MALACHI
When I stepped in front of the gate of Seraphim High, I suddenly felt a heavy sensation. It felt like there were eyes staring at me.
Something is peculiar about this place.
I took a deep breath before finally entering. It wasn't just a feeling, there were indeed many eyes looking at me. They seemed to have seen a ghost while looking at me. The looks on their faces said, "good luck here." It didn't sound like cheer, but rather a threat.
The hallways were dimly lit, casting long shadows that seemed to dance and whisper secrets.
The silence was deafening, broken only by the faint sound of my footsteps echoing through the empty corridors.
Every now and then, I would catch glimpses of figures darting out of sight, disappearing into the darkness. It was as if the school itself was alive, hiding its secrets and watching my every move. I couldn't shake off the feeling that I was being watched, that there was something lurking in the shadows, waiting for the perfect moment to reveal itself.
As I stood in front of the classroom door, I took another deep breath before knocking.
When I entered, I immediately caught their attention. They were in the middle of the class when I arrivesd.
Napansin ako ng gurong nasa harap kaya't binati ako nito, "Hi, you must be Ms. Haggai, right? The new student here?" Nakangiting tanong niya. Ngumiti nalang ako bilang tugon.
"You don't need to introduce yourself. Just come in and find an available seat to sit on." Nakahinga naman ako ng maluwag dahil ayaw ko talaga sa mga ganyan. Isa pa, mukhang wala naman silang pake kung magpakilala man ako.
May nakita pa 'kong bakanteng upuan sa may dulo kaya't doon nalang ako umupo.
Hindi sa natatakot ako, pero sobrang weird talaga ng mga tao dito. Ewan ko ba ba't ganyan sila makatingin sa 'kin, parang binabantayan nila ang bawat kilos ko.
"Okay, let's continue." Our teacher resumed the discussion as I took my seat. My classmates also shifted their gaze away from me and focused on our Teacher's discussion. But my feeling of unease only intensified. Ano ba 'tong nararamdam ko? Mas lalo lang akong 'di mapakali.
Ipinilig ko nalang ang ulo ko para itigil ang pag-iisip. Baka kung sa'n pa mapunta 'yon. Nag-focus na lang ako sa discussion ni Sir.
KAKATAPOS lang ng morning period namin kaya't halos lahat ng mga kaklase ko'y nagsilabasan na para mag-lunch, may iilan din namang nagpaiwan. Ako nama'y nandito pa rin sa classroom nakatulala habang nakadungaw sa labas ng bintana at malalim ang iniisip.
"It's weird here, right?" Liningon ko ang kung sino mang nilalang ang kumakausap sa 'kin. Kahit obvious naman na ako ang kinakausap niya ay tumingin muna ako sa paligid ko, baka kasi multo pala ang kausap niya at hindi ako.
"May I ask who you are?" Just in case, baka multo kasi kausap ko.
"It's normal. I felt the same way when I was new here. It's weird." Ano ba'ng pinagsasasabi ng babaeng 'to?
Tumalikod na ito at naglakad patungo sa pinto. Pero bago pa siya makalabas may pahabol pa siyang sinabi, "By the way, I am Margaux Plimentel, nice meeting you." Ngumisi muna ito sa 'kin bago tuluyang lumabas. Napailing nalang ako.
Tiningnan ko ang orasan ko at dahil eleven fifty palang naman ay naisipan ko munang pumunta ng locker para ilagay ang ilang gamit ko at para na rin maayos ko.
Kinuha ko na ang bag ko at bago pa 'ko makalabas ay may bumato pa sa akin ng eraser, nagkulay puti ang kabilang pisngi ko. Mukhang sinadya 'yon ng mga ugok kong mga kaklase dahil imbis na mag-sorry ay tinawanan pa 'ko ng mga 'yon. Kinuha ko nalang ang eraser at ibinalik sa chalkboard.
Before I could completely leave, I run into a man whom I nearly bumped with. He offered me a handkerchief, and I hesitated whether to accept it or not. I couldn't see his face as I was looking down, and besides, he was tall.
Since he seemed to be waiting, I took it, intending to thank him, but he already passed by me. I didn't bother to look back anymore. I wiped the handkerchief on my cheek as I walked out. Magmumukha akong espasol nito, eh.
SAKTONG twelve o'clock na nang makarating ako sa may locker room. Hindi naman ako nahirapang hanapin 'yong locker ko dahil may pangalan naman, pero pagbukas ko ay tumambad sa akin ang bundok na punit-punit at lukot-lukot na mga papel na mula sa loob ng locker ko. Nalaglag at nagkalat iyon sa sahig. Sinong sira ang maglalagay nito sa locker ko?!
Pinagtitinginan na lang ako nang mga estduyanteng nadadaan ako. Kahit 'di ako nakatingin alam kong pinagbubulungan nila ako at palihim na tinatawanan. Malamang sila may pakana nito.
Tumigil sa harap ko ang matandang janitor na may hila-hilang garbage cart. Napailing ito sa 'kin. Napansin niya siguro itong mga kalat galing sa locker ko. Sino ba namang 'di makakapansin nito? Nagmukha na ngang bundok sa dami eh.
Umiling ulit sa akin iyong janitor bago pinulot ang mga kalat at inilagay iyon sa garbage bin. Naiilang na ngumiti nalang ako sa kanya, tumulong nalang din akong magligpit ng kalat.
TWELVE thirty na 'kong nakarating sa cafeteria dahil tinulungan ko pa iyong janitor na ilagay ang mga basura sa dump truck at dumeretso pa 'ko ng comfort room para magpalit ng uniform dahil dumikit sa 'kin 'yong amoy ng mga basurang binitbit 'ko. Nag-amoy imburnal tuloy ako kanina.
Um-order na agad ako ng pagkain sa counter dahil kanina pa talaga kumakalam ang tiyan ko. Buti nalang konti na lang ang estudyante nakatambay kaya walang pila kaya naka-order agad ako.
Pagka-abot ng waitress sa 'kin ng orange juice at pie saka ng fries ay naupo na 'ko sa may vacant na table na malapit sa glass wall. Konti lang ang in-order ko dahil diet ako.
Tahimik lang akong kumakain habang nakatingin sa labas nang may tatlong babaeng lumapit sa 'kin. Hindi na 'ko nag-abala pang iangat ang ulo ko para tingnan kung sino mang three ugly ducklings ang nasa harap ko. I'm not interested.
Iinumin ko na sana 'yong orange juice ko nang hablutin iyon ng isang babaeng nasa harap ko mula sa kamay ko. Ibinuhos niya iyon sa ulo ko kaya't napapikit ako. What the hell is wrong with this bitch?!
Hindi pa sila nakuntento dahil binuhusan pa nila ng dala nilang tubig iyong fries at pie ko. Hindi pa nga nagkakalahati 'yong nakain ko eh!
I stood up abruptly and faced them. I glared at them, but they didn't flinch, they even splashed sauce on my newly changed uniform.
I just clenched my fist because I didn't want to engage with this crazy people in front of me, I didn't want to waste my time on them. I didn't come here to look for trouble and fights. Nasisira lang ang buhay ko sa mga walang kwentang bagay 'gaya nito.
Kinuha ko na 'yong bag ko at sinadya kong banggain 'yong braso ng isang babae bago ako naglakad palabas ng cafeteria. Rinig ko pa rin ang tawanan nila.
Hindi ko nga alam bakit ganito agad ang nangyari sa 'kin pagkapasok ko palang. Is this their way of welcoming a transferee like me?
Ang heart warming naman pala ng pag welcome nila sa 'kin! Talagang hindi ako tatantanan ng kamalasan.
"It's a test." May bigla nanamang nagsalita sa likod ko at hindi ko na kailangan pang lingunin kung sino mang nilalang ang bumulong sa 'kin. I know it's Margaux. That weird girl.
At ano bang test ang sinasabi niya? Ang tinutukoy niya ba ay ang pambu-bully sa 'kin ng mga estudyante dito?
"That's been a tradition here in school for a long time. It's their way of welcoming new students. They're testing you to see if you're really worthy of studying here." Kahit na hindi ko siya nakikita ay alam kong nakangisi siya habang nagsasalita. This girl is really creepy.
"Good luck..."
"Could you please-" Paglingon ko sa likod ko ay ni anino niya'y 'di ko na nakita. Para lang siyang multong biglang naglaho. Tao ba talaga siya?
And what the hell did she said? Bullying new student is their tradition to test if they're really worthy to study here?! Is it even legal?
What's wrong with the people here?
Nagulat nalang ako nang may kumalabit sa balikat ko mula sa likod. Paglingon ko dito ay agad kong nakilala kung sino siya. Natigilan ako bigla... What the?!
Ngumiti siya sa 'kin, "Hi!"
"And what the hell are you even doing here?!"