Jeonghanស្លេកមាត់ គាត់ដឹងទោះខំអង្វរយ៉ាងណាក៌Seungcheolមិនលើកលែងអោយគាត់ដែរ ចឹងពេលនេះមានតែរត់។
1
2
3
"ផាំង!" Seungcheolស្រែកយ៉ាងលឺពេល jeonghanរត់មិនបាន3វិនាទីផង។
គ្រាប់កាំភ្លើងត្រូវចំប្រអប់ជើងតូចស្អាត ឈាមចេញរិតតែច្រើនសូម្បីតែពាក្យស្រែកយំក៌មិនលឺ~~។
Jeonghanត្រូវគ្រាប់កាំភ្លើងរបស់Seungcheolជាលើកទីពី ពេលនេះមេឃចាប់ផ្ដើមប្រែពណ៍ ផ្គររន្ទះចាប់ផ្ដើម មានឡើងធ្វើអោយទឹកភ្នែកនៃការឈប់ចាប់របស់ jeonghanបានបាត់អស់ជាមួយនឹងទឹកភ្លៀង។
"អត់បានការ!" Seungcheolបោះកាំភ្លើងចោលនឹងចូលក្នុងឡានដោយទុកអោយ jeonghanដេកដូចមនុស្សស្លាប់ដោយសារត្រូវគ្រាប់។
ក្រោយពីឃើញ jeonghanមានរបួសថែមមួយទៀត Seungcheolដើរចេញទៅដោយគ្មានការអាណិត មុននឹងអោយកូនចៅបើកឡានចេញទៅ។
"អា៎!" Jeonghanក្រោមយ៉ាងលឿនវាហាក់ដូចជាសុបិនអាក្រក់ទៀតហើយ ពេលនេះjeonghanកំពុងស្ថិតនៅក្នុងបន្ទីពេទ្យជើងគាត់កំពុងមានរបួសយ៉ាងខ្លាំង។
"ឯងដឹងខ្លួនហើយ!" Hyungwonដើរចូលមកក្បែរ jeonghanដែរកំពុងនឹងខ្លួនឡើងតិចៗ
"អរគុណបង!" Jeonghanអរគុណទៅhyungwonដែរជួយគាត់នឹងនាំគាត់មកពេទ្យ។
"ចៅហ្វាយមានការងារអោយឯងធ្វើ!" Hyungwonប្រាប់ទៅjeonghanជាថ្មី ទោះពេលនេះត្រូវគ្រប់ឡើងស្រុះខ្លួនក៌ត្រូវតែទៅធ្វើការ
"ឈប់ទៅjeonghan ចាហ្វាយក៌មិនខ្វះកូនចៅប្រើដែរ"
"ខ្ញុំគ្រាន់តែចង់ធ្វើការបន្តទេhyung" jeonghanនិយាយណាមួយគាត់អាចនៅមើលមុខbossគាត់ដែរ។
"ចាំដល់ចៅហ្វាយសម្លាប់ឯងម្ដងទើបឈប់មែនទេ?" Hyungwonនិយាយទាំងហូសចិត្តនេះត្រូវពិននេះហើយនៅតែមិនរាង។
"ចុះនេះជាអ្វី?" Jeonghanក៌កំពុងលួចសសើរខ្លូនឯងត្រូវពិននេះហើយនៅមិនស្លាប់
"ហ៊ើយ!" Hyungwonបានត្រឹមដកដង្ហើមមើលទៅមនុស្សដែរកំពុងរងរបួសដៃនឹងជើង ហើយពេលនេះកំពុងតែចង់ទៅធ្វើការបន្តទៀត។
ពិបាកនឹងថាjeonghanមានសិទ្ធជ្រើសរើសមិនទៅជួបនឹងធ្វើការជាមួយ Seungcheolបន្តតែអ្វីដែរគាត់ជ្រើសរើសខ្លួនគឺគាត់ជាអ្នកទទួលខ្លួនឯង។
--^-^--
ព្រឹកថ្ងៃមើលទៅរុក្ខជាតិ សត្វល្អិតជាច្រើនកំពុងរីករាយព្រោះតែយប់មិញមានភ្លៀងមួយយ៉ាងធំ។
"ហឹមម!" សម្លេងក្រហឹមយ៉ាងហត់នឿយនៅលើគ្រែមួយដល់ធំ ភ្នែកតូចកំពុងបើកឡើងក្បាលកំពុងដេកកើយនៅលើដើមទ្រូងហាំណែនមួយយ៉ាងធំ។
"អូនក្រោមហើយមែនទេ?" Mingyuសួរទៅwonwooទោះជាwonwooដេកកើយនៅលើដើមទ្រូងគាត់ក៏ដោយតែពេលនេះគាត់កំពុងតែធ្វើការ។
"Hyung?" Wonwooងើបចេញយ៉ាងលឿន មិនដឹងថាពេលនេះភ្លេចខ្លួនឬក៏មកពីដេកកើយលើដើមទ្រូងmingyuស្រួលពេកនោះទេ។
"បងគិតថាអូននឹងឈឺដូចពីលើកមុនទៀតហើយ ទើបបងមិនហ៊ានងើបទៅណា" mingyuនិយាយនឹងញឺក្បាលwonwooតិចៗ ទើបធ្វើអោយសក់ដែររញ៉េរញ៉ៃពេលគឺរញ៉េរញ៉ៃលើសដើម។ (នាងខ្ញុំមានអារម្មណ៍singleជាខ្លាំង😭)
"អើរ! អូនឈឺតិចតួច" wonwooនិយាយទាំងមុខឡើងក្រហម នឹងមើលទៅmingyuដែរមិនមានអាវកំពុងតែហៀបនឹងងើបចេញពីគ្រែ
"បង-" wonwooចាប់ដៃmingyuដែរហៀបនឹងងើបចេញតែពេលនេះមាត់គាត់និយាយមិនចង់ចេញ មិនដឹងសួរទៅmingyuបែបណា
"គេមែនទេ?" Mingyuសួរមុខគាត់ឡើងស្មើរធ្វើអោយwonwooស្មានមិនត្រូវ។
"ហឹម! បងdokyeom" Wonwooងក់ក្បាលនឹងចាប់ដៃmingyuតិចៗ
"ងូចទឹកអោយបង បងនឹងប្រាប់អូន" mingyuទំលាក់ដៃwonwooតិច គាត់កំពុងតែដើរទៅបន្ទប់ទឹក។ (ល្បិចណាស់ប្រូ😏)
Wonwooមើលទៅខ្នងក្រាសមិនមានអាវមានត្រឹមខោពណ៍ប្រផេះជើងវែងបង្ហាញសាច់ដុំល្វែងខាងលើកអោយឃើញ ភ្នែកតូចដូចសត្វកញ្ជ្រោងមើលឡើងព្រិចតិចៗមុននឹងនាំខ្លួនតូចដើរទៅតាមមនុស្សប្រុសមានមាឌធំក្រាស
ក្រាសស ទ្វាបន្ទប់ទឹកបានបើកដោយដៃwonwoo គាត់បានដើរចូលក្នុងបន្ទប់ទឹកនេះ ទីនេះគឺធំស្ទើរតែស្មើរនឹងបន្ទប់ដេកមួយទៅហើយ
ជើងតូចដើរមិនប៉ុន្មានជំហានក៌មកដល់កន្លែងងូចទឹកមួយមានអាងងូចទឹកមួយយ៉ាងធំពេលនេះក៌កំពុងមានមនុស្សមាឌធំមុននេះដេកទ្រាំទឹក។
"អូនគ្រាន់តែជួយកក់សក់អោយបងមកបានហើយ!" Mingyuដេកនៅក្នុងអាងនោះដេកក្បាលចេញមកអាក្រៅគាត់និយាយដោយមិនមើលមុខwonwooភ្នែកគាត់កំពុងបិទតែនៅដឹងដល់សម្លេងដើរចូលមករបស់wonwoo។
"ហឹម!" Wonwooបានត្រឹមក្រហឹមដើមករតិចៗនឹងដើរទៅខាងលើនៅជិតនឹងក្បាលរបស់mingyu wonwooទុនជើងតិចៗនឹងយកសាប៊ូមកកក់សក់អោយmingyu។
ពេលវេលានៅមុខតិចៗ ដៃតូចប៉ះសក់ក្បាលmingyuមួយៗ ញឺវាមួយៗ ពេលនេះគ្មានសូម្បីតែសម្លេងបើកទឹកព្រោះmingyuបានចុចវាបិទ មានត្រឹមតែសម្លេងដង្ហើមពួកគេទាំងពីរ។
"អុប! សុំទោសៗៗ!" Wonwooនិយាយសុំទោសយ៉ាងញាប់មាត់ព្រោះ មុននេះនៅសុខmingyuក៏បើកភ្នែកធ្វើអោយwonwooភ្ញាក់រូចក៌មានសាប៊ូខ្លះចូលក្នុងភ្នែកmingyu
ប្រូង!
រាងកាយwonwooត្រូវបានmingyuចាប់អោយចូលមកក្នុងអាងទឹកជាមួយនឹងគ្នា ធ្វើអោយខ្លួនwonwooប្រែជាសើមអស់នឹងដេកនៅលើដើមទ្រូងmingyu
"បងធ្វើអី?" Wonwooសួរទាំងពេលនេះមើលមកខ្លួនឯងហើយក៌សើមខ្លួនអស់ព្រោះតែmingyu
"មុនបងមើលមិនឃើញហើយក៌ស្មានតែអូនមិននៅនោះទេ!" Mingyuនិយាយយ៉ាងធម្មតា តែដៃក៌បន្តអោបចង្កេះwonwooខ្លាំងជាងមុន
"បងនិយាយអី? ខ្ញុំនៅទីនេះមួយថ្ងៃហើយ" wonwooនិយាយនឹងងើបចេញពីmingyuតែមិនអាចព្រោះកម្លាំងmingyuខ្លាំងជាង
"បងបានន័យព្រោះតែអូនកក់សក់អោយបងស្រួល~~ពេក" mingyuនិយាយរំអូសនៅចុងប្រយោគ នឹងឱនមុនមកជិតនឹងwonwooរួចក៌លួចស្នាមថើមwonwooមួយ
"បង!" Wonwooប្រែជាមុខឡើងក្រហម មើលទៅmingyuពេលនេះខ្លួនគាត់កំពុងនៅលើខ្លួនmingyuដែលមិនមានពាក់អ្វីទាំងអស់ រួចជាមួយនឹងសំដីmingyuធ្វើអោយwonwooដឹងដល់បេះដូងដែលកំពុងលោត។ (ស្រឡាញ់គេមែនកូន?😭)
ក្រោយពីចំណាយពេលជាមួយគ្នានៅក្នុងបន្ទប់ទឹករួចមកពេលនេះwonwooនឹងmingyuក៌បានស្លៀកពាក់រួចរាស់ផងដែរ mingyuស្ថិតក្នុងសម្លៀកបំពាក់ធ្វើការ ចំណែកwonwooគីមានត្រឹមខោរជើងខ្លីនឹងអាវយឺតធម្មតានោះទេ។
"បានដោះលែងគេការពីយប់មិញ! បងទៅធ្វើការហើយ" mingyuថើបថ្ងាសwonwooតិចៗមុននឹងគាត់ឡើងឡានចេញទៅធ្វើការរបស់គាត់បន្ត។
"បង!" Wonwooស្រែកតិចៗព្រោះតែចិត្តខឹងនេងmingyuដែរបានកុហកទើបការពីរយប់មិញwonwooស្ដាប់តាមគ្រាប់យ៉ាង។
Mingyuមិនបាននៅមើលមុខមនុស្សដែរកំពុងខឹងនោះទេ គាត់បានដើរឡើងឡានដែរមានjunកំពុងឈរចាំបើកទ្វានឹងបើកចេញទៅ។
អ្នកនៅក្នុងឡានបានមានស្មាមញញឹមក៌បានបាត់អស់ពេលនេះមុនmingyuហាក់ដូចជាមានដុំខ្មៅមួយនៅលើក្បាលយ៉ាងអញ្ចឹង។
"យ៉ាងមិចហើយ?" Mingyuសួរទៅjunដែរកំពុងពិនិត្យមើលអ្វីម៉្យាងនៅក្នុងipadគាត់។
"មិនមានដំណឹងនោះទេចៅហ្វាយ!" Junឆ្លើយតមទៅវិញពេលនេះjunកំពុងមមាញឹកនឹងការស្វែងរអ្វីម៉្យាង។
"ជាស្នាដៃSeungcheolមែនទេ?" Mingyuសម្លឹងមើលទៅកញ្ចក់ឡានយ៉ាងឆ្ងាយ ពេលនេះគាត់ចង់ដឹងណាស់ថា Seungcheolមានបេះដូងទេ?
"មិនអាននិយាយបែបនេះបានដែរទាន! លោកseungcheolមិនដឹងនោះ គាត់ថែបទាំងដកកម្លាំងមនុស្សយ៉ាងច្រើនតាមរកទៀតផង" junបកស្រាយហើយអ្វីៗក៌បានស្ងាត់បាត់ទៅ នៅសល់តែការដកដង្ហើមយ៉ាងធំពីmingyuនោះទេ។
--^-^--
ប្រាវ!!!
"ហឹកហឹក!" សម្លេងយំនឹងស្រែកមកយ៉ាងខ្លាំងពេញផ្ទះនេះបើតាមមើលទៅគឺជាសម្លេងយំរបស់wonwoo ក្នុងដៃតូចស្អាតកំពុងតែកាន់កាំបិទតូចមួយជាមួយនឹងសម្លេងស្រែកយំពេញផ្ទះ។
"លោកម្ចាស់!" សម្លេងអ្នកបំរើស្រីរត់មកទទួលmingyuយ៉ាងលឿននេះmingyuចេញទៅមិនបានដល់3ម៉ោងផងក៌មានរឿងកើតឡើង mingyuដើរចូលមកក្នុងផ្ទះដែលមានសភាពមិនយល់ មានថូរផ្កាធ្លាក់បែកពេញនឹង ជាមួយនឹងរូបរាងwonwooកំពុងឈរយំកាន់កាំបិតមួយចង្អុលមកmingyu។
"បងកុំដើរចូលមកហឹកហឹក" wonwooយំក្នុងដៃកាន់កាំបិតចង្អុលទៅmingyuរហូតពេលដែលmingyuមិនព្រមចុះចាញ់នៅតែបន្តដើរមកទៀត រួចwonwooក៌យកកាំបិតនៅមកដាក់នៅកររបស់ខ្លួនរហូតមានស្មាមរលាត់ចេញឈាម
"Wonu! អូនត្រជាក់ចិត្តមានរឿងអ្វីកើតឡើង?" Mingyuភ័យទៅតាមwonwooមើលមុខដែរកំពុងយំនឹងមានកាត់ទូរសព្ទក្នុងដៃ គាត់បានចាំច្បាស់ណាស់ថាយប់មិញគាត់បានយកវាទៅលាក់ហើយមិចក៌នៅតែអាចរកឃើញទៀត។
"បងបោកខ្ញុំ! បងនាំខ្ញុំមកទីនេះធ្វើអី? បងមានគោលបំណងអ្វីហឹកហឹក" wonwooយំសួរទៅmingyuទាំងខ្លួនគាតដើរថយក្រោយជានិច្ច។
"Wonwooឈប់! អូនចេញឈាមហើយ" mingyuស្រែកយ៉ាងខ្លាំងព្រោះតែកាំបិតនោះប៉ះនឹងករwonwooរហូតមានឈាមហូរខ្លាំងទៅៗ
ខ្វាច់!
មុខស្អាតរបស់mingyuត្រូវមួយកូនកាំបិតរបស់wonwooពេលគាត់ព្យាយាមចូលទៅទាញកាំបិតចេញ មុខកាំបិតត្រូវចាំចង្កាmingyuធ្វើអោយឈាមហូរមកយ៉ាងច្រើនតែម្ចាស់វាហាក់មិនឈឺ។
ផ្លាច់!
ត្រូវមួយកូនកាំបិតមិនអស់ចិត្តក៌ត្រូវwonwooទះមួយកំផ្លៀងទៀត mingyuបែរមុខទៅម្ខាង សម្លឹងមើលមុខwonwooជាមួយនឹងកែវភ្នែកស្មើរបស់គាត់។
"ប៉ាម៉ាក់ខ្ញុំនៅឯរណា? បងជាអ្នកធ្វើបែបទេ?" Wonwooអង្រួនស្មាក្រាសរបស់mingyuនឹងវ៉ៃដុំតាមចិត្តដោយគ្មានការតរដៃពីmingyuឡើង។
ក្នុងដៃwonwooមានកាត់ទូរសព្ទ ក្នុងនោះមានសរសេរៀបរាប់ពីការបាត់ខ្លួនរបស់លោកប្រុសលោកស្រីត្រកូលjeon នឹងកូនប្រុសពៅរបស់គាត់ដោយមិនដឹងមូលហេតុ។
ក្នុងព័ត៌មានបាននិយាយថាលោកប្រុសលោកស្រីjeonបានធ្វើដំណើរទៅភូមិភាគខាងត្បូងនៃប្រទេសដើម្បីស្វែងរកកូនប្រុសពៅរបស់គាត់ តាមឧទ្ធម្ភាគចក្រផ្ទាល់ខ្លួនហើយពេលនេះក៌បានបាត់ដំណឹងស្ងាត់ឆឹង!។
--^-^--
អ្នកណាជួយអ្នកណាពេលនេះបើម្នាក់ៗវេទនារៀងខ្លួននឹង🥲🥲
_ GREEN _