Unicode
မိုးရေထဲကနေ ပြေးလာမိသည်။ ဝမ်းနည်းစိတ်တွေကော ဒေါသထွက်စိတ်တစ်ချို့တွေကော...နောက်ဆုံး မနာလိုစိတ်နဲ့အတူ ပြေးလာခဲ့မိသည်။
အိမ်ခြံတံခါးကြီးက အကြီးကြီးဖြစ်သလို ပိတ်ထားခြင်းကြောင့် ဝင်လို့မရပေ။ မိုးတွေက သည်းထန်စွာ ရွာသွန်းနေစဲပင်။
Henry ရဲ့ သတင်းကို မြင်လိုက်ခြင်းကြောင့် အလန့်တကြားမေးခွန်းများစွာထုတ်ချင်စိတ်ကြောင့် ပြေးထွက်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။
တံခါးတွေ အကုန်ပိတ်ထားခြင်းကြောင့် Henry ပြန်မရောက်သေးဘူးဆိုတာ သိသာနေခြင်းကြောင့် ခြံပေါက်တွင် ထိုင်ချကာ Henry ကိုစောင့်နေမိသည်။
အဆုံးအထိ လက်မလျော့ချင်တဲ့စိတ်သေးသေးလေးကြောင့် Han ရဲ့ လက်ထပ်ပွဲအဖြေကိုလည်း မဖြေရသလို Henry ကိုချစ်တဲ့စိတ်လေးကိုဘဲ သိတာဖြစ်သည်။
ကားဟွန်းတီးသံကြောင့် ဆက်ခနဲတုန်ရီသွားပြီး မတ်တပ်ထရပ်လိုက်တော့ Henry ရဲ့ ကားဖြစ်သည်။
ထိုအခါ ခြံတံခါးအလိုလိုပွင့်သွားပြီး မရှက်မရွံ့ခြံထဲသို့ လိုက်ဝင်မိလျက်ဖြင့်။
ကားရပ်သွားသည်နှင် အိမ်ထဲက အန်တီတစ်ယောက်က ပြေးထွက်လာသည်။ ထိုအခါ Henry ကလည်း ကားပေါ်ကနေ ဆင်းလာသည်။
"မာမီပြန်ရောက်နေတာလား"
Henry က သူမကိုလည်း ကြည့်လာပြီး ထိုအန်တီကို ပြန်ကြည့်လာသည်။
"မင်းဒီလောက်မွှေထားတာ မာမီပြန်လာရမှာပေါ့....သားငယ်ကော"
ကားထဲကို မှေးဆတ်ပြသည်။ သဘောက ကားထဲမှာပေါ့။
"စိတ်ကောက်နေတယ်...အဲ့တာမို့ကြောင့် ဘာဖြစ်တာလဲ မေးခွန်းမထုတ်ကြနဲ့...အရမ်းချော့ရခက်လို့"
"သမီးက ဘယ်သူလဲ...မိုးတွေလည်း စိုရွဲနေလို့ပါလား"
အခုမှ သားအမိနှစ်ယောက်လုံး Hanna ဘက်ကိုအာရုံရောက်လာတော့ပြီးအရင်ဆုံး Henry ရဲ့အမေဖြစ်သူက မေးလာသည်။ ဘာဖြေလို့ ဖြေရမယ်မှန်းမသိမို့ စကားလုံးတွေဟာလည်း ပျောက်ရှသွားလျက်ဖြင့်။
"ကျွန်တော့်သူငယ်ချင်းပါ မာမီ...မာမီနောက်လိုက်သွားလိုက် Hanna...မင်းကြာရင် ဖျားလိမ့်မယ်..ကိုယ် Han ကို ဖုန်းဆက်ခေါ်ထားလိုက်မယ်"
"မခေါ်နဲ့ Henry...ကျွန်မဒီတိုင်းရှင်နဲ့စကားပြောစရာရှိလို့...အချိန်ရလား"
"အခုတော့မရသေးဘူး...ကားထဲကတစ်ယောက်ကိုချော့ရအုံးမှာမို့..မင်းစောင့်နိုင်ပါ့မလား"
သူမစကားတွေက Henry အတွက်အရေးမကြီးဆိုတာ သိပ်ကိုသိသာနေသေးသည်။ သို့ပင်မဲ့ ပြောချင်စိတ်က များနေခြင်းကြောင့် Henry ကိုခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်ကာဖြင့် လက်ခံလိုက်သည်။
"ထွက်ခဲ့ Taehyung..."
အပြင်က ရှိနေသည့် အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်ကပါ ကားထဲက ရှိနေသည့် Taehyung ကို စိတ်ဝင်တစားအာရုံစိုက်နေကြသည်။
"အိမ်ရောက်ပြီ ကားထဲက ထွက်ခဲ့တော့"
"ငါ့ကို မခေါ်နဲ့...လွှတ်ထားစမ်းပါ Jeon Henry ရာ"
"မာမီရောက်နေပြီ...အရမ်းမဂျစ်နဲ့ Taehyung...လာခဲ့ပါ...ဖျားလိမ့်မယ်..."
မာမီနဲ့ ကိုင်ပေါက်မှသာ ဖြည်းဖြည်းချင်း ကားထဲကနေ ထွက်လာပြီး ရှိနေသည့်လူတွေကို တစ်လှည့်စီကြည့်သည်။
"ဘာလို့မင်းကိုစိတ်ဆိုးနေတဲ့အချိန်မှ လူစုံနေရတာလဲ Jeon Henry"
"ကိုယ်ကဘယ်သိမှာလဲ...မာမီပြန်ရောက်နေမှန်းလည်း ကိုယ်မှမသိတာ..."
Jeon Henryရဲ့လက်မောင်းကိုလည်း မသိမသာ ဆွဲဆိတ်သေးသည်။ ထို့နောက် Hanna ကိုမြင်သည်နှင့် Taehyung ရဲ့မျက်လုံးလေးဟာ တည်ငြိမ်သွားလျက် စူးစမ်းသလိုကြည့်သည်။
"ဒေါက်တာ Han နဲ့လက်ထပ်မယ့်သူပါ"
ထိုအခါမှ ရှက်ကိုးရှက်ကန်းဖြစ်သွားပြီး ဆွဲဆိတ်ခံထားရသည့် လက်မောင်းပေါ် ထပ်ရိုက်သေးသည်။
Jeon Henry သည် Taehyung စိတ်ဆိုးစိတ်ကောက်သည့်အချိန်ကျရင် ရောသမမွှေ ထုရိုက်ခံရတော့တာဘဲ။
ထိုအခါမှ Hanna ကိုနှုတ်ဆက်သလိုလည်း ပြုံးပြလာပြီး Hanna ကလည်း မသိမသာပြုံးပြလာသည်။ ချက်ချင်း Taehyung ကိုကြည့်ပြီး တည်သွားလျက် အကြည့်လည်းလွှဲသွားလိုက်သေးသည်။
"ကဲကဲ...စိတ်ကောက်ရန်ဖြစ်လည်းအထဲရောက်မှ သတ်ကြပါ...ဖျားလိမ့်မယ် သားငယ်...Henry သားငယ်ကိုခေါ်သွားတော့...မာမီဒီက ကလေးမကို ခေါ်သွားမယ်"
မာမီ့ကို ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်ပြီး Taehyung ရဲ့လက်ကိုဆွဲကာ အပေါ်ထပ် အခန်းဘက်သို့ တက်လာခဲ့တော့သည်။
"သမီးနာမည်က Hanna ထင်တယ်...Henry ညတိုင်းကုန်ဆုံးတတ်တဲ့ဘားမှာ အလုပ်လုပ်တာမလား"
"ဟုတ်ပါတယ်..."
"စကားပုလ္လင်ခံတာ အန်တီ့အကျင့်မဟုတ်တာမို့ လိုရင်းဘဲပြောမိမယ်ထင်တယ်...သူများသားသမီးကိုလည်းအထင်မသေးတတ်တာမို့ သမီးစိတ်ထဲ ဘာတွေးနေလဲ ဘာလိုချင်နေလဲဆိုတာ ဘယ်ခြေလှမ်းလှမ်းနေလဲဆိုတာ သိတာမို့ နောက်ဆုတ်လိုက်ပါ"
"ကျွန်မ Henry ကိုချစ်တယ်...Henry ကတစ်ယောက်ရှိနေခဲ့တဲ့တစ်လျှောက်လုံးမှာ သူ့ရဲ့စိတ်အခြေအနေအတွက် ကျွန်မကိုဘဲအားကိုးခဲ့တာ...အခုသူချစ်တဲ့သူပေါ်လာတဲ့အချိန်မှ ကျွန်မကို ဘေးထုတ်ခွင့်မရှိဘူးမလား"
"မင်းကိုဘဲ အရင်ဆုံး Henry နားမှာရှိခဲ့တယ်လို့ထင်ရတာလဲ...Taehyung က လွန်ခဲ့တဲ့ 10 နှစ် အန်တီ့သား Jeon Henry အသက် 16နှစ်ကတည်းက ရှိခဲ့တာ...အဲ့ဒီကတည်းက သားက Taehyung ကိုအရူးအမူးချစ်ခဲ့တာ..."
"ဒါပေမဲ့ Henry လိုအပ်တဲ့အချိန်တိုင်း ကျွန်မက ရှိနေခဲ့တာပါ"
"အန်တီ့သားက ခေါ်ခဲ့လိုမဟုတ်ဘူးလား...သမီးအသဲအသန်လိုချင်နေတဲ့ အန်တီ့သားကို သမီးမနာလိုဖြစ်နေတဲ့ Kim Taehyung ကလှလှပပလေး ငြင်းထားတာ...အဲ့အချက်နဲ့တင် သမီးက Taehyung နဲ့ ယှဉ်နိုင်စရာမရှိတော့ဘူး...အန်တီ့သားနှစ်ယောက်ကိုမနောက်ယှက်ဖို့ မျှော်လင့်ပါတယ်...အန်တီက သားငယ်ကိုအထိအခိုက်ခံမှာမဟုတ်လို့ဘဲ...မင်းလည်းချမ်းနေပြီဆိုတော့ အဝတ်အစားလဲဖို့ စီစဉ်ပေးမယ်"
ထိုအခါ ခြံထဲသို့ ကားတစ်စီးက ဝင်လာသည်။ အနီးနားရောက်တော့ ကြည့်လိုက်သည့်အချိန်တွင် ဒေါက်တာ Han ရဲ့ကားဖြစ်နေသည်။
Jeon Henry ဖုန်းဆက်ထားတာဖြစ်လောက်မယ်။
ကားပေါ်ကနေ ဆင်းလာပြီး ရပ်နေသည့်အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်အနားသို့သွားကာ Hanna ရဲ့လက်ကိုဆွဲလိုက်ကာ သူ့ရဲ့အနားသို့ကပ်စေလိုက်ပြီး Jeon မာမီကို နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။
"ဒေါက်တာ Han...သားခေါ်ထားတာနဲ့တူတယ်"
"ဟုတ်တယ်...ကျွန်တော့်သတို့သမီးက ဒီရောက်နေတယ်ဆိုလို့ လာခေါ်တာပါ..."
"ဂျူတီချိန်ကြီးမလား....မဟုတ်လည်း အန်တီက အဝတ်အစားလဲခိုင်းပြီး ဒီမှာနေခိုင်းမို့ပါ"
"ရပါတယ်..ကျွန်တော်လည်းအလုပ်ပြီးပြီမို့ ပြန်ခေါ်သွားလိုက်ပါ့မယ်...Henry နဲ့ဖုန်းထဲမှာ စကားပြောပြီးပြီ ကျွန်တော်ဝင်နှုတ်မဆက်တော့ဘူးနော်...ကျွန်တော်တို့ကိုသွားခွင့်ပြုပါ အန်တီ..."
"ဟုတ်ပြီ..ဂရုစိုက်သွားကြပါ...အိမ်ရောက်ရင်ဇနီးလောင်းလေးကိုလည်းဂရုစိုက်လိုက်အုံးနော်...မဟုတ်ရင် ကြာတော့ ဖျားနေအုံးမယ် ဒေါက်တာ Han"
"ဟုတ်ကဲ့...ပြန်ရအောင် Hanna"
လက်ကိုဆွဲကာခေါ်ပင်မဲ့ မငြင်းသော်လည်း မလိုက်ချင်သလို အနည်းငယ်တောင့်ထားသည်။ အားနဲ့မသိမသာဆွဲခေါ်လာလိုက်ပြီး ကားထဲတွင် ဝင်ထိုင်စေလိုက်ကာ ထိုအိမ်ထဲမှ ထွက်လာခဲ့သည်။
...
အခန်းထဲရောက်တော့ ဆွဲကိုင်ထားသည့်လက်ကိုဖြုတ်ကာ ဆိုဖာအဖျားတွင် ရေစိုကြီးနဲ့ သွားထိုင်နေသည့် Taehyung ကိုကြည့်လိုက်သည်။
စိတ်ကောက်နေတာ...ဘယ်လိုမှချော့မရအောင် စိတ်ကောက်နေတာ။ အကြောင်းက အော်လို့တဲ့။ သူကကော ကိုယ့်ကို ပြောချင်ရာတွေပြောတော့ ဒေါသမထွက်ရဘူးတဲ့လား။
Kim Taehyung က သူ့ဘက်ဘဲ နာတတ်တာလား။ ဒီကောင်လည်းနာတတ်တာဘဲလေ။ သည်းခံနေတာကို ဆိုးချင်သလိုဆိုးနေတာ။
"ဖျားလိမ့်မယ်"
"အဲ့တာ ငါ့သောက်ကြောင်းလေ..."
ငိုထားခြင်းကြောင့် နှာသံလေးကထွက်နေကာ မျက်နှာလေးကလည်းရဲနေသေးသည်။ မျက်လုံးကို မှိတ်လျက် ခါးကိုထောက်ကာ သက်ပြင်းချလိုက်ပြီး ပြန်ဖွင့်ကာ ရှေ့က ဂျစ်ကန်ကန်ထိုင်နေသည့် ပုံရိပ်လေးကို ကြည့်လိုက်သည်။
"ကိုယ်တောင်းပန်ပြီးပြီလေကွာ"
"မင်းငါ့ကိုတော်တော်မုန်းနေတာမလား..."
"ဘာဆိုင်လို့လဲကွာ Taehyung ရာ"
"မင်ငါ့ကိုနှိပ်စက်ချင်လို့ လက်ထပ်တာမလား...ငါ့ကိုရိုက်သတ်မှာဆို..."
"ကိုယ့်ကိုဘာဖြစ်စေချင်တာလဲ...စိတ်မထင်ရင် စုတ်ပြတ်သတ်အောင်လုပ်ပစ်မှာနော်...မင်းတင်ပါးတွေက အစ ကိုက်ဖဲ့ပစ်မှာ....ဘာမှတ်နေလဲ"
"ကြည့်လေ...ကြည့်...မင်းပြောပြန်ပြီ...ငါလည်းလူဘဲ နာတတ်တယ်...မင်းအားကြီးတယ်ဆိုတိုင်းလုပ်ချင်တာလုပ်လို့ရမလား..."
ချမ်းကလည်းချမ်းနေသေးတာကို ကြိတ်မှိတ်ပြီး Jeon Henry ကိုပြန်စွာနေတာဖြစ်သည်။ ဘယ်လိုမှ ဒီကိစ္စပြီးမှာလဲဆိုတာ Jeon Henry မစဉ်းစားတတ်တော့တာဘဲ။
ဒီကိစ္စမပြီးမချင်း Kim Taehyung တို့အဝတ်အစားလဲမှာ မဟုတ်ဘူးဆိုတာ လက်ခံလိုက်ရပြီး အလိုလိုမှနေမကောင်းဖြစ်ထားတာမို့ ထပ်ဖြစ်ဖို့လွယ်ကူသွားမှာဘဲ။
ဒါပေမဲ့ဒီကောင်က အလျော့ပေးလွန်းလို့ Kim Taehyung တို့က ဒီကောင့်အပေါ်ကို စိတ်ကြိုက်အနိုင်ယူနေတာဖြစ်သည်။
အနားသို့အနည်းငယ်တိုးကပ်သွားလိုက်တော့ Jeon Henry ကို စူးစမ်းသလို မော့ကြည့်လာသည်။
တစ်ခုခုလူကို နာအောင်လုပ်လိမ့်မယ်လို့တွေးလိုက်ပင်မဲ့ တကယ်တမ်းအတွေးနဲ့အမြင်နဲ့ဟာ တစ်ခြားစီဖြစ်သွားကာ Jeon Henry ကိုအံ့ဩသလို ကြည့်လိုက်သည်။
ရုတ်တရက်ဒူးထောက်လိုက်ကာဖြင့် နားရွက်ကိုလည်း ဆွဲထားလျက်။
"ဘာ...ဘာလုပ်တာလဲ Jeon Henry..."
အခုပုံစံက နားရွက်ဆွဲကာ ဒူးထောက်တောင်းပန်နေသည့် ပုံစံနဲ့အရမ်းတူနေတယ်မလား။
ပြီးတော့ ဒါကြီးက Taehyung ကိုလုံးဝစိတ်ကောက်ပြေစေဖို့အတွက် အလျော့ပေးနေတာနဲ့ အရမ်းကိုတူလွန်းနေသေးသည်။
"ကိုယ်တောင်းပန်ပါတယ်ကွာ...အော်မိတာကော ခြောက်မိတာအတွက်ကော ကိုယ်တောင်းပန်ပါတယ်နော်...စိတ်လည်းမကောက်ပါနဲ့တော..."
"Jeon Henry"
"မင်းစိတ်ဆိုးပြေပြီဆိုမှ ကိုယ်ထမှာမို့...စိတ်လျော့ပေးပါနော် ကိုယ်တောင်းပန်ပါတယ်ကွာ"
"မင်းငါ့ကိုလူဆိုးဇာတ်သွင်းနေတာလား"
"ဟာ...မဟုတ်ပါဘူးကွာ...ကိုယ်တကယ် စိတ်လျော့ပြီး စိတ်ရင်းနဲ့တောင်းပန်တာပါကွာ..."
ထိုအခါမှ တကယ်လားဆိုသလို မျက်လုံးလေးကို တစ်ဖန်လှန်ကြည့်လာသည်။ ယခုသူတို့အခြေအနေက အနည်းငယ်တော့ရယ်ချင်စရာကောင်းနေမလား။
နှစ်ဖက်လုံး မလျော့ဘူးဆိုရင် ပိုဆိုးမှာမို့ နောက်ဆုံး Taehyung ကလည်း တောင်းပန်ခြင်းကို လက်ခံလိုက်သည်။
"ငါစိတ်မဆိုးတော့ပါဘူး..."
Jeon Henry သည်မျက်နှာငယ်လေးလုပ်ထားသည်မို့ အနည်းငယ်ပြင်လိုက်ပြီး မသိမသာ ပြုံးကာ ဆိုဖာပေါ်တွင် ထိုင်နေသည့် Taehyung ပေါ်တွင် အုပ်မိုးလိုက်တော့ Taehyung မှာ အလှည့်တကြားဖြင့်။
"မင်း...ဘာလုပ်တာလဲ Jeon Henry...ငါ့ပေါ်က ဖယ်စမ်း"
"မင်းစိတ်ပြေဖို့ကိုယ်တောင်းပန်ပြီးပြီ...အခုကိုယ့်အလှည့်"
"ဟင့်အင်း...အဲ့တာ မင်းအကျင့်ယုတ်တာ...ဖယ်စမ်းပါ...Jeon Henry ရာ"
"ဟွန့်...ရေအတူတူချိုးမယ်...ရေချိုးနေတဲ့တစ်လျှောက်မင်းကို ကိုယ်စိတ်တိုင်းကျနမ်းမယ်..."
"ဟင့်အင်း...မင်းအကြောင်းငါသိတယ်...မချိုးဘူး...နမ်းလည်းမနမ်းဘူး"
"ငြင်းတာ နောက်ကျသွားပြီ...အခုတင်ကိုယ်မင်းကိုရေချိုးခန်းထဲခေါ်သွားပြီး စိတ်ကြိုက် ပြုမူတော့မှာ"
"Jeon Henry!!!"
...
Feedback လေးတွေအတွက် ကျေးဇူးတင်ပါတယ်...
31.1.2024 (မနက် 6နာရီ 46မိနစ်)
By Sundi Minie
Zawgyi
မိုးေရထဲကေန ေျပးလာမိသည္။ ဝမ္းနည္းစိတ္ေတြေကာ ေဒါသထြက္စိတ္တစ္ခ်ိဳ႕ေတြေကာ...ေနာက္ဆုံး မနာလိုစိတ္နဲ႕အတူ ေျပးလာခဲ့မိသည္။
အိမ္ၿခံတံခါးႀကီးက အႀကီးႀကီးျဖစ္သလို ပိတ္ထားျခင္းေၾကာင့္ ဝင္လို႔မရေပ။ မိုးေတြက သည္းထန္စြာ ႐ြာသြန္းေနစဲပင္။
Henry ရဲ႕ သတင္းကို ျမင္လိုက္ျခင္းေၾကာင့္ အလန႔္တၾကားေမးခြန္းမ်ားစြာထုတ္ခ်င္စိတ္ေၾကာင့္ ေျပးထြက္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
တံခါးေတြ အကုန္ပိတ္ထားျခင္းေၾကာင့္ Henry ျပန္မေရာက္ေသးဘူးဆိုတာ သိသာေနျခင္းေၾကာင့္ ၿခံေပါက္တြင္ ထိုင္ခ်ကာ Henry ကိုေစာင့္ေနမိသည္။
အဆုံးအထိ လက္မေလ်ာ့ခ်င္တဲ့စိတ္ေသးေသးေလးေၾကာင့္ Han ရဲ႕ လက္ထပ္ပြဲအေျဖကိုလည္း မေျဖရသလို Henry ကိုခ်စ္တဲ့စိတ္ေလးကိုဘဲ သိတာျဖစ္သည္။
ကားဟြန္းတီးသံေၾကာင့္ ဆက္ခနဲတုန္ရီသြားၿပီး မတ္တပ္ထရပ္လိုက္ေတာ့ Henry ရဲ႕ ကားျဖစ္သည္။
ထိုအခါ ၿခံတံခါးအလိုလိုပြင့္သြားၿပီး မရွက္မ႐ြံ႕ၿခံထဲသို႔ လိုက္ဝင္မိလ်က္ျဖင့္။
ကားရပ္သြားသည္ႏွင္ အိမ္ထဲက အန္တီတစ္ေယာက္က ေျပးထြက္လာသည္။ ထိုအခါ Henry ကလည္း ကားေပၚကေန ဆင္းလာသည္။
"မာမီျပန္ေရာက္ေနတာလား"
Henry က သူမကိုလည္း ၾကည့္လာၿပီး ထိုအန္တီကို ျပန္ၾကည့္လာသည္။
"မင္းဒီေလာက္ေမႊထားတာ မာမီျပန္လာရမွာေပါ့....သားငယ္ေကာ"
ကားထဲကို ေမွးဆတ္ျပသည္။ သေဘာက ကားထဲမွာေပါ့။
"စိတ္ေကာက္ေနတယ္...အဲ့တာမို႔ေၾကာင့္ ဘာျဖစ္တာလဲ ေမးခြန္းမထုတ္ၾကနဲ႕...အရမ္းေခ်ာ့ရခက္လို႔"
"သမီးက ဘယ္သူလဲ...မိုးေတြလည္း စို႐ြဲေနလို႔ပါလား"
အခုမွ သားအမိႏွစ္ေယာက္လုံး Hanna ဘက္ကိုအာ႐ုံေရာက္လာေတာ့ၿပီးအရင္ဆုံး Henry ရဲ႕အေမျဖစ္သူက ေမးလာသည္။ ဘာေျဖလို႔ ေျဖရမယ္မွန္းမသိမို႔ စကားလုံးေတြဟာလည္း ေပ်ာက္ရွသြားလ်က္ျဖင့္။
"ကြၽန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းပါ မာမီ...မာမီေနာက္လိုက္သြားလိုက္ Hanna...မင္းၾကာရင္ ဖ်ားလိမ့္မယ္..ကိုယ္ Han ကို ဖုန္းဆက္ေခၚထားလိုက္မယ္"
"မေခၚနဲ႕ Henry...ကြၽန္မဒီတိုင္းရွင္နဲ႕စကားေျပာစရာရွိလို႔...အခ်ိန္ရလား"
"အခုေတာ့မရေသးဘူး...ကားထဲကတစ္ေယာက္ကိုေခ်ာ့ရအုံးမွာမို႔..မင္းေစာင့္နိုင္ပါ့မလား"
သူမစကားေတြက Henry အတြက္အေရးမႀကီးဆိုတာ သိပ္ကိုသိသာေနေသးသည္။ သို႔ပင္မဲ့ ေျပာခ်င္စိတ္က မ်ားေနျခင္းေၾကာင့္ Henry ကိုေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္ကာျဖင့္ လက္ခံလိုက္သည္။
"ထြက္ခဲ့ Taehyung..."
အျပင္က ရွိေနသည့္ အမ်ိဳးသမီးႏွစ္ေယာက္ကပါ ကားထဲက ရွိေနသည့္ Taehyung ကို စိတ္ဝင္တစားအာ႐ုံစိုက္ေနၾကသည္။
"အိမ္ေရာက္ၿပီ ကားထဲက ထြက္ခဲ့ေတာ့"
"ငါ့ကို မေခၚနဲ႕...လႊတ္ထားစမ္းပါ Jeon Henry ရာ"
"မာမီေရာက္ေနၿပီ...အရမ္းမဂ်စ္နဲ႕ Taehyung...လာခဲ့ပါ...ဖ်ားလိမ့္မယ္..."
မာမီနဲ႕ ကိုင္ေပါက္မွသာ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ကားထဲကေန ထြက္လာၿပီး ရွိေနသည့္လူေတြကို တစ္လွည့္စီၾကည့္သည္။
"ဘာလို႔မင္းကိုစိတ္ဆိုးေနတဲ့အခ်ိန္မွ လူစုံေနရတာလဲ Jeon Henry"
"ကိုယ္ကဘယ္သိမွာလဲ...မာမီျပန္ေရာက္ေနမွန္းလည္း ကိုယ္မွမသိတာ..."
Jeon Henryရဲ႕လက္ေမာင္းကိုလည္း မသိမသာ ဆြဲဆိတ္ေသးသည္။ ထို႔ေနာက္ Hanna ကိုျမင္သည္ႏွင့္ Taehyung ရဲ႕မ်က္လုံးေလးဟာ တည္ၿငိမ္သြားလ်က္ စူးစမ္းသလိုၾကည့္သည္။
"ေဒါက္တာ Han နဲ႕လက္ထပ္မယ့္သူပါ"
ထိုအခါမွ ရွက္ကိုးရွက္ကန္းျဖစ္သြားၿပီး ဆြဲဆိတ္ခံထားရသည့္ လက္ေမာင္းေပၚ ထပ္ရိုက္ေသးသည္။
Jeon Henry သည္ Taehyung စိတ္ဆိုးစိတ္ေကာက္သည့္အခ်ိန္က်ရင္ ေရာသမေမႊ ထုရိုက္ခံရေတာ့တာဘဲ။
ထိုအခါမွ Hanna ကိုႏႈတ္ဆက္သလိုလည္း ၿပဳံးျပလာၿပီး Hanna ကလည္း မသိမသာၿပဳံးျပလာသည္။ ခ်က္ခ်င္း Taehyung ကိုၾကည့္ၿပီး တည္သြားလ်က္ အၾကည့္လည္းလႊဲသြားလိုက္ေသးသည္။
"ကဲကဲ...စိတ္ေကာက္ရန္ျဖစ္လည္းအထဲေရာက္မွ သတ္ၾကပါ...ဖ်ားလိမ့္မယ္ သားငယ္...Henry သားငယ္ကိုေခၚသြားေတာ့...မာမီဒီက ကေလးမကို ေခၚသြားမယ္"
မာမီ့ကို ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္ၿပီး Taehyung ရဲ႕လက္ကိုဆြဲကာ အေပၚထပ္ အခန္းဘက္သို႔ တက္လာခဲ့ေတာ့သည္။
"သမီးနာမည္က Hanna ထင္တယ္...Henry ညတိုင္းကုန္ဆုံးတတ္တဲ့ဘားမွာ အလုပ္လုပ္တာမလား"
"ဟုတ္ပါတယ္..."
"စကားပုလႅင္ခံတာ အန္တီ့အက်င့္မဟုတ္တာမို႔ လိုရင္းဘဲေျပာမိမယ္ထင္တယ္...သူမ်ားသားသမီးကိုလည္းအထင္မေသးတတ္တာမို႔ သမီးစိတ္ထဲ ဘာေတြးေနလဲ ဘာလိုခ်င္ေနလဲဆိုတာ ဘယ္ေျခလွမ္းလွမ္းေနလဲဆိုတာ သိတာမို႔ ေနာက္ဆုတ္လိုက္ပါ"
"ကြၽန္မ Henry ကိုခ်စ္တယ္...Henry ကတစ္ေယာက္ရွိေနခဲ့တဲ့တစ္ေလွ်ာက္လုံးမွာ သူ႕ရဲ႕စိတ္အေျခအေနအတြက္ ကြၽန္မကိုဘဲအားကိုးခဲ့တာ...အခုသူခ်စ္တဲ့သူေပၚလာတဲ့အခ်ိန္မွ ကြၽန္မကို ေဘးထုတ္ခြင့္မရွိဘူးမလား"
"မင္းကိုဘဲ အရင္ဆုံး Henry နားမွာရွိခဲ့တယ္လို႔ထင္ရတာလဲ...Taehyung က လြန္ခဲ့တဲ့ 10 ႏွစ္ အန္တီ့သား Jeon Henry အသက္ 16ႏွစ္ကတည္းက ရွိခဲ့တာ...အဲ့ဒီကတည္းက သားက Taehyung ကိုအ႐ူးအမူးခ်စ္ခဲ့တာ..."
"ဒါေပမဲ့ Henry လိုအပ္တဲ့အခ်ိန္တိုင္း ကြၽန္မက ရွိေနခဲ့တာပါ"
"အန္တီ့သားက ေခၚခဲ့လိုမဟုတ္ဘူးလား...သမီးအသဲအသန္လိုခ်င္ေနတဲ့ အန္တီ့သားကို သမီးမနာလိုျဖစ္ေနတဲ့ Kim Taehyung ကလွလွပပေလး ျငင္းထားတာ...အဲ့အခ်က္နဲ႕တင္ သမီးက Taehyung နဲ႕ ယွဥ္နိုင္စရာမရွိေတာ့ဘူး...အန္တီ့သားႏွစ္ေယာက္ကိုမေနာက္ယွက္ဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္...အန္တီက သားငယ္ကိုအထိအခိုက္ခံမွာမဟုတ္လို႔ဘဲ...မင္းလည္းခ်မ္းေနၿပီဆိုေတာ့ အဝတ္အစားလဲဖို႔ စီစဥ္ေပးမယ္"
ထိုအခါ ၿခံထဲသို႔ ကားတစ္စီးက ဝင္လာသည္။ အနီးနားေရာက္ေတာ့ ၾကည့္လိုက္သည့္အခ်ိန္တြင္ ေဒါက္တာ Han ရဲ႕ကားျဖစ္ေနသည္။
Jeon Henry ဖုန္းဆက္ထားတာျဖစ္ေလာက္မယ္။
ကားေပၚကေန ဆင္းလာၿပီး ရပ္ေနသည့္အမ်ိဳးသမီးႏွစ္ေယာက္အနားသို႔သြားကာ Hanna ရဲ႕လက္ကိုဆြဲလိုက္ကာ သူ႕ရဲ႕အနားသို႔ကပ္ေစလိုက္ၿပီး Jeon မာမီကို ႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္။
"ေဒါက္တာ Han...သားေခၚထားတာနဲ႕တူတယ္"
"ဟုတ္တယ္...ကြၽန္ေတာ့္သတို႔သမီးက ဒီေရာက္ေနတယ္ဆိုလို႔ လာေခၚတာပါ..."
"ဂ်ဴတီခ်ိန္ႀကီးမလား....မဟုတ္လည္း အန္တီက အဝတ္အစားလဲခိုင္းၿပီး ဒီမွာေနခိုင္းမို႔ပါ"
"ရပါတယ္..ကြၽန္ေတာ္လည္းအလုပ္ၿပီးၿပီမို႔ ျပန္ေခၚသြားလိုက္ပါ့မယ္...Henry နဲ႕ဖုန္းထဲမွာ စကားေျပာၿပီးၿပီ ကြၽန္ေတာ္ဝင္ႏႈတ္မဆက္ေတာ့ဘူးေနာ္...ကြၽန္ေတာ္တို႔ကိုသြားခြင့္ျပဳပါ အန္တီ..."
"ဟုတ္ၿပီ..ဂ႐ုစိုက္သြားၾကပါ...အိမ္ေရာက္ရင္ဇနီးေလာင္းေလးကိုလည္းဂ႐ုစိုက္လိုက္အုံးေနာ္...မဟုတ္ရင္ ၾကာေတာ့ ဖ်ားေနအုံးမယ္ ေဒါက္တာ Han"
"ဟုတ္ကဲ့...ျပန္ရေအာင္ Hanna"
လက္ကိုဆြဲကာေခၚပင္မဲ့ မျငင္းေသာ္လည္း မလိုက္ခ်င္သလို အနည္းငယ္ေတာင့္ထားသည္။ အားနဲ႕မသိမသာဆြဲေခၚလာလိုက္ၿပီး ကားထဲတြင္ ဝင္ထိုင္ေစလိုက္ကာ ထိုအိမ္ထဲမွ ထြက္လာခဲ့သည္။
...
အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ဆြဲကိုင္ထားသည့္လက္ကိုျဖဳတ္ကာ ဆိုဖာအဖ်ားတြင္ ေရစိုႀကီးနဲ႕ သြားထိုင္ေနသည့္ Taehyung ကိုၾကည့္လိုက္သည္။
စိတ္ေကာက္ေနတာ...ဘယ္လိုမွေခ်ာ့မရေအာင္ စိတ္ေကာက္ေနတာ။ အေၾကာင္းက ေအာ္လို႔တဲ့။ သူကေကာ ကိုယ့္ကို ေျပာခ်င္ရာေတြေျပာေတာ့ ေဒါသမထြက္ရဘူးတဲ့လား။
Kim Taehyung က သူ႕ဘက္ဘဲ နာတတ္တာလား။ ဒီေကာင္လည္းနာတတ္တာဘဲေလ။ သည္းခံေနတာကို ဆိုးခ်င္သလိုဆိုးေနတာ။
"ဖ်ားလိမ့္မယ္"
"အဲ့တာ ငါ့ေသာက္ေၾကာင္းေလ..."
ငိုထားျခင္းေၾကာင့္ ႏွာသံေလးကထြက္ေနကာ မ်က္ႏွာေလးကလည္းရဲေနေသးသည္။ မ်က္လုံးကို မွိတ္လ်က္ ခါးကိုေထာက္ကာ သက္ျပင္းခ်လိဳက္ၿပီး ျပန္ဖြင့္ကာ ေရွ႕က ဂ်စ္ကန္ကန္ထိုင္ေနသည့္ ပုံရိပ္ေလးကို ၾကည့္လိုက္သည္။
"ကိုယ္ေတာင္းပန္ၿပီးၿပီေလကြာ"
"မင္းငါ့ကိုေတာ္ေတာ္မုန္းေနတာမလား..."
"ဘာဆိုင္လို႔လဲကြာ Taehyung ရာ"
"မင္ငါ့ကိုႏွိပ္စက္ခ်င္လို႔ လက္ထပ္တာမလား...ငါ့ကိုရိုက္သတ္မွာဆို..."
"ကိုယ့္ကိုဘာျဖစ္ေစခ်င္တာလဲ...စိတ္မထင္ရင္ စုတ္ျပတ္သတ္ေအာင္လုပ္ပစ္မွာေနာ္...မင္းတင္ပါးေတြက အစ ကိုက္ဖဲ့ပစ္မွာ....ဘာမွတ္ေနလဲ"
"ၾကည့္ေလ...ၾကည့္...မင္းေျပာျပန္ၿပီ...ငါလည္းလူဘဲ နာတတ္တယ္...မင္းအားႀကီးတယ္ဆိုတိုင္းလုပ္ခ်င္တာလုပ္လို႔ရမလား..."
ခ်မ္းကလည္းခ်မ္းေနေသးတာကို ႀကိတ္မွိတ္ၿပီး Jeon Henry ကိုျပန္စြာေနတာျဖစ္သည္။ ဘယ္လိုမွ ဒီကိစၥၿပီးမွာလဲဆိုတာ Jeon Henry မစဥ္းစားတတ္ေတာ့တာဘဲ။
ဒီကိစၥမၿပီးမခ်င္း Kim Taehyung တို႔အဝတ္အစားလဲမွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ လက္ခံလိုက္ရၿပီး အလိုလိုမွေနမေကာင္းျဖစ္ထားတာမို႔ ထပ္ျဖစ္ဖို႔လြယ္ကူသြားမွာဘဲ။
ဒါေပမဲ့ဒီေကာင္က အေလ်ာ့ေပးလြန္းလို႔ Kim Taehyung တို႔က ဒီေကာင့္အေပၚကို စိတ္ႀကိဳက္အနိုင္ယူေနတာျဖစ္သည္။
အနားသို႔အနည္းငယ္တိုးကပ္သြားလိုက္ေတာ့ Jeon Henry ကို စူးစမ္းသလို ေမာ့ၾကည့္လာသည္။
တစ္ခုခုလူကို နာေအာင္လုပ္လိမ့္မယ္လို႔ေတြးလိုက္ပင္မဲ့ တကယ္တမ္းအေတြးနဲ႕အျမင္နဲ႕ဟာ တစ္ျခားစီျဖစ္သြားကာ Jeon Henry ကိုအံ့ဩသလို ၾကည့္လိုက္သည္။
႐ုတ္တရက္ဒူးေထာက္လိုက္ကာျဖင့္ နား႐ြက္ကိုလည္း ဆြဲထားလ်က္။
"ဘာ...ဘာလုပ္တာလဲ Jeon Henry..."
အခုပုံစံက နား႐ြက္ဆြဲကာ ဒူးေထာက္ေတာင္းပန္ေနသည့္ ပုံစံနဲ႕အရမ္းတူေနတယ္မလား။
ၿပီးေတာ့ ဒါႀကီးက Taehyung ကိုလုံးဝစိတ္ေကာက္ေျပေစဖို႔အတြက္ အေလ်ာ့ေပးေနတာနဲ႕ အရမ္းကိုတူလြန္းေနေသးသည္။
"ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ကြာ...ေအာ္မိတာေကာ ေျခာက္မိတာအတြက္ေကာ ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္...စိတ္လည္းမေကာက္ပါနဲ႕ေတာ..."
"Jeon Henry"
"မင္းစိတ္ဆိုးေျပၿပီဆိုမွ ကိုယ္ထမွာမို႔...စိတ္ေလ်ာ့ေပးပါေနာ္ ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ကြာ"
"မင္းငါ့ကိုလူဆိုးဇာတ္သြင္းေနတာလား"
"ဟာ...မဟုတ္ပါဘူးကြာ...ကိုယ္တကယ္ စိတ္ေလ်ာ့ၿပီး စိတ္ရင္းနဲ႕ေတာင္းပန္တာပါကြာ..."
ထိုအခါမွ တကယ္လားဆိုသလို မ်က္လုံးေလးကို တစ္ဖန္လွန္ၾကည့္လာသည္။ ယခုသူတို႔အေျခအေနက အနည္းငယ္ေတာ့ရယ္ခ်င္စရာေကာင္းေနမလား။
ႏွစ္ဖက္လုံး မေလ်ာ့ဘူးဆိုရင္ ပိုဆိုးမွာမို႔ ေနာက္ဆုံး Taehyung ကလည္း ေတာင္းပန္ျခင္းကို လက္ခံလိုက္သည္။
"ငါစိတ္မဆိုးေတာ့ပါဘူး..."
Jeon Henry သည္မ်က္ႏွာငယ္ေလးလုပ္ထားသည္မို႔ အနည္းငယ္ျပင္လိုက္ၿပီး မသိမသာ ၿပဳံးကာ ဆိုဖာေပၚတြင္ ထိုင္ေနသည့္ Taehyung ေပၚတြင္ အုပ္မိုးလိုက္ေတာ့ Taehyung မွာ အလွည့္တၾကားျဖင့္။
"မင္း...ဘာလုပ္တာလဲ Jeon Henry...ငါ့ေပၚက ဖယ္စမ္း"
"မင္းစိတ္ေျပဖို႔ကိုယ္ေတာင္းပန္ၿပီးၿပီ...အခုကိုယ့္အလွည့္"
"ဟင့္အင္း...အဲ့တာ မင္းအက်င့္ယုတ္တာ...ဖယ္စမ္းပါ...Jeon Henry ရာ"
"ဟြန႔္...ေရအတူတူခ်ိဳးမယ္...ေရခ်ိဳးေနတဲ့တစ္ေလွ်ာက္မင္းကို ကိုယ္စိတ္တိုင္းက်နမ္းမယ္..."
"ဟင့္အင္း...မင္းအေၾကာင္းငါသိတယ္...မခ်ိဳးဘူး...နမ္းလည္းမနမ္းဘူး"
"ျငင္းတာ ေနာက္က်သြားၿပီ...အခုတင္ကိုယ္မင္းကိုေရခ်ိဳးခန္းထဲေခၚသြားၿပီး စိတ္ႀကိဳက္ ျပဳမူေတာ့မွာ"
"Jeon Henry!!!"
...
Feedback ေလးေတြအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္...
31.1.2024 (မနက္ 6နာရီ 46မိနစ္)
By Sundi Minie