##Unicode##
"သော်တာမောင်!!"
ပျိုအော်လိုက်တော့သူမကမျက်နှာငယ်လေးနှင့်။
"မမကလဲမွန်းလေးပါဆို"
"နင်မရှည်ပါနဲ့ အဲ့နာမည်ကငါပေးခဲ့တာပါ။ငါခေါ်ချင်သလိုခေါ်မယ်။ နင့်အပြစ်နင်သိတယ်နော်"
"ဟုတ်"
"သွားခုချက်ချင်းထ!! ငါ့ရှေ့မှာထိုင်ထအခါ၁၀၀လုပ်"
"ဟမ်!!"
ပျို့ကိုကြောင်တောင်တောင်ကြည့်လာတဲ့သူမကြောင့်ပျိုသူမကိုဆွဲထလိုက်သည်။
"ထရပ်!လက်ကနားရွက်ကိုဆွဲ!!ထိုင်!!... ထ!!"
ပျိုခိုင်းသည့်အတိုင်း ကြောင်တောင်တောင်လေးနဲ့
လိုက်လုပ်နေသောသူမကို ပျိုရယ်ချင်မိသော်လည်းစိတ်ကိုထိန်းကာ...
"ထိုင်!!...ထ!! အဲ့လိုအခါတစ်ရာလုပ်"
"အခါတစ်ရာဆိုတာဘာကိုပြောတာလဲဟင်မမ"
"ဟဲ့နင် စာမတတ်ဘူးလား ၁ကနေ၁၀၀ထိလေ။
၁၂၃၄၅၆...."
"မွန်းမှစာမတက်တာ.."
"ဟမ်!!ဘာပြောလိုက်တယ်"
"မွန်းမှပညာမတတ်တာ"
"ဒါတကယ်လားကြီးမြ သူစာမတတ်တာ..."
"ဟုတ်တယ်သမီးပျို သူကျောင်းမနေရဘူးလေ။"
"မဟုတ်သေးပါဘူး ကျောင်းမနေရလဲ ကိုယ်အိမ်မှာဂိုက်ခေါ်ပြလို့ရတာဘဲ နေယံမောင်လုပ်တာ မဟုတ်သေးပါဘူး။"
"ကြီးကြီး မွန်းလေးကို ရေထားပေးနော် မွန်းလုပ်တာပြည့်ပြီဆိုပြော..."
ပြောကာသူမက ပျိုခိုင်းသည့်အတိုင်းလုပ်နေတော့သည်။
"အေးပါအေးပါ။၁...၂.."
"ထားလိုက်တော့။မလုပ်နဲ့တော့။နောက်ခါစိတ်ပူရအောင်လုပ်ကြည့် နင်အသေဘဲ။လာဒီမှာလာထိုင်"
"ဟုတ်.."
သူမပျို့အနားလာထိုင်သည်။
"နင်ဘာစားပြီးပြီလဲ"
"ခေါက်ဆွဲ"
"စားပြီးရင်ပြီးတာဘဲ ။ငါပြန်တော့မယ်။ကြီးမြသမီးပြန်တော့မယ်"
ပျိုပြောပြီးပြန်မလိုလုပ်တော့ကြီးမြက..
"ပြန်တော့မလို့လား။"
"ဟုတ်ကဲ့ကြီးမြ။အလုပ်သွားရအုံးမှာမို့"
"အော်အေးပါ။ဂရုစိုက်သွားအုံး"
"ဟုတ်ကဲ့ကြီးမြ။သော်တာမောင်စိတ်ချမယ်နော်"
"ဟုတ်"
မမကိုမပြန်ဖို့တားချင်သော်လည်း အပြစ်လုပ်ထားသည်မို့ မွန်း မတားရဲ။
....
ပျိုအိမ်ပြန်ရောက်တော့...
မဟုတ်သေးပါဘူး။သူဟိုတခါအိပ်မရတုန်းကနံပါတ်စဥ်ရေနေတယ်လို့ပြောဖူးပါတယ်။ခုမှဘာကိုစာမတတ်တာလဲ။
ပျိုမစဥ်းစားနိုင်တော့ဘဲ..အလုပ်သွားဖို့သာပြင်လိုက်တော့သည်။
....
မမပြန်သွားတော့မွန်းမမကိုလွမ်းရပြန်သည်။
ဒီအမျိုးသမီးကိုမေ့ဖို့ စွမ်းဆောင်နိုင်မည်မထင်ပါ။
သို့သော်မေ့ပြစ်ရမည်မဟုတ်လား။သူမက မွန်းကိုညမတစ်ယောက်လိုတောင်မချစ်တော့တာ မွန်းဘယ်လိုရှေ့ဆက်တိုးဝ့ံတော့မလဲ။
မွန်း အစ်မဆီသွားဖို့ ကြီးကြီးဆီခွင့်တောင်းခဲ့သည်။မဟုတ်လျှင်စိတ်ပူနေကြအုံးမည်။
"အစ်မ!!.."
ွသော်တာမောင် တစ်ယောက် အမရာမှိုင်းအိမ်ရောက်သွားတော့ မှိုင်းကိုမတွေ့ရ။
*အစ်မဘယ်သွားတာလဲ။တံခါးတွေလဲဖွင့်ထားတာပါ။အခန်းထဲများရှိနေမလား။
မွန်း သူမအခန်းဆီဦးတည်လာခဲ့သည်။
မွန်းသူမအခန်းရှေ့ရောက်တော့ အခန်းတံခါးကိုခေါက်ဖို့ပြင်လိုက်စဥ်....သူမအထဲကထွက်လာသည်နှင့်ဆုံသည်။
"ဟောပေါက်စ!!အဲ့ဒါကြောင့်အသံကြားပါတယ်လို့။"
မှိုင်း မွန်းလေးကိုမြင်တော့ အ့ံသြသွားရသည်။
"အစ်မဘာလုပ်နေတာလဲ"
"ဘာမှမလုပ်ပါဘူးကွာ ဒီလိုပါဘဲ"
"အစ်မမျက်နှာက ဘာဖြစ်နေတာလဲ"
မှိုင်းမျက်နှာကိုသေချာကြည့်ကာဆိုလာသည်မို့ မှိုင်းမျက်နှာလွဲလိုက်မိသည်။
"ဘာ...ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး။"
"နေမကောင်းဘူးလား"
မှိုင်းနဖူးကိုစမ်းကာဆိုလာသောသူမ။ဒီကလေးမနှယ်။
"ကောင်းပါတယ်။"
"မွန်းကိုအခန်းထဲမခေါ်တော့ဘူးလား"
"အာ..လာလေ။"
"လာလေ ဆိုပြီးပိတ်ရပ်ထားပြီးတော့"
"ဟော ဝင်ခဲ့ပါ။"
မှိုင်းဖယ်ပေးလိုက်တော့သူမကမှိုင်းကိုရယ်ပြကာ
အခန်းထဲခုန်ပေါက်ပြီးဝင်သွားခဲ့သည်။
"ဟီး..."
သူမကမှိုင်းကုတင်ပေါ်မှာထိုင်ကာ..
"အစ်မကအခန်းထဲမှာတစ်ယောက်ထဲဘာလုပ်နေတာလဲ"
"အော်..အစ်မဇာတ်ကားကြည့်နေတာ။"
"ရုပ်ရှင်လား။မွန်းလဲကြည့်ချင်တယ်"
ဟာအဲ့ဒါမှဒုက်ခ မှိုင်းဆီမှာက Gl ကားတွေအမှောင်တွေ။မှိုင်းစောနကအဲ့ဒါကြည့်နေတာ သူလာခဲ့လို့ ။
"ဟို.."
"နော်အစ်မ မွန်းကြည့်ချင်တယ် ပေးကြည့်ပါနော်။ "
မှိုင်းလဲမထူးပါဘူးဆိုပြီး အရမ်းမမှောင်တာကိုဖွင့်ပြလိုက်ကာ မှိုင်းကတော့ စာကြည့်စားပွဲကနေ သူမကိုထိုင်ကြည့်နေလိုက်တော့သည်။
အရမ်းမမှောင်ပေမယ့် နမ်းတဲ့ခန်းတွေပါတာမို့
မှိုင်းတို့မျက်နှာပူနေရပြီ။
မွန်းကြည့်နေရင်းမိန်းကလေးနှစ်ယောက်နမ်းတောမို့စိတ်မလုံဖြစ်လာတာကြောင့်။
"အစ်မဒါမကြိုက်လို့ ကျော်လိုက်မယ်နော်။"
ဆိုကာတစ်ပုဒ်ကျော်လိုက်သည်။
"ဟဲ့..."
မှိုင်းတားချိန်ပင်မရလိုက်..သူမကကျော်နှင့်ပြီးပြီ။
မှိုင်းကိုယ့်နဖူးကိုယ်သာရိုက်မိတော့သည်။
သေချာတယ်။အမှောင်တွေကြည့်မိတော့မယ်ဆိုတာ။မှိုင်းဖုန်းလုဖို့တွေးမိပေမယ့် သူမစိတ်ကိုသိချင်တာကြောင့် ခဏလွှတ်ထားလိုက်သည်။
....
မွန်းကြည့်နေရင်းစောနကထက်ဆိုးလာသည်မို့ ပိတ်ပစ်ရမှာလဲမဟုတ်။ကြည့်ချင်အုံးဟဲ့။
မွန်း ဟိုနေ့ညကအဖြစ်ပျက်တို့ တစွန်းတစခေါင်းထဲရောက်ရောက်လာသည်မို့ စိတ်တွေအစိုးမရတော့။
မွန်းမတတ်နိုင်သည့်အဆုံးဖုန်းကိုပိတ်ပြစ်လိုက်တော့သည်။
အစ်မကဒါမျိုးတွေကြည့်တာလား။ဘယ်လိုလူလဲမသိပါဘူး။
"ဘာဖြစ်လို့လဲပေါက်စ"
မှိုင်းမသိသလိုမေးလိုက်တော့ သူမကလဲလိမ်တတ်သေးသည်။
"ဟို..မကြည့်ချင်တော့လို့"
မွန်းမလိမ်ပါ။တကယ်လဲမကြည့်ချင်လို့ဘဲမဟုတ်လား။
မွန်းအဖြေကြောင့်အစ်မကသဘောတကျရယ်သည်။
"ဘာလို့ရယ်တာလဲအစ်မ"
"သဘောကျလို့လေ။"
"ဟင်!!!"
မွန်းမေးတော့သဘောကျလို့တဲ့ မွန်းကြောင်သွားရသည်။
"မင်းဘာတွေ့လိုက်လဲ"
"ဘာကိုလဲဟင်"
"ဖုန်းထဲကဘာတွေ့လိုက်လဲလို့"
"ဟို...."
အစ်မကမေးတတ်လိုက်တာ။ဘာရှိလဲသိနေတာဘဲအဲ့ဒါဘဲတွေ့မှာပေါ့လို့။
မွန်းစိတ်ထဲရေရွတ်ရင်း..
"မင်းကိုပြလိုက်တာအလကားမဟုတ်ဘူးနော်။ငါပြန်မေးချင်လို့ပြတာ။ငါကကြည့်ပျင်းတယ်လေသူများပြောြပတာဘဲနားထောင်ချင်တာ"
"မွန်းမပြောတတ်ဘူး"
မပြောတတ်ဘူး။ပြောမထွက်ဘူး။မိန်းကလေးနှစ်ယောက်နမ်းနေတယ်ဆိုတဲ့အကြောင်းဘယ်သူကပြောထွက်မှာလဲနော်။
"ဒါဆိုပြောတတ်အောင်သေချာပြန်ကြည့်လိုက်"
"ဟမ်!!"
"ကြည့်လေ!!"
မှိုင်းအော်လိုက်တော့ပြာယာခတ်ကာ ဖုန်းပြန်ယူကြည့်နေသောငနှဲမလေး။မှိုင်းရယ်လဲရယ်ချင်မိသည်။
"ဟုတ်!!..ဟုတ်ကဲ့!!"
မွန်းဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ။ဒါကိုဘယ်လိုစိတ်နဲ့ဆက်ကြည့်ရမှာလဲ။ဒါပေမယ့် အစ်မကိုလဲမွန်းကြောက်တယ်။
ဒါကြောင့် ဖုန်းကိုပြန်ယူဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။
......
##Zawgyi##
"ေသာ္တာေမာင္!!"
ပ်ိဳေအာ္လိုက္ေတာ့သူမကမ်က္ႏွာငယ္ေလးႏွင့္။
"မမကလဲမြန္းေလးပါဆို"
"နင္မရွည္ပါနဲ႕ အဲ့နာမည္ကငါေပးခဲ့တာပါ။ငါေခၚခ်င္သလိုေခၚမယ္။ နင့္အျပစ္နင္သိတယ္ေနာ္"
"ဟုတ္"
"သြားခုခ်က္ခ်င္းထ!! ငါ့ေရွ႕မွာထိုင္ထအခါ၁၀၀လုပ္"
"ဟမ္!!"
ပ်ိဳ႕ကိုေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ၾကည့္လာတဲ့သူမေၾကာင့္ပ်ိဳသူမကိုဆြဲထလိုက္သည္။
"ထရပ္!လက္ကနား႐ြက္ကိုဆြဲ!!ထိုင္!!... ထ!!"
ပျိုခိုင်းသည့်အတိုင်း ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ေလးနဲ႕
လိုက္လုပ္ေနေသာသူမကို ပ်ိဳရယ္ခ်င္မိေသာ္လည္းစိတ္ကိုထိန္းကာ...
"ထိုင္!!...ထ!! အဲ့လိုအခါတစ္ရာလုပ္"
"အခါတစ္ရာဆိုတာဘာကိုေျပာတာလဲဟင္မမ"
"ဟဲ့နင္ စာမတတ္ဘူးလား ၁ကေန၁၀၀ထိေလ။
၁၂၃၄၅၆...."
"မြန္းမွစာမတက္တာ.."
"ဟမ္!!ဘာေျပာလိုက္တယ္"
"မြန္းမွပညာမတတ္တာ"
"ဒါတကယ္လားႀကီးျမ သူစာမတတ္တာ..."
"ဟုတ္တယ္သမီးပ်ိဳ သူေက်ာင္းမေနရဘူးေလ။"
"မဟုတ္ေသးပါဘူး ေက်ာင္းမေနရလဲ ကိုယ္အိမ္မွာဂိုက္ေခၚျပလို႔ရတာဘဲ ေနယံေမာင္လုပ္တာ မဟုတ္ေသးပါဘူး။"
"ႀကီးႀကီး မြန္းေလးကို ေရထားေပးေနာ္ မြန္းလုပ္တာျပည့္ၿပီဆိုေျပာ..."
ေျပာကာသူမက ပျိုခိုင်းသည့်အတိုင်းလုပ်နေတော့သည်။
"ေအးပါေအးပါ။၁...၂.."
"ထားလိုက္ေတာ့။မလုပ္နဲ႕ေတာ့။ေနာက္ခါစိတ္ပူရေအာင္လုပ္ၾကည့္ နင္အေသဘဲ။လာဒီမွာလာထိုင္"
"ဟုတ္"
သူမပ်ိဳ႕အနားလာထိုင္သည္။
"နင္ဘာစားၿပီးၿပီလဲ"
"ေခါက္ဆြဲ"
"စားၿပီးရင္ၿပီးတာဘဲ ။ငါျပန္ေတာ့မယ္။ႀကီးျမသမီးျပန္ေတာ့မယ္"
ပ်ိဳေျပာၿပီးျပန္မလိုလုပ္ေတာ့ႀကီးျမက..
"ျပန္ေတာ့မလို႔လား။"
"ဟုတ္ကဲ့ႀကီးျမ။အလုပ္သြားရအုံးမွာမို႔"
"ေအာ္ေအးပါ။ဂ႐ုစိုက္သြားအုံး"
"ဟုတ္ကဲ့ႀကီးျမ။ေသာ္တာေမာင္စိတ္ခ်မယ္ေနာ္"
"ဟုတ္"
မမကိုမျပန္ဖို႔တားခ်င္ေသာ္လည္း အျပစ္လုပ္ထားသည္မို႔ မြန္း မတားရဲ။
....
ပ်ိဳအိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့...
မဟုတ္ေသးပါဘူး။သူဟိုတခါအိပ္မရတုန္းကနံပါတ္စဥ္ေရေနတယ္လို႔ေျပာဖူးပါတယ္။ခုမွဘာကိုစာမတတ္တာလဲ။
ပ်ိဳမစဥ္းစားနိုင္ေတာ့ဘဲ..အလုပ္သြားဖို႔သာျပင္လိုက္ေတာ့သည္။
....
မမျပန္သြားေတာ့မြန္းမမကိုလြမ္းရျပန္သည္။
ဒီအမ်ိဳးသမီးကိုေမ့ဖို႔ စြမ္းေဆာင္နိုင္မည္မထင္ပါ။
သို႔ေသာ္ေမ့ျပစ္ရမည္မဟုတ္လား။သူမက မြန္းကိုညမတစ္ေယာက္လိုေတာင္မခ်စ္ေတာ့တာ မြန္းဘယ္လိုေရွ႕ဆက္တိုးဝ့ံေတာ့မလဲ။
မြန္း အစ္မဆီသြားဖို႔ ႀကီးႀကီးဆီခြင့္ေတာင္းခဲ့သည္။မဟုတ္လွ်င္စိတ္ပူေနၾကအုံးမည္။
"အစ္မ!!.."
ြေသာ္တာေမာင္ တစ္ေယာက္ အမရာမွိုင္းအိမ္ေရာက္သြားေတာ့ မွိုင္းကိုမေတြ႕ရ။
*အစ္မဘယ္သြားတာလဲ။တံခါးေတြလဲဖြင့္ထားတာပါ။အခန္းထဲမ်ားရွိေနမလား။
မြန္း သူမအခန္းဆီဦးတည္လာခဲ့သည္။
မြန္းသူမအခန္းေရွ႕ေရာက္ေတာ့ အခန္းတံခါးကိုေခါက္ဖို႔ျပင္လိုက္စဥ္....သူမအထဲကထြက္လာသည္ႏွင့္ဆုံသည္။
"ေဟာေပါက္စ!!အဲ့ဒါေၾကာင့္အသံၾကားပါတယ္လို႔။"
မွိုင္း မြန္းေလးကိုျမင္ေတာ့ အ့ံၾသသြားရသည္။
"အစ္မဘာလုပ္ေနတာလဲ"
"ဘာမွမလုပ္ပါဘူးကြာ ဒီလိုပါဘဲ"
"အစ္မမ်က္ႏွာက ဘာျဖစ္ေနတာလဲ"
မွိုင္းမ်က္ႏွာကိုေသခ်ာၾကည့္ကာဆိုလာသည္မို႔ မွိုင္းမ်က္ႏွာလြဲလိုက္မိသည္။
"ဘာ...ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး။"
"ေနမေကာင္းဘူးလား"
မွိုင္းနဖူးကိုစမ္းကာဆိုလာေသာသူမ။ဒီကေလးမႏွယ္။
"ေကာင္းပါတယ္။"
"မြန္းကိုအခန္းထဲမေခၚေတာ့ဘူးလား"
"အာ..လာေလ။"
"လာေလ ဆိုၿပီးပိတ္ရပ္ထားၿပီးေတာ့"
"ေဟာ ဝင္ခဲ့ပါ။"
မွိုင္းဖယ္ေပးလိုက္ေတာ့သူမကမွိုင္းကိုရယ္ျပကာ
အခန္းထဲခုန္ေပါက္ၿပီးဝင္သြားခဲ့သည္။
"ဟီး..."
သူမကမွိုင္းကုတင္ေပၚမွာထိုင္ကာ..
"အစ္မကအခန္းထဲမွာတစ္ေယာက္ထဲဘာလုပ္ေနတာလဲ"
"ေအာ္..အစ္မဇာတ္ကားၾကည့္ေနတာ။"
"႐ုပ္ရွင္လား။မြန္းလဲၾကည့္ခ်င္တယ္"
ဟာအဲ့ဒါမွဒုက္ခ မွိုင္းဆီမွာက Gl ကားေတြအေမွာင္ေတြ။မွိုင္းေစာနကအဲ့ဒါၾကည့္ေနတာ သူလာခဲ့လို႔ ။
"ဟို.."
"ေနာ္အစ္မ မြန္းၾကည့္ခ်င္တယ္ ေပးၾကည့္ပါေနာ္။ "
မွိုင္းလဲမထူးပါဘူးဆိုၿပီး အရမ္းမေမွာင္တာကိုဖြင့္ျပလိုက္ကာ မွိုင္းကေတာ့ စာၾကည့္စားပြဲကေန သူမကိုထိုင္ၾကည့္ေနလိုက္ေတာ့သည္။
အရမ္းမေမွာင္ေပမယ့္ နမ္းတဲ့ခန္းေတြပါတာမို႔
မွိုင္းတို႔မ်က္ႏွာပူေနရၿပီ။
မြန္းၾကည့္ေနရင္းမိန္းကေလးႏွစ္ေယာက္နမ္းေတာမို႔စိတ္မလုံျဖစ္လာတာေၾကာင့္။
"အစ္မဒါမႀကိဳက္လို႔ ေက်ာ္လိုက္မယ္ေနာ္။"
ဆိုကာတစ္ပုဒ္ေက်ာ္လိုက္သည္။
"ဟဲ့..."
မွိုင္းတားခ်ိန္ပင္မရလိုက္..သူမကေက်ာ္ႏွင့္ၿပီးၿပီ။
မွိုင္းကိုယ့္နဖူးကိုယ္သာရိုက္မိေတာ့သည္။
ေသခ်ာတယ္။အေမွာင္ေတြၾကည့္မိေတာ့မယ္ဆိုတာ။မွိုင္းဖုန္းလုဖို႔ေတြးမိေပမယ့္ သူမစိတ္ကိုသိခ်င္တာေၾကာင့္ ခဏလႊတ္ထားလိုက္သည္။
....
မြန္းၾကည့္ေနရင္းေစာနကထက္ဆိုးလာသည္မို႔ ပိတ္ပစ္ရမွာလဲမဟုတ္။ၾကည့္ခ်င္အုံးဟဲ့။
မြန္း ဟိုေန႕ညကအျဖစ္ပ်က္တို႔ တစြန္းတစေခါင္းထဲေရာက္ေရာက္လာသည္မို႔ စိတ္ေတြအစိုးမရေတာ့။
မြန္းမတတ္နိုင္သည့္အဆုံးဖုန္းကိုပိတ္ျပစ္လိုက္ေတာ့သည္။
အစ္မကဒါမ်ိဳးေတြၾကည့္တာလား။ဘယ္လိုလူလဲမသိပါဘူး။
"ဘာျဖစ္လို႔လဲေပါက္စ"
မွိုင္းမသိသလိုေမးလိုက္ေတာ့ သူမကလဲလိမ္တတ္ေသးသည္။
"ဟို..မၾကည့္ခ်င္ေတာ့လို႔"
မြန္းမလိမ္ပါ။တကယ္လဲမၾကည့္ခ်င္လို႔ဘဲမဟုတ္လား။
မြန္းအေျဖေၾကာင့္အစ္မကသေဘာတက်ရယ္သည္။
"ဘာလို႔ရယ္တာလဲအစ္မ"
"သေဘာက်လိဳ႕ေလ။"
"ဟင္!!!"
မြန္းေမးေတာ့သေဘာက်လိဳ႕တဲ့ မြန္းေၾကာင္သြားရသည္။
"မင္းဘာေတြ႕လိုက္လဲ"
"ဘာကိုလဲဟင္"
"ဖုန္းထဲကဘာေတြ႕လိုက္လဲလို႔"
"ဟို...."
အစ္မကေမးတတ္လိုက္တာ။ဘာရွိလဲသိေနတာဘဲအဲ့ဒါဘဲေတြ႕မွာေပါ့လို႔။
မြန္းစိတ္ထဲေရ႐ြတ္ရင္း..
"မင္းကိုျပလိုက္တာအလကားမဟုတ္ဘူးေနာ္။ငါျပန္ေမးခ်င္လို႔ျပတာ။ငါကၾကည့္ပ်င္းတယ္ေလသူမ်ားေျပာျပတာဘဲနားေထာင္ခ်င္တာ"
"မြန္းမေျပာတတ္ဘူး"
မေျပာတတ္ဘူး။ေျပာမထြက္ဘူး။မိန္းကေလးနေလးႏွစ္ေယာင္နမ္းေနတယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္းဘယ္သူကေျပာထြက္မွာလဲေနာ္။
"ဒါဆိုေျပာတတ္ေအာင္ေသခ်ာျပန္ၾကည့္လိုက္"
"ဟမ္!!"
"ၾကည့္ေလ!!"
မွိုင္းေအာ္လိုက္ေတာ့ျပာယာခတ္ကာ ဖုန္းျပန္ယူၾကည့္ေနေသာငႏွဲမေလး။မွိုင္းရယ္လဲရယ္ခ်င္မိသည္။
"ဟုတ္!!..ဟုတ္ကဲ့!!"
မြန္းဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ။ဒါကိုဘယ္လိုစိတ္နဲ႕ဆက္ၾကည့္ရမွာလဲ။ဒါေပမယ့္ အစ္မကိုလဲမြန္းေၾကာက္တယ္။
ဒါေၾကာင့္ ဖုန္းကိုျပန္ယူဖြင့္ၾကည့္လိုက္သည္။