကီးဆုံးသားရဲ႕ ေျမးကိုလည္း ပိုခ်စ္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္ ပထမမိသားစုတြင္ တစ္စိတ္တစ္ပိုင္းျဖစ္ခဲ့ေသာ္လည္း ဒုတိယမိသားစုကို ေကာင္းစြာ မဆက္ဆံတတ္ေပမယ့္ ၾကမ္းတမ္းစြာေတာ့ မဆက္ဆံခဲ့ေပ။
သို႔ေသာ္လည္း ဇာတ္လိုက္Gong ၏အျမင္တြင္၊ အိမ္ႀကီးအား မ်က္ႏွာသာေပးသည့္ အဘြားအို၏ အျပဳအမူက သူ႕ကို ၾကမ္းတမ္းစြာ ဆက္ဆံေနၿပီျဖစ္သည္။ အဘြားအိုက သူ႕ေျမးမို႔လို႔ အၿမဲတမ္း ေဗြမယူရင္ေတာင္မွ ဇာတ္လိုက္Gong က အဘြားအိုကို မုန္းေနတုန္းပါပဲ။ မ်က္ႏွာလိုက္တာေၾကာင့္ မေက်မနပ္ျဖစ္ခဲ့သည္။
ေနာက္ပိုင္းတြင္ ဇာတ္လိုက္ Gong ကို ကြင္ခ်န္ ေကာင္တီရွိ ရွီမိသားစုက အသိအမွတ္ျပဳခဲ့ၿပီး ရွီမိသားစု၏ ဒုတိယသားျဖစ္သူသည္ သူ၏ေခြၽးမကို ကုသရန္အတြက္ ေတာင္ေပၚတြင္ မေတာ္တဆမႈတစ္ခု ျဖစ္ပြားခဲ့သည္။ အားကိုးရတဲ့ ခင္ပြန္းနဲ႕ သားကို ဆုံးရႈံးခဲ့ရတဲ့ ရွီယြီရွီး ဟာ ရွီမိသားစုရဲ႕ အိမ္ေဟာင္းကေန အလ်င္အျမန္ ေျပာင္းေ႐ႊ႕ခံခဲ့ရပါတယ္။
ထိုအခ်ိန္တြင္ ရွီယြီရွီး သည္ အလြန္ေနမေကာင္းသျဖင့္ သူမေသဆုံးလုနီးပါးျဖစ္ခဲ့ရသည္။ ရွီယြီရွီး သည္ သူမ၏ ဒုတိယသားက သူ႕မကိုသတ္ပစ္မည္ ဟု သူမထင္ေသာေၾကာင့္ သူမထံ သြားလည္ရန္ အၿမဲတြန႔္ဆုတ္ေနခဲ့သည္။
ေနာက္ပိုင္းတြင္ ရွီမိသားစု၏ဦးေလးသည္ သည္းမခံနိုင္ေတာ့ဘဲ အႀကီးဆုံးသားႏွင့္ အႀကီးဆုံးေခြၽးမအား ရွီယြီရွီးကို အခ်ိန္အတိုင္းအတာတစ္ခု အထိ ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ရန္ ေတာင္းဆိုခဲ့သည္။ ဇာတ္လိုက္Gong ကိုရွာေတြ႕ဖို႔ ကူညီခဲ့တဲ့ တူျဖစ္သူကလည္း ရွီယြီရွီး ကို ျပန္လာခြင့္ေပးခဲ့ပါတယ္။ မဟုတ္ပါက ထိုအခ်ိန္က ရွီယြီရွီး ၏မိသားစုအေျခအေန အေပၚအေျခခံ၍ရွီခ်န္းယု ကိုခုလိုရွာမေတြ႕နိုင္ဟု ခန႔္မွန္းရသည္။
ပထမမိသားစု၏အေဒၚသည္ အနည္းငယ္ စိတ္မာၿပီး အငယ္ဆုံးကေလးမွာ ေခါင္းမာသည္မွလြဲ၍ ရီလင္း ႐ြာရွိ ရွီမိသားစုသည္ ေယဘုယ်အားျဖင့္ အလြန္ ေကာင္းမြန္ပါတယ္။
ရွီအဖြားရဲ႕ ရွီယြီရွီးအေပၚ မေက်နပ္ခ်က္ကို ခံစားလို႔ရပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ရွီမိသားစုရဲ႕ ဒုတိယသား က ေတာင္ေတြကို သြားရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းကရွီယြီရွီး အတြက္ ဟင္းသီးဟင္း႐ြက္ေတြ စုေဆာင္းဖို႔ပါပဲ။
ဝတၳဳတစ္ခုလုံးက အဲ့အခ်ိန္တြင္ ၿပီးဆုံးသြားခဲ့ၿပီျဖစ္ၿပီး ရီလင္း ႐ြာ၏အေျခအေန ကို ဝတၳဳတြင္ အေသးစိတ္ေဖာ္ျပထားျခင္းမရွိေသာေၾကာင့္ ရွီခ်န္းယု သည္ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ရီလင္း ႐ြာတြင္ ဘာျဖစ္သြားသည္ဆိုတာကို မသိခဲ့နိုင္ေပ။
တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္၊ ဤဝတၳဳမ်ားသည္ ဤလူမ်ားကို ေတာ္႐ုံမေဖာ္ျပတတ္ေသာေၾကာင့္ ရွီခ်န္းယု သည္ ရီလင္း ႐ြာရွိလူမ်ားအေၾကာင္းကို သိပ္မသိပါ။ ဤအခ်ိန္တြင္ အဘြားအို၏ စိတ္အားထက္သန္ေသာ အၾကည့္ကို ျမင္လိုက္ရ ေသာအခါ ရွီခ်န္းယု သည္ ဒါကို ဘယ္လိုကိုင္တြယ္ရမည္မွန္း အခ်ိန္အေတာ္ၾကာတဲ့အထိ မသိလိုက္ေပ။
ရွီခ်န္းယု သည္ ညွစ္ထုတ္ခံရျခင္း သို႔မဟုတ္ အနိုင္က်င့္ခံရမည္ကို မေၾကာက္ေသာ္လည္း သူ႕ကို ၾကင္နာလြန္းတာကိုေတာ့ သူ မခံနိုင္ပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ စိတ္လႈပ္ရွားေနေသာ အဘြားႀကီး၏ ေပြ႕ဖက္ျခင္းကို ခံရေသာအခါတြင္ ေတာင့္တင္းေနေသာအမူအရာက သူ႕မ်က္ႏွာေပၚတြင္ တင္းမာစြာ ရပ္တည္ေနခဲ့သည္။
အဘြားႀကီးသည္ ယခင္က သူ႕ေျမးျဖစ္သူက မည္သူျဖစ္သည္ကို မေျပာနိုင္ေသာ္လည္း ရွီခ်န္းယု ၏ မ်က္ႏွာကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္လိုက္ရေသာအခါတြင္ သူသည္ သူမ၏ ေျမးငယ္ျဖစ္ေၾကာင္း ခ်က္ခ်င္း သေဘာေပါက္သြားခဲ့သည္။
ရွီခ်န္းယု ၏မ်က္ႏွာသည္ ရွီယြီရွီး ႏွင့္ ငါးမွတ္ေျခာက္မွတ္ဆင္တူေသာေၾကာင့္ လူအမ်ားက သူ၏အမွတ္အသားကို တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္႐ုံႏွင့္ သိသာသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူတို႔႐ြာသို႔ လမ္းေလွ်ာက္ခဲ့ၾကေသာ္လည္း ရွီခ်န္းယု ႏွင့္ ရွီယြီရွီး တို႔၏ ဆက္ဆံေရးအေၾကာင္းကို မည္သူမွ် မေမးခဲ့ၾကေပ။
မူလပိုင္ရွင္သည္ တစ္ႏွစ္ပတ္လုံး စာက်က္ေနေသာေၾကာင့္ သူ႕အေၾကာင္း အၿမဲလိုလို စာအုပ္စာတမ္းမ်ား ရွိေနသည္။ ထို႔အျပင္ သူကိုယ္တိုင္လည္း အလြန္ၾကည့္ေကာင္းၿပီး ပညာရွင္တစ္ေယာက္၏ စိတ္ေနစိတ္ထားႏွင့္ ယွဥ္တြဲေနထိုင္တာေၾကာင့္ သူစိမ္းတစ္ေယာက္အျမင္တြင္ ေက်ာက္စိမ္းတစ္လုံးကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနသည္။