ေအာ္! အိ! အိ! အြတ္
တကယ့္ အိပ္လို႔ေကာင္းတဲ့အခ်ိန္ေတြဆိုၾကက္သြန္သံကို တကယ္မုန္းသည္။
ဒီၾကက္ကလည္း သူခ်စ္ရသူ၏ ၾကက္ျဖစ္ေန၏ ။
အခုလို ရာခ်ီ့ကိုလက္ေမာင္းေပၚတင္ထားတဲ့အခ်ိန္ကခပ္ရွားရွား။
"ရာခ်ီ "
"ဟင္း အိပ္အုန္းမယ္ကြာ "
ရင္ခြင္ထဲတိုးေဝွ႕လာတဲ့ ေကာင္ေလးနဲ႕အတူတူ ထပ္အိပ္ခ်င္ေသးသည္။
မနက္စာကလည္းလုပ္ေပးရအုန္းမည္ျဖစ္တာေၾကာင့္ ပါးျပင္ထက္သို႔ အနမ္းေပးလိုက္၏
သူဒီအနမ္းကို ခံစားမိရဲ႕လားေတာ့ကိုယ္မသိ။
မနက္စာကေတာ့ ေထြေထြထူးထူးမလုပ္ေတာ့ပါ ဝက္အခ်ိဳခ်က္ လည္း က်န္ေသးတာေၾကာင့္ အိမ္မွာရွိတဲ့ ထမင္းကိုဘဲ ေၾကာ္ပါေတာ့သည္။
"ကိုကိုႀကီးေရ "
အျပင္က အသံၾကားတာေၾကာင့္ ျပတင္းေပါက္ေန တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ႏွင္းရည္ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ရာခ်ီကိုဘဲ သြားနိူးၿပီး အထဲကိုဝင္ဖို႔ခြင့္ျပဳလိုက္၏
"ႏွင္းရည္ အိမ္လာလည္တာလား"
"အဲ့လိုပါဘဲ ကိုကိုႀကီးကိုလည္းမေတြ႕တာၾကာၿပီေလ "
"ဟင္းဟင္း ေအးပါ အေမေရာ ေနေကာင္းတယ္မလား "
"ေကာင္းပါတယ္ "
ရာခ်ီတို႔ေမာင္ႏွမ စကားဆုံေနတာကို သိပါသည္ ဂ႐ုေတာင္စိုက္ဖို႔အခ်ိန္မရွိ မီးအားကနည္းေနေတာ့ ထမင္းေၾကာ္ကေသခ်ာမက်က္ေသးတာေၾကာင့္ အခုမွ က်က္ၿပီး ျပင္ဆင္ထားၿပီး အျပင္ဘက္ကိုထြက္လာခဲ့ရာ..
"ရာခ်ီ မ်က္ႏွာအရင္သစ္အုန္း "
"အြန္း အခုဆင္းသစ္လိုက္မယ္ "
သူ႕အကိုထြက္သြားမွ ႏွင္းရည္တစ္ေယာက္ပုံတိုင္းကို မ်က္ေစာင္းထိုးၿပီးေတာ့
"ကိုကိုပုံ!!"
"ဘာလဲ"
"ကိုကိုပုံ ႏွင္းရည္ကိုလာမေခၚနဲ႕ေနာ္ ႏွင္းရည္စိတ္ဆိုးေနတာ "
တကယ္ေတာ့ သူေရွ႕က ျဖတ္သြားတာမို႔လို႔ ႏွင္းရည္ ေျပာလိုက္တာဆိုေပမယ့္။
"မေခၚပါဘူး အကိုဘာသာ င႐ုတ္သီးခူးမလို႔"
"ဪ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ စိတ္ဆိုးတာမို႔ စကားမေျပာနိုင္ဘူး "
စိတ္ဆိုးတယ္ေျပာရေအာင္ ဘယ္သူကေခ်ာ့မယ္ဆိုလို႔လဲမသိ ေခ်ာ့ရေအာင္လည္း ရာခ်ီမွမဟုတ္တာ ဒါေၾကာင့္ အခုလိုစိတ္ဆိုးတယ္ဆိုၿပီး စကားမေျပာတာကိုဘဲေက်းဇူးတင္ရမည္။
မ်က္ႏွာ သစ္ၿပီးလို႔ထလာတာနဲ႕ ထမင္းဝိုင္းေလးက အဆင္သင့္ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ရာခ်ီေက်နပ္စြာဘဲ ထိုင္ခ်လိဳက္၏
ေဘးမွာလည္း ဧည့္သည္ကိုေခၚရေသးသည္။
"ႏွင္းရည္ စားအုန္းမလား ဝင္စားေလ"
"ႏွင္းရည္က ကိုယ့္ကိုစိတ္ဆိုးေနတယ္တဲ့ မေကြၽးနဲ႕ေတာ့ "
"ဟုတ္လား ႏွင္းရည္ဒါဆိုမစားနဲ႕ေတာ့ေလ "
ႏွင္းရည္ သူတို႔ႏွေယာက္ကို ႏွေခါင္းသာ ႐ူံ႕မိ၏ တကယ့္ကို တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ယာက္တစ္ကမၻာထင္ေနၾကတာ။
"ဒါဆိုကိုကိုႀကီးႏွင္းရည္ျပန္ၿပီ "
"ဪေအေအ ေနာက္လည္းလာေလ "
"ႏွင္းရည္က ကိုယ့္ကိုစိတ္ဆိုးေနတာတဲ့ မလာခိုင္းနဲ႕ေတာ့ "
"ေအေအ ဒါဆိုမလာနဲ႕ေတာ့ေလ "
"မလာပါဘူးစိတ္ခ်ဟြန႔္"
ဒီထိပ္ထားစံႏွေယာက္ကို တကယ့္လက္ဖ်ားခါပါသည္ အခုလည္း ဆူပုတ္ရင္းေျခေစာင့္ၿပီးထြက္သြားေသးတာ။
<><>
ေဂၚဖီေတြကလည္း အရမ္းႀကီးေတာ့ မႀကီးေသးေပမယ့္ သာလွက ေသခ်ာပ်ိဳးေထာင္ေပးထားေတာ့ သန္သန္မာမာေလးနဲ႕ လွပစြာ ဖြဲ႕ၿဖိဳးေန၏
"အကိုေလး ဒီေဂၚဖီထုပ္ေတြကိုဘာလို႔အသည္းအသန္စိုက္ပ်ိဳးေနရတာလဲ"
"ငါမွာ အိပ္မက္တစ္ခုရွိတယ္"
"ဘာမ်ားလဲဗ် "
"နိုးလာေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ဘူး "
"..."
ရာခ်ီေျပာလိုက္တဲ့ စကားေၾကာင့္ သာလွ ပါးစပ္ပိတ္ကာ ႏွေခါင္း႐ူံ႕ရင္းနဲ႕ဘဲ
ေျမဩဇာ သြားျဖန္းေန၏
ဘာကိစၥနဲ႕မ်ား ကိုယ့္အိပ္မက္ကိုသူမ်ားကိုလိုက္ေျပာေနရမွာလဲ တကယ္ေတာ့ ျဖစ္ခ်င္တာ အေဖ့ထက္ခ်မ္းသာၿပီးေတာသူေငွးျဖစ္ခ်င္တာ ဒါကိုေျပာလိုက္လို႔ တကယ္မျဖစ္ရင္
ရွက္စရာႀကီးေလ။
"အကိုေလး အခုတေလာ အကိုက်န္ရစ္ကိုမေတြ႕မိဘူးေနာ္ "
"လြမ္းေနရင္လည္း သူ႕အိမ္သာသြားေတြ႕သြား"
မျမင္မိတာမွန္ေပမယ့္ ေမွ်ာ္ေနစရာလဲအေၾကာင္းမွမရွိဘဲ။
ရွင္းသင့္တာေတြရွင္း လုပ္သင့္တာေတြလုပ္ၿပီးေတာ့ ျပန္ဖို႔အတြက္ ႐ြာထဲသို႔ျပန္ဝင္လာခဲ့၏
ဝုတ္ ဝုတ္ ဝုတ္
"လီးေဟာင္ "
ဝုတ္ ဝုတ္ ဝုတ္
"ေဟ်ာင့္ ေဘာကိုေဟာင္ေနတာလားသြားသြား "
စိန္စိန္တို႔အိမ္က ေခြးက သူ႕ေရွ႕တည့္တည့္လာေဟာင္ေနတာေၾကာင့္ေရွာင္သြားေပမယ့္မရတာေၾကာင့္ ကိုင္လာတဲ့ေပါင္မုန႔္ တစ္လုံးကိုဘဲ ဖဲ့ေကြၽးလိုက္မွ ၿငိမ္သြား၏
"ေခြးမသား ေဟ်ာင့္ေကာင္းလား "
ဝုတ္ ဝုတ္
"ေအေအ ေကာင္းရင္စား "
ေကြၽးၿပီးတာနဲ႕ ျပန္ဖို႔အတြက္ စိန္စိန္တို႔အိမ္က ျဖတ္ရေသး၏ ေနာက္ၿပီးသူၾကားလိုက္တဲ့အသံက ေဒါသျဖစ္စရာ။
"ဟုတ္ပါ့ဟယ္ ေယာကၤ်ားခ်င္းဘာလုပ္ၾကမလဲ "
"ၾကည့္ေန ေနာက္ဆို နံျပားရွိတဲ့ေနာက္ကိုဘဲလိုက္သြားမွာ "
"အဲ့ရာခ်ီဆိုတဲ့သူကလည္းအေၾကာေထာင္တာဘယ္လိုမ်ားလဲ "
"တကယ္ပါေအ ေျပာကိုမေျပာခ်င္ဘူး "
စသျဖင့္ အသံမ်ား ၿခံဝကေနလည္း တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ စိန္စိန္မတို႔အဖြဲ႕ အၿမဲသူမ်ားအတင္းကို ပါးစပ္က မခ်တဲ့ ပဲျပဳတ္သည္ကလည္းပါေသးသည္။
ေယာကၤ်ားႀကီးတန္မဲ့ ဝင္ေျပာတဲ့ ပဲျပဳတ္သည္ရဲ႕ လင္ မ်ိဳးတင့္ကလည္းပါေသးသည္။
ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ပဲႀကီးေလွာ္စားရင္းနဲ႕ကိုေျပာေနတာ။
အစကေတာ့လွ်စ္လ်ႉ႐ူၿပီးထြက္သြားဖို႔လုပ္ေပမယ့္ ၿငိမ္ခံေနရင္ ရာခ်ီမဟုတ္ေတာ့ဘူးေလ။
"အမေလး ေခြးေတာင္ ကိုယ္ထမင္းကိုယ္စားတာဘဲ စားစားစား "
အျပင္ကေန ၾကားေအာင္တမင္အာ္ေျပာေတာ့ အထဲကလည္းထြက္လာၾကသည္။
"ဒီမွာ ရာခ်ီေဒြးနင္ဘယ္သူကိုေျပာေနတာလဲ"
"ေခြးကိုေျပာေနတာလဲ စိန္စိန္နင္ကေခြးမို႔နာေနတာလား "
ထိုမွ မ်ိဳးတင့္က ထေျပာသည္။
"မင္းေယာကၤ်ားမဟုတ္ဘူးလား ဒဲ့ေျပာေလ"
"ငါကေယာကၤ်ားပါဒါေပမယ့္မင္းတို႔ေျပာသလိုေယာကၤ်ားအစစ္မွမဟုတ္ေတာ့ဘဲ ဒါေပမယ့္အစစ္ႀကီးျဖစ္တဲ့မင္းကေတာ့ သူမ်ားအတင္းကို မိန္းမေတြနဲ႕ေျပာေနတာမရွက္ဘူးလားငါလိုးမသားရဲ႕ "
"မင္းငါ့"
"ေနအုန္းငါေျပာဖို႔က်န္ေသးတယ္ ငါပုံတိုင္းနဲ႕ေနေတာ့ဘာျဖစ္လဲကြာ မင္းတို႔အိမ္တက္ေနၿပီးမင္းညီမကိုတက္လုပ္ေနလို႔လား!! "
"ဒီေကာင္.."
"ေနအုန္းလို႔ ငါေျပာလို႔မၿပီးေသးဘူး!! "
"စိန္စိန္မနင္အခု ပုံတိုင္းကိုလိုခ်င္လို႔ငါ့မနာလိုျဖစ္ေနတာမလား "
စိန္စိန႔္ဘက္လွည့္ၿပီး႐ြဲ႕တက္တက္ေျပာလိုက္ေတာ့ ဟိုကအရိူက္ထိတဲ့ပုံစံနဲ႕ဘဲ
"ေအာင္မေလး နင့္လင္အလကားေပးေတာင္မယူဘူး "
"အလကားလည္းမေပးပါဘူး ဒီတိုင္းနင့္ကိုဆိုလည္းပုံတိုင္းကႀကိဳက္မွာမဟုတ္ဘူးေလ အၿမဲေခြးေစာ္နံေနတာ အခုေတာင္နံေနၿပီျပန္ၿပီ "
ဘာမွေတာ့သိပ္ျပႆနာမျဖစ္ခ်င္တာေၾကာင္လွည့္ထြက္ေပမယ့္ ေနာက္ကဆြဲခံရတာေၾကာင့္ျပန္လွည့္လိုက္ေတာ့ တစ္ခ်က္ထိုးခံမိခဲ့၏ ဒါက မ်ိဳးတင့္ဆီကလက္သီးဆာဘဲ
"ငါလိုးမသားမင္းကမ်ားငါ့ကို!!"
ခြပ္!!ခြပ္!!
"မင္း!!"
က်န္စစ္ဆီက အထိုးခံရရင္ေတာင္ခံသာ
ေသး၏ဒီမေလာက္ေလးမေလာက္စားဆီက အထိုးခံတာက လုံးဝမျဖစ္သင့္တာမို႔ ေကာ္လံကိုဆြဲၿပီး ႏွစ္ခ်က္ဆင့္ထိုးလိုက္တာေၾကာင့္ ထိုေကာင္သြားတစ္ေခ်ာင္းကြၽတ္သြား၏
ဖက္!!
ေျခေထာက္နဲ႕ပါ ထပ္ကန္လိုက္တာေၾကာင့္ ေအာက္သို႔လွန္သြားတာ့ ေဘးက မိန္းမႏွစ္ေယာက္ကဝင္ဆြဲၿပီးတား၏
"ရာခ်ီ နင္ေသာင္းက်န္းေနတာဘဲ"
"ဖယ္စမ္းပါ ငါ့အသားမထိနဲ႕ ႐ြံတယ္ "
လာကိုင္တဲ့လက္ေတြကိုပါ ဖယ္ခ်လိဳက္ေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သားလည္းထိုင္လွ်က္က်သြားကာ
"ဒီမွာ ငါ့အတင္းေျပာခ်င္ရင္ ငါ့ေလာက္အရည္အခ်င္းရွိေအာင္လို႔ "
"မင္းကေရာ ပုံတိုင္းလိုအင္းမလုပ္အဲမလုပ္ေကာင္ယူၿပီးဘာေတြမာန္တက္ေနတာလဲ"
"ဘာကြ!!"
ခြပ္!!ခြပ္!!
ပုံတိုင္းကိုပါ ေစာ္ကားလာတာေၾကာင့္
ခြလွ်က္ တစ္ခ်က္ၿပီးတစ္ခ်က္ထပ္ထိုးသည္
"မင္းကမ်ားငါ့အပိုင္ကို "
ခြပ္!!!ခြပ္!!
"ရာခ်ီ ရာခ်ီေတာ္ေတာ့ "
ရာခ်ီထိုးေနတာကို ေနာက္ကေန လာဆြဲတာက ပုံတိုင္းပင္ျဖစ္သည္။
"ဖယ္စမ္းပါ "
သူသိလိုက္ၿပီး ရာခ်ီက အခုေသြးဆူေနၿပီ
ရာခ်ီ အငိုက္မိတုန္း မ်ိဳးတင့္က ထပ္ထိုးတာေၾကာင့္ပိုလို႔ေတာင္ေဒါသထြက္သြားကာပြဲကမရပ္ေသးဘဲ မတ္တပ္ရပ္ကာလုံးပန္းေန၏
"ရာခ်ီကိုယ္ေျပာေနတယ္ေတာ္ေတာ့လို႔"
တားလို႔မရနိုင္ပါ ဒီခ်ိန္က ေကာင္ေလးေက်နပ္သြားေအာင္လုပ္ေပးဖို႔ဘဲရွိေတာ့၏
ေနာက္ကေနပုံတိုင္းတစ္ေယာက္ မ်ိဳးတင့္ကို ခ်ဳပ္ထားေပးလိုက္တာေၾကာင့္ မ်ိဳးတင့္မ႐ုန္းနိုင္ျဖစ္ေန၏
"ေတာ္ေတာ့လို႔ေျပာေနတယ္ "
ေတာ္ေတာ့လို႔သာ တားေပးေနတာ မ်ိဳးတင့္ကိုသူကကိုယ္တိုင္ခ်ဳပ္ေပးထားတာေၾကာင့္
ရာခ်ီ လြတ္လပ္စြာ ထိုးနိုင္၏
"မင္းကမ်ားငါ့အပိုင္ကို!"
ခြပ္!!
"ပုံတိုင္းကို ထပ္ေျပာရင္ မင္းအိမ္ကိုမီးလာရိူ႕မယ္ "
ခြပ္!!
"ပုံတိုင္းေဆာင္ မင္းအခုလႊတ္စမ္း "
မ်ိဳးတင့္ကေအာ္ေျပာလိုက္ေတာ့
"မင္းတို႔ရန္ျဖစ္မွာဆိုးလို႔ခ်ဳပ္ထားတာကြ"
ခြပ္!!
"ဒါဆို ရာခ်ီ့ကိုဆြဲေလ ငါအထိုးခံေနရၿပီကြ!!"
"ရာခ်ီကိုဆြဲရင္ ရာခ်ီ့ကိုမင္းထိုးမွာမလား"
ခြပ္!!
"အာ့ အခုမင္းငါ့ကိုဆြဲေတာ့ငါအထိုးခံေနရတယ္ေလ"
"ခံလိုက္ေလ "
ခြပ္!!!
"ေနာက္ခါမင္းတို႔ပါးစပ္က ပုံတိုင္း မေကာင္းေၾကာင္းေျပာၾကည့္ အကုန္သတ္ပစ္မယ္!!"
ခြပ္!!!
"ပုံတိုင္းကိုေျပာခ်င္ရင္ ငါ့ကိုအရင္နိုင္ေအာင္လုပ္ကြ!!"
ရာခ်ီရဲ႕ စကားေၾကာင့္ပုံတိုင္းတစ္ေယာက္ေတာ့ပီတိျဖစ္ကာ လက္မတစ္ေထာင္ေထာင္နဲ႕ ေနာက္ဆက္ဆြဲဘယ္ေရာက္မလဲဆိုတာကိုေတာ့ သတိမထားမိၾကေပ။
<><>
"ရာခ်ီေဒြး!!မင္းက တစ္ေယာက္ထဲရန္ျဖစ္ရတာ အားမရလို႔ အေဖာ္နဲ႕ျဖစ္တာေပါ့ဟုတ္လား "
"ရာခ်ီ့ကိုအဲ့လိုမေျပာပါနဲ႕သူႀကီးရန္ျဖစ္တာက ကြၽန္ေတာ္မပါဘူး "
"မင္းတို႔သုံးေယာက္လုံးျဖစ္ေနတာ ငါမသိဘူးမွတ္လို႔"
ရာခ်ီ့ကေတာ့ သူအေဖေျပာတာကို ေခါင္းထဲမေရာက္ဘဲ မ်ိဳးတင့္ကိုသာ မ်က္ေထာင့္ အနီနဲ႕စိုက္ၾကည့္ေန၏
"စိန္စိန္ေျပာလိုက္ေလ ငါပါလားလို႔"
"ဟင္.."
"ေမ့ေနတာ နင့္ဆီမွာ ငါ့အေႂကြးရွိ"
"ဟုတ္ပါတယ္သူႀကီးပုံတိုင္းမပါပါဘူးသူတို႔ႏွေယာက္ျဖစ္ေနလို႔ဝင္ဆြဲ႐ုံပါ "
"ေတြ႕လားကြၽန္ေတာ္မပါဘူး "
"ပါပါမပါပါ ရာခ်ီမင္းကိုထိပ္တုံးခက္မယ္"
မ်ိဳးတင့္ကိုက် လႊတ္ေပးၿပီး သူ႕တစ္ေယာက္ထဲကိုဘဲ ထိပ္တုံးခက္မယ္ဆိုတာေၾကာင့္ရာခ်ီေဒါသထြက္ကာ
"ကြၽန္ေတာ္မွားေနလို႔လား!!!"
"မင္းမွားတာဘဲေလ "
"ဘာ..သူတို႔ဘာသာ သူမ်ားအတင္းကိုအရသာခံေျပာေနလို႔ဆုံးမလိုက္႐ုံဘဲမဟုတ္လား "
"မင္းတို႔လုပ္ရက္က မွန္ခဲ့လို႔လား မင္းတို႔သာမွန္ေနရင္ ဘယ္သူမွအားအားယားယားဒီလိုေျပာမေနဘူး "
"ဒါဆို ကြၽန္ေတာ္တို႔ကမွားခဲ့တယ္ေပါ့ကိုယ္အတင္းကို လာေျပာေနတာေတာင္ ေခါင္းငုံ႕ခံေနရမွာေပါ့ဟုတ္လား "
"မွားတာလုပ္ရင္ေတာ့ ခံရမွာဘဲကြဘာတဲ့ေယာကၤ်ားခ်င္းကိုမ်ားခ်စ္ႀကိဳက္ေနလိုက္တာ သဘာဝကိုမရွိဘူး "
"အေဖတို႔ေျပာတဲ့သဘာဝကဘာလဲ မိန္းမနဲ႕ေယာကၤ်ားခ်စ္ႀကိဳက္မွ သဘာဝလားဟုတ္လား ပိုက္ဆံကိုဘဲၾကည့္ေနတဲ့အေဖ့ရဲ႕ အေတြးအေခၚေတြကဒီေလာက္ေလးဘဲရွိတာ ကြၽန္ေတာ္လက္ခံပါတယ္ ကြၽန္ေတာ္ဘဲထိပ္တုံးခက္ခံပါ့မယ္ "
ရာခ်ီ ကိုယ့္ေျခေထာက္နဲ႕ကိုယ္ ထိပ္တုံးရွိတဲ့ေနရာကိုလွမ္းလိုက္ေပမယ့္ ပုံတိုင္းကလက္ကိုဆြဲထားလိုက္ကာ
"ရာခ်ီကို အခုထိပ္တုံးခက္ရင္ ကြၽန္ေတာ္အပိုင္ျဖစ္တဲ့ရာခ်ီကိုသြားေရာင္းစားမွာပါ"
"ဘာကြ !!"
"မေ႐ြးနိုင္ဘူးဆို ရာခ်ီကိုခ်ဳပ္ခ်ယ္ခြင့္လည္းမရွိသလို ေျပာဆိုပိုင္ခြင့္လည္းမရွိဘူး
ကြၽန္ေတာ္ေျပာခဲ့တယ္ေျပာတယ္ထင္တယ္
အခုသူႀကီးသားကကြၽန္ေတာ္အပိုင္ပါဆိူတာကိုေလ"
သူႀကီးကိုလည္းနိုင္မည့္အကြက္ေတြနဲ႕ေျပာခဲ့ၿပီး ရာခ်ီ့ရဲ႕လက္ကိုပါဆြဲၿပီးအဆုံးထိေလွ်ာက္လာခဲ့ပမယ့္
ရာခ်ီကေတာ့ တိတ္ဆိတ္ေနဆဲ။
ကိုယ္ေျပာခဲ့မယ္ထင္တယ္ ရာခ်ီကခန႔္မွန္းရခက္တဲ့သူပါလို႔ သူရဲ႕စိတ္ကိုအခုထိမခန႔္မွန္းတက္ေသးတာကလည္း ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕
အားနည္းခ်က္တစ္ခုသာ။
"ရာခ်ီ အခုဘယ္သြားေနတာလဲ "
"မ်ိဳးတင့္ဆီကို အဲ့ေကာင္သြားေတြ ငါရိုက္ခ်ိဳးရမွ ေက်နပ္မွာ ဒါမွ သူစကားမေျပာနိုင္ေတာ့မွာ "
"ရာခ်ီ ေတာ္ေတာ့ ကိုယ္နဲ႕ အိမ္ျပန္ၾကမယ္"
သြားေနတဲ့လမ္းကိုကြယ္ၿပီး ရာခ်ီ့လက္ကိုဆြဲလိုက္ေပမယ့္ အတင္း႐ုန္းကာ
"ဘာလဲ သူတို႔ဒီလိုေျပာေနတာကိုမင္းကေက်နပ္ေနတာလား "
"ကိုယ္ေျပာတာအဲ့လိုသေဘာမဟုတ္ဘူးေလကြာ အခုမင္းရဲ႕ ဒဏ္ရာကို အရင္ေဆးထည့္မွေပါ့ "
"ငါဒီဒဏ္ရာေလာက္ကို နာေနမယ္ထင္ေနတာလား ဒီရင္ဘတ္ ဒီ..ဒီထဲက ဒဏ္ရာကပိုနာက်င္ေနတာကြ!!"
သူ႕ရင္ဘတ္ကိုျပန္ၿပီးရိုက္၍ အသံကိုလည္း အသားကုန္ညွစ္ၿပီးမွ
အားယူၿပီးေျပာေနလ်က္။
"ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ ကိုယ္ေၾကာင့္နဲ႕"
"ခင္မ်ားေတာင္းပန္ရေလာက္ေအာင္ က်ဳပ္တို႔အမွားလုပ္ခဲ့လို႔လားဗ်!!"
"ကိုယ္တို႔မမွားခဲ့ဘူး ဒါေပမယ့္ စိတ္ကိုေအးေအးထားၿပီး ကိုယ္တို႔ျပန္ၾကရေအာင္"
"မျပန္ဘူး!!"
"ေဒါသကိုေနာက္မွထားခဲ့ပါရာခ်ီရာ..သူေျပာလဲဘာျဖစ္လဲ အခုၿပီးေနတဲ့ကိစၥကို "
"အဟက္ ခင္မ်ားက အဲ့ေကာင္ေျပာခဲ့သလိုဘဲ အင္းမလုပ္အဲမလုပ္ေကာင္ဘဲ "
"ရာခ်ီ.."
"ဒီလိုျဖစ္ခဲ့ရင္ေတာင္ သူတို႔ေတြ ပါးစပ္ေတြအကုန္ပိတ္ေအာင္ ခင္မ်ားလုပ္ေပးနိုင္ရမယ္ေလ ခင္မ်ားကာကြယ္ေပးနိုင္တာဘဲ ဘာလို႔ လဲက်ဳပ္ျဖစ္ေနလို႔လား "
"အင္းမင္းျဖစ္ေနလို႔ ကာကြယ္စရာမလိုေလာက္ေအာင္ မင္းကသန္မာေနလို႔
ကိုယ္မင္းကို ယုံတယ္ေလရာခ်ီရဲ႕ "
မဟုတ္ဘူး ယုံၾကည္တာမဟုတ္ဘူး
သန္မာေနလို႔လဲမဟုတ္ဘူး အစ္ကိုမသိေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္က လုံးဝသန္မာတဲ့သူမဟုတ္ဘူး သန္မာခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနခဲ့တာ...
ကြၽန္ေတာ္အခု ေဒါသျဖစ္တာထက္ ဝမ္းနည္းစိတ္ေတြေရာခက္ေနတာ အစ္ကိုမွမသိဘဲ
အစ္ကို႔ဆီ့က ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့ စကားသာ ၾကားလိုက္ရင္ ပိုၿပီးသန္မာေနမိမယ္ထင္တယ္...။
________________
[သုံးပိုင္းဆက္တိုက္ ထပ္တင္ေပးပါ့မယ္ ဒီ ဟာေလးကိုေတာ့ အျမန္ၿပီးေစခ်င္လို႔ပါ အားလုံး ဂ႐ုစိုက္ပါေနာ္ ]