ផ្លាច់!
ត្រូវមួយកូនកាំបិតមិនអស់ចិត្តក៌ត្រូវwonwooទះមួយកំផ្លៀងទៀត mingyuបែរមុខទៅម្ខាង សម្លឹងមើលមុខwonwooជាមួយនឹងកែវភ្នែកស្មើរបស់គាត់។
"ប៉ាម៉ាក់ខ្ញុំនៅឯរណា? បងជាអ្នកធ្វើបែបទេ?" Wonwooអង្រួនស្មាក្រាសរបស់mingyuនឹងវ៉ៃដុំតាមចិត្តដោយគ្មានការតរដៃពីmingyuឡើង។
ក្នុងដៃwonwooមានកាត់ទូរសព្ទ ក្នុងនោះមានសរសេរៀបរាប់ពីការបាត់ខ្លួនរបស់លោកប្រុសលោកស្រីត្រកូលjeon នឹងកូនប្រុសពៅរបស់គាត់ដោយមិនដឹងមូលហេតុ។
ក្នុងព័ត៌មានបាននិយាយថាលោកប្រុសលោកស្រីjeonបានធ្វើដំណើរទៅភូមិភាគខាងត្បូងនៃប្រទេសដើម្បីស្វែងរកកូនប្រុសពៅរបស់គាត់ តាមឧទ្ធម្ភាគចក្រផ្ទាល់ខ្លួនហើយពេលនេះក៌បានបាត់ដំណឹងស្ងាត់ឆឹង!។
Mingyuខំប្រឹងចាំដៃwonwooរហូតធ្វើអោយកាំបិតនៅនឹងដៃនោះធ្លាក់ចុះ ពេលនេះwonwooខំប្រឹងងើបចេញពីmingyuតែក៌បានត្រឹមត្រូវmingyuចាប់ដៃនឹងមើលមុខwonwoo
"Wonu~" សម្លេងmingyuហៅwonwooទាំងពេលនេះwonwooនៅតែបន្តការយំមិនឈប់
"បើបងនៅតែបន្តធ្វើដូច្នេះ ខ្ញុំនឹងស្លាប់អោយបងមើល!" Wonwooនិយាយប្រាកដប្រជា ដោយដៃតូចក្ដាប់ចូលគ្នាយ៉ាងធ្វើអោយខ្លួនញ័រទទ្រើងព្រោះសេចក្ដីខឹង
"អូនអាចទៅណាបាន?" Mingyuនិយាយជាមួយនឹងឈាមនៃស្នាមកាំបិតហូរមកមិនឈប់។
"ខ្ញុំទៅណាក៌បានដែរ! ខ្ញុំនឹងទៅរកប៉ាម៉ាក់ខ្ញុំ" wonwooដោះដៃចេញរហូតដល់mingyuចាប់លែងបាន wonwooងើបឈរមើលទៅmingyuមុននឹងនិយាយបន្ត
"ខ្ញុំមិនចង់ពាក់ព័ន្ធនឹងបងទៀតទេ"
Mingyuមើលការដើរចេញរបស់wonwoo ពេលនោះកូនចៅនឹងjunក៌ហៀបនឹងចូលទៅចាប់ខ្លួនwonwooតែក៌mingyuស្រាប់តែក្រវីក្បាល គាត់បន្តអោយwonwooដើរចេញពីទីនេះ មើលទៅទឹកភ្នែកនៃភាពឈឺចាប់របស់wonwoo។
"អោយគេតាមការពារwonwooដោយសម្ងាត់ទៅ" mingyuនិយាយទៅប្រាប់junមុននឹងគាត់ងើបឡើងដោយមិនខ្វល់ពីរបួសគាត់សោះ។
Mingyuដឹងថារឿងនេះកើតឡើង គាត់ពិតជាមិនបានដឹងសោះពីការបាត់ខ្លួនរបស់លោកប្រុសលោកស្រីjeonគាត់ទើបបានដំណើងនៅពេលព្រឹកមិញនេះទេ តែមើលទៅពេលនេះស្ថានកាលកាន់តែពិបាកហើយ។
--^-^--
Wonwooដើរចេញមកក្រៅជាមួយលុយបន្ទិចបន្ទួច គាត់បានហៅឡានតាក់ស៊ីជិះទៅផ្ទះរបស់គាត់វិញទោះមិនដឹងថានឹងជួបរឿងអ្វីខ្លះតែពេលនេះគាត់កំពុងតែដឹងរឿងយ៉ាងច្រើនដែលបានកើតឡើងនេះ។
"ហឹកហឹក!" ចូលមកដល់ក្នុងឡានភ្លាមwonwooយំយ៉ាងខ្លាំងគាត់បានឱនមុខចុះក្រោមនឹងយំស្រស់ទឹកភ្នែកលឺនៅសម្លេងយំតិចៗដោយមិនខ្មាស់អ្នកបើកឡានតាក់ស៊ីឡើយ។
'ហេតុអ្វី? ហេតុអ្វីក៌មានរឿងទាំងនេះកើតឡើងហឹកហឹក' សំដីក្នុងចិត្តពន្លឺឡើងជាមួយទឹកភ្នែក ហូរមកមិនឈប់
Wonwooបន្តការយំរបស់គាត់រហូតឡានបើកមកដល់ភូមិគ្រិៈត្រកូលjeon មនុស្សម្នាជាច្រើនកុំពុងនៅទីនេះwonwooបានចុះពីលើឡានមើលទៅពួកគេគ្រប់គ្នា
"អ្នកប្រុសតូច?" អ៊ំស្រីអ្នកបំរើអោយwonwooតាំងពីតូចបានរត់ទៅឱបwonwooភ្លាមៗ រហូតធ្វើអោយទឹកភ្នែកដែលឈប់យំមុននេះក៌យំសាជាថ្មី ពេលនេះអ្នកទាំងពីកំពុងអោបគ្នាយំរហូតដល់ សម្លេងមួយហៅwonwoo
"Wonu~" សម្លេង Seungcheolហៅwonwooឡើងមក wonwooងើបមើលមុខseungcheolពេលនេះដៃwonwooប្រៃជាញ័រឡើងមក មើលទៅមនុស្សដែលខ្លួនតែងតែហៅថាបងប្រុស
ផ្លាច់
Wonwooលើដៃទះមុខseungcheolយ៉ាងខ្លាំងធ្វើអោយមុខ Seungcheolបែរទៅម្ខាងព្រោះតែការទះwonwoo
"ខ្ញុំគួរតែហៅបងថាបងប្រុសទៀតទេ? បងដឹងទេបងបានធ្វើអ្វីខ្លះហឹកហឹក" wonwooចាប់កអាវseungcheolយ៉ាងខ្លាំង រុញខ្លួនseungcheolនឹងស្រែកស្ដីអោយតែមើលទៅ seungcheolគ្មានគំនិតនឹងតដៃនោះទេ។
"Wonបងមិនដឹងរឿងទេ ពួកគាត់បាត់ខ្លួនក៌បងទើបនឹងដឹងដែរ" Seungcheolចាប់ដៃwonwooតិចៗទោះមើលទៅwonwooខឹងយ៉ាងខ្លាំង ស្ទើរតែចង៉សម្លាប់ខ្លួនក៌ដោយ។
"បើបងមិនដឹងរឿងអ្នកណាដឹងទៅ?" Wonwooប្រើកម្លាំងខ្លួនទាំងអស់រុញ seungcheolចេញពីផ្លូវដើររបស់wonwoo។
Wonwooយំផងមិនងាកមើលនូវសម្លេងseungcheolដែរកំពុងហៅ wonwooព្យាយាមប្រើជើងទាំងអស់កម្លាំងរបស់ខ្លួនដើរឡើងនៅលើជណ្ដើរយ៉ាងប្រណិតនៃផ្ទះរបស់ខ្លួន។
"ហឹកហឹកប៉ាម៉ាក់" wonwooដាក់ខ្លួននៅពូកក្នុងបន្ទប់ខ្លួនឯងយ៉ាងហត់នឿយយ៉ាងខ្លាំង មិនដឹងនោះទេថាខានបានចូលក្នុងបន្ទប់នេះតាំងពីពេលណា ដឹងត្រឹមថាពេលwonwooយកខ្លួនមកដល់ទីនេះភ្លាមក៌ដេកលង់លក់បាត់ទៅ។
មិនប៉ុន្មានម៉ោងក្រោយមកwonwooបានដឹងខ្លួនមកវិញជាមួយស្នាមទឹកភ្នែកជាប់ភ្នែក ត្រចៀកwonwooលឺសម្លេងពីខាងក្រោមភ្នែកតូចខំប្រឹងបើកឡើងមក។
"លោកcheol? មានគំនិតថាធ្វើបែបនេះគឺត្រឹមត្រូវមែនទេ?" បុរសវ័យជាង40បាននិយាយឡើងជាមួយនឹងគ្នីគ្នាដទៃដែរមានវ័យដូចគ្នាមើលទៅseungcheolដែរអង្គុយនៅកន្លែងទទូលភ្ញៀវនៃផ្ទះក្រតូលjeon
"គ្មានជំរើសទេ!" Seungcheolយកទឹកមកផឹកតិចៗ មុខគ្មានសូម្បីស្នាមញញឹមកំពុងគិតអ្វីម៉្យាង។
"ចឹងក្នុងក្រុមហ៊ុនពួកយើងនឹងចាប់ការតាមសំដីលោកcheol!" ពួកគេនិយាយធ្វើអោយwonwooចុះមកទាំងមិនយល់នេះពួកគេចង់ធ្វើអ្វី?
"ឈប់! ពួកលោកចង់និយាយពីរឿងអ្វី?" Wonwooសួរទាំងមើលទៅមុខ seungcheolមិនដាក់ភ្នែក ក្នុងចិត្តបន់ស្រន់សុំអោយអ្វីដែរwonwooគិតគឺជាការពិត។
"ពួកយើងចង់អោយលោកcheolគ្រប់គ្រងក្រុមហ៊ុនត្រកូលjeonបណ្ដោះអាសន្ន" ពួកគេនិយាយឡើងធ្វើអោយwonwooសើចនៅតាមជើងធ្មេញ ភ្នែកwonwooមិនដែរគេចចេញពីការមើលទៅseungcheolម្ដងណាឡើយ
"ប៉ានឹងម៉ាក់បាត់ខ្លួន បងមានគិតថានឹងតាមរកពួកគាត់ទេ? ពេលនេះក៏ចង់ឡើងគ្រប់គ្រងក្រុមហ៊ុន បងដែរគិតពីគ្រួរសារអ្នកផ្ទះទេ?" Wonwooស្រែកសួរទៅseungcheolមិនថា seungcheolអាក្រក់យ៉ាងណាមិននឹកស្មានថាពាក្យថាគ្រួសារគ្មាននៅក្នុងចិត្តseungcheolសោះបែបនេះទេ។
"Wonu! ពួកគាត់បាត់ខ្លួន បងក៌អោយមនុស្សតាមរក តែពេលនេះក្រុមហ៊ុនត្រូវមានអ្នកគ្រប់គ្រង!" Seungcheolងើបមុខឡើងនិយាយ តតាំងនឹងwonwooធ្វើអោយបុរសវ័យជាង40ឆ្នាំផ្សេងទៀតងក់ក្បាលយល់ព្រម
"បងជាអ្នកចាប់ពួកគាត់មែនទេ?" Wonwooចូលមកចាប់កអាវseungcheolដោយកំហឹង
"Wonu!និយាយអ្វី?" Seungcheolចាប់ដៃwonwooចេញ
"ព្រោះបងក៏ធ្លាប់ចាប់ខ្--!"
ផ្លាច់
ពាក្យwonwooនិយាយមិនទាន់នឹងចប់ផងត្រូវseungcheolទះកំផ្លៀងយ៉ាងខ្លាំងធ្វើមុខតូចខ្ទាតទៅម្ខាង មាត់មានបែកឈាមតិចៗផងដែល
"ពួកលោកទៅវិញសិនទៅ!" Seungcheolស្រែកអោយពួកគេចេញទាំងអស់នៅសល់តែអង្គរក្ស seungcheolនឹងអ្នកបំរើនោះទេ។
"ហឹកហឹក!" សម្លេងwonwooយំលឺឡើងពេលនេះគឺមិនអាចជួយបាននោះទេ គ្រួសារត្រកូលjeonមិនអាចជួយបានទៀតទេ។
"Wonuបងប្រាប់អូន មិនមែនបងមើលថែអូនស្រឡាញ់អូនអាចធ្វើអ្វីបានគ្រប់យ៉ាងនោះទេ" Seungcheolចាប់ស្នាwonwooយ៉ាងខ្លាំងសំដីនិយាយដោយអំណាចធ្វើអោយខ្លួនwonwooប្រែជាញ័រឡើងមក
"ហេតុអ្វីខ្ញុំនិយាយមិនបាន? បើបងមិនចាប់ខ្ញុំប៉ានឹងម៉ាក់បាត់ខ្លួនទេ?ហឹកហឹក" wonwooយំសួរទៅSeungcheol
"វាមិនមែនជាកំហុសបង! ព្រោះmingyuវាចាប់ផ្ដើមមុនទេ!" Seungcheolច្របាច់ស្មាwonwooឡើងក្រហមនឹងអង្រួនវាខ្លាំង
"នាំwonwooទៅក្នុងបន្ទប់ចាក់សោរអោយជាប់មិនអោយចេញក្រៅជាដាច់ខាត!" Seungcheolប្រាប់ទៅអង្គរក្សខ្លួននឹងរុញរាងកាយwonwooអោយដួលនៅលើសាឡុងធំ
"ហឹកហឹកបងគ្មានសិទ្ធធ្វើបែបនេះទេហឹកហឹក" wonwooតាមស្រែកទោះពេលនេះខ្លួនត្រូវបានអង្គរក្សseungcheolនាំចូលក្នុងបន្ទប់នឹងចាក់សោពីខាងក្រៅហើយក៌ដោយ។
Wonwooអង្គុយយំនៅមុខទ្វាដែរមានគេចាក់សោរ wonwooកំពុងរកគំនិតធ្វើយ៉ាងណាទើបចេញពីនេះបាន ធ្វើយ៉ាងណាទើបអញរកប៉ានឹងម៉ាក់ឃើញ។
Wonwooជូតទឹកភ្នែកខ្លួនឯងឡើងស្អាតនឹងបន្តដើរទៅរកអ្វីម្យ៉ាងនៅក្នុងបន្ទប់ wonwooបានរកឃើញលុយដែរខ្លួនបានសន្សាំទុក លុយនោះមានចំនួនច្រើនwonwooបានប្រមូលវាដាក់ក្នុងកាតាម រួចក៌មើលទៅខាងបង្អួចមានសុទ្ធតែអង្គរក្សដែរseungcheolបានដាក់។
"ហ៊ើយ!" Wonwooដកដង្ហើមយ៉ាងធំ
"មានតែចាំរហូតដល់យប់!" Wonwooឡើងមកម្នាក់ឯង នេះគឺwonwooមានគំនិតចង់រត់ចេញពីនេះជាថ្មី។
ក្រោយពីចាំយល់រំលងអធ្រាត្រ អង្គរក្សទាំងអស់នោះចាប់ផ្ដើមងងុយដេកនឹងលែងយាមការបានល្អទើបwonwooខ្លួនចុះចេញតាមបង្អួយបន្ទប់បានយ៉ាងស្រួល។
ជើងតូចដើរនៅលើផ្លូវស្ងាត់មានស្ពាយកាតាមមួយយ៉ាងធំប្រហែលជាមានទំងន់ធ្ងន់ណាស់ នេះប្រហែងជាកន្លះម៉ោងហើយតាំងពីរwonwooលួចរត់មក
លុយមួយចំនួនបានដាក់នៅលើតុ!
"ខ្ញុំយកបន្ទប់មួយ!" នេះជាអាគារតូចល្មមមានផ្ទះសំណាក់24ម៉ោង wonwooបានដាក់លុយនៅលើកតុអ្នកទទួលភ្លៀវច្រើនល្មមអាចដេកនៅទីនេះមួយសប្ដាហ៍។
"ចា៎ៗៗបានៗ" បុគ្គលិករូបនោះឆ្លើយយ៉ាងលឿននឹងទទួលលុយwonwooទាំងដៃពីរ។
--^-^--
Wonwooបានស្នាក់នៅទីនេះ នឹងស្វែករកការងារធ្វើផងដែរ wonwooបានធ្វើការនៅក្នងហាងលក់ទំនិញមួយកន្លែង។
"ខ្ញុំគ្រាន់តែចង់រកលុយបានច្រើនបន្ទិច!" Wonwooឱបជើងខ្លួនឯង មើលទៅលុយមួយចំនួនធំនៅខាងមុខ។
"បើរកបានច្រើននឹងអាចជួលគេអោយប៉ានឹងម៉ាក់ឃើញ" wonwooមិនដឹងនោះទេថាពេលនេះSeungcheolកំពុងតែចង់ធ្វើអ្វី ហើយក៌មិនខ្វល់ដែររឿងseungcheolចង់បានក្រុមហ៊ុនពេលនេះអ្វីដែរwonwooចង់ធ្វើបំផុតគឺរកលោកjeonនឹងលោកស្រីjeonអោយឃើញ។
--^-^--
ហិហិបាត់មុខយូរៗ😁
_ GREEN _