Selamlarrr!
Normalde asla bölüm bekletmem ama Cumartesi gününden beri cidden sadece iki uç saatlik uykuyla ayaktayım ama sorun yok yani, bolumu daha fazla bekletmek istemedimm.
Bolum için bol bol yorum bekliyorum sizdennn!💗
27.Bölüm: Planlar.
Akşam yemeğinde sadece çatal ve bıçak sessizleri varken sebepsizce gergin bir hava vardı ortada.
Aslında mahkeme gününden beri böyleydi çünkü Pars Taşkın daha adam akıllı bir açıklama yapmamıştı bana karşı, Hazar, Pamir ve Alpay da. Bu yüzden ortamda konuşulan bir konu olmuyordu, herkes kendi kabuğuna çekilmiş gibiydi.
Alpay ile olan konuşmamızdan sonra odama gitmiş ve bir süre boş boş oturup ne yapabileceğimi düşünmüştüm.
Zaten o kıza ayar oluyordum ve bugüne kadar saçlarını yolup eline vermediğim bile mucizeydi ama bu olaydan kaçarı yoktu. Sadece bunu Alpay'a zarar vermeden yapmak istiyordum.
Bir ara babasına açıklamayı bile düşünmüştüm ama olmazdı. O ketum herif çocuğu nasıl korkutmuşsa Alpay böyle bir durumda bile gidip anlatamıyordu ona.
Açıkçası birkaç şey düşünmüştüm bu konu için. Nilin o videoları yedekte tutuyorsa kendim silemezdim, silsem bile o çocuktan yine alırdı. Babasına anlatamazdın çünkü korkuyordu ve güvenini sarsardım. Direkt üstüne de saldıramazdım çünkü her boku ortaya dökerdi.
Bu durumda tek bir yol kalıyordu.
Kısasa kısas.
Onun bir açığını bulmam zor değildi ama şu kısacık zamanda onu yeteri kadar tanımıştım ve kibiri kendinden önce gidiyordu. Onu rezil edecek ve alay konusu yapacak bir şey bulursam onu sıkıştırabilirdim.
Ekinim ki onunda kirli çamaşırları vardı, temiz bir kız olmadığı her halinden belliydi.
"Okulun nasıl gidiyor Karmen? Alıştın mı sınıfına, arkadaşlarına?" Diye soran Damla ile basımı kaldırıp ona döndüm. "Güzel gidiyor, alıştım herkese. Miraç ile de aynı sınıftaymışız zaten." Dediğimde gülümsedi kocaman.
"O götten bitme lale de her yerden çıkıyor." Diye homurdanan Pamir ile kaşlarımı çatarak ona bakmıştım. "Bir şey mi dedin canım?" Demem ile duraksayarak bana baktı ama bir şey demeden yemeğine döndü.
"Miraç cana yakın çocuktur, küçüklüğünden beri buradalar. Ama taşınacaklarmış." Demesiyle Damla Taşkın'a döndüm. "Neden?" Diye sorduğumda bana döndü.
"Miraç'in babaannesi hasta, dedesi de yaşlı adam bakamıyor. Onlara yakın bir eve gidecekler ama yine bu çevre de olurlar, uzaklaşmazlar." Demesiyle sessizce onaylamıştım.
"Nilin'i hiç gördün mü okulda?" Diye soran Pars Taşkın ile Alpay bana bakmıştı, bende Pars Taşkına döndüm. "Kızını çok özlediysen arayabilirsin, ben haber kuşu değilim." Dememle kaşlarını çatmıştı ama bir şey demedi. Sinirle göz devirdim.
"Bir konuşmaya giriyorsanız devamını getirin. Ortaya bir şey atıyorsunuz, cevap verince de susuyorsunuz." Diye atarlanmam ile Pars Taşkın bana sertçe bakmıştı.
"Senin saçma cevaplarını kale almıyoruz çünkü." Demesiyle güldüm. "Bende sizi kale almıyorum ama yapacak bir şey yok." Dememle ortamda bir an sessizlik oluşmuştu.
"Saygısızlık yapma, günlerdir bir şey demiyorum diye şımarıyorsun." Demesiyle elimdeki kaşığı masaya bırakıp kavgacı bir tavırla ona döndüm.
"Pardon? Ben saygısızlık yapmıyorum, gayet de güzel konuşuyorum. Eğer cevabından rahatsız olacaksanız benimle muhattap olmayın. Ayrıca şımarmak ile olan görüşümü söylemiştim diye hatırlıyorum?" Diyerek ona bakmamla boynunu sağa ve sola yatırarak kütletti.
"Yemeğini ye." Demesiyle gülüp göz devirdim ve önüme döndün. Herkes yemeğini bitirdikten sonra sessizce ayağa kalktım. "Karmen?" Diye bana seslenen Damla Taşkın ile ona baktım göz ucuyla.
"Salona gidip biraz oturalım, olur mu? Bir şeyler içer sohbet ederiz." Dediğinde üstelemedim. "Bana uyar." Dediğimde dudakları yukarıya doğru kıvrılmıştı.
Damla Taşkın'a karşı nötrdüm.
Bana karşı bir kere bile yanlış yapmamıştı. Evet benim hakkımda acıyor gibi konuşmalar yapmıştı oğullarına.. ama bunu beni düşündüğüne vererek yok sayıyordum. Barışçıl bir kadındı ve evde huzuru sağlamaya çalışıyordu kendince. O da haklıydı, anneydi sonuçta.
Ama ona bir türlü kendimi yakın hissetmiyordum çünkü anneme ihanet etmek istemiyordum. Ona yakın olmak anne demesem bile içten içe bu gerçeği kabullenmekti aslında.
Düşüncelerimden kurtulmak için basımı hafifçe iki yana doğru sallayarak salona geçip koltuğa oturdum. Pusat ve Pamir tekli koltuklara, Hazar ve Alpay ise büyük koltuğa geçmişti. Damla Taşkın benim oturduğum koltuğun öbür ucuna oturduğunda aklıma yine Akgün gelmişti.
Onunla görüşmeyi ertelemek istemiyordum, aklımda Nilin olsa da o yellozu Akgün ile arama sokmayacaktım. Yarın okul çıkışı ona gitmeyi planlıyordum ama tabii ona da fikrini soracaktım, belki birlikte yemek yer ve bir şeyler yapardık.
"Diyorum ki bu haftasonu hep beraber bir şeyler yapalım, ne dersiniz?" Diye hevesle konuşan Damla Taşkın'a döndüm. Hepimize tek tek bakarken gözleri bana gelince istekle parlıyordu.
Hayır demek istemiyordum açıkçası. Sürekli onlara bir şans verdiğimi söylüyordum kendimce ancak bu şansı değerlendirmelerine izin vermiyordum. Hepsinin gözünde ki pişmanlık belliydi ve belki benim küçük bir adım atmamın vakti gelmişti.
Onlar için asla çabalamayacaktım ama onların çabalaması için fırsatlar verecektim.
"Olur, fark etmez." Dememle onun dudakları hızla kıvrılmıştı. Ona ne demem gerektiğini bilmiyordum. Damla abla çok kötü bir seçenekti.. Damla tek başına sırıtıyordu, Damla hanım ise fazla resmiydi.
"Siz?" Diyerek oğullarına dönünce hepsi olumlu tepkiler vermişti. "Ne yapalım peki?" Diye sorduğunda bu sefer hepsi bir süre susmuş ve düşünmeye başlamıştı.
En mantıklı şeyi yine Damla Taşkın söylediğinde ona döndük. "Piknik yapmaya ne dersiniz? Yemekler falan hazırlarız, abur cubur alırız. Kutu oyunları da alırız yanınıza, oynarız." Dediğinde gülümsedim.
En iyi aktivite buydu bence. Çünkü yanında 1.90 olan iri yarı 4 erkekle kalabalığa çıkma fikri kulağa pek hoş gelmiyordu. Gerçi Alpay 1.90 değil de 1.80 küsür gibiydi ama umursamadım, benden baya uzundu.
Aklıma gelmişken bir an boyumu düşünmeden edememiştim. Sanırım 1.70 veya 1.75'dim. Kızlara gire uzun bir boyun vardı ama normaldi, utanmasalar 2 metre olacak genler vardı sonuçta ailede.
"Çok güzel olur! Geçenlerde tabu almıştı Hazar abim onu alırız yanımıza, Monopoly falan da alır oynarız." Dediğinde herkes onaylamıştı.
Daha sonra hafifçe esneyerek ev ahalisine döndüm. "Bana müsaade, iyi geceler size." Diyerek cevap beklemeden salondan çıktım. Son zamanlardan çok erken uyur olmuştum niyeyse.
Normalde olsa salonda bıcır bıcır konuşup herkesi sinir edecek ve eğlenecek olan ben, neredeyse ayakta uyuyacaktım. Okul açıkken ne kadar erken uyursam uyuyayım uykumu alamıyordum. Alarmın sesi her şeyi bozuyordu..
📸
Siz: Akgün günaydın, Karmen en bu da benim numaram.
Siz: Bugün müsaitsen senin yanına geleyim mi? Birlikte vakit geçiririz.
(07:56)
Telefonumu kapatıp hırkamın cebine koyarken kahvaltıya inmiştim. Herkesle birlikte bende sofraya oturduğumda yerimde dikleştim.
Yine çok uykum vardı.
Ne kadar uyursam uyuyayım alarm çaldığında zaman sanki hiç uyumamış gibi uyanıyordum ve nedenini asla çözemiyordum. Bu yüzden de oldum olası alarmlardan hep nefret etmiştim.
Esneyerek sofraya bakarken yanımda ki bedenini güldüğünü hissettim. Kaşlarımı çatarak hemen iraya döndüğümde Pamir'in güldüğünü gördüm.
"Ne gülüyorsun sen?" Diye terslememle bana döndü. "Kaşlarını çatıp durma, erken yaslanacaksın." Demesiyle omuz silkerek önüne döndüm.
"Karmen bak, bu omleti sana yaptım!" Diyerek tabağıma omlet koyan Damla Taşkın ile duraksadım ve bir sure dik dik omlete baktım,
"Bu kız delirdi iyice, bize ters baktığı yetmiyormuş gibi yumurtaya da ters bakmaya başladı.." Dedi Hazar bunun durumu vahiy der gibi üzgün bir sesle.
"Boş konuşma almayayım ayağımın altına." Dememle Hazar gülüp göz devirdi. O esnada Damla Taşkın ile Pars Taşkın derin bir konu hakkında sohbet açmışlardı.
Omletin küçük bir kısmını ayırıp Pamir'i dürttüm gizlice. Bana dönüp ne var der gibi gözünü korktuğunda sandalyemde hafifçe ona yaklaştım.
"Omletin yarısını sen yesene, tokum ben." Dememle sessizce güldü. Göz devirerek diğerlerine baktığımda herkesin kendi tabağıyla ilgilendiğini görmüştüm.
"Ver." Dediğinde tabağımı onunkine iyice yaklaştırdım ve kocaman olan parçayı onun tabağına ittim. "Çüş kızım, bu mu yarısı?" Dediğinde ona dik dik baktım.
"Sus da hemen ye, anlamasınlar." Dememle gülüp göz devirdi. "Bunun rövanşını alırım ama." Diyerek omleti tek lokma da ağzına sıkmasıyla dehşetle ona baktım.
"Yemin ederim davarsın." Diyerek önüme döndüğümde Damla Taşkın hariç hepsinin beni izlediğini gördüm. Sinirle onlara bakarken hepsi gülerek önlerine dönmüştü.
Hele bir söylesinler, ağızlarını yırtardım onların.
Omlet sevmezdim ama sırf bana özel yapıldığı için geri çevirememiştim. O kadar da okuz değiliz sonuçta canım.
"Nasıl olmuş Karmen, beğendin mi?" Diye soran Damla Taşkın ile abi tayfası alttan alttan gülüyorlardı. Anlamışlardı tabii, dalga geçiyorlardı. Ama ben bunun hıncını almasını bilirdim.
"Evet, çok güzeldi." Dememle yanımda oturan Pamir kahkaha attı. Damla Taşkın anlamaz gözlerle ona dönerken alttan ayağına sertçe bastım.
Ama Pamir eğlenen ifadesini hiç bozmazken Pusat'ın gözleri kocaman açılarak beni bulmuştu. Aval aval bakarken onun ayağına bastığımı fark edince içinden küfür etmiştim.
"Ne oldu Pamir? Söyle biz de gülelim." Dedi Damla ters ters. "Yok anne ne olacak, hızlı yemiş ona güldüm. Tek lokmada omletin yarısını gömmüş." Demesiyle sabır dilenerek sesli bir nefes aldım.
Hangi ara açılmıştı bu abi tayfasının çenesi? Özellikle ketum Pamir'in.
"Kardeşinin lokmalarını mı sayıyorsun sen?!" Dediğinde dile getirdiği şeyle hepimiz duraksamistik. "Geç kaldım ben." Diyerek masadan kaçar gibi kalkmıştı Pamir.
Sahi, biz kardeştik değil mi? İnkar etsem de.
Bakışlarım masadakilerde gezindi.
Benim bir ailem vardı, sevsem de sevmesem de bir ailem vardı..
📸
KESTİKKK!
Beğendiniz mi bakalım bölümü? Tatlıydı bence..
Piknik sahnesi? Sizce yakınlaşacaklar mı?
Omlet sahnesi?
Bir sonraki bölüme kadar mutlu kalınnnn!❤️🩹