Unicode...
Dark ( or ) မုဆိုးဖို
Part - 9
" အခုမဖြေနိုင်သေးပေမဲ့ ကို နောက်ဖြေနိုင်အောင်ကြိုးစားမှာပါ...ကို့အမှားတွေမင်းအပေါ်
အများကြီးဘဲ...ခွင့်လွှတ်ပေးဖို့မတောင်းဆိုပါဘူး..."
လေပြေနှလုံးသားထဲနာကျင်ရသည်...မဟာကသူ့အမှားကိုထောက်ပြလေသူမရင်ထဲနာလေလေပင်...နာပေမဲ့သူမ မဟာကို အနည်းငယ်
ခံစားစေချင်သည်...
မနက်ပိုင်းသို့ရောက်သော် လေပြေသည် အိပ်နေသော မဟာမျက်နှာလေးကို ကြည့်ပြီး...စိတ်ထဲမှ
( ရုပ်နဲ့မလိုက်အောင်ဘဲ ရှင်ကျမအပေါ်ရက်စက်
လွန်းတယ် ဦးနေဝန်းမဟာ...)
လေပြေသည် မဟာ၏လည်ပင်းကိုညှစ်ရန်ပြင်နေချိန်ခေါင်းခါကာ..
( ဟအင့်မဟုတ်ဘူး...အချိန်မတန်သေးဘူး...
ဟုတ်တယ်အချိန်နည်းနည်းလိုနေသေးတယ်)
မဟာနိုးလာသော်
" Babe နိုးနေတာကြာပြီးလား..."
" ဟုတ်ဘူး...ညကအရမ်းကြိုက်တာဘဲသိလား"
မဟာ၏ရင်ဘတ်ကိုလက်ညိုးဖြင့်ထိတွေ့ကာချွဲ ပြန်သည်...မဟာသည်သဘောကျစွာ ပြုံးလိုက်လေသည်...
" အင်းပါ...ဒီလိုကြတော့လဲ Babe ကအရမ်း
ချစ်ဖို့ကောင်းရောဘဲ...☺☺"
" တကယ်လား..."
" တကယ်ပေါ့ အရမ်းချစ်ဖို့ကောင်းတာ..."
" ချစ်ဖို့ကောင်းတယ်ဆိုရင် လေပြေတစ်ခုတောင်းဆိုချင်တယ်...ရလား..."
" အင်း...ပြောလေး...ကိုဖြည့်ဆည်းပေးမယ်..."
" ဒါဆို ဦးရဲ့ အခန်းထဲမှာ ချိတ်ဆွဲထားတဲ့
ဦးရဲ့ မိန်းမ ပုံတွေကို ပစ်လိုက်..."
" ဘာ...ဘာပြောလိုက်တာလဲမင်း..."
" တောင်းပန်ပါတယ် ဦး...လေပြေ စကားပြော
မှားသွားပြီး..."
" တော်ပြီးကွာ...Company သွားရမယ်...မနက်စာပြင်ထားပေး..."
" ဟုတ်ကဲ့..."
" နေဦး...ဒီနေ့ကစပြီး ငါ့ဝေယျာဝေ့စဘဲမင်းလုပ်ရမယ်..."
" ဟုတ် ဦး..."
လေပြေ ထမီနှင့်အင်္ကျီအားဝတ်ပြီး အခန်းပြင်ထွက်သွားလေသည်...မဟာသည် အင်္ကျီအားပုခုံးပေါ်တင်ကာအပေါ်တက်သွားလေသည်...
လေပြေသည် မနက်စာပြင်ပေးရင်း...
လက်ပံသည်...
" ညကအတော်လေး ကြည်နူးခဲ့ပုံဘဲနော..."
" ဒါပေါ့...အရမ်းကြည်နူးဖို့ကောင်းခဲ့တာ...
မကြာခင် တို့က ဦးရဲ့ တရားဝင်ဇနီး ဖြစ်တော့
မှာလေး..."
" 😂😂😂သိပ်ရယ်ရတယ်နော် နင့်လို တောသူမ
ကိုသခင်လေးက မယားအဖြစ်သတ်မှတ်မှာတဲ့
လားစဥ်းစားပြီးဦးနှောက်သုံးစမ်းပါ..."
" သုံးစရာကိုမလိုတော့ဘူး...လက်ပံနင်စောင့်
ကြည့်နေလိုက်ပါ...မကြာခင်ငါက နင့်ရဲ့ သခင်မ ဖြစ်လာတော့မှာ...ဪဒါနဲ့ ငါဦးအတွက်မနက်စာပြင်ပေးနေတယ် လာမရှုပ်နဲ့..."
" တောက်!! အောက်တန်းစားမ..."
ထိုစကားကြောင့်လေပြေဒေါသထွက်ပြီး
" အေဟုတ်တယ်...ငါကအောက်တန်းစားမ...
နင်ကရော ထိုနည်း၎င်းဘဲမလား...နင်မှတ်ထား
နောက်တစ်ခါငါ့ကို အဲ့လိုခေါ်ရင်...နင့်ငါဘာ
လုက်မိမှန်းသိမှာမဟုတ်ဘူး..."
လေပြေ လုပ်စရာရှိသည်ကိုလုပ်ပြီး မဟာအခန်းထဲဝင်လာလေသည်...
" ဦး..."
" ဝင်လာခဲ့..."
" မနက်စာရပြီးနောဦး..."
" အင်း..."
လေပြေသည် သက်စမ်း၏ပုံကိုကြည့်နေမိသည်..ကျက်သရေရှိသည့် မိန်းကလေးတစ်ဦးဖြစ်ပါသည်...စိတ်ထဲမှာတော့
( အမ...တောင်းပန်ပါတယ်...အမဆီက ဦးကို
လုမိလို့ ဒါပေမဲ့ သိပ်ချစ်လို့တော့မဟုတ်ဘူး
လေပြေကို နာကျင်အောင်လုပ်တာကို ပြန်ခံ
စားစေချင်လို့ပါ... )
" ဘာ ကြည့်နေတာလဲ Babe..."
" ဪ ဦးရဲ့ မိန်းမကိုကြည့်နေတာပါ..."
" လှတယ်မလား..."
" ဟုတ်အရမ်းလှတယ်ဦး...ဒါကြောင့်လဲ
ဦးက တမ်းတမ်းစွဲ ဖြစ်နေခဲ့တာမလား..."
မဟာပြုံးလိုက်သည်...သူမခါးကိုဖက်ပြီး
" ကို မေ့ချင်တယ် သက်စိမ်းကို..."
" ဖြစ်နိုင်ပါ့မလား..."
" Babe ကူညီပေါ့..."
" ဘယ်လိုလုပ်ပြီးလေပြေက ကူညီလို့ရမှာလဲ"
မဝါသည် သက်စိမ်းပုံလေးကို မှောက်လိုက်ပြီး
လေပြေအား နံရံတွင် ကပ်စေပြီး လက်ထောက်ကာ...
" မင်းနှုတ်ခမ်းသေးသေးလေးတွေကအရမ်းချိုလို့...ကိုတကယ်စွဲနေပြီး..."
လေပြေ သည် မဟာကို ကြောင်၍ ကြည့်နေသည်...
" ဦး ပြောတာ လေပြေ နားမလည်ဘူး..."
မဟာသည်ပြုံးကာ သူမလေး၏နှုတ်ခမ်းသားလေးကိုမျက်လုံးများမှိတ်လျက် နူးညံ့စွာငုံထွေးကာနမ်းလေသည်...အတော်တန်ကြာအောင်ရိုးရှင်းစွာနမ်းနေမိသည်...
" ဦး...အရမ်းချစ်တယ်..."
" 😊😊အင်း...လိမ်လိမ်မာမာနေနော...
ဘာလို့ဆို ကို့ဘဝကြီးကို မင်းဆီပုံအပ်ချင်လို့"
" ဦးက လေပြေကို ချစ်လို့လား..."
" ကို မဖြေတက်သေးဘူး Babe...အချိန်တစ်ခုလောက်တော့စောင့်ပေးစေချင်တယ်...ပြီးတော့
သက်စိမ်းကိုလဲ ကိုအားနာမိတယ်..."
" ဦးကမှ မသက်စိမ်းကိုမေ့မရသေးတာ
ဒါ ကြောင့် လေပြေ ချစ်တယ်လို့ ပြောခဲ့တာကို
ပြမ်ရုတ်သိမ်းမယ်..."
" No...မရဘူး...မင်းလေး ကို့ကိုဘဲ ချစ်ရမယ်...
မင်းနှလုံးသားကို ကို့ဆီဘဲအပ်ရမယ်...
ဒီအတိုင်းလေးဘဲ ဆက်ချစ်နေပေး...
ပြီးတော့ ကိုမင်းကို လွတ်လပ်ခွင့်ပေးတယ်ကွာ..
ဒါပေမဲ့တစ်ခြားကောင်တွေကို လိုတာထက်
စကားမပြောပါနဲ့ ကိုမကြိုက်ဘူး..."
" အင်းပါ ဦးသဘော..."
"လိမ္မာပါတယ်...Babe က..."
မဟာသည် သူမလေး၏ပါးကိုမွေးကြူပြီး အောက်ထပ်ဆင်းကာ မနက်စာစားပြီး Company သို့သွားလေသည်...
" မင်းသူ...ကားအဆင်သင့်လုပ်ထား..."
"ဟုတ်ကဲ့ Boss.."
မဟာတို့ ဆရာတပည့်များ ရေနံစက်ရုံဘေးတွင်ရှိသော ထိခိုက်ဒဏ်ရာရသူများကို ဆန်ဆီဆားနှင့်ဆေးဖိုးဝါးခများသွားရောက်လျှူဒါန်းလေသည်...
" ကျေးဇူးတင်ပါတယ်သူဌေးလေးရယ်...
တရားခံကိုလဲ အမြန်ဆုံးရှာတွေ့ပါစေ..."
" ဟုတ်ကဲ့ ဒေါ်ဒေါ်ကျေးဇူးတင်ပါတယ်..."
လေပြေ သည် မဟာ၏ဖိနပ်များကိုသန့်ရှင်းရေးလုပ်နေစဥ်ဒေါ်ဧကရီသည်
" သမီး...မလုပ်နဲ့လေး..."
" ဦးရဲ့ဖိနပ်ပြောင်သွားအောင်တိုက်ပေးရုံပါ...
ဒါမှအလုပ်လုပ်ရတာ စိတ်သက်သာရ ရတာပေါ့"
" အန်တီသမီးကိုမေးချင်တာတစ်ခုရှိလို့ပါ..."
" ဟုတ်ကဲ့မေးလေး ဒေါ်ဒေါ်..."
" သမီးနဲ့သားတို့က တစ်ဦးနဲ့တစ်ဦးချစ်ကြလို့လား..."
" သမီးဘက်ကပါဒေါ်ဒေါ်ရယ်...ဦးဘက်ကတော့
လေပြေကိုအချိန်တစ်ခုလောက်စောင့်ပေးပါတဲ့"
" သမီး...ကိုအန်တီအမှန်တိုင်းပြောမယ်နော..."
" ဟုတ်ဒေါ်ဒေါ်..."
" သားက အန်တီ့ကိုမုန်းနေတာ...သမီးနဲ့သားကို
လက်ထပ်ဖို့ပြောပေးရင် သားကလက်ခံမှာမဟုတ်ဘူး...သားကအန်တီ့ကိုငွေမက်တဲ့မိန်းမ
တစ်ယောက်လို့ဘဲမြင်နေတာ..."
" ဟင်း...ဒေါ်ဒေါ်ရယ်...ဒါဆို ရှင်းပြလိုက်ပါလား"
" သမီးရယ် အန်တီရှင်းပြတာပေါ့ သားဘက်က
လုံးဝလက်မခံဘူး..."
လေပြေသည် စိတ်ညစ်သွားရသည်...သူမပြန်ခံစားစေချင်သည့် မဟာက အတိတ်ဒဏ်ရာရှိနေသည့်အတွက် သူမ သနားမိသည်...သို့သော်လဲ သူမကိုရိုက်နှက်ကာ အရှက်ခွဲခဲ့သည်ကိုပြန်မြင်ယောင်တော့ နာကျည်းမိသည်...
( ရှင့်အတိတ်ကဘာဘဲ ဖြစ်ဖြစ် ရှင့်ကိုကျမ အနည်းငယ်တော့ပြန်ခံစားရအောင်လုပ်ဦးမှာဘဲ)
" သမီး..."
" ဟုတ် ဒေါ်ဒေါ်ပြောလေး..."
" သားက နေ့လယ်စာကို ကြက်သားနဲ့ဘူးသီးကာလသားဟင်းအရမ်းကြိုက်တာ..."
" ဟုတ်လေပြေ လုပ်လိုက်ပါ့မယ်...လေပြေတစ်ခုမေးမလို့..."
" မေးလေး..."
" နာကျည်းချက်ရှိနေတဲ့သူကို ဒေါ်ဒေါ်ချစ်နိုင်လား"
ဒေါ်ဧကရီပြုံးမိသည်...
" အင်း..."
သူမအံ့သြသွားရသည်...
"ဒေါ်ဒေါ့်ကိုနာကျင်အောင်လုပ်တဲ့သူကိုလေး..."
" အစကတော့ မုန်းတာပေါ့...နောက်ပိုင်း သူ့ဘက်ကကြင်နာတော့ ဒေါ်ဒေါ်လဲ သံယောဇဥ်တွယ်မိပြီးချစ်သွားရတာပေါ့...ရန်ကိုရန်နဲ့တုံ့ပြန်တာ
ကောင်းတဲ့အလုပ်မှမဟုတ်တာသမီးရယ်...".
" သမီးနားလည်ပါတယ် ဒါမဲ့နည်းလေးနာကျင်စေရုံပါ..."
သူမပြောသည့်စကားကိုဒေါ်ဧကရီသဘောပေါက်ပါသည်..ပြုံးကာ..
" သမီးသဘောပါ..."
ညနေ့လယ်ပိုင်းသို့ရောက်သော်မဟာပြန်ရောက်လာခဲ့သည်...လေပြေသည်...
" ဦးပြန်လာပြီးလား..."
" အင်း...ကို့အတွက်ဘာချက်ထားပေးလဲ..."
" ဘူးသီးနဲ့ကဿ်သား ကာလသားဟင်း..."
" wow...ကို့အကြိုက်ဘဲ...ဗိုက်ဆာနေတာနဲ့အတော်ဘဲစားမယ်လေး ပြင်ထားလိုက်နော Babe"
" ဟုတ်ဦး...."
မဟာ ထမင်းဝိုင်းတွင် လပ်တော့အားကြည့်ကာစောင့်နေသည်...လေပြေထမင်းခူးပြီးသော်...
" ဦး...စားလို့ရပြီး..."
" Babe ကိုလား..."
"ဟား...ဦးနော...လေပြေက လူလေး...ဘယ်လို
စားလို့ရနိုင်မှာလဲ..."
" သိပ်ရတာပေါ့ မနေ့ညကတောင် စားခဲ့သေး
တာဘဲ..."
" ဟားဦးရှက်စရာတွေ ပြောနေပြန်ပြီး..."
တကယ်လဲ သူမရှက်နေသည် ရှက်လွန်းသော် သူမ၏ နားရွက်အဖျားများကတောင်နီနေခဲ့သည်...
"ချစ်စရာလေးကွာ...လာပါဦး အမောပြေလေး"
မဟာသည် သူ့ပေါင်ပေါ်သို့ လေပြေကိုထိုင်စေပြီး လေပြေ၏ပါးပြင်ကိုနမ်းလိုက်သည်...
" သနပ်ခါးနံ့လေးက မွှေးနေရောဘဲ...ဂါဝန်လေး
နဲ့ရော လိုက်ဖက်တယ်...😊😊"
မဟာသည်သူမ၏နှုတ်ခမ်းကို ကြည့်လိုက်သည်...မေးဖျားလေးကိုကိုင်ကာနမ်းမည့်ဆဲဆဲ
ခြံရှေ့တွင်Bell တီးသံကြားလေသည်..
" ဦး ထမင်းစားလိုက်ဦးနော လေပြေ ထွက်ကြည့်
လိုက်မယ်..."
" အင်းပါ "
သူမ ပြေးသွားပြီး ခြံတံခါးဖွင့်ကာ
" ဘယ်သူနဲ့ တွေ့ချင်လို့ပါသလဲ..."
" ဪညမ နေဝန်းမဟာရှိလား..."
" ဘာကိစ္စလဲရှင့်..."
" တို့က နေဝန်းမဟာရဲ့ငယ်သူငယ်ချင်းပါ..."
" ဟုတ်ဝင်ခဲ့လေး အမ...ဦးကထမင်းစားနေတယ်..."
" အင်း..."
ဒေဝီသည် လေပြေကိုကြည့်ကာ...စိတ်အတွင်းမှ
( မဟာ့ကို ဦးလို့ခေါ်တာဘာသဘောလဲ...
မရဘူးနော မဟာကိုငါကဘဲ ပိုင်တာ...)
" ဒေဝီ ဆိုင်မဆင့်ဘုံမဆင့်ပါလား..."
" အေးဟ...ဟုတ်တယ် ငါအိမ်နဲ့ကွိုင်တက်လာလို့နင့်အိမ်မှာတစ်ပတ်လောက်နေမို့..."
" ရတယ်လေး...နေပေါ့...ငါလဲမပျင်းရဘူးပေါ့
စာကလေးအသံလိုကျိကျိနဲ့ငါနားငြီးရတော့
မှာမို့ပျော်တယ်😅😅"
" မဟာစုတ်...နင်နော့...ဟွန်..."
" စတာပါ...ထမင်းဝင်စားပါလား..."
" တော်ပါပြီး ငါဆိုင်မှာစားပြီးပြီး..."
" အေ့ပါကွာ မော်ဒယ်ဆိုတော့ အစားကောင်း
အသောက်ကောင်းတွေဘဲစားမှာပေါ့..."
" မဟုတ်ပါဘူးဟယ်နင်ကလဲ...ဒါနဲ့ဟိုကောင်မ
လေးကနင့်ကိုဘာလို့ ဦးလို့ခေါ်နေတာလဲ..."
" သူမက ငါ့ကိုချစ်နေတာလေး..."
" ဟမ်း...ဒါဆိုနင်ကရော..."
" စိတ်ဝင်စားရုံပါဘဲ အတည်မပြုရသေးဘူး..."
" နင်ကဘာကိုအတည်ပြုဦးမှာလဲ"
" ထားလိုက်ပါ...ငါသွားစရာတစ်ခုရှိသေးတယ်
မင်းနေသာသလိုသာနေအားမနာနဲ့နော..."
" အေ့ပါဂရုစိုက်သွားဦး..."
" ဟုတ်ကဲ့ပါဗျာ..."
လေပြေသည် မိန်းမချင်းမို့ ဒေဝီ၏မျက်လုံးအပြောကိုဖတ်ကြည့်သည်...သေချာပါသည်
မဟာကို ဒေဝီ ချစ်နေသည် အပြင်ပိုင်းကသာ
သူငယ်ချင်းဖြစ်သည်...ပြန်ခံစားအောင်လုပ်မည်ဆို၍ အပြင်လူက ထပ်ပါရ၍သူမစိတ်ညစ်ရပြန်သည်...
Next~~~♥
Author - Dïvęl 🖤🖤
အရမ်းပင်ပန်းလို့ပါ နော တိုသွားရင်တောင်း
ပန်ပါတယ်...အားပေးကြလို့ကျေးဇူးပါ...
စာဖတ်သူများကိုအစဥ်လေးစားလျက်ပါ...
Zawgyi...
Dark ( or ) မုဆိုးဖို
Part - 9
" အခုမေျဖနိုင္ေသးေပမဲ့ ကို ေနာက္ေျဖနိုင္ေအာင္ႀကိဳးစားမွာပါ...ကို႔အမွားေတြမင္းအေပၚ
အမ်ားႀကီးဘဲ...ခြင့္လႊတ္ေပးဖို႔မေတာင္းဆိုပါဘူး..."
ေလေျပႏွလုံးသားထဲနာက်င္ရသည္...မဟာကသူ႕အမွားကိုေထာက္ျပေလသူမရင္ထဲနာေလေလပင္...နာေပမဲ့သူမ မဟာကို အနည္းငယ္
ခံစားေစခ်င္သည္...
မနက္ပိုင္းသို႔ေရာက္ေသာ္ ေလေျပသည္ အိပ္ေနေသာ မဟာမ်က္ႏွာေလးကို ၾကည့္ၿပီး...စိတ္ထဲမွ
( ႐ုပ္နဲ႕မလိုက္ေအာင္ဘဲ ရွင္က်မအေပၚရက္စက္
လြန္းတယ္ ဦးေနဝန္းမဟာ...)
ေလေျပသည္ မဟာ၏လည္ပင္းကိုညွစ္ရန္ျပင္ေနခ်ိန္ေခါင္းခါကာ..
( ဟအင့္မဟုတ္ဘူး...အခ်ိန္မတန္ေသးဘူး...
ဟုတ္တယ္အခ်ိန္နည္းနည္းလိုေနေသးတယ္)
မဟာနိုးလာေသာ္
" Babe နိုးေနတာၾကာၿပီးလား..."
" ဟုတ္ဘူး...ညကအရမ္းႀကိဳက္တာဘဲသိလား"
မဟာ၏ရင္ဘတ္ကိုလက္ညိုးျဖင့္ထိေတြ႕ကာခြၽဲ ျပန္သည္...မဟာသည္သေဘာက်စြာ ၿပဳံးလိုက္ေလသည္...
" အင္းပါ...ဒီလိုၾကေတာ့လဲ Babe ကအရမ္း
ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေရာဘဲ...☺☺"
" တကယ္လား..."
" တကယ္ေပါ့ အရမ္းခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတာ..."
" ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္ဆိုရင္ ေလေျပတစ္ခုေတာင္းဆိုခ်င္တယ္...ရလား..."
" အင္း...ေျပာေလး...ကိုျဖည့္ဆည္းေပးမယ္..."
" ဒါဆို ဦးရဲ႕ အခန္းထဲမွာ ခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ့
ဦးရဲ႕ မိန္းမ ပုံေတြကို ပစ္လိုက္..."
" ဘာ...ဘာေျပာလိုက္တာလဲမင္း..."
" ေတာင္းပန္ပါတယ္ ဦး...ေလေျပ စကားေျပာ
မွားသြားၿပီး..."
" ေတာ္ၿပီးကြာ...Company သြားရမယ္...မနက္စာျပင္ထားေပး..."
" ဟုတ္ကဲ့..."
" ေနဦး...ဒီေန႕ကစၿပီး ငါ့ေဝယ်ာေဝ့စဘဲမင္းလုပ္ရမယ္..."
" ဟုတ္ ဦး..."
ေလေျပ ထမီႏွင့္အကၤ်ီအားဝတ္ၿပီး အခန္းျပင္ထြက္သြားေလသည္...မဟာသည္ အကၤ်ီအားပုခုံးေပၚတင္ကာအေပၚတက္သြားေလသည္...
ေလေျပသည္ မနက္စာျပင္ေပးရင္း...
လက္ပံသည္...
" ညကအေတာ္ေလး ၾကည္ႏူးခဲ့ပုံဘဲေနာ..."
" ဒါေပါ့...အရမ္းၾကည္ႏူးဖို႔ေကာင္းခဲ့တာ...
မၾကာခင္ တို႔က ဦးရဲ႕ တရားဝင္ဇနီး ျဖစ္ေတာ့
မွာေလး..."
" 😂😂😂သိပ္ရယ္ရတယ္ေနာ္ နင့္လို ေတာသူမ
ကိုသခင္ေလးက မယားအျဖစ္သတ္မွတ္မွာတဲ့
လားစဥ္းစားၿပီးဦးႏွောက္သုံးစမ္းပါ..."
" သုံးစရာကိုမလိုေတာ့ဘူး...လက္ပံနင္ေစာင့္
ၾကည့္ေနလိုက္ပါ...မၾကာခင္ငါက နင့္ရဲ႕ သခင္မ ျဖစ္လာေတာ့မွာ...ဪဒါနဲ႕ ငါဦးအတြက္မနက္စာျပင္ေပးေနတယ္ လာမရႈပ္နဲ႕..."
" ေတာက္!! ေအာက္တန္းစားမ..."
ထိုစကားေၾကာင့္ေလေျပေဒါသထြက္ၿပီး
" ေအဟုတ္တယ္...ငါကေအာက္တန္းစားမ...
နင္ကေရာ ထိုနည္း၎ဘဲမလား...နင္မွတ္ထား
ေနာက္တစ္ခါငါ့ကို အဲ့လိုေခၚရင္...နင့္ငါဘာ
လုက္မိမွန္းသိမွာမဟုတ္ဘူး..."
ေလေျပ လုပ္စရာရွိသည္ကိုလုပ္ၿပီး မဟာအခန္းထဲဝင္လာေလသည္...
" ဦး..."
" ဝင္လာခဲ့..."
" မနက္စာရၿပီးေနာဦး..."
" အင္း..."
ေလေျပသည္ သက္စမ္း၏ပုံကိုၾကည့္ေနမိသည္..က်က္သေရရွိသည့္ မိန္းကေလးတစ္ဦးျဖစ္ပါသည္...စိတ္ထဲမွာေတာ့
( အမ...ေတာင္းပန္ပါတယ္...အမဆီက ဦးကို
လုမိလို႔ ဒါေပမဲ့ သိပ္ခ်စ္လို႔ေတာ့မဟုတ္ဘူး
ေလေျပကို နာက်င္ေအာင္လုပ္တာကို ျပန္ခံ
စားေစခ်င္လို႔ပါ... )
" ဘာ ၾကည့္ေနတာလဲ Babe..."
" ဪ ဦးရဲ႕ မိန္းမကိုၾကည့္ေနတာပါ..."
" လွတယ္မလား..."
" ဟုတ္အရမ္းလွတယ္ဦး...ဒါေၾကာင့္လဲ
ဦးက တမ္းတမ္းစြဲ ျဖစ္ေနခဲ့တာမလား..."
မဟာၿပဳံးလိုက္သည္...သူမခါးကိုဖက္ၿပီး
" ကို ေမ့ခ်င္တယ္ သက္စိမ္းကို..."
" ျဖစ္နိုင္ပါ့မလား..."
" Babe ကူညီေပါ့..."
" ဘယ္လိုလုပ္ၿပီးေလေျပက ကူညီလို႔ရမွာလဲ"
မဝါသည္ သက္စိမ္းပုံေလးကို ေမွာက္လိုက္ၿပီး
ေလေျပအား နံရံတြင္ ကပ္ေစၿပီး လက္ေထာက္ကာ...
" မင္းႏႈတ္ခမ္းေသးေသးေလးေတြကအရမ္းခ်ိဳလို႔...ကိုတကယ္စြဲေနၿပီး..."
ေလေျပ သည္ မဟာကို ေၾကာင္၍ ၾကည့္ေနသည္...
" ဦး ေျပာတာ ေလေျပ နားမလည္ဘူး..."
မဟာသည္ၿပဳံးကာ သူမေလး၏ႏႈတ္ခမ္းသားေလးကိုမ်က္လုံးမ်ားမွိတ္လ်က္ ႏူးညံ့စြာငုံေထြးကာနမ္းေလသည္...အေတာ္တန္ၾကာေအာင္ရိုးရွင္းစြာနမ္းေနမိသည္...
" ဦး...အရမ္းခ်စ္တယ္..."
" 😊😊အင္း...လိမ္လိမ္မာမာေနေနာ...
ဘာလို႔ဆို ကို႔ဘဝႀကီးကို မင္းဆီပုံအပ္ခ်င္လို႔"
" ဦးက ေလေျပကို ခ်စ္လို႔လား..."
" ကို မေျဖတက္ေသးဘူး Babe...အခ်ိန္တစ္ခုေလာက္ေတာ့ေစာင့္ေပးေစခ်င္တယ္...ၿပီးေတာ့
သက္စိမ္းကိုလဲ ကိုအားနာမိတယ္..."
" ဦးကမွ မသက္စိမ္းကိုေမ့မရေသးတာ
ဒါ ေၾကာင့္ ေလေျပ ခ်စ္တယ္လို႔ ေျပာခဲ့တာကို
ျပမ္႐ုတ္သိမ္းမယ္..."
" No...မရဘူး...မင္းေလး ကို႔ကိုဘဲ ခ်စ္ရမယ္...
မင္းႏွလုံးသားကို ကို႔ဆီဘဲအပ္ရမယ္...
ဒီအတိုင္းေလးဘဲ ဆက္ခ်စ္ေနေပး...
ၿပီးေတာ့ ကိုမင္းကို လြတ္လပ္ခြင့္ေပးတယ္ကြာ..
ဒါေပမဲ့တစ္ျခားေကာင္ေတြကို လိုတာထက္
စကားမေျပာပါနဲ႕ ကိုမႀကိဳက္ဘူး..."
" အင္းပါ ဦးသေဘာ..."
"လိမၼာပါတယ္...Babe က..."
မဟာသည္ သူမေလး၏ပါးကိုေမြးၾကဴၿပီး ေအာက္ထပ္ဆင္းကာ မနက္စာစားၿပီး Company သို႔သြားေလသည္...
" မင္းသူ...ကားအဆင္သင့္လုပ္ထား..."
"ဟုတ္ကဲ့ Boss.."
မဟာတို႔ ဆရာတပည့္မ်ား ေရနံစက္႐ုံေဘးတြင္ရွိေသာ ထိခိုက္ဒဏ္ရာရသူမ်ားကို ဆန္ဆီဆားႏွင့္ေဆးဖိုးဝါးခမ်ားသြားေရာက္လ်ႉဒါန္းေလသည္...
" ေက်းဇူးတင္ပါတယ္သူေဌးေလးရယ္...
တရားခံကိုလဲ အျမန္ဆုံးရွာေတြ႕ပါေစ..."
" ဟုတ္ကဲ့ ေဒၚေဒၚေက်းဇူးတင္ပါတယ္..."
ေလေျပ သည္ မဟာ၏ဖိနပ္မ်ားကိုသန့္ရွင္းေရးလုပ္ေနစဥ္ေဒၚဧကရီသည္
" သမီး...မလုပ္နဲ႕ေလး..."
" ဦးရဲ႕ဖိနပ္ေျပာင္သြားေအာင္တိုက္ေပး႐ုံပါ...
ဒါမွအလုပ္လုပ္ရတာ စိတ္သက္သာရ ရတာေပါ့"
" အန္တီသမီးကိုေမးခ်င္တာတစ္ခုရွိလို႔ပါ..."
" ဟုတ္ကဲ့ေမးေလး ေဒၚေဒၚ..."
" သမီးနဲ႕သားတို႔က တစ္ဦးနဲ႕တစ္ဦးခ်စ္ၾကလို႔လား..."
" သမီးဘက္ကပါေဒၚေဒၚရယ္...ဦးဘက္ကေတာ့
ေလေျပကိုအခ်ိန္တစ္ခုေလာက္ေစာင့္ေပးပါတဲ့"
" သမီး...ကိုအန္တီအမွန္တိုင္းေျပာမယ္ေနာ..."
" ဟုတ္ေဒၚေဒၚ..."
" သားက အန္တီ့ကိုမုန္းေနတာ...သမီးနဲ႕သားကို
လက္ထပ္ဖို႔ေျပာေပးရင္ သားကလက္ခံမွာမဟုတ္ဘူး...သားကအန္တီ့ကိုေငြမက္တဲ့မိန္းမ
တစ္ေယာက္လို႔ဘဲျမင္ေနတာ..."
" ဟင္း...ေဒၚေဒၚရယ္...ဒါဆို ရွင္းျပလိုက္ပါလား"
" သမီးရယ္ အန္တီရွင္းျပတာေပါ့ သားဘက္က
လုံးဝလက္မခံဘူး..."
ေလေျပသည္ စိတ္ညစ္သြားရသည္...သူမျပန္ခံစားေစခ်င္သည့္ မဟာက အတိတ္ဒဏ္ရာရွိေနသည့္အတြက္ သူမ သနားမိသည္...သို႔ေသာ္လဲ သူမကိုရိုက္ႏွက္ကာ အရွက္ခြဲခဲ့သည္ကိုျပန္ျမင္ေယာင္ေတာ့ နာက်ည္းမိသည္...
( ရွင့္အတိတ္ကဘာဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ ရွင့္ကိုက်မ အနည္းငယ္ေတာ့ျပန္ခံစားရေအာင္လုပ္ဦးမွာဘဲ)
" သမီး..."
" ဟုတ္ ေဒၚေဒၚေျပာေလး..."
" သားက ေန႕လယ္စာကို ၾကက္သားနဲ႕ဘူးသီးကာလသားဟင္းအရမ္းႀကိဳက္တာ..."
" ဟုတ္ေလေျပ လုပ္လိုက္ပါ့မယ္...ေလေျပတစ္ခုေမးမလို႔..."
" ေမးေလး..."
" နာက်ည္းခ်က္ရွိေနတဲ့သူကို ေဒၚေဒၚခ်စ္နိုင္လား"
ေဒၚဧကရီၿပဳံးမိသည္...
" အင္း..."
သူမအံ့ၾသသြားရသည္...
"ေဒၚေဒၚ့ကိုနာက်င္ေအာင္လုပ္တဲ့သူကိုေလး..."
" အစကေတာ့ မုန္းတာေပါ့...ေနာက္ပိုင္း သူ႕ဘက္ကၾကင္နာေတာ့ ေဒၚေဒၚလဲ သံေယာဇဥ္တြယ္မိၿပီးခ်စ္သြားရတာေပါ့...ရန္ကိုရန္နဲ႕တုံ႕ျပန္တာ
ေကာင္းတဲ့အလုပ္မွမဟုတ္တာသမီးရယ္...".
" သမီးနားလည္ပါတယ္ ဒါမဲ့နည္းေလးနာက်င္ေစ႐ုံပါ..."
သူမေျပာသည့္စကားကိုေဒၚဧကရီသေဘာေပါက္ပါသည္..ၿပဳံးကာ..
" သမီးသေဘာပါ..."
ညေန႕လယ္ပိုင္းသို႔ေရာက္ေသာ္မဟာျပန္ေရာက္လာခဲ့သည္...ေလေျပသည္...
" ဦးျပန္လာၿပီးလား..."
" အင္း...ကို႔အတြက္ဘာခ်က္ထားေပးလဲ..."
" ဘူးသီးနဲ႕ကႆ္သား ကာလသားဟင္း..."
" wow...ကို႔အႀကိဳက္ဘဲ...ဗိုက္ဆာေနတာနဲ႕အေတာ္ဘဲစားမယ္ေလး ျပင္ထားလိုက္ေနာ Babe"
" ဟုတ္ဦး...."
မဟာ ထမင္းဝိုင္းတြင္ လပ္ေတာ့အားၾကည့္ကာေစာင့္ေနသည္...ေလေျပထမင္းခူးၿပီးေသာ္...
" ဦး...စားလို႔ရၿပီး..."
" Babe ကိုလား..."
"ဟား...ဦးေနာ...ေလေျပက လူေလး...ဘယ္လို
စားလို႔ရနိုင္မွာလဲ..."
" သိပ္ရတာေပါ့ မေန႕ညကေတာင္ စားခဲ့ေသး
တာဘဲ..."
" ဟားဦးရွက္စရာေတြ ေျပာေနျပန္ၿပီး..."
တကယ္လဲ သူမရွက္ေနသည္ ရွက္လြန္းေသာ္ သူမ၏ နား႐ြက္အဖ်ားမ်ားကေတာင္နီေနခဲ့သည္...
"ခ်စ္စရာေလးကြာ...လာပါဦး အေမာေျပေလး"
မဟာသည္ သူ႕ေပါင္ေပၚသို႔ ေလေျပကိုထိုင္ေစၿပီး ေလေျပ၏ပါးျပင္ကိုနမ္းလိုက္သည္...
" သနပ္ခါးနံ႕ေလးက ေမႊးေနေရာဘဲ...ဂါဝန္ေလး
နဲ႕ေရာ လိုက္ဖက္တယ္...😊😊"
မဟာသည္သူမ၏ႏႈတ္ခမ္းကို ၾကည့္လိုက္သည္...ေမးဖ်ားေလးကိုကိုင္ကာနမ္းမည့္ဆဲဆဲ
ၿခံေရွ႕တြင္Bell တီးသံၾကားေလသည္..
" ဦး ထမင္းစားလိုက္ဦးေနာ ေလေျပ ထြက္ၾကည့္
လိုက္မယ္..."
" အင္းပါ "
သူမ ေျပးသြားၿပီး ၿခံတံခါးဖြင့္ကာ
" ဘယ္သူနဲ႕ ေတြ႕ခ်င္လို႔ပါသလဲ..."
" ဪညမ ေနဝန္းမဟာရွိလား..."
" ဘာကိစၥလဲရွင့္..."
" တို႔က ေနဝန္းမဟာရဲ႕ငယ္သူငယ္ခ်င္းပါ..."
" ဟုတ္ဝင္ခဲ့ေလး အမ...ဦးကထမင္းစားေနတယ္..."
" အင္း..."
ေဒဝီသည္ ေလေျပကိုၾကည့္ကာ...စိတ္အတြင္းမွ
( မဟာ့ကို ဦးလို႔ေခၚတာဘာသေဘာလဲ...
မရဘူးေနာ မဟာကိုငါကဘဲ ပိုင္တာ...)
" ေဒဝီ ဆိုင္မဆင့္ဘုံမဆင့္ပါလား..."
" ေအးဟ...ဟုတ္တယ္ ငါအိမ္နဲ႕ကြိုင္တက္လာလို႔နင့္အိမ္မွာတစ္ပတ္ေလာက္ေနမို႔..."
" ရတယ္ေလး...ေနေပါ့...ငါလဲမပ်င္းရဘူးေပါ့
စာကေလးအသံလိုက်ိက်ိနဲ႕ငါနားၿငီးရေတာ့
မွာမို႔ေပ်ာ္တယ္😅😅"
" မဟာစုတ္...နင္ေနာ့...ဟြန္..."
" စတာပါ...ထမင္းဝင္စားပါလား..."
" ေတာ္ပါၿပီး ငါဆိုင္မွာစားၿပီးၿပီး..."
" ေအ့ပါကြာ ေမာ္ဒယ္ဆိုေတာ့ အစားေကာင္း
အေသာက္ေကာင္းေတြဘဲစားမွာေပါ့..."
" မဟုတ္ပါဘူးဟယ္နင္ကလဲ...ဒါနဲ႕ဟိုေကာင္မ
ေလးကနင့္ကိုဘာလို႔ ဦးလို႔ေခၚေနတာလဲ..."
" သူမက ငါ့ကိုခ်စ္ေနတာေလး..."
" ဟမ္း...ဒါဆိုနင္ကေရာ..."
" စိတ္ဝင္စား႐ုံပါဘဲ အတည္မျပဳရေသးဘူး..."
" နင္ကဘာကိုအတည္ျပဳဦးမွာလဲ"
" ထားလိုက္ပါ...ငါသြားစရာတစ္ခုရွိေသးတယ္
မင္းေနသာသလိုသာေနအားမနာနဲ႕ေနာ..."
" ေအ့ပါဂ႐ုစိုက္သြားဦး..."
" ဟုတ္ကဲ့ပါဗ်ာ..."
ေလေျပသည္ မိန္းမခ်င္းမို႔ ေဒဝီ၏မ်က္လုံးအေျပာကိုဖတ္ၾကည့္သည္...ေသခ်ာပါသည္
မဟာကို ေဒဝီ ခ်စ္ေနသည္ အျပင္ပိုင္းကသာ
သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သည္...ျပန္ခံစားေအာင္လုပ္မည္ဆို၍ အျပင္လူက ထပ္ပါရ၍သူမစိတ္ညစ္ရျပန္သည္...
Next~~~♥
Author - Dïvęl 🖤🖤
အရမ္းပင္ပန္းလို႔ပါ ေနာ တိုသြားရင္ေတာင္း
ပန္ပါတယ္...အားေပးၾကလို႔ေက်းဇူးပါ...
စာဖတ္သူမ်ားကိုအစဥ္ေလးစားလ်က္ပါ...