မနက္ 4 နာရီေလာက္အထိ အိပ္ေမာက်ေနတဲ့ေကာင္ေလးရဲ႕ေဘးမွာ ေခါင္းပြတ္ေပးေနခဲ့ေပမယ့္ ထိုေကာင္ေလးကေတာ့ မ်က္ရည္ေပါက္ေလးေတြက က်စျပဳေနခဲ့သည္။
အိပ္မက္ေတြမ်ားမက္ေနတာလားကြာ။
မင္းရဲ႕ အိပ္မက္ထဲမွာမင္းကိုဘယ္သူေတြ ေသာကေပးေနသလဲ။
ကိုယ္မင္းရဲ႕ အိပ္မက္ထဲကိုဝင္လို႔ရနိုင္ရင္ ဝင္ခဲ့ၿပီးကာကြယ္ေပးခ်င္သည္။
႐ြတ္!!!
မေနနိုင္ေတာ့တာနဲ႕ ႏွဖူးေလးကို အသံျမည္တဲ့အထိ အနမ္းေပးလိုက္၏ ဒီတခါေပးရတာတကယ္အားရစရာပါ ။အိပ္ေနတဲ့ေကာင္ေလးအႏွောက္အယွက္ျဖစ္မည္ဆိုတာေၾကာင့္သူနဲ႕ေဝးရာမွာဘဲေနေပးသင့္ပါသည္။
ေဒါင္.....
"ဆြမ္းေတာ္ဗ်ိဳ!!"
ကိုရင္ေလးတို႔ေတာင္ ဆြမ္းခံႂကြေနၿပီဆိုလွ်င္ အခ်ိန္ကလည္း မိုးလင္းေနေလာက္သည္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္စြာနဲ႕ ညထဲကစာထိုင္ဖတ္ေနတာ အခုထိ အိပ္မေပ်ာ္နိုင္ခဲ့။
"အင္း...ဟင္...ဝါး"
ထိုေကာင္ေလးကေတာ့ ေျပာခ်င္ရာေျပာၿပီးေကာင္းေကာင္းအိပ္ေမာက်တယ္ထင္ပါတယ္
"ပုံတိုင္းေရ "
"အင္းရာခ်ီနိုးၿပီလား "
"နိုးၿပီ ဒီေန႕ဘာအနံ႕မွမရပါလား ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ မနက္စာေရာ "
ဒီလိုေမးေတာ့မယ္ဆိုတာသိေနၿပီေလ။
ညကလည္းစိတ္ေကာက္တာလားဘာလားမသိ ထမင္းမစားဘဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားတာ။
မနက္က်ေတာ့လည္းအဆင္ေျပသြားတာထင္ပါရဲ႕ ခ်က္ခ်င္းကို အစားကိုေမးခ်တာ
သို႔ေပမယ့္ ဘာမွေတာ့ခ်က္မထား။
"ကိုယ္မခ်က္ရေသးဘူး ကိုယ္တို႔အတူတူေဈးသြားၾကမလား "
"ေနပါအုန္းမင္း "
"အမ္"
ပုံတိုင္းမ်က္ႏွာကိူသူ၏ လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႕ ေသခ်ာကိုင္ၾကည့္ၿပီး၍
"ပုံတိုင္း မင္းမအိပ္ရေသးဘူးမလား ဘာလို႔လဲ"
"အိပ္မေပ်ာ္လို႔ စာထိုင္ဖတ္ေနတာ မိုးလင္းတာေတာင္မသိလိုက္ဘူးေလ"
"မင္းကေတာ့က်စ္"
စိတ္ပူေအာင္လုပ္ေနတာဘဲ အသက္ႀကီးၿပီး
အိပ္ခ်ိန္ပုံမွန္ရွိရမယ္ဆိုတာကိုမသိတာလား။
"ကိုယ္စာအုပ္ဖတ္ေနတုန္း စာေၾကာင္းေလးတစ္ေၾကာင္းက ကိုယ္နဲ႕တိုက္ဆိုင္သြားတယ္ထင္ပါရဲ႕ "
"ဘာစာေၾကာင္း "
"ဝမ္းနည္စရာဆိုတာ
ဆုံး႐ူံးလိုက္ရမွမဟုတ္ဘူး ။
ကိုယ္သံေယာစဥ္ထားတဲ့လူက
ေပါ့ေပါ့တန္တန္ဆက္ဆံလိုက္တဲ့အခါ
သူ႕အလိုလိုျဖစ္ေပၚလာတက္တယ္တဲ့.."
"အဲ့ေတာ့ ငါ့ကိုေျပာခ်င္တာလားငါကေပါ့ေပါ့တန္တန္ဆက္ဆံမိေနတာလား
ေအာ္ ေတာင္းပန္တယ္ေနာ္ အခုေတာ့ လယ္ထဲသြားၿပီ ထမင္းခ်ိဳင့္လဲလာမပို႔နဲ႕ေတာ့မင္းတာဝန္လဲ ထမ္းေဆာင္စရာမလိုေတာ့ဘူး"
"ကိုယ္လည္း ကိုယ့္တာဝန္မထမ္းေဆာင္ေပးေတာ့ပါဘူး "
"ဘာ!!မင္း "
ထြက္မည္လုပ္မွ ပုံတိုင္းေျပာတဲ့စကားေၾကာင့္ ေဒါသထြက္မိကာ လက္ကို နာနာက်င္က်င္ဘဲ ဆုပ္ကိုင္ၿပီးမွ ခက္ထန္ေနတဲ့မ်က္လုံးနဲ႕ ပုံတိုင္းရဲ႕စကားကိုေစာင့္ေနလိုက္ေတာ့
"မင္းေတာင္ကိုယ့္တာဝန္ကိုယ္မေက်တာ ကိုယ္ကေရာ ဘာကိစၥနဲ႕ တာဝန္ေက်ေပးရမွာလဲ "
"ငါကဘာေတြမ်ားတာဝန္မေက်ခဲ့လို႔လဲ ေျပာစမ္းပါအုန္း "
"မင္းမေပ်ာ္႐ြင္ခဲ့ဘူးေလ "
"...."
ရာခ်ီကိုင္ထားတဲ့ လက္ကို ျဖဳတ္ၿပီး သူကသာ ရာခ်ီရဲ႕လက္ကိုျပန္ဆြဲလိုက္တာေၾကာင့္
ႏွေယာက္သား နီးကပ္သြားၾက၏
ဒီတခါပုံတိုင္းရဲ႕အၾကည့္ေတြက တခါမွ သူမျမင္ဖူးတဲ့အၾကည့္။
"မင္းေပ်ာ္႐ြင္ေအာင္မေနခဲ့ဘူးေလ!!"
အခုပုံတိုင္းကသူ႕ကို ေအာ္ေနတာလား
"မင္းဘာလို႔လဲ ငါဒီေလာက္တာဝန္ေက်ခဲ့တာကို မင္းက်ေတာ့ဘာလို႔မေက်ခဲ့ရတာလဲ"
"ငါေနေပးေနတာဘဲေလ အေျခအေနအရသူ႕ဘာသာျဖစ္သြားတာကို "
"ကိုယ္ေပးခဲ့တဲ့ ေပ်ာ္႐ႊင္ေအာင္ေနေပးပါဆိုတဲ့ တာဝန္က မင္းအတြက္ေတာ္ေတာ္ခဲယဥ္းေနတာလား "
"မေပ်ာ္႐ႊင္ခဲ့တဲ့သူတစ္ေယာက္က ဘယ္လိုျဖစ္လို႔ ေပ်ာ္႐ႊင္တက္ေတာ့မွာလဲ! "
"မေပ်ာ္႐ႊင္တဲ့သူတစ္ေယာက္မို႔ အတက္နိုင္ဆုံး ေပ်ာ္႐ႊင္ေအာင္ထားေပးေနတယ္မဟုတ္လား "
ခနသာ ၿငိမ္သက္သြားးတာေၾကာင့္ ရာခ်ီပုံတိုင္းနဲ႕ မ်က္ႏွာခ်င္းမဆိုင္ခ်င္ေတာ့ တျခားဘက္ျခမ္းသို႔ လွည့္မိတဲ့ အခါမွာဘဲ
ပုံတိုင္းဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့ လက္ကေန ေရတစ္စက္က်သလိုခံစားလိုက္ရ၏
မဟုတ္မွ ပုံတိုင္းရဲ႕မ်က္ရည္ေတြလား။
"ပုံတိုင္းမင္း "
"..."
"မင္းငိုေနတာလား "
"...."
"ပုံတိုင္းေဆာင္!!!
ငါ့မ်က္ႏွာကိုၾကည့္အုန္းလို႔"
ဒီလိုအေနေအးတဲ့သူတစ္ေယာက္က ဒီအမွိူက္ေကာင္အတြက္ မ်က္ရည္က်ေနခဲ့တာဘဲ
ငါတို႔ရဲ႕ ေ႐ြးခ်ယ္မႈက လမ္းမွားခဲ့တာလား။
ရာခ်ီ့ရဲ႕မ်က္ႏွာကိုပုံတိုင္းမၾကည့္နိုင္ခဲ့ဘဲ
နီးစပ္ရာျဖစ္တဲ့ ရာခ်ီ့ရဲ႕ ပုခုံးထပ္ထံသို႔
ေခါင္းငုံထားလ်က္ ႏွေခါင္း႐ူံ႕သံေလးကလည္းၾကားေနရၿပီ သူဝမ္းနည္းေနၿပီျဖစ္မည္။ပုခုံးထပ္မွာလည္း မ်က္ရည္ေတြနဲ႕ စိုစိစိခံစားေနရၿပီ..သူ႕ကိုဘယ္လို ႏွစ္သိမ့္ေပးနိုင္မလဲ။
"အစ္ကို "
"....."
ရာခ်ီ့ဆီကအသံက သိပ့္ကို နားဝင္ခ်ိဳလြန္းသည္ ဒီအသံကိုၾကားခ်င္ခဲ့တာ ဟိုးငယ္ငယ္ထဲက ျဖစ္ေလာက္မည္ ဒီအသံနဲ႕အတူ "ကိုယ့္ကိုအစ္ကိုလို႔ေခၚေပးရမယ္" ဆိုတဲ့ သူ႕ရဲ႕အသံကို ျပန္ၾကားေယာင္လာခဲ့၏
"ကြၽန္ေတာ့္ကိုၾကည့္ေပးပါအုန္း "
" ...."
"ဝမ္းနည္စရာရွိေနခဲ့ရင္ ကြၽန္ေတာ္ေက်ာပုတ္ေပးပါ့မယ္ "
ဒီတခါေတာ့ ပုံတိုင္းရဲ႕ ေက်ာ္ေလးကိုသာ ပုတ္ေပးေနလိုက္၏ ကိုယ့္ေၾကာင့္ ဝမ္းနည္းသြားတဲ့သူကို ကိုယ္ျပန္ႏွစ္သိမ့္ေပးရမယ္ဆိုတဲ့အခ်က္ကလည္း ပုံတိုင္းသူ႕ကို သင္ေပးခဲ့တဲ့အခ်က္ေပါ့။
"ရာခ်ီ"
"ဗ်ာ..
ကြၽန္ေတာ့္ကို ေျပာစရာရွိေနလား "
"ကိုယ့္ကို အစ္ကိုလို႔ဘဲ အၿမဲေခၚေပးနိုင္မလား"
"အစ္ကို ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ရင္ ကြၽန္ေတာ္ေခၚေပးပါ့မယ္ "
"စိတ္တိုစရာရွိေနရင္ေတာင္ ကိုယ့္ကို အစ္ကိုလို႔ဘဲ ေခၚေပးပါ"
"ေခၚေပးပါ့မယ္ အစ္ကို စိတ္တိုင္းက် ေခၚေပးပါ့မယ္"
အစ္ကို႔ကို ကြၽန္ေတာ္ခ်စ္တယ္ ဒီစကားက အစ္ကိုအတြက္အငိုတိတ္ေအာင္ေျပာေပးခ်င္ေပမယ့္ အစ္ကိုကေလာဘမႀကီးခဲ့ဘဲ အစ္ကို လို႔ သုံးေခၚေပးရင္ေတာင္ အစ္ကိုက ေက်နပ္ေနတာဘဲလား...
အစ္ကိုက ရိုးသားလြန္းေတာ့ ကြၽန္ေတာ္
မစြန႔္လႊတ္ခ်င္ေတာ့ၿပီ။
<><><>
"ဘုရားပန္းေတြ ရမယ္ ဘုရားပန္းေတြ"
"အေဒၚ သေျပတစ္စည္းေလာက္ေပးပါ"
"သေျပက တစ္စည္းဘဲရွိေတာ့တာဆရာမေလးရဲ႕"
စာသင္ခန္းအတြက္ ဧကရီဘုရားပန္းလာဝယ္ေပမယ့္ သေျပက တစ္စည္းဘဲရွိေတာ့သည္တဲ့ ဒါေၾကာင့္တျခားဆိုင္မွာ ေမလို႔သြားခဲ့ေပမယ့္။
"ႏွင္းရည္ညီမေလး "
"ဪအမ ပန္းလာဝယ္တာလား"
"ဟုတ္တယ္ကြယ္ ဒါေပမယ့္လိုခ်င္တဲ့ပန္းကမရွိေတာ့ဘူး "
"အမကဘာပန္းလိုခ်င္တာလဲ "
"သေျပပန္းေလးပါ အၾကာႀကီးလဲထားခံေအာင္ေလ"
ႏွင္းရည္ရဲ႕ ျခင္းထဲမွာလဲ ႏွစ္စည္းဝယ္လာတာေၾကာင့္ တစ္စည္းကိုကမ္းေပးလိုက္၏
"တစ္စည္းဆိုေလာက္တယ္မလားအမ "
"ေလာက္တာေပါ့ ေက်းဇူးေနာ္ ညီမေလး"
"ရပါတယ္ဒါဆိုႏွင္းရည္ျပန္ေတာ့မယ္ "
ႏွင္းရည္ရဲ႕ လက္ေကာက္ဝတ္ကို အရွိန္နဲ႕ လွမ္းဆြဲလိုက္တာ ႏွင္းရည္လွည့္တဲ့ အခ်ိန္မွာ
သူ၏ ဆံႏြယ္ေလးကလည္း ေလထဲ၌ ေမ်ာပါေနတာေၾကာင့္ ဧကရီ ႏွစ္သက္သေဘာက်သည့္အၾကည့္နဲ႕ ၾကည့္ေနလိုက္၏
"အမ ဘာလုပ္တာလဲ "
"မနက္စာ အတူတူဝင္စားၾကမလား အမတစ္ေယာက္ထဲျဖစ္ေနလို႔ "
"ႏွင္းရည္က အိမ္မွာထဲကစားလာခဲ့ၿပီ"
"အာ..ဒါဆိုလည္း တစ္ေယာက္ထဲဘဲစားရေတာ့မွာေပါ့ "
ႏွင္းရည္ဒီတေယာက္ကိုရိပ္မိေနတာၾကာၿပီ
ၿမိဳ႕ကဆရာမကႏွစ္ေယာက္ပါတာကို သူတစ္ေယာက္ထဲဘဲ အၿမဲသြားလာေနတာကို
ဟိုတစ္ေယာက္နဲ႕သူက ဆက္ဆံေရးမေကာင္းတာလား အခုလည္းအေဖာ္မက္ေနတဲ့ပုံနဲ႕မို႔။
"ႏွင္းရည္ေတာ့မစားေတာ့ပါဘူး ဒါေပမယ့္အေဖာ္လိုက္ခဲ့ေပးမယ္ေလ "
"ေက်းဇူးတင္လိုက္တာ "
"ရပါတယ္သြားရေအာင္ေလ ဟိုေဒါင့္မွာ မုန႔္ဟင္းခါးဆိုင္ရွိတယ္ အဲ့ဆိုင္ကအရမ္းေကာင္းတယ္"
"ႏွင္းရည္ေလးးၫြန္းေပးတာမို႔ ဝင္စားၾကည့္မယ္ေလ "
ဆိုင္ကိုေရာက္ေတာ့ ခုံအဝိုင္းေလးေတြရွိတာေၾကာင့္ တစ္ဝိုင္းဘဲရွာထိုင္ၿပီးမွ ႏွင္းရည္ကဘဲဦးေဆာင္ၿပီးမွာေပးလိုက္၏
သိပ္မၾကာပါဘူး မုန႔္ဟင္းခါး တစ္ပြဲကိုလာပို႔၏
"ႏွင္းရည္ ညီမေလးေရာ မစားဘူးလား"
"ႏွင္းရည္က စားခဲ့ပါတယ္ဆို "
"အားနာေပမယ့္ အမဘဲစားေတာ့မယ္ေနာ္"
"ဟုတ္ "
တစ္စြန္းၿပီးတစ္စြန္းစားေနတာ တကယ္ဗိုက္ဆာေနသည့္ပုံ။
"အမရဲ႕သူငယ္ခ်င္းေရာ "
"အာသူက စာလုပ္ေနတာေလ "
"သူကအၿမဲစာလုပ္တယ္ေနာ္ "
"ဟုတ္တယ္ကြယ့္ သူကအၿမဲစာနဲ႕ႏွစ္ပါးသြားေနတာေလ တျခားေတာ့အမလည္းမသိဘူး ခင္သာခင္တာပါ စကားသိပ္မေျပာျဖစ္ဘူးေလ"
"ဪ "
ထိုအမက အိုးဘဲဥကို ဟိုလွိမ့္ဒီလွိမ့္ၾကည့္ေနတာ မႀကိဳက္တာလားဘဲ။
"အမ ဘဲဥမႀကိဳက္ဘူးလား "
"အႏွစ္မႀကိဳက္တာေလ ဒါေၾကာင့္ အႏွစ္မပဲ့ေအာင္ခြဲေနတာ ေခ်ာ္ေခ်ာ္ေနလို႔ "
"ႏွင္းရည္လုပ္ေပးမယ္ေပး "
ပန္းကန္ကိုဆြဲယူၿပီး ဇြန္းနဲ႕ လွိမ့္ခြာေတာ့မွ
ဘဲဥအႏွစ္ေလးက အပစ္အနာမရွိဘဲ ခြာသြား၏
"ေရာ့ရၿပီ "
"ႏွင္းရည္ အႏွစ္ႀကိဳက္လား "
"ႀကိဳက္ပါတယ္ ႏွင္းရည္က အကာဘဲမႀကိဳက္တာ "
"အာ ဆန႔္က်င္ဘက္ေတြဘဲ ဟာ့"
"ရွင္"
"အမက ႏွင္းရည္ကို အႏွစ္ေလးေကြၽးခ်င္လို႔ပါ ဒါက အက်န္လို႔ထင္သြားတာလား "
အားနာေနတာလဲ ႏွစ္ေယာက္မရွိတာ
ႏွင္းရည္နဲ႕ကြာသည္။
"ေပးပါ ညီမစားေပးပါ့မယ္ "
"ဟင္းဟင္း ေကာင္းရဲ႕လား "
ထိုအမက ခုမွဘဲ သေဘာက်စြာရွိေနေတာ့သည္။
"ႏွင္းရည္ေလးက အစားစားတာေတာင္တကယ္လွတာဘဲ "
"ရွင္.."
<><>
"ရာခ်ီကိုယ္ေဈးဝယ္လာၿပီေနာ္ "
ျခင္းထဲမွာေတာ့ ရာခ်ီႀကိဳက္တဲ့ ၾကက္သားကလည္းမဝယ္မျဖစ္ဝယ္လာေသး၏
အ႐ြယ္ဆိုရင္ေတာ့ ကန္စြန္း႐ြက္က အႀကိဳက္ဆုံးမို႔လို႔ပါလာေသး၏ ငပိရည္တို႔စရာ ေျမပဲနဲ႕ ေတာ္ေတာ္ၿမိန္ေလာက္မည္။
"ကြၽန္ေတာ္ ေရတိုက္ဖို႔ေစာင့္ေနတာ ေရာ့"
"ေရေသာက္ဖို႔ေတာင္မလိုပါဘူးဗ်ာ
ဒီကမင္းေယာကၤ်ားက မင္းကိုျမင္တာနဲ႕တင္ အေမာေျပေနပါၿပီဗ် "
"ဟားဟား အစ္ကိုကေတာ့ဗ်ာ "
ဒီေန႕ မနက္ပိုင္းေလးကေတာ့အၿပဳံးေလးနဲ႕ဘဲစတင္ေတာ့မည္။
ယူထားတာကလည္း တစ္ပတ္ေတာင္ရွိေနၿပီ
ရာခ်ီ့ရဲ႕ အႀကိဳက္ကိုလည္းေကာင္းေကာင္းသိေန၏ အခုလည္းသူလယ္ထဲသြားစရာမလိုေသးေတာ့ အိမ္မွာဘဲ နားရမည့္ေနသာ။
"ရာခ်ီဒါဆို ကိုယ္ဟင္းသြားခ်က္အုန္းမယ္ေနာ္ ၾကက္သားက ေၾကာ္မွာဘဲမလား "
ရာခ်ီသူ႕ကိုေျပာဖူးသည္ ရာခ်ီက အႏွစ္ပါတာမႀကိဳက္ဘဲ အေျခာက္သာႀကိဳက္တက္သည္ ၾကက္ဆိုလည္း ေၾကာ္မွ ငါးဆိုလည္းေၾကာ္မွ
အရည္အေသာက္ကိုေတာ့ ကန္းစြန္ရိုးနီခ်ဥ္ဟင္းေလးက သူ႕အႀကိဳက္ တို႔စရာဆိုလည္း သခြားသီးနဲ႕ ခရမ္းျပဳတ္သီးသာ ႀကိဳက္ေသးတာ တဲ့ဗ်ာ..
"ဟင္အင္း"
"ဒါဆို ခ်က္မလို႔လား "
"ဒီေန႕ေတာ့ကြၽန္ေတာ္ခ်က္ေကြၽးမယ္ "
"ေဟာ မလိုပါဘူးဗ်ာ ကိုယ္ကဘဲ ခ်က္ေပးပါ့မယ္ "
"ကြၽန္ေတာ္ခ်က္မယ္လို႔ "
"ကိုယ္ခ်က္ပါ့မယ္ကြာ "
"ဒါဆို မစားဘူး ဒီေနေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ခ်က္ခ်င္လို႔ပါဆို "
တကယ္ေတာ့ သူ၏အေကာင္ေပါက္ေလးရဲ႕လက္ရာကိုလည္းအႀကိဳက္ေတြ႕ေလာက္မည္မဟုတ္ပါ ၿပီးေတာ့ ပင္ပန္းေနမွာကိုလည္းမၾကည့္ခ်င္။
မ်က္ႏွာကို ဆူပုတ္ၿပီးေျပာေနတာမ်ားခေလးတစ္ေယာက္လို ။
ဒီလို ဆူပုတ္ၿပီးေျပာလိုက္တာနဲ႕ ပုံတိုင္းဆိုတဲ့ကိုယ္က အရည္ေပ်ာ္သြားမယ္ထင္ေနတာလား။
"ဟုတ္ပါၿပီခ်က္ ကိုယ္ကို ဝိုင္းကူခြင့္ေတာ့ေပး လွ်ပ္စစ္မီးနဲ႕လုပ္ရမွာေတြကိုယ္စိတ္မခ်ဘဴး "
"ေအးေဆး "
အခုမွဘဲေက်နပ္သြားၿပီး
ျခင္းထဲက ဝယ္လာတာေတြကို ထုတ္လွ်က္
ၾကက္ေပါင္ေတြကိုလည္း ေရေဆးၿပီး
ဆားနႏႊင္းအခ်ိဳမူန႔္ အစအဆုံးလုပ္ေနတာ
ဒီအထိေတာ့ သူလုပ္တက္ေသး၏
ဒါကိုေတာ့ မခ်က္ေသး ပုံတိုင္း သင္ေပးေနတဲ့ ကန္းစြန္း႐ြက္ကိုသာ အရင္ေၾကာ္မည္ျဖစ္တာေၾကာင့္ ေရးေဆးၿပီး တစ္ခုခ်င္းေၾကာ္ေနတာ ဒီအထိေတာ့ မွန္ပါေသးသည္ က်န္တဲ့အထိေတာ့ သူမၾကည့္နိုင္ခဲ့။
"အစ္ကိုေရ "
"ဗ်!"
"ပလက္လာတပ္ေပးအုန္း "
"ဟုတ္ၿပီဟုတ္ၿပီး "
အျပင္မွာထြက္နားေနတုန္း ေခၚတာေၾကာင့္သြားတပ္ေပးရျပန္သည္ မလုပ္ခ်င္ဘူးလို႔လည္းမၿငီးျငဴခ်င္ ဒါကဓာတ္လိုက္မည္ဆိုးတာေၾကာင့္။
"အစ္ကိုေရ အစ္ကိုေရလို႔ "
"ဗ်ာလို႔ "
"ၾကက္ေၾကာ္က ကပ္ေနၿပီ ခနလာလွန္ေပးပါ"
"အင္းအင္း "
သူလုပ္မယ္ဆိုၿပီးထားထားတာ တစ္ခုၿပီးတစ္ခုခိုင္းေနတာ လြန္လာသလိုဘဲ။
"အစ္ကိုေရ "
"ဘာလဲကြာ "
"ဘာလဲစိတ္မရွည္တာလားမေခၚဘူးၾကည့္ အိုးတူးတဲ့အထိထိုင္ၾကည့္ေနပစ္မယ္ "
"မဟုတ္ပါဘူးကြာ "
"ဒါဆိုလည္းၾကက္သားေၾကာ္ထည့္ဖို႔ ပန္းကန္ေလးယူလာေပး "
"ဟုတ္ၿပီ "
အခုလိုျမင္ရင္ ဘယ္သူ႕ကို သတိရၾကလဲ။
ေသခ်ာေပါက္ အိမ္က အေမဘဲမလား။
လုပ္မယ္ဆိုၿပီး တခုၿပီးတစ္ခုခိုင္းတက္တာေလ။
"ေပးပါ အကိုဘဲ ထပ္ေၾကာ္လိုက္မယ္"
ၾကက္သားကလည္းမဲေနၿပီျဖစ္၏
"ရပါတယ္ေပးပါ ကြၽန္ေတာ္ဘဲေၾကာ္မယ္"
႐ြမ္း!!!!
"အာ့ !!"
အိုးထဲထည့္လိုက္တာေၾကာင့္ အပူရွိန္နဲ႕ ဆီေတြထေပါက္က ဇြန္းကိုင္လွန္ေနတဲ့ ရာခ်ီ့ရဲ႕လက္ကို ဆီေပါက္မိေလေရာ။
"ရာခ်ီ အဆင္ေျပလား "
ျဖစ္တာက တစ္ေယာက္က ႐ုတ္႐ုတ္သဲသဲ ဂနာမၿငိမ္ျဖစ္သြားၿပီး ေဆးအသဲသန္ရွာေနတာကတစ္ေယာက္။
"အာ...က်စ္က်စ္ နည္းနည္းဘဲပူတာရတယ္ "
"ဒီကိုလာ"
အိုးအဖုံးေတြမီးေတြကိုခ်ၿပီး ရာခ်ီ့လက္ကိုဆြဲ၍ ဧည့္ခန္းထဲက ထိုင္ခုံမွာထိုင္ေစလိုက္ၿပီး ေဆးကိုလည္းျငင္ျငင္သာသာထည့္ေပးေသးသည္။
"အဆင္ေျပၿပီလား "
"ေျပသြားမွပါ ခနေလးျဖစ္တာပါဆို "
"ေတာက္စ္!!!ရာခ်ီ ကိုယ့္ကို လက္လြတ္စပယ္မေျပာနဲ႕စမ္း!!"
"အစ္ကို ကြၽန္ေတာ့္ကိုေအာ္ေနတာလား"
ပထမဆုံး ေတာက္စ္ေခါက္ၿပီးအသည္းအသန္ေအာ္ျခင္းျဖစ္သည္။
ရာခ်ီက ပထမဆုံးဆက္ဆံခံရတာေၾကာင့္ ထိတ္လန႔္စြာဘဲ။
"မင္းကိုကိုယ္အတန္တန္ေျပာတယ္ မခ်က္ပါနဲ႕ ကိုယ္ခ်က္ေကြၽးပါ့မယ္လို႔ေျပာခဲ့တယ္မလား အခုေတာ့ လက္ပူေလာင္တာဘဲ အဖက္တင္တယ္ "
"ကြၽန္ေတာ့္ကို ဆူေနတာလား "
"ကိုယ္မင္းကို ဘယ္မွာဆူလဲ! "
"အခုဆူေနတာေလ ေအာ္လည္းေအာ္တယ္"
"စိတ္ပူလို႔ေျပာတာနဲ႕ ဆူတာနဲ႕မခြဲျခားနိုင္ေတာ့ဘူးလားကြာ က်စ္!"
"မသိဘူး အခုဆူခံလိုက္ရတာဘဲသိတယ္"
"မင္းကေတာ့ကြာ ဟုတ္ၿပီး ေနာက္ေအာ္လည္းမေအာ္ဘူး ေျပာလည္းမေျပာေတာ့ဘူး ကိုယ့္ကိုလည္းလာမေခၚနဲ႕ မင္းအပူေလာင္ၿပီးခ်က္ေကြၽးတာလဲ မစားနိုင္ဘူး ေတာက္စ္!!"
ထစ္ေငါ့ျခင္းမရွိဘဲ အဆက္အဆက္မရွိေျပာၿပီး အခန္းထဲသို႔ထသြားတဲ့ ပုံတိုင္းေၾကာင့္
ရာခ်ီဆြံအ စြာဘဲ က်န္ခဲ့၏
အခု အစ္ကိုက စိတ္ေကာက္ေနတာလား။
__________________________