ჯონგუკი
კარგი გრძნობაა.
ვერასდროს წარმოვიდგენდი, სიჩუმეში ვინმესთან ერთად ყოფნა თუ ასეთი კომფორტული იქნებოდა.
განსაკუთრებით ეს ვინმე თუ გოგო იქნებოდა.
ყოველთვის სხვა გოგოებთან უხერხული სიჩუმე ჩამოწვებოდა ხოლმე. ამიტომ ვიგონებდი მიზეზებს ან მე წავსულიყავი ან ის.
მაგრამ ენისთან, სიჩუმეც განსხვავებულია.
ენისთან პირველად სააუბრის შემდეგ, მივხვდი როგორი არაპროგნოზირებადია. ეს იყო, ის პირველი რამაც ჩემი ყურადღება მიიქცია.
როდესაც ჩვეულებრივ ემოციას ველოდებოდი, ის ყოველთვის გამსხვავებულად გამოხატვდა და ამან გამაოცა.
მომწონს, როდესაც ვაწვალებ, ვაწითლებ. ვგიჟდები მის სახეზე, როდესაც ცხვირს წევს და წარბებს კრავს გაბრაზებული.
მაგრამ გეგმაში არ მქონია რაღაც მეტის გრძნობა.
"მხოლოდ ვერთობი" ამას ვეუბნებოდი ჩემს თავს.
საკუთარი თავის მოტყუება დიდხანს ვერ შევძელი.
ვიცოდი ,შარში ვეხვეოდი , უკვე როდესაც გოფოებისთვის უარის თქმა დავიწყე, რადგან მხოლოდ ენიზე მეფიქრებოდა.
ის ფაქტი, რომ ენის ჩემზე დიდი ძალა აწვს , მაშინებდა. აწამდე ყოველთვის მე ვაკონტროლებდი ყველაფერს.
ამ ჩემს თავთან ბრძოლოს დროს კი ბევრჯერ ვატკინე გული. მინდოდა დამეჯერებენი , რომ ხელს ჩაიქნევდა და ჩემი ცხოვრებაც ადრინდელივით იქნებოდა.
გულში კი ვეხვეწებოდი არ დანებებულიყო და უარი არ ეთქვა, რომ მოეცადა, სანამ ჩემს თავთან ბრძოლას დავასრულებდი.
მოითმინა, თან დაიღალა.
ნულიდან უნდა დაწყება? უნდა , რომ მისთვის ვიბრძოლო?
რატომაც არა?
თუ ვინმე ჩემგან ამას იმსახურებს, ენია.
უკვე ცარიელი ჭიქა გვერდით გადავდე და შევხედე.
ჩემი თვალები მის ტუჩებზე გაჩერდა.
მინდა ვაკოცო.
შევიგრძნო.
საუკუნედ მეჩვენება მას შემდეგ, რაც ვაკოცე ბოლოს. არადა 1 კვირის წინ იყო.
იფრძნო, რომ ვუყურებდი და გამომხედა.
ენი - რა?
მიმდა ძალიან გაკოცო.
ჯონგუკი - არაფერი.
ისევ გაიხედა ფანჯრისკენ აწითლებული ლოყებით.
მომწონსნრა ედექტიც მაქვს მასზე და ენისაც ზუსტად იგივწს გაკეთება შეუძლია ჩემთვის, უფრო მეტის თუ არა.
ისევ გავხედე ფანჯარას.
თავს უკეთ ვგრძნობ.
ხელი ხელზე დამადო.
აე შემიხედავს მისთვის , რადგან ვიცი თუ ქმას ვიზავ ხვეწნას დავიწყებ კოცნაზე.
ჯონგუკი - პაპაჩემი საავადმყოფოშია.
ენი - რა მოხდა?
ჯინგუკი - ინსულტი. აბაზანაში გული წაუვიდა. გვიან მიაკითხეს და არ იციან გამოვა მდგომარეობიდან თუ არა.
ენი - ვწუხვარ, ჯონგუკ..
ჯონგუკი - ორი საათი..ორი საათის შემდეგ იპოვეს ასეთ მდგომარეობაში. ექთანი უმდა აგვეყვანა. ასე, რომ ყოფილიყო , ახლა ამ მდფომარეობაში არ იქნებოდა.
ენი - ჯონგუკ...
ჯონგუკი - უნდა გვებრძოლა. არ უნდა მიგვეცა უფლება თავშესაფარში დაეტოვებინა ბიძაჩემს. დარწმუმებული ვარ ერთი სული აქვს ჩემს ბიძას და ბიძაშვილებს მოკვდეს.უნდათ მისი ქონება. გულის ამრევები არიან. ვერც კი წარკოიდგენ ფულს რა შეუძლია გააკეთებინოს ადამიანს.
ხელი უფრო მომიჭირა.
ჯონგუკი - მამაჩემმა გადაწყვიტა, რომ მამამისის ქონება არ უნდოდა.თავისით წამოიწყო ბიზნესი და გახდა ძალიან წარმატებული. ალბათ ,ამიტომ იყო ჩვენთან ასე ახლოს პაპაჩემი.ჩვენ ძალიან ვუყვარდით და ჩვენ უფლება მივეცით იქ დაეტოვებინათ..და ახლა, ის...
ხმა ამიკანკალდა.
ჯონგუკი - თავს დამნაშავედ ვგრძნობ.
თავი დაბლა დავხარე.
ენი კალთაში ჩამიჯდა და სახეზე ხელი მომიკდა.
თავი ამაწევინა.
ენი - შენი ბრალი არ არის, ჯონგუკ. შენ არ მიგიღია ეს გადაწყვეტილება. თავს ვერ დაიდანაშაულებ იმაზე, რაც შენ არ გაგიკეთებია.
ჯონგუკი - ხმა უნდა ამომეღო..არ ვიცი..რამე უნდა მექნა.
ენი - გეყოფა საკუთარი თავის წამება.ახლა , რაც შეგვიძლია არის ის, რომ ვილოცოთ მისთვის.ასე ყველაფერი კარგად იქნება.
ჯონგუკი - ასეთი დარწმუნებული როგორ ხარ?
ენი - უბრალოდ ვიცი. შენ უკვე ბევრი რამ გადაიტანე. დასვენებას იმსახურებ. პაპაშენი კარგად იქნება.
ვერ მოვერიე თავს და ძლიერად მივიხუტე.
ასე მინდა სამუდამოდ ყოფნა.
უფლება მომცა ჩავხუტებოდი.
შევიგრძენი მისი სურნელი.
არ ვიცი ,რამდენ ხანს ვიყავით ასე.
ბოლოს როდესაც გაიწია , მინდოდა გამეპროტესტებინა , მაგრამ ამას ვერ გავაკეთებდი.
ენის ნაზ ლოყას შევეხე.
ჯონგუკი - მშვენიერი ხარ.
მალევე გაწითლდა.
ენი - შენც.
ასე გრძნობენ ბედნიერი ადამიანები თავს?
ეს მომენტი იდეალურია.
ყოველ ჯერზე , როდესაც ვხედავ უფრო მიყვარდება.
მისი სახის ყველა დეტალს ვაკვირდები, მინდა კარგად დავიმახსოვრო.
ჯონგუკი - მიყვარხარ.
თვალები გაუდიდდა, გაკვირვებული იყო.
ვიცი, ამას არ ელოდებოდა და მეც. ეს სიტყვები თავისით ამოვიდა ჩემგან.
თავი დაბლა დახარა.
ჯონგუკი - ყველაფერი რიგზეა, არაასაჭირო ახლავე მიპასუხო. არ მინდა რამე დაგაძალო.
ენი - ჯონგუკ..მე..
ლოყაზე ვაკოცე და ყურში ვუთხარი.
ჯონგუკი - ყველაფერი რიგზეა, ჯადოქარო.
გავუღიმე.
საწოლს , რომ მივეყუდე ისევ , ენიც უფრო კარგად მოკალათდა ჩემს კალთაზე.
ჯონგუკი - ამდენს ნუ მოძრაობ,ამ შემთხვევაშიც არსებობს ლიმიტები.
ენი - უზრდელო.
ჯონგუკი - ლამაზო.
სრულიად წითელი იყო.
წამოდგა ფეხზზე.
მისი სითბო დააკლდა ჩემს სხეულს.
ამას ვინ იფიქრებდა? მე, გოგოს ვემუდარები , ვეუბნები მიყვარს და პასუხის უკან დაბრუნებასაც ველოდები.
ენიმ ჩვენი ცარიელი ჭიქები მაგიდაზე დადო.
მეც ავდექი და შემომხედა.
ენი - გვიანია.
ჯონგუკი - გინდა, რომ წავიდე?
ჩემს ხმაში შიში იგრძნობიდა, ამან გამაკვირვა. ენის არაფერი უთქვამს.
ჯონგუკი - კარგი.
ფანჯრისკენ წავედი.
ენი - ჯონგუკ, მოიცადე..
შევტრიალდი.
გამიხარდა, რომ დამიძახა.
ენი - შეგიძლია დარჩე..მაგრამ..არანაირი..
ჯონგუკი - კი, კი ვიცი..კარგად მოვიქცევი.
ერთ საწოლში ყოფნა ძალიან რთულია, მაგრამ უნდა გავუძლო.
დავწექით. ერთმანეთს ვუყურებთ.
საწოლს მისი სურნელი აქვს და მისნაირი კომფორტულია.
ყველაფერს ვაკეთებ, რომ არ მოვწიო ახლოს და არ ვაკოცო.
თბალები დავხუჭე.
გამიკვირდა, როდესაც ვიგრძენი ახლოს , რომ მოვიდა ენი.
წელზე მომხვია ხელები და მხარზე თავი დამადო.
გული ძალიან მიცემს.
ეს მჭირდებოდა..
ენი - ყველაფერი კარგად იქნება.
ლოყაზე მაკოცა.
ენი - ძილინებისა, სექსუალურო პრინცო.
იდიოტივით გავიღიმე.
ჯონგუკი - ძილინებისა, ჯადოქარო.
🌅🌅🌅🌅🌅🌅🌅🌅🌅🌅🌅🌅🌅🌅🌅🌅🌅
ენი
რომ გამეღვიძა, პირველი რაც ვიგრძენი არის სითბო.
ჯონგუკის გვერდით გავიღვიძე.
ზურგზე წევს ,სახე ჩემსკენ აქვს,თმები არეული აქვს.
გარეგნულად ძალიან ლამაზია. შინაგანად , ის ადამიანია, ვისაც გრძნობების გამოხატვა არ შეუძლია. არავის წინ არ უნდა სუსტად გამოჩენა.
ასეთმა ბიჭმა მითხრა, რომ ვუყვარვარ.
მაგრამ მე არ შემეძლო თქმა, როგორ მიყვარს.
ბევრჯერ მეტკინა უკვე გული. მინდა ფრთხილად ვიყო და დაველოდო მოვლენებს.
ჩემი თვალები გაჩერდა მის შიშველ მკერდზე.
თითებით შევეხე ნაზ კანს.
ტუჩები ავილოკე, თავს გარყვნილად ვგრძნობ.
ჩემს ჰორმონებს ვერ ავყვები, ხელი გავწიე.
თავი ბალიშზე დავდე და ვტკბები მისი ყურებით.
როგორც ამას ყოველთვის ვაკეთებდი.
მაგრამ, შემდეგ....
თვალები გაახილა.
ყოველჯერზე , როდესაც ერთად ვიძინებდით , დილით აღარ მხვდებოდა.ასე არასსროს ვყოფილვართ.
ველოდები ჯონგუკს, რომ ადგეს და რაიმე მოიფიქროს წასასვლელად.
მაგრამ ის გააკეთა, რასაც ყველაზე ნაკლებად მოველოდებოდი.
გაიღიმა.
ჯონგუკი - დილამშვიდობისა, ჯადოქარო.
თავისი დილის ხმა, გული ამომივარდება.
ღმერთო, ასე რაგომ მირთულებ ცხოვრებას?
წამოდგა ფეხზე და ახლა მოვხვდი, რომ ხალაგი არ აცვია. ალბათ ღამით. როგორღაც მოახერხა გახდა და ახლა ი ს ე ვ საცვლით არის.
შეამჩნია როფორც დავაშტერდი და გაეღიმა.
ჯონგუკი - რატომ წითლდები?
ენი - ამას მართლა მეკითხები?
მხრები აიჩეჩა. მე, ვცდილობ ჩემი თვალები მხოლოდ მის სახეზე იყოს.
ჯონგუკი - არ ვიცი, ასე უკვე ხომ მნახე. უმდა შეეჩვიო.
ნერწყვის გადაყლაპვა მინდოდა , მაგრამ ყელი გამომშრალი მაქვს.
ენი - ჯონგუკ, გეყოფა.
ჯონგუკი - რატომ? შენ ხომ მოგწონს ასე, როკ ვლაპარაკობ?
კი.
ენი - არა.ეს გარყვნილებაა.
ჯონგუკი - გარყვნილება?
ტუჩები აილოკა.
ჯონგუკი - გარყვნილობა ისაა, რაც მიმდა ახლა გაგიკეთო.
ენი - ჯონგუკ!
ხელები მაღლა აწია, მშვიდობის ნიშნად.
ჯონგუკი - დამშვიდდი, მხეცო. აბაზანაში შევდივარ.
⬛️⬛️⬜️⬜️⬜️⬛️⬛️⬛️⬜️⬜️⬜️⬛️⬛️⬜️⬜️⬜️⬜️⬜️
მეც შევედი აბაზანაში პირველ სართულზე.
თმა მოვიწესრიგე და ჯონგუკის ახლა უკვე მშრალი ტანსაცმელი ავიღე.
⬜️⬜️⬛️⬛️⬛️⬜️⬜️⬜️⬜️⬛️⬛️⬛️⬛️⬜️⬜️⬜️⬜️⬜️
დავვბრუნდი ოთახში და ჯონგუკი საწოლზე იჯდა.
მივეცი ტანსაცმელი და ჩაცმა დაიწყო.
გვერდით გავიხედე. ვგრძნობ ოფლი მასხავს, თან ვწითლდები.
ჯონგუკი - კომწონს , როდესაც ლოყებს გიწითლდებ.საყვარელი ხარ.
უფრო მეტად გავწითლდი.
ენი - ჯერ კიდევ მაკვირვებს შენი ბიპოლარობა.
ჯონგუკი - ბიპოლარობა? კიდევ ეს თემა?
თავი დავუქნიე.
ჯონგუკი - და რა გავაკეთე დღეს ეს სიტყვა, ეომ დავიმსახურე?
ენი - გუშიმ რომანტიკული იყავი, დილით სექსუალური და გამომწვევი და ახლა საყვარელი.
გაეცინა და დაჯდა საწოლზე ფეხსაცმლის ჩასაცმელად.
ჯონგუკი - შენი ბრალია. შენ მაგრძნობინებ ამდენ რამეს. შენ მხდი ბიპოლარს.
ადგა და გამიღიმა.
ჯონგუკი - დღეს რამე გეგმები გაქვს?
ენი - მე ძალიან დაკავებული გოგო ვარ.
ხემსკენ წამოვიდა , მე უკან გადავდგი ნაბიჯები.
ჯონგუკი - მართლა?
წელზე ხელი მომხვია.
ჯონგუკი - უარს არ მივიღებ. თუ არას იტყვი , ახლავე დავიწყებ შენს შეცდენას და ხომ
იცი მსგავსი რაღაცები როგორ მთავრდება.
ენი - დიდი წარმოდგენა გაქვს შენს შეცდენის ნიჭიერებაში.
ჯონგუკი - არა უბრალოდ ვიცი, როგორც შენ გინდივარ, ისე მინდიხარ მეც.
ენი - არ მაქვს არანაირი გეგმა.
ჯონგუკი - ძალიან კარგი, მოგვიანებით მოგაკითხქვ.
შუბლზე მაკოცა და ფანჯრისკენ წავიდა.
⬛️⬛️⬛️⬜️⬜️⬜️⬛️⬛️⬜️⬛️⬜️⬜️⬛️⬛️⬜️⬜️⬜️⬜️
პაემანი.
რომანტიკული ვახშამი,კინო და დამშვიდობების კოცნა?
ყოველთვის ეს მეგონა ნორმა .
ამიტომ გამიკვირდა, როდესაც ჯონგუკმა მანქანა საავადმყოფოს წინ გააჩერა.
ღვედი მოიხსნა და მეც იგივე გავაკეთე.
საავადმყოფო?
ჩემი პირველი პაემანი საავადმყოფოშია. ძალიან რომანტიკულია, ჯონგუკ.
ვუყურებ ,როგორ უჭირს ლაპარაკის დაწყება ჯონგუკს.
ჯონგუკი - მე...დავჯავშნე ვახშამი რესტორანში, კინოს ბილეთებიც ვიყიდე და ამის შემდეგ ვფიქრობდი გემრიელ ნაყინზე წავსულიყავით.
ნორმალური პაემანი? ჰაჰა.
არაფერი მითქვამს. ვაცდი გაგრძელებას.
ჯონგუკი - სახლიდან , რომ გამოვედი დამირეკეს, რომ პაპაჩემმა გაიღვიძა. არ მინდოდა შენთვის მელოდინა ან პაემანი სხვა დროისთვის გადამეტანა. არ მინდოდა ისევ ყველაფრის განადგურება, ამიტომ ჩემთან ერთად წამოგიყვანე. ვიცი, ეს არ არის იდეალური პაემანი და...
ენი - ჩუმად იყავი.
გავუღიმე.
ენი - ეს იდეალურია.
ჯონგუკი - დარწმუნებული ხარ?
თავი დავუქნიე.
ენი - სრულებით.
არ ვიტყუები. ეს მართლა იდეალურია ჩვენთვის. სიმართლე , რომ ვთქვა მისგან ნორმალურ პაემანს არც ველოდებოდი, რაღაც უფრო მეტს და სწორედ ეს იყო.
ჯონგუკმა უფლება მომცა მასთან ვყოფილიყავი ამ დროს. მაჩვენებს მის სისუსტეებს.
ის ფაქტი, რომ ასეთ კრიტიკულ მომენტში უნდა, რომ გვერდით ვყავდე ბევრს ნიშნავს ჩემთვის.
რადგან ვიცი, არაა მარტივი ჯონგუკისთვის აჩვენოს, რასაც გრძნობს.
გადავედით მანქანიდან და საავადმყოფოს შესასვლელთან მივდივართ.
ვხედავ , როგორი შიშით სავსე თვალები აქვს.
ძალიან ნერვიულობს.
ხელი ჩავჭიდე.
ენი - ყველაფერი კარგად იქნება.
⬛️⬛️⬜️⬜️⬜️⬛️⬛️⬛️⬜️⬜️⬛️⬜️⬜️⬜️⬛️⬛️⬛️⬛️
ყველა მხარეს ექიმები და ექთნები დადიან.
ჩვენი ხეკის ჩაჭიდება მათბობს.
ასეთ პატარა რაღაცას შეუძლია დიდი ეკოციების გამოწვევა .
მე-4 სართულზე ავედით.
აქ სიჩუმეა.
დერეფნია ბოლოს ორი ადამიანი ჩანს, როდესაც მივუახლოვდით , შემდეგ ვიცანი.
ჯეი და ბ.ჯეონი, ჯონგუკის მამა.
ავნერვიულდი.
რადგან ვფიქრობ ოჯახის პირადი პრობლემაა და არ მინდა თავი არაკომფორტულად ვაგრძნობინო მათ.
ბ.ჯეონი კედელს ეყრდნობოდ ად ათავი დახრილი ჰქონდა.
ჯეი ძირს იჯდა და ხელები თავზე ჰქოონდა აფარებული.
ჩვენი ფეხის ხმა, რომ გაიგონეს გამოიხედეს.
თავიდან ვერ ხვდებოდნენ რატომ ვიყავი აქ , მაგრამ ჩაჭიდებული ხელები , რომ დაგვინახეს თოთქოს მიხვდნენ და დამშვიდნენ.
ჯონგუკი მამამისთან მივიდა.
ჯონგუკი - როგორ არის?
ბ.ჯეონი - გაიღვიძა. ახლა ეექიმი ამოწმებს.
ჯონგუკი - დღეს შევძლებთ ნახვას?
ბ. ჯეონი - ვფიქრობ, ვნახავთ.
ჯონგუკის უკან ვარ. არ ვიცი ამ მომენტში რა ვთქვა ან როგორ მოვიქცე.
ჯომგუკი ჩემს გვერდით დადგა.
ჯონგუკი - მამა, ეს ენია, ჩემი შეყვარებული.
შეყვარებული...
შევამჩნიე, რომ ამის შემდეგ გაახსენდა მეგობრობაზე, რომ შევთანხმდით.
სანამ გამოასწორებდა ,მე დავილაპარაკე.
ენი - სასიამოვნოა თქვენი გაცნობა, ბ.ჯეონ. იმედია , მალე გამოჯანმრთელდება მამათქვენი.
ბ.ჯეონი - ჩემთვისაც სასიამოვნოა, ენი.
გამიღიმა. ძალიან გავდა ჯონგუკის ღიმილის.
ჩანს, რომ სასიამოვნო კაცია.
ოჯახში , როგორც ჩანს ცუდის როლი დედამ აიღო თავზე, რადგან მან უღალატა ქმარს და ფრთხილადაც არ ყოფილა, რადგან საკუთარი თვალებით ჯონგუკმა დაინახა.
ჯეისაც ხელი დავუქნიე და მანაც გამიღიმა.
მაღალი ექიმი გამოვიდა პალატიდან.
უკან დავიწიე, რომ მათთვის საშუალება მიმეცა კარგად ესაუბრათ ექიმთან.
ექიმი - კარგი სიახლეა.
სამივემ თითქოს ამოისუნთქა.
ექიმმა დაიწყო ახსნა ბევრი რამის, რაც ჩემთვის გაუგებარი იყო. მაგრამ რაც გავიგე იყო ის, რომ ინფაქტს დიდი ზიანი არ მიუყენებია და მალე კარგად იქნებოდა ჯონგუკის პაპა.
ბოლოს უთხრა, რომ შეეძლოთ პაციენტის ნახვა და წავიდა.
ვხედავდი 3 კაცს, რომლებიც ყოყმანობდნენ.ვხედავდი, როგორ უნდოდათ ერთმანეტს ჩახუტებოდნენ , მაგრამ თითქოს ამის უფლება არ ჰქონდათ.
ამან დამასევდიანა.
ჯონგუკს ხელი მოვკიდე გამოვწიე და ჩავიხუტე.
ჩვენი ჩახუტების შემდეგ სამი კაცი ერთმანეთს გადაეხვია.
გამეღიმა .
შემდეგ შევიდნენ პალატაში და მე გარეთ ვიცდი.
ვფიქრობ, პაპა თავს უხერხულად იგრძნობდა სრულიად უცხოს დანახვაზე, კომიდან გამოსვილსთანავე.
რკინის სკამზე დავჯექი.
მაღალ ქუსლიანი ფეხსაცმლის ხმა გაისმა დერეფანში.
გავიხედე და ქალი ჩემსკენ მოდიოდა.
ქალბატონი ჯეონი.
ძალიან ლამაზი ქალია. იდეალური თვალები და წარბები, რომელიც ჯონგუკს ერგო მისგან.
ქ. ჯეონი - შენ ვინ ხარ?
ჯონგუკის დედა ელოდება ჩემს პასუხს და ვაღიარებ ცოტა მეშინია.
ქ.ჯეონი - კითხვა დავსვი.
ენი - ჩემი სახელი ენია.
ხელი გავუწოდე , მაგრამ მან მხოლოდ დამხედა ხელზე სხვა არაფერი გაუკეთებია.
ქ.ჯეონი - და ენი, აქ რას აკეთებ?
ენი - ჯონგუკთან ერთად მოვედი.
ქ.ჯეონი - დამცინი? შენნაირ გოგოსთან ერთად რატომ უნდა მოსულიყო?
კარგი, ამას იმსახურებს.
ენი - თვითონ ჯონგუკს რატომ არ კითხავთ? ოჰჰ, გამახსენდა კომუნიკაცია შვილებთან თქვენი ძლიერი მხარე არ არის.
ქ.ჯეონი - ვინ გგონია თავი, ასე რომ მელაპარაკები?
ენი - მაშინ შეწყვიტეთ ჩემთან ასე ლაპარაკი, როდესაც არ იცით ვინ ვარ.
ქ.ჯეონი - შენი დრო არ მაქვს . სად არის ჩემი ქმარი?
კარისკენ თითი გავიშვირე და მალევე შევიდა.
ღმერთო ჩემო, ძალიან დამძაბა.
ცოტახნის შემდეგ ჯონგუკი, ჯეი და ბ.ჯეონი გამოვიდნენ.
ჯონგუკი ჩემს წინ დადგა, თვალები ემოციებით სავსე აქვს.
ხელი მომკიდა.
ჯონგუკი - წავიდეთ.
დავემშვიდობე და შემდეგ ჯონგუკს გავყევი.
გზაში ჩვენს ხელებს ვუყურებ და არ მჯერა.
"მამა,ეს ენია, ჩემი შეყვარებული"
თავიდან არ ამომდის ეს ხმა.
შეყვარებული...
რამდენი ხანი ვოცნებობდი ამაზე? წლები.
ჯონგუკმა საავადმყოფოს კაფეში შემიყვანა.
ვიპოვეთ ტავისუფალი ადგილი, ჯონგუკმა მკითხა რა მინდოდა და წავიდა მოსატანად.
ცოტა მოშორებით ჯეი და ბ.ჯეონიც ისხდნენ ყავას სვავდნენ. დამაინტერესა სად იყო ქ.ჯეონი.
ჯონგუკი მოვიდა და მოიტანა ჩემი კარამელის ლატეც.
ენი - მადლობა.
ჩემს წინ დაჯდა.
მოვსვი ჩემი ლატე და უგემრიელესია.
ჯონგუკმა ხელი მაგიდაზე დადო, რომ
მომეკიდა მისთვის.
ასეც მოვიქეცი.
ჯონგუკი - ვიცი, რომ შენთვის ჩემი შეყვარებული არ უნდა დამეძახა, არ მინდა რამე დაგაძალო და ვიცი , რომ ეს უნდა დავიმსახურო.
ენი - ყველაფერი რიგზეა, მართლა.
გამიღიმა და ხელი გაწია.
ყავა მოსვა.
მაინტერესებს რომელი ყავა უყვარს.
ენი - შენთვის რა შეუკვეთე?
ჯონგუკი - ყავა.
ენი - ეგ ვიცი. რომელი ყავა?
მაგიდაზე ოდნავ ჩემსკენ გადმოიწია.
ჯონგუკი - შენთვითონ არ გინდა გაიგო?
თითი ტუჩებზე მიიდო.
ღმერთო, ძალა მომეცი.
ხელით ოდნავ გავწიე.
ენი - კარგი ცდა იყო.
მიეყუდა თავის კამს და ამოიხვნეშა.
ჯონგუკი - როდემდე აპირებ ჩემს წამებას?
ენი - მე შენ არ გაწამებ.
ჯონგუკი - კი, მაწამებ. მაგრამ არაუშავს, ვიმსახურებ.
გავაგრძელეთ საუბარი და მისი ხასიათიც შეიცვალა. მოვიდა კარგ ხასიათზე და ასე მისი დანახვა ძალიან მიხარია.
წამოვდექი ფეხზე და საფულედან ფულის ამოღება დავიწყე.
ჯონგუკი - რას აკეთებ?
ენი - ყავისთვის ვიხდი?
ჯონგუკი - დაჯექი.
ენი - რატომ?
ჯონგუკი - მე ვიხდი, შენი შეყვარებული ვარ.
ისე ბუნებრივად თქვა , ვერც კი გაიზრა, სანამ ჩემი გაკვირვებული სახე არ დაინახა.
ჯონგუკი - ხედავ სულელს დამამსგავსე?
ენი - სულელს, რომელიც მიყვარს.
გამარჯვებულად გაეღიმა ჯონგუკს.
ჯონგუკი - გიყვარვარ, მეგობარო?
გამეცინა.
ენი - ცოტა.
⬜️⬜️⬛️⬛️⬛️⬜️⬜️⬜️⬛️⬛️⬛️⬛️⬜️⬜️⬜️⬜️⬜️⬜️
ჯონგუკს სახლში მივყავარ.
როდესაც გავჩერდით, ღვედი მოიხსნა და შემომხედა.
ჯონგუკი - ვიცი , ეს არ ყოფილა ყველაზე რომანტიკული პაემანი, მაგრამ ვისიამოვნე. მადლობა ჩემს გვერდით, რომ იყავი დღეს.
ენი - იდეალური იყო.
გულწრფელად ვუთხარი.
ენი - მთელი გულით მიხარია, რომ პაპაშენი კარგად არის.
ჯონგუკი თოთქოს რამოდენიმე წამი დაფიქრდა.
ჯონგუკი - ახლა დროა მნიშვნელოვანი კითხვისთვის.
ენი - რა კითხვისთვის.?
ჩემსკენ გადმოიწია , მე უკან გადავიწიე.
ჯონგუკი - პირველ პაემანზე კოცნის უფლებას მომცემ?
ამაზე არ მიფიქრია. სტელას აქვს ნათქვამი, რომ პირველ პაემანზე კოცნა კარგია, რადგან იგებ გაქვს თუ არა მიზიდულობა ან კავშირი მეორე ადამიანზე. მაგრამ მე ვიცი, რომ თუ ახლა ვაკოცებ , შემდეგ თავს ვეღარ გავაკონტროლებ.
ჯონგუკი - არ აპირებ პასუხის გაცემას?
გული ამომოვარდება მალე.
ჯონგუკმა ღრმად ჩაისუნთქა და უკან თავის ადგილზე დაბრუნდა.
ჯონგუკი - ბოდიში, ისევ გაჩქარებ.
ღვედი სწრაფად მოვიხსენი, მაისურზე მოვკიდე ხელი და ჩემსკენ მოვწიე.
ჩვენი ტუჩები ერთმანეთს შეეხო.
ამდენი ხნის შემდეგ, მისი ტუჩების გრძნობა სასწაული შეგრძნებაა.
ჯომგუკმა თმაში ხელი მომკიდა და უკვე აგრესულად ვკოცნიდით ერთმანეთს.
კოცნა არ არის რომანტიკული და არც მინდა იყოს.
რომანტოკული კოცნისთვის ერთმანეთი ზედმეტად მონატრებული გვყავს.
ხელი წელზე მომხვია და უფრო ახლოს მიმწია თავისთან.
პირში მის ენას ვგრძნობ. ჩვენი კოცნა ძალიან ღრმაა.
ჩემს სკამზე ისევ დამსვა და სკამის საზურგე უკან გადაწია.
ერთმანეთს სურბილით სავსე თვალებით შევხედეთ.
ზევიდან დამაწვა და ყელში კოცნა დამიწყო.
იცის , ჩემი სუსტი წერტილი.
მაისურის სახელოები გადამიწია , რომ
უფრო მეტი ადგილი ჰქონოდა საკოცნელად.
ენი - ჯონგუკ, არა.
რომ ამომხედა , ემგონა ჩემზე გაბრაზებული იქმებოდა.
მაგრამ გამიღიმა.
ჯონგუკი - კარგი.
კიდევ მაკოცა ტუჩებზე , მაგრამ ეს ნაზი და
რბილი კოცნა იყო.
გამეღიმა.
ენი - ვანილის ლატე.
ოდნავ უკან გაიწია.
ჯონგუკი - რა?
ენი - ყავა, რომელიც შეუკვეთე.
მასაც გაეღიმა.
ჯონგუკი - კიდევ ფიქრობ, რომ ეს წამება არ არის?
მხრები ავიჩეჩე.
ენი - შეიძლება, ცოტა არის.
ჯონგუკი - ეს უფრო მეტ სურვილს მიღვიძებს . ძლიერი სურვილი იქნება, როდესაც დრო მოვა და შენს თავს მე დამითმობ.
ენი - ზედმეტად დარწმუნებული ხარ, რომ ეგ ნამდვილად მოხდება.
ჯონგუკი - დარწმუნებული ვარ.
მისი თავდაჯერებულობა უფრო სექსუალურს ხდის.
ჯონგუკი - გგონია ვერ ვხვდები , ახლა როგორ გინდივარ?
ენი - ღმერთო..გეყოფა ასეთი რაღაცების თქმა.
ჯონგუკი - სულ წითელი ხარ.
გამიღიმა და გადავიდა მძღოლის სავარძელზე.
ჯონგუკი - მეც მაქვს უფლება გაწამო.
საზურგე გავასწორე.
ენი - ხო..მე..უნდა წავიდე.
არც კი გამკვირვებია ხელი თუ მიკანკალებდა.
კარი გავაღე.
ენი - კარგად.
გადავედი და კარი დავხურე.
ჯონგუკმა ფანჯარას ჩაუწია.
ჯონგუკი - ჯადოქარო.
შევტრიალდი.
ჯონგუკი - ღამე ჩემზე იფიქრე.
სუნთქვა შევწყვიტე.
თვალი ჩამიკრა.
ჯონგუკი - მეც შენზე ვაპირებ ფიქრს.
ამის შემდეგ აუწია ფანჯარას და წავიდა.
დამტოვა ასე , სიტყვების გარეშე.
სულელი, გარყვნილი, სექსუალური პრინცი!!!